Ο Αρσέν Βενγκέρ αναφέρθηκε με προφανή ειρωνεία στο Finacial Fair Play. Ο Τσάβι δήλωσε ότι δεν ξέρει αν ο Μπέιλ (φώτο) αξίζει τόσα χρήματα. Ο Μουρίνιο τόνισε ότι τα νούμερα που ακούγονται για την μεταγραφή του Ουαλού είναι τεράστια και έκανε ειδική μνεία στην πίεση που θα νοιώσει ο παίχτης για το αν άξιζε την επένδυση ή όχι.
Κατά την γνώμη μου, το ερώτημα δεν είναι αν ο ικανότατος Μπέιλ, ο οποίος δεν έχει κερδίσει τίτλους ή ατομικές διακρίσεις, αξίζει πραγματικά τόσα χρήματα, αλλά αν υπάρχει έστω κι ένας ποδοσφαιριστής που μπορεί να κοστίζει μια μικρή περιουσία. Σίγουρα, η Παρί και εσχάτως η Μονακό, ακολουθώντας το δρόμο που χάραξαν, μεταξύ άλλων, οι Τσέλσι, Μάντσεστερ Σίτι, Ανζί, Σαχτάρ κ.ά., έχουν εξαϋλώσει το μέτρο και έχουν ανεβάσει τις τιμές στα ύψη. Ανταγωνισμός γαρ. Κι όχι μόνο στο ποιος θα τινάξει την μπάνκα στον αέρα. Υπάρχει και το γόητρο. Το marketing. Τα μανατζεριλίκια. Οι χορηγίες. Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Η αγορά, λοιπόν, μπορεί να έχει τους κανόνες της, αλλά και η Ρεάλ έχει τους δικούς της. Κι αυτοί οι κανόνες υποδηλώνουν ότι η ομάδα της Μαδρίτης πρέπει να ξοδεύει. Είναι ένας τρόπος για να κάνει επίδειξη δύναμης. Ο Αντώνης Καρπετόπουλος εμβαθύνει κάπως περισσότερο: «Γιατί τα δίνει η Ρεάλ; Γιατί προφανώς έτσι όπως είναι διοικητικά
δομημένη πρέπει κάθε καλοκαίρι να προσφέρει στους οπαδούς της έναν
καινούργιο σταρ, ο οποίος μάλιστα να είναι και δύσκολο να αποκτηθεί.
Νομίζω ότι πιο πολύ και από τον Μπέιλ η Ρεάλ ''πουλάει'' στους οπαδούς της
τη δυσκολία της απόκτησής του».
Το θέμα, πάντως, σύμφωνα με πολλούς, ξεφεύγει από τα στενά ποδοσφαιρικά πλαίσια, και γενικώς από τα αθλητικά όρια, και αναδεικνύει κοινωνικές προεκτάσεις. Διότι όλα αυτά λαμβάνουν μέρος σε μια χώρα που ταλανίζεται από ανεργία και δημοσιονομικό έλλειμμα. Είναι προκλητικό, λένε, να ακούγονται τέτοια ποσά για τη μεταγραφή ενός ποδοσφαιριστή. Δεν διαφωνώ: είναι πράγματι προκλητικό -όμως, συγχρόνως, είναι και απαραίτητο: η λογική του ποδοσφαίρου έχει ιδιαίτερες ιδιαιτερότητες. Αλλά αυτές οι απόψεις μάλλον προέρχονται από άτομα που δεν κατανοούν ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι απλώς ένα άθλημα. Είναι κάτι περισσότερο. Είναι ένα λαοφιλές άθλημα. Με θέαμα. Και οι ομάδες που τιμούν το συγκεκριμένο άθλημα, το οποίο σαγηνεύει εκατομμύρια κόσμου και προσελκύει αμέτρητα ζευγάρια μάτια, τηρεί παρόμοιους μηχανισμούς με εκείνους των ανώνυμων εταιριών. Το ποδόσφαιρο, λοιπόν, είναι άθλημα. Θέαμα. Κοινωνικό αγαθό. Επιχείρηση. Και συνιστά μια βιομηχανία. Μια βαριά βιομηχανία. Δεν αφορά μόνο τους 22 ποδοσφαιριστές που βρίσκονται στο χόρτο. Ελπίζω να το θυμόμαστε αυτό.
Υ.Γ.1 Τα
φιλικά παιχνίδια του Ολυμπιακού που γίνονται στο στάδιο της
προετοιμασίας, δηλαδή πριν την έναρξη των επίσημων υποχρεώσεων, είναι τα
πιο σημαντικά ματς της χρονιάς. Ποια ντέρμπι και ποια τσου λου; Τα πορίσματα βγαίνουν στα φιλικά. Όπως σε αυτό με την Λίβερπουλ. Τέλος.
Υ.Γ.2 Συγγνώμη, ρε παιδιά, αλλά πραγματικά πιστεύουν κάποιοι ότι το μέγεθος του γηπέδου της Λεωφόρου θα αποκρύψει τα αγωνιστικά προβλήματα (π.χ. αλληλοκάλυψη, επιστροφές) του Παναθηναϊκού; Τέλος πάντων. Είδατε, πάντως, πως αλλάζει άρδην το momentum; Φέρνεις ένα 0-0 με την Λάτσιο και ορίστε οι οπαδικοί παιάνες και τα δημοσιογραφικά ευφυολογήματα. Κριτική υψηλού επιπέδου μέσα από ένα φιλικό 90λεπτο.
