Ελληνικά κλικ

Έχουν ήδη προηγηθεί οι αναρτήσεις με τους ξένους που έχουν αγωνιστεί στο ελληνικό πρωτάθλημα και τους παίχτες από το διεθνές ποδοσφαιρικό στερέωμα. Έφτασε το πλήρωμα του χρόνου για τους Έλληνες ποδοσφαιριστές. Και, πιο συγκεκριμένα, αναφέρομαι για μία ακόμη φορά σε αυτούς που μου έκαναν «κλικ». Για πάμε, λοιπόν:

• Νεμπεγλέρας: Τρομερά φυσικά προσόντα και ένας από τους αγαπημένους μου Έλληνες παίχτες. Οι φήμες λένε ότι τον είχε ζητήσει η Ίντερ!
• Μανωλάς: Σε μια εποχή που άρχισα να παρακολουθώ συνειδητά ποδόσφαιρο, ο Μανωλάς, ο θείος του Έλληνα Μπεκενμπάουερ, έδειχνε άρχοντας της άμυνας. Και, εν πολλοίς, ήταν.
• Νικολαΐδης: Δεν είχε ιδιαίτερη τεχνική, αλλά δεν την χρειαζόταν. Θρασύς, εκρηκτικός, εκτελούσε σε πρώτο χρόνο. Το έλεγε η καρδούλα του.
• Τσιάρτας: Ατσαλάκωτος έβγαινε από το γκαζόν, αλλά οι μπαλιές του, πάντοτε με αρχοντικό στυλ, ήταν ονειρικές.
• Λαζαρίδης: Στον Άρη πραγματοποίησε εξαιρετικές εμφανίσεις. Ο κύριος Σάντος, βέβαια, είχε άλλη άποψη.
• Καραγκούνης: Οφείλω να ομολογήσω ότι δεν τον συμπαθούσα πάντοτε. Η αιτία ήταν ότι κάποτε έπεφτε εύκολα, διότι ήθελε να πέσει. Πήγε, όμως, στο εξωτερικό, έμαθε κάποια πράγματα, ωρίμασε και εξελίχθηκε σε ηγετική φυσιογνωμία.
• Τσιαντάκης: Ακόμα και αμνησία να πάθω, τις φαρμακερές σέντρες του δεν πρόκειται να τις ξεχάσω.
• Καραπιάλης: Ντρίμπλες, έκρηξη, επελάσεις. Δεν ξέρω γιατί, αλλά έχω την εντύπωση ότι ήταν λίγο τεμπελάκος.
• Στολτίδης: Πνευμόνια, σωστό τρέξιμο, έπαιρνε μέτρα στον άξονα και, ενίοτε, σκόραρε. Μοντέρνος παίχτης και υπερχρήσιμος.
• Λουμπούτης: Αθλητικό full back που έδειχνε ότι θα κάνει μεγάλη καριέρα. Όταν ήταν στην Εθνική Ελπίδων, λεγόταν ότι η αριστερή πτέρυγα της Εθνικής Ανδρών ήταν ήδη δική του.
• Μπάρκογλου: Γυρολόγος της Α' Εθνικής και υποτιμημένος επιθετικός.
• Γεωργίου: Τον παρακολούθησα στα Γιάννενα και απορούσα με τις ικανότητές του. Μου θύμιζε τον Στόκερ, έναν παίχτη που έπαιζε στην Βασιλεία.
• Πάντος (φώτο): Στρατιώτης. Παίχτης του προπονητή. Και εξαιρετικά φιλότιμος. Χρήσιμος ποδοσφαιριστής για κάθε ομάδα.
• Άντζας: Αρχοντικό σέντερ μπακ. Σε αντίθεση με τους περισσότερους Έλληνες που αγωνιζόντουσαν στη ίδια θέση, γνώριζε ποδόσφαιρο. Και δεν ήταν μαλακισμένο σαν ορισμένους συμπαίχτες του στον Ολυμπιακό.
• Παπαδημητρίου: Σημαία της Ξάνθης. Του άνηκε η δεξιά πλευρά.
• Φραντζέσκος. Όχι φάουλ έξω από την περιοχή!
• Κορδονούρης: Μπάλα δεν ήξερε, ποδόσφαιρο δεν ήξερε, αλλά το πάθος και το πείσμα του το είχαν ελάχιστοι.
• Αλεξανδρής: Δεν σου γέμιζε το μάτι. Κι όμως, μπορούσε να σκοράρει με κάθε τρόπο. Κυριολεκτικά με κάθε τρόπο.
• Νίνης: Φοβερό entrance με την φανέλα του Παναθηναϊκού. Θυμίζει, πλέον, παλαίμαχο. Μένει να δούμε αν θα αναγεννηθεί από τις στάχτες του.
• Τοχούρογλου: Τον λάτρευα όταν εκτινασσόταν. Ακόμα και χωρίς να συντρέχει ιδιαίτερος λόγος, όταν δηλαδή το αντίπαλο σουτ κατέληγε στα πουλιά, αυτός έπρεπε να απογειωθεί. Αξέχαστη η ανεμίζουσα χαίτη του.
• Δέλλας: Κορυφαίος αμυντικός, ως λίμπερο ή σέντερ μπακ. Στην Κύπρο έπαιξε ακόμα και αμυντικό χαφ. Το μόνο που του έλειπε ήταν ταχύτητα.
• Χαριστέας: Στον Άρη ήταν εξωπραγματικός. Καμία σχέση με τον ποδοσφαιριστή που βλέπαμε στην Εθνική του Ρεχάγκελ.
• Σαραβάκος: Αναρωτιέμαι αν έπαιζε τη σημερινή εποχή, σε ποια μεγάλη ομάδα του εξωτερικού θα αγωνιζόταν.
• Φερεκίδης: Τον θυμάμαι από τον Ιωνικό, όπου είχε κάνει άριστη σεζόν. Ποτέ δεν κλήθηκε στην Εθνική του Δανιήλ.
• Καούνος: Τον είχα δει στην Καλαμάτα, τον είδα μετά από χρόνια στην Τρίπολη και νόμιζα ότι είχε παγώσει ο χρόνος. Αξιόλογος striker.
• Φωτάκης: Έτρεχε πολύ, δοκίμαζε και τα ποδάρια του από μακρινές αποστάσεις. Χρήσιμο εργαλείο.
• Κωστής: Εξαιρετικός ποδοσφαιριστής, αλλά γκαντεμόπαιδο.
• Ζαγοράκης: Μπαίνει στη λίστα μόνο για τις εμφανίσεις του στο Euro 2004. Δεν υπήρχε αυτό που είδαν τα ματάκια μου.
• Αβραάμ Παπαδόπουλος: Έμαθε πολλά δίπλα στον δάσκαλο Ρονάλντο Γκιάρο.
• Φυτανίδης: Σταθερή αξία. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί δεν έπαιξε σε ανώτερο επίπεδο.
• Λυμπερόπουλος: Ευφυής ποδοσφαιριστής. Διέθετε πάσα, σουτ, έπαιζε ως targer man. Λίγο ταχύτητα παραπάνω να είχε ο καψερός.
• Μαχλάς: Στην Ολλανδία λατρεύτηκε σαν Έλληνας Θεός.
• Καλιτζάκης: Κόναν ο Κολιτζιδάκης, νίντζα ο Καλιτζάκης. Έπική εμφάνιση με την Ναντ, μέσα στα χιόνια, στην πορεία του 1996.

