Έστω, λοιπόν, ότι αγωνίζεται ο Άρης στην Ευρώπη. Και, συνεχίζοντας την υπόθεση εργασίας, χάνει από τον αντίπαλο. Δεν αλλάζεις κανάλι, όμως. Σκέφτεσαι να δεις την εκπομπή με τον σχολιασμό του αγώνα. Για να ακούσεις για τακτική. Να δεις τι έφταιξε. Και βλέπεις στη θέση του σχολιαστή τον Ντίνο Μπαλή. Τι κάνεις; Απελπίζεσαι. Είναι δυνατόν, σκέφτεσαι, σε ματς του Άρη να μιλήσει ο Μπαλής για τακτική; Να αναφερθεί στα του αγώνα με αντικειμενικά κριτήρια; Όχι, βέβαια. Σαν να προσπαθείς να βγάλεις νερό από μια πέτρα. Πάμε στον Παναθηναϊκό. Έστω ότι αγωνίζεται στην Ευρώπη και φέρνει αρνητικό αποτέλεσμα. Και τον σχολιασμό του αγώνα έχει αναλάβει ο Νίκος ο Καρούλιας. Μετά το double facepalm, και αφού δείξεις ιώβεια υπομονή, περιμένεις να ακούσεις για τακτική. Για παράδειγμα, μεγάλο πλάτος, χαμηλό τέμπο, overlap, διαγώνιες αλληλοκαλύψεις, ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας, target man κ.λπ. Περιμένεις, τέλος πάντων, να ακούσεις κάτι για ποδόσφαιρο. Έστω την παραδοχή ότι ο αντίπαλος ήταν καλύτερα στημένος και κέρδισε δίκαια. Τζίφος, όμως. Μηδέν εις το πηλίκιον, που έλεγε κι ο Τζέφρυ.
Και πάμε στον Ολυμπιακό. Ας υποθέσουμε ότι αγωνίζεται εκτός έδρας στην Ευρώπη. Ας επιλέξουμε για αντίπαλο, όλως τυχαίως, την Μάλμε. Με τον Ολυμπιακό να ταξιδεύει στην Σουηδία με χαλαρή και ανέμελη διάθεση. Σίγουρος για το διπλό. Τα πράγματα, όμως, δεν πάνε καλά για την ομάδα του Μίτσελ. Τελικό σκορ: 2-0. Και περιμένεις από τον σχολιαστή, τον Πέτρο Μίχο, να αναφερθεί σε ορισμένα κομβικά σημεία του παιχνιδιού. Να μιλήσει για την τακτική επιλογή του Μίτσελ να αφήσει εκτός ενδεκάδας τον Τσόρι, τις μεγάλες αποστάσεις μεταξύ των γραμμών, το σχετικά μικρό πλάτος, το ανύπαρκτο off the ball και τις κάκιστες τοποθετήσεις του Μήτρογλου, την ελλιπή επικοινωνία του κεντρικού αμυντικού διδύμου, την απαράδεκτη εμφάνιση του Μπoτία, την έλλειψη αμυντικού βάθους, τις αργές επιστροφές, τις χαμένες μονομαχίες, τα νεύρα του Μανιάτη. Έστω να αναφερθεί στο δουλεμένο σύνολο της Μάλμε. Στο πόσο ωραία απεγκλώβιζε την μπάλα από το τερέν της, το αποδοτικό πρέσινγκ στα 2/4 του γηπέδου, σαν ένα είδος ελαστικής άμυνας, το ποδόσφαιρο αναμονής που επέλεξε ο προπονητής της ή το μεγάλο πλάτος που παρουσίαζε στο χόρτο. Να πει κάτι, ρε παιδί μου. Κι αυτός τι κάνει; Ξεκινάει να μιλάει για διαιτησία. Για το ακυρωθέν γκολ του Μήτρογλου, με τον Μίχο να αδυνατεί να καταλάβει πως γίνεται να σκοράρει παίχτης του Ολυμπιακού και ο διαιτητής να ακυρώνει το γκολ. Και να συνεχίζει με το πέναλτι του Μανιάτη που δεν δόθηκε. Φυσικά και ήταν πέναλτι. Αλλά ο Μανιάτης δεν μπορεί να το χωνέψει. Δεν μπορεί να πιστέψει ότι υπάρχει διαιτητής που δεν υποδεικνύει την εσχάτη των ποινών (κλισέ) υπέρ του Ολυμπιακού. Μάλλον έχει συνηθίσει από το ελληνικό πρωτάθλημα. Με τον Μίχο να σπεύδει να δικαιώσει την αντίδραση του Μανιάτη. Με τα πρώτα λόγια του να αναφέρονται στην διαιτησία. Έστω το ψηλό χορτάρι ή την παγωνιά. Δεν γίνεται να χάσει ο Ολυμπιακός από μια καλύτερη ομάδα. Ποτέ των ποτών. Απαγορεύεται. Θα επικαλεστούμε τη διαιτησία ή θα μασκερέψουμε την εμφάνιση με τον μανδύα της ατυχίας. Κι αυτό, εν πολλοίς, ισχύει για όλες τις ελληνικές ομάδες που αγωνίζονται στην Ευρώπη. Η δημοσιογραφία της φουστανέλας, βλέπετε, ζει και βασιλεύει. Το να παραδεχτούμε ότι ο αντίπαλος έπαιξε πειθαρχημένα και ψυχωμένα, έπαιξε καλύτερα, πιο συγκροτημένα, με τακτική πειθαρχία, συνιστά εγκληματικό έγκλημα!
