Η συμβουλή

Ας ξεφύγουμε λίγο από τους φρενήρεις ρυθμούς που μάς καταδυναστεύουν. Από τη δίνη της καθημερινότητας. Για παράδειγμα, από τις προσπάθειες για εύρεση εργασίας. Να ψάχνεις, να μην βρίσκεις και κάποιοι, πραγματικά αχαρακτήριστοι, να σε αποκαλούν άεργο ή να υπονοούν, με ύφος χιλίων καρδιναλίων, ότι κάτι κάνεις λάθος -το λάθος μου, εν τέλει, μάλλον έγκειται στο γεγονός ότι δεν έχω βύσμα. Με τις αγγελίες να εξαντλούνται αποκλειστικά σε εθελοντές, τηλεφωνικά κέντρα και ασφάλειες. Δεν εννοώ τις ασφάλειες της Δ.Ε.Η. Η λειτουργία της οποίας αποδεικνύει ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει κοινωνικό Κράτος. Καμία πρόνοια. Καμία μέριμνα. Δεν υπάρχει, επί της ουσίας, τίποτα. Τίποτα, παρά μόνο ένα πράγμα. Ποιο είναι αυτό; Φορολογία. Υπέρμετρη φορολογία. Ούτε πρωτοετής φοιτητής Οικονομικής Σχολής δεν θα προχωρούσε σε τέτοια (φορολογικά) μέτρα. Κι όμως, αυτά τα πράγματα δεν εφαρμόζονται σε κάποιο video game ή στο μαγευτικό Χόλιγουντ. Στην Ελλάδα του 2013, ως ένα είδος πειράματος, λαμβάνουν μέρος. Αλλά κι αυτός ο φοιτητής, αυτός ο κακομοίρης, είναι προκλητικός. Υπέρ το δέον. Άκου εκεί να θέλει να περάσει σε Πανεπιστήμιο. Να σπουδάσει. Να κάνει μεταπτυχιακό. Διδακτορικό. Για να πάρει ένα χαρτί που δεν αρμόζει ούτε για καύσιμο στο τζάκι. Και να πάει, κατόπιν, να δουλέψει για τρεις και εξήντα. Με τους μισθούς να έχουν πέσει πιο χαμηλά κι από το αξιακό μας σύστημα. Για να γίνουμε, υποτίθεται, πάντοτε μέσω της μείωσης του κόστους εργασίας, πιο ανταγωνιστικοί. Τρίχες κατσαρές. Ποια ανταγωνιστικότητα; Αφού η Ελλάδα στερείται παραγωγικής βάσης. Μόνο τη ναυτιλία έχουμε, η οποία αποτελεί ιδιάζουσα περίπτωση, και τον τουρισμό. Και ευτυχώς που στο Υπουργείο Τουρισμού βρίσκεται η Όλγα (φώτο), γυναικάρα, για να έχουμε και κάτι να ασχολούμαστε, διότι, ειδάλλως, δεν θα είχε κανένα νόημα ύπαρξης ένα τέτοιο Υπουργείο. Ούτως ή άλλως, στην Ελλάδα ελάχιστα έχουν προοδεύσει. Και ο τουρισμός, η αριστερά, η λογική, ο ρομαντισμός και το κοινό συμφέρον δεν βρίσκονται στη λίστα. Έπειτα, λοιπόν, από την μακροσκελή εισαγωγή, αλλά γραμμένη με αυθόρμητη διάθεση, προσπαθώντας να ξεχάσουμε όλα τα παραπάνω, μπαίνω στο ψητό. Με αφορμή το τελευταίο κρούσμα, έρχομαι και ρωτάω. Ρε παιδιά, εμείς οι γαμάτοι τύποι που θέλουμε να βρούμε μια νορμάλ κοπέλα, τι πρέπει να κάνουμε; Διατυπώνω την συγκεκριμένη ερώτηση κάπως χαριτολογώντας, με μία πρεζα αστεϊσμού, διασκεδάζοντας τις εντυπώσεις (κλισέ), αλλά έχοντας τη γεύση πως κάτι τσουλάει λάθος. Τι πρέπει να κάνω, επομένως;

