In Arsenal we trust

Ανάλυση τακτικής

Το μεγάλο πρόβλημα της ομάδας τα τελευταία χρόνια, ήταν αμυντικό. Επιθετικά πάντα 'εβαζε γκολ και είχε μία από τις καλύτερες επιθέσεις στην Αγγλία. Αμυντικά όμως, έμπαζε. Κυρίως στις στημένες φάσεις, από κόρνερ και από φάουλ κοντά στη γραμμή του πλάγιου άουτ. Σε αυτό το κομμάτι φαίνεται η συμβολή του Μπουλντ. Με τον τρόπο του καθιέρωσε τον Μερτεζάκερ στο κέντρο άμυνας σαν ένα από τους δυο σέντερ μπακ, χωρίζοντας το προηγούμενο δίδυμο Βερμάλεν και Κοσιελνί. Ο Γερμανός έχει το πλεονέκτημα του ύψους και της μεγάλης εμπειρίας από ευρωπαϊκούς αγώνες. Έχει κατακτήσει κύπελλο Γερμανίας, με την Βέρντερ Βρέμης, ενώ με την Εθνική έχει παίξει στον τελικό του Euro 2008, και στα τελικά Μουντιάλ του 2006 και 2010. Το μειονέκτημά του είναι πως δεν μπορεί να στρίψει εύκολα τα 196 εκατοστά του κορμιού του. Όμως, εδώ βάζει τη σφραγίδα του ο Βενγκέρ, καθώς από πέρυσι σε μερικά παιχνίδια, όπως με την Μπάγερν στον επαναληπτικό του Μονάχου, αλλά και συνεχώς φέτος, γυρίζει την ομάδα περίπου είκοσι μέτρα πίσω για να μαρκάρει. Σε set up παιχνίδι και εναντίον ομάδων κορυφής, η αμυντική τετράδα της Άρσεναλ στήνεται στη γραμμή της μεγάλης περιοχής. Ένας αμυντικός χαφ, συνήθως ο Αρτέτα, παίζει ανάμεσα στα δυο σέντερ μπακ και περίπου εφτά με οχτώ μέτρα πιο μπροστά, για να παίρνει τα τρεξίματα των αντιπάλων χαφ στον άξονα. Όταν παίζει ο Φλαμινί σε αυτήν τη θέση, φαίνεται πιο καθαρά η παραπάνω ιδιαιτερότητα. Γεμίζοντας, δηλαδή, με παίχτες τη ζώνη γύρω από τη γραμμή της μεγάλης περιοχής, ελαχιστοποιεί το πρόβλημα ταχύτητας του Μερτεζάκερ. Κερδίζει, όμως, από την παρουσία του, όλες τις αποκρούσεις από τις αντίπαλες σέντρες. Φέτος, η Άρσεναλ δεν έχει δεχτεί γκολ από κόρνερ-κεφαλιά, ή από πλάγιο άουτ-κεφαλιά. Στη ροή του αγώνα ίσως αυτό συμβεί. Αλλά όχι σε στημένη φάση.

Στα κόρνερ δυο παίχτες στήνονται στα δοκάρια και πάνω στη γραμμή της μικρής περιοχής παίρνουν θέση οι τέσσερις πιο ψηλοί παίχτες της Άρσεναλ, Σανιά, Κοσιελνί, Ζιρού και Μερτεζάκερ, με τον Γερμανό να είναι ο δεύτερος στη σειρά από τη μεριά που εκτελείται το κόρνερ/φάουλ. Κανείς τους δεν έχει ατομικό ατομικό μαρκάρισμα, αλλά καλύπτουν χώρο. Ένας παίχτης είναι στο πέναλτι κι ένας στο ημικύκλιο της περιοχής, ενώ, παράλληλα, δυο παίχτες, κυρίως οι πιο γρήγοροι, βρίσκονται στις άκρες της μεγάλης περιοχής, έτοιμοι να φύγουν στην κόντρα. Αν το κόρνερ πάει στο πρώτο δοκάρι, ο Μερτεζάκερ, συνήθως, απομακρύνει την μπάλα. Αν πάει στο δεύτερο, βγαίνει ο τέρμας ή καθαρίζει κάποιος από τους Ζιρού και Κοσιελνί. Βελτιώνοντας αυτό το είδος παιχνιδιού, η Άρσεναλ φέτος έχει την καλύτερη άμυνα της λίγκας, με 19 γκολ παθητικό σε 21 ματς. Κι ας έφαγε έξι γκολ μαζεμένα από την Σίτι. Κι όπως έλεγε ένας προπονητής στην Ισπανία, ο Μεντιλιβάρ της Οσασούνα, καλύτερα να χάσεις ένα παιχνίδι με 6-0 παρά έξι παιχνίδια με 1-0. Δεύτερο σημείο αναφοράς, είναι ο Γάλλος επιθετικός (;) της ομάδας, Ολιβιέ Ζιρού. Ο παιχταράς μπορεί να μην είναι ο σούπερ τεχνίτης που ξέρει άψογα τα φάλτσα, αλλά σίγουρα είναι ο πιο αθλητικός παίχτης της Άρσεναλ. Είναι ο τύπος του σέντερ φορ που γυρίζει και μαρκάρει στο κέντρο του γηπέδου και δίνει μεγάλες βοήθειες στο αμυντικό παιχνίδι της ομάδας. Παράλληλα, κινείται σε όλο το φάσμα της επίθεσης, ανοίγοντας διαδρόμους στους εξαιρετικούς χαφ, οι οποίοι μπαίνουν την πλάτη της αντίπαλης άμυνας, τραβώντας έξω τα σέντερ μπακ. Συν το γεγονός ότι έχει σκοράρει μέχρι τώρα εννιά γκολ στο πρωτάθλημα και είναι ο πρώτος σκόρερ της Άρσεναλ. Τις προάλλες, στην εκτός έδρας νίκη της Άρσεναλ στο Βίλλα Παρκ, ο Γουίλσιρ βγήκε στην πλάτη της άμυνας και σκόραρε με σουτ. Ο Βλααρ είχε ακολουθήσει τον Ζιρού στην άκρη δεξιά και ήταν εκτός χώρου ευθύνης του. Το δεύτερο γκολ το σημείωσε ο Ζιρού, αφού πρώτα διόρθωσε το άσχημο πρώτο κοντρόλ του. Αθλητικότατος, που έλεγα και πιο πάνω.

