Ο οικοδόμος, η κόμπρα και τα ζόμπι του θείου

Ξεκινάμε τάχιστα με το πρώτο χρονικά παιχνίδι. Ο Παναθηναϊκός στο Χαριλάου επιζητούσε μια πειστική εμφάνιση για να δείξει ότι μόνο τυχαία δεν βρίσκεται στην κορυφή. Μπορώ να πω ότι σε γενικές γραμμές το πέτυχε. Από την άλλη πλευρά, η ομάδα του Κούπερ ήθελε να πιστοποιήσει την ανοδική πορεία που διαγράφει τα τελευταία παιχνίδια και να αποδείξει ότι κάθε παιχνίδι είναι πόλεμος κι όχι επίδειξη ικανοτήτων.

Το παιχνίδι ξεκίνησε με την ομάδα του τσίμπλα να μπαίνει πιο αποφασισμένη στο γήπεδο και τον Άρη να προσπαθεί να βρει τον χαμένο του ενθουσιασμό. Ένας Άρης χωρίς ορμητικότητα, χωρίς τρεξίματα, χωρίς ρυθμό. Άναρχο παιχνίδι, με τον Παναθηναϊκό να δείχνει πιο ικανός να ελέγξει το ματς και τον Άρη να μην μπορεί να αναπτυχθεί από τα άκρα, με αποτέλεσμα να προσπαθεί να κάνει παιχνίδι από τον άξονα. Τα τρία χαφ του τριφυλλιού υπερτερούσαν έναντι των Νάτσο και Πρίττα με τον Βολιβιανό να μην είναι σε πολύ καλή κατάσταση. Σημαντική η απουσία του Ναφτί. Μέχρι το 30΄λεπτό μπορώ να πω ότι ο αγώνας ήταν σχετικά ισορροπημένος. Από εκείνο το σημείο και μετά οι φιλοξενούμενοι κέρδισαν μέτρα, έδωσαν τέλος στην αναρχία και προσπάθησαν για το γκολ.

Πήγα να πάθω ταμπλά με το σουτ του οικοδόμου στο 35' λεπτό. Πραγματικά έμεινα μπούφος και νόμιζα ότι η μπάλα μπήκε γκολ. Λίγο αργότερα, ύστερα από λάθος του Νέτο, πάλι ο ίδιος παίχτης απείλησε με τον Σηφάκη να λέει όχι. Το ημίχρονο φτάνει στο τέλος του με τον Παναθηναϊκό σε γενικές γραμμές να είναι καλύτερος από τον αντίπαλό του και να πατάει καλά στα πόδια του. Αντίθετα, ο γηπεδούχος είχε πολλά προβλήματα στη μεσαία γραμμή με τον Πρίττα να κάνει ότι μπορεί, τον Νάτσο να μην κάνει, τον Κάλβο να μην έχει όρεξη και με έναν Χαβίτο να τρέχει αλλά να μην βοηθά ουσιαστικά.

