Ποιος άλλος θα μπορούσε να κερδίσει το Παγκόσμιο Κύπελλο; Με τα περισσότερα φαβορί να φαίνονται εξασθενημένα, και τους «μικρούς»
να βελτιώνονται συνεχώς και να κλείνουν την ψαλίδα, η ποδοσφαιρική
λογική επέβαλε την επικράτηση των Γερμανών. Νομίζω ότι, ανεξαιρέτως από
συμπάθειες και αγάπες, συμφωνούμε σε αυτό. Και κάτι τελευταίο: ας μην
μπλέκουμε τα πολιτικά με το ποδόσφαιρο. Δεν έχει σχέση η κλώνος του Darth Vader με την Εθνική Γερμανίας και την κατάκτηση του Μουντιάλ.
Υ.Γ.1 Άξιζε το βραβείο ο Μέσι; Όχι, βέβαια. Νταξ, δεν έκανε κακό τουρνουά, αλλά το ίδιο ισχύει και για δυο ντουζίνες παίχτες. Τι έπρεπε, δηλαδή; Να πάρουν κι αυτοί βραβείο; Και για να σοβαρευτώ, ο Ρόμπεν, ο Μίλλερ ή ο Ροντρίγκεζ τι έπρεπε να πάρουν;
Υ.Γ2
Δεν ξέρω πόσοι από τους αναγνώστες μου έχουν τατουάζ, αλλά δεν κολλάω,
θα το πω. Έχει παραγίνει το κακό. Πας στην παραλία και βλέπεις το κάθε
παρτσακλό και τον κάθε ρούκουνα να «στολίζει»
το σώμα του με ηλίθια σχέδια και γραφές. Ας καταλάβουμε- επιτέλους!-
κάτι: τα τατουάζ δεν πάνε σε όλους. Δεν μπορούν όλοι να τα κάνουν
support. Τίθενται κι άλλες παράμετροι στην εξίσωση, όπως στυλ, σώμα,
ντύσιμο, εμφάνιση. Σκληρό να λέγεται, αλλά αληθές.
Υ.Γ.3
Πηγαίνω προς το Καβούρι για μπάνιο. Περπατάω με τα συμπράγκαλα στους
ώμους και κάποια στιγμή τα αφήνω κάτω, διότι οι τύπισσες θέλουν να
πάρουν καφέ. Ξαφνικά, βλέπω να έρχεται μια κοπέλα. Χωρίς να το σκεφτώ
ιδιαίτερα, και χωρίς να εξετάζω το φύλο ή την εμφανισιμότητα, παραμερίζω
την μία τσάντα για να περάσει η κοπέλα. Αυτόματα η κοπέλα σκάει ένα
λαμπερό χαμόγελο και συνεχίζει το περπάτημά της. Κατόπιν, ο φίλος από
δίπλα μού λέει: «Ρε μαλάκα, η Δούκισσα ήταν». Και είχε δίκιο ο μπάσταρδος. Ωραία γυναίκα.
Υ.Γ.4 Κορυφαία μπάντα, κορυφαίο άλμπουμ, κορυφαίο τραγούδι.
Υ.Γ.4 Κορυφαία μπάντα, κορυφαίο άλμπουμ, κορυφαίο τραγούδι.
Το τρόπαιο μπορούσε άνετα να το πάρει η Αργεντινή, αν δεν έχανε 3 τετ-α-τετ. Αφού τα έχασε δίκαια το πήραν οι σιχαμένοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην ευκαιρία του Ιγκουαΐν, ο Ινδιάνος βάζει και το τέρμα στα δίχτυα, όχι άουτ από τα 8 μέτρα! Αλλά τον άφησαν εκτός αποστολής για να χωρέσει ο Ούτε-καν Αγκουέιρο και ο "σουτάρω με το καλάμι" Παλάτσιο. Λευτεριά στον Τέβεζ!
Όσο για το βραβείο του Μέσσι, έχω πληροφορίες πως έτσι τα κανόνισε ο Κριστιάνο για να τον ξεφτιλίσει. lol
Το tattoo, καλό είναι να γνωρίζουν όσοι κάνουν, ότι όταν είναι μεγαλύτερο σε μέγεθος από όσο αρμόζει στο σημείο που γίνεται φαίνεται σαν μουτζούρα. Ένα δυσανάλογα μεγάλο tattoo φανερώνει και χοντροκοπιά στον χαρακτήρα αυτού που το επιλέγει.
Χάρης
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Γερμανία στέφθηκε Παγκόσμια Πρωταθλήτρια πανάξια, κι ας μην έκανε το καλύτερο παιχνίδι της στον Τελικό. Εγκλωβίστηκε από την τακτική της Αργεντινής και φράκαρε. Οι 2 ομάδες είχαν κάποιες φάσεις εκατέρωθεν, αν και όχι πολλές. Έστω και στο 116', ο Gotze έβαλε μια γκολάρα και έδωσε την νίκη στην ομάδα του. Η Αργεντινή το πάλεψε όσο μπορούσε, ίσως και καλύτερα απ' όσο φανταζόμουν, αλλά θα ήταν αδικία να μην κατακτήσει το Mundial η Γερμανία και να το πάρει ένα τσούρμο μετρίων παικτών που έκαναν μεγάλη υπέρβαση, και ευνοήθηκαν από την κλήρωση και τους μέτριους αντιπάλους που βρήκαν μπροστά τους.
Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω τους "Ελληνάρες" της πλάκας. Να το πάρει λέει η Αργεντινή "για να μην χαρεί η παλιοπ****να η Merkel που μας έχει καταστρέψει" (εδώ κανονικά γελάμε). Και την έπεσαν στον Παπασταθόπουλο που συνεχάρη δημοσίως συμπαίκτες του στην Borussia Dortmund που στέφθηκαν Παγκόσμιοι Πρωταθλητές, ότι είναι προδότης, γερμανοτσολιάς, μέρος του συστήματος και ό,τι παπαριά κατεβάζει η κεφάλα του κάθε βλάκα. Δεν υπάρχει σωτηρία με τέτοια μυαλά δυστυχώς.
Το βραβείο στον Messi είναι απλά ανέκδοτο. Μια αστεία μαλακία του Blatter. Καθαρά ποδοσφαιρικά ο Robben έπρεπε να το πάρει. Πήρε μια σχετικά μέτρια Ολλανδία και την έφτασε μόνος του στα ημιτελικά. Αυτό δεν το έκανε ούτε ο James Rodriguez με την Κολομβία ούτε ο Muller με την Γερμανία. Και κάτι τελευταίο για τον Messi. Δεν ήταν, δεν είναι, και δεν θα γίνει ποτέ Maradona. Δεν προσπαθώ να τον μειώσω, ούτε μιλάω για την ποδοσφαιρική του αξία, καθώς ο Messi πιστεύω ότι ξέρει πολύ καλύτερο ποδόσφαιρο (και όχι "μπάλα") απ' όσο ήξερε ποτέ ο Diego, μιλάω για στυλ παίκτη. Απλά δεν είναι τόσο αλήτης και μάγκας ώστε να πάρει την μπάλα και να περάσει όλους τους αντιπάλους του, ή να εμπνεύσει τους συμπαίκτες του. Ο Messi έχει εκπαιδευτεί στην Masia και έχει μάθει να πασάρει και να συνεργάζεται με τους συμπαίκτες του, σε αντίθεση με τον Maradona που έμαθε όσα έμαθε στις αλάνες της Αργεντινής. Το μόνο κοινό που έχουν Messi-Maradona είναι η καταγωγή τους από την Αργεντινή, αλλά σε όλα τα άλλα διαφέρουν, επομένως η διαρκής σύγκρισή τους κάνει κακό στον Messi όταν παίζει με την Εθνική Αργεντινής.