Υ.Γ.3 Αντιγράφω από την εφημερίδα ''Έθνος'': «Αψηφώντας προκλητικά το 48ωρο λουκέτο που τους επέβαλε το Σ.Δ.Ο.Ε. για φορολογικές παραβάσεις, οι υπεύθυνοι νυχτερινού κέντρου στην Καλλιθέα Χαλκιδικής, όπου εμφανίζεται γνωστός τραγουδιστής (σ.σ. ο Κιάμος) και διαπιστώθηκε ότι δεν είχε κοπεί καμία απόδειξη, άνοιξαν και πάλι κανονικά το μαγαζί». Και ερωτώ: υπάρχει περίπτωση να σωθεί αυτή η χώρα;
Υ.Γ.4 Το ξαναγράφω: ποιος πιστεύει, έστω κι ένας, ότι ο προπονητής του Άρη θα βγάλει τη σεζόν;
Υ.Γ.5 Ο Μουρίνιο δήλωσε: «Ήμουν 30 ετών και προπονούσα τον Ρονάλντο, όχι τον Κριστιάνο, αλλά τον πραγματικό, τον Βραζιλιάνο Ρονάλντο». Αγνοώ τα κίνητρα μιας τέτοιας δήλωσης και παραβλέπω το γεγονός ότι είναι γενικά κωλοτούμπας, αλλά, απομονώνοντας τη συγκεκριμένη δήλωση, έχει δίκιο. Ποια ήταν η απάντηση του Κριστιάνο; Ανωτερότητα! Ναι, συμβαίνουν κι αυτά!
Υ.Γ.5 Ο Μουρίνιο δήλωσε: «Ήμουν 30 ετών και προπονούσα τον Ρονάλντο, όχι τον Κριστιάνο, αλλά τον πραγματικό, τον Βραζιλιάνο Ρονάλντο». Αγνοώ τα κίνητρα μιας τέτοιας δήλωσης και παραβλέπω το γεγονός ότι είναι γενικά κωλοτούμπας, αλλά, απομονώνοντας τη συγκεκριμένη δήλωση, έχει δίκιο. Ποια ήταν η απάντηση του Κριστιάνο; Ανωτερότητα! Ναι, συμβαίνουν κι αυτά!
Υ.Γ.6 Τεράστιος Elvis (Βασιλιάς!), τεράστια κομματάρα! Πυρετός!
Never know how much I love you,
Never know how much I care,
When you put your arms around me,
I get a fever that's so hard to bear, You give me fever, when you kiss me,
Fever when you hold me tight,
Fever in the mornin', Α fever all through the night, Sun lights up the day time,
Moon lights up the night,
I light up when you call my name,
And you know I'm gonna treat you right...Now you've listened to my story,
Here's the point that I have made,
Chicks were born to give you fever,
Be it Fahrenheit or centigrade, They give you fever when we kiss them,
Fever if you live and learn,
Fever till you sizzle,
Oh what a lovely way to burn...
Χάρης
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάνθαρε, ο Βενγκέρ έχει δίκιο για το FFP. Ομάδες σαν την Ρεάλ, την Τσέλση, την Μονακό, την Παρί Σαιν Ζερμαίν, την Μάντσεστερ Σίτυ, έχουν καταπατήσει τους κανονισμούς, και με χορηγίες μαϊμού (λεφτά από την μια τσέπη στην άλλη) αυξάνουν τεχνητά τα έσοδα των συλλόγων για να μπορούν να ξοδεύουν αβέρτα. Νομίζω ότι την πατέντα του Πλατινί με το FFP την έχουν κάνει κουρελόχαρτο.
Δεν καταλαβαίνω την τρέλα που έχουν πολλοί με τον Μπέηλ. Είναι γρήγορος παίκτης δεν λέω, έχει καλό διαγώνιο σουτ, αλλά σε καμία περίπτωση δεν έχει δείξει ότι είναι ικανός σαν τον Μέσσι και τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Το ότι έβαλε 20 γκολ στην Αγγλία είναι σημαντικό, αλλά ο Βίλας Μπόας τον έβαλε φορ φέτος από ένα σημείο και μετά αντί για εξτρέμ. Τα €120 εκατομμύρια που λέγονται είναι πάρα πολλά. Όμως ας αφήσουμε αφελείς σκέψεις όπως "η Ευρώπη είναι σε κρίση, πολλοί πεινάνε, και αυτοί δίνουν τόσα λεφτά για έναν παίκτη?". Δηλαδή αν δεν υπήρχε η κρίση θα ήταν καλύτερα? Το ποδόσφαιρο είναι βιομηχανία. Πολύ βαριά βιομηχανία. Και τα χρήματα που διακινούνται είναι ανάλογα. Απλώς σκεφτόμουν ότι τουλάχιστον όταν έσπαγε το ρεκόρ μεταγραφής επρόκειτο πάντα για έναν τρελό μπαλαδόρο (Ζιντάν, Φίγκο, Ρονάλντο, Κριστιάνο, κλπ). Τώρα θα μιλάμε για έναν γρήγορο αλλά όχι φοβερό παίκτη που θα σπάσει το ρεκόρ, ούτε καν τον Νεϊμάρ. Ίσως να είναι σημείο των καιρών, όπου το ποδόσφαιρο πλέον είναι θέμα ταχύτητας και σωματικών προσόντων, και όχι μπαλαδοροσύνης.
