Λέγαμε ότι ο Μήτρογλου στο τελευταίο ματς του Ολυμπιακού ήταν περικυκλωμένος από τρία σέντερ μπακ. Νταξ, όμως, έπαιζε με την Γιουβέντους και ένοιωθε την καυτή ανάσα των Κιελίνι, Μπονούτσι και Ογκμπόνα. Υπάρχει, άρα, ένα άλλοθι. Στο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό τι άλλοθι υπάρχει; Τι θα σκεφτούν, άραγε, οι ρεπόρτερ του Ολυμπιακού για να δικαιολογήσουν την εμφάνισή του; Την απάντηση, υποθέτω, θα την δώσει ο Νικολακόπουλος -και δεν αστειεύομαι. Έβλεπες, λοιπόν, τον Μήτρογλου να μην μπορεί να στρίψει, να μην μπορεί να σπριντάρει, να μην μπορεί να κοντρολάρει, να μην μπορεί να κινηθεί, με ή χωρίς την μπάλα, και σε έπιανε θλίψη. Η αποθέωση, όμως, έρχεται στη φάση που βγαίνει τετ-α-τετ με τον Στιλ. Μπορεί να μην έχει επιτάχυνση, ταχύτητα ή ντρίπλα, αλλά η πιρουέτα που επιχειρεί, και μάλιστα σε δεύτερο χρόνο, είναι εντυπωσιακή. Το ίδιο και η γκριμάτσα (φώτο) μετά το χαμένο πέναλτι.
Σε ανάλογη κλίμακα, εντούτοις, κυμάνθηκε και η παρουσία του Αμπιντάλ. Δεν θέλω να στενοχωρήσω τους φίλους του Ολυμπιακού, αλλά αυτό το πράγμα που βλέπουμε δεν έχει σχέση με τις εμφανίσεις του σε Λιλ, Λιόν και Μπαρτσελόνα. Αδυνατεί να συνεργαστεί με τον παρτενέρ του στο κέντρο της άμυνας, δεν επικοινωνεί με τον Ρομπέρτο, δείχνει να μην έχει φρεσκάδα και του λείπει τελείως η στοιχειώδης σοβαρότητα που πρέπει να διέπει έναν παίχτη της αμυντικής γραμμής. Ας μην στεκόμαστε, όμως, μονάχα στον Αμπιντάλ, αλλά ας επεκταθούμε λίγο περισσότερο. Έχω την αμυδρά εντύπωση ότι αν το κεντρικό αμυντικό δίδυμο ανέβει (λίγο πιο) ψηλά, θα προκύψουν σοβαρά προβλήματα στην πλάτη της άμυνας. Και δεν αναφέρομαι στην περίπτωση που έχει να αντιμετωπίσει μεγαθήρια. Λίγη άγνοια κινδύνου να έχεις, όπως ο Εργοτέλης, και προξενείς έντονη εφίδρωση στον Μίτσελ. Αυτό, βέβαια, το γνωρίζει ο προπονητής του Ολυμπιακού, αλλά δεν μπορεί να στήνει την ομάδα στο ελληνικό πρωτάθλημα όπως στα ευρωπαϊκά ματς, δηλαδή να περιμένει τον αντίπαλο στο μισό γήπεδο και να ψάχνει την κόντρα: θα τον πάρει ο Σάββας στο κυνήγι και θα έχει και δίκιο. Όπως, επίσης, γνωρίζει πως όταν ο αντίπαλος ασκήσει έντονη πίεση στην περιοχή του Ρομπέρτο, όπως στα παιχνίδια με Ατλέτικο και Γιουβέντους, τότε κάνει την εμφάνισή του ο πανικός. Χθες, πάντως, μάθαμε ότι ακόμα κι αν ο αντίπαλος, ο οποίος θα ήθελε την ισοφάριση, δεν έχει τα φόντα να περικυκλώσει την περιοχή του Ολυμπιακού, πάλι εμφανίζεται ο πανικός. Κι αυτό είναι κακό σημάδι. Ίσως να ευθύνεται το γεγονός ότι δεν μπορεί να διαχειριστεί την ταμπέλα του σούπερ φαβορί τα τρία τελευταία χρόνια που αντιμετωπίζει τον Παναθηναϊκό εντός έδρας.