Το πηρε η καλυτερη ομαδα! Αποτελεσμα μεθοδικης δουλειας χρονων και ηταν φυσικο επομενο η κατακτηση του Μουντιαλ απο τους Γερμανους! Αξιζουν πολλα συγχαρητηρια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωστός σε όλα κανθαρίνιο! Εδώ βέβαια ο Ελληνάρας θα γράψει πολιτικό σχόλιο σε άρθρο μαγειρικής ξέρωγω... στο να του φταίει ο Σβαϊστάιγκερ, ο Νοϊερ, και ο Γκέτσε για την κρίση θα κολλήσει; Αντίστροφα, αν έβλεπα τα σχόλια μετά τον ημιτελικό, η έβλεπα τα μοντάζ του αγώνα Ελλάδα-Γερμανία 2 χρόνια πριν, θα νόμιζα οτι την ομάδα των "Πάντσερ" την προπονεί η Μέρκελ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορεί η ιστορία του Μουντιάλ να μην αντέμειψε την ποιότητα του Μέσι (κι έτσι τώρα θα ανεχτούμε την μίρλα για το αν είναι Ντιέγκο η όχι), αντέμειψε όμως την πιο σταθερή ομάδα. Αντέμειψε τη φουρνιά ενός ολόκληρου Project. To οποίο απέφερε ένα απλό, και όχι άσχημο στυλ ποδοσφαίρου. Δίκαιη και ικανοποιητική κατάκτηση λοιπόν!
Βέβαια πολλοί διαφωνούν, γιατι ο "ρομαντισμός του φτωχού" πουλάει. Θέλουμε να προσκυνήσουμε πρόσωπα, όχι συλλογικές ενέργειες. Η Αργεντινή των μνημονίων είναι η "καλή", μεταφράζουμε τις μέτριες νίκες της με κανα-δυο κλισέ του τύπου "ψυχή", "καρδιά", "συκώτια", και λοιπά κοκορέτσια, και έχουμε τον ήρωα. (η τον μοιραίο, ανάλογα ποιοι μισούν τον Μέσι)
Στην αντίπερα οι Γερμανοί ΠΡΕΠΕΙ να είναι οι ψυχροί, ιμπεριαλιστές, δολοφόνοι του αθλήματος. Τα "ρομποτάκια". Οπως πολύ εύστοχα πλάσαρε στον κόσμο το σποτάκι της Nike: Τα ρομποτ, η οργάνωση, η κυνικότητα, οι επιστήμονες, η προσέγγιση προς το τέλειο, όλα αυτά είναι για τους "Κακούς". Τους "ουμπερ-αλλες". Τους "αντι-ρομαντικούς".
Υπερβάλω λες; Το τι ξερατά έχω διαβάσει απο "αντι-Γερμανο-ρομαντιστές επιβήτορες" επι του θέματος, ας μην τα αναλύσω περισσότερο.
Οπως και σε άλλες πτυχές των απόψεων μου, δηλώνω μη-ρομαντιστής! Robots rules!!
Για την ομορφιά των τατού (της μόδας, όχι του ρωσικού λεσβιακού ντουέτου), δεν είναι ασφαλές να σχολιάσει κάποιος που δεν του αρέσουν γενικότερα. Οχι με την έννοια "ανήθικα", "αφύσικα", κλπ, απλά δεν μου αρέσουν. Οπως και οι ελιές, όπως και τα piercing. Σε κοπέλες ειδικότερα, τη σάρκα τη θέλω ξεροσφύρι. :P
Το γελοίο όμως είναι κάτι υπερ-κουλτουριάρηδες, που χτυπάνε τατού με φιλοσοφίες για τη ζωή γραμμένες στα κινέζικα, γιατί μόνο με γλώσσες που δεν γνωρίζεις μπορείς να το παίξεις γαμιαδο-φιλόσοφος. Και μια χαζή απορία, που ξέρω εγώ οτι ο τατουατζής ξέρει κινέζικα; Οπως για τον κακομοίρη τον Γκέκα, που αντί να γράψει "ψυχρός δολοφόνος" έγραψε "δολοφόνος του κακού καιρού". Εγινε πιο ευστοχο παντως!!
Ναι ρε Άλεξ, αλλά έγραψες ένα κατεβατό σ ένα ιστολόγιο που μάλλον δύσκολα θα ακούσεις αντιμερκελικές μπουρδολογίες συνυφασμένες με ποδοσφαιρικό θέμα. Από τον οικοδεσπότη μέχρι τους μουσαφιραίους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για την εργατική και μεθοδική Γερμανία - εκτός ποδοσφαιρικής συζήτησης - υπάρχουν θέματα και ζητήματα. Αν ο Κωστής ανοίξει παρόμοιο - μη ποδοσφαιρικό επαναλαμβάνω - θέμα, υπάρχουν σκιές μεγάλες, δρακουλίσιες.
Ρε, εδώ τον έβλεπα σε μια καφετέρια τον αγώνα και όλοι βρίζαν τους Γερμανούς μόνο και μόνο επειδή είναι δανειστές μας και ήταν και η Μέρκελ εκεί. Δηλαδή αν πήγαινε η Ελλάδα τελικό και βρισκόταν ο Σαμαράς εκεί να παρακολουθήσει τον αγώνα θα βρίζαν την Ελλάδα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια το Μέσι δεν έχω να πω τίποτα. Εδώ δεν την είχε πάρει ο Μαραντόντα. Όλα είναι επικοινωνιακές και δημοσιογραφικές παπαριές.
Υπουργέ, ένα παιχνίδι είναι. Μπορεί και να το έπαιρνε, αλλά δεν θα το άξιζε. Ελπίζω να το αναγνωρίζουμε αυτό. Η ευκαιρία του Παλάσιο είναι χειρότερη από όλες. Όχι μόνο δεν μπορεί να κάνει κοντρόλ, αλλά μετά που πάει να λομπάρει το τέρμα, κάτι που το κάνει με το καλάμι, την βγάζει άουτ! Ειλικρινά, σε μια τέτοια ευκαιρία μέχρι κι εγώ θα έκανα σουτ on target. Δεν ξέρω γιατί να πάρει ο Μέσσι το βραβείο. Χαζή σκέψη από την FIFA. Τέλος, δεν σου κρύβω ότι ήθελα κι εγώ κάποτε να κάνω τατουάζ. Συγκεκριμένα, σκεφτόμουν να το έκανα στην δεξιά ωμοπλάτη. Αλλά βλέποντας όλα αυτά τα σούργελα που κυκλοφορούν, διέλυσα κάθε σκέψη. Στο κολυμβητήριο, στο οποίο πηγαίνω από τα τέλη του 2004/αρχές του 2005 παλιά έβλεπες ένα ποσοστό της τάξεως του 5% να έχει τατουάζ. Τώρα αυτό το ποσοστό έχει τετραπλασιαστεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧάρη, έβλεπα το παιχνίδι με τον πεθερό ενός φίλου μου. Μόλις του είπα ότι υποστηρίζω Γερμανία, με στραβοκοίταξε και άρχισε να μου λέει ότι η Μέρκελ είναι χειρότερη από την Χρυσή Αυγή. Τι σχέση έχει ένας τέτοιος συνειρμός με έναν τελικό Μουντιάλ, ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω και μάλλον δεν θα καταλάβω ποτέ. Πάμε στα ωραία τώρα. Η Γερμανία ήταν το μοναδικό φαβορί που επιβίωσε. Παρά τα προβλήματά της, όπως μονοδιάστατο πλάτος (ο Χέβεντες δεν είναι κλάσης Λαμ), περίεργη αντίδραση χωρίς την μπάλα και αργούς παίχτες (το αναπλήρωνε με ταχύτητα ως ομάδα), ήταν ίσως η μοναδική ομάδα που έπαιξε γνήσιο ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας, δεν προσαρμόστηκε σε κανέναν, έτρεχαν σαν σκυλιά και έψαχναν συνεχώς το γκολ. Τώρα για την σύγκριση Μέσσι - Μαραντόνα, τι να πω; Ο Μαραντόνα έχει θεοποιηθεί στα μυαλά κάποιων. Επικίνδυνα παιχνίδια αυτά.
