Όπου λαλούν πολλοί κοκόροι...

 ...αργεί να ξημερώσει.

Υ.Γ.1 Ο Κάτε στην πρόσφατη συνέντευξή του είπε κάποιες χαζομάρες, αλλά είπε και τεράστιες αλήθειες που δυστυχώς θα περάσουν στο ντούκου. Βλέπετε οι ρουφιάνες πονάνε.

Υ.Γ.2 Θα φύγει ο Αντωνίου από τον Παναθηναϊκό; Και ποιος θα αγοράσει τώρα τον Αραμπατζή για 3 μύρια ευρώ;

Υ.Γ.3 Θανάσης Γιανακόπουλος for Chairman;

Wild card...Wild things και Γκάλης(;)

Η χρονιά τέλειωσε άδοξα (κλισέ) για τον Άρη και ήρθε η ώρα για να κάνουμε ταμείο. Εντούτοις, κανείς δεν περίμενε ότι θα παρουσιάζαμε τέτοια ανομοιογένεια, ανισορροπία και αστάθεια σχεδόν καθόλη τη διάρκεια της σεζόν σε Ελλάδα και Ευρώπη. Η ομάδα αποπειράθηκε να χτίσει ένα δυνατό σύνολο, το οποίο υπό τις οδηγίες του μουσάτου Ιταλού θα έκανε ότι περνούσε από τις δυνάμεις της για να επιστρέψει στην Euroleague. Ο Μπερτομέου όμως ήθελε να μας κάνει ένα δωράκι: μια κάρτα που μάλλον έμοιαζε με βαρίδι.

Αυτή η κάρτα μας ''υποχρέωσε'' να βιαστούμε, ώστε να παρουσιαστούμε έτοιμοι για τις κόντρες με το Μαρούσι. Η - άνευ χορηγού - ομάδα έκανε βεβιασμένες επιλογές παιχτών, κάποιες εκ των οποίων αποδείχτηκαν εκ των υστέρων. Οι Μπέλσερ, Στίνσον, Ντέι και ειδικά ο Νιουμπλ ουσιαστικά πέρασαν και δεν ακούμπησαν, δυστυχώς όμως υπήρχαν και κάποιοι που πέρασαν και ότι άγγιζαν μετατρεπόταν σε σκόνη. Στο άκουσμα των μεταγραφών των Ντικούδη, Χατζηβρέττα και Κακιούζη χάρηκα. Και είμαι σίγουρος ακόμα και τώρα ότι αν δεν τους παίρναμε τότε και καταλήγανε σε κανά Μαρούσι ή Πανελλήνιο θα έπεφτε κράξιμο. Ωστόσο, από αυτούς τους τρεις ο μόνος που διασώθηκε ήταν ο Κακιούζης, διότι οι άλλοι δυο όπως διαπιστώθηκε ήταν λοβοτομημένοι από τον Ομπράντοβιτς.

Το κράξιμο όμως δεν το γλίτωσε ο Δαμιανίδης. Η πώληση του Παπανικολάου ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών (κλισέ) στους οπαδούς του Άρη για λόγους που να είμαι ειλικρινής δεν κατάλαβα πλήρως. Προφανώς και διαφωνούσα με την πώληση για τον απλό λόγο ότι ο παίχτης ήταν/είναι φέρελπις, αλλά η αντίδραση μας ήταν λες και πουλήσαμε τον Γκάλη. Σε τελική ανάλυση τι είχε δείξει ο παίχτης; Μάλλον τίποτα για τον απλό λόγο ότι δεν έπαιζε. Το θέμα είναι ότι ο μικρός πουλήθηκε, η ομάδα κράτησε τα γραφεία της και η αντιπαράθεση μεταξύ κόσμου και κομπολογιού φούντωνε. Φυσικά το πιο σημαντικό πρόβλημα ήταν η λάθος αξιοποίηση των χρημάτων από την πώληση. Ο Δαμιανίδης έφταιγε και για αυτό ή μήπως οι επιθυμίες του εκάστοτε προπονητή;

Ήρθε και ο αποκλεισμός από το Μαρούσι για τα προκριματικά και έδεσε το γλυκό. Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Η κόντρα μεταξύ οπαδών και διοίκησης ανέβαζε ρυθμούς, ενώ παράλληλα η καταστροφολογία έκανε και επίσημα την εμφάνισή της. Πολλοί λέγανε ότι η διοίκηση απαξίωσε το προϊόν της, ότι δεν υπάρχει όραμα, ότι πρέπει να φύγει ο Δαμιανίδης και πολλά άλλα. Για τον Δαμιανίδη θα τα πούμε αργότερα. Προς το παρόν ας επιστρέψουμε στον Ματσόν. Ο Ιταλός φάνηκε ότι βρισκόταν όχι μόνο εκτός πραγματικότητας, αλλά και εκτός πλάνων της διοίκησης. Αφού δεν τον ήθελες, γιατί τον ξαναπήρες πίσω; Ορίστε ένα εκούσιο λάθος της διοίκησης. Ακούσιο λάθος ήταν η πρόσληψη Κατσικάρη. Μόλις τον πήραμε όλοι χαρήκαμε. Κανείς δεν περίμενε ότι ο Φώτης θα έβγαινε τόσο μα τόσο σκάρτος. Για να μην πω τίποτα χειρότερο. Μας φόρτωσε με παίχτες που ήθελε, εξέθεσε την διοίκηση που τον εμπιστεύτηκε και τον κόσμο που τον πίστεψε. Φάνηκε πολύ λίγος.

Ουδέν κακόν αμιγές καλού επιμένει το γνωστό αρχαίο ρητό και στην περίπτωση μας βρίσκει εφαρμογή. Η άτακτη φυγή του Κατσικάρη, έφερε στον Αυτοκράτορα τον Μπλατ. Μόλις έφτασε στα αυτιά μου η φήμη περί πρόσληψης του Μπλατ δεν το πίστευα. Έλα όμως που έγινε πραγματικότητα. Επί των ημερών του, η ομάδα απέκτησε ευρωπαϊκή προοπτική, η οποία χάθηκε κυριολεκτικά για ένα καλάθι. Μια άμυνα μας χώριζε από το f4 του Eurocup, όπου με ενδεχόμενη κατάκτηση θα είχαμε καπαρώσει την συμμετοχή μας στην Euroleague. Διότι στο πρωτάθλημα συνεχίζαμε όπως ξεκινήσαμε. Ανομοιογένεια, ανισορροπία και αστάθεια. Θα μπορούσαμε να πάμε και στον τελικό κυπέλλου, αλλά ο Φώτης είχε άλλη άποψη. Τελοσπάντων.

Ποιος φταίει για την φετινή σεζόν; Για μένα φταίνε όλοι. Διοίκηση, προπονητές, παίχτες ακόμα και o κόσμος. Ναι και o κόσμος. Διότι πολλοί επιμένουν να ζουν στο παρελθόν, προτιμούν να κράζουν παρά να στηρίζουν (πλην εξαιρετικών περιπτώσεων) και γενικώς κάνουν ερασιτεχνικές σκέψεις, όπως αυτή του στυλ ότι αν φύγει ο Δαμιανίδης όλα θα φτιάξουν δια μαγείας ή κανένας στο Παλέ. Τι σημαίνει κανένας στο Παλέ; Με την Ολύμπια Λάρισας να πάνε 289 άτομα, αλλά με τον Π.Α.Ο.Κ. να είναι τίγκα; Αυτό σημαίνει κανένας στο Παλέ; Δεν νομίζω. Όπου φτώχεια και γκρίνια. Αν δεν γεμίσεις το γήπεδο πως θα κάνεις μεταγραφές;

Όσο για τον Δαμιανίδη έκανε λάθη, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι ο αποκλειστικός φταίχτης. Ουσιαστικά, τον αφήσανε μόνο του χωρίς βοήθειες, τι να κάνει ο άνθρωπος. Αυτός φταίει που η ομάδα με τρεις προπονητές δεν έκανε ένα πικ εν ρολ; Αυτός φταίει που φάγαμε τριαντάρες και με τους τρεις προπονητές; Αυτός φταίει που ξεκινήσαμε τη σεζόν με ένα σέντερ, ελέω Ματσόν; Αυτός φταίει που ο Φώτης πήρε τον Λάμποβιτς και τον Πάουνιτς; Αυτός φταίει που ο Μπλατ προτίμησε τον Γουόλς από έναν ψηλό; Αυτός φταίει που ο Μπλατ ούρλιαζε η μπάλα στον Μπετς και οι παίχτες βαρούσανε τρίποντα; Έχει ευθύνες, και μάλιστα υψηλές, αλλά μην του τα φορτώνουμε κι όλα. Οι παίχτες στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων και δεν το ξέρω; Πόσα ματς χάσαμε στον πόντο, πόσες φορές κάνανε του κεφαλιού τους, πόσες φορές ήταν εκτός τόπου και χρόνου; Πόσες εκτός έδρας νίκες κάναμε; Οι προπονητές πόσες φορές έκαναν ''μαγικά'' και τραβούσαμε τα μαλλιά μας; Θυμάμαι κάτι πειράματα του Κατσικάρη και τρελαίνομαι. Και κάτι last but not least: γαμώ το κέρατό μου ο Κλαρκ δεν είναι άσσος!