Κι εδώ αναδύεται το εξής ερώτημα: ποια ήταν η τακτική του Αναστασίου; Να το θέσω αλλιώς. Τι ήθελε να αποκομίσει από το ματς; Επιθετική άμυνα δεν έπαιζε. Όρεξη για να κλέψει μπάλες δεν διέκρινα. Διάθεση για να βγει στην κόντρα δεν είχε -άρα απορρίπτεται το ποδόσφαιρο αναμονής. Τι ήθελε, επομένως; Η αίσθησή μου είναι ότι προσπάθησε να συγκρατήσει το σκορ σε χαμηλά επίπεδα και να φύγει απ΄οτο γήπεδο με μια ανώδυνη ήττα -κι αν καθόταν το Χ, ακόμα καλύτερα. Η ομάδα, ειδικά από την στιγμή που δεν σπαταλούσε δυνάμεις στην επίθεση, μπόρεσε να αμυνθεί σχετικά ικανοποιητικά σε λίγα τετραγωνικά και να «καταστρέψει», κατά κάποιον τρόπο, το παιχνίδι του αντιπάλου. Κι όμως, αν έψαχνε το γκολ, θεωρώ ότι θα μπορούσε να το πετύχει, αλλά πιθανολογώ ότι φοβήθηκε τον Ολυμπιακό περισσότερο από όσο έπρεπε. Έναν Ολυμπιακό που δείχνει να έχει σοβαρά προβλήματα όταν προσπαθεί να παίξει ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας. Και μπορεί αυτό στην Ευρώπη να του ταιριάζει και να παίρνει μεμονωμένες νίκες, αλλά στην Ελλάδα αντιπροσωπεύει απώλεια βαθμών. Και η Παναγιά δεν αστειεύεται.
Υ.Γ.1 Θα το ξαναγράψω για να το εμπεδώσουμε. Το πρωτάθλημά μας είναι χειρότερο από αυτό που νομίζει ο μέσος φίλαθλος/οπαδός. Και εννοώ αποκλειστικά από πλευράς ποιότητας. Αυτό, δηλαδή, που βλέπουμε στο χόρτο. Μην το πάμε σε παραγοντιλίκια και παρασκήνια.
Υ.Γ.2 Δεν ξέρω τι όνειρο είδε ο Λουίς Ενρίκε και ξεκίνησε τον Σουάρες στην βασική εντεκάδα. Πιθανολογώ ότι πίσω από αυτήν την επιλογή κρύβονται χορηγίες, διαφημίσεις και συμβόλαια. Δεν εξηγείται διαφορετικά. Ούτε κατάλαβα γιατί έβαλε τον Ματσεράνο δίπλα στον Πικέ. Νόμιζα ότι είχε τελειώσει αυτό το αστείο. Το ξέρω ότι ο Ματιέ μπορεί να καλύψει και την αριστερή πλευρά, αλλά όχι απέναντι σε μια ομάδα που απλώνει το παιχνίδι της σε όλο το πλάτος του γηπέδου, τρέχει σαν άλογο κούρσας στο ανοιχτό γήπεδο και έχει το καλύτερο επιθετικό transition game στον πλανήτη. Επίσης, δεν μπορώ να καταλάβω που αποσκοπούν όλα αυτά που ακούγονται για τον Μέσι. Τι να κάνει ο άνθρωπος; Να πάρει την μπάλα και να περάσει όλη την Ρεάλ; Η άμυνα της Μπαρτσελόνα, πάντοτε για το επίπεδό της, ήταν κάκιστη. Το ίδιο και η κυκλοφορία της μπάλας. Πού ήταν τα κάθετα σπριντ; Πού ήταν οι κάθετες πάσες; Και για μία ακόμα φορά είδαμε μια ομάδα, την Ρεάλ, να έχει την πρωτοβουλία, αλλά να μην έχει κατοχή. Εντυπωσιακό.