1. Να γίνω gay. Επ' αυτού, σημειώνω ότι στην Μύκονο έχω μεγάλη πέραση. Μην γελάτε, σάτυροι! Ξέρετε τι σημαίνει να συνοδεύεσαι από γκόμενα και να σε κοιτάνε δυο ζεύγη αντρικά μάτια σαν ξερολούκουμο; Μάλλον ευθύνεται η τσαχπινιά μου και το νάζι μου. Συνιστούν βλέπετε, ευχή και κατάρα.
2. Να ανοίξω ένα λογαριασμό Facebook και να αρχίσω να κυνηγάω τύπισσες μέσω αυτού. Το κάνουν πολλοί φίλοι μου. Με αμφιλεγόμενα αποτελέσματα. Εγώ, δεν κατάλαβα, στο πηγάδι κατούρησα; Τι μου λείπει; Όλα τα έχω. Πιασάρικες φωτογραφίες, καλή γραφή και, αν θέλω, γίνομαι μετρ του ψέμματος. Δεδομένη επιτυχία.
3. Να γίνω παράλογος. Με έχουν χαρακτηρίσει, βλέπετε, πολύ λογικό για σχέση. Πράγματι, έχω την τάση να ενεργοποιώ ικανοποιητικά τη λογική μου διάθεση -αν και ορισμένες φορές αυτή επισκιάζεται από το συναίσθημα. Μια απορία, όμως: εγώ είμαι πολύ λογικός ή αυτές πολύ παράλογες; Αίνιγμα ολκής. Δυσεπίλυτο σταυρόλεξο. Δίχως ξεκάθαρη απάντηση.
4. Να γίνω λακαμάς/μαλάκας. Μου έχουν πει ότι είμαι ισχυρή προσωπικότητα κι ως εκ τούτου αυτό δεν είναι καλό για μια σχέση. Έχουν δίκιο. Είναι δύσκολο για μια τύπισσα να τα βρει με έναν άντρα που κάποιες φορές τής λέει «όχι» και δεν της κάνει όλα τα χατήρια. Εξαιρετικά δύσκολο. Πιο πιθανό είναι να βρει ο Ηλιάδης δύο και τρεις επενδυτές για την Αρειανάρα.
5. Να γίνω αμόρφωτος. Θεωρούμαι μορφωμένο αγόρι και αυτό για κάποιες τύπισσες φαντάζει, υποθέτω, τρομακτικό. Σαν να νοιώθουν μειονεκτικά. Καταραμένη ανασφάλεια! Να ακολουθήσω τη μόδα και να γίνω χυδαίος, ηλίθιος και αμόρφωτος; Αυτή δεν είναι η μόδα του σήμερα; Ε;
6. Να εξακολουθήσω (σ)το ίδιο μοτίβο: πολύ απλά να είμαι ο εαυτός μου. 

Καλή επιτυχία!

Υ.Γ.1 Η σωστή απάντηση θα δημοσιευτεί στην επόμενη ανάρτηση.

Υ.Γ.2  Τον τελευταίο καιρό διαβάζω Μάρκο Αυρήλιο. Ξέρετε, αυτόν τον στωικό αυτοκράτορα της Ρώμης που καθόταν μέσα στη σκηνή του εν καιρώ εκστρατειών και αποτύπωνε τις σκέψεις του επί χάρτου. Στα ελληνικά, παρακαλώ. Μέγας ανήρ. Ομολογώ, λοιπόν, με άκρατη διαύγεια, ότι δεν είμαι έτοιμος για τόσο υψηλό επίπεδο γνώσης. Με ξεπερνάει. Και το δηλώνω χωρίς ντροπή. Ο άνθρωπος γράφει τόσο απλά πράγματα που φαίνονται σχεδόν απίστευτα. Ανεφάρμοστα. Ανεδαφικά. Έχουμε αναφέρει, εξάλλου, ουκ ολίγες φορές, ότι το απλό είναι και δύσκολο. Μολαταύτα, μπορώ να πω ότι οι σκέψεις του Μάρκου Αυρήλιου με έχουν ήδη προβληματίζει. Είθε ο προβληματισμός να μετατραπεί σε επιρροή. Αν, εν τέλει, συμβεί κάτι τέτοιο, θα πρόκειται αναμφίβολα για μέγιστο προσωπικό παράσημο.

Υ.Γ.3 Σκεφτόμουν να βάλω Whitesnake και συγκεκριμένα το ''Looking for Love''. Έχω, όμως, πιο άγριες διαθέσεις. Πηγαίνω, λοιπόν, για μάθημα φορώντας μία μπλούζα των KISS. Βλέπει την μπλούζα ένας συμφοιτητής, σχεδόν συνομήλικος, και δείχνει να απορεί με το λογότυπο. Με ρωτάει το αμίμητο: «Γιατί φοράς τέτοια μπλούζα; Ακούς KISS FM;». Ξεπερνώ το αρχικό σοκ και του απαντώ ότι οι KISS είναι ροκ μπάντα. Ο τύπος, όμως, συνεχίζει ακάθεκτος: «KISS; Δεν τους ξέρω. Μάλλον θα είναι καινούρια μπάντα. Εγώ ακούω πιο παλιό ροκ. Συγκεκριμένα Guns N' Roses και Iggy Pop». Και τέζα ο Κάνθαρος. Σαν να με χτύπησε ο Θεός του Κεραυνού.