Το θέμα είναι τι γίνεται από δω και πέρα; Το πρώτο μέλημα που πρέπει να έχουμε είναι ο σχηματισμός ισχυρής διοίκησης. Πως να το κάνουμε όμως, όταν οι συναντήσεις δεν καταλήγουν σε καμία απόφαση; Εν τω μεταξύ, ο Δαμιανίδης μπορεί να πάει Πρόεδρος στον ΕΣΑΚΕ, o Τζεβελέκης θέλει να πολιτευτεί στο Κιλκίς, ο Παπαϊωάνου δεν θέλει να αναλάβει Προεδριλίκια και όπως φαίνεται ο κλήρος πέφτει στον Κουιμτζή. Ή μήπως στον Γκάλη; Καλά θα κάνει ο Γκάλης να κάτσει εκεί που βρίσκεται και να μην μπλεχτεί με τα διοικητικά. Δεν χρειάζεται να αμαυρωθεί η εικόνα του. Αρκεί και μόνο η παρουσία του στην εξέδρα. Η πρόταση όμως που έγινε στον Νίκο μου βγάζει μια κραυγή απόγνωσης για ενότητα και συσπείρωση. Το ζήτημα όμως είναι απλό. Ή μένει ο Δαμιανίδης και τον στηρίζεις, ή φεύγει και πας για άλλα. Το θέμα είναι ότι μάλλον αυτά τα άλλα δεν υπάρχουν. Αντίθετα, υπάρχει μια μικρή ''τρύπα'' που έχει προκάλεσει μια μικρή διαφωνία για το πως έγινε και ποιος την έκανε, αλλά το σίγουρο είναι ότι πρέπει να κλείσει. Η λύση πάντως είναι απλή: μειώνεις το μπάτζετ. Με μειωμένο μπάτζετ όμως αξίζει να μείνει ο Μπλατ ή να πάρεις άλλο τεχνικό τύπου Σφαιρόπουλου ή Μπαρτζώκα; Κλείνοντας, να πω για την υποδειγματική στάση του Μπλατ που πραγματικά φέρεται σαν κύριος και φαίνεται ότι κυριολεκτικά ό,τι λέει το εννοεί. Μην είμαστε όμως και εμείς γάιδαροι. Ας πάρουμε μια απόφαση και να του την ανακοινώσουμε για να ξέρει κι ίδιος τι θα κάνει. Μέχρι τότε αναμένουμε.

Υ.Γ.1 Η ομάδα μου είναι ο Άρης, όχι ο Δαμιανίδης.

Υ.Γ.2 Να περιμένουμε πάλι καμιά (άγρια) κάρτα;

Santos go village

Είχα δηλώσει πρόσφατα ότι δεν θα μου έκανε εντύπωση να βγει πρώτος στα play off ο Άρης, η Α.Ε.Κ. ή ο Π.Α.Ο.Κ. με τον τελευταίο να έχεις σαφώς το προβάδισμα και να είναι το φαβορί. Θα τρελαινόμουν όμως αν έβλεπα τον Ολυμπιακό πρώτο. Πόσο σάπιες θα ήταν οι άλλες ομάδες σε μια τέτοια περίπτωση; Προς χάριν της ψυχικής μου υγείας ο Ολυμπιακός δεν τερμάτισε πρώτος, ενώ την πρώτη θέση κατέλαβε το φυσιολογικό φαβορί. Ο Π.Α.Ο.Κ. εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο την - παντός επιπέδου - κατάρρευση του Ολυμπιακού, την εκπληκτική αναρχία της Α.Ε.Κ. και την μπουκωμένη ανετοιμότητα του Άρη. Όχι ότι η ομάδα έπαιξε μπαλάρα, αλλά ήταν οργανωμένη και προσηλωμένη. Με λίγα λόγια ήταν συγκριτικά καλύτερη και μπράβο της. Επιπλέον, είχε αυτοπεποίθηση στο χόρτο και στον πάγκο, όπου καθόταν τρία χρόνια ο Σάντος.

Διότι ο Σάντος λέει αντίο στην ομάδα. Την αφήνει όμως σε κομβικό σημείο. Σε πολύ κρίσιμη καμπή. Στο μεταίχμιο να αλλάξει το στάτους κβο της ομάδας σε κάθε επίπεδο. Αρκετοί λένε ότι το κεφάλαιο Σάντος κλείνει, διότι οι δυο πλευρές δεν έχουν να προσφέρουν πλέον τίποτα η μία στην άλλη. Ότι με την τωρινή ομάδα ο Πορτογάλος έπιασε ταβάνι. Διαφωνώ με την πρώτη άποψη, αλλά συμφωνώ με την δεύτερη. Η ομάδα χρειάζεται ποιοτικές προσθήκες για να πετύχει το κάτι παραπάνω. Προπαντός χρειάζεται τον ίδιο προπονητή για να φέρει εις πέρας τον σχεδιασμό που είχανε καταστήσει από κοινού με την διοίκηση. Μια διοίκηση που τον στήριξε με ζήλο. Φαίνεται ότι ο Σάντος δεν σεβάστηκε την δουλειά και τους κόπους που έριξε στην ομάδα. Αν θέλετε να μιλήσουμε πιο ρεαλιστικά, ο Φερνάντο φεύγει χωρίς να έχει ολοκληρώσει το οικοδόμημα. Και αυτό είναι το χειρότερο. Άνθρωπος είναι όμως: μπορεί να βαρέθηκε, να κουράστηκε, να μην άντεχε άλλο την πίεση, να μυρίστηκε την Σαλπιγγίδεια κρίση ή απλά να θέλει να αλλάξει περιβάλλον και να πάει σε καμιά Εθνική (Ελλάδος;). Οι κακές γλώσσες πάντως, λένε ότι στον Π.Α.Ο.Κ. αυτή την εποχή παθαίνουν θλάσεις τσέπης.