Υ.Γ.3 Μην περιμένετε να γράψω άρθρο για τον Άρη. Μου αρέσει να γράφω για ομάδες, όχι μπουρδέλα.
Υ.Γ.4 Πάμε δυνατά. Πολύ δυνατά! Πάρα πολύ δυνατά!
Χάρης
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο derby ΟΣΦΠ-ΠΑΟ ήταν ένα μαύρο χάλι. Από τα χειρότερα που έχω δει. Ένας Ολυμπιακός με σαφώς ανώτερο roster και με αυτοπεποίθηση λόγω της νίκης απέναντι στην Juventus, να μην μπορεί να αλλάξει 5 πάσες με αντιπάλους τον Λαγό, τον Zeca και τον απίθανο τον Bouy. 3 φάσεις έκανε ο Ολυμπιακός σε όλο το παιχνίδι. Το σουτ του Μανιάτη που αποκρούει ο Steele στο Α' ημίχρονο, η κεφαλιά-γκολ του Αυλωνίτη, και το penalty στον Μήτρογλου που κατάφερε και το έχασε ο ίδιος.
Ο Παναθηναϊκός δεν υπήρχε στο γήπεδο. Μόνο κατέστρεφαν το "παιχνίδι" του Ολυμπιακού. Μετά το penalty όμως πήραν τα πάνω τους και έκαναν 5-6 κατεβασιές που όλες μύριζαν γκολ, με την αμυντική λειτουργία του ΟΣΦΠ να προκαλεί γέλια σε αμερόληπτους θεατές και τρόμο στους γαύρους. Ας όψεται το ότι οι παίκτες του ΠΑΟ δεν μπορούσαν να κάνουν ένα κοντρόλ ή μια πάσα της προκοπής για να απειλήσουν σοβαρά. Και φτάνουμε στο 95' που ο τυφλός διαιτητής, χωρίς ντροπή, δίνει χέρι στην... κοιλιά του Petric που έβγαλε τον Adjagoun φάτσα με τα δίχτυα. Μπράβο λοιπόν στον άξιο εκπρόσωπο του ελληνικού ποδοσφαίρου στην Ευρώπη, όπως λένε ο Σάββας και ο Μαρινάκης. Μπράβο τους που δεν μπορούν να νικήσουν έναν πτωχευμένο, διαλυμένο και αδύναμο Παναθηναϊκό χωρίς να βάλει το χέρι του ο όποιος διαιτητής.
Ο Michel πληρώνει τις λάθος επιλογές του για τους παίκτες που στελεχώνουν το κέντρο άμυνας. Botia και Abidal δεν συνθέτουν ένα στιβαρό και αξιόπιστο δίδυμο, με αποτέλεσμα να αναγκάζεται ο προπονητής να παίζει με 2 αμυντικά χαφ (Milivojevic και Μανιάτης, με βοήθειες από τον Kasami) ακόμα και στο ελληνικό πρωτάθλημα. Ο Αναστασίου όσο περνά ο καιρός πέφτει όλο και πιο χαμηλά. Είναι ένας νεαρός προπονητής που μπορεί, λόγω προσωπικών εμπειριών, να πείσει την ομάδα του να παίξει κανονικό ποδόσφαιρο στο μέτρο του δυνατού, αντίθετα από κάτι άλλους που απλά κλείνονται και κλωτσάνε. Το θέαμα του Παναθηναϊκού ήταν απογοητευτικό, όχι μόνο απέναντι στον Ολυμπιακό, αλλά και σε άλλα ματς με υποδεέστερους αντιπάλους. Και καλό θα είναι ο Αναστασίου να σταματήσει τα καραγκιοζιλίκια πάσης φύσεως.
