Γέρασε το άλογο

Πήγα στην κλασική καφετέρια που πάω για να δω τον αγώνα. Ξαφνικά λίγο πριν τη σέντρα έρχεται ένας τυπάς που ήθελε να δει τον Ολυμπιακό. Του λέει η σερβιτόρα ευγενικά ότι θέλουν και τα παιδιά να δουν αγώνα και μας ρωτάει ποιον αγώνα. Του λέμε Άρης. Ξινίζει τα μούτρα του και λέει Άρης; Μου ήρθε να του πετάξω το μπισκοτάκι από την ζεστή μου σοκολάτα στην κεφάλα του, αλλά δεν το έκανα. Η σερβιτόρα λέει ότι θα παίζουν τα κανάλια εναλλάξ. Εμείς δεν είχαμε πρόβλημα. Του λακαμά όμως φαίνεται ότι θίχτηκε η αξιοπρέπειά του που θα έβλεπε και Άρη. Σηκώθηκε και έφυγε φανερά ενοχλημένος, αφού προηγουμένως διαμαρτυρήθηκε στην σερβιτόρα. Μα πόσο παπάρες μπορεί να είναι κάποιοι άθρωποι. Σιγά ρε μάγκα ολυμπιακάκια που δεν καταδέχτηκες να δεις και λίγο Άρη. Ουστ από δω.

Στα του ματς τώρα, ο Άρης είχε τον έλεγχο και την υπεροχή. Η αλλαγή του Ντάριο με τον Ναφτί δεν άλλαξε κάτι, αλλά η χαζή αποβολή του Ραντοσάβλιεβιτς άλλαξε τα πάντα. Ανάγκασε την Λάρισα να αμυνθεί πιο μαζικά και όπως ήταν φυσικό άλλαξε τις ισοροπίες στη μεσαία γραμμή. Με τα νέα δεδομένα, το να πετύχει γκολ ο Άρης ήταν θέμα χρόνου. Ο Παπακώστας προσπάθησε να μπαλώσει τα πράγματα στο χώρου του κέντρου, βάζοντας τον Κυριακίδη αλλά τα κενά παρέμεναν. Το γκολ ήρθε τελικά από παίχτη της μεσαίας γραμμής με τον Ναφτί να αποδεικνύει περίτρανα ότι είναι ιδανικός για το 4-4-2, σε αντίθεση με κάποιους άλλους. Κόβει, δημιουργεί, σκοράρει. Είναι καλός παίχτης ο καράφλας και πέτυχε ωραίο τέρμα. Στο καπάκι ο Κάμπορα έκανε το 2-0 με τον Νταμπίζα να δείχνει τι δεν πρέπει να κάνει ένα σέντερ μπακ που σέβεται τον εαυτό του και την ομάδα που τον πληρώνει.

Το ημίχρονο τέλειωσε με τον Άρη να είναι ουσιαστικός και την Λάρισα ανούσια. Το δεύτερο μέρος φάνταζε διαδικαστικού χαρακτήρα και όντως έτσι ήταν. Ο Άρης είχε καλή ανάπτυξη, κατοχή, ψιλοπάταγε περιοχή και το κυριότερο ήταν ορεξάτος στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα. Ωστόσο, το παιχνίδι δεν προσφέρεται για ασφαλή συμπεράσματα. Από την άλλη πλευρά, οι φιλοξενούμενοι πληρώνουν τα λάθη του καλοκαιριού. Ο Πηλαδάκης σίγουρα δεν υπολόγισε κάποια πράγματα σωστά μετά την καλή περσινή πορεία. Ίσως να επαναπαύτηκε. Παρά το γεγονός ότι η ομάδα ενισχύθηκε νωρίς την χειμερινή περίοδο δεν έχει υπάρξει κάποια φοβερή αλλαγή. Ίσως ο Μαρίνος έπρεπε να έχει αντικατασταθεί προ πολλού. Μεγάλη μάχη για το ποιοι θα συνοδεύσουν τον Πανθρακικό στη βου. Λάρισα, Ξάνθη, Γιάννενα και Λεβαδειακός οι υποψήφιοι. Οι υπολογιστές τσέπης ανά χείρας και αρχίζουν οι πράξεις.

Υ.Γ.1 Το link χαρακτηρίζει τον λακαμά της καφετέριας.

Σούμα στα τρίποντα

Θα επιχειρήσω μία μικρή σούμα για τους αγώνες που προσπάθησα να παρακολουθήσω. Λέω προσπάθησα γιατί σε κάποια στιγμή ήθελε πραγματικά μεγάλη υπομονή να κάτσεις μπροστά από το κονσερβοκούτι. Ξεκινάμε από τον πρώτο χρονικά αγώνα μεταξύ Αστέρα και Ηρακλή.

Τι να πούμε για αυτό το ματς; Ο Ηρακλής στην καλύτερη του φετινή εμφάνιση ισοπέδωσε τον Αστέρα. Ο Γιάκομπ βγήκε λίρα εκατό για την ομάδα και αποτελεί την κολώνα στην επίθεση. Να είμαι ειλικρινής δεν τον έχω σε πολύ μεγάλη εκτίμηση, αλλά δεν έχει καμιά σημασία. Ο παίχτης κάνει τη δουλειά του και με το παραπάνω. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι ελαχιστοποιούνται οι ευκαιρίες του Βέλλιου. Πραγματικά δεν περίμενα ότι θα ρίξει τεσσάρα. Υπέθετα ότι θα γίνει αμφίρροπο ματς, αλλά προφανώς έπεσα έξω. Πιο μεγάλη έκπληξη όμως, μου προξενεί το γεγονός ότι η ομάδα δεν έφαγε γκολ. Με αυτή την νίκη φαίνεται ότι ο Ηρακλής βγαίνει εκτός κινδύνου. Μεταξύ μας υπάρχουν και χειρότερες ομάδες από το γηραιό. Από την άλλη πλευρά, ο Αστέρας έχασε μια καλή ευκαιρία να πλησιάσει την πεντάδα και μάλλον από δω και στο εξής θα δείχνει αδιάφορος. Θα δείχνει, όχι ότι θα είναι κιόλας.

Και συνεχίζουμε με το υπερμπάσκετ που παρακολουθήσαμε στα Τρίκαλα. Τι να πούμε τώρα για το παιχνίδι; Θα προσπαθήσω να φερθώ ψύχραιμα, αν και το post του φίλου Animation τα λέει όλα. Γιατί χαραμίζουμε πολύτιμα αγωνιστικά λεπτά μέχρι να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά; Γιατί πρέπει να μας βγαίνει η ψυχή; Γιατί; Έβλεπα την ομάδα να επιτίθεται και πραγματικά νόμιζα ότι στον πάγκο καθόταν ο Ματσόν. Κακή επιθετική λειτουργία για ένα ακόμα παιχνίδι και σχεδόν μηδενική δημιουργία. Αν δεν μπαίνουν τα τρίποντα έχουμε σοβαρότατο πρόβλημα. Και μιλάμε για πολλά τρίποντα. Μέχρι να πάρουμε χαμπάρι ότι η μπάλα έπρεπε να πηγαίνει στον Μπετς είχαμε σουτάρει 2378 τρίποντα. Επιπλέον, η άμυνα σε κρίσιμα χρονικά σημεία πελάγωνε. Δεν ξέρω αν ο Μπλατ έχει επιλέξει να επενδύσει στην Ευρώπη, αλλά ο Άρης δεν έχει δικαίωμα να διαλέγει παιχνίδια. Το να μείνεις εκτός εξάδας ισοδυναμεί με το να βάζεις το πιστόλι στον κρόταφο και να πατάς την σκανδάλη. Παίξτε επιτέλους μπάσκετ ρε γαμώτο! Νιώστε!

Και μετά το υπερθέαμα του μπάσκετ γνώρισα την μαγεία του ποδοσφαίρου μέσα από τον αγώνα Ξάνθη - Π.Α.Ο.Κ. Σε ένα μέτριο προς κακό παιχνίδι, η Ξάνθη βρέθηκε από νωρίς με την πλάτη στον τοίχο. Και τι έκανε; Έφαγε και δεύτερο γκολ. Κάκιστη αμυντική λειτουργία, κάκιστη αμυντική συμπεριφορά, κάκιστη ανάπτυξη, κάκιστη αγωνιστική συμπεριφορά. Ο Π.Α.Ο.Κ. χωρίς να κάνει τίποτα το ιδιαίτερο, απλά έκλεισε τους χώρους, τους βραχυκύκλωσε, πέταξε τρία μπαλάκια και γεια σας. Εδώ που τα λέμε δεν ήταν και τόσο δύσκολο. Είπαμε προηγουμένως ότι υπάρχουν χειρότερες ομάδες από τον Ηρακλή. Η Ξάνθη είναι μία από αυτές. Και για να μην σας κουράζω άλλο, το γεγονός ότι ομάδα του Σάντος έβαλε τρία γκολ τα λέει όλα.

Υ.Γ.1 Οι παρεμβάσεις του Αντώνη (Πρόεδρας) έχουν φέρει αποτέλεσμα.

Υ.Γ.2. Ο Δαμιανίδης φταίει για την σημερινή ήττα ή τίποτα άλλο;

Υ.Γ.3 Λατρεύω να ακούω τον ρεπόρτερ Μίνο.

Ο Νέρων και η Ρώμη

Όπως είχαμε πει μετά το τέλος του πρώτου αγώνα, από την στιγμή που το τριφύλλι δέχτηκε εντός έδρας γκολ, η πρόκριση στην επόμενη φάση ήταν εξαιρετικά δύσκολη. Κατά την γνώμη μου δεν είχε πολλές επιλογές, παρά μόνο δύο. Το ζητούμενο ήταν μια συνταγή Μιλάνου. Θα μπορούσε να παίξει με τρία καθαρά αμυντικά χαφ στον άξονα ή με τρεις κεντρικούς αμυντικούς. Η δεύτερη λύση φάνταζε πιο προσιτή για τα δεδομένα της κατάστασης κι αυτή διάλεξε ο Νιόμπλιας. Καλά έκανε ασχέτως αποτελέσματος. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε η ομάδα να διατηρήσει το μηδέν στην άμυνα, προσπαθώντας παράλληλα να ψάξει το γκολ μέσω αντεπιθέσεων ή στημένων.