Τα φιλικά του Ολυμπιακού δεν τα έχω δει, όμως διάβασα ότι απέναντι στην σάπια Λίβερπουλ ούτε που ακούμπησε την μπάλα και προκαλούσε λύπηση. Μιλάμε για μια ομάδα με πείρα 15 ετών στο Τσου Λου και απλώς μπήκαν στο χόρτο οι φανέλες.
Ούτε τον Παναθηναϊκό είδα. Εντάξει, μιλάμε για φιλικό, όπου τα μαρκαρίσματα δεν υπάρχουν κατά κανόνα, όμως το 0-0 με την Λάτσιο είναι μεγάλη βελτίωση, ειδικά αν σκεφτούμε το ρόστερ. Είδα τις φάσεις και τουλάχιστον κάτι έκανε ο ΠΑΟ μπροστά. Είτε η Λάτσιο έκανε αισχρό τουρισμό, είτε ο ΠΑΟ ήταν πολύ καλός, δεν ξέρω. Πάντως, δεν αλλάζει η άποψή μου ότι ο ΠΑΟ πρέπει να παλέψει για να μην υποβιβαστεί. Και η απόκτηση του Σίλντενφελντ (ενός έμπειρου και ικανού αμυντικού) θα βοηθήσει πάρα πολύ.
Σιγά το πράμα με το μαγαζί που αψήφησε το ΣΔΟΕ. Αυτά στην Ελλάδα τα κάνουν πολλοί, εδώ και πολλά χρόνια. Π.χ. στην Σαντορίνη, που δυστυχώς την ξέρω από την καλή και την ανάποδη, πριν 12 χρόνια ταβέρνα που την σφράγισε το Υγειονομικό, την άλλη μέρα ήταν κανονικά ανοικτή. Δεν ξέρω περισσότερα, αλλά δεν νομίζω στο τέλος να τους έκανε κανείς τίποτα. Άσε που ο Δήμαρχος ήταν ΠΑΣΟΚ και πήρε τα τηλέφωνά του στην Αθήνα εκεί που έπρεπε για να βοηθήσει τον ταβερνιάρη φίλο του.
Το ποδόσφαιρο, λοιπόν, είναι άθλημα. Θέαμα. Κοινωνικό αγαθό. Επιχείρηση. Και συνιστά μια βιομηχανία. Μια βαριά βιομηχανία. Δεν αφορά μόνο τους 22 ποδοσφαιριστές που βρίσκονται στο χόρτο. Ελπίζω να το θυμόμαστε αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό τα λέει όλα!
Καλά υπάρχουν και οι ηλίθιοι που πιστεύουν ότι οι παράγοντες και οι πρόεδροι των ομάδων λειτουργούν οπαδικά...
Χάρη, προφανώς και ο Αρσέν έχει δίκιο! Δεν το συζητώ αυτό. Κι ας λένε κάποιοι ότι τον βολεύει να δείχνει υπέρμαχος του FFP, ώστε να κρύβει τις αδυναμίες της Άρσεναλ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο παράδοξο με τον Μπέιλ είναι ότι μιλάμε για έναν παίχτη που δεν έχει κερδίσει κάτι σημαντικό με την Σαουθάμπτον, την Τότεναμ ή την Ουαλία. Ούτε έχει ιδιαίτερες ατομικές διακρίσεις. Συν το γεγονός ότι δεν αγωνίζεται ως καθαρό σέντερ φορ, εξτρέμ ή δεκάρι, θέσεις δηλαδή που κατ' εξοχήν πέφτουν τα περισσότερα λεφτά -έστω κι αν έχει αγωνιστεί στις θέσεις αυτές. Έχει το ζήτημα κοινωνικές προεκτάσεις; Ναι, έχει. Αλλά δεν είναι μοναδικές. Το ποδόσφαιρο αποτελεί μεγάλη μπίζνα. Όσον αφορά το ότι αυτά τα λεφτά δίνονται για έναν εκρηκτικό παίχτη κι όχι για κάποιον που βρίθει ποδοσφαιρικής ευφυΐας, έχουμε πει ότι οι παίχτες που τιμούν το άθλημα, αλλάζουν. Παλιά πετούσες την μπάλα ψηλά και έλεγες στον παίχτη να την στοπάρει/κοντρολάρει. Τώρα του λες να τρέξει κατοστάρι και τον χρονομετρείς. Αυτό, πάντως, που με ανησυχεί είναι ότι εξαφανίζονται θέσεις. Δεν βλέπεις ακραία μπακ, δεν βλέπεις δεκάρια. Εδώ φτάσαμε να δαιμονοποιούμε τους κόφτες και τα λίμπερο! Ψάχνουμε παίχτες που τρέχουν πολύ, χωρίς απαραίτητα να τρέχουν και ποιοτικά, και καλύπτουν όσο το δυνατόν περισσότερα τετραγωνικά. Τέλος πάντων. Πολύ μεγάλη συζήτηση!
