Έχει ακόμα δρόμο

Η τακτική ανάγνωση του αγώνα είναι αρκετά ευανάγνωστη. Η Μπαρτσελόνα υποφέρει όταν δεν έχει κατοχή μπάλας. Για την ομάδα του Λουίς Ενρίκε η κατοχή μπάλας δεν είναι απλά ένα τρόπος να διασπάσει την αμυντική πανοπλία του αντιπάλου, αλλά, παράλληλα, μια διαδικασία που οδηγεί τον αντίπαλο σε κούραση -ακόμα και είδος άμυνας. Γιατί η Μπάρτσα δεν είχε τα συνηθισμένα ποσοστά κατοχής; Διότι, κατά την ταπεινή μου γνώμη, έλειπε ο Μπούσκετς: ο Ισπανός μέσος έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά από τον Μαστσεράνο. Επίσης, ένας ακόμα λόγος προσδιορίζεται στην παρουσία του Μόντριτς. Όσο άντεξε, η Ρεάλ δήλωνε παρών. Ο τρόπος, βλέπετε, που ο Κροάτης απλώνει το παιχνίδι είναι εξαιρετικός. Χωρίς αυτόν η Ρεάλ είναι άλλη ομάδα. Μόλις, λοιπόν, ο Μόντριτς κουράστηκε, καθώς δεν ήταν δυνατό να βγάλει ολόκληρο το 90λεπτο σε full ρυθμούς, η Ρεάλ αποσυντονίστηκε. Ο Κρος δεν μπορεί να παίξει τον μαεστρικό ρόλο του Κροάτη και, αναπόφευκτα, τα κενά μεταξύ των γραμμών αυξήθηκαν. Για αυτό και στο δεύτερο μέρος ο Μέσι ανέβασε την απόδοσή του: η ομάδα ανέκτησε κατοχή, πήρε τον έλεγχο, συμπαρέσυρε τη μεσαία γραμμή του αντιπάλου κι αν ο Νεϋμάρ δεν ήταν ανυπόμονος και απρόσεχτος, το σκορ θα ήταν μεγαλύτερο. Η σεμνή τελετή έλαβε τέλος μόλις ο Λουίς Ενρίκε έβαλε στο παιχνίδι τους Τσάβι και Μπούσκετς, με τον Αντσελότι να κάθεται ανήμπορος στον πάγκο του. Το ρεζουμέ είναι ότι η Ρεάλ, αν και έχασε, απέφυγε μια ψυχολογική και επικοινωνιακή ήττα που θα μπορούσε να προκαλέσει τριγμούς και γκρίνιες. Το πρωτάθλημα, βλέπετε, έχει ακόμα πολύ δρόμο.

Υ.Γ.1 Δεν μπορώ να καταλάβω που αποσκοπούν οι συγκρίσεις των κορυφαίων πρωταθλημάτων με το ελληνικό. Τι προσπαθούν να μας πείσουν; Ότι έχουμε πρωτάθλημα χαμηλής ταχύτητας; Το ξέρουμε, δεν μας λένε κάτι καινούριο. Ούτε παίζουν τόσο σπουδαίο ρόλο οι υποδομές, η βία, η οικονομική κρίση ή η αναξιοπιστία, δηλαδή λόγοι τους οποίους παρουσιάζουν κάποιοι ως πρωταρχικές αιτίες για την μη προσέλευση του κόσμου στα γήπεδα. Ο κορυφαίος λόγος, για να λέμε και ορισμένες αλήθειες, είναι ένας και μοναδικός. Πολλοί αγαπούν τις ομάδες τους ή τον Πρόεδρό τους, αλλά ελάχιστοι αυτό το πανέμορφο άθλημα που ονομάζεται ποδόσφαιρο.

Υ.Γ.2 Οι Kiss δίνουν μια μοναδική παράσταση στο μακρινό 1992. Αλλά, δυστυχώς, ο χρόνος είναι αμείλικτος.