Με το 5-4-1, η ομάδα θωράκισε την άμυνα της και όλα φαινόντουσαν να πηγαίνουν καλά, μέχρι το γκολ φάουλ του Ρίισε στο 11' λεπτό. Η αλήθεια είναι ότι το γκολ αυτό ξεκαθάρισε τον ρόλο της κάθε ομάδας και έδειξε ποιο δρόμο έπρεπε να ακολουθήσει η καθεμιά. Ο μεν Παναθηναϊκός όφειλε να κυνηγήσει ένα γκολ, η δε Ρόμα έπρεπε να προσέξει τον κώλο της. Ωστόσο, έχω την εντύπωση ότι μετά το γκολ του Νορβηγού, οι Ρωμαίοι υποτίμησαν εκ νέου τον Παναθηναϊκό, παρά την ανατροπή που δέχτηκαν στο Ο.Α.Κ.Α. Οι πράσινοι δεν άφησαν την ευκαιρία να πάει χαμένη. Κατόρθωσαν να κάνουν ότι δεν έκαναν στην Αθήνα. Πολύ απλά τους μπλόκαραν. Η ομάδα είχε σωστή διάταξη στον αγωνιστικό χώρο, καλή ανάπτυξη από αριστερά, ο Σισέ έπαιρνε καλές τοποθετήσεις ανάμεσα από δυο αντιπάλους κι οι γραμμές ήταν κοντά μεταξύ τους. Με αξιοθαύμαστη προσήλωση στο αγωνιστικό πλάνο κατόρθωσαν και ισοφάρισαν στο 40' λεπτό με πέναλτι του Σισέ, ύστερα από ανατροπή του Νίνη μέσα στην περιοχή.

Γκολ σε πολύ καθοριστικό σημείο που με ανάγκασε να θεωρήσω ότι το πρώτο μέρος θα έληγε 1-1. Ο Νίνης όμως με φοβερή ατομική ενέργεια εξαπολύει τορπίλη και κάνει την ανατροπή. Τώρα λέω δεν γίνεται το ημίχρονο θα λήξει 2-1 υπέρ του Παναθηναϊκού. Ο Σισέ είχε διαφορετική άποψη και ύστερα από όμορφη κάθετη του Νίνη έκανε το 1-3. Τρία γκολ σε διάστημα πέντε (!) λεπτών για τον Παναθηναϊκό. Το πρώτο μέρος τελείωσε με τον Νίνη να ξεφτιλίζει αρχικά τον Νιόμπλια που σε προηγούμενα ματς μόνο στην άμυνα δεν τον είχε βάλει να παίζει. Τώρα έπαιζε εκεί που ήθελε, έχοντας έναν ελεύθερο ρόλο, συνέκλινε προς τον άξονα, μοίραζε παιχνίδι, τράβαγε αντιπάλους και σούταρε. Ακριβώς ότι δεν κάνει ο Καραγκούνης. Ο δεύτερος που ξεφτίλισε ο Σωτήρης. Ευτυχώς που ο Καραγκούνης ήταν εκτός αποστολής.

Πως μπλόκαραν όμως οι γηπεδούχοι; Το 5-4-1 θωράκισε την άμυνα και έκλεισε τις τρύπες. Η Ρόμα βλέποντας ότι δεν μπορεί να περάσει κάθετες και να κάνει μπούκες, λόγω έλλειψης κενών χώρων άρχισε να παίζει με καμινάδες και γεμίσματα στην πλάτης της άμυνας, όμως το βάθος που είχε η αμυντική γραμμή του Παναθηναϊκού έδινε τις λύσεις. Τι θα μπορούσε να κάνει ο Ρανιέρι; Τίποτα. Τι θα μπορούσε να κάνει η Ρόμα; Να ψάξει ένα (πολύ) γρήγορο γκολ κι ότι βγει. Πράγματι, η ομάδα όντας ορμητική πέτυχε ένα γκολ με τον Ντε Ρόσι στο 66' λεπτό, εκμεταλλευόμενη το γήπεδο που της έδωσαν οι φιλοξενούμενοι. Αλλά ο χρόνος κυλούσε υπέρ του Παναθηναϊκού. Παρόλα αυτά, οι Ρωμαίοι δεν παράτησαν το ματς και συνέχισαν να επιτίθενται κατά κύματα. Δεν μπορούσαν να χωνέψουν ότι έβγαιναν εκτός Ευρώπης.

Το μάτριξ έδειξε σκορ 3-2 υπέρ των φιλοξενουμένων. Απόψε ο Παναθηναϊκός ήταν ομάδα. Ο Νιόμπλιας έστησε άριστα την ομάδα, άφησε σωστά τον Λέτο εκτός εντεκάδας κι αν ήταν κι ο Σίλβα έτοιμος, καλύτερα να μην ξεκινούσε τον Κατσουράνη. Το σημαντικό είναι ότι η ομάδα έπαιξε σωστά και μπράβο της. Το δικό μου σύνθημα είναι παίξε σωστά και χάσε. Ε λοιπόν ο Παναθηναϊκός έπαιξε σωστά και κέρδισε. Μεγάλη εμφάνιση, μεγάλη ανατροπή, μεγάλη νίκη, μεγάλη πρόκριση. Δεν έχω να πω κάτι άλλο.

Υ.Γ.1 Πριν το αποψινό ματς ο Ρανιέρι δήλωσε: Πάμε να δείξουμε σε αυτούς τους Έλληνες τι είναι οι Ρωμαίοι. Και απαντώ εγώ μας έδειξαν τι είναι. Αλαζόνες.

Υ.Γ.2 Πρόκριση με δυο νίκες συνοδευόμενες από ανατροπή.

Υ.Γ.3 Στο ρόλο του Νέρωνα ο Παναθηναϊκός.

Τα στημένα και η θλίψη

Ο Ολυμπιακός στο αποψινό ματς έπρεπε να κάνει ότι και ο Παναθηναϊκός απέναντι στη Ρόμα. Να βάλει στην άκρη τα όποια προβλήματα αντιμετωπίζει στο πρωτάθλημα και να προσπαθήσει για το καλύτερο. Άλλωστε, κάτι αντίστοιχο δήλωσε κι ο Μπάντοβιτς. Επιπροσθέτως, είπε ότι θα χτυπήσει την Μπορντό εκεί που πονάει. Τελικώς που πονάει δεν μας είπε, γιατί εγώ δεν κατάλαβα. Πριν γίνει το ματς θεωρούσα άτυχο τον Ολυμπιακό που έπεσε με την γαλλική ομάδα, διότι εξαρχής θεώρησε ότι μπορεί να την αποκλείσει. Λάθος προσέγγιση. Κατά την γνώμη μου θα ήταν καλύτερα να έπεφτε με την Μάντσεστερ ή την Μπαρτσελόνα. Τουλάχιστον θα είχαν γνώση οι φύλακες και θα διακατέχονταν από άγνοια κινδύνου με ότι αυτό συνεπάγεται.

Να είμαι ειλικρινής, απόψε παρακολούθησα την Μπορντό για πρώτη φορά την φετινή σεζόν. Ξέρω ότι έχει καλή, σταθερή πορεία και κάποιες μπαλαδόφατσες πλαισιωμένες με τα απαραίτητα εργαλεία. Ο Μπλαν έχει δημιουργήσει ένα πολύ καλό σύνολο που οδηγεί την κούρσα στο γαλλικό πρωτάθλημα. Με τι όπλα όμως θα μπορούσε ο Ολυμπιακός να χτυπήσει το ματς; Αναρωτιόμουν σε τι θα μπορούσε να ποντάρει. Στην ταχύτητα των παιχτών του; Στα πνευμόνια τους; Στην ασύστολη πίεση στο κέντρο που λυγίζει τους αντιπάλους; Στους αυτοματισμούς; Μάλλον σε τίποτα από όλα αυτά. Ωστόσο, πίστευα ότι θα βλέπαμε έναν διαφορετικό Ολυμπιακό που εντός έδρας θα έβγαζε από την Μπορντό το γάλα της μάνας της. Διαψεύστηκα πανηγυρικά.

Βασικό μέλημα των ερυθρολεύκων ήταν να μη δεχτούν γκολ. Και ειλικρινά αναρωτήθηκα μήπως θα ήταν καλύτερα το πρώτο ματς να γινόταν στη Γαλλία. Πλέον μικρή σημασία έχει αυτό. Άνοστο ξεκίνημα με τις δυο ομάδες να μην έχουν καταλάβει ότι ξεκίνησε το παιχνίδι. Το Γιάννενα - Πανιώνιος είχε πιο ορμητικό ξεκίνημα. Οι γηπεδούχοι έκαναν μια φάση με τον Μέλμπεργκ στην αρχή και μετά κωλοκάθησαν. Μονοδιάστατος ο Ολυμπιακός, επιτιθόταν κυρίως από αριστερά με τον Ντάτολο. Μια που είπα Ντάτολο, πως είναι δυνατόν να τον καλεί ο Μαραντόνα στην Αργεντινή. Με τέτοιους παίχτες δεν μου κάνει καθόλου εντύπωση το πως λότεψε να πάει στο μουντιάλ. Την έχουμε και στον όμιλο μας για να μην ξεχνιόμαστε. Αναφορικά με τα μαρκαρίσματα με έπιανε θλίψη κάθε φορά που πήγαινε ο Στολτίδης να μαρκάρει παίχτη. Ο Λούα Λούα δεν μπορούσε να κάνει μπούκες από την στιγμή που ο Τρεμουλινάς έλεγχε σχεδόν όλη την αριστερή πλευρά. Μάλιστα, δεν ήταν λίγες οι φορές που ο Κονγκολέζος πήγαινε από δω κι από κει για να βρει χώρους. Η Μπορντό φαινόταν να πατάει καλύτερα στον αγωνιστικό χώρο, παρόλα τα προβληματάκια του Σανέ στο χώρο της μεσαίας γραμμής. Ο Ολυμπιακός έπαιζε λες και ήθελε να κρατήσει το αποτέλεσμα. Απειλούσε μόνο με στημένα, χωρίς να μπορεί να βρει λύσεις. Άλλωστε, δεν υπήρχαν κενοί χώροι σε καμία πλευρά του γηπέδου. Ότι δεν μπόρεσαν να κάνουν με τα στημένα οι γηπεδούχοι, το κατάφεραν οι φιλοξενούμενοι με τον Σιανί ένα λεπτό πριν το 45λεπτο, δηλαδή σε χρονικό σημείο που δεν μπορείς να αντιδράσεις. Κερδισμένο φάουλ από Τρεμουλινάς, εκτέλεση Γκουργκάφ, κεφαλιά Σιανί και σέντρα. Αν μελέτησα καλά αυτό είναι το όγδοο γκολ που πετυχαίνει στη διοργάνωση από στημένη φάση.