Τι κοινό, εν τέλει, έχουν οι Μπαλής, Καρούλιας και Μίχος; Υποστηρίζουν εξίσου
φανατικά τις ομάδες τους. Δεν θα τους κατηγορήσω για αυτό. Εξάλλου, δεν
φταίνε αυτοί, αλλά εκείνοι που τους καλούν να ερμηνεύσουν τον ρόλο το
σχολιαστή. Εν προκειμένω, τόσοι άνθρωποι του ποδοσφαίρου υπάρχουν κι αυτοί επιλέγουν τον Μίχο για να σχολιάζει τα ματς του Ολυμπιακού; Είναι δυνατόν; Ή να επιλέγουν τον Γιάννη Γκούμα για τα ματς της Εθνικής; Θα μου πει, βέβαια, κάποιος ότι εδώ έχει μπει στην Βουλή ο Ανατολάκης. Τέλος πάντων. Ας μην ξεφύγουμε. Με άλλα λόγια, είναι κάπως αναμενόμενο να ακούσεις δικαιολογίες και αερολογίες από φανατικούς οπαδούς. Έστω κι αν πρόκειται για πρώην ποδοσφαιριστές. Αλλά για τους δημοσιογράφους τι να πεις; Σας ερωτώ, τι μπορείς να πεις; Τι μπορείς να περιμένεις; Μήπως ορισμένοι έχουν επιλέξει λάθος επάγγελμα; Το καρέ των δημοσιογράφων -δύο στο ματς και δύο στο στούντιο- που κλήθηκε να καλύψει τον αγώνα του Ολυμπιακού, τι ακριβώς παρίστανε; Μας έφεραν ήδη τον Μίχο. Εκείνοι τι ρόλο είχαν; Και για να έχουμε καλό ερώτημα, ξέρουν με τι φουσκώνει η μπάλα; Ξέρουν τι σχήμα έχει η μπάλα; Δεν θα ήταν καλύτερα να κάτσουν σπίτι τους, ήσυχα και ωραία, και να προσλάβει η ΝΕΡΙΤ στη θέση τους τον Τάκη Τσουκαλά (φώτο); Ούτως ή άλλως, δεν έχει διαφορά. Του βάζεις ένα κοστούμι και είναι έτοιμος.
Υ.Γ.1 Παρακολούθησα χθες τον αγώνα μεταξύ Παρί και Μπαρτσελόνα. Ωραίο παιχνίδι, με καλό ρυθμό. Θα ήθελα να αναφερθώ, όμως, στην παρουσία του Μπέκαμ και της Μπιγιονσέ. Οι Άραβες στο Παρίσι δεν θέλουν να φτιάξουν απλά μια καλή ποδοσφαιρική ομάδα, αλλά έναν πραγματικό πόλο έλξης. Και αυτό γίνεται μόνο μέσω της απόκτησης, της οικοδόμησης ενός ισχυρού brand name.
Υ.Γ.2 Πάμε δυνατά!
Χάρης
ΑπάντησηΔιαγραφήΧθες είδα το ματσάκι με παρέα σε φιλικό σπίτι, μεταξύ σουβλακίων και μπύρας (όχι, Pro δεν είχε το menu). Στο χαλαρό δηλαδή. Τακτικές και τέτοια δεν πρόσεξα. Αυτό δεν με εμποδίζει να γράψω τα κάτωθι.