Αυτό που προκύπτει είναι ότι ο καρπουζοψαράς έγινε απαραίτητος και αναγκαίος. Από τους λίγους προπονητές που κατάφεραν να ενσωματώσουν και να προσαρμόσουν την δικιά τους φιλοσοφία στον Π.Α.Ο.Κ. κι όχι το αντίθετο. Φίλοι της ομάδας που τον χλευάζανε πίνουν πλέον νερό στο όνομά του. Στη συνείδηση της πλειοψηφίας του κόσμου έγινε κι ίδιος από σαρδέλα αστακός. Πως αλλάζουν οι καιροί. Ο Πορτογάλος από το Εστορίλ δεν βρήκε τίποτα έτοιμο, παρά μόνο πίεση και γκρίνια. Ωστόσο, το θέμα είναι τι γίνεται από δω και πέρα; Προσωπική μου άποψη ότι κρίνεται επιβεβλημένη η έλευση ενός προπονητή που θα έχει παρόμοια φιλοσοφία με αυτή του Σάντος. Η ομάδα είναι φτιαγμένη πάνω σε συγκεκριμένο αγωνιστικό πλάνο και οριοθετημένη φιλοσοφία κι ως εκ τούτου η διοίκηση οφείλει να βρει τεχνικό παρόμοιας νοοτροπίας, μήπως και σωθεί πολύτιμος χρόνος με το να μην επηρεαστεί ιδιαίτερα το αγωνιστικό. Θα πρέπει να προσαρμοστεί ο νέος τεχνικός στην ομάδα κι όχι το αντίθετο, τουλάχιστον για τους πρώτους μήνες. Ο κορμός της ομάδας όμως έχει ανανεωθεί από τον Σάντος. Αυτό σημαίνει ότι ο επόμενος τεχνικός θα χρεωθεί τις επιλογές του Φερνάντο. Οι φήμες έφερναν τον Ζόρζε Κόστα προ των πυλών της Τούμπας, αλλά όπως δείχνουν τα πράγματα κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί. Οι εξελίξεις τρέχουν και νέα ονόματα έκαναν την εμφάνισή τους, όπως αυτό του Δερμιτζάκη, του Τοπαλίδη και κάποιων άλλων Πορτογάλων. Φαίνεται όμως ότι δεν θα είναι Πορτογάλος ο νέος προπονητής της ομάδας. Μάλιστα, φημολογείται ότι ο Ζαγόρ τα έχει πάρει με τον Σέρτζιο για το χειρισμό της υπόθεσης ''Κόστα'', ενώ υπάρχουν υπόνοιες ότι ο Πανόπουλος περιμένει τον Βρύζα στην Ξάνθη με ανοιχτές αγκάλες. Τρέχα γύρευε δηλαδή. Οπότε θα έρθει έμπειρος ή άπειρος τεχνικός; Πάντως, οι περισσότερες επιλογές μαθητευόμενων μάγων στην Ελλάδα μόνο άσχημο τέλος είχαν. Ότι και να γίνει θα πρέπει να συμβεί γρήγορα.

Εντούτοις, το πρόβλημα έγκειται στο ότι η σεζόν που έρχεται δεν είναι σαν αυτή που μόλις τελείωσε. Πέρυσι αποκλείστηκες νωρίς από την Ευρώπη και σου δόθηκε το δικαίωμα να κάνεις πολύ καλή πορεία στο πρωτάθλημα. Με δεδομένο ότι οι προκριματικοί έχουν πολύ ρίσκο και αβεβαιότητα δεν νομίζω ότι η διοίκηση θα προβεί σε μεγάλα ανοίγματα. Το να ισοπεδωθούν τα οικονομικά δρώμενα για το δέλεαρ του τσου λου κάνοντας ακριβές μεταγραφές είναι πολύ εύκολο. Χρειάζονται έξυπνες κινήσεις και ενίσχυση εκεί που πονάει η ομάδα, όπως για παράδειγμα στη θέση του Λίνο κι όχι του δεξιού μπακ όπως λένε οι περισσότεροι. Αν θες να πας τζαμπιόλι δεν είναι δυνατόν να χαραμίζεις τον Βιτόλο και τον Σορλέν για να προσέχουν τον Λίνο. Χαραμίζεις πνευμόνια και κορμιά τζάμπα και οι αντοχές σε τέτοια ματς είναι η πεμπτουσία των πραγμάτων. Υπάρχει και το θέμα Σαλπιγγίδη που δεν ξέρω αν θα μπορέσει να κατανοήσει και να ελέγξει ο νέος προπονητής. Δεν θα εκπλαγώ αν τα πράγματα δεν πάνε και τόσο καλά για τον Σάλπι, ειδικά αν δεν αποδώσει αγωνιστικά. Το πρόβλημα στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι η μειοψηφία που δεν θέλει τον παίχτη δεν σέβεται την πλειοψηφία που τον θέλει και το αντίθετο. Οι σύνδεσμοι ετοιμάζουν ήδη ''όμορφη'' υποδοχή για τον παίχτη, ενώ υπάρχουν και κάποιοι που κράζουν τους συνδέσμους επειδή έκαναν τα στραβά μάτια στην πρόσληψη Γκαγκάτζη, αλλά όχι στον Σάλπι. Επίσης, ανησυχητικό είναι και το ότι η ομάδα μεγαλώνει ηλικιακά. Οι διοικούντες θα πρέπει να δώσουν βάση σε αυτό το γεγονός.

Όπως γίνεται αντιληπτό το ρίσκο δεν ανήκει μόνο στον Π.Α.Ο.Κ., αλλά και στον νέο προπονητή. Αν του κάτσουν στραβά κάποια ευρωπαϊκά παιχνίδια θα ακούσει τα εξ' αμάξης. Θα αναλάβει μια στρωμένη ομάδα και αν δεν την διατηρήσει σε υψηλές προδιαγραφές ίσως πάει για βρούβες. Το ερώτημα που προκύπτει λοιπόν είναι για πόσο χρονικό διάστημα θα πορευτεί η ομάδα με αυτόματο πιλότο; Αν καταφέρει να πάει στους ομίλους είτε του πρώην Ουέφα, είτε του τσου λου θα έχει κερδίσει σίγουρα κάποιους μήνες. Αν μη τι άλλο είναι σημαντικό χρονικό διάστημα. Μην ξεχνάμε ότι θα πρέπει να προσαρμοστούν και οι οπαδοί με τον νέο προπονητή. Το να τον λεηλατούν και να τον κριτικάρουν χωρίς να τον ξέρουν είναι λακαμία. Υπομονή και χρόνο θέλει για να κριθεί όποιος και να είναι αυτός. Τον Κόστα πάντως τον ξέσκισαν πριν καν υπογράψει. Ο Π.Α.Ο.Κ. όμως με ή χωρίς Σάντος, θα συνεχίσει να υπάρχει και να πορεύεται προς την ολοκλήρωση της στρατηγικής που χάραξε η διοίκηση της ομάδας. Κλείνοντας, να αποδώσω για μια ακόμη φορά respect στον καρπουζοψαρά. Απέδειξε ότι με σύμμαχο την υπομονή, τον χρόνο και την διοίκηση μπορείς να φτιάξεις ένα σφιχτό σύνολο και να διακριθείς, παρόλα τα μειονεκτήματα που τον χαρακτηρίζουν και το ανθυγιεινό περιβάλλον που τον περιέβαλε, ειδικά τον πρώτο χρόνο. Ας αφήσει πάντως το καφέ μπουφανάκι στον πάγκο. Οι απαιτήσεις είναι υψηλές και νοιώθω ότι ο νέος προπονητής μπορεί να το χρειαστεί.

Υ.Γ.1 Τι έχουμε εδώ; Δίνει ο Ο.Π.Α.Π. 1,3 μύρια για να φτιάξει ο Π.Α.Ο.Κ. την Τούμπα; Πολύ όμορφα...

Μουρίνιο και πάσης Ευρώπης

Ένα παιχνίδι απέμενε για να κλείσει η ευρωπαϊκή σεζόν, μόνο και μόνο για να ξεκινήσει αυτό που περιμένουμε όλοι μας: το μουντιάλ. Αντιμέτωπες ήταν δυο ομάδες που έφτασαν δύσκολα στον τελικό σε κόντρα του ζευγαριού που ήλπιζε να δει ο κόσμος. Υποθέτω ότι οι περισσότεροι προτιμούσαν ένα ζευγάρι του τύπου Μάντσεστερ - Μπάρτσα. Μεταξύ μας δεν έχουν άδικο. Ωστόσο, Ίντερ και Μπάγερν δεν είναι αμελητέα μεγέθη και μάλιστα το ενδιαφέρον επικεντρώνεται και στους πάγκους των δυο ομάδων.

Ο Βαν Γκάαλ τέθηκε αντιμέτωπος με τον Μουρίνιο ή αν θέλετε ο δάσκαλος έβρισκε απέναντί του τον μαθητή. Ο Ολλανδός είχε τον Μουρίνιο βοηθό στη Μπάρτσα πριν καμιά ντουζίνα χρόνια και φαίνεται ότι ήρθε η ώρα να δούμε αν ο μαθητής θα κατόρθωνε να κερδίσει τον δάσκαλο. Το γεγονός ότι και τους δυο προπονητές τους σέβομαι και τους εκτιμώ αναφορικά με τις ικανότητές τους, δεν σημαίνει κιόλας ότι τους συμπαθώ. Ειδικά για τον αλαζόνα, προκλητικό και κωλοτούμπα Μουρίνιο μετά και το ματς της Βαρκελώνης, η συμπάθειά μου έχει πέσει στο ναδίρ. Δεν ξέρω τι κάνει και πως φέρεται πίσω από τις κάμερες, αλλά μπροστά από αυτές μου φαίνεται ψεύτικος. Αντίθετα, ο προερχόμενος από την μεγάλη ολλανδική προπονητική σχολή, Λουίς Βαν Γκάαλ μου φαίνεται αρκετά αληθινός και σταράτος, ίσως διότι δεν φροντίζει να κρύψει τις αδυναμίες του. Αυτός είναι και ο λόγος που απόψε υποστήριζα την γερμανική ομάδα.

