Οι μπούκλες σκόραραν!

Απόψε παίξαμε με τον Λεβαδειακό. Πολύ σημαντικό ματς, όπως όλα εκείνα άλλωστε στα οποία εμπλέκονται ομάδες που παλεύουν για τη σωτηρία. Όχι ότι για τον Άρη ο αγώνας ήταν αδιάφορος, το αντίθετο μάλιστα. Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι η εικόνα της ομάδας στο πρώτο ημίχρονο έδειξε μια μικρή αδιαφορία. Πως ξεκινήσαμε όμως στο πρώτο μέρος; Με Πέσκοβιτς, Κουλουχέρη (αμάν αμάν) και τον άγνωστο Ορτίθ ως παρτενέρ του Θύμιου. Γενικά η εντεκάδα είχε πολλές αλλαγές, απόρροια του rotation που επιχείρησε ο Κούπερ. Τουλάχιστον έπαιζε ο Αντού (πουλέν).

Το ξεκίνημα ήταν χαλαρό για τις δυο ομάδες. Ο Λεβαδειακός φάνηκε να περιμένει τον Άρη και να παίξει την κόντρα όποτε του δινόταν η ευκαιρία με κινητήριους μοχλούς τους Γκονζάλες, Αγκάλι και Μπάρκογλου. Ο Άρης όμως ήταν νωχελικός, δεν λειτουργούσε σωστά ανασταλτικά, δεχόταν εύκολα την κάθετη και μπερδευόταν συχνά από τις εναλλαγές θέσεων των Αγκάλι και Μπάρκογλου. Οι μετριότατοι Νάτσο και Ναφτί αδυνατούσαν να υποστηρίξουν τους Τζόνσον και Κάμπορα και γιατί να το κάνουν άλλωστε; Ο Κούπερ ζητούσε από τους παίχτες να πλαγιοκοπήσουν. Αυτοί όμως προτιμούσαν να παίζουν από τον άξονα. Γιατί; Μόνο ο Αντού επιχείρησε κάποιες προσπάθειες, αλλά οι μπαλιές του πηγαίνανε στα πουλιά. Και σαν να μην έφτανε αυτό είχες και τον Έντι να βγαίνει αρκετά έξω από την περιοχή για να πάρει μπάλα και να ανοίξει χώρους. Δεν ξέρω αν η αγωνιστική συμπεριφορά του Αμερικανού ήταν αυτή που ήθελε ο Κούπερ, είμαι σιγουρότατος όμως ότι η ομάδα ήταν αφηρημένη. Το μυαλό μας δεν ήταν στο παιχνίδι.

Το πρώτο μέρος τελείωσε με τον ΕΡΚ να είναι φανερά εκνευρισμένος. Οι παίχτες τα κάνανε όλα ανάποδα. Είχαμε άκαρπη υπεροχή και το βασικότερο δεν είχαμε ουσία. Ο Κούπερ είχε δηλώσει πριν το ματς ότι πρέπει να επικεντρωθούμε στο πρωτάθλημα και στον Λεβαδειακό, αλλά η εικόνα της ομάδας δεν ήταν αντάξια των δηλώσεων του Αργεντίνου. Περίμενα να ανέβουμε στο δεύτερο μέρος και πράγματι κάπως έτσι έγινε. Ευτυχώς.

Ξεκινήσαμε με τον Νασούτι να περνάει (ουφ!) στη θέση του Κουλουχέρη. Λίγο αργότερα μάλιστα παραλίγο να σκοράρει. Ωστόσο, ο Τζόνσον εξακολουθούσε να λειτουργεί σαν καμμένος ιμάντας και μάλλον μπουρδούκλωνε την επίθεση των γηπεδούχων. Πάντως, η ομάδα πατούσε πιο γερά. Εν τω μεταξύ, ο Φαράντος έκανε την ομάδα του πιο επιθετική με την είσοδο του Ναπολεόνι. Στον άλλο πάγκο, ο Κούπερ περνούσε τον Κόκε στη θέση του Τζόνσον, την ίδια στιγμή που ο Ζησόπουλος ανέτρεπε τον Αντού. Ο Νέτο το μετουσίωσε σε γκολ και ανακούφισε τον Κάνθαρο. Οι φιλοξενούμενοι όφειλαν να ανοιχτούν για να ψάξουν την ισοφάριση, κάτι που θα λειτουργούσε υπέρ μας. Μάλιστα, απείλησε με τον υπερ-Πέσκοβιτς να λέει όχι. Οι γραμμές είχαν ανοίξει για τα καλά, ο Κούπερ το διέκρινε άμεσα και πέρασε τον κολοσσιαίο Πρίττα για να φρενάρει τον ρυθμό. Σωστή κίνηση από τον πάγκο. Στα επόμενα λεπτά και μέχρι το τέλος οι γηπεδούχοι είχαν φάσεις για να κάνουν το 2-0, αλλά δεν μπόρεσαν.

Η ταμπακιέρα είναι ότι η ομάδα κέρδισε έναν αξιόμαχο αντίπαλο και πήρε τους πολυπόθητους τρεις βαθμούς. Σε συνδυασμό με τα αποτελέσματα των άλλων αγώνων η νίκη αυτή είναι χρυσάφι για τον απλό λόγο ότι η διαφορά στα play off με Ολυμπιακό και Π.Α.Ο.Κ. μειώθηκε στους δύο βαθμούς. Μπορεί στα πρώτα 45 λεπτά να μην ήμαστε συγκεντρωμένοι, αλλά στην επανάληψη βελτιωθήκαμε, τρέξαμε, δώσαμε πλάτος στο γήπεδο και κυρίως σοβαρευτήκαμε. Η άμυνα του Λεβαδειακού στο πρώτο ημίχρονο άντεξε και έκλεισε τους χώρους, αλλά στο δεύτερο μέρος και μετά το γκολ (ψιλο)κλάταρε. Η ομάδα της Λειβαδιάς πάλεψε και έπεσε μαχόμενη. Η πάλη με τη σωτηρία όμως συνεχίζεται. Θα ήταν κρίμα με τα σημερινά αποτελέσματα να μην κερδίζαμε. Ευτυχώς όλα πήγαν καλά.

Υ.Γ.1 Πως σας φάνηκε ο Ορτίθ; Προσωπικά μου φάνηκε καλός σε γενικές γραμμές.

Γενέθλια και βουρ για τελικό!

Σήμερα γιορτάζουμε την επανάσταση του 1821. Πέρα από αυτή την πολύ σημαντική επέτειο γιορτάζει κι ο Άρης 96 χρόνια ζωής. Και έμενε να δούμε αν θα γιόρταζε τα γενέθλιά του με πρόκριση στον τελικό. Έπρεπε πρώτα να ξεπεράσει το εμπόδιο της Καβάλας, την οποία είχε νικήσει στο πρώτο ματς με 3-1. Το προβάδισμα των δυο γκολ ίσως σήμαινε πολλά, ίσως και τίποτα. Η γνώμη μου πριν τον αγώνα ήταν ότι εύκολα ή δύσκολα θα πηγαίναμε τελικό. Διότι αν δεν παίρναμε την πρόκριση θα φταίγαμε μόνο εμείς. Η σοβαρότητα όμως που δείχνει η ομάδα του Κούπερ εγγυόταν ότι ανήμερα των γενεθλίων του δεν θα εμφάνιζε τάσεις αυτοκτονίας. Η διαχείριση του αγώνα με τον Πανιώνιο έδειξε ότι κρατάει καύσιμα για τον σημερινό αγώνα. Για τον πιο σημαντικό αγώνα μέχρι τον επόμενο. Για το πιο κρίσιμο παιχνίδι στην φετινή χρονιά, όπως άλλωστε δήλωσε ο Κούπερ. Τα κλειδιά για το σημερινό ματς ήταν δύο. Το πρώτο ήταν ότι το σύστημα που θα εφάρμοζε ο Ντε Μος για ανοιχτό παιχνίδι θα βόλευε τον Άρη. Το δεύτερο ήταν ότι από τη στιγμή που ο Άρης θα έβγαζε το πρώτο ημίωρο αλώβητος θα έφερνε το παιχνίδι στα δικά του μέτρα. Το πρώτο κλειδί δυστυχώς δεν το χρησιμοποιήσαμε, το δεύτερο όμως μας ήρθε γάντι. Ας δούμε πως έγινε η δουλειά.

Ο Ολλανδός Αλέφας συνηθίζει να εκπλήσσει και να πειραματίζεται. Παρέταξε την ομάδα με 4-2-3-1, άφησε εκτός αποστολής τον Σμολάρεκ και τον Σόσιν, ενώ στην εντεκάδα ξεκίνησε τον Γιάννου. Η πραγματική έκπληξη όμως ήρθε όταν σπούδαζες την διάταξη της ομάδας. Για το πως παρατάχθηκε ο Άρης δεν απαιτείται αναφορά: 4-4-2 και τα μυαλά στα κάγκελα. Το ματς θύμιζε πιο πολύ κατς, παρά ποδοσφαιρικό αγώνα. Ο Άρης προσέγγισε προσεχτικά το παιχνίδι, ενώ η Καβάλα επιζητούσε ένα γρήγορο γκολ, άνευ αποτελέσματος. Η πραγματική έκπληξη που λέγαμε ήταν η διάταξη του Ντουγκλάο, ο οποίος ενώ στα χαρτιά ήταν κεντρικός αμυντικός στο γήπεδο έπαιζε σε όλο το μήκος του άξονα και μάλιστα έκανε πολύ καλή δουλειά. Μου άρεσαν οι επελάσεις του Νέτο, αλλά απογοητεύτηκα από την αριστερή μας πλευρά. Ο Αράνο έκανε χαζά λάθη και ο Κάλβο κούραζε αρκετά την μπάλα. Σχεδόν ανύπαρκτη η συνεργασία μεταξύ των δυο παιχτών με αποτέλεσμα η Καβάλα να παίζει συνεχώς από εκείνη την πλευρά. Δεν μου άρεσε η εικόνα μας. Είχαμε περιοριστεί σε παθητικό ρόλο, είχαμε χάσει το κέντρο και το κυριότερο δεν μπορούσαμε να βγάλουμε αντεπίθεση παρά το ανοιχτό παιχνίδι εκ μέρους της Καβάλας. Το πρώτο κλειδί που λέγαμε.