Ο Michel, ίσως επειδή κατάλαβε ότι ο η ομάδα δεν είναι σε καλή κατάσταση, κατέβασε τον Ολυμπιακό με 4 αμυντικά χαφ, εκ των οποίων ο ένας (Kasami) πιο ανεβασμένος (θεωρητικά). Ο ΟΣΦΠ δυσκοίλιος μπροστά, δεν μπορούσε να δημιουργήσει μόνος του ο Afellay, και η ομάδα έτσι κι αλλιώς έπαιζε με 10 λόγω του Μήτρογλου. Στο 2ο ημίχρονο μπήκε ο Dominguez μπας και φτιάξει παιχνίδι. Όχι μόνο δεν έφτιαξε παιχνίδι, αλλά με το που μπήκε ο Durmaz (έχανε συνέχεια την μπάλα με κολπάκια) ο Ολυμπιακός έπαιζε με 9 και η Malme με 13.
Είχα πει από την πρώτη στιγμή ότι φέτος θα υπάρξει σοβαρό πρόβλημα στο κέντρο της άμυνας, και δεν έχει να κάνει με την επικοινωνία μεταξύ των παικτών (άλλωστε ο τερματοφύλακας και οι σέντερ μπακ ισπανικά μιλάνε), αλλά τις ικανότητες και επιλογές τους. Botia και Abidal έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν... για να με δικαιώσουν. Ένα γκολ δώρο ο καθ' ένας. Από τον Γάλλο, με την κλάση και την πείρα του, δεν περίμενα ξανά τέτοια γκέλα μετά το γκολ που έφαγε από τον Mandzukic στο ματς με την Atletico. Ούτε στις παλιές καλές εποχές Κόκκαλη δεν ρούφαγε τέτοια γκολ η άμυνα-ανέκδοτο της Ευρώπης.
Πάμε στην διαιτησία. Ναι, το κοράκι έφαγε το penalty στον Μανιάτη. Αυτό και μόνο. Το γκολ του Μήτρογλου που φωνάζουν οι γαύροι 1. ήταν off-side ο N'Dinga και επηρέασε την φάση πριν πάρει την κεφαλιά ο Botia νομίζω 2. έκανε επιθετικό foul ο πιστολέρο γκρεμίζοντας με το χέρι τον προσωπικό του αντίπαλο πριν κάνει το ψαλιδάκι. Αλλά είπαμε, λέγοντας τέτοια είμαι αντι-ολυμπιακός και ζηλεύω.
Ο Ολυμπιακός είχε μεν κάποιες ευκαιρίες, αλλά μην τρελαθούμε, δεν έκανε κανονικές φάσεις για γκολ, ούτε απείλησε σοβαρά την Malme. Μόνο 2 κεφαλιές και ένα πλασέ του Μανιάτη από κόρνερ που πήγαν πάνω στον τερματοφύλακα. Η Malme έκανε λίγες αλλά καλές φάσεις και ήταν πιο αποτελεσματική.
Θα πω κάτι για τον Ολυμπιακό και τον Μήτρογλου. Σε αυτή την περίπτωση, και δεν το λέω κατόπιν εορτής, ο Ολυμπιακός ΔΕΝ έπρεπε να φέρει τον Κωστάκη πίσω δανεικό. Ο Μήτρογλου, που γύρισε στα σίγουρα και στα ώπα-ώπα, είναι φανερό ότι ήρθε στον Ολυμπιακό για να αναστηθεί και όχι για να βοηθήσει. Για να αναστηθεί βέβαια, πρέπει πρώτα να κόψει τα τσιγάρα και να ρίξει 10 κιλά από πάνω του, μετά έχει ο Θεός. Και όσο περιμένει να αναστηθεί, ο Ολυμπιακός ζημιώνεται αγωνιστικά με το περπάτημά του. Η άλλη ζημιά που προκαλεί, είναι ότι καθηλώνει στον πάγκο τον Διαμαντάκο και τον Benitez. Ναι, ούτε ο ένας ούτε ο άλλος είναι Drogba, αλλά είναι πεινασμένοι και θέλουν να δείξουν την αξία τους. Μπορεί να μην κάνουν τις κινήσεις που έκανε ο Μήτρογλου κόντρα στην Atletico στο 2ο και 3ο γκολ, αλλά είναι σαφώς πιο κινητικοί. Άλλωστε, αυτούς τους επιθετικούς έχει τώρα ο Ολυμπιακός, ούτε Ronaldo έχει ούτε Diego Costa, ενώ ο Pulido ακόμα έρχεται.