Όσο για την Barcelona, καλό θα είναι να ξεχάσουμε την ομάδα-όνειρο του Guardiola, κι ας παίζουν ακόμα αρκετοί από εκείνη την ομάδα, οι οποίοι όμως κουβαλάνε 5 παραπάνω χρόνια στην καμπούρα τους. Ο εγκέφαλος Xavi έχει μεγαλώσει και τελείωσε, ο Iniesta έχει κλατάρει, ο Messi όπως έλεγα τις προάλλες έχει πέσει λιγάκι, ενώ αντιθέτως ο μεγαλύτερος ηλικιακά Cristiano Ronaldo συνεχίζει και δεν σταματά ούτε για πλάκα. Πιστεύω ότι από εδώ και στο εξής, σημείο αναφοράς της Barcelona θα είναι πλέον ο Neymar και όχι ο Messi. Το τί όνειρο είδε ο Luis Enrique (που δεν είναι προπονητής, παρ' ότι κάθεται στον πάγκο της Barcelona) και έκανε ό,τι έκανε δεν το ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι ότι κατέβηκε με τρύπια άμυνα (Mathieu αριστερά και Mascherano σέντερ μπακ) και αργό κέντρο (Xavi και Iniesta) απέναντι στους δαίμονες της Real Madrid. Τα 3 γκολ που έγραψε το κοντέρ θεωρώ ότι είναι λίγα. Ο Luis Suarez έπαιξε γιατί απλά "έπρεπε" να παίξει, ειδικά τώρα που τελείωσε η τιμωρία του. Παρ' όλ' αυτά, έναν παίκτη που δεν έχει επίσημα παιχνίδια στα πόδια του δεν τον βάζεις απέναντι στα θηρία. Αλλά είπαμε, ένας κανονικός και σοβαρός προπονητής τέτοια μαλακία δεν θα την έκανε ποτέ.
Χάρη, είναι προφανές ότι ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να διαχειριστεί την ταμπέλα του σούπερ φαβορί, τα τελευταία χρόνια που αντιμετωπίζει εντός έδρας τον Παναθηναϊκό. Ο όχλος, βλέπεις, δεν θέλει μόνο νίκη, αλλά διασυρμό, κάτι που συχνά μπορεί να αποβεί δίκοπο μαχαίρι, όπως πέρυσι. Για αυτό και είναι πιθανό ο Μίτσελ να φοβήθηκε το ματς μπας και γλιτώσει το εγκεφαλικό με την περσινή τριάρα. Αλλά, και πάλι, ο Ολυμπιακός είχε μια άκαρπη και ανούσια κατοχή, αδυνατώντας να παίξει ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας. Νομίζω ότι αυτή η διαπίστωση είναι εξαιρετικά σημαντική και έρχεται να προστεθεί σαν ένα κομμάτι στο υπόλοιπο παζλ που βλέπουμε στη σεζόν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για τον Παναθηναϊκό επιμένω ότι κατέβηκε για μια τιμητική ήττα. Τώρα που έχει και το άλλοθι του διαιτητή ακόμα καλύτερα: ο Αλαφούζος σε κάθε σφύριγμα εις βάρος του ΠΑΟ πρέπει να πανηγύριζε σαν μικρό παιδί που του έφεραν καραμέλες επειδή έφερε καλό έλεγχο τπο το σχολείο. Κι ας μην έδειξε διάθεση η ομάδα για πολύ ποδόσφαιρο, αλλά μάλλον για καταστροφή παιχνιδιού. Όταν το κάνει ο ΟΦΗ απαγορεύεται, όταν το κάνει ο ίδιος αποτελεί τακτική ευφυία. Α, ρε Αναστασίου! Κάπου τα έχει μπερδέψει ο προπονητής του Παναθηναϊκού.