Συνολική αμυντική τακτική
Στα παιχνίδια με τις θεωρούμενες ομάδες κορυφής, η Άρσεναλ έδειξε ότι δεν την ενδιαφέρει να παίξει επιθετικά για να πάρει το χειροκρότημα των φιλάθλων. Τόσο εντός, όσο κι εκτός έδρας. Στα δυο εκτός έδρας παιχνίδια, με τις ομάδες του Μάντσεστερ έκανε δυο ήττες. Στα εντός έδρας παιχνίδια με Λίβερπουλ και Τσέλσι, κέρδισε τους «Κόκκινους» κι έφερε ισοπαλία με τους «Μπλε». Σε κανένα παιχνίδι δεν ρίσκαρε να βγάλει πολλούς παίχτες στην επίθεση. Αν το γκολ ερχόταν από κάποιες στιγμές έμπνευσης, από τους καλούς επιθετικούς που διαθέτει, έχει καλώς. Αυτό συνέβη με την Λίβερπουλ. Αν όχι, τότε κρατάμε πίσω το μηδέν και τον πόντο. Αυτό έγινε με την Τσέλσι. Κόντεψε να γίνει με την Γιουνάιτεντ και μόνο με την Σίτι απέτυχε εντελώς. Η διάταξη του Βενγκέρ είναι με τέσσερις αμυντικούς πίσω, έναν αμυντικό χαφ, τέσσερις μεσοεπιθετικούς και τον Ζιρού μπροστά. Όταν η αντίπαλη ομάδα έχει κατοχή, η αμυντική τετράδα βρίσκεται στη γραμμή της περιοχής και είναι η βάση της συνολικής άμυνας. Αναλόγως με τον χρόνο που απομένει, και το σκορ, η τετράδα ανεβάζει τη γραμμή της, είτε 15 μέτρα πιο ψηλά, μεταξύ κέντρου και μεγάλης περιοχής, είτε ακόμη ψηλότερα, κοντά στη σέντρα, ρισκάροντας να δεχτεί κόντρα επίθεση με κάποιους γρήγορους αντιπάλους επιθετικούς. Αυτό το σενάριο έγινε κόντρα στην Σίτι. Ο αμυντικός χαφ, είπαμε, βρίσκεται ανάμεσα στα δυο σέντερ μπακ για να καλύπτει τα τρεξίματα των αντιπάλων χαφ στον άξονα. Πιο μπροστά του, παίζουν οι δυο κεντρικοί μεσοεπιθετικοί. Αυτοί είναι συνήθως οι Οζίλ και Γουίλσιρ. Στις άκρες παίζουν οι άλλοι δυο μεσοεπιθετικοί, συνήθως οι Καθόρλα και Γουόλκοτ. Όταν ήταν υγιής ο Ράμσεϋ, έστελνε τον Γουίλσιρ στα αριστερά και τον Καθόρλα στον πάγκο. Τώρα που τραυματίστηκε ο Γουόλκοτ, παίρνει σειρά ο Ροζίτσκι ή ο πιτσιρικάς ο Γκνάμπρι. Λύση σε όλες της θέσεις αναμένεται να δώσει και ο Τσάμπερλεϊν που αποθεραπεύθηκε, καθώς κι ο Ποντόλσκι στα αριστερά. Στην επίθεση, στη θέση του Ζιρού, έρχεται αλλαγή ο Δανός Μπέντνερ, που σκόραρε κάποια αποφασιστικά γκολ. Το βασικό στοιχείο της αμυντικής διάταξης είναι η μικρή απόσταση που χωρίζει τις γραμμές. Όταν η τετράδα της άμυνας, είναι στην περιοχή, ο Ζιρού, που είναι ο τελευταίος παίχτης μπροστά, βρίσκεται κάτω από τη σέντρα. Αυτό ελαχιστοποιεί τον ελεύθερο χώρο που έχει στη διάθεσή του ο αντίπαλος, με συνέπεια να αναγκάζεται να παίξει με μεγάλες μπαλιές ή να κάνει λάθος και να τρέξει πίσω στην άμυνα να καλύψει την κόντρα. Να κλείσω με δυο λόγια για τον τερματάρα της ομάδας, τον Πολωνό Τσέσνι. Στα 23 του χρόνια, δείχνει να βελτιώνεται συνεχώς. Αυτή είναι η τέταρτη σεζόν που παίζει βασικός και τον βλέπουμε να αρχίζει να φωνάζει και να καθοδηγεί τους συμπαίχτες του. Είναι ψηλός, κοντά στο 1,95, και ικανότατος μέσα στην εστία. Χρειάζεται να βελτιωθεί στις εξόδους και στο παιχνίδι με τα πόδια. Ο άλλος ο Πολωνός, ο Φαμπιάνσκι, είναι καλύτερος σε αυτούς τους τομείς από τον Τσέσνι, αλλά είναι επιρρεπής στους τραυματισμούς, για αυτό και έχασε τη θέση βασικού.