Τι θα μπορούσε να κάνει ο Μπάντοβιτς στο δεύτερο μέρος; Όχι και πολλά. Από την στιγμή που δέχτηκε γκολ, έπρεπε να βγει μπροστά και να ψάξει την ισοφάριση. Δεν το έκανε παρά μόνο στο τέλος του παιχνιδιού. Πως θα έψαχνε το γκολ; Έλα ντε. Οι Ντάτολο και Λούα Λούα ήταν καλά κλεισμένοι και άρχισαν να συγκλίνουν προς τον άξονα με αποτέλεσμα να υπερφορτωθεί η μεσαία γραμμή. Νόμος φθίνουσας απόδοσης αν έχετε υπόψη. Ο Μαρέσκα παρέμενε ανούσιος, ο πιστολέρο απομονωμένος, ο Στολτίδης ζητούσε έλεος και ο Λεντέσμα ήταν περισσότερο πρόβατο παρά λύκος. Κι όλα αυτά την στιγμή που η Μπορντό έλεγχε το παιχνίδι. Πως να μην το ελέγξει; Να πω και κάτι για τον Μαρέσκα. Τον έβλεπα απόψε για πολλοστή φορά και πραγματικά αναρωτήθηκα που είναι ο Μαρέσκα που έβλεπα στην Σεβίλλη και έτριβα τα μάτια μου. Πάντως, ο Μπάντοβιτς είδε σωστά ότι το σύστημα με τα τρία χαφ δεν δούλεψε ποτέ, έβαλε τον Ζαϊρί και το γύρισε σε 4-4-2. Ούτε αυτό δούλεψε. Και πως να δουλέψει όταν η διάταξη σου μέσα στο γήπεδο είναι σαν το σουμπούτεο; Πως να δουλέψει όταν δεν έχεις αγωνιστικό πλάνο; Πως να δουλέψει όταν δεν μαρκάρεις και απλά παρακολουθείς;

Ο Ολυμπιακός ήταν ομάδα χωρίς αρχή και τέλος. Βασικά δεν ήταν ομάδα. Μηδέν πίεση στο κέντρο, μηδέν τρεξίματα, μηδέν ενέργεια. Μοναδικός ναυαγός ο Κονγκολέζος, ο όποιος ήταν συγκινητικός και τα δυο σέντερ μπακ. Παρόλα αυτά, οι ερυθρόλευκοι προς το τέλος του αγώνα θα μπορούσαν να τσιμπήσουν το Χ, εκμεταλλευόμενοι τους χώρους που τους έδωσαν οι φιλοξενούμενοι. Δεν το κατάφεραν. Ίσως ο Άγγλος θα έπρεπε να μπει νωρίτερα στο παιχνίδι. Η Μπορντό λειτούργησε περισσότερο ως ιταλική ομάδα παρά ως γαλλική, έλεγξε τον ρυθμό, πέτυχε ένα γκολ και κλείδωσε το παιχνίδι. Με λίγα λόγια είχε ουσία. Το ρεζουμέ είναι ότι από την στιγμή που ο Ολυμπιακός δεν μπόρεσε να κρατήσει το μηδέν στην άμυνα, ο επαναληπτικός φαντάζει τυπική διαδικασία. Τέλος, δηλώνω ότι αν αυτός ο Ολυμπιακός κατακτήσει το φετινό πρωτάθλημα το γυρνάω στον φιλοτελισμό.

Υ.Γ.1 Αν μιλούσαμε καθαρά αγωνιστικά, ίσως το πιο δίκαιο αποτέλεσμα να ήταν η ισοπαλία. Αν λάβουμε υπόψη και την τακτική το πιο δίκαιο ήταν να χάσει.

Υ.Γ.2 Ο μπακάλης είναι ευχαριστημένος με αυτό που παρουσιάζει η ομάδα;

Υ.Γ.3 Ο Μπλατ είχε πει μετά τον διασυρμό από τον Παναθηναϊκό, ότι ο Άρης είναι ένα πληγωμένο θηρίο και θα φανεί στη συνέχεια κατά πόσο πεινάει. Την Άλμπα πάντως την έφαγε.

Οι Οιδίποδες, το ρισκόμετρο και η πίεση

Συγχωρέστε με που δεν θα αναφερθώ στον τελικό κυπέλλου μπάσκετ, αλλά τα θέματα για μαμ είναι τόσα πολλά που είναι αδύνατον να τα καλύψουμε όλα. Πάντως, ο φίλος Κωνσταντίνος θα είναι ευχαριστημένος με τον Παναή και την κούπα. Το σημερινό μενού περιλαμβάνει δυο μεγάλα ματς. Το κίτρινο ντέρμπι και την Τούμπα. Εμείς θα ασχοληθούμε με το δεύτερο, διότι όπως ήρθαν τα πράγματα με το Χ του Ολυμπιακού, τα πράγματα αναμένεται να ξεκαθαρίσουν αρκετά. Πάμε λοιπόν.

Την ψυχοσύνθεση του οπαδού, παρόλο που πολλές φορές κυμαίνεται εκτός πραγματικότητας, την κατανοώ. Πορώνεται με την ομάδα, παθιάζεται μαζί της και αρκετές φορές βλέπει τον κόσμο με οπαδικά γυαλιά. Την ψυχοσύνθεση κάποιου που διοικεί μια ομάδα ως οπαδός αδυνατώ να την καταλάβω. Τι είχε στο μυαλό του ο Father όταν έδιωχνε τον Κάτε; Δεν λέω ότι ο Ολλανδός ήταν αλάνθαστος. Εξάλλου, δεν διαφωνώ με την απομάκρυνσή του, αλλά με το χρονικό σημείο. Σε λάθος timing έφυγε ο Κάτε, σε λάθος timing ήρθε ο Νιόμπλιας. Κι όπως έχω γράψει σε παλιότερα άρθρα, η υποκρισία είναι τόσο μεγάλη που αν ο Κάτε έκανε αυτά που κάνει ο τσίμπλας θα είχαν κάψει το ομοίωμά του έξω από την Λεωφόρο προς παραδειγματισμό.

Τα ψέμματα όμως τελείωσαν για τον Νίκο και την παρέα του. Να ξεκαθαρίσω ότι το ματς με τη Ρόμα δεν έχει σχέση με το πρωτάθλημα. Οι πράσινοι εξακολουθούν να κρατάνε την τύχη στα χέρια τους, παρά το ψυχολογικό ντεσαβαντάζ στο οποίο βρίσκονται. Στα ντέρμπι με Α.Ε.Κ. και Άρη, αποφασίζει να καλύψει τον κώλο του, ώστε να μη δεχτεί κάποια αντεπίθεση. Περιορίζει τους κινδύνους, αλλά την ίδια στιγμή μειώνει και τις όποιες πιθανότητες έχει η ομάδα να επιτεθεί και κατά συνέπεια να σκοράρει. Το παιχνίδι με την Καβάλα ήταν η αποθέωση αυτής της λογικής. Ωστόσο, στην Τούμπα πρέπει να κάνει ακριβώς αυτό. Δεν θα έλεγε όχι σε μια ισοπαλία, άσχετα να πρέπει να κερδίσει για να κλείσει στόματα. Γιατί τον βολεύει; Διότι η διαφορά των δυο ομάδων θα παραμείνει στους πέντε βαθμούς. Μα θα μου πείτε ο Ολυμπιακός; Τον Ολυμπιακό τον αντιμετωπίζει εντός έδρας και μέχρι τότε θα έχουμε φρέσκα κουλούρια. Το Χ με τον Εργοτέλη του ήρθε κουτί του Παναθηναϊκού. Αυτοκτονεί ο ένας, αυτοκτονεί κι ο άλλος. Έτσι με αυτά τα δεδομένα, τουλάχιστον αν φύγει από την Σαλονίκη χωρίς να χάσει εξολοθρεύει (σε θεωρητική βάση) τον Π.Α.Ο.Κ. από την κούρσα του πρωταθλήματος. Επειδή όμως ο Παναθηναϊκός δεν θα παίζει μόνος του, ο Π.Α.Ο.Κ. τι λέει για όλα αυτά;

Πολύ απλά κερδίζει και βάζει ανεξέλεγκτη φωτιά στην βαθμολογία, από την στιγμή που ο Παναθηναϊκός ως νέος Οιδίποδας βάζει τα χεράκια του και βγάζει τα ματάκια του. Έχει και μιμητή πλέον. Αν ο Π.Α.Ο.Κ. θέλει να κυνηγήσει τον αντιρεαλιστικό στόχο του πρωταθλήματος, οφείλει να εξαντλήσει τις όποιες πιθανότητές του στο αποψινό ματς. Αν θέλουμε να φανούμε και λίγο υπερβολικοί, ο αγώνας της Τούμπας δεν είναι απλά ένα ματς. Είναι κάτι παραπάνω από αυτό. Είναι σαν τελικός, διότι εδώ κρίνεται ποιος θα πάρει χρήμα. Ζεστό και άφθονο χρήμα. Τσαμπιονσλίδικο χρήμα. Την τύχη του όμως την κρατάνε και άλλες ομάδες και μάλιστα σφιχτά. Θέλω να πω δεν εξαρτάται αποκλειστικά από τον ίδιο όπως συμβαίνει με τον Παναθηναϊκό.

Μεγάλη μάχη αναμένεται και στους πάγκους. Για τον Νίκο είδαμε προηγουμένως τι ισχύει. Κάπως ανάλογα λειτουργεί και ο Σάντος με την διαφορά ότι ο Πορτογάλος έχει χτίσει ο ίδιος προσωπικά ένα τέτοιο προφίλ. Επέβαλε την φιλοσοφία του στην ομάδα και μπράβο του. Πηγαίνει εκ του ασφαλούς, ελαχιστοποιεί τα ρίσκα, πετάει ένα τεμάχιο και γεια σας. Ο ψαράς μπορεί να τιθασεύσει την πίεση του κόσμου από την κερκίδα και να μην παρασυρθεί. Το θέμα είναι να μην φοβηθεί το ματς. Για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω κατά πόσον ο Σάντος θεωρεί εφικτό στόχο το φετινό πρωτάθλημα. Φυσικά δεν θα πει όχι αν του κάτσει.

Θεωρώ πιθανό το σενάριο να φοβηθούν και οι δυο προπονητές το παιχνίδι και να λήξει κανά ξερό 0-0. Όπως είπαμε ο Παναθηναϊκός θα είναι ευχαριστημένος, ο Π.Α.Ο.Κ. δεν θα είναι. Κατά την γνώμη μου, θα κερδίσει αυτός που θα ρισκάρει περισσότερο. Ποιος θα είναι αυτός; Τέλος, εκφράζοντας την ταπεινή μου άποψη θεωρώ ότι αυτός ο Π.Α.Ο.Κ. δεν μπορεί να πάρει φέτος πρωτάθλημα. Άλλωστε το χω ξαναπεί. Για του χρόνου το ξανασυζητάμε.