Για τον Λουίς Ενρίκε τι άλλο να πω; Έκανε πολλά λάθη στην επιλογή προσώπων, κάτι που αναπόφευκτα επηρέασε την τακτική. Κι όμως, με το σκορ στο 1-0 υπέρ της Μπάρτσα, θα μπορούσε ο Μέσι να έχει πετάξει το τεμάχιο σε μία εκ των δυο ευκαιριών που είχε στο πρώτο ματς, να πήγαινε 2-0 υπέρ της Μπάρτσα και χαιρετίσματα στις φασκομηλιές. Αυτό δεν έγινε, η Ρεάλ μετά πάτησε τούρμπο και μοιραία επικράτησε. Αυτό που έχω να προτείνω είναι ότι ίσως ήρθε η ώρα να δούμε τον Μπούσκετς μαζί με τον Ματσεράνο στην μεσαία γραμμή. Και επιτέλους να πάρει η ομάδα ένα σέντερ μπακ κέρβερο. Με τον Πουγιόλ παλερθόν και τον Πικέ ντεφορμέ εδώ και δυο χρόνια απαιτείται ένας σπουδαίος κεντρικός αμυντικός. Και δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται να το βλέπω π.χ. εγώ και να μην το βλέπουν αυτοί. Τέλος, θέλω να πιστεύω ότι ο Σουάρεζ θα παίζει μπροστά, στην κορυφή, με τον Μέσι να ξεκινά λίγο πιο πίσω, όπως συμβαίνει στην Εθνική Αργεντινής. Οτιδήποτε άλλο θα αποτελεί κάτι χειρότερο από έγκλημα: λάθος.
Πρέπει να ήταν από τα χειρότερα - αν όχι το χειρότερο - ντέρμπι που έχω δει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο 3ο υστερόγραφο γιατί το έγραψες; Αφού πάλι για μπουρδέλα έγραψες!
Πρόεδρε, θα το δεχτώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΒαγγέλης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι να πεις για τον Αρη...και να θελεις να πεις δεν γινεται.δεν ξερεις απο που να το πιασεις και που να το αφησεις.
Καθομαστε σαν χαζοι και κοιταμε.....
Άστα, Βαγγέλη. Άστα να πάνε. Πραγματικά δεν υπάρχουν λόγια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα τελευταία χρόνια στα ντέρμπι με τον ΠΑΟ ο Ολυμπιακός δεν παίζει μπάλα... ενώ μπορούμε δεν το 'χουμε... Η εμφάνιση μας δεν ήταν καλή, ευτυχώς που μπήκε και αυτό το γκολ και κερδίσαμε αλλιώς άστα! Ο Μήτρογλου έκανε το θαύμα του... άσε αυτά που έχασε... το θέμα το δικό μου είναι ο εγωισμός του και το ότι πιο πολύ θέλει να λειτουργεί ατομικά και όχι ομαδικά... και σε αυτό φταίει ο Μίτσελ. Να φάει την τιμωρία να κάτσει στον πάγκο 2-3 παιχνίδια να σφίξουν τα μυαλά του. Την καλησπέρα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου, Θέα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε αφορμή το σχόλιό σου για τον Μήτρογλου, δηλώνω υπεύθυνα ότι επιβεβαιώθηκα για την αναμονή μου αναφορικά με το τι θα σκαρφιστούν οι ρεπόρτερ του Ολυμπιακού για να δικαιολογήσουν την οικτρή παρουσία του Μήτρογλου. Δόξα και τιμή, λοιπόν, στον Νικολακόπουλο! Ο άνθρωπος δεν παίζεται!!!
Καλή συνέχεια και πάντα καλά!
Ε,εμ..καλησπέρα καλό μου!...βρε ούτε η Παναγιά, ούτε ο Θεός δεν αστειέυεται ούτε και κανένας! κι έχεις δίκιο όπως και πάντα, άλλωστε..ε,καλό μου θα'θελα να γράψεις, ένα άρθρο για ένα θέμα (ε άν μπορείς)...θα πρέπει να το άκουσες, (δεν μπορεί) για τη κροτίδα που έπεσε,πρόσφατα μέσα στο χώρο, του γηπέδου σε αγώνα Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού,και που ο διαιτητής Καλογερόπουλος έκανε πως δ εν την είδε? -και δ εν επέβαλε κ α μία ποινή σ'αυτούς που την έριξαν στο χώρο, του γηπέδου και κατά τη διάρκεια του αγώνα-, και που παρά-λίγο να τραυματίσει σοβαρά τον τερματοφύλακα του Παναθηναϊκού Στίλ...)νομίζω είναι ένα σοβαρό θέμα,που δείχνει τι διαστάσεις έχει πάρει, η βία και η κακή συμπεριφορά του φιλάθλου γενικότερα στα ελληνικά γήπεδα και που πρέ πει, να θιχτεί επιτέλους και από μπλόγκς όπως το δικό σου..)που ασχολούνται με αθλητικά θέματα...καλησπέρες...και τα λες πο-λύ ωραία....
