Ο Νέρων και η Ρώμη

Όπως είχαμε πει μετά το τέλος του πρώτου αγώνα, από την στιγμή που το τριφύλλι δέχτηκε εντός έδρας γκολ, η πρόκριση στην επόμενη φάση ήταν εξαιρετικά δύσκολη. Κατά την γνώμη μου δεν είχε πολλές επιλογές, παρά μόνο δύο. Το ζητούμενο ήταν μια συνταγή Μιλάνου. Θα μπορούσε να παίξει με τρία καθαρά αμυντικά χαφ στον άξονα ή με τρεις κεντρικούς αμυντικούς. Η δεύτερη λύση φάνταζε πιο προσιτή για τα δεδομένα της κατάστασης κι αυτή διάλεξε ο Νιόμπλιας. Καλά έκανε ασχέτως αποτελέσματος. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε η ομάδα να διατηρήσει το μηδέν στην άμυνα, προσπαθώντας παράλληλα να ψάξει το γκολ μέσω αντεπιθέσεων ή στημένων.

Με το 5-4-1, η ομάδα θωράκισε την άμυνα της και όλα φαινόντουσαν να πηγαίνουν καλά, μέχρι το γκολ φάουλ του Ρίισε στο 11' λεπτό. Η αλήθεια είναι ότι το γκολ αυτό ξεκαθάρισε τον ρόλο της κάθε ομάδας και έδειξε ποιο δρόμο έπρεπε να ακολουθήσει η καθεμιά. Ο μεν Παναθηναϊκός όφειλε να κυνηγήσει ένα γκολ, η δε Ρόμα έπρεπε να προσέξει τον κώλο της. Ωστόσο, έχω την εντύπωση ότι μετά το γκολ του Νορβηγού, οι Ρωμαίοι υποτίμησαν εκ νέου τον Παναθηναϊκό, παρά την ανατροπή που δέχτηκαν στο Ο.Α.Κ.Α. Οι πράσινοι δεν άφησαν την ευκαιρία να πάει χαμένη. Κατόρθωσαν να κάνουν ότι δεν έκαναν στην Αθήνα. Πολύ απλά τους μπλόκαραν. Η ομάδα είχε σωστή διάταξη στον αγωνιστικό χώρο, καλή ανάπτυξη από αριστερά, ο Σισέ έπαιρνε καλές τοποθετήσεις ανάμεσα από δυο αντιπάλους κι οι γραμμές ήταν κοντά μεταξύ τους. Με αξιοθαύμαστη προσήλωση στο αγωνιστικό πλάνο κατόρθωσαν και ισοφάρισαν στο 40' λεπτό με πέναλτι του Σισέ, ύστερα από ανατροπή του Νίνη μέσα στην περιοχή.

Γκολ σε πολύ καθοριστικό σημείο που με ανάγκασε να θεωρήσω ότι το πρώτο μέρος θα έληγε 1-1. Ο Νίνης όμως με φοβερή ατομική ενέργεια εξαπολύει τορπίλη και κάνει την ανατροπή. Τώρα λέω δεν γίνεται το ημίχρονο θα λήξει 2-1 υπέρ του Παναθηναϊκού. Ο Σισέ είχε διαφορετική άποψη και ύστερα από όμορφη κάθετη του Νίνη έκανε το 1-3. Τρία γκολ σε διάστημα πέντε (!) λεπτών για τον Παναθηναϊκό. Το πρώτο μέρος τελείωσε με τον Νίνη να ξεφτιλίζει αρχικά τον Νιόμπλια που σε προηγούμενα ματς μόνο στην άμυνα δεν τον είχε βάλει να παίζει. Τώρα έπαιζε εκεί που ήθελε, έχοντας έναν ελεύθερο ρόλο, συνέκλινε προς τον άξονα, μοίραζε παιχνίδι, τράβαγε αντιπάλους και σούταρε. Ακριβώς ότι δεν κάνει ο Καραγκούνης. Ο δεύτερος που ξεφτίλισε ο Σωτήρης. Ευτυχώς που ο Καραγκούνης ήταν εκτός αποστολής.

Πως μπλόκαραν όμως οι γηπεδούχοι; Το 5-4-1 θωράκισε την άμυνα και έκλεισε τις τρύπες. Η Ρόμα βλέποντας ότι δεν μπορεί να περάσει κάθετες και να κάνει μπούκες, λόγω έλλειψης κενών χώρων άρχισε να παίζει με καμινάδες και γεμίσματα στην πλάτης της άμυνας, όμως το βάθος που είχε η αμυντική γραμμή του Παναθηναϊκού έδινε τις λύσεις. Τι θα μπορούσε να κάνει ο Ρανιέρι; Τίποτα. Τι θα μπορούσε να κάνει η Ρόμα; Να ψάξει ένα (πολύ) γρήγορο γκολ κι ότι βγει. Πράγματι, η ομάδα όντας ορμητική πέτυχε ένα γκολ με τον Ντε Ρόσι στο 66' λεπτό, εκμεταλλευόμενη το γήπεδο που της έδωσαν οι φιλοξενούμενοι. Αλλά ο χρόνος κυλούσε υπέρ του Παναθηναϊκού. Παρόλα αυτά, οι Ρωμαίοι δεν παράτησαν το ματς και συνέχισαν να επιτίθενται κατά κύματα. Δεν μπορούσαν να χωνέψουν ότι έβγαιναν εκτός Ευρώπης.

Το μάτριξ έδειξε σκορ 3-2 υπέρ των φιλοξενουμένων. Απόψε ο Παναθηναϊκός ήταν ομάδα. Ο Νιόμπλιας έστησε άριστα την ομάδα, άφησε σωστά τον Λέτο εκτός εντεκάδας κι αν ήταν κι ο Σίλβα έτοιμος, καλύτερα να μην ξεκινούσε τον Κατσουράνη. Το σημαντικό είναι ότι η ομάδα έπαιξε σωστά και μπράβο της. Το δικό μου σύνθημα είναι παίξε σωστά και χάσε. Ε λοιπόν ο Παναθηναϊκός έπαιξε σωστά και κέρδισε. Μεγάλη εμφάνιση, μεγάλη ανατροπή, μεγάλη νίκη, μεγάλη πρόκριση. Δεν έχω να πω κάτι άλλο.

Υ.Γ.1 Πριν το αποψινό ματς ο Ρανιέρι δήλωσε: Πάμε να δείξουμε σε αυτούς τους Έλληνες τι είναι οι Ρωμαίοι. Και απαντώ εγώ μας έδειξαν τι είναι. Αλαζόνες.

Υ.Γ.2 Πρόκριση με δυο νίκες συνοδευόμενες από ανατροπή.

Υ.Γ.3 Στο ρόλο του Νέρωνα ο Παναθηναϊκός.