Μόνο ο μπακάλης θα την πληρώσει

Ο Άρης και η Α.Ε.Κ. χρωστάνε. Κι ο μπακάλης εδώ απέναντι χρωστάει. Σε εφορίες, σε υπαλλήλους και σε προμηθευτές -όπως οι δυο προαναφερθείσες ομάδες. Έχει αγχωθεί ο άνθρωπος. Δεν ξέρει τι να κάνει. Δικό του το μαγαζί, δικά του και τα χρέη. Δηλαδή, αν είχε κέρδη θα τα μοιραζόταν με άλλον; Όχι, βέβαια. Κι από τη στιγμή που το μαγαζί το τρέχει αυτός, φέρει και την ευθύνη. Αυτός είχε το δικαίωμα υπογραφής. Θέλει π.χ. η εφορία να τον βρει; Βάζει στον υπολογιστή το ονοματεπώνυμό του και το μηχανημα εμφανίζει κοτζάμ φάκελο με τα πεπραγμένα του και το βιογραφικό του. Κι όποτε της κάνει κέφι, πάει και του περνάει βραχιόλια.

Στην Α.Ε.Κ. και στον Άρη, όμως, πρέπει να συνέβαινε το εξής απίστευτο: σε ολόκληρη εταιρία, και μάλιστα ανώνυμη, να μην υπήρχαν υπογραφές. Όλες οι συναλλαγές να γινόντουσαν στο μιλητό. Έστω να έσφιγγαν χέρια ή να έδιναν τον λόγο της τιμής τους. Τώρα τι τιμή μπορεί να έχει ο Αδαμίδης κι ο Αθανασιάδης, ως δικαιούχοι υπογραφής, δεν το γνωρίζω. Τα γούστα του Κόντη, πάντως, είναι ακριβά. Στα εκτός έδρας παιχνίδια, Μερτσέντα νοίκιαζε -με έξοδα της Π.Α.Ε. βεβαίως βεβαίως. Ας μην ξεφεύγουμε, όμως. Είχε δικαίωμα υπογραφής ο Κόντης; Όχι -ήξερε τι έκανε. Έβαλε, όμως, κι αυτός το λιθαράκι του στην κακοδιαχείριση που παρατηρήθηκε -προφανώς τα παιχνίδια των μάνατζερ δεν ενδιαφέρονται για τυχόν σπατάλες εκ μέρους των ομάδων: ο καθείς τηρεί τις δικές του προτεραιότητες. Και τώρα τι συμβαίνει; Διακανονισμοί, προσφυγές, χρέη. Βάζει ο Ζαμπέτας το χέρι στην τσέπη και πιάνει το παπούτσι. Τα ίδια και στην Α.Ε.Κ. Κόβεται το τηλέφωνο και το ρεύμα στις εγκαταστάσεις της Π.Α.Ε. και ταυτόχρονα καταστρώνονται σχέδια για νέο γήπεδο. Ταξιδεύεις σε Ρωσίες και Σαουδικές Αραβίες για να βρεις υποψήφιο επενδυτή, μπας και ανακαλύψεις κανά κορόιδο ή λαμόγιο, για να σου δώσει ψωμάκι να φας, και παράλληλα πας και κλείνεις τον Γκούντγιονσεν για έξι κατοστάρικα. Αυτό θα πει ελληνικό δαιμόνιο. Μιλάμε για σφαγή με το γάντι. Άνευ αναισθητικoύ. Για προμελετημένο έγκλημα. Χωρίς κανένα ελαφρυντικό. Ο Περικλής Στέλλας γράφει: «Και την ίδια στιγμή όλοι εκείνοι που οδήγησαν τον Άρη ξανά στη θέση μηδέν είναι εξαφανισμένοι και το θλιβερό είναι ότι δεν ασχολείται κανείς μαζί τους. Κανείς δεν τους καλεί να λογοδοτήσουν. Ούτε τον Κόντη, ούτε τον Σκόρδα, ούτε τον Γρανούζη, ούτε τον Αθανασιάδη. Επίσης, την ίδια στιγμή ο ανανεωμένος Super 3 που δεν έχει καμία σχέση, λένε, με την παλιά διοίκηση που ευλογούσε τις παλιές διοικήσεις της Π.Α.Ε., δεν παίρνει πρωτοβουλία. Δεν μπορεί όλοι να μένουν στο απυρόβλητο και όλα να θεωρούνται περασμένα-ξεχασμένα».