Σωστός ο Nick. Μην ξεχνάμε ότι ο Λεβ ήταν βοηθός του Κλίνσμαν και τώρα κλείνει, αν δεν κάνω λάθος, οχτώ χρόνια ως πρώτος προπονητής. Δεν έχουν έρθει τυχαία οι υψηλές πτήσεις τα τελευταία χρόνια. Με αξιοθαύμαστη συνέπεια.
Άλεξ, έχεις δίκιο σε αυτό που λες. Λες και η Μέρκελ προπονεί την Εθνική Γερμανίας. Παράλογα πράγματα. Αποδεικνύεται, πάντως, για πολλοστή φορά, ότι αυτός που θέλει να γκρινιάξει, θα γκρινιάξει. Ακόμα και ντοκιμαντέρ για χρυσόψαρα να παρακολουθεί, είναι ικανός να προβεί σε σχετικό σχόλιο για την Μέρκελ. Ας μην το συνεχίσουμε, όμως. Ο Μέσι δεν έκανε κακό τουρνουά, αλλά δεν άξιζε το βραβείο και δεν άξιζε το τουρνουά. Η σταθερότητα και η συνέπεια, όπως σωστά λες, αποδείχτηκαν νικητές. Υπερίσχυσαν. Κι αυτό φαινόταν στο χόρτο. Έχω δει και χαριτωμένα τατουάζ ή τατουάζ που ταίριαζαν στο σώμα ή στο στυλ του άλλου. Αλλά έχω δει και ανθρώπους που κάνουν τατουάζ σε περίεργα σημεία. Όπως ένας τύπος που ζύγιζε 150 κιλά και είχε τατουάζ στην κοιλιά. Ή ένας άλλος τύπος που έμοιαζε σαν σπασικλάκι από το σχολίο, φορώντας μπανάνα στη μέση και αμάνικο μπλουζάκι, και μου είχε τατουάζ στο στήθος. Ή, τέλος, μια τύπισσα, από αυτές που νομίζουν ότι είναι όμορφες και συμπεριφέρονται ανάλογα ενώ ο καθρέφτης υποδηλώνει το αντίθετο, που είχε ένα μεγάλο τατουάζ λίγο πιο πάνω από το μάγιο. Απλά έλεος. Επαναλαμβάνω, δεν μπορούν όλοι να το κάνουν support.
Πρόεδρε, δημοσιογραφικές και επικοινωνιακές παπαριές, αλλά ο περισσότερος κόσμος τσιμπάει. Κι αν τσιμπήσει, δύσκολα ξεγκιστρώνεται.
Αν ο Μεσι είχε κανα δυό στηρίγματα, να έχει που να δώσει τη μπάλα βρε αδερφέ, τη κούπα θα την είχε πάρει η Αργεντινή. Δυστυχώς, ένας κούκος δε φέρνει την άνοιξη, και πανηγυρίζουν τώρα ΟΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΤΩΝ ΕΣ-ΕΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ πολιτική και το ποδοσφαιρο έχουν δυστυχώς πολύ μεγαλύτερη σχέση, απ' ότι θα θέλαμε να είχαν.
Ο Μαραντόνα είναι γλοιώδης και άθλιος. Δεν έχει καμία σχέση με τον παιχταρά Μέσι αλλά ούτε με τον θεό Πελέ. Θα μείνει στην ιστορία σαν τον ανθρωπο που έβαλε γκολ με το χέρι και το πανηγύρισε κιόλας, ο άθλιος...
Τατουάζ ας κάνει όποιος θέλει, αρκεί να μην το μετανιώσει αργότερα !
Defenders of the faith, ενα απο τα καλύτερα αλμπουμ όλων των εποχών. Eβγαλαν καινούριο δίσκο οι θεοί, τον άκουσες ?
Νικολας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν δεν υπαρχει σχεση ποδοσφαιρου και πολιτικης, τοτε γιατι ταξιδεψε η Μερκελ στη Βραζιλια ? Και γιατι πεντεξι θεσεις παραπερα καθοταν ο Πουτιν ? που η Ρωσσια του, θα διοργανωσει το επομενο ?
Στα δικα μας. Γιατι απο τις αρχες του’90 υπηρχε το σχεδιο Κοροιβος με τους Τζεκο-Ιακωβου και την φαρμακοβιομηχανια Μπαλκο ? Με λεφτα της ομοσπονδιας.
Και να το πιασω και πιο παλια. Ποιο ειναι το στοιχιωμενο παγκοσμιο ρεκορ, που κραταει απο το 83-84 (ή καπου τοτε) ? Μαφυσικα της Μαριτας Κοχ στα 400. Τοτε που ολοι οι Ανατολικοι ηταν ζιγκα στις απαγορευμενες ουσιες. Θυμασαι την Κρατοσβιλοβα ?
Η πολιτικη παντα παιζει παιχνιδια με τα σπορ. Και η πολιτικοι που ειναι μαιντανοι της ολιγαρχιας, κανουν την περατζαδα τους με τις αναλογες δηλωσεις.
Σου φαινεται παραλογο που ο υπερχρεωμενος νοτος, εχει οικονομικα προβληματα και κοβει χρηματα απ’ ολες τις οικονομικες δραστηριοτητες? Αρα και απο το ποδοσφαιρο.
Σε αντιθεση η Γερμανια που μαζευει ολο το χρημα της Ευρωπαικης Ενωσης, και το μοιραζει (με χαμηλοτοκα δανεια) μεσα στην εσωτερικη της αγορα. Αρα και στο ποδοσφαιρο.
Ποιες ειναι αυτες οι Μαιντζ, Παντερμπορν και Αουγκσμπουργκ ? Θα μπορουσαν να σταθουν σε μια ελλατωματικη οικονομια ?
Ο Μεσσι ειναι ο κορυφαιος ποδοσφαιριστης του κοσμου. Κι ο μονος που μπορει να ειναι καλυτερος απ’ αυτον (ισως), ειναι ο Κριστιανο Ροναλντο.
Ο Μαραντονα περα απο ενα καλο τουρνουα που εκανε το ’86, κι ενα πρωταθλημα που πηρε με τη Ναπολι, που ηταν τα επομενα χρονια της καριερας του ?
Ομως ο βασικος λογος που ο Μεσσι (ή ο Ροναλντο) ειναι ο κορυφαιος ποδοσφαιριστης στην ιστορια του αθληματος, ειναι πως αλλο ποδοσφαιρο επαιζαν το ’80, κι αλλο ποδοσφαιρο παιζουν τωρα.
Ο Ροναλντο τρεχει σαν σπριντερ, σουταρει δυνατα και με τα δυο ποδια, σκοραρει με το κεφαλι. Κι ολα αυτα με τον αντιπαλο σχεδον κολλημενο πανω του.