Όσο για το ανέκδοτο της ΕΡΤ/ΝΕΡΙΤ με τους άχρηστους και χαραμοφάηδες δημοσιογράφους του Δημοσίου που προσκαλούν ως ειδικούς παλαίμαχους κάφρους που ως "προπονητές" ούτε στον Ολυμπιακό Λουτρακίου δεν πετυχαίνουν, τί να πω. Χθες άκουσα 2 μαλακίες του Μίχου για την διαιτησία και έκλεισα τα αυτιά μου. Και σίγουρα έλεγε ο Μίχος τα δικά του μέχρι το ξημέρωμα.
Βαγγελης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚανθαρε αν μαθαιναν τους οπαδους μπαλιτσα τοτε πως θα εφερναν οι μανατζερ καραβιες?
Πως θα μας εδιωχναν τον παπαζαχαρια και τον παπαστεργιανο για να μας φερουν το κυργια και τον παπαδοπουλο?
Πως θα ελεγαν στους παοξιδες οτι εχουν και φετος νεα ομαδα και οτι ο ολυμπιακος εχει ηδη παρει το πρωταθλημα με σφυριγματα.
Πως θα ελεγαν στους ολυμπιακους οτι δεν χρειαζεται να ανεβουν επιπεδο και να διεκδικησουν να φτιαξουν μια ομαδα για κυνηγησει ευρωπαικο τιτλο και οτι ειναι καλυτερα να εχει μια ομαδα με 50 ποδοσφαιριστες να μπορει να ελεγχει ολο το εγχωριο πρωταθλημα.
Χάρη, δεν κατάλαβα γιατί κατέβηκε στο γήπεδο ο Ολυμπιακός. Για να νικήσει ή να μην χάσει; Το λέω αυτό, διότι άλλα μας έδειξε η επίθεση, άλλα η άμυνα και άλλα ο Μίτσελ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσον αφορά το κεντρικό αμυντικό δίδυμο, δεν τίθεται μόνο θέμα έλλειψης επικοινωνίας. Ο Αμπιντάλ φαίνεται χαλαρός, αποπροσανατολισμένος, σαν να θέλει να προστατεύσει τον εαυτόν του, ενώ ο Μποτία δείχνει τελείως ακατάλληλος. Οι δυο αυτοί παίχτες δεν πατάνε καλά στο χόρτο, ιδίως ο Μποτία, και μαζί συνθέτουν ένα δίδυμο που δεν φαίνεται να έχει τα φόντα να κουμπώσει. Και εννοείται ότι εκθέτουν τον ικανό Ρομπέρτο.
Επίσης, θα ήθελα να ρωτήσω τον Μίτσελ γιατί οι γραμμές είχαν τόσο μεγάλη απόσταση. Θεωρώ ότι το κεντρικό αμυντικό δίδυμο δεν νοιώθει σιγουριά και για αυτό δεν ανεβαίνει/ανέβαινε καμιά δεκαριά μέτρα πιο ψηλά. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να υπάρχουν μεγάλα κενά στα χαφ που ο Εντιγκά, μετατρεπόμενος σε τρίτο σέντερ μπακ, δεν μπορούσε να καλύψει, λόγω του ότι έπρεπε να διανύσει περισσότερα μέτρα για να καλύψει χώρο ή να μαρκάρει. Υπήρχε, επόμένως, ένα αμυντικό βάθος, αλλά ανισόρροπο, με τρύπες, τελείως ερασιτεχνικό. Σαν αυτό που παρουσιάζει η ομάδα μου τις Παρασκευές που παίζω 8x8. Αμφιβάλλω, φυσικά, ότι ο Μίτσελ έδωσε τέτοια εντολή. Ούτε ο Νιόμπλιας δεν θα έδινε τέτοια εντολή.
Και δεν κατάλαβα γιατί έμεινε εκτός ο Τσόρι. Αν θες να προστατεύσεις το μηδέν, ορθώς δεν τον ξεκινάς. Θες, ρε παιδί μου, να καλύψεις χώρους, να παίξεις με μικρό πλάτος, να εφαρμόσεις ένα παιχνίδι αναμονής. Αλλά ο Ολυμπιακός είχε κατοχή και προσπαθούσε -ανεπιτυχώς- να πάρει την πρωτοβουλία. Πώς θα το κάνεις αυτό; Με τον Μανιάτη; Σοβαροί να είμαστε. Εδώ ο Μίτσελ κάπου μπερδεύτηκε. Όπως μπέρδεμα υπήρχε και στο πλάτος. Ο Κασάμι ήταν λίγο πιο προωθημένος στον άξονα, αλλά δεν κατάλαβα τι έκαναν οι πτέρυγες, οι οποίες δεν βοήθησαν σχεδόν καθόλου. Κι όλα αυτά με την Μάλμε -που προσπαθούσε να αξιοποίήσει όλο το πλάτος- να μην καλύπτει διαγώνια και να παίζει το man to man.