Τα προβλήματά μας εξομαλύνθηκαν από τον Κόκε με το γκολ που πέτυχε λίγο πριν την λήξη. Το τέρμα αυτό έδωσε προβάδισμα τριών γκολ στους κίτρινους και άφησε τον Ντε Μος και τον Μάκαρο να τρέχουν. Επανέρχομαι στον Κάλβο, ο οποίος δεν υπήρχε ανασταλτικά με αποτέλεσμα να εκτίθεται ο Αράνο και κατ' επέκταση η άμυνα. Περίμενα να γίνει αλλαγή ο Ισπανός στο ημίχρονο. Από κει και πέρα πουλούσαμε εύκολα τη μπάλα και δίναμε την ευκαιρία στον αντίπαλό μας να επιτίθεται συνεχώς. Καλή παρουσία από Ντιέ, έστω και χωρίς την συνδρομή του απόντος Ντουκρόκ. Οι αλλαγές του Ντε Μος είχαν στόχο να αναπτερώσουν την επιθετική λειτουργία της ομάδας.

Οι Αργοναύτες επέμεναν να κάνουν παιχνίδι από την πλευρά του Αράνο, ο Ναφτί εξακολουθούσε να είναι νευρικός κι ο Ντιέ σκόραρε με εκτέλεση φάουλ. Όπως στο πρωτάθλημα. Περίμενα τα αντανακλαστικά μας να λειτουργήσουν άμεσα. Ο Κούπερ πέταξε τον Χαβίτο στη θέση του Μεριέμ μπας και τρέξουμε/πιέσουμε. Λογική κίνηση. Ένας Πρίττας δεν φτάνει. Ωστόσο, εξακολουθούσαμε να πουλάμε την μπάλα, ο Ντουγκλάο είχε κατασκηνώσει στην επίθεση δίπλα στον Ρινκόν, η Καβάλα είχε φρέσκα ποδάρια στα χαφ και μολονότι είχε κενά στην άμυνα, δεν τα εκμεταλλευόμασταν. Η απορία μου είναι γιατί δεν επιτιθόμασταν; Γιατί δεν αντεπιτιθόμασταν; Μπορεί να πουλούσαμε την μπαλά, αλλά το πρόβλημα ήταν ότι δεν μπορούσαμε να την κρατήσουμε πριν την πουλήσουμε. Ο Ντε Μος φόρτωνε την περιοχή μας με κορμιά την στιγμή που ο Κούπερ συνέχιζε με 4-4-2. Είμαι λάτρης του εν λόγω συστήματος, αλλά υπάρχουν περιστάσεις που απαιτούν αναπροσαρμογή των πλάνων. Πέτα ρε Κούπερ ένα τρίτο χαφ μέσα κι άσε τους Καβαλιώτες να μπουσουλάνε. Οι γηπεδούχοι είχαν κατοχή, υπερείχαν στο κέντρο, ξεχείλιζαν από πάθος, αλλά ευτυχώς δεν έβρισκαν χώρους. Οι παίχτες του Ολλανδού κουτουλούσαν πάνω στους Γκιάρο και Νασούτι. Ειδικά ο Βραζιλιάνος ήταν άρχοντας τόσο στο χαμηλό, όσο και στο ψηλό παιχνίδι. Η απόδοση όμως της ομάδας ήταν μέτρια.

Τα λεπτά κυλούσαν υπέρ του Άρη και τον έφερναν στον τελικό, όπου θα αντιπετωπίσουν τον Π.Α.Ο. ή τα Γιάννενα. Ραντεβού στο Ο.Α.Κ.Α. στις 24 Απριλίου. Μέχρι τότε έχουμε να επικεντρωθούμε στο πρωτάθλημα. Δεν υπάρχει χρόνος για πανηγυρισμούς. Έχουμε ένα μήνα μπροστά μας για να διορθώσουμε τις αδυναμίες μας. Το πιο σημαντικό είναι ότι με την πρόκριση στον τελικό εξασφαλίσαμε την Ευρώπη, αλλά όχι την σταθερότητα. Έχουμε ακόμα δρόμο.

Υ.Γ.1 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΓΛΥΚΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΕΚΑΤΟ ΘΑ 'ΜΑΙ ΠΑΛΙ ΕΔΩ ΝΑ ΣΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΩ!!!

Υ.Γ.2 Μια γεύση από Παλέ, όπου δυστυχώς δεν τα καταφέραμε απένταντι στη Βαλένθια.

Στον καθρέφτη είδα τα φαντάσματα

Το τελευταίο διάστημα ο Π.Α.Ο.Κ. αγωνίστηκε στο Χαριλάου επί του Άρη και στην Τούμπα επί της Α.Ε.Κ. Σε δυο κρίσιμα παιχνίδια που έπρεπε να μπουν και να φάνε σίδερα δεν έδειξαν ικανοί να φάνε ούτε νερόβραστη σούπα. Τι έγινε στον δικέφαλο κι από εκεί που πήγαινε τρένο ξαφνικά εκτροχιάστηκε; Σε ελεύθερη κοινωνία ζούμε και ως εκ τούτου ο καθείς έχει δικαίωμα να εκφράσει την άποψή του.

Οι περισσότεροι το έριχναν στο παρασκήνιο. Κάποιοι το ρίχνουν ακόμα. Μυαλό όμως δεν βάζουμε. Δυστυχώς πάσχουμε από μια ακατάσχετη μανία να ψάχνουμε φταίχτες οπουδήποτε αλλού εκτός από το μαγαζί μας. Προσπαθούμε να δικαιολογήσουμε τις αδυναμίες μας και τα προβλήματά μας, κυνηγώντας χίμαιρες τη στιγμή που αν κοιταχτούμε σε έναν καθρέφτη θα αντικρίσουμε την πραγματικότητα. Σύμφωνα με αυτή την λογική φτάσαμε στο σημείο να ακούμε από κάποιους οπαδούς ότι ο Π.Α.Ο.Κ. έχει γίνει μέρος του ''συστήματος'' κι ότι η απόδοση κάποιων παιχτών στο ματς με την Α.Ε.Κ. ήταν τουλάχιστον ύποπτη (!). Κάποιος νηφάλιος θα διακρίνει ότι απλά πρόκειται για ανικανότητα. Κι όσο πιο γρήγορα την εντοπίσει κανείς, τόσο καλύτερα για την ομάδα.

Ανικανότητα όμως γιατί; Απλούστατα η ομάδα δεν ενισχύθηκε όσο έπρεπε. Δεν υπάρχει ποιότητα. Ουσιαστικά η μόνη μεταγραφή που βγήκε είναι ο Βιτόλο, αλλά αυτό ήταν δεδομένο από τις εξετάσεις του με τον Άρη. Οι υπόλοιποι τι κάνανε; Η απάντηση είναι ότι δεν κάνανε. Μπορεί κάποιος να μου πει γιατί αποκτήθηκε ο Παπάζογλoυ; Για σπάσιμο στον Άρη; Πάρε ρε Ζήση έναν επιθετικό της προκοπής. Βέβαια, όταν τα έλεγες αυτά την περίοδο που η ομάδα έπαιρνε αποτελέσματα πέφτανε να σε φάνε. Και καλά ρε Κάνθαρε, αυτός είναι ο μοναδικός λόγος; Όχι βέβαια. Αυτό είναι απλά ένα κομμάτι του παζλ.

Το σημαντικότερο είναι ότι η ομάδα δεν διαχειρίστηκε σωστά την κατάσταση. Και φυσικά δεν ευθύνεται μόνο ο Ζαγοράκης για αυτό, αλλά και τα Μ.Μ.Ε. της πόλης που έχουν ξεφύγει προ πολλού και έχουν κάνει σύμβολό τους την λακαμία, τις εμπρηστικές τοποθετήσεις και τις κωλοτούμπες. Όταν καταλάβουμε πως πρέπει να φιλτράρουμε ό,τι ακούμε από Κόλκα, Λαγογιάννη, Μύρτσο, Ραπτόπουλο, Δασκάλου κ.ά., τότε ίσως ανέβουμε ένα πολύ μικρό σκαλοπατάκι. Με άλλα λόγια έχουν μερίδιο και οι οπαδοί. Αυτό που δεν έχουμε καταλάβει είναι ότι η αύρα του οπαδού μεταδίδεται στους παίχτες. Έστω ότι η αύρα είναι θετική: τότε όλα πάνε καλά. Όταν όμως είναι αρνητική και μετατρέπεται σε γκρίνια και κλάψα; Ρητορικό ερώτημα.

Από κει και πέρα το τελευταίο διάστημα έχω αντιληφθεί δυο αλήθειες. Εδώ και καιρό έχω εκφράσει την άποψή μου ότι αυτός ο Π.Α.Ο.Κ. δεν μπορεί να πάρει πρωτάθλημα. Για να πάρει κούπα χρειάζεται ενίσχυση με ποιοτικούς παίχτες. Η ανικανότητα που λέγαμε. Από τις τρεις τελευταίες προτάσεις εξάγεται η πρώτη αλήθεια: ο Π.Α.Ο.Κ είναι κοντά στην πρώτη θέση εξαιτίας των πρόωρων αποκλεισμών από Ευρώπη και κύπελλο και λόγω των αυτοκτονιών του Π.Α.Ο., τις αδυναμίες του Ο.Σ.Φ.Π. και την αστάθεια της Α.Ε.Κ. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι ο ίδιος δεν κάνει πρωταθλητισμό. Φυσικά και κάνει. Το ερώτημά μου είναι το εξής: αν δεχτούμε ότι οι οπαδοί πραγματικά πίστευαν ότι η ομάδα μπορεί να πάρει τον τίτλο, πόσο το πίστευαν οι Ζαγοράκης και Σάντος; Έχω την εντύπωση ότι δεν έτρεφαν και μεγάλες ελπίδες.

Ίσως όμως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά αν στα τελευταία ματς δεν ερχόταν η αγωνιστική κάμψη. Φαίνεται ότι η κοιλιά ήρθε στο χειρότερο timing. Κι εδώ έγκειται η δεύτερη αλήθεια: η κοιλιά έχει ξεκινήσει εδώ και πολλές αγωνιστικές. Όταν το είχα πει σε φίλο μου Π.Α.Ο.Κ.τσή πριν το ματς με την Α.Ε.Κ., αποκρίθηκε ότι δεν υπάρχει καμιά κοιλιά κι ότι το ματσάκι είναι άσσος από δω μέχρι την Τούμπα. Δυστυχώς μπερδεύουμε την εμφάνιση με το αποτέλεσμα και κάποια στιγμή θα πρέπει να μάθουμε να τα διαχωρίζουμε αυτά τα δυο.