Στα ’80 ο Μαραντονα αν περνουσε τον αντιπαλο του, ο επομενος ερχοταν πανω του μετα απο τρια λεπτα. Γιατι το ποδοσφαιρο ηταν αργο, σε σχεση με το σημερινο. Συνεπως ο Μαραντονα ηταν ο καλυτερος παιχτης της εποχης του. Οχι στην ιστορια του αθληματος. Γιατι αν ισχυει αυτο, τοτε συνολικα το ποδοσφαιρο του ’80, θα ηταν καλυτερο απο το σημερινο.
Σα να λεμε οτι ο Αλεξης Αλεξιου που ηταν απο τους καλυτερους Ελληνες αμυντικους το ’80, ειναι καλυτερος παιχτης απο τον Σωκρατη. Καλος ηταν ο Αλεξης. Μονο που με τα σημερινα δεδομενα, θα επρεπε να πιασει πλατεια για να στριψει.
ΥΓ. Τρια φιλικα μεχρι τωρα η Λεβερκουζεν του προπονηταρα Ροτζερ Σμιντ, κι εχει 17 γκολ. Κατι καλο γινεται.
Νίκολας, δεν είναι μόνο η ταχύτητα που διαφέρει. Είναι και η τακτική. Σήμερα το βιρτουόζο τον παίζουν οι (καλοί) αντίπαλοι νταμπλτιμ. Όταν περάσει τον 1ο πέφτει πάνω στον 2ο αντίπαλο. Σε αντίθετη περίπτωση λέμε το κλισέ "είχαν αποστάσεις οι γραμμές, άφηναν ξέφωτα και τους γλέντησε".
ΔιαγραφήΤο 80 όλο ξέφωτα ήταν τα γήπεδα, οι ομάδες δεν ήξεραν να καλύψουν τους χώρους. Έπαιζαν καθαρό μαν-του-μαν να το πούμε μπασκετικά.
Ο Μέσι ώρες-ώρες ήταν σαν χαμένος και είχε και χάλια χρώμα, εκτός πάλι τα "εξερχόμενα". Ανησυχώ για την υγεία του.
Ηλία, το πρωί διάβασα ένα άρθρο που αναφέρεται στην άνθηση της βιομηχανίας αφαίρεσης τατουάζ. Καταλαβαίνεις τι γίνεται. Τον άκουσα τον καινούριο δίσκο και μπορώ να πω ότι γούσταρα! Όσο για τα πολιτικά σχόλια, αγαπητέ Ηλία...
ΑπάντησηΔιαγραφή...και Νικόλα, αυτό που θέλω να πω ότι δεν κρίνω τι ποδόσφαιρο παίζει η κάθε ομάδα με βάση το αν είναι απόγονοι των Ες-Ες, των πιθηκάνθρωπων ή των Αρειανών. Δεν με ενδιαφέρει. Ούτε θα αντιπαθήσω κάποιον επειδή υποστηρίζει, π.χ., την Γερμανία. Τι σημασία έχει η εξωτερική πολιτική της χώρας με την Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου; Νομίζω ότι εμείς εδώ στην Ελλάδα υπερβάλλουμε με τέτοιες καταστάσεις. Είμαστε λάτρεις του παρασκηνίου και σπεύδουμε να οδηγηθούμε σε άτοπους συνειρμούς. Τέλος πάντων. Όσον αφορά την παρουσία της Μέρκελ και του Πούτιν, είναι τόσο παράλογο που πήγαν να παρακολουθήσουν το ματς; Ειδικά η Μέρκελ που πάντα είναι δίπλα στα μεγάλα ραντεβού των Panzer. Και, σε παρακαλώ, μην το πάμε τόσο μακριά το πράγμα. Αναφέρομαι στην τρίτη παράγραφο που γράφεις.
Και πάμε, Νικόλα, στο σχόλιο του Υπουργού. Ομολογώ ότι κάποιες φορές δε καταλαβαίνω αυτό που λένε ορισμένοι ''δεν συγκρίνονται οι τάδε παίχτες διότι ήταν άλλες εποχές''. Δεν συγκρίνεται, δηλαδή, ο Σαραβάκος με τον Μπάρκογλου επειδή είναι από άλλες εποχές; Δεν συγκρίνεται ο Πελέ με τον Φρεντ, επειδή είναι από άλλες εποχές; Δεν συγκρίνεται ο Μαραντόνα με τον Τάτο επειδή είναι από άλλες εποχές; Μια χαρά συγκρίνονται οι παίχτες. Το μόνο που αρκεί είναι να έχεις παρακολουθήσεις τους παίχτες. Εξάλλου, τι κρίνεις; Το ατομικό ταλέντο. Την τεχνική και τακτική επάρκεια του παίχτη. Το ποδοσφαιρικό του πείσμα και πάθος. Αυτά είναι τα στοιχεία που μελετάς. Προσωπικά δεν λογαριάζω τίτλους/κούπες στην εξίσωση. Με αυτήν την λογική ο Ρόμπερτ Χόρι είναι καλύτερος του Τζόρνταν. Η εικόνα φαίνεται στο χόρτο. Και μπορεί, με την πάροδο τοων χρόνων, να διαφέρουν οι ταχύτητες των ομάδων, οι τακτικές, ακόμα και ορισμένες αντιλήψεις γύρω από το άθλημα, αλλά το ταλέντο του παίχτη, το ποδοσφαιρικό μυαλό είναι εκεί. Με αυτά και με αυτά, λοιπόν, μια χαρά συγκρίνονται οι παίχτες. Εν κατακλείδι, τον Μαραντόνα δεν τον έχω σπουδάσει και, ως εκ τούτου, δεν μπορώ να τον συγκρίνω με κάποιον. Επειδή, όμως, έχω δει τον Μέσι, δηλώνω ότι είναι ό,τι καλύτερο έχουν δει τα ματάκια μου. Ένας τύπος 65 χρονών, που έχει παρακολουθήσει τον Μαραντόνα, μου έλεγε ότι ο Μέσι είναι ο καλύτερος όλων. Μετά έβαζε τον Κρόιφ. Κατόπιν μου ανέφερε ότι ο Μαραντόνα είναι τρομερά διαφημισμένος και, τέλος, μου έιπε ότι πάνω από όλους, ακόμα κι από τον Μέσι, είναι ο Χατζηπαναγής.
Χάρης
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε Κάνθαρε, έχω μια μικρή διαφωνία για όσα λες περί σύγκριση παικτών από διαφορετικές εποχές.
Δεν συγκρίνονται παίκτες από διαφορετικές εποχές με σαφώς μεγάλες ποιοτικές ή τεχνικές διαφορές. Όσο κι αν είναι πιο προπονημένος, δεν συγκρίνεται σήμερα π.χ. ο Thomas Muller ή ο Benzema με τον Pele. Όπως και ο Fred που, παρά τις προπονήσεις κάποτε στην Lyon και τις τακτικές που έμαθε, κλωτσά την μπάλα με αστράγαλο και καλάμι μαζί. Όπως δεν υπάρχει σύγκριση μεταξύ Cruyff και Cristiano Ronaldo, ή όποια άλλα αστέρια θες.