Δεν είδα ούτε τα φιλικά του Ολυμπιακού μήτε του Παναθηναϊκού. Εδώ δεν βλέπω του Άρη! Το έχω δηλώσει πολλάκις ότι δεν με ενδιαφέρουν ιδιαίτερα τα φιλικά. Και δεν μπορείς να βγάλεις ιδιαίτερα συμπεράσματα από τέτοια παιχνίδια. Η ψυχολογία αυτών των παιχνιδιών δεν έχει σχέση με τα επίσημα. Ο μόνος που μπορεί να βγάλει συμπεράσματα είναι ο προπονητής και ουδείς άλλος. Τέλος, γελώ με κάτι άρθρα που διάβασα από δημοσιογράφους, καθώς και κάτι σχόλια οπαδων. Να βλέπεις τον Χριστόγλου (Ολυμπιακάρχης), αυτόν τον τύπο που απορώ πως κατάφερε και ασχολήθηκε με αυτό το όμορφο άθλημα, να περιγράφει τον Ολυμπιακό σαν τη μελλοντική Ντόρτμουντ, να βλέπεις τον Νικολακόπουλο να γράφει άρθρα και να αναφέρεται σε απίστευτα πράγματα που δεν γράφει ούτε 5χρονο παιδάκι, να βλέπεις κάτι άλλους τύπους που επειδή, λένε, δεν έπαιξε μπάλα στο φιλικό με την Λίβερπουλ η σεζόν είναι ήδη χαμένη. Κι από την άλλη να βλέπεις τους οπαδούς του ΠΑΟ που, μετά το φιλικό με τη Λάτσιο, υποστηρίζουν ότι με δυο προσθήκες χτυπάνε πρωτάθλημα! Και επιτέλους βαρέθηκα να διάβαζω ότι η προετοιμασία είναι σκληρή και τα πόδια βαριά. Τέλος πάντων. Το σταματώ εδώ.
Χάρη, είχα πάει χθες γθάλασσα και στην παρέα έσκασε ένας τύπος, φίλος ενός φίλου, που προσωπικά δεν τον γνώριζα. Κάποια στιγμή έφτασε η κουβέντα στα πολιτικά. Το τι άκουσα δεν περιγράφεται. Να μου λέει ότι πρέπει να καταλύσουμε το κράτος, να επιστρέψουμε στη δραχμή, να μην πληρώνουμε, να μην κάνουμε φορολογικές δηλώσεις και κάτι τέτοια. Ευτυχώς, προς τέρψιν της ψυχικής μου υγείας, έχω αποφασίσει ότι όταν βλέπω πως ο συνομιλητής μου δεν μπορεί να εκφέρει ουσιαστικό λόγο ή να επιχειρηματολογήσει και προωθεί -ασυνείδητα βέβαια- τον βερμπαλισμό, να μην εκνευρίζομαι, να μην αντιμιλώ, και να τον αφήνω να κάνει το κομμάτι του. Τι καταλαβαίνω; Ότι έχουμε ακόμα πάρα πολύ δρόμο. Δεν ξεριζώνονται απόψεις δεκαετιών σε τρία και τέσσερα χρόνια. Πολύ φοβάμαι ότι θα χρειαστεί εξίσου μεγάλο χρονικό διάστημα. Και επιτέλους, ας σταματήσουμε να μιλάμε εις το όνομα των κομμάτων και ας βάλουμε μπρος τις νοητικές μηχανές!
Πρόεδρε, τόσο καλά τα λέω ο μπάσταρδος!;!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοίτα, υπάρχουν πολλά είδη Προέδρων. Ας πούμε μερικά. Υπάρχουν εκείνοι που διαθέτουν γνήσια οπαδική νότα, αλλά συχνά παρασύρονται από την αγάπη τους για την ομάδα (π.χ. Σκόρδας, Ντέμης). Υπάρχουν κι άλλοι που το παίζουν (π.χ. Αλαφούζος, Σαββίδης). Μπορει να δεις και κάποιους που δεν ασχολούνται με οπαδικά, απλά έχουν τρέλα, με την καλή και την κακή έννοια, με το ποδόσφαιρο (π.χ. Κούγιας). Αλλά Πρόεδρος που να λειτουργεί αμιγώς με οπαδικά κριτήρια δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει. Για λεφτά μιλάμε.
Κάνθαρε πάρε και άκουσε δύο ΒΑΣΙΛΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://youtu.be/9CMlYVu9J4g
και το δεύτερο http://youtu.be/VI94AsuvUUA
Συμπέρασμα: Το απόλυτο και ο έρωτας δεν φυλακίζονται παρά μόνο στο Θάνατο
(καμιά σχέση με την ανάρτηση το ξέρω)
Ρε γιατί δεν μεσολάβησες να έρθει ο Βεζένκοφ στον Πειραιά ??????????