Αναφορικά με την τακτική που θα ακολουθούσαν οι δυο τεχνικοί, περίμενα ότι η μεν Μπάγερν θα παρατασσόταν με 4-4-2, η δε Ίντερ με επιθετική άμυνα ή αμυντική επίθεση και πράγματι οι ομάδες κάπως έτσι ξεκίνησαν. Αυτό που ήλπιζα ήταν να μην ξαναδώ αυτό το έκτρωμα ποδοσφαίρου που παρακολούθησα στην Βαρκελώνη. Σε μια συνομιλία με τον εαυτό μου είχα αποφασίσει ότι σε μια τέτοια περίπτωση θα έκλεινα την τηλεόραση. Το ματς πάντως είχε καλό ρυθμό και έβλεπα ότι υπήρχε διάθεση να παιχτεί ποδόσφαιρο. Το παιχνίδι ήταν σχετικά ισορροπημένο με τους Σνάιντερ και Ζανέτι να ξεχωρίζουν για την Ίντερ, τη στιγμή που οι Βαυαροί μετά το 20' λεπτό έριχναν του ρυθμούς, προσπαθώντας μάταια πάντως να βρουν χώρους και να διασπάσουν την αμυντική γραμμή της Ίντερ. Με άλλα λόγια ο Μουρίνιο έδινε χώρους στην Μπάγερν, προφανώς επειδή είχε την κόντρα στο μυαλό του. Κάπως έτσι μπήκε και το πρώτο γκολ των Μιλανέζων με τον Μιλίτο να εκτελεί και να κλείνει το πρώτο ημίχρονο με τους Ιταλούς στην θέση του οδηγού. Τα πράγματα για την ομάδα του Βαν Γκάαλ γινόντουσαν αρκετά δύσκολα. Η Μπάγερν εξακολουθούσε να μην βρίσκει χώρους και αναλωνόταν σε σουτ που κατέληγαν σε μυστήριο λαϊκού ήρωα, απόρροια της υπομονής που δεν είχε. Ήταν φανερό ότι ο Τούρκος αντικαταστάτης του Ριμπερί δεν μπορούσε να αντικαταστήσει επάξια τον Γάλλο, ενώ ο Μίλερ δεν στεκόταν στο ύψος των περιστάσεων. Πέτα ρε Ολλανδέ τον Κλόζε μέσα.

Από την άλλη πλευρά, το νερό είχε ήδη μπει στο αυλάκι. Για να χάσει το κατσαρόλι η Ίντερ έπρεπε να υποπέσει σε σοβαρά λάθη και κάτι τέτοιο δεν το έβλεπα πιθανό. Παρόλα αυτά η άμυνα στο δεύτερο μέρος ένοιωθε τους Γερμανούς και έκανε κάποια τσαφάκια, ενώ παράλληλα δεν έβλεπα διατεθειμένη την ομάδα να βγει με αξιώσεις στην κόντρα. Την ίδια στιγμή ο Βαν Γκάαλ έβγαζε τον Άλτιντοπ και περνούσε τον κεφαλοσφαιριστή Κλόζε στην κορυφή της επίθεσης. Έλα όμως που ο Βαν Μπούιτεν δεν μπορεί να στρίψει και είναι τα ζα μου αργά. Η αντίδρασή του μου θύμισε ένα παλικάρι που παίζουμε μπάλα και μαρκάρει με την πλάτη. Μέχρι να γυρίσει το ένα πόδι, ζέχνει το άλλο. Ο Μιλίτο τον χιόνισε, έκανε τον 2-0 στο 69' λεπτό και κάπου εκεί η σεμνή τελετή έλαβε τέλος.

Ο Ρόμπεν ήταν πολύ μόνος και καλά κλεισμένος από δυο παίχτες (Κίβου και Καμπιάσο), ειδικά από την στιγμή που έλειπε ο Ριμπερί. Το αποτέλεσμα ήταν να υπερφορτώνεται η δεξιά πλευρά της Μπάγερν με Ρόμπεν και Λαμ, έχοντας μοναδικό ''κέρδος'' να γίνεται το παιχνίδι της προβλέψιμο. Ο Κίβου και μετέπειτα ο Ζανέτι πέρασαν όμορφη βραδιά ως αριστερά μπακ. Επιπλέον, έλειπε η προσωπική ενέργεια από τους Γερμανούς. Ο Ολλανδός τεχνικός δεν μπόρεσε να κάνει κάτι για αυτά τα προβλήματα. Μπορούμε να πούμε δηλαδή ότι ο μαθητής κέρδισε τον δάσκαλο; Ναι και όχι. Ο Μουρίνιο διαθέτει ποιοτικότερα όπλα, τα οποία διαθέτουν τρομακτική φυσική κατάσταση που τους επιτρέπει να τρέχουν λες και έχουν νέφτι στον κώλο. Επιπλέον, στήνει την ομάδα χωρίς εξτρέμ, δίνει μεγάλες αρμοδιότητες στα πλάγια μπακ και παίζει υποδειγματικά την κόντρα. Απόψε ήταν καλύτερος. Θα μπορούσα να γράψω πολλά ακόμη, αλλά αφήνω εσάς για να προσθέσετε το σχόλιο σας. Πάντως, οι Γερμανοί ένα γκολ το δικαιούνταν.

Υ.Γ.1 Έχουμε να φάμε αρκετό Βερνίκο στο μαπίδι το καλοκαίρι.

Υ.Γ.2 Το σημερινού μενού περιελάμβανε κοτόπουλο αλά κρεμ με μανιτάρια και ρύζι υπό την συνοδεία μιας παγωμένης Erdinger.

Υ.Γ.3 Τα Μιλιτέικα γκολ.

Το τέλος

Λίγο πριν το ματς ομολογώ ότι ήμουν λιγάκι στεναχωρημένος. Σκεφτόμουν ότι αυτό το ματς ήταν το τελευταίο της χρονιάς και μπορώ να πω ότι ανυπομονώ από τώρα να ξεκινήσει η νέα σεζόν. Είμαι άρρωστος το ξέρω. Όσο για το ματς δεν έτρεφα και μεγάλες προσδοκίες. Και οι δυο ομάδες είχαν προβλήματα και το μόνο ενδιαφέρον που έβρισκα ήταν αυτό του γοήτρου. Θα μου πείτε ναι ντάξει, αλλά με νίκη κερδίζαμε 15 μέρες και γλιτώναμε έναν προκριματικό γύρο. Δεν λέω όχι. Για να είμαι ειλικρινής το μόνο που ήθελα ήταν να τελειώσει η χρονιά. Εννοείται ότι ήθελα την νίκη, αλλά και να μην ερχόταν δεν θα έσκαγα. Η εμφάνιση με ένοιαζε πιο πολύ.

Η πρώτη παρατήρηση αφορούσε το χόρτο του γηπέδου. Απλά καταπληκτικό. Από κει και πέρα σκεφτόμουν ότι το ματς αυτό ίσως ήταν κάτι σαν κρας τεστ για τους Μεριέμ και Αντού. Μάλιστα το Αμερικανάκι στην αρχή του παιχνιδιού έκανε μια φοβερή ενέργεια, η οποία με ευχαρίστησε ιδιαίτερα. Η δεύτερη παρατήρηση είχε να κάνει με τις απουσίες των Βιτόλο και Γκαρσία. Οι δυο αυτοί παίχτες μαζί με τον Ίβιτς είναι ξεκάθαρα όλη η μαγιά του Π.Α.Ο.Κ. Η δύναμη της ομάδας είναι η μεσοαμυντική γραμμή της, η οποία επηρεάζει την αμυντική της λειτουργία. Έχει πρόβλημα το κέντρο; Τότε έχει και το κεντρικό δίδυμο. Γενικώς το σχήμα του Π.Α.Ο.Κ. ήταν κάτι που δεν έχουμε συνηθίσει με κάποιους παίχτες να υπηρετούν την ομάδα από παράξενες για αυτούς θέσεις, όπως ο Βιερίνια, ο Κουτσιαμικρούλης και ο Φιλομένο.