Και για να επιστρέψουμε στα της ανικανότητας, μήπως αυτή χαρακτηρίζει και τον προπονητή της ομάδας; Η ταπεινή μου γνώμη είναι πως όχι. Ωστόσο, πολλοί είναι αυτοί που έχουν αρχίσει να αμφισβητούν τον Σάντος, κυρίως για το αν έχει τα φόντα να βγάλει την ομάδα πρώτη. Το παρελθόν πάντως δεν είναι με το μέρος του. Ο Πορτογάλος είναι ιδανικός στο να σου φτιάξει μια συμπαγής ομάδα με ξεκάθαρο ρόλο για τον κάθε παίχτη, αλλά όταν εμφανιστεί η πραγματική ανάγκη για αποτελέσματα κάπου βραχυκυκλώνει. Όχι ότι φταίει μόνο αυτός. Δουλεύει με αυτά που έχει, με αυτά που του δώσανε. Με σαρδέλες όπως είχε πει κάποτε. Αρκετοί μάλιστα εξέφρασαν την άποψη να αποχωρήσει το καλοκαίρι. Πολύ φοβάμαι ότι κάτι τέτοιο θα γυρίσει μπούμερανγκ. Ο Π.Α.Ο.Κ. έχει χτιστεί με φιλοσοφία Σάντος που σημαίνει ότι αν φύγει θα πρέπει να έρθει προπονητής με παρόμοια φιλοσοφία. Ειδάλλως, θα χρειαστεί πολύς χρόνος και πολλές αλλαγές για να αλλάξει το μοντέλο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε και τον υψηλό μέσο όρο ηλικίας που έχει η ομάδα με ότι αυτό συνεπάγεται. Πάντως, οφείλω να αποδώσω respect στον καρπουζοψαρά, διότι δεν είναι απατεώνας, βγάζει τίμια το ψωμί του και χαίρομαι που εργάζεται στην χώρα μας. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι ο Π.Α.Ο.Κ. έφτασε εδώ που έφτασε, διότι ο Σάντος έχει καταφέρει να πάρει από αυτό το ρόστερ το 110% των δυνατοτήτων του. Και για να κάνει το κάτι παραπάνω απαιτείται χρόνος, στήριξη και ποιοτική ενίσχυση. Η απαξίωση δεν βλέπω πως μπορεί να βοηθήσει.

Απόρροια των παραπάνω είναι ότι αρκετοί φίλοι της ομάδας φοβούνται μην τους πάρει η κάτω βόλτα στα play off. Πραγματικά ανυπομονώ να δω πως θα αντιδράσει η ομάδα και πως θα παρουσιαστεί σε παιχνίδια φωτιά, όπου θα κληθεί να αντιμετωπίσει δυνατούς αντιπάλους. Αν κατορθώσει να γιατρευτεί ψυχολογικά και να ξεφύγει από την παρασκηνιολογία, θεωρώ ότι με καλή διαχείριση εκ μέρους του Σάντος μπορεί να τερματίσει πρώτη στα play off. Το χειρότερο από όλα σε μια ομάδα είναι να κολλήσει στο παρελθόν. Αν συνεχίσει να κυνηγάει φαντάσματα και χίμαιρες, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να εκτροχιαστεί (και) από τις ράγες των play off.

Ανώριμος Αίας

Κάθισα και παρακολούθησα την Βάαλβαϊκ με τον Άγιαξ για την 28η αγωνιστική της Eredivisie. Ο Άγιαξ προηγήθηκε νωρίς με κεφαλιά του Ντε Γιονγκ, ύστερα από σέντρα στο Σουάρεζ. Στα επόμενα λεπτά, η Βάαλβαϊκ είχε καλές ευκαιρίες με πρωταγωνιστή τον Ντι Γκρεγκόριο. Πάνω κάτω η μπάλα, λες και ήταν φιλικός αγώνας σε μουντιαλίτο. Γύρω στο 15' λεπτό ο ρυθμός έπεσε, μόνο και μόνο για να ζωντανέψει λίγο αργότερα. Ο Αίας είχε πολλά προβλήματα στην άμυνα, ιδίως οι Γκάμπρι και Ανίτα, αλλά ευτυχώς ο Ολεγέρ έκοβε ότι βρισκόταν στην εμβέλειά του.

Απογοητεύτηκα από τον Άγιαξ. Ο Ενό δεν μπορούσε να συμμαζέψει το κέντρο, ο δραστήριος Σουάρες δεν έπαιρνε πάσες, ο Πάντελιτς ήταν αβοήθητος και μόνο η αριστερή πλευρά του Εμάνουελσον ήταν αυτή που έπρεπε. Η ζημιά έγινε όταν ο Πάντελιτς στην προσπάθειά του να διώξει την μπάλα από την άμυνα την έστειλε στα δίχτυα της ομάδας του, αφήνοντας τον Στελέκενμπουργκ άγαλμα. Η Βάαλβαϊκ το δικαιούταν το γκολ. Ωστόσο, μετά την ισοφάριση ο Άγιαξ σοβαρεύτηκε, αναδιοργανώθηκε και προσπάθησε να προηγηθεί εκ νέου. Οι γηπεδούχοι όμως έπαιζαν αρκετά καλά και αν δεν γνώριζες την θέση τους στην βαθμολογία θα έλεγες ότι είναι καλή ομάδα. Βέβαια, η πραγματικότητα είναι ότι η ομάδα έχει καταδικαστεί σε υποβιβασμό.

Στο δεύτερο μέρος περίμενα τον Αίαντα να πρεσάρει και να τρέξει περισσότερο. Μόλις στο 47' λεπτό ο Σουάρεζ σκόραρε και έβαλε την ομάδα του στη θέση του οδηγού. Όλα έδειχναν ότι η ομάδα του Μάρτιν Γιολ και του Ντάνι Μπλιντ θα έβαζε κι άλλα γκολ. Η Βάαλβαϊκ είχε κλειστεί στο μισό γήπεδο, όχι διότι ήθελε: απλά δεν μπορούσε. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι τώρα έδειχνε το πραγματικό της πρόσωπο. Είχα τη χαρά να δω κι ένα όμορφο αυτογκόλ, με τρεις ανενόχλητους αμυντικούς των γηπεδούχων να μπλέκονται και να σκοράρουν εις βάρος της ομάδας τους. Μετά το 70' λεπτό επήλθε μια φυσιολογική χαλαρότητα, η οποία επέτρεψε στον Άγιαξ να πετύχει άλλα δυο γκολ και να κλείσει το υπέρ του σκορ στο 5-1. Στο μεταξύ, οι γηπεδούχοι έπαιζαν με παίχτη λιγότερο. Παρόλα αυτά άξιζαν και δεύτερο γκολ, με την άμυνα του Άγιαξ να πνίγεται σε μια κουταλιά νερό.

Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι το κίνητρο της Βάαλβαϊκ να κάνει μια καλή εμφάνιση ενάντια στον Άγιαξ ήταν ισχυρό. Όπως δεν θα ήταν υπερβολή ότι οι φιλοξενούμενοι υποτίμησαν τον αντίπαλό τους. Μόλις πήρε μπρος η μηχανή φάνηκε και η ποιοτική διαφορά των δυο ομάδων. Με αυτή την νίκη ο Άγιαξ παρέμεινε στη δεύτερη θέση, τέσσερις βαθμούς πίσω από την πρωτοπόρο Τβέντε.

Θέλω να σταθώ λίγο στον Σουάρεζ. Παίζει σε όλες τις θέσεις τις επίθεσης, έχει κίνηση (με ή χωρίς την μπάλα), έχει πολύ καλή πάσα και βλέπει γήπεδο. Απόδειξη ότι έχει πετύχει 29 γκολ και έχει βγάλει 15 ασίστ. Τι άλλο να ζητήσεις από έναν επιθετικογενή ποδοσφαιριστή; Ντάξει, έχει ένα πρόβλημα με το μαρκάρισμα. Λατίνος κετς. Αλλά ο άνθρωπος είναι ότι καλύτερο διαθέτει το ολλανδικό πρωτάθλημα. Ειλικρινά έχω εκπλαγεί που δεν έχει (μοσχο)πουληθεί σε ομάδα του εξωτερικού. Βέβαια, το μεγαλύτερο πρόβλημα του Άγιαξ τα τελευταία χρόνια είναι αυτό: ότι πουλάει τους καλύτερους του παίχτες χωρίς να έχει φτιάξει ομάδα. Γνήσια ποδοσφαιρική επιχείρηση. Όλα δείχνουν ότι αυτή είναι η τελευταία σεζόν του Ουρουγουανού στην ομάδα του Άμστερνταμ.

Το πιο ποπ παιχνίδι της χρονιάς

Και οι δυο ομάδες προέρχονται από ευρωπαϊκούς αποκλεισμούς. Δεν νομίζω ότι αυτό σημαίνει κάτι το ιδιαίτερο, πλην του ότι κατέβαλαν προσπάθεια και ίσως να μην είναι τόσο φρέσκοι. Αν η παραπάνω πρόταση έχει δόση αλήθειας, τότε ο Π.Α.Ο. έχει πλεονέκτημα για τον απλό λόγο ότι είναι πιο γυμνασμένος από τον αντίπαλό του. Στο παρελθόν, το τριφύλλι αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει χωρίς αποτέλεσμα. Δεν νομίζω ότι θα το επιχειρήσει πάλι.

Το πρόβλημά του έγκειται στην άμυνα, όπου οι παίχτες που την πλαισιώνουν χαρακτηρίζονται φιλότιμοι και εργατικοί, αλλά με αυτή τη λογική βάλτε κι εμένα να παίξω: κι εγώ φιλότιμος και εργατικός είμαι. Το πρόβλημα επιτείνεται από την μέτρια απόδοση της μεσαίας γραμμής και κυρίως του Κατσουράνη, ο οποίος πάντως δείχνει να επιστρέφει στο ρόλο που είχε επί Κάτε. Κάτι ανάλογο ισχύει και για την άμυνα του Ολυμπιακού, με την μόνη διαφορά ότι ναι μεν ενδέχεται να είναι ποιοτικότερη, αλλά δεν υπάρχει μεσαία γραμμή. Οι Μέλμπεργκ και Αβραάμ που έβγαζαν τα κάστανα από τη φωτιά από την αρχή της σεζόν, φαίνεται να μην την παλεύουν πια. Ειδικά ο Σουηδός δείχνει μονίμως εκνευρισμένος και ξενερωμένος. Η ουσία είναι ότι με όλα αυτά εκτίθεται ο Αντώνης.