Αν με μια μηχανή του χρόνου βάζαμε να παίξουν μια ομάδα με θρυλικούς παίκτες του '60/'70/'80 όπως οι Pele, Cruyff, Maradona, Zico, Zairzinho, Kempes, Di Stefano, Puskas, Tassotti, Bekenbauer κόντρα σε σημερινούς παίκτες όπως Iniesta, Ronaldo, Ibrahimovic, Messi, Pogba, Vidal, οι νέοι θα έπαιρναν τα σώβρακα των θρύλων. Έχουν περισσότερα τρεξίματα, έχουν πιο μυώδη σώματα, ξέρουν περισσότερες τακτικές, και έχουν καλύτερα φυσικά προσόντα, ειδικά στο μπόι και στην ταχυδύναμη.
Πιο σωστό είναι να λέμε "ο τάδε παίκτης ήταν ο καλύτερος της εποχής του". Ο Pele την δεκαετία του '60, ο Cruyff του '70, ο Maradona του '80, ο Ronaldo του '90, ο Zidane του 2000, και πάει λέγοντας. Οι χρονικές συγκρίσεις είναι αδόκιμες. Αγαπάμε Pele, Χατζηπαναγή και Σία, αλλά σήμερα αν έπαιζαν θα περπατούσαν από το ημίχρονο. Οι ντρίμπλες που έκαναν κάποτε ήταν ως επί το πλείστον απέναντι σε χαζούς και χοντρούς αμυντικούς. Σήμερα αυτά δύσκολα θα έπιαναν.
Χάρη, δεκτή η διαφωνία σου. Δεν το συζητώ. Απλα αυτό που λες, να θέσεις αντιμέτωπες δύο ομάδες, είναι διαφορετικό από αυτό που λέω εγώ. Δεν τους κρίνω με βάση το να είναι μέλος μιας ομάδας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ απλά αναφέρομαι στη σύγκριση του ατομικόυ ταλέντου του παίχτη. Τεχνική και τακτική επάρκεια. Κι ας αλλάζουν οι τακτικές των προπονητών -το προσωπικό ταλέντο είναι προσωπικό ταλέντο. Δεν λέω να έπαιρνα τον Μπεκενμπάουερ και να τον πετούσα στην εντεκάδα της Μπάγερν του 2014 ή να έπαιρνα τον Μέσι και να τον έβαζα στην Εθνική Αργεντινής του 1978. Για αυτό έφερα παραπάνω και τα αντίστοιχα παραδείγματα. Ίσως και με δόσεις υπερβολής, ακόμα και αστοχίας. Απλά ήθελα να (απο)δείξω ότι μπορείς να συγκρίνεις την ατομική ποιότητα δυο ποδοσφαιριστών, αρκεί να τους έχεις δει και να τους γνωρίζεις. Ερώτηση: ο Σαργκάνης συγκρίνεται με τον Τζόρβα; Ο ένας απογειωνόταν στο γάμα και προσγειωνόταν με την μπάλα αγκαλιά κι ο άλλος δεν ξέρει το μήκος της εστίας του.
Οφείλω να ομολογήσω, πάντως, ότι δεν είναι και η καλύτερη δουλειά να συγκρίνεις παίχτες που έχουν μεταξύ τους μεγάλη διαφορά στο πότε έπαιξαν. Είναι κάπως αδόκιμο, αλλά όχι ανέφικτο ή μη πραγματοποιήσιμο. Ελπίζω να μην με παρεξηγήσετε με αυτό που λέω.
Υπάρχει όμως και το άλλο. Αν ο Κρόιφ π.χ. ήταν κορυφαίος στην εποχή του - που ήταν η παιχτούρα - και σήμερα αν έπαιζε θα ήταν προπονημένος όσο και οι σημερινοί καλοί. Άρα πάλι κορυφαίος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα συμφωνήσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ ότι μπορείς να συγκρίνεις τους παίκτες, ατομικά πάντα. Οι τακτικές των ομάδων μέσα στο γήπεδο και αν θα μπορούσαν οι παλιοί παίκτες να ανταποκριθούν στην ταχύτητα ή στις νέες τακτικές το θεωρώ άτοπο γιατί δεν ξέρεις πως θα έπαιζαν άμα προπονούνταν και έπαιζαν σημερινούς αγώνες. Έτσι είχανε μάθει έτσι παίζανε. Και ο Μέσι αν είχε γεννηθεί τότε θα έπαιζε με διαφορετική τακτική απ' ότι τώρα. Όπως επίσης αν κάνανε τώρα τη έξω ζωή που κάνανε παλιότερα κάποιοι παίκτες όπως ο Μαραντόνα ή ο Τζόρτζ Μπεστ εννοείται ότι θα παίρνανε πόδι, αλλά δεν ξέρεις αν θα το κάνανε σήμερα. Μπορεί να βρισκόταν ένας σερ Άλεξ να τους έβαζε στη θέση τους. Το μόνο σίγουρο θετικό με τους παλιούς παίκτες είναι ότι στην πλειοψηφία είχανε περισσότερο πάθος και παίζανε περισσότερο "αντρίκια" σε σχέση με τους σημερινούς που είναι ελάχιστοι. Σκέψου ότι ο Μαραντόνα έτρωγε κλωτσιές, μάτωνε, έπεφτε, ξανασηκωνόταν και σκόραρε, κάτι που δε θα το δεις ποτέ τώρα. Ένας από αυτούς που δεν έχει "φλωρέψει" είναι ο Σβαΐνστάιγκερ. Φαντάσου το ξύλο που έφαγε στον τελικό αυτός ο παίκτης, να το έτρωγε ο Μέσι, θα έφευγε κλαίγοντας. Και θεωρώ το Μέσι τον καλύτερο παίχτη σήμερα, μην παρεξηγηθώ. Όμως έχω παρακολουθήσει και αρκετούς αγώνες του Μαραντόνα σε κάτι παλιά σιντί ενός φίλου μου ή σε βιντεοκασσέτες και τον θεωρώ καλύτερο. Όπως επίσης και το Ρονάλντο (τον παλιό) που τον έχω προλάβει κιόλας, όχι από την αρχή της καριέρας του βέβαια και πολύ στεναχωρήθηκα που λόγω τραυματισμών δεν μπορούσε να συνεχίσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρόεδρας ΑΠΙ
Παρα πολλοι Ελληνες ειναι φιλοι τον "παντσερς" χρονια τωρα. Η Γερμανια ηταν μια σταθερη και καλοδουλεμενη ομαδα, αν και στο ματς με τη Γαλλια δεν βλεποταν... παρολα αυτα μαζι με την Ολλανδια επαιξαν την καλυτερη μπαλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαφως και ο Μεσσι δεν επρεπε να παρει το βραβειο, αλλα ειναι πολλα τα λεφτα... Αρη.
Χτυπα και εσυ ενα τατουαζ "αχ βαχ της φυλακης τα σιδερα ειναι για τους λεβεντες".
Ωραια η Δουκισσα, αλλα οταν στο πλανητη κυκλοφορει η βασιλισσα Ελενα Παπαβασιλειου...
Η Δούκισσα είναι μπιμπελό, μπουμπουδίτσα, ενώ η Ελενάρα είναι για "γούστα".