Υ.Γ.1 Να δούμε πως θα διαχειριστούν οι ομάδες την πίεση και φυσικά το αποτέλεσμα.

Υ.Γ.2 Ομάδα = Διοίκηση + προπονητής + παίχτες + κόσμος.

Υ.Γ.3 Ακόμα και να κερδίσει ο Π.Α.Ο.Κ. είπαμε βάζει ανεξέλεγκτη φωτιά, όχι ότι τα έκαψε κιόλας.

Υ.Γ.4 Μπάγιεβιτς vs Κούπερ και τρία χαφ εναντίον δύο.

Η κούρσα και ο Ραν Ταν Πλαν

Αν ο Παναθηναϊκός στο παιχνίδι με την Καβάλα είχε στο μυαλό του την Ρόμα έχει καλώς. Στο χτεσινό ματς πάντως αυτό έδειξε. Θεωρητικά αν όλα πήγαιναν σύμφωνα με το πρόγραμμα, η ομάδα στο χθεσινό ματς θα έπαιζε απελευθερωμένη από το άγχος του πρωταθλήματος. Επειδή τα πράγματα στην πράξη είναι σαφώς πιο δύσκολα, ουσιαστικά έπρεπε να αποδείξει ότι μπορεί υπό το καθεστώς πίεσης να αντιδράσει. Πολλοί ήταν αυτοί που είχαν χάσει τον ενθουσιασμό τους μετά την ήττα από την μακαρομάδα. Ακόμα περισσότεροι ήταν αυτοί που θεωρούσαν δύσκολο να αντιμετωπιστεί η Ρόμα.

Αλήθεια είναι ότι η ομάδα την προσεχή Κυριακή αντιμετωπίζει τον Π.Α.Ο.Κ. σε ένα πολύ δύσκολο αγώνα που θα κρίνει πολλά για το πρωτάθλημα. Αλήθεια είναι ότι έχει χαθεί μεγάλο μέρος του ενθουσιασμού. Αλήθεια είναι ότι ξενέρα και γκρίνια πλανάται στην ατμόσφαιρα. Ωστόσο, αυτά είναι λόγια δικά μας. Έτσι, για να χουμε και κάτι να πούμε. Η πραγματική αλήθεια είναι ότι ομάδα που σέβεται τον εαυτό της, όταν παίζει ευρωπαϊκά ματς και μάλιστα απέναντι σε δυνατές ομάδες, έχει μόνο μια επιλογή. Να προσπαθήσει για το καλύτερο. Κι αυτό ακριβώς έκανε η ομάδα. Προσπάθησε και δικαιώθηκε. Κατά την ταπεινή μου άποψη, μεγάλη αλήθεια είναι και το ότι καμιά ελληνική ομάδα δεν έχει το δικαίωμα να σνομπάρει ένα ευρωπαϊκό αγώνα. Και διαφωνώ με όποιον θεώρησε ότι οι πράσινοι δεν θα έπρεπε να έχουν προτεραιότητα αυτό το ματς. Μπα; Παίζουν κάθε μέρα με Ρόμες; Τι μας λέτε;

Για ποια Ρόμα μιλάμε όμως; Όταν ο Σπαλέτι αποχώρησε, προσλήφθηκε αμέσως ένα από τα hot ονόματα ελεύθερων προπονητών εκείνη την περίοδο. Ο Σπαλέτι ήθελε μεταγραφές, η διοίκηση δεν είχε λεφτά, οι οπαδοί φώναζαν και κάπως έτσι ήρθε ο Ρανιέρι. Ο Ρανιέρι όχι μόνο είναι Ιταλός, όχι μόνο είναι γνώστης, αλλά είναι και οπαδός της ομάδας. Ωστόσο, δεν άλλαξε πολλά πράγματα στο παιχνίδι της Ρόμα. Κράτησε και το ίδιο σύστημα. Αλλά η ομάδα έγινε πιο επιθετική, εκμεταλλευόμενη πολλούς παίχτες της που μπορούν να πατήσουν περιοχή και να κάνουν μπούκες. Κάτι που φυσικά έγινε και χθες. Την πρώτη φάση της Ρόμα την κάνει το επιθετικογενές αριστερό μπακ Ρίισε μέσα από την περιοχή με την μπάλα να τραντάζει το δοκάρι. Στο γκολ που βάζει ο Βούτσινιτς ακριβώς στα όρια της μεγάλης περιοχής, είναι ουσιαστικά ανενόχλητος, διότι μέσα στην περιοχή υπάρχουν άλλοι 4 παίχτες της Ρόμα που χρειάζονται επιτήρηση, παρόλο που η επίθεση της ομάδας εκδηλώθηκε με ελάχιστες πάσες. Το πέναλτι το κερδίζει ο μπουκαδόρος Τσέρτσι σε μια φάση που οι αμυντικοί δεν το περιμένουν. Μέχρι και ο Μότα που δεν φημίζεται για τις επελάσεις του πάτησε περιοχή. Επίσης, η ομάδα διαθέτει ποιοτικά χαφ που μαρκάρουν, πασάρουν, σουτάρουν και δημιουργούν. Και όλα αυτά έγιναν χωρίς Τότι και Τόνι. Προσωπικά ήθελα να δω τον Τότι σαν τρελός. Δεν πειράζει.

Πως αντέδρασε το τριφύλλι στο παιχνίδι της Ρόμα; Δεν αντέδρασε! Βύντρα και Σπυρόπουλος εκτός τόπου και χρόνου. Ειδικά ο Βύντρα είχε πολλά προβλήματα από δεξιά και δεν έπαιρνε βοήθειες από τον Νίνη. Έγκλημα του Νιόμπλια που δεν ξεκίνησε τον κοντό. Έγκλημα του Νιόμπλια που ξεκινάει τον Καραγκούνη. Το ρεζερβουάρ του έχει βενζίνη για 60' λεπτά, αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Το μόνο που κάνει είναι να γκρινιάζει και να κυλιέται στο χόρτο λες και είναι ο Ραν Ταν Πλαν. Ο Σιμάο έκοβε ότι μπορούσε, αλλά μην του πεις να βγάλει την ομάδα μπροστά γιατί δεν μπορεί να κάνει πάσα στα 6 μέτρα. Σίλβα γύρνα. Τουλάχιστον χθες είχε στήριγμα τον Κατσουράνη που στον άξονα έκανε καλή δουλειά. Κι επιτέλους, τον είδαμε να παίρνει πρωτοβουλίες. Αναφορικά με τον Σισέ παρέμεινε εγκλωβισμένος για μια ακόμη φορά. Ωστόσο, ένα ξεπέταγμα του ήταν αρκετό για να το καρφώσει. Όσο για τους Σαριέγκι και Καντέ προσπάθησαν. Το χειρότερο με αυτούς τους δυο είναι ότι πανικοβάλλονται όταν βλέπουν αντίπαλο στα δυο μέτρα. Το χείριστο είναι ότι χθες έτρεχαν (και) για να μπαλώνουν τις τρύπες που άφηναν οι Σπυρόπουλος και Βύντρα.

Γιατί έχασε η Ρόμα; Για να θέσω καλύτερα την ερώτηση γιατί κέρδισε ο Παναθηναϊκός; Διότι δεν παράτησε το ματς σε κανένα σημείο του αγώνα. Κάτι που κατάλαβε αργά ο Ρανιέρι και το πλήρωσε. Πίστεψε ότι εύκολα ή δύσκολα θα περνούσε. Η εικόνα του αγώνα ίσως να τον αποπροσανατόλισε, αλλά το λάθος παραμένει. Έχω την εντύπωση ότι από ένα σημείο και μετά υποτίμησε τον Παναθηναϊκό. Βέβαια, δεν μπορούσε να υπολογίζει και την ατυχία του. Βάζει ο Νιόμπλιας τον Σαλπιγγίδη στο καπάκι γκολ με στημένη φάση. Βάζει ο Νιόμπλιας τον οικοδόμο στο καπάκι γκολ με στημένη φάση. Γκολ ο Σισέ από σέντρα του Σαλπιγγίδη. Αυτό θα πει του βγήκαν οι αλλαγές. Ούτε ο Νιόμπλιας δεν θα το περίμενε. Πάντως, με το που έφαγε το γκολ ο Παναθηναϊκός είπα από μέσα μου πάει η πρόκριση, όχι όμως και η νίκη. Για να έχει ελπίδες πρόκρισης στους 16 του Europa League δεν έπρεπε να δεχτεί γκολ. Παρόλα αυτά κατάφερε και έκανε την μεγάλη ανατροπη και μπράβο του. Έβαλε φρένο στη Ρόμα και μπράβο του.

Από το χθεσινό παιχνίδι μπορούν να βγουν πολλά συμπεράσματα, αλλά θα αρκεστώ σε λίγα. Πρώτον, ο σκάουτερ της Εθνικής Γαλλίας θα έμεινε ικανοποιημένος. Δεύτερον, ο κόσμος έμεινε ευχαριστημένος. Όπως και οι παίχτες, έτσι και οι οπαδοί ζουν για τέτοιες βραδιές. Τρίτον, ο Νιόμπλιας είχε την τύχη με το μέρος του, αλλά δεν θα συμβαίνει το ίδιο βιολί σε κάθε αγώνα. Χθες έκανε λάθη που δεν στοίχησαν. Και επιμένει να μην ρισκάρει. Θα μου πείτε κάτσε ρε μεγάλε με τη Ρόμα έπαιζε. Ένας λόγος παραπάνω. Τέταρτον, Καραγκούνη αν αγαπάς την ομάδα και είσαι πραγματικός αρχηγός βγες μόνος σου. Δεν μπορείς αγόρι μου. Αν πάμε με αυτόν τον Καραγκούνη στο μουντιάλ αντίο ζωή. Όττο ελπίζω να βγάλεις κανά άσσο από το μανίκι σου. Απομόνωσέ τον σε ένα ροζ δωμάτιο και βάλτον να δει το Euro 2004 σε επανάληψη. To επόμενο τεστ στην Τούμπα ίσως δεν θα είναι τόσο ανώδυνο. Και ίσως εκεί θα πρέπει να ελαχιστοποιήσει τα ρίσκα. Η συνέχεια την Κυριακή.