Αν ο Ολυμπιακός δεν θέλει να χάσει θα πρέπει να βελτιωθεί κατά πολύ στον ανασταλτικό τομέα, αν και θεωρώ ότι το τεμάχιο δεν το γλυτώνει. Η παρουσία του Σίλβα θα δώσει την δυνατότητα στον Παναθηναϊκό να εκδηλώσει πολλές επιθέσεις και μάλιστα ανεβάζοντας πολλούς παίχτες μπροστά, ακόμα και αμυντικούς. Εκτός φυσικά, αν ο τσίμπλας φοβηθεί και κρατήσει την ομάδα πίσω. Δεν θα μου προξενήσει εντύπωση να πετύχει γκολ ακόμα και ο Τζόρβας από τη στιγμή που ο Σισέ θα φρουρείται καλά που σημαίνει ότι αρκετοί παίχτες θα είναι αφύλαχτοι. Όπως δεν θα μου κάνει εντύπωση αν σκοράρει ο Ντάμπισαϊρ, ίσως ο μόνος παίχτης που κάνει κίνηση χωρίς την μπάλα ακόμα και σε περιπτώσεις που ξέρει ότι δύσκολα θα δεχτεί πάσα. Μπορεί στο Μπορντό η ομάδα να παρουσιάστηκε βελτιωμένη, αλλά τα προβλήματα παραμένουν. Δεν υπάρχει κίνηση (με ή χωρίς την μπάλα), δεν υπάρχουν αυτοματισμοί, δεν υπάρχουν βοήθειες, δεν βλέπεις καν ένα τριγωνάκι. Φυσικά δεν φταίει ο Μπάντοβιτς σε αυτό. Δεν είναι προπονητής ρε παιδιά. Δεν ξέρει να καθοδηγεί και να διαχειρίζεται καταστάσεις. Το πρόβλημα είναι η εμφανής και συνάμα προκλητική απουσία του Σωκράτη που έχει αφήσει την ομάδα στο έλεός της. Μπάσκετ μυρίζει η υπόθεση αν με πιάνετε. Αυτό που μπορεί να κάνει ο Ολυμπιακός είναι να τα δώσει όλα στα play off για να βγει τσου λου. Ερωτηματικό το πως θα αντιδράσει, διότι ως μόνιμος πρωταθλητής ίσως να μην ξέρει πως πρέπει να χειριστεί την κατάσταση. Πάντως, αν η ομάδα δεν βγει Ευρώπη - και ειδικά τσου λου - έρχεται καταστροφή. Με δεδομένο ότι ο μπακάλης ρίχνει λεφτά μόνο σε κουμπαρά - κι αυτά με το ζόρι - δεν τα βλέπω καλά τα πράγματα. Μια τέτοια περίπτωση θα ενισχύσει την προσωπική μου άποψη ότι τα ψωμιά του θείου αρχίζουν να τελειώνουν.

Σύμφωνα με τα παραπάνω, η λογική λέει ότι ο Π.Α.Ο. δύσκολα θα χάσει. Ο Ολυμπιακός θα πάει χωρίς άγχος για ότι καλύτερο, αλλά θα πρέπει μάλλον να οριοθετηθεί η έννοια ''καλύτερο''. Με άμυνες για τα φρούτα δεν θα εκπλαγώ αν μπουν πολλά γκολ, ειδικά αν λάβω υπόψη τις μεσαίες γραμμές που (δεν) έχουν οι δυο ομάδες και ιδίως οι ερυθρόλευκοι.

Ωστόσο, το ματς δεν είναι τόσο απλό όσο φαίνεται: αυτός ο Ολυμπιακός αν έμπαινε στο Ο.Α.Κ.Α. με στόχο τη νίκη που θα του έδινε την κούπα μάλλον θα έχανε, αφού σε όλη τη διάρκεια της σεζόν έχει δείξει αδυναμίες στο να παίξει ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας. Την Κυριακή που θα μπει χωρίς πίεση, αποφασισμένος να παίξει την κόντρα, είναι πιθανό να μπουρδουκλώσει την ομάδα του Νιόμπλια. Ο καιρός γαρ εγγύς.

Υ.Γ.1 Που είναι ο Πρόεδρος που ξεσήκωνε τον κόσμο;

Υ.Γ.2. Που είναι ο Πρόεδρος που δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί του;

Υ.Γ.3 Νικόλα, τι θα κάνεις; Θα ρισκάρεις για όχι;

Υ.Γ.4. Το βίντεο που ακολουθεί είναι αφιερωμένο στον μπακάλη!

Προσπάθεια μεν, για τα θηρία δε

Ο Καντέ σε δηλώσεις του πριν το ματς είπε ότι δεν έχουν να χάσουν κάτι κι ότι θα τα δώσουν όλα. Αν η παραπάνω δήλωση του Γάλλου είχε λογική τότε ο Νιόμπλιας φέρθηκε λάθος. Ρε Νικόλα πρέπει να βάλεις τρία γκολ. Θα μου πείτε κάτσε ρε Κάνθαρε έχει αγώνα την Κυριακή. Δεν παίζει ρόλο. Κάνε πράξη τα λόγια του Καντέ. Παίξε με Σισέ και Πετρόπουλο μπροστά κι ότι βγει. Βέβαια, εδώ δεν τόλμησε να ξεκινήσει με δυο επιθετικούς απέναντι στην Καλλιθέα, θα το κάνει σε εκτός έδρας ευρωπαϊκό ματς;

Κι όμως το σχήμα που επέλεξε είχε επιθετικούς προσανατολισμούς με τον Σάλπι να συγκλίνει αρκετά προς την κορυφή του άξονα για να βοηθήσει τον Σισέ και τον Βύντρα να ανεβαίνει συχνά πυκνά για να εξισορροπήσει τις πλευρές. Παρά το γεγονός ότι θα μπορούσε να πετύχει κάποιο γκολ και να αλλάξει την τροπή του παιχνιδιού τελικά το έφαγε στις καθυστερήσεις του πρώτου ημιχρόνου από τον Μποκανί. Πάντως, το γκολ που δέχτηκε δεν άλλαζε κάτι στην προσέγγιση του παιχνιδιού. Πάλι τρία τέρματα ήθελε, αυτή τη φορά όμως για να πάει το ματς στην παράταση.

Ωστόσο, η άμυνα του Παναθηναϊκού πελαγοδρομούσε. Στο γκολ που πέτυχαν οι Βέλγοι, φέρει ευθύνη σχεδόν όλη η αμυντική γραμμή της ομάδας! Ειδικά αυτός ο Σουηδός δεν με γεμίζει ρε παιδιά κι αν πραγματικά η διοίκηση μπορούσε να πάρει τον Μέλμπεργκ και δεν τον πήρε ελέω Κάτε, τότε στην Παιανία είναι άξιοι της μοίρας τους. Η ομάδα και το χειμώνα θα μπορούσε να ενισχυθεί στα μετόπισθεν, αλλά ο Πατέρας είχε άλλη άποψη. Αυτές τις λάθος απόψεις τις πληρώνει ο Παναθηναϊκός. Όχι ότι η Σταντάρ είχε σταθερή άμυνα. Κι αυτή για τα θηρία ήταν. Αλλά έβγαζε αντεπιθέσεις φωτιά με βέλη τους Ντε Καμάργκο, Μποκανί, Γιοβάνοβιτς και Νταλμά. Ο Νιόμπλιας πραγματοποίησε κάποιες αλλαγές στην προσπάθειά του να φρεσκάρει την ομάδα, ωστόσο δεν είχαν αποτέλεσμα. Η ομάδα έψαχνε γκολ απεγνωσμένα με τους Καντέ και Βύντρα να παίζουν πολλές φορές σαν εξτρέμ, ενώ ο Σισέ βρισκόταν σε κακή βραδιά. Ένα γκολ τουλάχιστον το δικαιούταν το τριφύλλι. Εκτιμώ ότι το ματς είχε δυο χαρακτηριστικά: τρελό ρυθμό και ανύπαρκτες μεσαίες γραμμές με αποτέλεσμα η μπάλα να πηγαίνει πάνω κάτω. Με βάση τη ροή του αγώνα περίμενα πολλά γκολ. Σίγουρο οβεράκι έδειχνε το ματς.

Βέβαια, η πρόκριση δεν χάθηκε στη Λιέγη, αλλά στην Αθήνα. Αν ο Νιόμπλιας ήταν λίγο πιο προσεκτικός ίσως η προκριθείσα ομάδα ήταν ο Π.Α.Ο. κι όχι η Σταντάρ. Πλέον, αυτά έχουν λίγη σημασία. Το ζήτημα είναι ότι παρά την καλή προσπάθεια οι πράσινοι αποκλείστηκαν από την Ευρώπη και πλέον ακολουθεί το ματς της Κυριακής απέναντι στον Ολυμπιακό, όπου θέλει την νίκη για να πιστοποιήσει την ανωτερότητά του στο φετινό πρωτάθλημα. Η συνέχεια επί του χόρτου.

Αναφορικά με το έτερο ματς, η Λίβερπουλ ήταν καλύτερη, πέταξε τρία τεμάχια και προκρίθηκε έναντι της Λιλ, η οποία προσπάθησε να κλέψει το παιχνίδι. Η Λίβερπουλ ευτύχησε να πετύχει γκολ στις αρχές κάθε ημιχρόνου, ο Μασεράνο υπερείχε έναντι του Μαβουμπά, ο Τόρες προβλημάτισε την άμυνα των Γάλλων (εκτός του Μπεριά), η επιθετική γραμμή των Γάλλων ήταν (σχετικά) ακίνδυνη και κάπως έτσι ήρθε το 3-0, χωρίς να μπορούν οι φιλοξενούμενοι να υπερασπιστούν το σκορ του πρώτου αγώνα. Γουστάρω ομάδες τύπου Λιλ που με τα λίγα δημιουργούν πολλά, αλλά σε αυτό το ματς δεν είχε και πολύ τύχη. Αναμενόμενο το αποτέλεσμα.

Υ.Γ.1 Λίγο ουσία δεν βλάπτει ρε Λέτο.

Υ.Γ.2 Baladeur will be pleased!

Αγαπούλες, γκολάκια, ψέμματα και φάντομ

Αν το ματς με τον Π.Α.Ο.Κ. ήταν σημαντικό, τότε το ματς με την Καβάλα ήταν σημαντικότατο. Για την ακρίβεια ήταν ο αγώνας της χρονιάς, μέχρι τον επόμενο. Ήλπιζα η ομάδα και ο κόσμος να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Πάντως, ο Κούπερ είχε απαλύνει αρκετά τους φόβους μου. Έσπευσε να προσγειώσει άμεσα τους πάντες μετά το ντέρμπι, δεν έδωσε το καθιερωμένο ρεπό στους παίχτες και φάνηκε ότι ξέρει πολύ καλά πως πρέπει να διαχειριστεί την κατάσταση. Από κει και πέρα δεν περίμενα κάποια αλλαγή ούτε στο σχήμα, ουτε στη φιλοσοφία μας. Ο Άρης έπρεπε να μπει να καθαρίσει το ματς, προσέχοντας παράλληλα να μην φάει γκολ. Να είμαι ειλικρινής θα προτιμούσα το πρώτο ματς να γίνεται στην Καβάλα. Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια.

