Κανείς δεν κέρδισε πριν τον αγώνα

Στο προσεχές ντέρμπι αναμένω με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την τακτική προσέγγιση των δυο προπονητών. Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Ο Δώνης θα παρατάξει την ομάδα με το αγαπημένο του 4-4-2 και θα προσπαθήσει να επιβεβαιώσει το ''νόμο της Τούμπας'' (sic!). Πώς θα γίνει αυτό; Είμαι σίγουρος ότι θα προσπαθήσει να παίξει ποδόσφαιρο κατοχής το οποίο πιθανολογώ ότι θα μετατραπεί σε ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας. Τι σημαίνει αυτό; Για παράδειγμα, ισχυρό πρέσινγκ στα 3/4 του γηπέδου, σχετικά μεγάλο πλάτος, κίνηση χωρίς μπάλα, κάθετο παιχνίδι, διενέργεια επιθέσεων με πολλούς παίχτες (π.χ. Λίνο, Ρομπέρ, Φωτάκη, Λαζάρ), αξιοποίηση κενών χώρων, εκμετάλλευση των λαθών του αντιπάλου. Ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας, λοιπόν, σημαίνει ότι ψάχνω τρόπους, ορθολογικούς τρόπους, να ''χτυπήσω'' τον αντίπαλο. Να τον κουράσω σωματικά και ψυχολογικά. Να τον μπερδέψω τακτικά. Για παράδειγμα, ο Δώνης γουστάρει τις διαγώνιες μακρινές μπαλιές από τα κεντρικά χαφ προς τα επελαύνοντα πλάγια μπακ, πάντοτε με ταυτόχρονη σύγκλιση των εξτρέμ προς τον άξονα, προκειμένου να δημιουργήσει ρήγμα στην αντίπαλη άμυνα είτε με σουτ από το εξτρέμ που συγκλίνει, είτε με σέντρα για τα κεφάλια των επιθετικών -ο Μπολόνι ήθελε η μπάλα να εφάπτεται με το χόρτο: πίστευε ότι ο παίχτης δεν πρέπει να μετατρέπει τη μπάλα σε ρουκέτα, αλλά να διακατέχεται από γρήγορη σκέψη κι όχι μόνο γρήγορα ποδάρια. Και τι θα συμβεί στη μεσαία γραμμή; Θεωρώ ότι η τοποθέτηση του Λαζάρ, ενός καλού χειριστή της μπάλας που εν απουσία του Γκαρσία παίρνει πρώτος μπάλα από την αμυντική γραμμή και επωμίζεται την ανάπτυξη του παιχνιδιού, δεν θα λάβει μέρος τόσο κοντά στα κεντρικά μπακ, αλλά ελαφρώς ψηλότερα και σε διάταξη λοξής φάλαγγας, με τον Κάτσε ελάχιστα μέτρα πιο μπροστά: οι γραμμές θα βρίσκονται ψηλά και λογικά το βάθος στην αμυντική γραμμή θα απουσιάζει -ο Δώνης θα πρέπει να σκεφτεί πως θα υπερκεράσει το βάθος της αμυντικής γραμμής του Άρη. Εν γένει, δεν υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο μανιφέστο για να παίξεις ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας, αλλά χρειάζεται τακτική παιδεία, τεχνική επάρκεια και ικανότητα. Κι ο Π.Α.Ο.Κ. διαθέτει αυτά τα στοιχεία σε ανώτερο βαθμό από εμάς.