Ο Άρης ευτύχησε να προηγηθεί στο σκορ με όμορφη κεφαλιά του Μαλεζά. Ο Στέλιος δεν πάταγε καλά με τον Μπρούνο και δεν υπήρχε καλή συνεργασία, απόρροια και της μέτριας ανασταλτικής λειτουργίας. Προβλήματα όμως υπήρχαν και για τον Άρη με τον Γκιάρο να βγαίνει από το κέντρο της άμυνας για να κόψει τον Σπανακοπιτούλη, η σέντρα του οποίου μετουσιώνεται σε κεφαλιά-γκολ του Παπάζογλου. Δέχεται ο Νέτο την βοήθεια του Γκιάρο και μένει ο Κουλουχέρης μοναδικός κεντρικός αμυντικός. Το θέμα είναι ότι το λάθος ξεκίνησε από την δεξιά πλευρά για να ολοκληρωθεί στο κέντρο της άμυνας με τον Αράνο να βρίσκεται εκτεθειμένος με δυο αντιπάλους. Καταραμένα πλάγια μπακ. Όλη την χρονιά έτσι τρώμε τα γκολ. Το ματς συνεχίστηκε με τους Αντού και Χαβίτο να αλλάζουν πλευρές και τον Μεριέμ να πραγματοποιεί πολύ καλό παιχνίδι. Πέρασε μάλιστα μια φοβερή κάθετη στον δραστήριο Χαβίτο που έγραψε το 2-1.

Και λίγο πριν το τέλος του ημιχρόνου οι φιλοξενούμενοι κερδίζουν κόρνερ. Ο Πέσκοβιτς επιχειρεί (σωστά) έξοδο, διώχνει αμυδρά την μπάλα με μπουνιές και ο Ντάριο δίχως εγκεφαλικά κύτταρα κάνει πέναλτι. Τι σκεφτόσουν ρε Ντάριο; Τι είχες στο μυαλό σου; Ακριβώς το ίδιο ισχύει και για τον Εντίνιο. Τι χαζά πέναλτι ήταν αυτά; Ήμαρτον. Τελικά πήραμε την νίκη και διασκεδάσαμε κάπως τις εντυπώσεις.

Τα σπουδαία όμως έρχονται σε λίγες μέρες, οπότε και ο Κούπερ θα παραδώσει την μαύρη λίστα στην διοίκηση. Έχει να πέσει πολύ διάβασμα τότε. Όσο για τον Π.Α.Ο.Κ. το γεγονός ότι πέρασε στα προκριματικά του τσου λου, όπου θα δώσει δυο δύσκολους προκριματικούς μπορεί να σημαίνει πολλά, μπορεί να μην σημαίνει και τίποτα. Αυτό θα εξαρτηθεί εκ του αποτελέσματος. Το μόνο βέβαιο είναι ότι σε αυτή την προσπάθεια δεν θα συνδράμει ο Σάντος. Η χρονιά λοιπόν έλαβε τέλος και έφτασε η ώρα για μεταγραφικά σενάρια, μεζέδες, ουζάκια, κοριτσάκια, θάλασσα και φυσικά μουντιάλ! Και όταν όλα αυτά λάβουν τέλος θα βάλουμε πλώρη για την νέα σεζόν.

Υ.Γ.1 Ο Ολυμπιακός κατέκτησε δικαιωματικά την τέταρτη θέση. Και να σκεφτεί κανείς ότι είχε και αβαντάζ τεσσάρων βαθμών.

Υ.Γ.2 Μακαρονάδα με κόκκινη σάλτσα και γαρίδες. Νικητήρια συνταγή!

Καληνύχτα και καλή τύχη

Κάθε φορά που τρώω μακαρονάδα χάνουμε. Απόψε, πηγαίνοντας κόντρα στην ροή, άλλαξα το μενού και τίμησα σεφταλιές περικυκλωμένες από κεφαλοτυρένιο πουρέ και στολισμένες με ντοματούλα. Όσον αφορά το ματς, χάρηκα με τους μικρούς που ήταν στον πάγκο και ήλπιζα σε κάποιο σημείο του αγώνα να έβλεπα κάποιον από αυτούς.

Από την αρχή κατάλαβα τι αγώνα θα παρακολουθούσαμε. Τρία πουλάκια κάθονταν και πλέκανε πουλόβερ. Φυσικά δεν περίμενα να δω μπάλα, απλά τον Άρη να αγωνίζεται. Το γεγονός ότι το πρώτο φάουλ σφυρίχτηκε στο 20' λεπτό τα λέει όλα. Γύρω στο 36' λεπτό το παιχνίδι πήρε νέα τροπή με τις κίτρινες και κόκκινες κάρτες να κάνουν την εμφάνισή τους και να συνοδεύουν τον αγώνα καθόλη την διάρκειά του. Η αποβολή του Ζεβλάκοφ άφησε τον Ολυμπιακό με δέκα, αλλά αδυνατούσα να διακρίνω πως ο Άρης εκμεταλλευόταν την αριθμητική του υπεροχή. Μάλλον επειδή δεν την εκμεταλλευόταν. Μηδενική ανάπτυξη, συνεχές φρένο στις αντεπιθέσεις και πολλά λάθη.

Από το 65' λεπτό ανεβάσαμε στροφές μόνο και μόνο για να τις ρίξει η αποβολή του Νασούτι. Και στο 81' λεπτό ήρθε η πολυαναμενόμενη στιγμή: ο Γραικός μπήκε στο παιχνίδι στη θέση του ανούσιου Κάλβο και ανέλαβε καθήκοντα δεξιού οπισθοφύλακα. Από τα πόδια του ξεκίνησε η μεγαλύτερη ευκαιρία με τον Κάμπορα στο 91' λεπτό. Θα μπορούσα να πω πάρα πολλά και για τις δυο ομάδες αλλά θα αρκεστώ στο εξής: Το παιχνίδι ήταν άοσμο, άχρωμο και άγευστο, ακριβώς το αντίθετο από τις σεφταλιές που κατάπια.

Υ.Γ.1 Μήτρογλου γιατί βγάζεις τα φρύδια σου;

Υ.Γ.2 Κάθε φορά που βλέπω Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη ακούω ένα μεγάφωνο να φωνάζει ουυυυυυ...Δεν παρατράβηξε το αστείο;

Υ.Γ.3 Καλύτερος παίχτης ο Τάσος Πάντος!

Παράμ Παράμ Παράμ...

Όταν βγάζει σέντρα ο Αντού που καταλήγει στον Αραβίδη με τον τελευταίο να τον χωρίζουν τρία μέτρα από τον Αραμπατζή και να μην μπορεί να κάνει κοντρόλ, τότε δεν έχω απαιτήσεις. Με ποιο δικαίωμα να περιμένω να κερδίσω; Για να βγεις νικητής από μια αναμέτρηση πρέπει να σκοράρεις το λιγότερο ένα γκολ. Δυστυχώς εμείς σκοράρουμε με το σταγονόμετρο. Δεν έχουμε αποτελεσματικότητα για τον απλό λόγο ότι δεν έχουμε ποιότητα. Μην λέμε πάλι τα ίδια. Είχαμε και την ατυχία να τραυματιστεί ο Τζόνσον και μπούρου μπούρου στην πλατεία Κουμουνδούρου. Ο Αμερικάνος για μία ακόμη φορά έπαιξε καλά για όσο διάστημα αγωνίστηκε, σε αντίθεση με τον Κόκε, τον Αντού ή ακόμα και τον Χαβίτο. Ο Χαβιτάκος είναι φιλότιμος, είναι εργάτης, αλλά δεν αρκεί ρε παιδιά. Κι ο φούρναρης εδώ δίπλα εργατικός και φιλότιμος είναι. Όσο για τον Κόκε με έχει κουράσει. Εξαιτίας του χάνουμε μια θέση στην εντεκάδα. Έχουμε να ρίξουμε πολύ σκέψη το καλοκαίρι.