Ο Ντε Μος πάντως, πήρε μεγάλο ρίσκο να παίξει με 4-4-2, έχοντας Σουλτανίδη και Ρίνκον μπροστά, ενώ Ορούμα και Σμόλαρεκ έμειναν στον πάγκο. Η Καβάλα έδινε χώρους με τον Άρη να ψάχνει τρόπους να διασπάσει την αμυντική της γραμμή. Παρόλα αυτά, οι φιλοξενούμενοι είχαν φάση με τον Σουλτανίδη. Ο Κόκε όμως, άνοιξε το σκορ στο 26' λεπτό με εύστοχη εκτέλεση πέναλτι. Ο Ντιέ ήταν εκτός τόπου, ο Ντουκρόκ εκτός χρόνου, οι Παβίσεβιτς και Οικονόμου είχαν πολλά προβλήματα, ενώ από την άλλη πλευρά συγκινήθηκα με τον Πρίττα και τον Γκιάρο. Κι ενώ όλα έδειχναν ότι το σκορ θα έμενε 1-0 μέχρι το ημίχρονο, η ταναπού η μπάλα είχε άλλη άποψη. Σε ανύποπτο χρόνο, ο Ονουάτσι έκανε το 1-1. Ο Άρης ήταν κυρίαρχος στο παιχνίδι, ωστόσο έφαγε το γκολ και ομολογώ ότι ξενέρωσα προσωρινά. Το ρίσκο του Ντε Μος βγήκε, έστω και καταλάθος. Είχα πίστη όμως.

Στο δεύτερο μέρος, ο Άρης πίεζε για γκολ. Ο Ντε Μος έβαλε τους Ορούμα και Σμόλαρεκ με τον τελευταίο να παίζει πιο πολύ μπακ χαφ. Σε μια τέτοια κατάσταση μάρκαρε τον Κάλβο, ο οποίος βγάζει την σέντρα με την μπάλα να καταλήγει στον αρχηγό που σκοράρει. Ωστόσο, η ομάδα δεν σταμάτησε να πιέζει. Αντί να κοιτάξει τον κώλο της, κυνηγούσε και τρίτο τέρμα και μπράβο της. Το γούσταρα. Στη συνέχεια, οι δυο αλλαγές του Κούπερ, Χαβίτο και Τζόνσον, δικαίωσαν τον στρατηγό με τον Ισπανό να κάνει το 3-1 και το Αμερικανάκι να έχει βοηθήσει αρκετά.

Ο Κούπερ φρέσκαρε την ομάδα τη στιγμή που έπρεπε και έκανε πράξη αυτά που είπε στις δηλώσεις του. Μέχρι κι ο Νάτσο απέδωσε καλά. Ο Άρης έκλεινε τους χώρους στην άμυνα και μόλις έκλεβε μπάλα άνοιγε το παιχνίδι σα βεντάλια. Είχε καλή κυκλοφορία και σωστές βοήθειες. Πολύ καλή εμφάνιση και σχετικά καλό αποτέλεσμα. Να πω την αλήθεια στεναχωρήθηκα λίγο με το γκολ που φάγαμε, αλλά ας μην είμαι πλεονέκτης. Από την άλλη, το 4-4-2 του Ντε Μος υπήρχε μόνο στα χαρτιά. Ήταν φανερό ότι πόνταρε αποκλειστικά στην άμυνα. Δεν υπολόγιζε καν τις αντεπιθέσεις ή έστω δεν του βγήκαν. Έχω την αίσθηση ότι προσπάθησε αποτυχημένα να κλέψει το παιχνίδι. Ευτυχώς όλα πήγαν καλά.

Και μετά τη μπάλα ακολούθησε το μπάσκετ. Λέω άντε να πάρουμε δεύτερη χαρά. Φαίνεται ζητούσα πολλά. Πάντως, τα ψέμματα πρέπει να τελειώσουν. Ο Μπλατ πριν το ματς με το Περιστέρι είχε δηλώσει ότι δεν πρέπει να κάνουμε λάθη, πρέπει να ελέγξουμε τα ριμπάουντ, ενώ παράλληλα είχε αναφερθεί και στα τρίποντα. Ότι είπε έγινε ανάποδα. Χάσαμε πολλά ριμπάουντ, έγιναν πολλά λάθη και συν τοις άλλοις δεν βάζαμε τις βολές. Για μένα όμως, δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία. Έπρεπε να κερδίσουμε: τελεία και παύλα. Τι πάει να πει έλειπαν Μπετς και Ριτς; Ενώ ο Ντικούδης ήταν παρών; Όσο και να μην θέλω να το παραδεχτώ, ο Δήμος θυμίζει πρώην αθλητή. Το μόνο θετικό είναι ότι έχουμε πλεονέκτημα σε περίπτωση ισοβαθμίας, διότι είχαμε κερδίσει στο Παλέ με εφτά πόντους, ενώ τώρα χάσαμε με έξι (69-63). Πάλι καλά.

Στη συνέχεια είδα τον Ολυμπιακό. Ο προπονητής (;) της ομάδας είχε δηλώσει ότι η ομάδα θα προσπαθούσε για την πρόκριση. Πώς να προσπαθήσει ρε Μπάντοβιτς; Ο Ντάτολο από αριστερά πήγαινε δεξιά, ο Ζαϊρί από δεξιά πήγαινε στον άξονα, ενώ ο Στολτίδης δεν πήγαινε πουθενά. Η Μπορντό πέταξε ένα γρήγορο τεμάχιο με τον Γκουργκάφ και μετά έκατσε. Ο Ολυμπιακός αναθάρρησε, αλλά η αποβολή του Ντάρμπισαϊρ ψαλίδισε τις όποιες ελπίδες πρόκρισης. Ωστόσο, ο πιστολέρο πυροβόλησε και άγχωσε τον Μπλαν. Στη συνέχεια αποβλήθηκε και ο Ντιαρά και λες κοίτα να δεις που πάει να πάρει ενδιαφέρον το ματς. Μετά τις αποβολές προσπαθούσα να καταλάβω ποια ομάδα παίζει πιο ανορθόδοξα. Ο φλύαρος και συνάμα εκνευριστικός Πουρουπουπού δεν μου επέτρεπε να διαπιστώσω ποιος είχε εναλλακτικό πλάνο. Ο Ολυμπιακός, πάντως, δεν έχει βασικό πλάνο θα έχει και εναλλακτικό; Τα πάντα τέλειωσαν με την κεφαλιά του Τσαμάκ στο 88' λεπτό, ύστερα από σέντρα του Τρεμουλινάς και το ρεσιτάλ της αμυντικής γραμμής του Ολυμπιακού. Η αλήθεια είναι ότι ο Ολυμπιακός δεν άξιζε να περάσει, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι Γάλλοι έκαναν κάτι φοβερό. Επίσης, αλήθεια είναι ότι ο αγώνας της Κυριακής στο Ο.Α.Κ.Α. δεν του επέτρεψε ενδεχομένως να προσπαθήσει σκληρότερα. Αλλά, ρε Μπάντοβιτς, θες τουλάχιστον ένα γκολ και μου ξεκινάς μόνο με τον Άγγλο; Και μάλιστα χωρίς υποστήριξη; Ξεκίνα με δυο επιθετικούς και ό,τι γίνει. Αφού ούτως ή άλλως το κέντρο είναι τρυπητήρι. Και κάτι τελευταίο πριν κλείσω. Ντρέπομαι που μετά από είκοσι χρόνια θα ακούμε Νικοπολίδης και θα λέμε τερματοφυλακάρα. Τουλάχιστον ο Kanthar0s θα γνωρίζει την αλήθεια.

Υ.Γ.1 Γεια σου ρε Ντε Μος με τις δηλώσεις σου!

Υ.Γ.2 Ντικούδης ---> Σίδερο ---> Ριμπάουντ ---> Σίδερο

Υ.Γ.3 Ντικούδης ---> Πάσα ---> Λάθος

Υ.Γ.4 Ντικούδης ---> Άμυνα ---> Αμυντικό φάουλ

Υ.Γ.5 Πουρουπουπού πάψε να μιλάς.

Υ.Γ.6 Ορίστε το φάντομ της σύγχρονης εποχής.

Η επιστροφή (;)

Παρέα με μια μακαρονάδα με κιμά, αποφάσισα να παρακολουθήσω το ματς μεταξύ Τσέλσι και Ίντερ. Ή μήπως Τσέλσι - Μουρίνιο; Κάτι τέτοια τα λατρεύουν οι Άγγλοι. Δώστους παρασκήνιο και εξωαγωνιστικά και πάρτους την ψυχή. Για αυτό και η απουσία του Μουρίνιο από το νησί είναι εμφανής. Ο άνθρωπος είναι cult φιγούρα. Δεν είναι βέβαια και Αλέφας (τρισμέγιστος).

Ο πρώτος αγώνας είχε λήξει 2-1 υπέρ της Ίντερ. Μπορώ να πω ότι ο επαναληπτικός έμοιαζε με ατόφιο αγγλικό παιχνίδι. Λες και έπαιζε Γουέστ Μπρομ - Νιούκαστλ, αλλά με καλύτερη ποιότητα παιχτών. Ο Μουρίνιο έκλεισε καλά την Τσέλσι, η οποία κάτι πήγε να κάνει στην αρχή και στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου. Μπάλακ και Λάμπαρντ ζήτημα είναι να έκαναν ένα σουτ, ο Ανελκά δεν την πάλευε, ο Ντρογκμπά την πάλευε, αλλά ήταν μόνος και συχνά εκτός περιοχής. Από την άλλη πλευρά, η Ίντερ είχε τους Καμπιάσο και Μότα να λειτουργούν σαν σύρτες μπροστά από τους Λούσιο και Σάμουελ, ενώ παράλληλα όσο περνούσε ο χρόνος κέρδιζε όλο και περισσότερα μέτρα. Ο Αντσελότι, βλέποντας ότι δεν έχει να χάσει τίποτα, άρχισε να βάζει επιθετικούς, ενώ ο Μουρίνιο ενίσχυε τα χαφ. Κάποια στιγμή ο Σνάιντερ με ωραία μπαλιά στην πλάτη της άμυνας βρηκε τον Ετό, ο οποίος το έσταξε και κάπου εκεί τέλειωσε η ιστορία.

Καλή εμφάνιση, μεγάλη νίκη και εξίσου μεγάλη πρόκριση για τους Ιταλούς. Η Τσέλσι δεν μου φάνηκε τόσο κακή όσο έλεγε και ξανάλεγε ο Σωτηρακόπουλος, απλά δεν της βγήκαν κάποια πράγματα. Ντάξει με την Ίντερ έπαιζε, όχι με την Πόρτσμουθ. Πλέον, οι Άγγλοι βάζουν πλώρη για την Premier. Ο Kanthar0s πάντως, ψηφίζει Μάντσεστερ (Γιουν.) για το τζαμπιόλι. Αλλά τι τσου λου και βλακείες. Αύριο παραμερίζω τα πάντα και στήνομαι μπροστά από το χαζοκούτι για να παρακολουθήσω: Άρης - Καβάλα, Περιστέρι - Άρης, Μπορντό - Ολυμπιακός και τα μυαλά στα μίξερ.

