Τα στημένα και η θλίψη

Ο Ολυμπιακός στο αποψινό ματς έπρεπε να κάνει ότι και ο Παναθηναϊκός απέναντι στη Ρόμα. Να βάλει στην άκρη τα όποια προβλήματα αντιμετωπίζει στο πρωτάθλημα και να προσπαθήσει για το καλύτερο. Άλλωστε, κάτι αντίστοιχο δήλωσε κι ο Μπάντοβιτς. Επιπροσθέτως, είπε ότι θα χτυπήσει την Μπορντό εκεί που πονάει. Τελικώς που πονάει δεν μας είπε, γιατί εγώ δεν κατάλαβα. Πριν γίνει το ματς θεωρούσα άτυχο τον Ολυμπιακό που έπεσε με την γαλλική ομάδα, διότι εξαρχής θεώρησε ότι μπορεί να την αποκλείσει. Λάθος προσέγγιση. Κατά την γνώμη μου θα ήταν καλύτερα να έπεφτε με την Μάντσεστερ ή την Μπαρτσελόνα. Τουλάχιστον θα είχαν γνώση οι φύλακες και θα διακατέχονταν από άγνοια κινδύνου με ότι αυτό συνεπάγεται.

Να είμαι ειλικρινής, απόψε παρακολούθησα την Μπορντό για πρώτη φορά την φετινή σεζόν. Ξέρω ότι έχει καλή, σταθερή πορεία και κάποιες μπαλαδόφατσες πλαισιωμένες με τα απαραίτητα εργαλεία. Ο Μπλαν έχει δημιουργήσει ένα πολύ καλό σύνολο που οδηγεί την κούρσα στο γαλλικό πρωτάθλημα. Με τι όπλα όμως θα μπορούσε ο Ολυμπιακός να χτυπήσει το ματς; Αναρωτιόμουν σε τι θα μπορούσε να ποντάρει. Στην ταχύτητα των παιχτών του; Στα πνευμόνια τους; Στην ασύστολη πίεση στο κέντρο που λυγίζει τους αντιπάλους; Στους αυτοματισμούς; Μάλλον σε τίποτα από όλα αυτά. Ωστόσο, πίστευα ότι θα βλέπαμε έναν διαφορετικό Ολυμπιακό που εντός έδρας θα έβγαζε από την Μπορντό το γάλα της μάνας της. Διαψεύστηκα πανηγυρικά.

Βασικό μέλημα των ερυθρολεύκων ήταν να μη δεχτούν γκολ. Και ειλικρινά αναρωτήθηκα μήπως θα ήταν καλύτερα το πρώτο ματς να γινόταν στη Γαλλία. Πλέον μικρή σημασία έχει αυτό. Άνοστο ξεκίνημα με τις δυο ομάδες να μην έχουν καταλάβει ότι ξεκίνησε το παιχνίδι. Το Γιάννενα - Πανιώνιος είχε πιο ορμητικό ξεκίνημα. Οι γηπεδούχοι έκαναν μια φάση με τον Μέλμπεργκ στην αρχή και μετά κωλοκάθησαν. Μονοδιάστατος ο Ολυμπιακός, επιτιθόταν κυρίως από αριστερά με τον Ντάτολο. Μια που είπα Ντάτολο, πως είναι δυνατόν να τον καλεί ο Μαραντόνα στην Αργεντινή. Με τέτοιους παίχτες δεν μου κάνει καθόλου εντύπωση το πως λότεψε να πάει στο μουντιάλ. Την έχουμε και στον όμιλο μας για να μην ξεχνιόμαστε. Αναφορικά με τα μαρκαρίσματα με έπιανε θλίψη κάθε φορά που πήγαινε ο Στολτίδης να μαρκάρει παίχτη. Ο Λούα Λούα δεν μπορούσε να κάνει μπούκες από την στιγμή που ο Τρεμουλινάς έλεγχε σχεδόν όλη την αριστερή πλευρά. Μάλιστα, δεν ήταν λίγες οι φορές που ο Κονγκολέζος πήγαινε από δω κι από κει για να βρει χώρους. Η Μπορντό φαινόταν να πατάει καλύτερα στον αγωνιστικό χώρο, παρόλα τα προβληματάκια του Σανέ στο χώρο της μεσαίας γραμμής. Ο Ολυμπιακός έπαιζε λες και ήθελε να κρατήσει το αποτέλεσμα. Απειλούσε μόνο με στημένα, χωρίς να μπορεί να βρει λύσεις. Άλλωστε, δεν υπήρχαν κενοί χώροι σε καμία πλευρά του γηπέδου. Ότι δεν μπόρεσαν να κάνουν με τα στημένα οι γηπεδούχοι, το κατάφεραν οι φιλοξενούμενοι με τον Σιανί ένα λεπτό πριν το 45λεπτο, δηλαδή σε χρονικό σημείο που δεν μπορείς να αντιδράσεις. Κερδισμένο φάουλ από Τρεμουλινάς, εκτέλεση Γκουργκάφ, κεφαλιά Σιανί και σέντρα. Αν μελέτησα καλά αυτό είναι το όγδοο γκολ που πετυχαίνει στη διοργάνωση από στημένη φάση.

