Το κλείσμο των διαδρόμων

Το να ισχυρίζεται κάποιος ότι ο Ολυμπιακός θα πήγαινε για νίκη μέσα στην Γερμανία, είναι απλά αστείο. Κατέβηκε αποκλειστικά για να μην χάσει, δίχως μάλιστα να δείξει την παραμικρή διάθεση να βγει μπροστά και να κυνηγήσει ένα τέρμα. Ο Ζαρντίμ ευχόταν να λήξει το παιχνίδι 0-0, αλλά ζητούσε πολλά. Πάρα πολλά. Με αμυντικογενή τακτική, περίεργη διάταξη, κακή ανάπτυξη και πολλά λάθη, σε τακτικό και τεχνικό επίπεδο, δεν υπήρχε εναλλακτικό αποτέλεσμα, όσο κι αν ούρλιαζε ο σπίκερ ότι ο Ολυμπιακός είχε κλείσει τους διαδρόμους. Σκεφτείτε να μην τους είχε κλείσει. Τέλος πάντων. 

Διαπιστώνοντας το τακτικό mentality του Ολυμπιακού, σκέφτηκα ότι ήταν καταδικασμένος για κακή εμφάνιση και ενδεχόμενη ήττα. Δεν έπεσα έξω. Με τους ακραίους παίχτες, πλην Τοροσίδη, να μην μπορούν να μαρκάρουν χώρο και να είναι αδύναμοι στο ένας εναντίον ενός, δεν φρενάρεις τον ρυθμό. Πάλι καλά που η τριάδα της μεσαίας γραμμής έτρεχε οριζόντια/διαγώνια και κάλυπτε ορισμένα κενά στα άκρα. Μια τριάδα που δεν βοήθησε επιθετικά σε κανένα σημείο του παιχνιδιού. Αναιμική ανάπτυξη και μηδενική δημιουργία. Αλλά όταν βλέπεις τον Μοντεστό να παίρνει την δεύτερη πάσα για να επωμιστεί την οργάνωση και τον Μανιάτη να προσπαθεί να παίξει κάθετα, καταλαβαίνεις που πάει η δουλειά. Το αποτέλεσμα ήταν να παρατηρείς ημιτελείς/ανούσιες ατομικές προσπάθειες από τον Μασάδο και τον Αμπτούν, αλλά όχι ομαδικό παιχνίδι. Συν τοις άλλοις, η διάταξη της τριάδας και τα τεχνικά χαρακτηριστικά αυτής, απομόνωσαν τον Μήτρογλου. Εντούτοις, πρέπει να φανούμε οξυδερκείς: ο Έλληνας φορ (κλισέ) είναι μέτριος επιθετικός. Όταν τον σπρώχνεις εκτός περιοχής, τον απενεργοποιείς πλήρως, καθώς δεν βλέπει γήπεδο, δεν μπορεί να πασάρει, δεν μπορεί να ντριμπλάρει και δεν έχει ταχύτητα, άρα δεν μπορεί να δημιουργήσει: το αμυντικό δίδυμο της Σάλκε είχε πολύ εύκολο έργο. Αφήστε που ακόμα δεν έχει μάθει τι σημαίνει οφσάιντ.

Ας επανέλθουμε, όμως, στο κλείσιμο των διαδρόμων. Η ομάδα του Ζαρντίμ εφάρμοσε συνειδητά ένα είδος ελαστικής άμυνας. Η ελαστική άμυνα είναι μια καλή επιλογή για μια soft ομάδα που θέλει να πιέσει χαλαρά στο τερέν του αντιπάλου, να παραχωρήσει σταδιακά χώρο, να ρίξει τον μεταβολισμό του παιχνιδιού, να κλέψει μπάλες, ενόσω το τόπι βρίσκεται στο δικό σου τερέν, και να παίξει την κόντρα. Δεν περιλαμβάνει πολλά φάουλ και δεν απαιτεί τρομακτικό τρέξιμο. Η εξήγηση είναι απλή. Αν κάνεις φάουλ, ειδικά περιμετρικά της περιοχής σου, ωθείς συνεχώς τον αντίπαλο προς την εστία σου κι αυτό ο Ολυμπιακός δεν το ήθελε σε καμία περίπτωση, ενώ, αν η αλληλοκάλυψη κατά την μετάβαση της φάσης άμυνας από το τερέν του αντιπάλου στο δικό σου, γίνει σωστά, το τρέξιμο εμπεριέχει ποιότητα και ουσία, καθυστερώντας, παράλληλα, την ανάπτυξη του αντιπάλου. Μολαταύτα, ο Ολυμπιακός, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που προήλθαν από ατομικά λάθη της άμυνας της Σάλκε, δεν μπόρεσε να παίξει αποτελεσματικά την ελαστική άμυνα. Κι αυτό, όχι μόνο διότι δεν έριξε το τέμπο του παιχνιδιού και έτρεξε περισσότερο από τον αντίπαλό του, αλλά επειδή δεν έδειξε την παραμικρή διάθεση για αντεπίθεση, έστω κι αν ο προπονητής των Γερμανών επέλεξε να παρατάξει ψηλά την αμυντική του γραμμή και να προκρίνει το μαν του μαν.

Στο δεύτερο μέρος οι ρόλοι ξεδιαλύθηκαν σε απόλυτο βαθμό. Η Σάλκε φούλαρε τις μηχανές και κυνήγησε το γκολ, ενώ ο Ολυμπιακός προσπαθούσε να βρει αντίδοτο στο ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας και στο ταχύτατο transition game των γηπεδούχων. Η ελαστική άμυνα καταργήθηκε και αντικαταστάθηκε από πίεση στο 1/4 του γηπέδου, ενώ η μπάλα μεταμορφωνόταν σε ρουκέτα κάθε φορά που έπεφτε στα πόδια των φιλοξενούμενων. Θα είχε ενδιαφέρον να δούμε πόσες φορές πέρασε ο Ολυμπιακός την σέντρα, πριν δεχτεί το γκολ, και πόσα δευτερόλεπτα κατόρθωνε να κρατήσει την μπάλα στην κατοχή του -κι όσες φορές την περνούσε, οι επιστροφές των παιχτών ήταν πολύ αργές για επίπεδο τσου λου: υπήρχαν στιγμές που η επίθεση της Σάλκε εκδηλωνόταν σε μερικά δευτερόλεπτα (!). Η ποδοσφαιρική δικαιοσύνη, όμως, επικράτησε με το πνίξιμο του Κάρολ. Ευτυχώς, σε εκείνο το σημείο ο σπίκερ έλιωσε την καραμέλα των κλεισμένων διαδρόμων και αποφάσισε να παραδεχτεί ότι η γερμανική ομάδα ήλεγχε το παιχνίδι και είχε ευκαιρίες. Πάλι καλά. Πάντως, ορθώς το έθεσε ο Χουμπ Στέφενς, πριν το ματς: «Η απόδοση της Σάλκε θα καθορίσει το αποτέλεσμα του αγώνα». Και ευτυχώς για την ψυχική μας υγεία, δικαιώθηκε.

Υ.Γ.1 Ζητώ συγγνώμη για την απουσία μου, αλλά δεν είχα ίντερνετ! Για την ακρίβεια δεν είχα καν σταθερό τηλέφωνο! Καλώς σας βρήκα!

Υ.Γ.2 Ο Κάνθαρος δεν βρίσκεται και στα καλύτερά του. Ας δώσω καλύτερα την μπαγκέτα στους UFO. Θα τα πουν καλύτερα από εμένα.