Ξάνθη, μπανάνα

Ο Ρουμάνος άφησε κάποιους βασικούς παίχτες εκτός αποστολής για το σημερινό ματς. Μάλιστα άφησε εκτός την βασική αμυντική γραμμή, πλην του Βάλλα. Μάλλον είχε το μυαλό του στο πρωτάθλημα, αλλά πλέον δεν έχει σημασία. Σκοπός του Άρη ήταν να προκριθεί με κάθε κόστος. Αντίπαλος του δεν ήταν η Ξάνθη, αλλά ο κακός εαυτός του.

Οι κίτρινοι από το ξεκίνημα έδειξαν ευδιάθετοι και ορεξάτοι να ψάξουν ένα γρήγορο γκολ. Από την άλλη πλευρά, η Ξάνθη ήταν υπνωτισμένη ή τουλάχιστον έτσι ήθελε να δείχνει. Χαζομάρες λέω. Υπνωτισμένη ήταν. Ο Κάμπορα άνοιξε το χορό των γκολ στο 18΄ λεπτό, ύστερα από ασθενή απόκρουση του Λυμπερόπουλου από σουτ του Νέτο. Ο Αργεντίνος δεν ξέρει πολύ μπάλα, αλλά είναι μέσα στις φάσεις και είναι γκολτζής. Ανανεώστε τον χθες. Τα πράγματα για τον Άρη πήγαιναν από το καλό στο καλύτερο. Οι Ντάριο και Πρίττας (Ολύμπιος Θεός) λειτουργούσαν σαν σύρτης μπροστά από την αμυντική γραμμή, ο Αράνο έκοβε την όρεξη του Κιντάνα και ο Κάλβο έβρισκε με μακρινή μπαλιά τον Αντού που τσιμπάει την μπάλα και στέλνει το τόπι στα δίχτυα. Βάλλας και Στρμπα δεν μπορούσαν να συνεννοηθούν στο κέντρο της άμυνας, ενώ η μεσαία γραμμή είχε πολλά προβλήματα με τον Βασιλακάκη να θέλει, αλλά να μην μπορεί.

Το πρώτο μέρος τελειώνει με την ομάδα της Ξάνθης να είναι τελείως ασύνδετη. Αν ο Μαντζουράκης ήθελε κάτι από αυτό το ματς έπρεπε να ρισκάρει περισσότερο. Τι 2-0, τι 3-0. Τελικώς, όχι μόνο δεν ρίσκαρε, αλλά αντικατέστησε και τον Έλινγκτον με τον Σουάνη. Αντιθέτως, ο Κούπερ ήταν μάλλον ικανοποιημένος. Η ομάδα κρατούσε την πρόκριση στα χέρια της και το κυριότερο δεν φαινόταν διατεθειμένη να τη χάσει.

Το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε κάπως νωχελικά και για τις δυο ομάδες. Ο Άρης μάλλον έκανε συντήρηση δυνάμεων και η Ξάνθη φαινόταν να αποδέχεται τον επικείμενο αποκλεισμό. Η άμυνα της Ξάνθης εξακολουθούσε να βρίσκεται σε πολύ κακή μέρα. Ο Κόκε στέλνει για τρίτη φορά την Ξάνθη στη σέντρα, ύστερα από πάσα του Κάμπορα. Δεύτερο συνεχόμενο ματς που σκοράρει ο αρχηγός. Άντε να τριτώσει στο Ο.Α.Κ.Α. Από την ομάδα της Θράκης μοναδικός διασωθείς ήταν ο Μαρσελίνιο και από κει και πέρα το χάος. Άντε κι ο Σουάνης που πραγματικά προσπάθησε. Τελικώς, το κοντέρ σταμάτησε στο 3-0. Ο Άρης θα μπορούσε να πετύχει και τέταρτο τέρμα αν ο λαγοδόντης ήταν λίγο πιο ικανός και τυχερός. Να σημειωθεί ότι η Ξάνθη είχε δοκάρι με τον ''έχω μοντέρνο κούρεμα'' Λουτσιάνο.

Από τον Άρη δεν υστέρησε κάποιος. Η ομάδα απέδωσε καλό ποδόσφαιρο, πάτησε περιοχή, κυριάρχησε στο κέντρο και έκανε το καθήκον της. Ο τελικός κυπέλλου με την αβεβαιότητα που επικρατεί στο πρωτάθλημα αποτελεί αναγκαιότητα για τον Άρη. Μάλιστα στο ματς της Τούμπας πρέπει να ζητοκραυγάσουν υπέρ του Παναθηναϊκού, όχι για να βγάλουν φανατίλα κατά του Π.Α.Ο.Κ., αλλά για να κοιτάξουν την πάρτυ τους. Πολύ απλά ο Άρης θέλει πρωταθλητή τον Παναθηναϊκό, διότι στον τελικό (αν φτάσουν και οι δυο) η ομάδα της Θεσσαλονίκης θα έχει εξασφαλίσει την Ευρώπη ακόμα και σε περίπτωση ήττας, δηλαδή ως φιναλίστ. Επόμενος αντίπαλος η φιλόδοξη Καβάλα του Μάκαρου.

Υ.Γ.1 Φάουλ από τον Ρουμάνο για τις δηλώσεις που έκανε μετά το τέλος του αγώνα και το τάπωμα από τον Κούπερ. Είπαμε, ρε Μαντζουράκη, αν θες την πρόκριση έλα πάρε την.

Υ.Γ.2 Γκολ και φάσεις.

Η χαρά των αγγλικών ταμπλόιντ

Αυτή τη στιγμή στο νησί ασχολούνται με δυο πράγματα. Το πρώτο είναι το δεν ξέρω ποια γυναίκα θέλω του Τζον Τέρυ και η απόφαση του Καπέλο να αφαιρέσει το περιβραχιόνιο από τον παίχτη της Τσέλσι και να το δώσει στον Φέρντιναντ. Το δεύτερο είναι το αποψινό ματς του τσου λου μεταξύ Μίλαν και Μάντσεστερ. Ο λόγος φυσικά δεν είναι άλλος από τον Μπέκαμ. Οι Άγγλοι σε κάτι τέτοια δε παίζονται. Μέχρι και αποδόσεις βγάλανε για το αν θα ξαναπετάξει παπούτσι ο τσίχλας στον Μπέκαμ, έστω κι αν βρίσκονται πλέον σε διαφορετικές ομάδες.

Όσο για το ματς ήμουν περίεργος να δω αν η Μίλαν θα κατάφερνε να πάρει την πρώτη της εντός έδρας νίκη στη φετινή διοργάνωση. Τελικώς, δεν της έκατσε ούτε τώρα. Απέναντι σε μια Μάντσεστερ που έχει απελευθερωθεί μετά την φυγή του Ρονάλντο, δεν μπόρεσε να εκπληρώσει ούτε καν τον βασικότερο στόχο της. Να μην φάει γκολ. Κι όμως το παιχνίδι ξεκίνησε ονειρικά για την ομάδα του Μιλάνου, αφού ευτύχησε να σκοράρει με τον Ροναλντίνιο μόλις στο 3' λεπτό. Και η αλήθεια είναι ότι θα μπορούσε να πετύχει και δεύτερο γκολ μέχρι το 36' λεπτό, χρονικό σημείο που δέχτηκε το τεμάχιο από τον Σκόουλς. Πως το έφαγε; Πάει ο κοκκινοτρίχης να σουτάρει με το δεξί, η μπάλα τελικά χτυπάει στο αριστερό και από τη ζεμπεκιά το τόπι κατέληξε στην δεξιά γωνία του Ντίντα. Μακάρι αύριο που παίζω μουντιαλίτο να βάλω κι εγώ τέτοια γκολ κι ας με κοροϊδεύουν όλοι. Βλέπετε, θέλουμε την νίκη αύριο για να μπούμε play off. Τρομάρα μας. Ας επανέλθουμε όμως στα του αγώνα. Πραγματικά το χάρηκα το ματς. Είχε ωραίο ρυθμό, είχε φάσεις και γενικώς έβλεπες ποιότητα βρε παιδί μου. Το παιχνίδι έληξε τελικώς 3-2 υπέρ της Μάντσεστερ με τη Μίλαν να πιέζει για την ισοφάριση μέχρι το τελευταίο λεπτό. Κι όμως κανείς δεν περίμενε τέτοια εξέλιξη. Ακόμα και το πρώτο γκολ των μπέμπηδων ήταν κόντρα στη ροή του αγώνα. Ωστόσο, η ομάδα έχει την απαιτούμενη ποιότητα να παίρνει αυτό που θέλει, ακόμα κι όταν δεν παίζει καλά. Ο δαιμονισμένος, τον τελευταίο καιρό, Ρούνεϊ πιστοποίησε για μια ακόμη φορά ότι είναι ο ορισμός του σύγχρονου σέντερ φορ και με δυο προσωπικά γκολ ουσιαστικά σφράγισε την νίκη. Ίσως και την πρόκριση. Πραγματικά μεγάλη νίκη για τα διαβόλια.

Εμείς θα τα ξαναπούμε αύριο το βράδυ για τα προημιτελικά κυπέλλου μεταξύ Άρη και Ξάνθης. Δεν ξέρω αν ο Κόκε θα μεταμορφωθεί σε Ρούνεϊ και ο Βάλλας σε Νέστα, αλλά προβλέπω να γίνεται ωραίο παιχνίδι που θα ξεχειλίζει από πάθος. Κι αν ο Μαντζουράκης θεωρεί ότι η Ξάνθη αξίζει να βρίσκεται στην επόμενη φάση, ας έρθει να πάρει την πρόκριση. Η συνέχεια αύριο.

Υ.Γ.1 Δεν τον βλέπω καλά τον Λεονάρντο. Πλέον δεν είναι κι άνεργος ο Κάτε να τον πάρουν στο Μιλάνο. Ναι ναι αυτόν που αν έχανε από την Καβάλα προχθές θα τον είχαν κρεμάσει ανάποδα στη Λεωφόρο.

(Α)ντού από Παναθηναϊκό

Το σημερινό μενού περιλαμβάνει την νίκη του Άρη επί του Εργοτέλη και τον διασυρμό του μπασκετικού Άρη από τον Παναθηναϊκό. Ξεκινάμε από το ματς του ποδοσφαίρου.

Ομάδα που έχει στις τάξεις της τον Κορδονούρη, τον Ρουμπάκη και τον Γελαδάρη και δεν βρίσκεται στην ζώνη του υποβιβασμού έχει μάγκα προπονητή. Δεν γίνεται διαφορετικά. Ο Καραγεωργίου έχει δημιουργήσει μία σοβαρή ομάδα με έφεση στις αντεπιθέσεις. Κι αυτό ακριβώς επρεπε να προσέξει ο Άρης. Ο Εργοτέλης ήταν αυτός που ξεκίνησε ορεξάτος και μάλιστα είχε την τύχη να προηγηθεί μόλις στο 2' λεπτό με τον Μπέτο. Το γκολ προήλθε από την πλευρά του Αράνο και ο Νέτο δεν μπόρεσε να απομακρύνει. Οι Κρητικοί έπαιζαν πολύ από την πλευρά του Αράνο, όπως ακριβώς κάνουν κι άλλες ομάδες. Η αντίδραση του Άρη για να ισοφαρίσει ήταν άμεση.

