Καληνύχτα και καλή τύχη

Κάθε φορά που τρώω μακαρονάδα χάνουμε. Απόψε, πηγαίνοντας κόντρα στην ροή, άλλαξα το μενού και τίμησα σεφταλιές περικυκλωμένες από κεφαλοτυρένιο πουρέ και στολισμένες με ντοματούλα. Όσον αφορά το ματς, χάρηκα με τους μικρούς που ήταν στον πάγκο και ήλπιζα σε κάποιο σημείο του αγώνα να έβλεπα κάποιον από αυτούς.

Από την αρχή κατάλαβα τι αγώνα θα παρακολουθούσαμε. Τρία πουλάκια κάθονταν και πλέκανε πουλόβερ. Φυσικά δεν περίμενα να δω μπάλα, απλά τον Άρη να αγωνίζεται. Το γεγονός ότι το πρώτο φάουλ σφυρίχτηκε στο 20' λεπτό τα λέει όλα. Γύρω στο 36' λεπτό το παιχνίδι πήρε νέα τροπή με τις κίτρινες και κόκκινες κάρτες να κάνουν την εμφάνισή τους και να συνοδεύουν τον αγώνα καθόλη την διάρκειά του. Η αποβολή του Ζεβλάκοφ άφησε τον Ολυμπιακό με δέκα, αλλά αδυνατούσα να διακρίνω πως ο Άρης εκμεταλλευόταν την αριθμητική του υπεροχή. Μάλλον επειδή δεν την εκμεταλλευόταν. Μηδενική ανάπτυξη, συνεχές φρένο στις αντεπιθέσεις και πολλά λάθη.

Από το 65' λεπτό ανεβάσαμε στροφές μόνο και μόνο για να τις ρίξει η αποβολή του Νασούτι. Και στο 81' λεπτό ήρθε η πολυαναμενόμενη στιγμή: ο Γραικός μπήκε στο παιχνίδι στη θέση του ανούσιου Κάλβο και ανέλαβε καθήκοντα δεξιού οπισθοφύλακα. Από τα πόδια του ξεκίνησε η μεγαλύτερη ευκαιρία με τον Κάμπορα στο 91' λεπτό. Θα μπορούσα να πω πάρα πολλά και για τις δυο ομάδες αλλά θα αρκεστώ στο εξής: Το παιχνίδι ήταν άοσμο, άχρωμο και άγευστο, ακριβώς το αντίθετο από τις σεφταλιές που κατάπια.

Υ.Γ.1 Μήτρογλου γιατί βγάζεις τα φρύδια σου;

Υ.Γ.2 Κάθε φορά που βλέπω Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη ακούω ένα μεγάφωνο να φωνάζει ουυυυυυ...Δεν παρατράβηξε το αστείο;

Υ.Γ.3 Καλύτερος παίχτης ο Τάσος Πάντος!