Νικολας.
ΑπάντησηΔιαγραφήO Bale δεν ειναι εξτρεμ, ουτε σεντερφορας, ουτε δεκαρι. Ειναι ολα μαζι. Εκτος απο σφαιρα ξερει και λιγη μπαλα, κι εκει δενει ολο το πακετο. Σιγουρα δεν αξιζει τα 120 μυρρια, αλλά σηματοδοτει τη νεα σελιδα που εχει ανοιξει στη Ρεαλ, με την ελευση του Αντσελοτι. Χωρις να παραβλεπουμε οτι θα εχουμε και προεδρικες εκλογες στη Ρεαλ, στο τελος του χρονου.
Επισης να γραψω κατι για την ταχυτητα του Bale. Δεν εχει εκρηξη στα πρωτα βηματα, αλλά μετα το 5ο-6ο βημα. Αυτο σημαινει οτι θελει χωρο για να εκμεταλευτει την ταχυτητα του.
Αντιθετα ο συμπαιχτης του Aaron Lennon, εχει πολυ γρηγορα πρωτα βηματα, κι αυτο τον κανει πιο επικινδυνο απεναντι σε κλειστες αμυνες.
Αν ο Bale πηγαινε στη Ρεαλ του Μουρινιο, θα επισκιαζε ακομα και τον Κριστιανο.
Ομαδες σαν τη Ρεαλ και την Μπαρτσα, σαν την Man.U και τη Bayern, κανουν κοντα στα 200 μυρρια κερδη ετησιως. Το να ξοδεψουν τρελα λεφτα μια χρονια, δεν σημαινει τιποτα. Παντα θα εχουν αποθεμα.
Το Salary cap που θελει να εφαρμοσει ο Πλατινι, απαιτει κλειστη λιγκα. Για να υπαρχουν σταθερα κερδη μοιρασμενα ισομερως στις ομαδες που απαρτιζουν αυτην τη λιγκα. Υπηρχε αλλωστε και η κοντρα των 17 ισχυρων ομαδων, που ειχαν και μια ενωση.
Αν δημιουργηθει ομως κλειστη λιγκα, χανεται η μαγεια του απροσδοκητου, που κανει το ποδοσφαιρο βασιλια των σπορ.
Το Τσουλου ειναι μια μορφη κλειστης λιγκας, ως προς τη συμμετοχη των ομαδων. Τεσσερις απο την Αγγλια, τεσσερις απο την Ισπανια, και παει λεγοντας.
Μ’ αυτην τη μορφη του, καταργηθηκαν εκπληξεις τυπου Στεαουα κι Ερυθρου Αστερα. Η μεγαλυτερη εκπληξη ηταν η κουπα της Πορτο.
Θελω να πω πως το ποδοσφαιρο ειναι τετοιου ειδους αθλημα, που η εκπληξη ειναι παντα παρουσα. Οταν παιζονται νοκ αουτ αγωνες. Οταν εχουμε μινι πρωταθλημα, ευκολα η δυσκολα οι καλυτερες ομαδες στο τελος υπερτερουν.
Αθλητικη δημοσιογραφια στην Ελλαδα δεν υπαρχει. Μονο εξαιρεσεις.
Κανθαρε ο φιλος του φιλου ισως σου μιλαγε για λευκη πολιτικη απεργια, (μη πληρωμες σε ΔΕΗ, ΔΟΥ, ΟΥΘ, κλπ.), επιστροφη σ’ εθνικο νομισμα και καινουργιο Συνταγμα. Γιατι αυτο εγινε κουρελοχαρτο, με 32 Πραξεις Νομοθετικου Περιεχομενου, στα τρια και κατι χρονια του μνημονιου.
Ελκυστικες προτασεις.
Ζω μερες παθους. Αφιερωμενο.