Επίσης, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί οπισθοχωρούμε άνευ λόγου. Προηγείσαι στο σκορ ελέω Πρίττα (βασιλιάς του γκαζόν) και ο χρόνος κυλάει υπέρ σου. Κυκλοφόρησε την ρουφιάνα την μπάλα λίγο. Ούρλιαζε ο Κούπερ να βγουν οι παίχτες μπροστά. Και το κακό έγινε από τον Λεονάρντο. Από τον Λεονάρντο. Από ποιον; Από τον Λεονάρντο. Από αυτό το κελεπούρι που η μεταγραφή του είχε γίνει η βέρα στο δεξί του καλοκαιριού. Ήμαρτον. Γιατί τρως όμως το γκολ; Για τον απλό λόγο ότι η ομάδα έχει κουραστεί σωματικά και ψυχολογικά. Κάποιοι το λένε και ποδοσφαιρική αφέλεια. Το τεμάχιο προέρχεται από λάθος όλης της αμυντικής γραμμής. Από τον Κουλουχέρη μέχρι τον Αράνο με όλους του ενδιάμεσους παίχτες να φέρουν ευθύνη. Απλά αυτή η πουτάνα η ευθύνη βαραίνει κυρίως τον Αράνο, διότι είναι ο τελευταίος της αλυσίδας και κάνει το λάθος να φαίνεται τελειοποιημένο.

Άμεση συνέπεια των παραπάνω είναι να εμφανιστεί με κάθε επισημότητα η καταστροφολογία. Ώρες ώρες νοιώθω ότι λατρεύουμε να τα μειώνουμε όλα. Το σίγουρο είναι ότι είμαστε των άκρων. Εντούτοις, δεν χρειάζονται γκρεμίσματα. Προσωπικά προσπαθώ να μην τα ισοπεδώνω όλα. Θέλω να πιστεύω ότι αυτά που σκέφτομαι και γράφω θα είχα την οξυδέρκεια να τα αποτυπώσω και στην περίπτωση που δεν τρώγαμε το γκολ στο τελευταίο λεπτό. Ξέρετε όμως κάτι; Ίσως βγει και κάτι καλό από όλη αυτή την ιστορία. Ίσως τα καμπανάκια που κρούουν να έχουν αποτέλεσμα. Θα το δούμε σύντομα.

Και πάμε στον αποψινό αντίπαλο. Όταν αναφερόμαστε στην Α.Ε.Κ. θα πρέπει να ξέρουμε ότι δεν αποτελεί ομάδα, αλλά ένα σύνολο. Στη θεωρία υπάρχουν συστήματα και τακτικές, ωστόσο στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καν σωστή διάταξη. Δεν αποτελεί ψέμα ότι οι παίχτες της Α.Ε.Κ. γουστάρουν το άναρχο ποδόσφαιρο. Το ακόμη πιο φοβερό είναι ότι σε αυτό συμβάλλει - θέλοντας και μη - ο Ντούσαν. Εντύπωση μου προκαλεί το πως καταφέρνει αυτό το σύνολο να χρησιμοποιήσει την μεσαία γραμμή του με τέτοιο τρόπο, ώστε να ''αναγκάζει'' τον αντίπαλο να παίξει και αυτός άναρχα με αποτέλεσμα το παιχνίδι να είναι βέβαιο με μαθηματική ακρίβεια ότι θα ανοίξει. Η τελευταία διαπίστωση με ωθεί να πιστεύσω ότι η αμυντική γραμμή της - σε αντίθεση με αυτό που πιστεύουν οι περισσότεροι - τα πάει περίφημα!

Από και και πέρα η Α.Ε.Κ. έχει την τύχη να διαθέτει τον Σκόκο. Του ρίχνεις μια ξεγυρισμένη πώληση και πέφτουν τρία τρυγόνια: τον ξεφορτώνεσαι, τον φορτώνεις σε αντίπαλο και παίρνεις και λεφτά! Τι άλλο θες; Αυτός ο Μανωλάς πάντως μου άρεσε αρκετά. Παιχνίδι με το παιχνίδι παρουσιάζεται βελτιωμένος και φαίνεται να αποκτά και μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Και κάτι τελευταίο πριν το ξεχάσω. Αν ο Ρεχακλής καλέσει τον Μάκο κι όχι τον Πρίττα είναι σκάνδαλο. Πλέον, μένει να δούμε σε ποιες θέσεις θα τερματίσουν Ολυμπιακός, Α.Ε.Κ. και Άρης. Μπράβο στον Π.Α.Ο.Κ. για το καπάρωμα της πρώτης θέσης των play off. Λογικό και αναμενόμενο.

Να πούμε και δυο λόγια για την ομαδάρα την Ατλέτικο. Σίγουρα πρόκειται για αλλοπρόσαλλη ομάδα, ικανή για το καλύτερο και το χειρότερο. Έχει έναν προπονητή που εφαρμόζει το 4-4-2 με θρησκευτική ευλάβεια, παρόλο που παρουσιάζει πολλά αμυντικά κενά, αλλά έχει την τύχη να διαθέτει μπροστά δυο επιθετικούς φωτιά. Ο ένας από αυτούς έκανε την ζημιά στη Φούλαμ και με δυο προσωπικά γκολ χάρισε στους ροχιμπλάνκος το δεύτερο ευρωπαϊκό τρόπαιο της ιστορίας τους. Στο τελικό φυσικά δεν έφτασε τυχαία. Σε κάθε εκτός έδρας ματς σκόραρε, είχε ικανοποιητική παρουσία και το κυριότερο δεν σνόμπαρε τον θεσμό. Χίλια μπράβο αξίζουν και στην ανταγωνιστική Φούλαμ που έβαλε τα γυαλιά σε πολλούς υποψήφιους μνηστήρες του Europa League και κατάφερε μετά από επίμονη προσπάθεια να φτάσει στον τελικό. Ο προπονητής της Φούλαμ παρόλη την πικρία του δήλωσε περήφανος για την ομάδα του. Και καλά έκανε.

Αυτοκτονία και καλή χώνεψη

Έπειτα από δυο συνεχόμενες αναβολές λόγω πνευματικού αυνανισμού ήρθε η ώρα να δούμε μπάλα! Ειλικρινά περίμενα πως και πως να δω τον Άρη να αγωνίζεται. Δεν γινόταν φυσικά να λείπει και μια τρομερή μακαρονάδα με κόκκινη σάλτσα στολισμένη με λουκάνικα. Κάθισα λοιπόν μπροστά από το χαζοκούτι και περιμένοντας να ξεκινήσει ο αγώνας έκανα κάποιες γρήγορες σκέψεις στο μυαλό μου. Πάμε λοιπόν.

Το ότι αν δεν κερδίζαμε λέγαμε bye bye στην πρώτη θέση των play off ήταν δεδομένο. Πως να κερδίσεις όμως; Όλο το σύστημα και η λειτουργία της ομάδας περιστρέφεται γύρω από τον Κόκε. Έλειπε σήμερα ο Ισπανός, αλλά κάποιος έπρεπε να αναπληρώσει το κενό του. Όπως έχει φανεί δεν μπορούν να παίξουν μαζί Τζόνσον και Κάμπορα, οπότε ποια διάταξη ήταν η πιο σωστή; Κατά την προσωπική μου άποψη έπρεπε να ξεκινήσει ο Έντι μπροστά με τον Μεριέμ πίσω του για όσο αντέξει και αριστερά ο Αντού. Που αποδίδω αυτές τις σκέψεις; Στο ότι ο Κάμπορα μου φαίνεται ότι είναι ντεφορμέ, στο ότι ο Μεριέμ στον ασβέστη δεν λειτουργεί καλά παρόλο που συγκλίνει προς τα χαφ και στο ότι οι δυο Αμερικανοί επιβάλλεται να ξεκινούν βασικοί: αφενός μεν έχουν καλή συνεργασία εντός γηπέδου, αφετέρου δε το κίνητρο για να συμμετάσχουν στο μουντιάλ είναι τεράστιο. Από κει και πέρα δεν την φοβόμουν την Α.Ε.Κ., αλλά κάτι με γαργαλούσε ότι το να φάμε γκολ από το πουθενά ήταν άκρως πιθανό.