Υ.Γ.1 Στο ημίχρονο του αγώνα, το γύρισα λίγο στο ΣΚΑΪ. Το μόνο που έχω να πω είναι ότι είμαστε ευλογημένη χώρα.

Υ.Γ.2 Πείτε το διαστροφή, αλλά πολύ θα ήθελα να δω τον Χρήστο να περιγράφει αγώνα του ελληνικού πρωταθλήματος.

Υ.Γ.3 Ζανέτι + Τέρι = Σημαίες. Συμφωνείς Μπαλαντέρ;

Υ.Γ.4 Απόψε έχουμε bonus ένα όμορφο βιντεάκι!

V for Ventouza

Οι Ολυμπιακοί έλεγαν ότι θα ευνοηθεί ο Άρης για να το πάρει ο Π.A.O. Οι Π.Α.Ο.Κ.τσήδες έλεγαν ότι θα ευνοηθεί ο Άρης για να μην το πάρουν οι ίδιοι, ενώ οι Παναθηναϊκοί έλεγαν ότι θα ευνοηθεί ο Π.Α.Ο.Κ., επειδή ο Σωκράτης προτιμά να το πάρει ο Π.Α.Ο.Κ. παρά ο Παναθηναϊκός. Έχουμε φοβερό επίπεδο ρε γαμώτο. Συν τοις άλλοις, έχεις και κάποιους απίθανους να σου λένε ότι ο Άρης είναι αδιάφορος και ως εκ τούτου οφείλει να κοιτάξει το συμφέρον της πόλης. Μπα; Ο Άρης δεν έχει στόχους; Φυσικά έχει στόχους και μέσα από το αποψινό ματς έφτασε πολύ κοντά στην υλοποίησή κάποιων εξ' αυτών. Πολλοί ήταν αυτοί που είπαν ότι η τακτική σε ένα τέτοιο ματς δεν έχει θέση. Κι όμως αυτή έφερε την νίκη στην ομάδα μας. Στρατηγός ο Κούπερ και οπλίτες οι παίχτες που έπαιξαν ακριβώς όπως έπρεπε. Πως ήρθε η νίκη;

Πολύ δυνατό ξεκίνημα από τον γηπεδούχο. Φοβερή πίεση από Ναφτί και Πρίττα με τον Π.Α.Ο.Κ. να προσπαθεί να ισορροπήσει. Ο Κοντρέρας όμως είχε αντίθετη άποψη. Με μια καρατιά ανέτρεψε τον Κόκε, αλλά το πέναλτι που εκτέλεσε ο Κάμπορα πήγε δοκάρι. Ο ίδιος παίχτης εξιλεώθηκε με όμορφο σουτ από το ύψος της μεγάλης περιοχής που έγραψε το 1-0 και καλώς τα τα παιδιά! Ο Π.Α.Ο.Κ. δεν ήταν καλός, έχανε τις μονομαχίες και δεν είχε συνοχή σε καμία πλευρά του γηπέδου. Ο Άρης έπρεπε να συνεχίσει στο ίδιο τέμπο και να μην οπισθοχωρήσει. Δεν έμεινα απόλυτα ευχαριστημένος από την διαχείριση του σκορ.

Ο Βιερίνια ήταν ακίνδυνος, ο Μούσλι απομονωμένος, ο Ίβιτς εξαφανισμένος και οι Γκαρσία με Βιτόλο φαγώθηκαν από τους Ναφτί και Πρίττα. Συν τοις άλλοις, η άμυνα του Π.Α.Ο.Κ. αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα από τους Κάμπορα και Κόκε. Ο Σάντος έπρεπε να κυνηγήσει την ανατροπή και κατά τη γνώμη μου το καλύτερο που θα μπορούσε να κάνει θα ήταν να αλλάξει σε 4-4-2 και να στηρίξει τον Μούσλι. Δεν το έκανε. Από την άλλη πλευρά, ο Άρης δεν έπρεπε να δώσει υπερβολικό χώρο στον Π.Α.Ο.Κ., αλλά να συνεχίσει στο ίδιο τέμπο και να πρεσάρει ψηλά. Το έκανε.

Στο δεύτερο μέρος, ο γκολτζής Κάμπορα με έπεισε πλήρως ότι πρέπει να φτιάξει ένα συμβόλαιο μόνος του και να το υπογράψει. Ξεφτίλισε τον Μαλεζά και έκανε το 2-0. Η άμυνα του Π.Α.Ο.Κ. είναι καλή όταν είναι συμπαγής και συνολική. Απόψε δεν ήταν. Στο ένας εναντίον ενός υπήρχε σοβαρότατο πρόβλημα, καθώς δεν υπήρχαν αλληλοκαλύψεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα αντιεμετικά που χρειαζόταν ο Λίνο. Στο 68' λεπτό, ο Σάντος έβαλε τον Κούτσια στη θέση του Πάμπλο. Ρε Πορτογάλε έπρεπε να φας και δεύτερο γκολ για να ξυπνήσεις; Θα μου πείτε ντάξει στο κοουτσάρισμα έχει πρόβλημα. Η πλάκα είναι ότι αντί να υπάρχει βελτίωση, ο φιλοξενούμενος έπεφτε ολοένα σε απόδοση. Οι αποβολές των Σνάουτσερ και Βιερίνια ήταν η ταφόπλακα του Π.Α.Ο.Κ.

Το παιχνίδι τέλειωσε με τον Κάνθαρο ακόμα να περιμένει τον Σάντος να βάλει δεύτερο επιθετικό. Οι φιλοξενούμενοι παρουσιάστηκαν κατώτεροι των περιστάσεων, δεν είχαν ευκαιρίες, αλλά κάκιστη ανάπτυξη και κάκιστη κυκλοφορία. Ο Π.Α.Ο.Κ. με αυτή την ήττα λέει αντίο στο πρωτάθλημα και ετοιμάζεται για τα play off. Εμείς αποκτήσαμε αέρα πέντε βαθμών από την Καβάλα και όπως φαίνεται θα είμαστε κι εμείς στα play off. Εκεί θα γίνει σφαγή. Ο Άρης κέρδισε κατά κράτος τον αντίπαλό του και κυριάρχησε στη μεσαία γραμμή. Η καλύτερη άμυνα του πρωταθλήματος έφαγε δυο γκολ, απόρροια της καλής κυκλοφορίας και της πίεσης που είχαν οι γηπεδούχοι. Η ομάδα ήταν σταθερή στη σταθερότητά της σε όλο το παιχνίδι. Κατάφερε και μπλόκαρε τον Ίβιτς, ο οποίος πήρε μπάλα ελάχιστες φορές. Μπορώ να πω ότι δεν υστέρησε κανείς. Είχαμε πει ότι θέλαμε συνταγή Ολυμπιακού. Νομίζω το καταφέραμε σε μέγιστο βαθμό. Πλέον, κοιτάμε το παιχνίδι κυπέλλου απέναντι στην Καβάλα, όπου πρέπει να κερδίσουμε. Θέλω να πιστεύω ότι με εμφάνιση παρόμοια με την αποψινή και λόγω κεκτημένης ταχύτητας θα τους καταπιούμε.

Υ.Γ.1 Οι Π.Α.Ο.Κ.τσήδες βρήκαν το άλλοθί τους με τον Σπάθα. Εξάλλου, το δούλευαν όλη τη βδομάδα. Το έχουμε υποστεί κι εμείς και ξέρουμε τα κόλπα. Μην αποπροσανατολίζεστε.

Υ.Γ.2 Θα φάει κράξιμο ο Σάντος;

Υ.Γ.3 Φοβερή έδρα...No comment.

Υ.Γ.4 Μπράβο στον γουρλή Κοσμά!

Η διάταξη, τα φίδια, τα καρπούζια και οι μύθοι

Από την στιγμή που το αποτέλεσμα στην έδρα της Καβάλας δεν στάθηκε ικανό να οριοθετήσει το μέλλον μας, έχουμε μια ακόμα ευκαιρία να το πετύχουμε κόντρα στον Π.Α.Ο.Κ., απέναντι στον οποίο θέλουμε μόνο νίκη. Νίκη για να πετύχουμε το στόχο των play off, νίκη για να βγει πρωταθλητής ο Παναθηναϊκός. Γιατί; Διότι σε περίπτωση που πάμε τελικό κυπέλλου με Παναθηναϊκό παίζουμε Ευρώπη ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Δεν ξέρω αν ο Π.Α.Ο.Κ. θεωρείται ανταγωνιστής, αντίπαλος ή εχθρός, αλλά είναι χρέος μας σε αυτό το τοπικό ντέρμπι να επικρατήσουμε. Ας δούμε το πως μπορεί να γίνει αυτό.

Ο Άρης μου δίνει την αίσθηση ότι μπορεί να πάρει αποτέλεσμα οπουδήποτε και να χάσει από οποιονδήποτε. Γιατί συμβαίνει αυτό; Εξαιτίας του συστήματος, το οποίο στην πράξη δεν εφαρμόζεται λόγω λανθασμένης διάταξης. Γουστάρω τρελά το 4-4-2, αλλά απαιτεί παίχτες τρεχαντήρια και μπαλαδόφατσες. Θέλει ελβετικούς σουγιάδες για αμυντικά χαφ, ακραία μπακ που ανεβαίνουν ψηλά και επιστρέφουν γρήγορα, εξτρέμ να πατάνε περιοχή και δυο επιθετικούς να αλληλοσυμπληρώνει ο ένας τον άλλον. Ο Άρης αυτή τη στιγμή έχει ελάχιστους παίχτες που μπορούν να παίξουν το τρέχον σύστημα. Για την ακρίβεια έχει τέσσερις, άντε πέντε. Νέτο, Ναφτί, Κάλβο, Κάμπορα και ίσως Αντού. Από κει και πέρα τι γίνεται; Καλός και χρυσός ο Πρίττας, αλλά δεν μπορεί να σπρώξει την ομάδα μπροστά. Ο Ντάριο έχει τρεξίματα, και μοιράζει παιχνίδι, αλλά λίγο έξω από την περιοχή τερματίζει. Ο Νάτσο ψάχνεται και τον ψάχνουμε. Φιλότιμος ο Χαβίτο, αλλά με Αντού δεν είσαι πιο απειλητικός; Δυο γκολ έχει στάξει το Αμερικανάκι μέσα από την περιοχή. Η ταπεινή μου γνώμη είναι να ξεκινήσει ο Φρέντυ (ή ο Μεριέμ) αριστερά με τον Κάλβο δεξιά. Έτσι, ο Ισπανός θα έχει να αντιμετωπίσει, με την στήριξη του Νέτο, τον αδύναμο αμυντικά Λίνο κι όχι τον σταθερό Σνάουτσερ. Από κει και πέρα τα μελανά σημεία είναι ο Αράνο και ο Κόκε. Ο Αργεντίνος, ενώ ξεκίνησε καλά τη σεζόν πλέον φαντάζει διαφορετικός παίχτης. Αουρέλιο ένα πράγμα. Μέτριος στο ένας εναντίον ενός, ασταθής, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι έχει αργές επιστροφές ή αν θέλετε δεν έχει καν επιστροφές. Να δούμε πως θα ανταποκριθεί στο δύσκολο μαρκάρισμα του Βιερίνια. Μήπως να παίξει ο σκύλος ο Βαγγέλι αριστερά; Λέω εγώ τώρα.