Η ομάδα του Καραγεωργίου προσπαθούσε να κρατήσει τις γραμμές της ψηλά και να μην οπισθοχωρήσει, αλλά δεν ήταν και πολύ εύκολο στη πίεση που ασκούσε η ομάδα του Άρη. Θεωρούσα ότι αργά ή γρήγορα ο Άρης θα έκανε την ανατροπή. Το χρονικό σημείο που μπήκε το γκολ του Μπέτο του το επέτρεπε. Έτσι, ο Άρης με τους Νάτσο (ανεβασμένος) και Πρίττα (τιτάνας) είχε κλείσει τον αντίπαλό του στο μισό γήπεδο και προσπαθούσε να διασπάσει την οργανωμένη άμυνά του. Το παιχνίδι είχε ανοίξει επικίνδυνα από πλευράς γηπεδούχων, ωστόσο ο Εργοτέλης δεν μπορούσε να κάνει κάτι ιδιαίτερο. Πολύ καλή παρουσία είχαν οι Μπέτο και Τσεσνάουσκις εκ μέρους των Κρητικών. Η πίεση των γηπεδούχων είχε αποτέλεσμα με τον Κόκε να πιάνει ένα γεμάτο σουτ και να ισοφαρίζει στο 29' λεπτό. Όμορφο γκολ, απόρροια της καλής κυκλοφορίας που είχε η ομάδα της Θεσσαλονίκης. Το σκηνικό δεν άλλαξε ιδιαίτερα μέχρι το τέλος του πρώτου μέρους. Ο Άρης πίεζε για δεύτερο γκολ, ο Μπούντιμιρ ήταν απομονωμένος, ο Ρομάνο εξαφανισμένος και ο Αντού έβαζε γκολ. Όμορφη κάθετη του Κόκε στον Νέτο, ο οποίος από δεξιά σεντράρει παράλληλα προς τον Αντού που σπρώχνει την μπάλα στα δίχτυα. Ωραία συνεργασία και γκολ σε κρίσιμο μάλιστα σημείο.

Το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε με τον Άρη να εξακολουθεί να ελέγχει το ματς. Τα λεπτά κυλούσαν ήρεμα και ωραία, μέχρι το 59' λεπτό όπου ο Νάτσο αποβλήθηκε με δεύτερη κίτρινη. Επιτέλους, ο παλιός καλός Νάτσο είναι γεγονός. Ο Κούπερ ανακάτεψε την τράπουλα και έβαλε στο ματς τους Κάμπορα και Κουλουχέρη. Ρε Κούπερ τον Κουλουχέρη; Θα μου πείτε είχε άλλον; Σύμφωνοι. Ο Καραγεωργίου αναθάρρησε και πέταξε τον Βερμπακόφσκις και τον Λεάλ στη μάχη. Ο Εργοτέλης έψαχνε το γκολ και θα μπορούσε να το βρει στο 78' λεπτό με τον Λεάλ. Μεγάλα κενά στον άξονα μετά την αποβολή του Νάτσο, με τον Πρίττα να μαγεύει για άλλη μια φορά και τον Κουλουχέρη να μαγεύεται.

Ο αγώνας τελείωσε με τον Εργοτέλη να μην μπορεί να πετύχει γκολ. Χορταστικό παιχνίδι που είχε καλό ρυθμό, με τον Άρη να κάνει την ανατροπή και να παίρνει μια πολύτιμη νίκη. Παρά το γκολ που δέχτηκε πολύ νωρίς, ο Άρης είχε υπομονή, είχε κίνηση χωρίς την μπάλα και για όσο διάστημα έπαιζε με έντεκα, είχε και πολύ καλή κυκλοφορία. Έχοντας δει κατά διαστήματα και το χθεσινό ματς της Ξάνθης, μπορώ να πω ότι η πρόκριση της Τετάρτης ανήκει στον Άρη. Κέρδος για μένα ο Νάτσο που σήμερα στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, άσχετα αν αποβλήθηκε. Ο Πρίττας ειλικρινά με έχει αφήσει άναυδο, ενώ και ο Νασούτι ήταν άριστος.

Αναφορικά με το μπάσκετ τι να πω; Ας δώσω πρώτα ένα μεγαλοπρεπέστατο φαπ στον εαυτό μου που ήμουν και συγκρατημένα αισιόδοξος για το ματς και ας πως δυο πράγματα. Θεωρούσα ότι για να έχει τύχη ο Άρης σε ένα τέτοιο αγώνα θα έπρεπε να σκοράρει το λιγότερο 75 πόντους. Η αλήθεια είναι ότι όσο καλή άμυνα και να παίζεις, αν δεν μπορείς να βάλεις τη σπυριάρα στο πλεχτό, άντε γεια Μάρθα Βούρτση. Αν η άμυνα είναι θέμα διάθεσης και ενέργειας και η επίθεση θέμα ικανότητας, τότε ο Άρης στο αποψινό ματς δεν είχε τίποτα. Πάθος μηδέν. Θέληση μηδέν. Ενθουσιασμός μηδέν. Δεν έφτανε μόνο αυτό, αλλά ήταν και πανάστοχος. Ότι σουτ και να έκανε ήταν τούβλο, ακόμα και αυτά που ήταν ελεύθερα. Ο Άρης αδυνατεί να πιστοποιήσει ότι βρίσκεται σε αγωνιστική άνοδο, όχι λόγω της ήττας, αλλά της εμφάνισης. Από την άλλη πλευρά, ο Παναθηναϊκός δεν έδειξε κάτι το ιδιαίτερο. Όμως, ήταν πιο ομάδα. Πάντως, τα προβλήματα για τον Ζέλικο παραμένουν και καλό θα είναι να μην παρασυρθούν από το αποψινό αποτέλεσμα. Έχω την εντύπωση ότι η νίκη αυτή λειτουργεί υπέρ του Ολυμπιακού. Το γιατί θα το δούμε στον τελικό.

Υ.Γ.1 Το τελευταίο δεκάλεπτο ήταν μπάσκετ επιπέδου σαν αυτό που έπαιζε ο kanthar0s (εγώ είμαι αυτός) πριν κάποια χρόνια. Ότι να ναι πραγματικά.

Υ.Γ.2 Ντάριο η επιστροφή.

Το κίτρινο υποβρύχιο αναδύεται

Παρακολούθησα με ενδιαφέρον το εντός έδρας ματς της Βιγιαρεάλ απέναντι στην Αθλέτικ Μπιλμπάο. Περίμενα ότι θα έμπαιναν αρκετά γκολ κι από τις δυο ομάδες. Μπήκαν συνολικά τρία. Οι Αμαρίγιος είχαν μόλις μία νίκη μέσα στο 2010 και απόψε στόχευαν στο τρίποντο. Έχουν μείνει πίσω στην βαθμολογία και το παιχνίδι αυτό θα αποτελούσε ένα ξεκίνημα για να κυνηγήσουν τις θέσεις που οδηγούν στην Ευρώπη.

Τα πολλά προβλήματα των γηπεδούχων δεν εμπόδισαν τελικά την ομάδα να πάρει την νίκη, με 2-1 απέναντι σε μια σοβαρή και πειθαρχημένη Μπιλμπάο. Οι φιλοξενούμενοι προσαρμοζόντουσαν άψογα στο παιχνίδι της Βιγιαρεάλ με την τελευταία να είναι σαφώς βελτιωμένη με τον Γκαρίδο στον πάγκο της, που πήρε την θέση του Βαλβέρδε. Η Μπιλμπάο πάλεψε, πίεσε ψηλά και λίγο έλειψε να φύγει με τον βαθμό της ισοπαλίας από το Ελ Μαδριγάλ. Η Βιγιαρεάλ είχε την χαρά να προηγηθεί με τον Καπντεβίλα μόλις στο 5' λεπτό. Η Μπιλμπάο αντέδρασε και έφερε το ματς στα ίσια με πανέμορφο σουτ του Γκαμπιλόντο. Κι εκεί που έλεγα ότι το ημίχρονο θα λήξει Χ, ο Νίλμαρ διπλασιάζει τα τέρματα των γηπεδούχων. Η άμυνα των Βάσκων ήταν σαν χωνί με τους μέσους της Βιγιαρεάλ να μοιράζουν την μία κάθετη μετά την άλλη. Έτσι, δεν μου κάνει καθόλου εντύπωση το γεγονός ότι και τα δυο γκολ των γηπεδούχων προήλθαν από κάθετες. Προβλήματα όμως είχαν και τα σέντερ μπακ των γηπεδούχων, Ροντρίγκεζ και Γκοντίν, στο ψηλό παιχνίδι. Όλα τα λεφτά, όμως, ήταν το τρομερό φινάλε που επιφύλασσε το ματς.

Ο νεοεισελθείς Μιουνιάιν (17χρονο ταλέντο) κέρδισε πέναλτι στο 88' λεπτό που εκτέλεσε ο Ιραόλα με τον Λόπεζ να αποκρούει. Στην επαναφορά, η Βιγιαρεάλ αντεπιτίθεται με τον κουρασμένο Πιρές να χάνει μεγάλη ευκαιρία. Στο καπάκι γίνεται - λόγω ενός μαρκαρίσματος - πανικός με τον διαιτητή να αποβάλλει ένα παίχτη από κάθε ομάδα. Ο αποβληθείς Γκοντίν, καθώς πήγαινε για τα αποδυτήρια δέχτηκε επίθεση από τον προπονητή των Βάσκων, Χοακίν Καπαρός και αποβλήθηκε λίγα δευτερόλεπτα αργότερα. Ενδεικτικό είναι ότι ο ρεφ κράτησε εφτά λεπτά καθυστερήσεις τις οποίες τήρησε μέχρι τελευταίο δευτερόλεπτο. Στην πορεία η Μπιλμπάο τέλειωσε με εννιά παίχτες.

