Παράμ Παράμ Παράμ...

Όταν βγάζει σέντρα ο Αντού που καταλήγει στον Αραβίδη με τον τελευταίο να τον χωρίζουν τρία μέτρα από τον Αραμπατζή και να μην μπορεί να κάνει κοντρόλ, τότε δεν έχω απαιτήσεις. Με ποιο δικαίωμα να περιμένω να κερδίσω; Για να βγεις νικητής από μια αναμέτρηση πρέπει να σκοράρεις το λιγότερο ένα γκολ. Δυστυχώς εμείς σκοράρουμε με το σταγονόμετρο. Δεν έχουμε αποτελεσματικότητα για τον απλό λόγο ότι δεν έχουμε ποιότητα. Μην λέμε πάλι τα ίδια. Είχαμε και την ατυχία να τραυματιστεί ο Τζόνσον και μπούρου μπούρου στην πλατεία Κουμουνδούρου. Ο Αμερικάνος για μία ακόμη φορά έπαιξε καλά για όσο διάστημα αγωνίστηκε, σε αντίθεση με τον Κόκε, τον Αντού ή ακόμα και τον Χαβίτο. Ο Χαβιτάκος είναι φιλότιμος, είναι εργάτης, αλλά δεν αρκεί ρε παιδιά. Κι ο φούρναρης εδώ δίπλα εργατικός και φιλότιμος είναι. Όσο για τον Κόκε με έχει κουράσει. Εξαιτίας του χάνουμε μια θέση στην εντεκάδα. Έχουμε να ρίξουμε πολύ σκέψη το καλοκαίρι.

Επίσης, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί οπισθοχωρούμε άνευ λόγου. Προηγείσαι στο σκορ ελέω Πρίττα (βασιλιάς του γκαζόν) και ο χρόνος κυλάει υπέρ σου. Κυκλοφόρησε την ρουφιάνα την μπάλα λίγο. Ούρλιαζε ο Κούπερ να βγουν οι παίχτες μπροστά. Και το κακό έγινε από τον Λεονάρντο. Από τον Λεονάρντο. Από ποιον; Από τον Λεονάρντο. Από αυτό το κελεπούρι που η μεταγραφή του είχε γίνει η βέρα στο δεξί του καλοκαιριού. Ήμαρτον. Γιατί τρως όμως το γκολ; Για τον απλό λόγο ότι η ομάδα έχει κουραστεί σωματικά και ψυχολογικά. Κάποιοι το λένε και ποδοσφαιρική αφέλεια. Το τεμάχιο προέρχεται από λάθος όλης της αμυντικής γραμμής. Από τον Κουλουχέρη μέχρι τον Αράνο με όλους του ενδιάμεσους παίχτες να φέρουν ευθύνη. Απλά αυτή η πουτάνα η ευθύνη βαραίνει κυρίως τον Αράνο, διότι είναι ο τελευταίος της αλυσίδας και κάνει το λάθος να φαίνεται τελειοποιημένο.

Άμεση συνέπεια των παραπάνω είναι να εμφανιστεί με κάθε επισημότητα η καταστροφολογία. Ώρες ώρες νοιώθω ότι λατρεύουμε να τα μειώνουμε όλα. Το σίγουρο είναι ότι είμαστε των άκρων. Εντούτοις, δεν χρειάζονται γκρεμίσματα. Προσωπικά προσπαθώ να μην τα ισοπεδώνω όλα. Θέλω να πιστεύω ότι αυτά που σκέφτομαι και γράφω θα είχα την οξυδέρκεια να τα αποτυπώσω και στην περίπτωση που δεν τρώγαμε το γκολ στο τελευταίο λεπτό. Ξέρετε όμως κάτι; Ίσως βγει και κάτι καλό από όλη αυτή την ιστορία. Ίσως τα καμπανάκια που κρούουν να έχουν αποτέλεσμα. Θα το δούμε σύντομα.

Και πάμε στον αποψινό αντίπαλο. Όταν αναφερόμαστε στην Α.Ε.Κ. θα πρέπει να ξέρουμε ότι δεν αποτελεί ομάδα, αλλά ένα σύνολο. Στη θεωρία υπάρχουν συστήματα και τακτικές, ωστόσο στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καν σωστή διάταξη. Δεν αποτελεί ψέμα ότι οι παίχτες της Α.Ε.Κ. γουστάρουν το άναρχο ποδόσφαιρο. Το ακόμη πιο φοβερό είναι ότι σε αυτό συμβάλλει - θέλοντας και μη - ο Ντούσαν. Εντύπωση μου προκαλεί το πως καταφέρνει αυτό το σύνολο να χρησιμοποιήσει την μεσαία γραμμή του με τέτοιο τρόπο, ώστε να ''αναγκάζει'' τον αντίπαλο να παίξει και αυτός άναρχα με αποτέλεσμα το παιχνίδι να είναι βέβαιο με μαθηματική ακρίβεια ότι θα ανοίξει. Η τελευταία διαπίστωση με ωθεί να πιστεύσω ότι η αμυντική γραμμή της - σε αντίθεση με αυτό που πιστεύουν οι περισσότεροι - τα πάει περίφημα!

Από και και πέρα η Α.Ε.Κ. έχει την τύχη να διαθέτει τον Σκόκο. Του ρίχνεις μια ξεγυρισμένη πώληση και πέφτουν τρία τρυγόνια: τον ξεφορτώνεσαι, τον φορτώνεις σε αντίπαλο και παίρνεις και λεφτά! Τι άλλο θες; Αυτός ο Μανωλάς πάντως μου άρεσε αρκετά. Παιχνίδι με το παιχνίδι παρουσιάζεται βελτιωμένος και φαίνεται να αποκτά και μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Και κάτι τελευταίο πριν το ξεχάσω. Αν ο Ρεχακλής καλέσει τον Μάκο κι όχι τον Πρίττα είναι σκάνδαλο. Πλέον, μένει να δούμε σε ποιες θέσεις θα τερματίσουν Ολυμπιακός, Α.Ε.Κ. και Άρης. Μπράβο στον Π.Α.Ο.Κ. για το καπάρωμα της πρώτης θέσης των play off. Λογικό και αναμενόμενο.

Να πούμε και δυο λόγια για την ομαδάρα την Ατλέτικο. Σίγουρα πρόκειται για αλλοπρόσαλλη ομάδα, ικανή για το καλύτερο και το χειρότερο. Έχει έναν προπονητή που εφαρμόζει το 4-4-2 με θρησκευτική ευλάβεια, παρόλο που παρουσιάζει πολλά αμυντικά κενά, αλλά έχει την τύχη να διαθέτει μπροστά δυο επιθετικούς φωτιά. Ο ένας από αυτούς έκανε την ζημιά στη Φούλαμ και με δυο προσωπικά γκολ χάρισε στους ροχιμπλάνκος το δεύτερο ευρωπαϊκό τρόπαιο της ιστορίας τους. Στο τελικό φυσικά δεν έφτασε τυχαία. Σε κάθε εκτός έδρας ματς σκόραρε, είχε ικανοποιητική παρουσία και το κυριότερο δεν σνόμπαρε τον θεσμό. Χίλια μπράβο αξίζουν και στην ανταγωνιστική Φούλαμ που έβαλε τα γυαλιά σε πολλούς υποψήφιους μνηστήρες του Europa League και κατάφερε μετά από επίμονη προσπάθεια να φτάσει στον τελικό. Ο προπονητής της Φούλαμ παρόλη την πικρία του δήλωσε περήφανος για την ομάδα του. Και καλά έκανε.