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε αφορμή το σχόλιό σου, και επειδή δεν γνωρίζω πόσοι πάτησαν πάνω στο σύνδεσμο της τελευταίας πρότασης του κειμένου, όταν γράφω ''Παναγιά'' εννοώ τον ΠΑΟΚ του Αναστασιάδη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για την κροτίδα που λες, για την οποία δεν έχω γνώση, προφανώς και τέτοια περιστατικά δεν πρέπει να συμβαίνουν. Μακάρι να ήταν η μόνη έξαρση βίας στα γήπεδα: όλοι θα ήταν ευχαριστημένοι. Αλλά το πρόβλημα δεν είναι τόσο απλό. Αν, πάντως, ζητάς τη γνώμη μου, τη μεγαλύτερη ευθύνη την έχουν οι ΠΑΕ. Αν αυτές θέλουν, το πρόβλημα λύνεται σε μία αγωνιστική.
Εε,εμ...καλησπέρες καλό μου...μα...πά-ντα βρε...α υτές έχουνε την ευθύνη, οι ΠΑΕ φυσικά μα ποιός άλλος? α υτές δ εν είναι οι διοργανωτές των ποδοσφαιρικών αγώνων?, ε,εμ...πάντως η στάση του Καλογερόπουλου πολλοί, θεώρησαν ότι ήταν απ αρ ά δεκτη..(και ό χι άδικα πιστέυω)...ε,εμ...ναί η....λύση που λες καλό μου, είναι η...ποινή του αποκλεισμού για 3χρόνια? από τις αθλητικές διοργανώσεις? που δ εν τους την επέβαλαν, ούτε οι πι ανώτεροι αρμόδιοι ίσως...α υτά...καλησπέρες...κι έχεις δίκιο όπως και πάντα άλλωστε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο να αποκλειστεί μια ομάδα τρία χρόνια από οποιαδήποτε διοργάνωση, κατά την γνώμη μου, δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα.
ΔιαγραφήΟ ΠΑΟΚ είναι άκοπα η πιο ελκυστική και συμπαθητική ομάδα του πρωταθλήματος, μέχρι στιγμής τουλάχιστον. Ομάδα που παίζει δυνατά, αλλα οχι βρώμικα, με τρομερές αλληλοκαλύψεις, και τους αμυνόμενους σε πολύ μικρή απόσταση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω οτι είναι χαρακτηριστικό του προπονητή του (δες ματς του ΠΑΟ στο Champions League 2000-01). Ο Αναστασιάδης αν δεν μπέρδευε την προπονητική με τα θρησκευτικά, και δεν το κούραζε (με ευθύνη και των δημοσιογράφων φυσικά), θα ήταν ίσως ο κορυφαίος προπονητής στη χώρα.
Στα του Παναθηναϊκού: Ο Αναστασίου μου δείχνει να έχει πανικοβληθεί τόσο τακτικά, όσο και επικοινωνιακά. Αγωνιστικά, αυτό που έπαιξε (κόντρα σε PSV και Ολυμπιακό) είναι ένα ωραιότατο ταμπούρι, χωρις καμία λύπηση προς τα αγαπημένα του χαρακτηριστικά (παρότι η σεζόν ξεκίνησε με πρέσινγκ ψηλά). Υποθέτω οτι βλέποντας την ψυχολογία να γέρνει προς στα τάρταρα, προσπάθησε να "κλέψει" κανα αποτέλεσμα μπας και ανέβει το morale.