http://youtu.be/as59Id4eHhc
Κωνσταντίνε, μια χαρά σχετίζονται με την ανάρτηση! Έχω έναν φίλο που μου λέει ότι το μεγαλύτερο λάθος που κάνω είναι ότι ερωτεύομαι. Μακάρι να ήξερε ότι το μεγαλύτερο λάθος το κάνει εκείνος! Το Always On My Mind είναι τεράστια κομματάρα και έχει κορυφαίους στίχους. Απλοί και ουσιαστικοί, όπως πρέπει να είναι. Και ναι, είμαι λάτρης του Βασιλιά! Στο είπα: κάτω τα χέρια από τον Βεζένκοφ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝικόλα, βεβαίως και ξέρει λίγο μπάλα. Όπως ξέρει και λίγο ποδόσφαιρο. Δεν είναι κριάρι. Και, πέρα από τα προσόντα του, δείχνει μια εκληπτική προσαρμογή στις θέσεις που τον βάζει ο προπονητής. Έχεις δίκιο για την αξία της έκρηξης απέναντι σε κλειστές άμυνες, όπως, επίσης, ότι ο Μπέιλ μάλλον θέλει χώρους για να τρέξει. Και η Ρεάλ αντιμετωπίζει συχνά κλειστές άμυνες. Επομένως, αναδύεται το εξής ερώτημα: πέρα από την προφανές κίνητρο για επίδειξη δύναμης, ο Μπέιλ θεωρείται απαραίτητος στην Ρεάλ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι ομάδες που αναφέρεις μπορεί να έχουν τεράστια έσοδα, αλλά, εξαιρώντας την Μπάγερν, έχουν και τεράστια χρέη. Ο Πλατινί λέει ότι οι ομάδες δεν πρέπει να ξοδεύουν παραπάνω από αυτά που βγάζουν. Βέβαια, υπάρχουν ενστάσεις. Μια πανάκριβη μεταγραφή αποφέρει και μελλοντικά κέρδη (χορηγίες, τίκετς, φανέλες κ.ά.). Επιπλέον, αν ένας λεφτάς Πρόεδρος θέλει να ρίξει χρήμα στην εταιρία του, γιατί να μην μπορεί να το κανει; Ποιος θα κρίνει ότι κάτι τέτοιο είναι λάθος; Άρα, δεν είναι τόσα απλά τα πράγματα. Είμαι κατά της κλειστής λίγκας. Δεν το συζητώ. Θα μου άρεσε, μάλιστα, να βλέπω πιο συχνά εκπλήξεις. Το ποδόσφαιρο είναι εξαιρετικά σύνθετο εκτός χόρτου, αλλά πολύ απλό μέσα σε αυτό. Οι ομάδες που δουλεύουν σωστά, με μια καλή τακτική και έναν κανονικό προπονητή, μπορούν να κάνουν ένα μπαμ, κι ας μην μιλάμε απαραίτητα για την κατάκτηση κάποιου τίτλου.
Δυστυχώς συμφωνώ απόλυτα ότι στην εν Ελλάδι αθλητική δημοσιογραφία υπάρχουν μόνο εξαιρέσεις. Μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού.
Νικόλα, για να καταλάβεις τι εννοώ, τον ρώτησα ποιες είναι οι προτάσεις του. Και μου απάντησε να γίνει εξέγερση. Τον ρωτάω τι είδους εξέγερση, καθώς υπάρχουν και κάποιοι που ονειρεύονται επαναστάσεις με όπλα και σουγιάδες, και μου δίνει την αποστομωτική απάντηση ''δεν ξέρω''. Δεν έκανε λόγο για αναστήλωση του κράτους, αλλά κατάλυση, δεν έκανε λόγο για αναθεώρηση του Συντάγματος, το οποίο δεν έθιξε καν, δεν έκανε λόγο για ανάληψη ευθυνών και διεκπεραίωση υποχρεώσεων εκ μέρους των πολιτών, παρά μόνο των πολιτικών, δεν έκανε λόγο ότι πρέπει να γυρίσουμε στην δραχμή -στην δραχμή έπρεπε να είχαμε γυρίσει το 2009, αν γίνει τώρα θεωρώ ότι θα είναι πολύ χειρότερα από το Μνημόνιο- για να την υποτιμήσουμε, αλλά για να γλιτώσουμε από τους ξένους. Μου είπε ότι θέλει Δημοκρατία, όμως δεν πρέπει να πληρώνουμε το ο,τιδήποτε (!). Ο ίδιος ισχυρίστηκε ότι δεν έχει υποβάλλει φορολογική δήλωση εδώ και τρία χρόνια (!). Κι όλα αυτά, δηλώνοντας με πυγμή ότι είναι κατά της αποχής στις εκλογές (!). Με συγχωρείτε, αλλά δεν μπόρεσα να συνδέσω τις τελείες σε αυτά που έλεγε. Αυτά που έλεγε μου φαινόντουσαν ασύνδετα. Μπορεί να φταίει το κακό μου το κεφάλι.
Όμορφο το κομμάτι! Ευχαριστώ για την αφιέρωση. Μέρες πάθους, ε; Ομολογώ ότι ζηλεύω! Με την καλή έννοια!
Χάρης
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάνθαρε, 2 πραγματάκια σχετικά με όσα μου απάντησες.
Γράφεις ότι "εξαφανίζονται θέσεις: δεκάρια, κόφτες, λίμπερο, ακραία μπακ". Οι λίμπερο μας έχουν αφήσει δεκαετίες τώρα (από τότε που επικράτησε το τεχνητό off-side, αν κάποτε αυτό καταργηθεί τότε τα λίμπερο θα επανέλθουν πάραυτα). Τα δεκάρια πέον πήγαν στα άκρα με ανάποδο πόδι για να διεισδύουν στην περιοχή (τα παλιά εξτρέμ που έτρεχαν μέχρι το κόρνερ απλά για να σεντράρουν ήταν ένα αποκρουστικό θέαμα), ενώ τα κλασικά δεκάρια-οργανωτές-μπαλαδόροι-ντριμπλαδόροι-μάγοι επισκιάστηκαν από τα σύγχρονα 8άρια τύπου Τσάβι. Από εκεί και πέρα, τα μπακ και οι κόφτες δεν εξαφανίστηκαν, ίσα-ίσα. Τα μπακ μπορεί να έπεσαν σε ποιότητα (δεν βρίσκεις πλέον πολλούς σαν τους Ρομπέρτο Κάρλος, Καφού, Χαβιέρ Ζανέττι, Τζαμπρόττα, κλπ) αλλά είναι σημαντικότατα γρανάζια και ανεβοκατεβαίνουν όλη την πλευρά τους, ενώ οι κόφτες (αμυντικά χαφ) καθορίζουν την πορεία των ομάδων.