Συνολική επιθετική τακτική
Επιθετικά υπάρχουν δυο κύριες κατηγορίες για να εκδηλωθεί η τελική προσπάθεια. Η πρώτη είναι η κόντρα-επίθεση που γίνεται από κόρνερ ή στημένη φάση του αντιπάλου. Συνήθως, σε τέτοιες περιπτώσεις, κατεβαίνουν πολλοί παίχτες στην περιοχή της Άρσεναλ και μετά την απόκρουση φεύγουν σαν σφαίρες οι μεσοεπιθετικοί. Μπορεί η Άρσεναλ να μην είναι πολύ αποτελεσματική σε αυτό το στυλ παιχνιδιού, όπως η Ντόρτμουντ ή ή Ρεάλ του Μουρίνιο. Όμως, η ταχύτητα μετάβασης του Γουόλκοτ, όσο ήταν υγιής, του Οζίλ και του Ράμσεϋ προς την αντίπαλη περιοχή, έφερναν αναστάτωση στην αντίπαλη ομάδα. Επίσης, είδαμε στο δεύτερο γκολ εναντίον της Τότεναμ, στο κύπελλο, πως ο Ροζίτσκι έκλεψε την μπάλα, ενώ η ομάδα του ήταν στημένη πίσω και περίμενε, και διένυσε περίπου 40 μέτρα μέχρι να πλασάρει τον τερματοφύλακα. Η δεύτερη μέθοδος που εκδηλώνει η επίθεση της Άρσεναλ, είναι απέναντι σε στημένη άμυνα. Τότε τα δυο πλάγια μπακ, Σανιά (ή Τζέκινσον) και Γκιμπς (ή Μονρεάλ), ανεβαίνουν μεταξύ κέντρου και αντίπαλης περιοχής και πατούν τη γραμμή του πλάγιου άουτ, δίνοντας έτσι το πλεονέκτημα του πλάτους. Τα δυο σέντερ μπακ, Μέρτεζακερ και Κοσιελνί, ανεβαίνουν κοντά στη σέντρα και κρατούν την ευθεία, με απόσταση μεταξύ τους τριάντα μέτρων. Το κενό που υπάρχει στον άξονα, το καλύπτει ο Αρτέτα, κυρίως, ή ο Φλαμινί, δηλαδή ο αμυντικός χαφ. Οι υπόλοιποι κινούνται σε όλο το μήκος και το πλάτος της επίθεσης. Είναι χαρακτηριστικό, φέτος, οι πολλές φορές που αλλάζει η μπάλα με ένα άγγιγμα, κι αυτό οφείλεται στη μεγάλη κλάση των μεσοεπιθετικών. Ακόμα κι αυτοί που μπαίνουν αλλαγή (Ροζίτσκι, Καθόρλα, Γουόλκοτ, Ποντόλσκι), μπορούν να κάνουν τη διαφορά με δυο, τρεις καλές φάσεις. Οι τέσσερις σταθεροί παίχτες, λοιπόν, Σανιά, Γκιμπς, Μέρτεζακερ, Κοσιελνί, δίνουν στήριγμα στους μεσοεπιθετικούς, όταν δεν έχουν την επιλογή να περάσουν την μπάλα μπροστά. Μάλιστα, όταν η μπάλα πάει στους κεντρικούς αμυντικούς, αυτοί δεν διστάζουν να πάρουν μέτρα πίσω ή και να γυρίσουν την μπάλα στο τέρμα, για να διατηρήσουν την κατοχή και να οργανώσουν από την αρχή την επίθεση.