Στις δηλώσεις του πέρυσι δεν θυμάμαι να έκανε καραγκιοζιλίκια, τώρα ίσως νιώθει οτι πνίγεται απο τα δίκια του, με τις ευλογίες και του Αλαφούζου φυσικά. Θυμάμαι και τον Φερέιρα, έναν προπονητή-κόσμημα, που μετά απο κανα χρόνο απο ατυχή αποτελέσματα, το ριχνε στις δηλώσεις του τύπου "μας έφταιγε ο άνεμος, το γρασίδι, και ο ανάδρομος Ερμής"
Τι διάολο, όλοι οι προπονητές έρχονται κύριοι στην Ελλάδα και φεύγουν γραφικοί; Πόσο τυχαίο;
Οτι δεν κατάφερε ο Αναστασίου με την ανάταση ψυχολογίας, το έκανε ο Μπεργκ. Μετά τον τραυματισμό του ήμουν σχετικά αισιόδοξος οτι η λειτουργία της ομάδας θα ήταν καλή, και οτι η προσφορά του Σουηδού δεν είναι "One man show" όπως διαφημίζεται. Μάλλον έκανα λάθος.
Επιμένω οτι δεν είναι περίπτωση Σισέ. Ωστόσο, με το που μπήκε στο γήπεδο, ήταν λες και η ομάδα απέκτησε ξαφνικά το χαμένο της πλάνο.
Άλεξ, προσωπικά δεν με ενοχλεί που ο Αναστασιάδης μπλέκει τα θρησκευτικά με τα ποδοσφαιρικά. Απλά γίνεται γραφικός. Αλλά είναι και ικανός. Ούτε μασάει τα λόγια του ή ψάχνει να βρει δικαιολογίες.
ΔιαγραφήΚάτι, δηλαδή, που κάνει, ήδη από πέρυσι, ο Αναστασίου. Το να βγάζεις τους ποδοσφαιριστές σου στα λιοντάρια είναι τραγικό και δείχνει την δική σου ανεπάρκεια. Και μπορεί αρκετοί προπονητές να έχουν κατηγορήσει τους παίχτες τους, από τον Σάντος μέχρι τον Μουρίνιο, αλλά είχαν κάποιο σοβαρό λόγο και το έκαναν όταν έπρεπε να κρούσουν τον κώδωνα του κινδύνου. Ο Αναστασίου, αντίθετα, το έχει παρατραβήξει το σκοινί. Και τώρα άλλαξε τροπάριο και άρχισε ταυτόχρονα να κατηγορεί διαιτητές, παρασκήνιο, ΕΠΟ και τα λοιπά. Μέχρι και τον ΟΦΗ κατηγόρησε που τόλμησε να κατέβει στο γήπεδο να παίξει αυτό που ξέρει και μπορεί. Τους πάντες και τα πάντα, λοιπόν, κατηγορεί εκτός από τον εαυτόν του.
Σωστή η παρατήρησή σου για την μετατροπή των προπονητών που έρχονται στην Ελλάδα σε γραφικούς. Δεν γίνεται τυχαία αυτό. Σκέψου τι πίεση δέχονται από οπαδούς, παράγοντες και δημοσιογράφους και πόσο άγνωστη λέξη είναι ο επαγγελαμτισμός στην Ελλάδα. Για παράδειγμα, τρομάζω στην σκέψη αυτών που περίμενε να δει ο Ρανιέρι κι αυτών που, εν τέλει, είδε. Υπάρχουν και εξαιρέσεις, πάντως. Με μια πολύ πρόχειρη σκέψη μου ήρθαν στο μυαλό ο Κούπερ κι ο Βαλέρβε.
Η εξάρτηση από τον Μπεργκ φανερώνει την έλλειψη ποιότητας στο ρόστερ και την αδυναμία του προπονητή να βρει λύσεις εκ των έσω. Καλός παίχτης ο Σουηδός, πάντως, και σε αυτό το μίζερο ελληνικό πρωτάθλημα μπορεί να κάνει τη διαφορά. Η σύγκριση με τον Σισέ δεν είναι ακριβής, διότι τότε υπήρχαν άλλες συνθήκες. Αν τώρα υπάρχουν πέντε δικαιολογίες για το πόσο άσχημος ήταν ο ΠΑΟ χωρίς τον Μπεργκ, τότε υπήρχε μόνο μία κι αυτή οφείλεται στο καλύτερο επίπεδο του πρωταθλήματος.