Αυτοί, λοιπόν, είναι οι Έλληνες ποδοσφαιριστές που μου έκαναν κλικ. Είμαι βέβαιος ότι έχω ξεχάσει αρκετούς, αλλά, ούτως ή άλλως, δεν χωράνε όλοι σε μια ανάρτηση. Περιμένω, φυσικά, τα δικά σας σχόλια! Σε αυτό το σημείο να σημειώσω ακόμα δυο ονόματα, τα οποία δεν πρόλαβα διά ζώσης και γνώρισα από αφιερώματα και βίντεο. Συγχωρέστε με, λοιπόν, αν φανώ υπερβολικός ή αδαής. Ο ένας είναι ο Σαργκάνης. Οι επεμβάσεις του, εξαιρετικές. Σύμφωνα με αυτά που έχω δει, μπορώ να τον συγκρίνω μόνο με τον Σμάιχελ. Ο δεύτερος είναι ο Χατζηπαναγής. Υπήρξα αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυρας σε κουβέντα περί ποδοσφαίρου από ανθρώπους που έβλεπαν δεκαετίες μπάλα/ποδόσφαιρο και μου έλεγαν ότι για να ξαναδούν τα κόλπα του Χατζηπαναγή έπρεπε να έρθει ο Μέσι.

Υ.Γ.1 Μεγάλη η νίκη του Π.Α.Ο.Κ. στο Καραϊσκάκη. Και πολύτιμη. Αλλά το πρωτάθλημα έχει ακόμα δρόμο. Σπουδαίες οι αναλύσεις και δεκτά όλα τα προγνωστικά, αλλά ας μην προτρέχουμε.

Υ.Γ.2 Από πότε ασχολούμαστε με έναν ληστή τραπεζών που κάνει απεργία πείνας; Κι από πότε ένας αναρχικός ζητάει εκπαιδευτική άδεια για να σπουδάσει Διοίκηση Επιχειρήσεων (!!!); Και ποιος είναι ο ρόλος των γονέων του πολιτικού κρατούμενου (sic!) που ακούει στο όνομα Ρωμανός; Απίστευτα πράγματα. Μόνο στην Ελλάδα. Πραγματικά μόνο στην Ελλάδα. Η επιλεκτική ευαισθησία των Ελλήνων πολιτών είναι εκνευριστική. Και η έλλειψη ορθολογικής κρίσης που διέπουν τους συλλογισμούς τους και τις προτεραιότητες τους, είναι εξοργιστική.

Υ.Γ.3 Λέγαμε, λοιπόν, ότι με τον Γκατούζο δεν θα πλήξουμε. Νταξ, δεν ήταν, δα, και τόσο δύσκολη πρόβλεψη. Υπέβαλε παραίτηση και ξαναγύρισε. Έδιωξε παίχτες υπό το πρόσχημα ότι δεν κρατάνε το confidentiality των αποδυτηρίων. Δήλωσε ότι μοιάζει στον Λουίς Ενρίκε, τον προπονητή της Μπαρτσελόνα. Σε ορισμένες συνεντεύξεις δίνει πραγματικό σόου, με εκρήξεις θυμού, έντονα συναισθήματα και ανυπέρβλητες ατάκες. Και, το πιο πρόσφατο όλων, υποστήριξε ότι φέρνει Ιταλό επενδυτή, ο οποίος διαθέτει για την αποπεράτωση του Ο.Φ.Η. ένα μύριο (!), και έκανε λόγο για πλάνο τεσσάρων ή πέντε χρόνων!

Υ.Γ.4 Αυτά είναι!