Εν κατακλείδι, η απόδοση του Ολυμπιακού έπεφτε προϊόντος χρόνου. Δεν μπόρεσε να αντιδράσει, δεν εκμεταλλεύτηκε την αδύνατη πλευρά, δεν είχε overlap και πλαγιοκοπήσεις. Κι αν θέλεις να κερδίσεις ένα ματς, έχοντας την πρωτοβουλία, πρέπει να έχεις μεγάλο πλάτος. Όσο πιο μεγάλο πλάτος τηρείς στον χώρο, τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες να τρυπήσεις την πανοπλία του αντιπάλου. Αρκεί να κάνεις κίνηση χωρίς την μπάλα. Κι ο Ολυμπιακός χθες, με αποκορύφωμα τον πολυδιαφημισμένο Μήτρογλου, ήταν στατικός.
Όσο για τους Μίχους και τους κλώνους του, δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο. Αν η ΝΕΡΙΤ καλύπτεται από τέτοιες επιλογές, για να ικανοποιήσει, υποτίθεται, συγκεκριμένες μερίδες των τηλεθεατών, πάω πάσο. Αλλά τότε να αλλάξουν όνομα στην εκπομπή και την ονομάσουν Διαιτητική Κυριακή. Έστω Σίρλεϊ. Αφού για ποδόσφαιρο δεν μιλάνε.
Βαγγέλη, αυτοί τη δουλειά τους κι εμείς τη δική μας. Προσωπικά μου αρέσει το ποδόσφαιρο. Θέλω να ακούω για ποδόσφαιρο. Για τακτική. Το θέμα, όμως, είναι ότι ελάχιστοι αγαπούν το ποδόσφαιρο. Οι πλείστοι αγαπούν την ομάδα τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Ολυμπιακός κάτι ξεκίνησε να χτίζει πέρυσι. Αυτό το "κάτι" διαλύθηκε μες στο καλοκαίρι. Ουσιαστικά ξαναρχίζει (σχεδόν) από την αρχή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην Σουηδία, οι... 9,5 από τους 14 ποδοσφαιριστές που αγωνίσθηκαν ήταν καινούριοι. (Το 0,5 πάει στον Μήτρογλου, ο οποίος την περσινή μισή σεζόν ήταν στον Ολυμπιακό και την άλλη μισή στην Αγγλία.)
Από αυτούς που δεν χρησιμοποιήθηκαν μόλις ένας "παλαιός" (Μέγερι), οι υπόλοιποι νέοι. Μερικοί ήρθαν αργά, κάποιοι δεν έκαναν καν καλοκαιρινή προετοιμασία με την ομάδα.
Με εξαίρεση το ματς με την Ατλέτικο, αυτό φαίνεται. Φάνηκε με την Βέροια, φάνηκε με την Παναχαϊκή, φάνηκε στο Αγρίνιο, φάνηκε στο Περιστέρι, φάνηκε και με την Μάλμε. Δεν φτιάχνονται ομάδες με 3,5 περσινούς (είπαμε το 0,5...) στην ενδεκάδα σε ένα μήνα...
ΥΓ. Δεν πιστεύω να περιμένεις σχόλιο για τους θεούς Virgin Steele;
Αγαπητέ Μπαλαντέρ, αυτά έχουν οι πωλήσεις. Αλλά όταν έρχεται, π.χ., η Μπενφίκα και σου δίνει δέκα μύρια για τον Σάμαρη, τι να κάνεις; Του βάζεις μια κορδέλα, του πληρώνεις τα εισιτήρια και τον στέλνεις με πτήση τσάρτερ Λισαβώνα. Λογικό και αναμενόμενο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσον αφορά το ματς με την Ατλέτικο, αποτελεί πραγματικά εξαίρεση. Δυστυχώς αυτό δεν μπορούμε να το αντιληφθούν. Θα έγραφα κι άλλα, αλλά καλύτερα να σωπάσω.
Υ.Γ. Συμφωνώ και επαυξάνω με το σχόλιο που δεν κάνεις για τους Virgin Steele!
ωραιο τραγουδι και ενα θα πω...επιμενουμε αρ(γ)ιανα...
ΑπάντησηΔιαγραφή