ΔιαγραφήΘα γινω πολυ πεζος και δεν ταιριαζει σε αυτο το blog, αλλα η Ελεναρα ειναι γυναικα για τα "3" ξερεις, εκει που το ενα χερι βασταει τοιχο και ο αλλος ξεσπαει, δινοντας πονο. :P
ΔιαγραφήΧάρης
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλοι Κάνθαρε και Υπουργέ, μην το πάμε στο "αν ο Cruyff έπαιζε μπάλα σήμερα θα ήταν το ίδιο προπονημένος με τον Ronaldo, θα ήξερε τις ίδιες τακτικές και λόγω ταλέντου θα τον έκανε σκόνη". Δεν γνωρίζουμε τί θα γινόταν σε αυτό το ενδεχόμενο. Για να γίνει κάποιος αυτό που γίνεται, παίζουν ρόλο οι συνθήκες της εποχής του και του περιβάλλοντός τους. Πολλοί παλιοί αστέρες έγιναν ποδοσφαιριστές λόγω φτώχειας, ειδικά όσοι είναι από τον αναπτυσσόμενο κόσμο. Επομένως, ο Pele και ο Maradona έγιναν ποδοσφαιριστές πρώτα απ' όλα γιατί όντας φτωχοί δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι άλλο, και αποδείχθηκαν ταλαντούχοι και ικανοί. Αν καταγόντουσαν από μεσοαστικές οικογένειες, δεν θα ασχολούνταν με το ποδόσφαιρο. Αυτό ακριβώς που έπαθε η Γερμανία πριν 15 χρόνια όπου μειώθηκε η παραγωγή ταλαντούχων παικτών λόγω οικονομικής ευημερίας (σου λέει "γιατί να κουραστώ να γίνω επαγγελματίας αθλητής με 3 και 60 και να σπάσω τα πόδια μου, όταν μπορώ να βρω δουλειά και να παίρνω 2 χιλιάρικα τον μήνα") και είχε καταντήσει η Εθνική τους να αποτελείται από παίκτες 35 ετών στο Βατερλώ του Euro 2000. Άστε που ο Cruyff στην σημερινή Ολλανδία της ΕΕ είναι αμφίβολο αν όντως θα έπαιζε μπάλα και δεν θα πήγαινε να σπουδάσει ή να βρει μια δουλειά γραφείου. Ας αφήσουμε τα φανταστικά σενάρια και ας μείνουμε στο τί έγραψε η Ιστορία.
Ωραίο, σε γενικές γραμμές, μουντιάλ. Ξεκίνησε εντυπωσιακά κι υποσχέθηκε περισσότερα απ’ όσα τελικά πραγμάτωσε, αλλά είχε να δείξει πράγματα. Οποιαδήποτε από τις τρεις πρώτες ομάδες (Αργεντινή, Γερμανία, Ολλανδία) σήκωνε την κούπα δεν θα το χαρακτήριζα άδικο. Το ίδιο ισχύει και για τον καλύτερο προπονητή της διοργάνωσης.
ΑπάντησηΔιαγραφήMVP του τουρνουά: θα την κάνω την χαζή ερώτηση, γιατί πρέπει οπωσδήποτε να είναι μεσοεπιθετικός; Γιατί να μην ανακηρυχτεί mvp πχ ο Νόιερ, ο Μαστσεράνο ή ο Έφενμπεργκ που έκαναν τρομερό τουρνουά; Κι αν πρέπει ντε και καλά να διαλέξεις έναν επιθετικογενή ποδοσφαιριστή γιατί ο Messi κι όχι ο Ρόμπεν ή ο Ροντρίγκες;
Βασική υποψηφιότητα θα μπορούσαν να θέσουν ο Νεϊμάρ (αν δεν τραυματιζόταν) και ο Σουάρεζ (αν δεν έβλεπε πολλές ταινίες με λυκάνθρωπους).
Απογοητεύσεις της διοργάνωσης: από ομάδες όλες οι «μεγάλες» που δεν πέρασαν το (δικό τους) πήχη. Ιταλία, Αγγλία, Ισπανία, Ρωσία, Βραζιλία.
Από ποδοσφαιριστές; Messi (καλός έως πολύ καλός στην φάση των ομίλων, εξαφανισμένος στην συνέχεια), Ρονάλντο (είχε θέμα με τον τραυματισμό του, αλλά πέρασε και δεν ακούμπησε στην διοργάνωση), Αγουέρο (αν δεν τον ήξερες και τον έβλεπες πρώτη φορά στο μουντιάλ θα αναρωτιόσουν αν είναι ποδοσφαιριστής και στην απάντηση ‘’ναι, παίζει στην πρωταθλήτρια Αγγλίας’’ θα άνοιγες το στόμα και θα γούρλωνες τα μάτια για κανένα τέταρτο από την έκπληξη)…
Από την εθνική μας έμεινα άκρως ικανοποιημένος και από την πορεία κι από την μπάλα που έπαιξε. Καλύτεροι Έλληνες (κατ’ εμέ) ποδοσφαιριστές ο Παπασταθόπουλος, ο Χολέβας και ο Μανωλάς. Πάμε για το επόμενο…
Πρόεδρε, επίτρεψέ μου να προβώ σε μια διόρθωση. Ο Μέσι τρώει αρκετό ξύλο. Πολλές κλωτσιές. Σπάνια θα διαμαρτυρηθεί στους διαιτητής ή θα τσαμπουκαλευτεί. Δεν χρειάζεται, άλλωστε: απαντάει στο γήπεδο. Και δεν θα κάνει θέατρο για να εκβιάσει ένα φάουλ. Ο Μέσι δεν πέφτει, διότι δεν θέλει να πέσει. Να το θυμόμαστε αυτό. Για τις τακτικές που αλλάζουν, σαν μόδα, ή το γεγονός ότι οι σημερινοί παίχτες είναι πιο γυμνασμένοι, θεωρώ κάπως λογικό ότι ενας μεγάλος παίχτης, ή μάλλον μια μεγάλη προσωπικότητα, προσαρμόζεται σε οποιεσδήποτε αλλαγές. Εξάλλου, μου φαίνεται ότι αμελούμε ότι οι βασικές αρχές του ποδοσφαίρου είναι ίδιες από την αρχή της δημιουργίας του: πάσα, σουτ, κίνηση άνευ μπάλας και αλληλοκάλυψη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜανόλο, θα σταθώ στα σημαντικά. Γουστάρω και Έλενα και Δούκισσα. Τις θέλω και τις δύο, βρε αδερφέ! Η Δούκισσα, πάντως, από κοντά ήταν πολύ όμορφη. Και μου σκάσε και χαμογελάκι (ψώνιο).
Χάρη, δεν λέμε ότι θα τον έκανε σκόνη. Αλλά είναι κάπως λογικό να υποτεθεί ότι αν ο Χατζηπαναγής έπαιζε τώρα μπάλα, δεν θα ήταν κλώνος του Μίλτου Σαπάνη, αλλά ένας τρομερός μπαλαδόρος. Κι αν ο Κρόιφ έπαιζε τώρα μπάλα δεν θα ήταν κλώνος του Χαβίτο, αλλά ένας διάολος. Μην το πάμε στο ότι δεν θα έπαιζε καν μπάλα λόγω διαφορετικών συθηκών, αλλά θα ήταν υπάλληλος γραφείου ή στέλεχος πολυεθνικής.
Μπαλαντέρ, επικρατεί η τάση ότι αν έβγαζες τον Νόιερ καλύτερο παίχτη, αυτόματα θα θεωρούσε σεβαστή μερίδα του κόσμου ότι έφτασε εκεί λόγω τέρματοφύλακα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται περί ομαδικών αδυναμιών (π.χ. κακή άμυνα, ποδόσφαιρο αναμονής κ.ά.). Διαφωνώ, βέβαια, με τέτοιες προσεγγίσεις. Συμφωνώ με όλα τα υπόλοιπα που γράφεις, αλλά θα διαφωνήσω ότι θα ήταν δίκαιο να πάρει η Αργεντινή την κούπα. Θα είμαι λακωνικός: δεν θα ήταν. Η Αργεντινή δεν έπεισε σε κανένα σημείο του τουρνουά ότι αποτελεί ομάδα. Δεν μιλάω με αριθμούς, αλλά αυτό που έβλεπα στο χόρτο. Τέλος, για τον Μανωλά επαναλαμβάνω ότι έχει πρόβλημα με το μαν του μαν, είναι άτσαλος παίχτης, παρορμητικός και ίσως θα έπρεπε να σκέφτεται με την ταχύτητα που τρέχει.
