Επιστροφή στις ρίζες

Αυτήν την φορά η ομάδα δεν πανικοβλήθηκε. Διαχειρίστηκε άψογα την πίεση, έμεινε πιστή στο αγωνιστικό πλάνο και, μοιραία, επικράτησε. Αρκετοί, στην πλειοψηφία τους αδαείς και ημιμαθείς, θεωρούν ότι για να κερδίσεις έναν ποδοσφαιρικό αγώνα αρκούν οι καλοί παίχτες. Φευ! Στο ποδόσφαιρο, αυτό το θαυμάσιο άθλημα, σπουδαίο ρόλο διαδραματίζει η ψυχολογία. Και είναι προφανές ότι το σύστημα της Ντόρτμουντ δούλεψε σκληρά προς αυτήν την κατεύθυνση. Ναι, σίγουρα, η ανανέωση του συμβολαίου του Ρόις αποδείχτηκε μέγιστη ψυχολογική ένεση και τόνωσε το σύστημα της γερμανικής ομάδας, αλλά το μυστικό ήταν άλλο: η επιστροφή στις ρίζες. Η Ντόρτμουντ θυμήθηκε τι σημαίνει επίθεση. Όχι, δεν έπιασε σπουδαία επίπεδα, εφάμιλλα της περσινής και προπέρσινης σεζόν, αλλά είδαμε μια ομάδα με συνεργασίες, συνδυασμούς, κινήσεις χωρίς την μπάλα, τελειώματα. Επίσης, η ικανοποιητική επιθετική λειτουργία αποφόρτισε την άμυνα, καθώς οι αντίπαλοι, ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο, έπρεπε να αμύνονται συνεχώς, κάτι που σημαίνει ότι σπάνια είχαν κατοχή. Εντούτοις, τις λίγες φορές που βγήκαν μπροστά φάνηκαν απειλητικοί, αλλά αυτό οφείλεται στην κακή εμφάνιση της αμυντικής γραμμής της Ντόρτμουντ κι όχι στην αξία της Μάιντς. Οι Σμέλτσερ, Πίστσεκ, Βάιντενφελερ και Σούμποτιτς βρέθηκαν σε κακή βραδιά. Και μπορεί οι δυο πρώτοι να έδωσαν ικανοποιητικό πλάτος στη φάση επίθεσης, αλλά στην άμυνα, ειδικά ο Πίστσεκ, έχασαν αρκετές μονομαχίες. Όσον αφορά τον Σούμποτιτς, ο Κλοπ θα πρέπει να βρει άλλον κεντρικό αμυντικό. Δεν ταιριάζει ούτε με τον Χούμελς μήτε με τον Παπασταθόπουλο. Και είναι τρομερά ασταθής, δεν εμπνέει καθόλου εμπιστοσύνη. Συν τοις άλλοις, η ομάδα φανέρωσε πρόβλημα στα αμυντικά χαφ. Ο φοβερός και τρομερός Γκουντογκάν φαίνεται ότι δεν έχει επανέλθει πλήρως μετά τους τραυματισμούς του, ενώ ο ντελικάτος και δημιουργικό Σαχίν δεν είναι τόσο καλός στα αμυντικά του καθήκοντα. Το κενό στη μεσαία γραμμή, όμως, κάλυψε ο Καμπλ, ο οποίος, ενώ στα χαρτιά έπαιζε δεξί χαφ, στην πραγματικότητα αγωνιζόταν σαν δεξί εσωτερικό χαφ. Η Ντόρτμουντ, λοιπόν, κατάφερε και πέτυχε δύο συνεχόμενες νίκες για πρώτη φορά τη φετινή σεζόν, έδειξε να ανακτά την αυτοπεποίθησή της και βάζει πλώρη για την άλωση της Στουτγκάρδης. Εκτός κι αν ο Κλοπ, ο οποίος μετά από ένα διάστημα αδράνειας και περισυλλογής εμφανίστηκε πάλι δυναμικός και εκδηλωτικός (φώτο), θέλει να κρατήσει δυνάμεις για το επερχόμενο ματς με την Γιουβέντους.

Υ.Γ.1 Τρομερό παιχνίδι έγινε την περασμένη Τρίτη ανάμεσα την Λίβερπουλ και την Τότεναμ. Σκόραρε μέχρι κι ο Μπαλοτέλι!

Υ.Γ.2 Παρακολούθησα, για μία ακόμη φορά, την Ρεάλ Μαδρίτης. Είναι φανερό ότι η ομάδα είναι ντεφορμέ. Νταξ, η ομάδα έβαλε δυο γκολ, είχε επιθετικές εκλάμψεις, αλλά παρουσίασε αμυντικές αδυναμίες, είχε μέτρια κυκλοφορία και στηριζόταν περισσότερο στις προσωπικές πρωτοβουλίες παρά στις συνεργασίες. Ο Κασίγιας παίζει χωρίς όρεξη, ο Μπέιλ εγκλωβίζεται σε κλειστούς χώρους, καθώς στο ισπανικό πρωτάθλημα η Ρεάλ καλείται να διασπά κλειστές άμυνες, ο Κρος δεν θυμίζει σε καμία περίπτωση το ποδοσφαιρικό μυαλό που θαυμάσαμε σε Μπάγερν και Εθνική Γερμανίας, ο Ιγιαραμέντι δεν είναι επιπέδου Ρεάλ και, τέλος, ο Κριστιάνο Ρονάλντο φαίνεται χωρίς νεύρο και όρεξη. Δεν ξέρω αν ο χωρισμός με την Ιρίνα Σάικ τον έχει επηρρεάσει ψυχολογικά, αλλά ίσως o Αντσελότι θα πρέπει να τον βάλει λίγο στον πάγκο για να ξεκουραστεί και να αποφορτιστεί νοητικά. Αυτός ο Ίσκο, πάντως, αποτελεί όαση. Και η απουσία του Μόντριτς, του καλύτερου παίχτη της περσινής Ρεάλ, αποδεικνύεται καταλυτική.

Υ.Γ.3 Λυπάμαι αυτούς που γιορτάζουν την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, επειδή τους πρήζουν τα καλαμπαλίκια οι γκόμενές τους. Αλίμονο αν περιμέναμε τον Άγιο Βαλεντίνο για να γιορτάσουμε. Κάποιος που γουστάρει να είναι με κάποιον, γιορτάζει κάθε μέρα. Είναι θλιβερό να νομίζουν ορισμένες γυναίκες ότι όποιος άντρας δεν γιορτάζει τη συγκεκριμένη μέρα είναι γουρούνι και γάιδαρος. Πρόκειται περί άκρως επιφανειακή προσέγγισης.

Υ.Γ.4 Οι Grave Digger κυκλοφορούν το 1995 το ''Heart of Darkness''. Enough said.