Φυσικά ο Κούπερ είχε τις δικές του σκέψεις και καλά έκανε. Το ματς ξεκίνησε με τον Άρη να δείχνει ορεξάτος και να παραχωρεί λίγο χώρο στον αντίπαλό του. Έπαιζε αρκετά καλά την κόντρα και μάλιστα είχε τρεις ευκαιρίες για γκολ. Αλλά ρε γαμώτο δεν έχουμε αποτελεσματικότητα. Τελεία και παύλα. Ένας νόμος του ποδοσφαίρου λέει ότι όποιος δεν βάζει γκολ το τρώει. Και εμείς για ακόμη μια φορά φάγαμε γκολ από το πουθενά. Το πρώτο μέρος τέλειωσε με τα τσακάλια τους εκφωνητές να λένε ότι η Α.Ε.Κ. κυριάρχησε στον αγωνιστικό χώρο. Θου Κύριε φυλακήν τω στόματί μου. Το σίγουρο ήταν ότι οι αποβολές των Γιάχιτς και Κάλβο άλλαζαν πολλά στο χόρτο. Παρόλα αυτά περίμενα ότι θα ισοφαρίζαμε στο δεύτερο μέρος.

Πράγματι έτσι έγινε με τον Κάμπορα να μετουσιώνει σε γκολ το πέναλτι που κέρδισε ο Έντι. Πλέον βάζαμε πλώρη για την ανατροπή με περίπου 35' λεπτά να απομένουν στη διάθεσή μας. Τα πράγματα για τον Ντούσαν γινόντουσαν αρκετά δύσκολα. Οι παίχτες του έπρεπε να κάνουν υπερπροσπάθεια για να καλύψουν τα κενά. Όχι ότι το έργο του Άρη ήταν εύκολο, κάθε άλλο. Το βέβαιο είναι ότι τα συστήματα και οι τακτικές πήγαν περίπατο. Το θέμα ήταν ποιος θα είχε τα ψυχικά και σωματικά αποθέματα για να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις του ματς. Εκείνη την στιγμή φαινόταν ότι ο Άρης διέθετε και τα δυο. Ο Χαβίτο έβγαλε όμορφη κάθετη στον Κάμπορα, αλλά ο τελευταίος δεν πλάσαρε σωστά. Έλα όμως που στο επόμενο λεπτό ο καλύτερος παίχτης μας το παστέλωσε, ύστερα από σέντρα ακριβείας του Νέτο. Ακόμα 20' λεπτά για το πέρας του αγώνα. Τότε άρχισε η κατρακύλα. Γκολ από τον Λεονάρντο και στο καπάκι πέναλτι από τον εξαφανισμένο Σκόκο. Μέσα σε πέντε λεπτά οι γηπεδούχοι πέρασαν μπροστά στο σκορ με 3-2. Με αριθμητική ισορροπία και χωρίς πίεση ήρθε και τέταρτο γκολ από τον Λεονάρντο. Θεέ μου. Παρακαλώ να μας πείτε ευχαριστώ για την ανάσταση του Λεονάρντο.

Όποιος είναι δυσαρεστημένος από την ζωή του και θέλει να αυτοκτονήσει, μπορεί να δει το σημερινό παιχνίδι του Άρη και να παραδειγματιστεί. Πραγματικά ιδανική αυτοχειρία. Ακόμα δεν μπορώ να χωνέψω πως ήρθαν έτσι τα πράγματα. Οι (σωστές) αλλαγές του Κούπερ δεν βοήθησαν καθόλου, αντίθετα όλα ξεκίνησαν όταν μπήκαν φρέσκα ποδάρια στο γήπεδο. Στον άλλο πάγκο, οι αλλαγές του Ντούσαν πιάσανε τόπο. Όποιος έχει εξήγηση για το σημερινό τον εκλιπαρώ να κάνει ένα σχόλιο και να πει την άποψη του γιατί δεν είμαι καλά. Το ματς πάντως είχε φοβερή εναλλαγή συναισθημάτων κι όχι μόνο. Είχε τα πάντα εκτός από το διπλό. Πως χάθηκε αυτό το διπλό γαμώ την μακαρονάδα μου; Για μία ακόμη φορά η ομάδα ήταν καλά στημένη, αλλά η στάμνα έσπασε. Καταραμένη διαχείριση. Το μόνο που μας μένει είναι να γλιτώσουμε κανά προκριματικό και ορισμένοι παίχτες να ακούσουν κάποια φωνήεντα μπας και στρώσουν. Τίποτα άλλο.

Υ.Γ.1 Ούτε μετά τον τελικό δεν είχα τέτοια διάθεση.

Υ.Γ.2 Μέσα στον επόμενο μήνα πρέπει να σκεφτούμε κάποια πράγματα πολύ σοβαρά.

Μπράβο σε όλους

Δεν είχα σκοπό να ασχοληθώ με το οτιδήποτε. Απλά περίμενα πως και πως να δω την ομάδα μου να παίζει μπάλα. Είχα κανονίσει το πρόγραμμά μου, είχα αποφασίσει ποιο φαγητό θα ισοπέδωνα και είχα προετοιμαστεί ψυχολογικά. Αλλά φαίνεται ότι κάποιοι κόπανοι που πάνε και πετάνε μολότοφ έχουν την δύναμη να αναβάλλουν και ποδοσφαιρικούς αγώνες, εκτός από το να σκοτώνουν ανθρώπους. Εμείς εξακολουθούμε να κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου.

Αυτή η χώρα έχει δυο τεράστιες πληγές: την ιστορία της και την μεταπολίτευση. Βλέπετε οι περισσότεροι θεωρούν ότι ο πολιτισμός μας αρχίζει και τελειώνει στην Ακρόπολη. Δυστυχώς αντί να παραδειγματιστούμε από την πλούσια ιστορία μας και να πάμε μπροστά, κάνουμε βήματα προς τα πίσω. Τι είναι όμως πολιτισμός; Όταν πας θέατρο ή κινηματογράφο και κλείνεις το κινητό σου. Όταν στο μετρό περιμένεις πρώτα να βγει ο κόσμος από το βαγόνι και μετά να μπεις. Όταν δεν διπλοπαρκάρεις(!) στην Λεωφόρο Κατεχάκης. Όταν είσαι ευγενής και σέβεσαι τους άλλους. Διότι αν δεν σέβεσαι τους άλλους, δεν σέβεσαι και τον εαυτόν σου και τότε νομίζεις ότι έχεις το δικαίωμα να κάνεις μαλακίες, ''μαγκιές'' και ''αναρχίες''.

Έχουμε όμως και την μεταπολίτευση. Σε τελική ανάλυση αυτό που κατάφερε η Δικτατορία ήταν να αναπτύξει την υποκρισία και να φέρει την πολυπόθητη ''Δημοκρατία''. Αν αυτό το πράγμα είναι Δημοκρατία θα πηδηχτώ από το παράθυρο. Αν μέσω της συγκεκριμένης ''Δημοκρατίας'' εφαρμόζονται οι νόμοι και απονέμεται δικαιοσύνη θα αλλάξω ομάδα. Στη Γερμανία αν πειράξεις κουνούπι μπορεί να πας φυλακή. Στην Αμερική αν σηκώσεις χέρι σε κάποιον σε έχουν μαζέψει με τις κλωτσιές. Στην Ελλάδα; Στη χώρα μας είσαι ένας ατιμώρητος ''ήρωας''. Πάντως, εξεπλάγην όταν αντίκρισα σε δελτίο ειδήσεων μια επικεφαλίδα να αποκαλεί δολοφόνους τους κουκουλοφόρους. Διότι αυτά τα καθίκια που βρίζουν τώρα τους κουκουλοφόρους πριν λίγους μήνες τους αποθέωναν. Μπάτσο μπορείς να σκοτώσεις και βιτρίνες μπορείς να σπάσεις: έχεις το ελεύθερο από τους δημοσιογράφους (αποβράσματα). Όταν όμως σκοτώνεις τρεις (ή μήπως τέσσερις) ανθρώπους οι κωλοδημοσιογράφοι θυμώνουν και εκνευρίζονται. Πουτάνα υποκρισία.