Κωστή συμφωνώ. Και τις δυό και γρήγορα!
ΔιαγραφήΗ Δούκισσα είναι πιο ωραία και μισό κεφάλι πιο ψηλή. Αλλά η Ελενάρα - που έχει πατήσει τα 36 - είναι άλλα κόλπα, για άντρες "απελευθερωμένους" ... ελπίζω καταλαβαινόμαστε.
Αν κάποιος κορυφαίος του παρελθόντος έπαιζε σήμερα μπάλα και δεν ήταν στέλεχος επιχειρήσεων - ή κάτι άλλο φλώρικο - θα ήταν πάλι κορυφαίος, γιατί η μπαλαδόφατσα είναι γενετήσια.
Υπουργέ, η Δούκισσα δεν ήταν και τόσο ψηλή από κοντά. Και ναι, η Έλενα σού βγάζει κάτι πιο έκφυλο.
ΔιαγραφήΑγαπητέ admin βρέθηκα όλως τυχαίως, σερφάροντας, στον διαδικτυακό σας ιστότοπο και ο μόνος λόγος που κάνω στάση για να σχολιάσω είναι γιατί το βρήκα σοβαρό, αξιόπιστο κι ενδιαφέρον. Κάποια από τα σχόλια όμως στην παρούσα ανάρτηση βρίσκω ότι είναι ο ορισμός του σουρεαλισμού. Με την άδειά σας θα ήθελα να καταθέσω την άποψή μου:
ΑπάντησηΔιαγραφή• "Ο Μαραντονα περα απο ενα καλο τουρνουα που εκανε το ’86, κι ενα πρωταθλημα που πηρε με τη Ναπολι, που ηταν τα επομενα χρονια της καριερας του?" Τώρα θα σου αποκαλύψω μία μεγάλη αλήθεια: στο διαδίκτυο με ένα κλικ βρίσκεις τα πάντα. Χρησιμοποίησέ το πριν γράψεις ότι σου κατέβει στο κεφάλι. Ο Μαραντόνα ξεκίνησε να σηκώνει κούπες το 1979 και σταμάτησε το 1993.
• "Η πολιτική δεν έχει σχέση με το ποδόσφαιρο." Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε; Γιατί άραγε όλες (μα όλες) οι κυβερνήσεις από τις ακροδεξιές μέχρι τις ακροαριστερές καπηλεύονται τις αθλητικές επιτυχίες παρουσιάζοντάς τις ως αποτέλεσμα του δικού της σχεδιασμού, της δικής της κοινωνικής πολιτικής; Γιατί πήγε προεκλογικά ο Σαμαράς στην προπόνηση της εθνικής; Γιατί βγήκε ευρωβουλευτής ο Ζαγοράκης, δήμαρχος ο Μπέος, δημοτικός σύμβουλος (λιώνω!) ο Μαρινάκης; Όποιος πιστεύει πως το ποδόσφαιρο σε επίπεδο εθνικών ομάδων - κρατών είναι μονάχα παιχνίδι ψυχαγωγίας είναι ρομαντικός.
• "Αν ο Μεσι είχε κανα δυό στηρίγματα, να έχει που να δώσει τη μπάλα βρε αδερφέ." Εμ βέβαια, που θα δώσει την μπάλα. Στον Αγουέρο που είχε την περσινή σεζόν 28 γκολ σε 34 εμφανίσεις με τη φανέλα της πρωταθλήτριας Αγγλίας; Στον εν ενεργεία πρωταθλητή Ευρώπης και κορυφαίο παίκτη του τελικού του τσάμπιονς λιγκ, Ντι Μαρία; Στον Ιγουαήν που έχει βάλει μόνο 140 γκολ με τις φανέλες των Ρίβερ Πλέιτ, Ρεάλ και Νάπολη; Ή μήπως στον παιχταρά Λαβέτσι; Δεν είχε στηρίγματα στην διοργάνωση το παιδί. Μα φυσικά, αυτό έφταιγε του Μέσι. Όχι το ότι μπέρδεψε τα αθλήματα. Λίο ποδοσφαιρική διοργάνωση είναι αγόρι μου το μουντιάλ όχι αγώνες βάδην!
• "Η Αργεντινή δεν έπεισε σε κανένα σημείο του τουρνουά ότι αποτελεί ομάδα." Εδώ η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά! Μα ναι, επειδή η Αργεντινή δεν ήταν ομάδα της έβγαλε μόνο μία φάση σε ολόκληρο το 90λεπτο η Γερμανία (σκεφτείτε και να μην θεωρούνταν η καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης). Επειδή η Αργεντινή δεν ήταν ομάδα δεν της έκανε ούτε μία φάση η Ολλανδία στον ημιτελικό, επειδή η Αργεντινή δεν είχε ομάδα ήταν καλύτερη στον τελικό με 3-4 κλασικές ευκαιρίες (απ’ αυτές που δεν χάνονται)! Σκεφτείτε να είχε και ομάδα δηλαδή. Τι άλλο θα διαβάσουμε;
• "Θα μείνει στην ιστορία σαν τον ανθρωπο που έβαλε γκολ με το χέρι και το πανηγύρισε κιόλας." Ελπίζω αυτός που το γράφει να μην είναι φίλαθλος του Ολυμπιακού, αν και στον σουρεαλιστικό μικρόκοσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου είμαι προετοιμασμένος για τα πάντα.
Σας ευχαριστώ για την φιλοξενία. Καλή συνέχεια.
-"Εμ βέβαια, που θα δώσει την μπάλα. Στον Αγουέρο που είχε ....Στον ...Ντι Μαρία; Στον Ιγουαήν που έχει βάλει... Ή μήπως στον παιχταρά Λαβέτσι; Δεν είχε στηρίγματα στην διοργάνωση το παιδί." Βασικά, δε μιλάω για τη διοργάνωση αλλά για τον τελικό. Που ήταν όλοι αυτοί οι παιχταράδες στον τελικό ?
Διαγραφή-"Ελπίζω αυτός που το γράφει να μην είναι φίλαθλος του Ολυμπιακού, αν και στον σουρεαλιστικό μικρόκοσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου είμαι προετοιμασμένος για τα πάντα." Φυσικά και είμαι φίλαθλος του Ολυμπιακού και τι σχέση έχει αυτό ? Το θέμα είναι φίλε μου ότι ο Μάραντονα δεν πρέπει να αποτελεί πρότυπο για τα παιδιά μας, για πολλούς και διάφορους λόγους που έχουν ανεφέρει και άλλοι. Μα είναι δυνατό να θεωρείται καλύτερος παίχτης όλων των εποχών ο αρχιντόπας και ο αρχιμαστουρης, όταν εχουν περάσει απο αυτό το άθλημα Κρόιφ, Πελέ, Ζιντάν, Ρονάλντο, Ρονάλντο, Μέσι ?