Και πάμε στον αρχηγό, ίσως τον πιο αμφιλεγόμενο παίχτη της ομάδας. Με τον Ισπανό μέσα η ομάδα δεν παίζει 4-4-2, αλλά 4-4-1-1. Άντε να βάλεις γκολ μετά, όταν γίνεται σέντρα και στην περιοχή είναι μόνο ο Κάμπορα, διότι ο Κόκε βρίσκεται πέντε μέτρα μακριά από αυτήν και οι αμυντικοί χαφ δέκα. Λες και η περιοχή έχει φίδια. Δεν λέω ότι ο Κόκε είναι άχρηστος ή περιττός, αλλά ίσως θα πρέπει να ζυγίσουμε διαφορετικά την κατάσταση. Τείνω να πιστέψω ότι η παρουσία του αποδυναμώνει σε μεγάλο βαθμό το σύστημα όσον αφορά την ανάπτυξη και ιδίως τα τελειώματα. Χωρίς να θέλω να επιστρέψω στο παρελθόν ένα ιδανικό 4-4-2 αποτελείται από ένα ψηλό, τρελό παλικαρά και ένα κουτάβι. Το κουτάβι υπάρχει. Με τα τωρινά δεδομένα λοιπόν έχουμε Κάμπορα - Τζόνσον. Mέχρι κι ο Λαμπριάκος μπορεί να πάρει χρόνο συμμετοχής. Ωστόσο, στον αγώνα της Κυριακής δεν πρέπει να υπάρξουν ατέλειες. Αναζητούμε συνταγή Ολυμπιακού. Τα πάντα πρέπει να κυλήσουν όπως τα θέλουμε εμείς. Πρέπει να δώσουμε ρυθμό, να έχουμε καλές επιστροφές, να υπάρχει αλληλοκάλυψη και να βγαίνουμε νικητές στις προσωπικές μονομαχίες. Πρέπει να έχουμε ποδοσφαιρικό τσαμπουκά. Οφείλουμε να είμαστε ορμητικοί και να μαρκάρουμε ψηλά. Η άμυνα στο 4-4-2 (κι όχι μόνο) ξεκινά από τους επιθετικούς. Πολύ σημαντικό και κρίσιμο το πρώτο εικοσάλεπτο. Αν ο Άρης πετύχει κάποιο γρήγορο γκολ θα αναγκάσει τον Π.Α.Ο.Κ. να βγει από το καβούκι του γρηγορότερα από το προβλεπόμενο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Σάντος έχει φτιάξει την ομάδα του για να προηγείται κι όχι για να κυνηγάει ανατροπές. Το κλειδί του παιχνιδιού θα είναι το πως θα αντιμετωπίσουμε την ποσοτική - ενδεχομένως και ποιοτική - υπεροχή του αντιπάλου στο χώρο της μεσαίας γραμμής. Πως θα στήσει όμως, την ομάδα ο Κούπερ; Μετά το στραπάτσο στην Τούμπα θα σκεφθεί κάτι διαφορετικό; Εκτιμώ ότι ο Κούπερ θα παίζει 4-4-2 μέχρι να πεθάνει ο Χαϊλάντερ. Και με αυτό το σύστημα η σταθερότητα θα αργήσει να έρθει. Θα εμπιστευτεί τους νέους παίχτες; Η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι πρέπει. Καλώς ή κακώς σε αυτό το ματς θα κριθεί κι ο Κούπερ. Ας μην ξεχνάμε ότι στις 17 Μαρτίου περιμένουμε την Καβάλα για το κύπελλο και οφείλουμε να είμαστε προετοιμασμένοι ασχέτως της Κυριακής. Ας ελπίσουμε ότι όλα θα πάνε καλά και στα δυο ματς.

Από την άλλη πλευρά τι γίνεται; Μπορεί οι Π.Α.Ο.Κ.τσήδες στα τελευταία ματς να ένιωθαν περισσότερο άγχος για τα ματς του Ο.Σ.Φ.Π. και του Π.Α.Ο., αλλά ήρθε η ώρα να νοιώσουν κι ίδιοι αγχωμένοι. Πρώτα από όλα δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Π.Α.Ο.Κ. πάει για πρωτάθλημα. Τεράστιο κίνητρο η κούπα, το τσου λου και το χρήμα. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να κυνηγήσει την νίκη. Δεν μπορεί να πάει για το Χ, διότι θα χάσει πολύτιμο έδαφος. Αυτό βέβαια είναι δίκοπο μαχαίρι και μπορεί να αποβεί καταστροφικό αν ανοίξει επικίνδυνα το παιχνίδι. Η ομάδα πρέπει να κλείσει τις αποστάσεις μεταξύ των γραμμών, να ελαχιστοποιήσει τα κενά, ενώ παράλληλα πρέπει να ψάξει τουλάχιστον ένα γκολ. Πως θα το κάνει αυτό; Πιθανολογώ με στημένες μπάλες και αντεπιθέσεις, έχοντας κύριους εκφραστές τους Ίβιτς και Βιερίνια. Ο Σάντος έχει δουλέψει σε αυτούς τους τομείς, όπως και στις βοήθειες περισσότερο από τον Άρη. Το πιο πιθανό χρονικά σημείο για να πετύχει ο Π.Α.Ο.Κ κάποιο γκολ είναι αδιαμφισβήτητα το δεύτερο ημίχρονο, στο οποίο ο Άρης παραδοσιακά πέφτει σε απόδοση. Ο Πορτογάλος θα περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να χτυπήσει. Προφανώς δεν θα μπει φουριόζος από το ξεκίνημα του αγώνα για να βάλει κάποιο τέρμα. Είναι αρκετά ορθολογικός για να αφήσει να συμβεί κάτι τέτοιο.

Το σύνολο που έχει φτιάξει ο ψαράς μου θυμίζει μια εποχή που έπαιζα μουντιαλίτο με μια ομάδα που ήταν μακράν η χειρότερη που έχω παίξει τόπι. Κι όμως με αυτήν την ομάδα πήραμε πρωτάθλημα. Σηκώσαμε κούπα οι ψωνάρες. Το σκέφτομαι καμιά φορά και λέω πως είναι δυνατόν. Ατομικά δεν ήμαστε κάτι το φοβερό, αλλά είχαμε ομάδα. Είχαμε λίγο θέαμα και πολλή ουσία. Να φανταστείτε τα παιχνίδια μας έληγαν με αντιμουντιαλιακά σκορ τύπου 2-0, 3-0, 4-1, 5-2. Εμείς πήραμε την κούπα και χαρήκαμε. Στον Π.Α.Ο.Κ. τι θα γίνει αν βγει πρώτος; Θα συμβούν τρία πράγματα. Πρώτον, θα καταρρεύσουν μύθοι: αυτοί του μπάτζετ, του μεγαλοπαράγοντα και του καλού και θεαματικού ποδοσφαίρου. Είναι πιθανό από την κατάρρευση των παραπάνω να δημιουργηθεί κι ένας καινούριος: αυτός της λαϊκής βάσης. Δεύτερον, ο Βγενόπουλος και ο Πατέρας θα δεχτούν μεγαλοπρεπέστατο φαπ που θα το θυμούνται για αρκετό καιρό. Τρίτον, από την άνοδο του Π.Α.Ο.Κ. και μέσα από τον ανταγωνισμό θα ανέβει κι ο Άρης. Ο Ζαγοράκης επένδυσε σε συνταγή Euro 2004, εντόπισε τον κλώνο του Ρεχάγκελ, στήριξε την επιλογή του και δικαιώνεται. Γιατί πάει όμως για πρωτάθλημα; 1) Έχει ομάδα, 2) ο Ολυμπιακός θυμίζει ομάδα παλαιμάχων με προπονητή εμένα και 3) ο γρήγορος αποκλεισμός από την Ευρώπη και η σφαλιάρα από τα Γιάννενα στο κύπελλο του έδωσε την ευκαιρία να εστιάσει καλύτερα στο στόχο. Διότι, λαμβάνοντας υπόψη το μικρό ρόστερ της ομάδας, αδυνατώ να πιστέψω ότι θα μπορούσε να έχει κάτω από την ίδια μασχάλη δυο καρπούζια, πόσο μάλλον τρία. Στο χέρι του Άρη είναι αν θα του ρίξει κάτω το τρίτο και τελευταίο καρπούζι, δίνοντας προβάδισμα τον Παναθηναϊκό για λόγους που αναφέραμε παραπάνω. Στο χέρι του Άρη είναι να κερδίσει για να μπει play off.

Παρόλη την ανάλυση που προσπάθησα να κάνω το παιχνίδι είναι ιδιαίτερα αμφίρροπο και για τις δυο ομάδες. Μπορεί να γίνει το οτιδήποτε και να αλλάξει τη ροή. Το ζήτημα είναι οι χτυπητές αδυναμίες του 4-4-2 να μην κάνουν τη δουλειά του Σάντος εύκολη. Θα πρέπει να παίξουμε καλύτερα από ότι συνήθως για να πάρουμε το ματς. Το ίδιο ισχύει και για τον Π.Α.Ο.Κ. Τεράστια ώθηση αναμένεται να δώσει και η έδρα. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα δώσει και πίεση. Για μένα το ματς ξεκινάει από το Χ και μακάρι να τελειώσει στον άσσο.

Υ.Γ.1 Κόλκα, Λαγογιάννη και λοιποί κλώνοι εξαφανιστείτε. Είστε επικίνδυνοι.

Υ.Γ.2 Μπαλλή κάτσε σπίτι σου κι άσε τα ραδιόφωνα. Σύνελθε.

Υ.Γ.3 Όχι άλλες δηλώσεις παιχτών. Μιλήστε στο γήπεδο.

Πρίγκηπας χωρίς θρόνο

Τι γίνεται ρε παιδιά με την Α.Ε.Κ.; Τι επιδιώκει σε αυτή τη φάση; Τι κυνηγάει; Νομίζω ότι έχει ήδη καπαρώσει μια θέση στα play off, όπου θα προσπαθήσει να βγει Ευρώπη. Δεν θα είναι εύκολο να το πετύχει, αλλά έχει ένα πλεονέκτημα. Θα βρει κατά πάσα πιθανότητα δυο κουρασμένους αντιπάλους που θα έχουν χάσει το πρωτάθλημα και αυτή η απώλεια όλο και κάποιο ψυχολογικό θα έχει αφήσει.