Πάμε και στην Αρειανάρα. Ας προσπαθήσουμε, φορώντας τα παπούτσια του Κατσαβάκη, να φανούμε ρεαλιστές. Η νίκη επί της Κέρκυρας δίνει στον προπονητή του Άρη ηρεμία. Ψυχολογία. Ηθικό. Συν τοις άλλοις, του δίνει το ''δικαίωμα'', το άλλοθι αν προτιμάτε, να παίξει άμυνα για να κλειδώσει το Χ. Μπορεί ως σκοπός του Κατσαβάκη στη φετινή σεζόν να θεωρείται η αποφυγή του υποβιβασμού, αλλά την Κυριακή το ζητούμενο είναι να μην χάσουμε. Είναι εφικτό; Βεβαίως! Όμως, για να συμβεί κάτι τέτοιο, θα πρέπει ο προπονητής της ομάδας να προβεί σε ουσιαστικές επιλογές: χρειάζεται τακτικός ρεαλισμός. Αυτό σημαίνει ότι πειράματα τύπου ''Καπετάνος έξω δεξιά'', ''Πουλίδο αμυντικό χαφ'' ή ''Παπαστεριανός αριστερό μπακ'' απαγορεύονται. Στο ματς με την Κέρκυρα, έναν αδύναμο αντίπαλο, η ομάδα παρατάχθηκε ακριβώς όπως την φανταζόμουν στην αρχή της χρονιάς: ουσιαστικά έγιναν τα αυτονόητα -στην Τούμπα, όπου θα αντιμετωπίσουμε πιο δυνατό αντίπαλο, θα γίνουν; Με έναν γερό άξονα, πάντοτε για τα δεδομένα του πρωταθλήματος, και ελαφρώς αδύναμες πλευρές. Με έναν παίχτη (Καπετάνος) πίσω από τον λίαν επικίνδυνο Αγκάνθο -ο Ισπανός μου θυμίζει ελαφρώς τον Κάμπορα. Με τον Κοέλιο να επιβλέπει την ανάπτυξη και να μοιράζει διαγώνιες μπαλιές στα εξτρέμ: η ομάδα δεν μπορεί να αναπτυχθεί κάθετα με συνέπεια. Με τον Πουλίδο να λειτουργεί σαν σκούπα τρία μέτρα πίσω από από τον Παπαζαχαρία. Με τα πλάγια μπακ να ανεβάζουν την άμυνα σχετικά ψηλά -υποθέτω ότι την Κυριακή οι επελάσεις αυτών θα περιοριστούν σημαντικά για καλύτερη ανασταλτική λειτουργία, σχετικά μικρό πλάτος και συρρίκνωση γραμμών. Και με ανελέητο τρέξιμο και πίεση στα 2/4 του γηπέδου που θα αντικαθιστούν, θα μασκαρεύουν αν προτιμάτε, έστω σε μερικό βαθμό, την τεχνική ανεπάρκειά μας -ελπίζω διάφοροι παίχτες να φανούν τακτικά συνεπείς και πιο ομαδικοί (π.χ. Γιαννώτας, Καζναφέρης). Και πώς θα αντιμετωπίσουμε το ποδόσφαιρο κατοχής/πρωτοβουλίας που λογικά θα επιδείξει ο Π.Α.Ο.Κ.; Προφανώς με ποδόσφαιρο αναμονής. Αν το πρώτο ημίχρονο κλείσει σύμφωνα με το πλάνο Κατσαβάκη, δηλαδή δεν χρειαστεί να κυνηγάμε το σκορ, είμαι βέβαιος ότι στο δεύτερο μέρος θα προσπαθήσουμε να κλέψουμε το ματς,  εκμεταλλευόμενοι την κούραση του Π.Α.Ο.Κ., την γκρίνια του κόσμου και το άγχος του Δώνη -κάτι αντίστοιχο είχε επιχειρήσει κι ο Μασάδο πέρυσι. Η ομάδα, άλλωστε, έχει γρήγορους παίχτες που μπορούν να τρέξουν με τη μπάλα προς την περιοχή του Π.Α.Ο.Κ. -να σημειωθεί ότι το σύνολο που συγκροτούν οι παίχτες του Άρη δεν είναι αργό στα πόδια, αλλά μάλλον στο μυαλό. Άρα, εκμεταλλευόμενοι τη διάταξη της αντίπαλης αμυντικής γραμμής, αλλά και άμυνας, η οποία λογικά θα βρίσκεται ψηλά, μπορούμε να παίξουμε την κόντρα. Εξάλλου, η αμυντική λειτουργία του Π.Α.Ο.Κ. δεν βρίσκεται στα φόρτε της: οι αριθμοί και η στατιστική δεν λένε πάντα την αλήθεια.

Εν κατακλείδι, ο Άρης πρέπει να ποντάρει στην αναπόφευκτη υποτίμηση από πλευράς Π.Α.Ο.Κ. και να παραμείνει σε τακτική εγρήγορση (π.χ. να εκμεταλλευτεί τις παθογένειες του 4-4-2 και να αλληλοκαλύπτει με ακρίβεια). Θα πρέπει να βγάλουμε ενέργεια και πάθος, αλλά να θυμόμαστε ότι τα ντέρμπι δεν είναι μόνο ποδοσφαιρικός τσαμπουκάς, αλλά και ευφυΐα -την έχουμε; Από την άλλη πλευρά, ο Δώνης θα πρέπει να τιθασεύσει τη χαλαρότητα που μεταδίδουν οι οπαδοί του Π.Α.Ο.Κ. στους παίχτες, σχετικά με το πόσο εύκολο είναι το ματς -το αποτέλεσμα στη Ξάνθη δεν τον βοηθάει ιδιαίτερα: ούτως ή άλλως, ο Π.Α.Ο.Κ. θέλει αποτέλεσμα απέναντι στον Άρη. Μπορεί και να είναι, αλλά ο καθρέφτης είναι το χόρτο. Προσωπικά, δεν γνωρίζω κάποια ομάδα που να κέρδισε πριν τον αγώνα. Γνωρίζω, όμως, τις παρενέργειες από ενδεχόμενη ήττα.

Υ.Γ.1 Τη Δευτέρα έπαιξε ο Παναθηναϊκός με τον Ατρόμητο. Αν άλλαζαν φανέλες οι δυο ομάδες πόσο θα έληγε το ματς; Ποιος θα κέρδιζε;

Υ.Γ.2 «Η δικαιοσύνη είναι σαν τον ιστό της αράχνης. Αν είσαι ζουζούνι σε πιάνει, αν είσαι θηρίο περνάς και δεν σε αγγίζει». Από τον Σωκράτη.

Υ.Γ.3 Αν κάποιος θέλει να γελάσει με τη ψυχή του, μπορεί να διαβάσει/ακούσει δηλώσεις από Ελλήνες πολιτικούς. Πιάνεις το στομάχι σου από τα γέλια. Διπλώνεις για να αντέξεις την ένταση. Τον πόνο. Λες και σε ''κερνάνε'' μπουκέτα.

Υ.Γ.4 Τι να λέμε τώρα; Τα πάντα όλα!