Τι προκύπτει από όλα αυτά; Το βασικότερο όλων είναι ότι πάσχουμε από δυο πολύ σημαντικά πράγματα. Δεν έχουμε παιδεία και δεν έχουμε ικανά στελέχη και πολιτικούς. Από κει και πέρα συνεχίζουμε να γινόμαστε περίγελος στην Ευρώπη. Πολλοί θα πουν έλα μωρέ στα τομπολίνια μου που με χλευάζουν στις Βρυξέλλες. Αυτός ο χλευασμός θα μειώσει κατά πολύ την πιο βαριά βιομηχανία που έχουμε: τον τουρισμό. Το θέμα για μένα είναι πολύ απλό, αλλά δύσκολα εφαρμόσιμο. Οι ακραίες καταστάσεις απαιτούν ακραία μέτρα. Πρέπει να αναλογιστούμε αν θεωρούμε την κατάσταση ακραία κι αν ναι να δράσουμε. Προφανώς δεν μιλάω για οικονομική κρίση και παπάρια μάντολες. Υπάρχουν πολύ σοβαρότερες κρίσεις και κάθε νοήμων άνθρωπος το αντιλαμβάνεται. Πρέπει να ξεπεράσουμε την κρίση που βιώνουν οι αξίες μας και την κρίση στην εξωτερική πολιτική της χώρα μας, όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Τις αναβολές των υπερποδοσφαιρικών αγώνων θα τις ξεπεράσουμε.

Υ.Γ.1 Ευθύνη φέρει και η Μαρφίν. Ευθύνη φέρουν όλοι.

Στο ίδιο έργο θεατές

Απέναντι στον Ολυμπιακό δείξαμε σωστά αντανακλαστικά και φτάσαμε στη νίκη. Έμενε να δούμε αν θα είχαμε ανάλογη συνέχεια και στην Τούμπα κι αν θα παραμέναμε ισότιμοι διεκδικητές της πρώτης θέσης των play off. Για μία ακόμη φορά δεν τα καταφέραμε. Φυσικά το αποτέλεσμα δεν προκαλεί έκπληξη: Ο Π.Α.Ο.Κ. δεν είναι Ολυμπιακός. Το παν είναι να αντιληφθούμε ότι δεν συγχωρούνται οι ήττες, ούτε καν οι ισοπαλίες. Κι αν θέλουμε το κάτι παραπάνω θα πρέπει να κερδίζουμε εκτός έδρας.

Στο αποψινό παιχνίδι λοιπόν, πρωταρχικός σκοπός ήταν να μη χάσουμε. Πως όμως να αποφύγουμε την ήττα όταν αυτό το σύστημα που παίζουμε δεν προσφέρεται για αμυντικογενή τακτική; Φυσικά αναφέρομαι και στο αποψινό 4-4-2 και στο 4-4-1-1 που εφαρμόζουμε συνήθως. Βλέπετε ο αρχηγός έκατσε στον πάγκο, αλλά ο Κάμπορα είναι φανερά ντεφορμέ. Αδυνατούσε να δώσει κυριολεκτικά μια σωστή μπαλιά και προφανώς δεν μπορούσε να τελειώσει κάποια φάση για τον απλό λόγο ότι δεν δημιουργούσαμε. Πως όμως να κάνουμε φάση όταν οι Πρίττας και Ντάριο είχαν να αντιμετωπίσουν Ίβιτς, Γκαρσία και Βιτόλο με άμεση συνέπεια να χαθεί το κέντρο; Προσθέστε και τον Σορλέν που συχνά πυκνά μετατρεπόταν σε τέταρτο αμυντικό χαφ και ορίστε η συνταγή.

Άλλη παρατήρηση είναι και το γεγονός ότι υστερούμε σε ύψος, αλλά αυτό είναι γνωστό εδώ και πολύ καιρό. Και πως αντισταθμίζεις αυτό το μειονέκτημα; Έλα μου ντε. Την μπάλα την πουλούσαμε για μισό κιλό αλάτι, χάναμε εύκολα μονομαχίες και μόλις είδα ότι ο Σάντος φορούσε το καφέ μπουφανάκι σκέφτηκα ωπ εδώ είμαστε. Επίσης, ο Κούπερ δεν είχε καθαρό μυαλό από τον πάγκο. Βγάζει τον μόνο παίχτη (Αντού) που μπορούσε να δημιουργήσει κάτι καλό για να βάλει στην θέση του τον Κόκε. Ρε Κούπερ βάλε τον Κόκε στη θέση του Κάμπορα! Ο Ισπανός από αριστερά δε μπορεί να κάνει τίποτα. Το είδαμε κι επί Μαζίνιο. Όχι ότι κάνει κάτι μέσα από την περιοχή. Η λειτουργία του συνοψίζεται στο βγαίνω έξω από την περιοχή για να παρασύρω μαζί μου το μπακ και κατόπιν, μη επιχειρώντας διείσδυση, σεντράρω. Το μόνο που καταφέρνει με αυτόν τον τρόπο είναι να μην ανοίγει χώρους και να στερεί την παρουσία του από την περιοχή.

Γιατί τα λέω όλα αυτά; Για να δικαιολογήσω την επιλογή του Τζόνσον στην αρχική εντεκάδα. Ο Κούπερ ξεκίνησε σωστά τα δυο Αμερικανάκια, αλλά από κει και πέρα τζίφος. Το έχω δηλώσει άπειρες φορές ότι ίσως θα πρέπει σε κάποια ματς να αναθεωρήσει κάποια πράγματα. Παίξε με τρία αμυντικά χαφ και άστους να τρέχουν. Δυστυχώς η διακεκομμένη παρουσία του Μεριέμ στα χαφ δεν αρκεί. Το κέρδος σε όλη αυτή την ιστορία είναι οι παίχτες εξακολουθούν να αφομοιώνουν το σύστημα του ΕΡΚ πράγμα που σημαίνει ότι στην επόμενη σεζόν θα παρουσιαστούμε πιο έτοιμοι. Στην Τούμπα πάντως δεν παίξαμε καλά και δίκαια χάσαμε.

Φυσικά η ικανότητα του Π.Α.Ο.Κ. δεν εξαντλείται στο καφέ μπουφανάκι του ψαρά. Η ομάδα είναι καλοδουλεμένη, πειθαρχημένη και έχει λίγα, αλλά ισχυρά χαρακτηριστικά. Για μια ακόμη φορά είχε αλληλοβοήθειες, πολύ τρέξιμο στον άξονα, δεδομένους αυτοματισμούς και το κυριότερο: αποτελεσματικότητα και άριστη εκμετάλλευση των λαθών του αντιπάλου. Τα δυο γκολ προέρχονται καθαρά από λάθη του Άρη. Στο πρώτο τέρμα, ο Γκιάρο βγαίνει αριστερά να βοηθήσει τον Βαγγέλι με αποτέλεσμα ο Νασούτι και ειδικά ο Νέτο να βρίσκονται εκτεθειμένοι. Η σέντρα του Βιερίνια ήταν αυτό που ήθελε ο Ίβιτς. Στο δεύτερο γκολ, αφού παραβλέπω το γεγονός ότι το έβαλε ο Σαβίνι, αναρωτιέμαι ποιος μαρκάρει τον Ιταλό και γιατί στο δεύτερο δοκάρι δεν υπήρχε κανείς παρά μόνο το δοκάρι. Θα είχαμε και τρίτο γκολ από τον Βιερίνια, ύστερα από το δώρο του Ντάριο, αλλά ο Πορτογάλος δεν πλάσαρε καλά. Και μια που είπα Ντάριο δεν κάνει ο Αργεντινός για αυτό το σύστημα. Οφείλουμε να αναζητήσουμε καλύτερο παίχτη.

Τι προκύπτει από το αποψινό ματς; Πολλά και διάφορα, αλλά ας μιλήσουμε καλύτερα για βραχυχρόνια περίοδο. Αν είσαι μάγκας κέρδισε την Α.Ε.Κ. εντός κι εκτός, καθάρισε την και θέσε σοβαρή υποψηφιότητα για το τσου λου. Για να το επιτύχεις όμως αυτό θα πρέπει να κάνεις και την αυτοκριτική σου. Κάτσε και ψάξου για τα αίτια της ήττας. Αν δεν καταλαβαίνεις γιατί χάνεις είναι σίγουρο ότι θα ξαναχάσεις με τον ίδιο τρόπο. Δεν καταθέτω πρόταση μομφής κατά του Κούπερ, το αντίθετο μάλιστα. Τον κριτικάρω καλοπροαίρετα και φυσικά τον στηρίζω, κατανοώντας παράλληλα ότι δεν έχει ποιοτικές εναλλακτικές λύσεις κι ότι δουλεύει με παίχτες που δεν έχει επιλέξει. Απλά είμαστε εδώ για να καταγράψουμε αυτά που βλέπουμε.