Ωραίο και συνάμα περίεργο παιχνίδι με εκρηκτικό επίλογο. Πολλές κάθετες πάσες, με αρκετές ευκαιρίες για κάθε ομάδα. Η ήττα αυτή για τους φιλοξενούμενους δεν τους στοιχίζει κάτι. Κάνουν καλή σεζόν και παίζουν χωρίς πίεση. Όσο για την Βιγιαρεάλ πρέπει να προσπαθήσει περισσότερο αν θέλει να βγει Ευρώπη. Σίγουρα, έχει πολλές απουσίες παιχτών, αλλά η αλήθεια είναι ότι έχει και παίχτες που δεν τραβάνε πλέον (Σένα, Πιρές). Πάντως, για να είμαι ειλικρινής το Χ ίσως ήταν το πιο δίκαιο αποτέλεσμα.

Λύτρωση

Ο Άρης πήγαινε στην Ξάνθη για δυο αποτελέσματα. Στην πραγματικότητα πήγαινε μόνο για τη νίκη. Έπαιζε το πιο σημαντικό ματς της χρονιάς, μέχρι το επόμενο. Από την άλλη πλευρά δεν ξέρω τι νομίζει ο περισσότερος κόσμος για την Ξάνθη, αλλά η αλήθεια είναι ότι το κύπελλο αποτελεί διακαή πόθο του Πανόπουλου. Ούτως ή άλλως ο Κασναφέρης έχει δηλώσει ότι στόχος είναι το κύπελλο.

Οι γηπεδούχοι ήταν αυτοί που μπήκαν πολύ δυνατά, με τον Άρη να τους δίνει κατοχή μπάλας. Μετά το πρώτο τέταρτο, οι φιλοξενούμενοι φρέναραν το ρυθμό και ισορρόπησαν το ματς. Άναρχο παιχνίδι, χωρίς κάποια ομάδα να μπορεί να επιβληθεί στη μεσαία γραμμή. Ο Άρης είχε κλείσει καλά τους διαδρόμους στα δυο άκρα της άμυνας, με την Ξάνθη να μην μπορεί να κάνει ότι έκανε στο μεταξύ τους ματς πρωταθλήματος. Η πρώτη μεγάλη φάση άνηκε στην Ξάνθη στο 26' λεπτό με τον Βάλλα να στέλνει την μπάλα πάνω στο Σηφάκη. Από Ξάνθη μου άρεσε πολύ ο κινητικός Έλινγκτον, ενώ από Άρη ο Αντού αλώνιζε όλη την αριστερή πλευρά. Η αδυναμία των κιτρινόμαυρων να ελέγξουν το κέντρο, εμπόδιζε την ομάδα να βγει μπροστά με αξιώσεις, έστω και με κόντρα. Το πρώτο μέρος τέλειωσε με τις καιρικές συνθήκες να χειροτερεύουν. Αναρωτιόμουν τι θα μπορούσε να αλλάξει ο κλώνος του Ρόκκου. Σκέφτηκα ότι το πιο πιθανό θα ήταν να άλλαζε πρόσωπα, αλλά όχι διάταξη. Το σίγουρο είναι ότι όποιος έβαζε πρώτος γκολ θα κέρδιζε το ματς. Ή μήπως όχι;

Το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε με τον Άρη να μπαίνει ορμητικά στον βαρύ αγωνιστικό χώρο και να θέλει να δημιουργήσει προβλήματα στους Κωστούλα και Βάλλα. Ο Νάτσο με τον Πρίττα (τεράστιος) ανέβασαν την απόδοσή τους και πίεζαν ψηλά με την Ξάνθη να κάνει εύκολα το λάθος. Δεν ξέρω τι επιζητούσε ο Μαντζουράκης από τους παίχτες του, αλλά φαινόταν ότι ήταν προσκολλημένοι στο προηγούμενο μεταξύ τους ματς. Ωστόσο, οι Κιντάνα και Πόι δεν ηταν τόσο κινητικοί και ο Αράνο δεν το κούναγε ρούπι από το αριστερό άκρο της άμυνας. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο Άρης μέχρι το 65' λεπτό, στην προσπάθεια του να δημιουργήσει είχε διπλάσια λάθη από την Ξάνθη, σαράντα στον αριθμό. Στο ίδιο χρονικό σημείο, ο Κούπερ έριχνε στο ματς τον νεαποκτηθέντα Μεριέμ στη θέση του Αντού. Δεν κατάλαβα γιατί βγήκε ο Αντού. Να είμαι ειλικρινής περίμενα να βγει ο Χαβίτο. Συμπέρανα ότι ίσως ο Κούπερ πρόσεχε τον κώλο του και δεν τον χάλαγε το Χ.

Και ξαφνικά όλα όσα έχω γράψει μετατρέπονται σε λόγια του αέρα. Ο λόγος; Μια πολύ καλή σέντρα του Πόι από αριστερά έχρισε σκόρερ τον Στίνγκα και έβαλε στη θέση του οδηγού την ομάδα της Ξάνθης. Ο Άρης είχε μόνο μια επιλογή και είκοσι λεπτά (χωρίς τις καθυστερήσεις) στη διάθεσή του. Επίθεση, επίθεση και πάλι επίθεση. Φάση στο 84' λεπτό με τον Γκιάρο να πιάνει την κεφαλιά και τον Λυμπερόπουλο με τον μαχητικό Τζάγκι να διώχνουν την μπάλα σε κόρνερ. Στο 94' λεπτό, ο Μεριέμ (καλά πόδια) με εκτέλεση φάουλ βρίσκει τον Κάμπορα, ο οποίος παίρνει την κεφαλιά με την μπάλα να πηγαίνει στο οριζόντιο δοκάρι και τον Νέτο να παίρνει το ριμπάουντ και να ισοφαρίζει. Πραγματική λύτρωση για τον Άρη.

Ότι και να πούμε είναι λίγο. Η Ξάνθη, δευτερόλεπτα πριν σφυρίξει ο διαιτητής τη λήξη του αγώνα, βρέθηκε κυριολεκτικά αγκαλιά με την πρόκριση, την ίδια στιγμή που ο Άρης περνούσε από την κόλαση στο παράδεισο. Από αυτό το ματς έβγαλα τρία συμπεράσματα. Πρώτον, η μεγαλοψυχία του Άρη να αποπειραθεί να αναστήσει την Ξάνθη και δεύτερη φορά. Δεύτερον, ότι ενώ είμαι λάτρης του 4-4-2, αναγνωρίζω ότι αυτό το σύστημα απαιτεί δυο αμυντικά χαφ κολώνες και ο Άρης καλώς ή κακώς δεν έχει. Ο Νάτσο, αν και βελτιωμένος απόψε, αποτελεί σκιά του παλιού του εαυτού και ο φιλότιμος Πρίττας δεν αρκεί. Ίσως ο Αργεντίνος τεχνικός χρειάζεται να αναθεωρήσει κάποια πράγματα. Ωστόσο, δέχομαι ότι με Ναφτί και Ντάριο η ομάδα δείχνει άλλο πρόσωπο. Τρίτον, το φινάλε ήταν εκπληκτικό. Μόνο ο αθλητισμός μπορεί να προσφέρει τέτοιες συγκινήσεις.

Τεράστιο το ψυχολογικό πλήγμα της Ξάνθης, με την πρόκριση να παίζεται πλέον στο Χαριλάου, όπου ο Άρης έχει τον πρώτο λόγο. Ενισχυμένος με παίχτες να γυρνάνε από τραυματισμούς και με τον κόσμο να δίνει βροντερό παρόν, περιμένω η ομάδα να βγάλει ενέργεια και πάθος για την πρόκριση. Ραντεβού λοιπόν την ερχόμενη βδομάδα. Ραντεβού για το σημαντικότερο ματς της χρονιάς.

Ικανότητα ή τύχη;

Στην κλήρωση για τα προκριματικά του Euro 2012 που θα διεξαχθεί στα γήπεδα της Ουκρανίας και της Πολωνίας, πολλοί ήταν αυτοί που είπαν ότι το άστρο του Ρεχάγκελ έλαμψε για μια ακόμη φορά. Επιτρέψτε μου να διαφωνήσω. Δεν υπάρχει κανένα άστρο και καμία τύχη. Η κλήρωση ήταν αποτέλεσμα της ικανότητας της ομάδας να παίρνει νίκες που παλαιότερα δεν έπαιρνε, με αποτέλεσμα να ανεβαίνει θέσεις στην παγκόσμια κατάταξη και να βρίσκεται στο δεύτερο γκρουπ δυναμικότητας.

Με δεδομένη την συμμετοχή της Εθνικής στο μουντιάλ το καλοκαίρι, προκύπτουν κάποια εύλογα ερωτήματα. Σε τι κατάσταση θα είναι η ομάδα μετά το τέλος της διοργάνωσης; Θα έχει ''μαγέψει''; Θα έχει ξεφτιλιστεί; Πολλά κρίνονται για το μέλλον, διότι μην ξεχνάμε ότι το μουντιάλ τελειώνει αρχές Ιουλίου και τα προκριματικά του euro θα ξεκινήσουν αρχές Σεπτεμβρίου. Το διάστημα είναι πολύ μικρό σε περίπτωση που χρειαστεί αλλαγές η ομάδα. Τι είδους αλλαγές; Εκτός από παίχτες είναι πιθανό να πάμε στα προκριματικά και με άλλον προπονητή! Ήδη υπάρχουν φήμες που θέλουν τον Αναστασιάδη ή ακόμα και τον Ντούσαν να κάθεται στον πάγκο μετά το τέλος του μουντιάλ. Να σας πω, όμως, κάτι που πιστεύω ακράδαντα; Θεωρώ ότι η παλιογερμανική αλεπού περίμενε να δει την κλήρωση των προκριματικών. Και έχω την εντύπωση ότι μόλις διαπίστωσε ότι η ομάδα μπορεί να περάσει, θα κάτσει και μετά το μουντιάλ.

Και εδώ που τα λέμε γιατί να μην μπορεί; Ποιον θα φοβηθεί; Ακόμα και την - προερχόμενη από το πρώτο γκρουπ - Κροατία δεν νομίζω ότι έχει κανένα λόγο να την φοβάται. Η Κροατία είναι ομάδα ικανή για το καλύτερο, αλλά χαρακτηρίζεται από εξαιρετική αστάθεια. Ή μήπως η Εθνική δεν μπορεί να κερδίσει εντός κι εκτός ομάδες σαν την Μάλτα, την Λετονία και την Γεωργία του καράφλα; Άντε να κολλήσει στο Ισραήλ. Δεν λέω ότι είναι το απόλυτο φαβορί του ομίλου και θα περάσει τρένο. Όχι βέβαια. Το φαβορί είναι η Κροατία. Αλλά σε αυτόν τον όμιλο μας δίνεται η δυνατότητα να περάσουμε απευθείας ως οι καλύτεροι δεύτεροι των προκριματικών. Ίσως και να χρειαστεί να παίξουμε μπαράζ, όπως ακριβώς έγινε και με την Ουκρανία για να δούμε ποιος από τους δυο θα περνούσε στο μουντιάλ. Ότι και να γίνει η ομάδα θα πουλήσει ακριβά το τομάρι της.