Στο δεύτερο μέρος. ο Άρης ήταν αυτός που μπήκε ορμητικά στην προσπάθεια του να αιφνιδιάσει τον Νιόμπλια. Ήταν φανερό όμως ότι ήθελε φρεσκάρισμα. Ο Αντού δεν μπήκε ποτέ, τα δυο ακραία μπακ ήταν σε κακή βραδιά και ο Κούπερ έκανε μπαμ ότι δεν εμπιστευόταν τον Ρόβα για τη θέση του κουρασμένου Νάτσο. Η φρεσκάδα ήρθε με την είσοδο του Τζόνσον στον αγωνιστικό χώρο με τον Άρη να ανεβάζει στροφές. Τότε ήρθε και η μεγαλύτερη ευκαιρία του. Ο Κάμπορα φεύγει από (θέση οφσάιντ) αριστερά και σουτάρει με την μπάλα να χτυπάει δοκάρι, τον Αμερικανό να παίρνει το ριμπάουντ, να προσπαθεί να σκοράρει υπό πίεση και τον Τζόρβα να αποκρούει με φοβερή εκτίναξη. Σε εκείνο το σημείο, ο Άρης έκλεισε καλύτερα του χώρους, και πίεσε καλύτερα στον άξονα, αλλά δεν είχε διάρκεια. Ο Παναθηναϊκός, με τον Σίλβα σε καλή βραδιά και τον Κατσουράνη δίπλα του να μην το κουνάει ρούπι, έψαξε το γκολ, ωστόσο δεν έβρισκε κενούς χώρους. Αποτέλεσμα να αναλώνεται σε μακρινά σουτ χωρίς ιδιαίτερη τύχη, με εξαίρεση ένα ωραίο σουτ του Κατσουράνη στο 88΄λεπτό. Το τρυφύλλι είχε και το πλεόνεκτημα να μαζεύει ότι σκουπίδι πετούσαν οι παίχτες του Άρη. Το ματς έληξε 0-0 με τον Άρη να καταφέρνει να περιορίσει τον Σισέ, αλλά να μην μπορεί να πάρει το κέντρο. Ο Παναθηναϊκός πήρε σχετικά εύκολα το Χ που μάλλον αφήνει ευχαριστημένο τον Νιόμπλια, αλλά και τον Κούπερ. Ωστόσο, για να είμαστε ακριβοδίκαιοι ο Παναθηναϊκός βρέθηκε πιο κοντά στη νίκη από ότι ο Άρης.

Στο άλλο ματς φωτιά, ο Ολυμπιακός είχε το πλεονέκτημα ότι γνώριζε το αποτέλεσμα του Παναθηναϊκού, με τη νίκη να αποτελεί μονόδρομο για την ομάδα του Πειραιά. Ο δικέφαλος του βορρά, παρά την συσπείρωση των ερυθρολεύκων, πόνταρε στην δυνατή του άμυνα, στους λιγοστούς - αλλά δεδομένους - αυτοματισμούς του και στο γεγονός ότι ο Ολυμπιακός δεν βρισκόταν σε καλή αγωνιστική κατάσταση. Η χρησιμοποίηση του Σορλέν και του Σνάουτσερ δεν ξέρω κατά πόσο ευχαρίστησε τους φίλους του Π.Α.Ο.Κ., αλλά μάλλον αυτό λίγη σημασία έχει. Το παιχνίδι κυλούσε όμορφα και ωραία με τον Ολυμπιακό να θέλει να ψάξει το γκολ, αλλά να μην μπορεί. Και σε ένα σημείο που ο γηπεδούχος πίεζε, ο δικέφαλος αντεπιτίθεται με τον Βιερίνια να δίνει στον Ίβιτς, ο οποίος με τη σειρά του την σπάει δεξιά στον Εντίνιο που δεν έχει πρόβλημα να πλασάρει τον Αντώνη. Κακή αμυντική λειτουργία του Ολυμπιακού με τον Μπράβο και τον Μέλμπεργκ να είναι εκτός φάσης.

Μετά το γκολ η ομάδα του Πειραιά ανοίγει το παιχνίδι και ψάχνει την ισοφάριση, αλλά παρόλη την κατοχή μπάλας επιτίθεται χωρίς πλάνο και με μηδέν βοήθειες από τα άκρα. Όλες οι προσπάθειες του Ολυμπιακού σταματούσαν έξω από την περιοχή του Π.Α.Ο.Κ., ο οποίος αρνούταν πεισματικά να αφήσει κενούς χώρους, με τους Γκαρσία και Βιτόλο να κόβουν κάθε διάθεση στον Ολυμπιακό για ανάπτυξη από τον άξονα. Και κάνω την εξής ερώτηση. Ποιος Στολτίδης; Πείτε μου ποιος Στολτίδης; Το ημίχρονο τελειώνει με τον Ολυμπιακό να προσπαθεί, να προσπαθεί και να προσπαθεί. Η ομάδα του Σάντος ήταν καλά στημένη στον αγωνιστικό χώρο και δεν νομίζω ότι έπρεπε να αλλάξει κάτι. Αντίθετα, περίμενα ο Μπάντοβιτς να κάνει 5-6 αλλαγές, αλλά δυστυχώς για αυτόν μπορούσε μόνο τρεις. Ειλικρινά δεν περίμενα ποτέ να φτάσω στο σημείο να πω ότι η απουσία του πιστολέρο Μήτρογλου είναι πλήγμα για τον Ολυμπιακό. Που είναι ο Ντιόγκο που τον ήθελε η Τσέλσι; Πράγματι, ο Μπάντοβιτς έκανε μαζεμένα δυο αλλαγές και φρέσκαρε την ομάδα. Έφυγε ο εξαφανισμένος Όσκαρ, τον οποίο άκουσα πρώτη φορά όταν βγήκε αλλαγή και ο Ζαϊρί.