Τι θα μπορούσε να κάνει ο Μπάντοβιτς στο δεύτερο μέρος; Όχι και πολλά. Από την στιγμή που δέχτηκε γκολ, έπρεπε να βγει μπροστά και να ψάξει την ισοφάριση. Δεν το έκανε παρά μόνο στο τέλος του παιχνιδιού. Πως θα έψαχνε το γκολ; Έλα ντε. Οι Ντάτολο και Λούα Λούα ήταν καλά κλεισμένοι και άρχισαν να συγκλίνουν προς τον άξονα με αποτέλεσμα να υπερφορτωθεί η μεσαία γραμμή. Νόμος φθίνουσας απόδοσης αν έχετε υπόψη. Ο Μαρέσκα παρέμενε ανούσιος, ο πιστολέρο απομονωμένος, ο Στολτίδης ζητούσε έλεος και ο Λεντέσμα ήταν περισσότερο πρόβατο παρά λύκος. Κι όλα αυτά την στιγμή που η Μπορντό έλεγχε το παιχνίδι. Πως να μην το ελέγξει; Να πω και κάτι για τον Μαρέσκα. Τον έβλεπα απόψε για πολλοστή φορά και πραγματικά αναρωτήθηκα που είναι ο Μαρέσκα που έβλεπα στην Σεβίλλη και έτριβα τα μάτια μου. Πάντως, ο Μπάντοβιτς είδε σωστά ότι το σύστημα με τα τρία χαφ δεν δούλεψε ποτέ, έβαλε τον Ζαϊρί και το γύρισε σε 4-4-2. Ούτε αυτό δούλεψε. Και πως να δουλέψει όταν η διάταξη σου μέσα στο γήπεδο είναι σαν το σουμπούτεο; Πως να δουλέψει όταν δεν έχεις αγωνιστικό πλάνο; Πως να δουλέψει όταν δεν μαρκάρεις και απλά παρακολουθείς;

Ο Ολυμπιακός ήταν ομάδα χωρίς αρχή και τέλος. Βασικά δεν ήταν ομάδα. Μηδέν πίεση στο κέντρο, μηδέν τρεξίματα, μηδέν ενέργεια. Μοναδικός ναυαγός ο Κονγκολέζος, ο όποιος ήταν συγκινητικός και τα δυο σέντερ μπακ. Παρόλα αυτά, οι ερυθρόλευκοι προς το τέλος του αγώνα θα μπορούσαν να τσιμπήσουν το Χ, εκμεταλλευόμενοι τους χώρους που τους έδωσαν οι φιλοξενούμενοι. Δεν το κατάφεραν. Ίσως ο Άγγλος θα έπρεπε να μπει νωρίτερα στο παιχνίδι. Η Μπορντό λειτούργησε περισσότερο ως ιταλική ομάδα παρά ως γαλλική, έλεγξε τον ρυθμό, πέτυχε ένα γκολ και κλείδωσε το παιχνίδι. Με λίγα λόγια είχε ουσία. Το ρεζουμέ είναι ότι από την στιγμή που ο Ολυμπιακός δεν μπόρεσε να κρατήσει το μηδέν στην άμυνα, ο επαναληπτικός φαντάζει τυπική διαδικασία. Τέλος, δηλώνω ότι αν αυτός ο Ολυμπιακός κατακτήσει το φετινό πρωτάθλημα το γυρνάω στον φιλοτελισμό.

Υ.Γ.1 Αν μιλούσαμε καθαρά αγωνιστικά, ίσως το πιο δίκαιο αποτέλεσμα να ήταν η ισοπαλία. Αν λάβουμε υπόψη και την τακτική το πιο δίκαιο ήταν να χάσει.

Υ.Γ.2 Ο μπακάλης είναι ευχαριστημένος με αυτό που παρουσιάζει η ομάδα;

Υ.Γ.3 Ο Μπλατ είχε πει μετά τον διασυρμό από τον Παναθηναϊκό, ότι ο Άρης είναι ένα πληγωμένο θηρίο και θα φανεί στη συνέχεια κατά πόσο πεινάει. Την Άλμπα πάντως την έφαγε.