"Αθλητική δημοσιογραφία" δεν υπάρχει, όπως δεν υπάρχει και η κανονική. Όσα γράφονται είναι κατά παραγγελία από άλλους (παράγοντες, παίκτες, προπονητές, μάνατζερ, κλπ), όχι επειδή τα σκέφτηκαν μόνοι τους οι γραφειάδες. Αφορμή για αυτό που λέω, είναι τα πρωτοσέλιδα σχετικά με τον συμπαθή κατά τα άλλα Μίτσελ. Μετά το κάζο με την Λίβερπουλ (ένα φιλικό είναι δεν λέω, αλλά λένε για μαύρο χάλι ως προς την εμφάνιση), αρχίσανε οι κόκκινοι ρεπόρτερ, ακόμα και σε μη οπαδικές εφημερίδες, να γράφουν το ίδιο ακριβώς εν όψει των επόμενων ΦΙΛΙΚΩΝ, όχι αγώνων: "Βρες λύση", "Κρας τεστ", "Ψάχνεται ο Μίτσελ, ψάχνει και ο Ολυμπιακός (σ.σ. για προπονητή)", "ανησυχία για τις άσχημες εμφανίσεις", "Να δείξει ότι δεν είναι Ζίκο", "οι γκέλες του Μίτσελ που τον στριμώχνουν". Γράφουν με 2 λόγια ότι ο Μίτσελ "παίζει το κεφάλι του" στα επόμενα φιλικά, επειδή ο Ολυμπιακός δεν παίζει την μπάλα που έπαιζε επί Ερνέστο Βαλβέρδε. Μόνο που δεν ξέρω αν, έτσι και αλλιώς, έχουν τους κατάλληλους παίκτες για να το κάνουν.
Όσο για το παιδί που γράφεις ότι δεν ξέρει τί του γίνεται, τί να λέμε τώρα, το 'να τ' άλλο, τα πάντα όλα. Και τέτοιοι άνθρωποι έχουν δικαίωμα ψήφου. Να την κάνουν τί? Ούτε να την δώσουν δαγκωτή την ψήφο δεν είναι ικανοί.
Χάρη, ωραία κουβέντα. Ας πάρουμε τα λίμπερο. Δεν έχουν εξαφανιστεί ακριβώς. Υπάρχουν αναλαμπές που δείχνουν ότι κανένα σύστημα, διάταξη ή θέση ''βγαίνει από την μόδα'', αρκεί να υπάρχει σαφές τακτικό πλάνο. Αλλά η αλήθεια είναι ότι έχουν γίνει ανεπιθύμητοι. Οι περισσότεροι προπονητές θεωρούν ότι έχουν ξεπεραστεί. Τον ρόλο του λίμπερο τον έχουν επωπιστεί, λέγεται, οι τερματοφύλακες ή ένα αμυντικό χαφ σκούπα που αγωνίζεται μπροστά από τα σέντερ μπακ. Οι προπονητές θέλουν γρήγορους αμυντικούς (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι εξαφανίστηκαν οι αργοί) -νταξ, προφανώς όλοι θα ήθελαν έναν Μπαρέζι. Τρίχες κατσαρές λέω εγώ. Υπάρχουν στιγμές που όλες οι διατάξεις γίνοτναι απαραίτητες. Και τώρα θυμήθηκα τον Νιόμπλια που στο εκτός έδρας ματς με την Μπαρτσελόνα (5-1) δεν ήθελε να παίξει με πέντε στην άμυνα, διότι ήταν, λέει, παρωχημένο. Ο Ρεχάγκελ τότε ήταν πολύ ντεμοντέ. Ευτυχώς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τα δεκάρια πάλι ισχύει κάτι παρόμοιο. Κι εδώ υπάρχει μεγάλη κουβέντα. Οι περισσότεροι προπονητές θα προτιμήσουν ένα πολυδιάστατο αμυντικό χαφ παρά ένα δεκάρι. Για να κερδίσουν, και καλά, έναν εξτρά παίχτη στο κέντρο. Το ίδιο μάλλον ισχύει και με το ψευροεννιάρι, που κάνει και δουλειά δεκαριού, αρκεί να βγαίνουν παίχτες από πίσω και να πατάνε περιοχή, όπως στη Ρόμα του Σπαλλέττι. Θέλω να πω ότι τα αγνά δεκάρια, τύπου Ρικέλμε, που δεν λέρωναν το σορτσάκι και είχαν δυο παίχτες να τρέχουν για αυτούς, είναι μάλλον ανεπιθύμητα από τους προπονητές. Κι όμως, υπάρχουν ακόμα τέτοιοι παίχτες, όπως ο Ντιέγκο, ο Αϊμάρ ή ο Βερόν κι ο Ντέκο παλαιότερα. Επαναλαμβάνω, όμως, ότι ο κάθε παίχτης έχει τον ρόλο του, αρκεί να μπορείς να τον εξιχνιάσεις. Κι αυτό μπορεί να το κάνει μόνο ένας ικανός και πρόθυμος προπονητής. Για παράδειγμα, ποιος δεν θα ήθελε έναν Ζιντάν στην ομάδα του;