Οι Λούα Λούα και Ντάτολο έδωσαν πνοή στον Ολυμπιακό, με τον Π.Α.Ο.Κ. κυριολεκτικά να μην μπορεί να περάσει το κέντρο. Οι ερυθρόλευκοι φαίνεται ότι αιφνιδίασαν τους αντιπάλους τους, αλλά σύντομα ο δικέφαλος ισορρόπησε και με καλή κυκλοφορία βγήκε στην κόντρα. Την ορμητικότητα του Ολυμπιακού την ακύρωνε ο Στολτίδης, οποίος πραγματικά ήταν για λύπηση. Μπάντοβιτς βγάλτον έξω χθες! Την ίδια στιγμή οι φιλοξενούμενοι απείλησαν δις στο 65' και 66' λεπτό. Τελικώς, ο Μπάντοβιτς με άκουσε και πέρασε στη θέση του τον Ντούντου. Με κυμματοθραύστη τον Βιτόλο, ο Π.Α.Ο.Κ. έβγαινε από το καβούκι του και κέρδιζε μέτρα. Το ματς τελείωσε με τον Τοροσίδη να έχει κατασκηνώσει στην περιοχή του Χαλκιά, τον φιλότιμο Μέλμπεργκ να έχει μετατραπεί σε επιθετικό και τον Ολυμπιακό να προσπαθεί, να προσπαθεί και να προσπαθεί.

Είχαμε πει ότι αν ο Ολυμπιακός σκόραρε πρώτος τα πράγματα θα ήταν πιο εύκολα για αυτόν. Τελικά έγινε μάλλον το αντίθετο. Ο Π.Α.Ο.Κ. πέρασε δίκαια από το Καραϊσκάκη και έπιασε τον Ολυμπιακό στην δεύτερη θέση. Κυριάρχησε στο κέντρο, με έναν Ίβιτς να κρατάει μπάλα, να μοιράζει παιχνίδι και να κάνει πολλά χιλιόμετρα στον άξονα. Βαρέθηκα να λέω για το αγωνιστικό πλάνο του Σάντος. Επιπλέον, έχει δουλέψει στις αντεπιθέσεις και στις βοήθειες. Τολμώ να πω ότι αυτός ο Π.Α.Ο.Κ. είναι δημιούργημα του προπονητή του. Αντίθετα, αυτός ο Ολυμπιακός είναι δημιούργημα, όχι των προπονητών του, αλλά του θείου Σωκράτη. Η επίσκεψη - ντόπα του Προέδρου στου Ρέντη, μπορεί σε άλλες εποχές να είχε αποτέλεσμα, αλλά όχι τώρα. Οπως φαίνεται, ο Ολυμπιακός μάλλον θα πάει στα play off και δεν ξέρω πως θα μπορέσει να ανταποκριθεί. Προβλέπονται μεγάλα παιχνίδια.

Υ.Γ.1 Αρχίζω να πιστεύω ότι το τυχερό μπουφάν του Σάντος μάλλον δεν είναι πλέον απαραίτητο.

Υ.Γ.2 Ο Παναθηναϊκός είναι ήδη πρωταθλητής;

Υ..Γ.3 Α ρε Κάλβο τι σαβούρα ήταν αυτή;

Υ.Γ.4 Καλά ρε Ολυμπιακέ τι πρώτο ημίχρονο ήταν αυτό που έκανες;