Επίλογος
Ο Αρσέν Βενγκέρ μπορεί να δει το δημιούργημά του στην κορυφή της Αγγλίας. Αν δεν γίνει φέτος, σίγουρα θα γίνει μέσα στα δυο επόμενα χρόνια, αφού πλέον υπάρχουν τα περιθώρια να ξοδέψει πολλά χρήματα για μεταγραφές. Ήδη το brand name της ομάδας έχει διαδοθεί και είναι αναγνωρίσιμο σε όλο τον κόσμο που ασχολείται με το άθλημα. Χαρακτηριστική είναι η φωτογραφία με τους παίχτες του N.B.A. που έπαιξαν στο Λονδίνο. Τι φορούσαν; Φανέλες της Άρσεναλ. Ούτε της Τσέλσι, ούτε της Τότεναμ, ούτε κάποιας άλλης αγγλικής ομάδας.

Υ.Γ.1 Ζητάω ταπεινά συγγνώμη για την καθυστέρηση, αλλά, ειλικρινά σας μιλάω, δεν προλάβαινα! Τουλάχιστον ελπίζω, όσοι πιστοί προσήλθατε, να σας άρεσε. Απαραίτητη προϋπόθεση να έχετε διαβάσει το πρώτο μέρος. Το credit, φυσικά, πάει στον Νικόλα.

Υ.Γ.2 Από τον Αντώνη Καρπετόπουλο: «Είναι αλήθεια ότι κάποιοι από τους περσινούς ήρωες έφυγαν. Δεν υπάρχουν ο Ντε Βινσέντι, αλλά κι ο Φεγκρούς, ο Οικονόμου, ο Γεωργίου, ο πάντα χρήσιμος Τάσος Πάντος. Αλλά υπάρχουν ο Μιχαήλ, ο Τσουκαλάς, ο Κολοβέτσιος, ο Κοροβέσης, ο Ιλιτς, ο Τζημόπουλος, ο Λίλα κι ο Βίλα, ο Ντάσιος, παίκτες που την ομάδα την ξέρουνε. Αυτούς έπρεπε πρώτα να κερδίσει ο προπονητής: δεν τα κατάφερε. Το να χρησιμοποιείς ένα παίκτη συνεχώς δεν σημαίνει πάντα ότι τον πιστεύεις: αν το κάνεις με τρόπο που δείχνει πως αυτός παίζει γιατί δεν υπάρχει άλλος, δύσκολα ο παίκτης θα παίξει για σένα. Δεν είναι ζήτημα συστήματος, αλλά προσέγγισης. Με τον Αναστασιάδη πρόπερσι και τον Χριστόπουλο, πέρυσι οι ίδιοι παίκτες πέθαιναν στο γήπεδο».

Υ.Γ.3 Ο Σούλης μπορεί να δηλώνει ότι ο Άρης θα παλέψει μέχρι τέλους, αλλά η αλήθεια είναι πως στο ματς με τον Λεβαδειακό δεχτήκαμε ισχυρό πλήγμα σε παν επίπεδο. Όπως ισχυρό πλήγμα δέχτηκα κι εγώ ο ίδιος, όταν, καθώς κολυμπούσα στο κολυμβητήριο, παρατήρησα μια γυναίκα που ήταν ίδια ο Λάμπρος Σκόρδας! Ο υποβιβασμός αντέχεται, αυτό το θέαμα όχι!

Υ.Γ.4 Για την μεταγραφή του Μήτρογλου, δεν έχω να δηλώσω το παραμικρό. Τι να σχολιάσω, εξάλλου; Τα προφανή; Ο παίχτης δεν κοστίζει τόσα λεφτά, δεν μπορεί να αγωνιστεί με αξιώσεις στο αγγλικό πρωτάθλημα και οι managers κυριαρχούν. Αυτό που δεν ξέρω είναι που θα αγωνίζεται, ως δανεικός, την επόμενη σεζόν.

Υ.Γ.5 Ρε παιδιά, ποιος είναι αυτός ο Νάτχο που πήρε ο Π.Α.Ο.Κ.; Οι δημοσιογράφοι που τού αφιέρωσαν τόννους μελανιού, τον γνωρίζουν; Τι λέτε;

Υ.Γ.6 Ο χρόνος μου είναι αντιστρόφως ανάλογος της φυσικής και ψυχολογικής μου κατάστασης!