Σύμφωνα με μια ατάκα του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, η εμπειρία σίγουρα δεν αποτελεί ντεζαβαντάζ. Στην περίπτωσή μας ταιριάζει γάντι. Μπορεί πολλοί να νομίζουν ότι ο Γερμανός είναι ο μόνος coach που μπορεί να φάει σούπα με πιρούνι ή να πιάσει νερό με απόχη, αλλά η αλήθεια είναι ότι όλα είναι υπολογισμένα με μαθηματική ακρίβεια. Σε τέτοιες διοργανώσεις δεν είναι τυχαίο ότι τις ευθύνες των εθνικών ομάδων τις επωμίζονται καταξιωμένοι προπονητές που κουβαλούν κάποια χρόνια στις πλάτες τους.

Θέλω να πιστεύω ότι ο Πιλάβιος δεν θα προκαλέσει την τύχη του. Εξάλλου που να ψάχνουμε άλλον προπονητή μέσα στο κατακαλόκαιρο; Τον Ρεχακλή τον ξέρουμε και μας ξέρει. Και παρά την γκρίνια που δείχνουν ορισμένοι αμετανόητοι, τον γουστάρουμε και μας γουστάρει. Πιλάβιε, ο δρόμος για την πρόκριση είναι ομαλός και βατός. Μην τον αποκλείσεις.

Η απόλυτη στήριξη

Όντας απογοητευμένος από αυτά που ακούνε τα αυτάκια μου και διαβάζουν τα ματάκια μου, αποφάσισα να γράψω, έστω και με καθυστέρηση δυο ημερών, για την πρωτοφανή στήριξη που έδειξαν έμπρακτα, οι φίλοι της ομάδας μπάσκετ του Παναθηναϊκού. Μια ενέργεια που ειλικρινά δεν περίμενα. Σίγουρα τα δυο τελευταία αποτελέσματα της ομάδας στην euroleague δεν είναι και τα καλύτερα, σίγουρα η ομάδα δεν αποδίδει καλό μπάσκετ, σίγουρα κάποιοι παίχτες είναι ντεφορμέ, αλλά αυτό που μένει είναι ότι ο κόσμος είναι δίπλα στην ομάδα.

Δείχνει την ευγνωμοσύνη του προς την ομάδα για όσα έχει πετύχει τα τελευταία χρόνια. Και δεν έχει πετύχει λίγα. Φυσικά και δεν θέλω να υποβαθμίσω τις νίκες της Παρτιζάν και του Αμαρουσίου. Ίσα ίσα. Οι δυο προαναφερθείσες ομάδες είναι ομάδες με όλα τα γράμματα της λέξης κεφαλαία κι όχι μόνο το όμικρον. Ειδικά το Μαρούσι. Αυτές οι δυο ήττες στάθηκαν ικανές να δώσουν σκαλί σε κάποιους να κράξουν κακοπροαίρετα αυτούς που τους έχουν δώσει τόσα πολλά. Το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας ''Πράσινη'' που παρότρυνε τους παίχτες να πετάξουν τις φανέλες δεν ήταν παρατραβηγμένο, αλλά κάτι παραπάνω. Ήταν ανούσιο, άδικο και άκαιρο.

Όπως άκαιρη ήταν και η επέμβαση του Δημήτρη Γιανακόπουλου. Δεν ξέρω ποιος νομίζει ότι είναι, αλλά η αντίδραση του ήταν ερασιτεχνική. Ο Γκαστόνε πάντως έδωσε το έναυσμα για την αντεπίθεση λέγοντας: ''Θα αφήσουμε την καρδιά μας και τα τομπολίνια μας στο παρκέ''. Αυτό που εισέπραξα είναι ότι ο κόσμος του Παναθηναϊκού αποκτά μπασκετική συνείδηση. Ο σύλλογος αποκτά μπασκετικό κοινό. Τα πράγματα που έχουν να γίνουν είναι αρκετά, αλλά το σίγουρο είναι ότι η ομάδα θα προσπαθήσει για το καλύτερο. Προσωπικά δεν γνωρίζω κάποιον που να έχει υπογράψει συμβόλαιο με τις επιτυχίες και τις νίκες. Το σημαντικό είναι ότι με τον κόσμο να λειτουργεί ως πυροσβεστικό όχημα, η κατάσταση οδεύει προς ομαλή εκτόνωση. Χρόνος για το come back υπάρχει.

Μπουνιές, ΠΑΣ-τέλωμα και το κοπή τη πίτα

Στον Πειραιά παίζουν μπουνιές, στην Α.Ε.Κ. δεν μπορούν πλέον να κόψουν ούτε μια πίτα και στον Π.Α.Ο.Κ. πήγαν στα Γιάννενα για μπακλαβάδες και τους κέρασαν τέσσερα τεμάχια. Και ειλικρινά αναρωτιέμαι πως γίνεται να χάσει ο Παναθηναϊκός το πρωτάθλημα; Πείτε μου πως γίνεται να χάσει ο Παναθηναϊκός το πρωτάθλημα. Ε δεν γίνεται. Εκτός αν αυτοκτονήσει. Βασικά ακόμα και να αυτοκτονήσει δεν γίνεται. Ή μήπως γίνεται;

Όπως είχαμε πει και σε παλαιότερο άρθρο, αυτά που κάνει ο Νιόμπλιας αν τα έκανε ο ιπτάμενος Τεν Τεν δεν ξέρω κι εγώ τι θα γινόταν. Για παράδειγμα έπαιξε δύο ντέρμπι και δεν νίκησε σε κανένα. Και η αλήθεια είναι πως ο Παναθηναϊκός του τσίμπλα πρέπει να νικήσει σε ντέρμπι για να στεφθεί πρωταθλητής. Όχι τόσο για τους τρεις βαθμούς, όσο για να δείξει ποιος είναι το αφεντικό. Ε ρε και να ήταν ακόμα ο ''μυρωδιάς'' Κάτε τι είχε να ακούσει από τις εφημεριδάρες. Ίσως και για αυτό να βγήκε ο Βγενό και να είπε αυτά που είπε, μετά το ματς με την Α.Ε.Κ. Για να τραβήξει λίγο το αυτάκι και να κόψει τον βήχα από ορισμένους γκρινιάρηδες.

Ας επιστρέψουμε στον συμπαθέστατο Νιόμπλια. Τι άλλαξε σε σχέση με τον προκάτοχο του; Ας ξεκαθαρίσουμε πρώτα ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με τον Σισέ. Απλά ο Γάλλος στα ντέρμπι τα βρίσκει δύσκολα, διότι τον κλείνουν πολύ καλά και δεν του αφήνουν χώρους. Αποτέλεσμα να βρίσκεται μπλοκαρισμένος από δυο παίχτες και μάλιστα χωρίς να έχει βοήθειες. Ποιος ο ρόλος του Κατσουράνη; Με τον Ολλανδό ο Κατσού έπαιζε μέχρι και κρυφός επιθετικός, απόρροια της κυριαρχίας του Σίλβα στη μεσαία γραμμή. Αυτό με τον Νιόμπλια έχει αλλάξει. Πλέον, βρέξει χιονίσει ο Κατσουράνης κάθεται δίπλα στον Σίλβα. Αποτέλεσμα, η ομάδα να βραχυκυκλώνει από το ίδιο το σύστημά της (4-3-3) που πολλοί θεώρησαν ως πανάκεια έναντι της ''λαίλαπας'' Κάτε. Επιπλέον, δεν υπάρχουν επελάσεις από τα ακραία μπακ για να βοηθήσουν τα επιθετικά χαφ. Με λίγα λόγια ο Παναθηναϊκός έχει χάσει τις επιθετικές λύσεις που είχε επί Κάτε. Οπότε αν φρενάρεις τον Γάλλο, έχεις κάποιες πιθανότητες να πάρεις το Χ, όχι όμως και να κερδίσεις. Στο πρόσφατο παρελθόν, αυτό έκανε ο Άρης και η Α.Ε.Κ. Δεν ασκώ κριτική στον Νιόμπλια, απλά προσπαθώ να σκιαγραφήσω, όσο μπορώ, το προφίλ του Παναθηναϊκού.

Ο τσίμπλας μετά το ματς με την Ξάνθη είχε πει μια μεγάλη αλήθεια. Ότι κανείς δεν θα θυμάται πως έπαιξε η ομάδα, παρά μόνο ότι κέρδισε. Δεν μπορώ να πω ότι δεν ισχύει, αλλά επίσης μεγάλη αλήθεια είναι ότι θα πρέπει να ξανασκεφτεί κάποια πράγματα όσον αφορά αυτό το υπερτιμημένο σύστημα 4-3-3. Έπιπλέον, έχει να σκεφτεί και το κύπελλο. Σε ένα από τα πρώτα άρθρα που είχα γράψει είχα πει ότι ζητούνται φαβορί. Νομίζω ότι τα φαβορί βρέθηκαν. Από την μια πλευρά έχουμε τον Παναθηναϊκό, ο οποίος αγωνίζεται σε λίγες ώρες με την Καλλιθεα στο Ο.Α.Κ.Α. και θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός μετά και την χθεσινή κηδεία στα Γιάννενα.

Από την άλλη, έχουμε τον Άρη που έχει να ξεπεράσει αρχικά το εμπόδιο της Ξάνθης και κατόπιν να σκουπίσει έναν εκ του Πανιωνίου και Καβάλας. Μπορεί να τα καταφέρει; Έτσι όπως δείχνουν τα πράγματα, το τρυφύλλι είναι ήδη τελικό, καθώς στον ημιτελικό παίζει με τα Γιάννενα του Αναστόπουλου (μεγάλη μορφή). Αν τελικώς επικρατήσουν οι θεωρητικά ισχυροί, προβλέπεται να δούμε μεγάλο τελικό ανάμεσα σε Παναθηναϊκό και Άρη. Φέτος δίνεται η δυνατότητα στον Παναθηναϊκό να κάνει το double. Ας μη βιαζόμαστε όμως. Διαβάζω, ότι ο Νιόπλιας θα αφήσει πολλούς βασικούς εκτός εντεκάδας. Αν και θέλω να πιστεύω ότι το προηγούμενο ματς κυπέλλου με τον Πιερικό, τους έγινε μάθημα. Ή μήπως όχι;

Υ.Γ.1 Το σημερινό άρθρο έχει bonus τον τιτάνα Αναστό να ''μαγεύει'' και φυσικά να γίνεται διαφήμιση.