Blue Star, δεκτά τα σχόλιά σου. Και καλώς ήρθες! Ορισμένα εξ αυτών αποτελούν σχόλια κάποιων αναγνωστών, επομένως δεν μπορώ να ανακατευτώ. Αλλά μπορώ να αναφερθώ σε αυτά που έγραψα εγώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ποδόσφαιρο δεν έχει σχέση με το πολιτική, από την άποψη ότι δε θα απορρίψω μια ομάδα που παίζει σωστό ποδόσφαιρο επειδή τυγχάνει να ονομάζεται Εθνική Γερμανίας. Ούτε θα θεοποιήσω μία άλλη ομάδα, τάχα μου επαναστατική, όπως η Αργεντινή, επειδή έπαιζε εκεί ο Μαραντόνα ή κάποτε οι περισσότεροι παίχτες της Εθνικής είχαν μακριά μαλλιά. Μου δίνεις μια ωραία πάσα τώρα. Βρισκόμαστε στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004. Έχω πάει να δω βόλεϊ, έτσι για την τρέλα. Οι αντίπαλοι; Αμερική εναντίον Κούβας. Μαντεύεις τι έγινε; Αριστεροί και ντεμέκ επαναστάτες -Έλληνες!- είχαν γεμίσει μια εξέδρα και φώναζαν ''Λάμπει το άστρο του Φιντέλ του Κάστρο''. Τι να πεις και τι να σχολιάσεις. Αν ο άλλος θέλει να βγάλει το άχτι του για τα πολιτικά ας επιλέξει εναλλακτικά μονοπάτια. Να πηγαίνει στις ομιλιών των στελεχών, να φοράει κονκάρδες στο πέτο και να ανεμίζει κομματικά σημαιάκια. Κι ας αφήσει τον αθλητισμό εκτός εξίσωσης. Το ήξερα ότι θα παρεξηγηθώ με αυτήν την άποψη, αλλά δεν πειράζει.
Όσο για το γεγονός πως η Αργεντινή δεν έπεισε σε κανένα σημείο του τουρνουά ότι αποτελεί ομάδα, συγγνώμη, αλλά εμμένω στην άποψή μου. Η απόδοση σε ένα τουρνουά, δεν κρίνεται σε έναν αγώνα, ακόμα κι αν πρόκειτα για τελικό. Επειδή, δλδ, ισορρόπησε το ματς με την Γερμανία, έστω -να το δεχτώ- ήταν ελαφρώς καλύτερη, σημαίνει ότι έπεισε ως ομάδα; Μπορεί να μου πει κάποιος τι εμφανίσεις έκανε η Αργεντινή στον όμιλο; Τι εμφάνιση έκανε με την Ελβετία; Ακόμα και με την Ολλανδία, ο Φαν Χάαλ ήταν αυτός που έκανε λάθη, όχι η Αργεντινή σωστά. Η Αργεντινή ήταν ένα μπερδεμένο σύνολο, που δεν μπορούσε να παίξει με τον Μέσι και δεν μπορούσε να παίξει χωρίς τον Μέσι. όσο για Ντι Μαρία, Ιγκουαΐν και Αγουέρο, ας βάζανε και 200 γκολ με τις ομάδες τους στα πρωταθλήματά τους. Ήταν πολύ μέτριοι. Ειδικά ο τελευταίος ήταν για λύπηση.
Νικολας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα δωσω κι εγω τις απαντησεις μου στον Blue star, στα σημεια που με αφορουν.
Ο Μαραντονα ηταν ο καλυτερος παιχτης στην εποχη του. Καμια αμφιβολια γι αυτο. Η επιρροη που ειχε στο παιχνιδι, ηταν τεραστια.
Μιλαμε ομως για την περιοδο 1986-1990. Δηλαδη συνολικα 4 χρονια.
Το 1986 εκανε 7 καλα παιχνιδια στο μουντιαλ, και πηρε το κυπελο σχεδον μονος του. Για μενα ομως πιο σημαντικο ειναι το πρωταθλημα που πηρε την επομενη χρονια με τη Ναπολι.
Μαζι με το πρωταθλημα του 1989-90, κι ενα UEFA σε διπλους τελικους με την Στουτγκαρδη, (ελεω ‘’αβλεψιας’’ του Γερμανακου), ειναι ολοι κι ολοι οι τιτλοι που κατεκτησε.
Βεβαιως στην περιπτωση Μαραντονα, δεν ειναι οι τιτλοι αυτοι που μετρουν, αλλά η επιρροη και ο αντιχτυπος που ειχε στο παιχνιδι.
Που απετυχε ομως ο Μαραντονα ?
Στα 14 χρονια καριερας , απετυχε στο μουντιαλ του ’82, που δεχτηκε και κοκκινη καρτα στον αγωνα με τη Βραζιλια.
Απετυχε παταγωδως στην Μπαρτσα τη διετια 82-84.
Απετυχε στο μουντιαλ το ’90, που η Αργεντινη εφτασε στον τελικο, λογω Κανιγκια.
Απετυχε στο μουντιαλ του ’94, που πιαστηκε ντοπε.
Ηδη απο το ’87 και μετα οι φημες ελεγαν οτι ρουφαει τη σκονη. Οπως οτι ειχε αλισβερισια με την Καμορα.
Επισης δεν αναγνωρισε ποτε το νωθο παιδι του, παρα μονο πριν λιγα χρονια.
Αν ειναι να λεμε κορυφαιο παιχτη ολων των εποχων το Μαραντονα, μονο και μονο για το μουντιαλ του ’86 και το πρωταθλημα με τη Ναπολι, γιατι να μην το πουμε για τον Λουκα Τονι, που κερδισε το μουντιαλ του ’06 με την Ιταλια, ή για τον Παολο Ροσσι που κατεκτησε το μουντιαλ του ’82 ?
Το καλυτερος παιχτης εχει να κανει κυριως με τους τιτλους και τη διαρκεια καριερας. Συν το προσωπο που δειχνει ο παιχτης, ειτε αγωνιστικα, ειτε εξωαγωνιστικα.
Για παραδειγμα ο Κριστιανο Ροναλντο, εχει περιπου τη διαρκεια καριερας του Μαραντονα. Εχει κατακτησει ολους τους τιτλους ομαδικα, σ’ επιπεδο συλλογων. Ειναι ο κορυφαιος σκορερ στην ιστορια της Μαδριτης, σε σχεση αγωνες/γκολ.
Κι επειδη υπηρχε ο Μαραντονα πριν απ αυτον, οπως και οι Βαν Μπαστεν-Γκουλιτ-Ζινταν-Ροναλντινιο, ο Κριστιανο αντεγραψε κινησεις, και προσπαθησε περισσοτερο, για να γινει καλυτερος παιχτης. Κι απ τη στιγμη που το κατορθωνει αυτο, στη σημερινη εποχη των δεκαθλητων-ποδοσφαιριστων και της ιλιγγιωδους ταχυτητας, τοτε αυτος ειναι ο καλυτερος ποδοσφαιριστης ολων των εποχων, (ή ο Μεσσι).
ΥΓ Θυμαμαι τον αγωνα ΠΑΟΚ-Ναπολι στην Τουμπα. Ολοι πηγαμε για τον Μαραντονα, κι εκεινος που ελαμψε ηταν ο Καρεκα.
ΥΓ2 Ειδα το φιλικο Μαρσειγ-Λεβερκουζεν. Το πιθανο 0-3 του πρωτου 20λεπτου, (βασει ευκαιριων), εγινε 3-0 στο 70κατι, για να ληξει 4-1. Μασσαλεια φετος υπο τις οδηγιες του λοκο Μπιελσα. Μεγαλειο. Οπως και Λεβερκουζεν (που θα τη δω σημερα στο φιλικο με την Λοκομοτιβ Μοσχας).