Στα μπακ συμφωνώ 100% ότι έχει πέσει η ποιότητά τους. Και διαφωνώ ότι ανεβοκατεβαίνουν την πλευρά λόγω ικανότητας ή ποιότητας. Μάλλον αυτό συμβαίνει, διότι οι αντίπαλοι προπονητές δεν φορτώνουν με παίχτες τα άκρα και δεν παίζουν ικανοποιητικά τις διαγώνιες αλληλοκαλύψεις. Αν ανεβαικοτεβαίνουν τόσο συχνά ή τόσο καλά, γιατί δεν βλέπουμε συχνότερα όβερλαπ ή μεγάλο πλάτος; Η πτώση της ποιότητας, αλλά και εξαφάνισης, ισχύει και για τα εξτρέμ, σε μια θέση που διεξάγονται πολλά πειράματα. Βλέπεις να παίζουν ως εξτρέμ ακραία μπακ, κεντρικοί επιθετικοί, ακόμα και επιτελικοί μέσοι, αλλά όχι αυθεντικά εξτρέμ! Εδώ έχουμε δει να παίζουν και αμυντικά χαφ, όπως ο Μπενίτεθ που είχε βάλει, στον τελικό με την Μπενφίκα, έξω δεξιά τον Ραμίρεζ! Με συχγωρείς, αλλά ποιος δεν θα ήθελε έναν Όβερμαρς στην ομάδα του;
Για τους αγνούς κόφτες έχω να πω ότι επίσης έχει πέσει η ποιότητά τους -και οι αριθμοί τους. Δεν υπάρχουν πολλοί τέτοιοι παίχτες και βλέπεις ότι οι προπονητές θέλουν τους box to box. Δεν βλέπεις, π.χ., έναν Ντάβιτς. Ο σύγχρονος κόφτης, όμως, πρέπει να πασάρει, εκτός από παράλληλα, και κάθετα, να δέχεται την πρώτη ή δεύτερη πάσα, να επωμίζεται την ανάπτυξη/οργάνωση, καθώς δεν υπάρχει play maker, να παίρνει μέτρα στον άξονα και λοιπά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕν κατακλείδι, οι παίχτες έχουν μετατραπεί, ή θα μετατραπούν, σε πολυθεσίτες και τρεχαντήρια, οι προπονητές δείχνουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τον άξονα, αγνοώντας μάλλον τις πτέρυγες, και προτιμούν να καλύψουν τα τετραγωνικά (π.χ. επιμήκυνση άξονα) με τρέξιμο παρά με κορμιά, ενώ, καθώς είναι φανερό ότι η σημασία της διάταξης -άλλο σύστημα, άλλο διάταξη- στο σύγχρονο ποδόσφαιρο είναι υπερπολύτιμη, φαίνεται ότι την υποτιμούμε πλήρως. Αυτά.
Για τον Μίτσελ που λες ήθελα να αναφερθώ στην επόμενη ανάρτηση. Ας τα πούμε τώρα. Είναι φανερό ότι η ΠΑΕ έχει δώσει εντολή στους δημοσιογράφους να περάσουν την ανεπίσημη γραμμή και να στρέψουν το κλίμα εναντίον του Μίτσελ. Το γεγονός ότι τα αστεία επιχειρήματα των δημιοσιογράφων, δηλαδή ότι η ομάδα επί Μίτσελ δεν βλέπεται στα φιλικά (!), πείθουν τους οπαδούς, δείχνει ότι βρισκόμαστε έτης φωτός μακριά από το τι είναι το ποδόσφαιρο που παίζεται εντός των τεσσάρων γραμμών.
Μόνο έχουν δικαίωμα ψήφου; Αυτό είναι το χειρότερο! Το χείριστο είναι ότι κυκλοφορούν ανάμεσά μας και αλληλεπιδρούν με άνθρώπους. Το τι ιστορίες έλεγε ο συγκεκριμένος, ο οποίος το έπαιζε γυναικάς και καρδιοκατακτητής, για τις γκόμενες, δεν περιγράφεται! Ανίατες περιπτώσεις.
Η επανάσταση έρχεται ΜΟΝΟ μέσα από τη μόρφωση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου, ρε Στέφανε, τσίφτη και καραμπουζουκλή! Είσαι λεβεντόπαιδο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπουργέ μου, αν μου επιτρέπεις, μια μικρή διόρθωση: μέσα από την παιδεία, μια έννοια τόσο άγνωστη στην Ελλάδα. Δυστυχώς.
Καλό ξημέρωμα!
Μεγάλε, μου δίνεις μέηλ και σου στέλνω ινβάιτ για το πριβέ μπλογκ μου. You will not regret this! :D
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο mail του blog είναι kanthar0s@hotmail.com!
ΑπάντησηΔιαγραφή