Τα ίδια ισχύουν και για το ελληνικό κράτος. Η ίδια υπερβολή που χαρακτήριζε μέχρι πρότινος τον Άρη και την Α.Ε.Κ., παρατηρείται στον δυσανάλογα μεγάλο κρατικό μηχανισμό -αλήθεια, ποιος χρωστάει περισσότερα: ο Άρης ή το ΠΑ.ΣΟ.Κ.; Υπερβολικοί μισθοί, υπερβολικές συντάξεις, υπερβολικά επιδόματα. Για να μην αναφέρω τις μίζες και την πάσης φύσεως σπατάλη. Όπως γράφει ο Κώστας Καίσαρης: «Αν τον Τσοχατζόπουλο τον έχουνε σε μονόκλινο στον Κορυδαλλό, αυτοί που διαχειρίστηκαν εκατομμύρια γιούρo σε Α.Ε.Κ. και Άρη έπρεπε να είναι στο Σινγκ-Σινγκ. Και στην απομόνωση μάλιστα με σιδερένιες μπάλες στα πόδια». Κι όπως σωστά μαντεύετε, όλοι αυτοί που έφεραν τις ομάδες σε αυτό το σημείο κυκλοφορούν ελεύθεροι και ωραίοι. Ουδείς τους αναζητεί. Ούτε αστυνομίες, ούτε εφορίες, ούτε δημοσιογράφοι, ούτε καν οι οπαδοί. Σαν τον Τάκη του Ηρακλή που έδωσε το ρεσιτάλ του και κατόπιν εξαφανίστηκε. Αλλά ας μην πάμε μακριά. Εδώ κοτζάμ Τζέφρυ και πρώην Υπουργοί κυκλοφορούν ελεύθεροι. Έστω και με αστυνομική συνοδεία. Άλλοι πάνε για κανόε-καγιάκ, άλλοι μιλάνε σε διεθνή συνέδρια, άλλοι πάνε σε υπερπολυτελή ξενοδοχεία κι άλλοι γράφουν βιβλία σε άψογα ΠΑ.ΣΟ.Κ. για τις ένδοξες εποχές της μάσας. Και για να σας βγάλω από τον κόπο, να σας πω ότι όλοι αυτοί είχαν δικαίωμα υπογραφής και φέρουν ακόμα το ίδιο ονοματεπώνυμο. Μου φαίνεται ότι μόνο ο μπακάλης της γειτονιάς θα την πληρώσει.

Υ.Γ.1 Ο Φερνάντο Σάντος κάλεσε τον Παναγιώτη  Γλύκο. Λέγεται ότι ο παίχτης, μόλις έμαθε για την κλήση του στην Εθνική, από την χαρά του, και συνάμα την έκπληξή του, πήγε στο γήπεδο της Τούμπας, ανέβηκε σε ένα αερόστατο και πέταξε προς Λισαβόνα για να υποβάλλει τα σέβη του στην γενέτειρα του Σάντος. Με τον Πορτογάλο στο τιμόνι της Εθνικής μέχρι και κι ο τερματοφύλακας της ομάδας που παίζω μουντιαλίτο μπορεί να κληθεί. Κι όπως ξέρουμε, στην Ελλάδα όλα γίνονται. Ποτέ δεν πλήττεις.

Υ.Γ.2 Ένας από τους μεγαλύτερους μύθους στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο είναι ο αριθμός των τελικών προσπαθειών και κατ' επέκταση η ερμηνεία της στατιστικής στο εν λόγω άθλημα. Πάρτε για παράδειγμα τον Άρη. Σε δυο αγωνιστικές έχει, αν δεν κάνω λάθος, 23 τελικές προσπάθειες. Κι όμως, παραμένει άσφαιρος. Υπάρχει έστω και ένας από εμάς που θεωρεί ότι στη συνέχεια του πρωταθλήματος θα αρχίσει να σκοράρει με συνέπεια επειδή έχει πολλές τελικές; Δεν το νομίζω. Έχουμε αναφερθεί στις νευραλγικές  θέσεις του άξονα. Και η αλήθεια είναι ότι η ομάδα χρειάζεται επειγόντως κάποιον ικανό επιθετικό (Αγκάνθο;) -ίσως χρειάζονται και περισσότερα τακτικά ρίσκα από τον Κατσαβάκη: προφανώς εκείνος γνωρίζει καλύτερα τις ικανότητές του και τις δυνατότητες της ομάδας. Ειδάλλως μας βλέπω πρωταθλητές στις ισοπαλίες.

Υ.Γ.3 Τα κρούσματα απειθαρχίας που παρατηρούνται στον Άρη δεν αποτελούν είδηση. Λογικό και αναμενόμενο είναι. Το παράδοξο θα ήταν να μην υπήρχαν προβλήματα. Να ήταν όλα μέλι γάλα. Αλλά πως μπορείς να κρατάς τις ισορροπίες και να είσαι υπεράνω όλων, όταν οι υπηρεσίες που παρέχεις στους παίχτες σου δεν είναι οι ενδεδειγμένες; Όταν, όμως, δεν υπάρχει στιβαρή διοίκηση και χρήμα, τότε αυτές οι καταστάσεις συνιστούν αναπόφευκτο κομμάτι της σεζόν. Κι αν δεν ρίξουν (και) οι δυο πλευρές νερό στο κρασί τους, μας βλέπω να χάνουμε άλλο ένα ικανό παίχτη (Βελλίδης).

Υ.Γ.4 Συνεχίζουμε εξίσου δυνατά!