Η Α.Ε.Κ. μου θυμίζει ομάδα που στην καλή της μέρα μπορεί να σμπαραλιάσει τον αντίπαλό της. Πάντως, στη Λάρισα είδαμε την κακή της μέρα. Όμως, από τη μέση και μπροστά έχει κάποια ποιότητα. Διαθέτει γρήγορους ποδοσφαιριστές, με τεχνική που παίζουν πολύ καλά τους ελεύθερους ρόλους και αναπτύσσονται στους κενούς χώρους. Έχει έναν διάολο που σου βγάζει τα συκώτια όταν έχει όρεξη να παίξει. Ειδάλλως, αν δεν έχει κέφια σε βγάζει εκτός εαυτού και συμπαρασύρει όλη την ομάδα σε αναρχία. Δεν είναι λίγες οι φορές που ο Ντούσαν έχει τρελαθεί με τις μεταπτώσεις του και την αγωνιστική του απειθαρχία. Σε αυτό φέρει ευθύνη κι ίδιος, καθώς δεν έχει καταφέρει να τον καλουπώσει. Θα μου πείτε πως να τον καλουπώσει από τη στιγμή που ο παίχτης θέλει να φύγει και ουσιαστικά παίζει όταν κρίνει αυτός ότι είναι σωστό. Έλα μου ντε. Σε τελική ανάλυση όμως, τι έχει αλλάξει ο προπονητής; Ποια είναι η σφραγίδα του; Ωστόσο, το να βρεθεί ρόλος για τον Σκόκο ενόψει play off είναι άκρως σημαντικό. Σε εκείνα τα παιχνίδια θα είναι ο θάνατός σου, η ζωή μου. Και πες ότι αυτό λύνεται. Με την άμυνα τι κάνουμε; Πρόβλημα στα σέντερ μπακ με γρήγορους αντιπάλους, πρόβλημα στα φιλότιμα ακραία μπακ, το οποίο επιτείνεται από την αδιαφορία που δείχνουν τα επιθετικά χαφ της ομάδας, πρόβλημα στα αμυντικά χαφ με κακή αλληλοκάλυψη. Και ειλικρινά πείτε μου ποιο είναι το κόλπο του Τσακίρη που πουλάει παίχτες σαν τον Μάκο με αντάλλαγμα λεφτά. Διότι κάποιο τρικ θα υπάρχει, δεν γίνεται. Να μας το πει κι εμάς για να σπρώξουμε στην αγορά κάτι ταλεντάκια που έχουμε. Για να καταλάβω, με τον Μάκο θα πάμε μουντιάλ; Τουλάχιστον ας πάει ο Καφές που προσπαθεί περισσότερο.

Τι χρειάζεται η Α.Ε.Κ.; Ποιοτικούς παίχτες. Χρειάζεται ενίσχυση κι αυτό είναι οφθαλμοφανές. Το καλοκαίρι πρέπει να οργανωθούν και να ψάξουν με ανιχνευτή ποιότητας έτοιμους και μάχιμους ποδοσφαιριστές. Φυσικά, όχι τύπου Ιορντάκε ή Λεονάρντο. Τώρα το πως θα οργανωθούν με μια διοίκηση που έχει μπλέξει τα μπούτια της, δεν ξέρω. Άντε να δούμε και τον σωτήρα (;) Αδαμίδη. Οι φήμες πάντως, δίνουν και παίρνουν για πιθανούς ενδιαφερόμενους. Τουλάχιστον, ανέβηκε η ομάδα αγωνιστικά στο δεύτερο γύρο και μετριάστηκε κάπως η ατέρμονη κουβέντα για τα διοικητικά. Αναμένω με ιδιαίτερο ενδιαφέρον το πως θα προετοιμαστεί για τα play off.

Υ.Γ.1 Που χάθηκε ο Bob;

Υ.Γ.2 Την Πέμπτη ακολουθεί άρθρο χείμαρρος για το ντέρμπι.

Ο μήνας τώρα άρ(Χ)ισε

Στην διάρκεια μιας χρονιάς έχεις περιθώρια για γκέλες, για εκπλήξεις, για απειθαρχίες, για ατυχίες. Όταν όμως παίζεις τα πάντα σε τριάντα μέρες τα ψέμματα και τα άλλοθι τελειώνουν. Στο σημερινό ματς, ο Άρης ήθελε την νίκη για δυο λόγους. Αφενός μεν να αποσπαστεί πέντε βαθμούς από την Καβάλα κι αφετέρου δε να περιμένει με λιγότερο άγχος τον Π.Α.Ο.Κ. την επόμενη αγωνιστική. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτός ο αγώνας σε περίπτωση νίκης θα άξιζε έξι βαθμούς κι όχι τρεις.

Ο Κούπερ είχε δηλώσει ότι η ομάδα θα κατέβει για να κερδίσει το παιχνίδι. Δεν το κέρδισε. Για να είμαι ειλικρινής σε κάποιες φάσεις αναρωτήθηκα αν κατέβηκε στο γήπεδο. Φοβόμουν τα κενά που θα δημιουργούντο ως απόρροια της διάταξης και τις ψηλές μπαλιές από την στιγμή που στην εναέρια κυκλοφορία έχουμε πρόβλημα. Παρόλα αυτά, ο Άρης στο ξεκίνημα πατούσε καλύτερα από τον αντίπαλο του και μάλιστα σκόραρε με τον Κάλβο στο 8' λεπτό, ύστερα από παράλληλη πάσα του Χαβίτο. Όμορφο γκολ από τον Ισπανό με τον Οικονόμου και τον Παβίσεβιτς απλά να παρακολουθούν. Η Καβάλα προσπαθούσε να βρει ρυθμό, με την επιθετική τριάδα να αλλάζει συνεχώς θέσεις χωρίς αποτέλεσμα. Στο 19' λεπτό, ο λαγοδόντης προσπάθησε να εκτελέσει τον Ιτάνζ, αλλά ο Γάλλος απέκρουσε σε κόρνερ. Η Καβάλα είχε μια ελαφρά και συνάμα άκαρπη υπεροχή, ενώ παράλληλα είχε σε κακή βραδιά τους Σμόλαρεκ και Ρινκόν. Μάλιστα, ο Ντε Μος αντικατέστησε τον Πολωνό με τον Ορούμα. Ο κλώνος του Ταμπάκη έστειλε τις ομάδες στα αποδυτήρια με τον Άρη να κρατάει εύκολα το σκορ, παρά το γεγονός ότι ο Νέτο ήταν ακούνητο στρατιωτάκι κι ο Κόκε δεν έπαιρνε μπάλα στα πόδια του. Ωστόσο, Ναφτί και Νασούτι ήταν άρχοντες, έχοντας αμφότεροι τον Γκιάρο να λειτουργεί ως σκούπα. Στον αντίποδα, η Καβάλα είχε κακή ανάπτυξη, με τους Ντουκρόκ και Ντιέ να κόβουν, αλλά να μην δημιουργούν.

Στο δεύτερο ημίχρονο, η Καβάλα μπήκε ορμητικά και είχε δυο καλές φάσεις να ισοφαρίσει. Η πρώτη ήταν στο 48' λεπτό με το δοκάρι του Ονουάτσι και η δεύτερη στο 52' λεπτό με τον ίδιο παίχτη. Ο Άρης δεν είχε καμία καλή φάση, αντίθετα είχε μεγάλες αποστάσεις ανάμεσα στις γραμμές του και δεχόταν πίεση από τους γηπεδούχους. Ο Κούπερ έκρινε σωστά ότι θέλαμε φρέσκα ποδάρια στο κέντρο και έριξε στη μάχη τον Νάτσο στη θέση του Πρίττα. Η Καβάλα έδειχνε ότι το να βάλει κάποιο γκολ ήταν θέμα χρόνου. Στο 69' λεπτό απλά ξύσαμε την ζωή μας, ενώ έξι λεπτά αργότερα ο Κούπερ για ανεξήγητο λόγο έβαλε τον Βαγγέλι στη θέση του Χαβίτο. Ίσως διέκρινε πρόβλημα στην δεξιά πτέρυγα. Προσωπικά δεν είδα κάτι τέτοιο. Θα μου πείτε ρε μάγκα δεν είσαι ο Κούπερ. Προφανώς δεν είμαι. Αλλά ρε παιδιά ο Βαγγέλι δεξί εξτρέμ; Λίγο αργότερα ο Ντιέ πέτυχε το πολυπόθητο γκολ με απευθείας εκτέλεση φάουλ. Το φάουλ το κέρδισε ο Σόσιν, ο οποίος δημιούργησε πολλά προβλήματα στον Νασούτι, ειδικά στον αέρα. Γενικώς, ο Ντε Μος φόρτωνε την περιοχή με ψηλά κορμιά.

Το παιχνίδι έληξε 1-1, σκορ μάλλον δίκαιο. Οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι δεν παίξαμε καλά, πιεστήκαμε αρκετά, είχαμε πολλά κενά και δεν μαρκάραμε. Δώσαμε αρκετό χώρο στην Καβάλα και το πληρώσαμε. Επίσης, κι ο Κούπερ δεν μου φάνηκε φρέσκος σήμερα. Η Καβάλα πίεσε και σίγουρα άξιζε το γκολ της ισοφάρισης. Με βάση την εμφάνιση δεν με χαλάει το Χ, αλλά ήθελα την νίκη. Πάντως, δεν έχει χαθεί τίποτα. Εξακολουθείς να βρίσκεσαι δυο βαθμούς πάνω από την Καβάλα και κρατάς την τύχη στα χέρια σου. Αρκεί να παρουσιαστείς μαχίμι και ετοιμοπόλεμος στα επόμενα παιχνίδια. Ο μήνας προμηνύεται καυτός.

Υ.Γ.1 Τι παρωδία είναι αυτό το πράγμα με τις μετακινήσεις οπαδών ρε παιδιά;

Υ.Γ.2 Που πήγανε οι Αντού και Μεριέμ;

Υ.Γ.3 Πόσες φορές ακούμπησε μπάλα ο Κόκε;

Υ.Γ.4 Ντε Μος = Αλέφας.

Φάκελος διαιτησία

Καταρχήν, να ζητήσω συγνώμη για το τεράστιο άρθρο που ακολουθεί. Φαίνεται ότι είχα οίστρο. Έπειτα, αυτή η ανάρτηση θα είναι μία από τις σπάνιες περιπτώσεις που θα με δείτε να αναφέρομαι στη διαιτησία. Απεχθάνομαι να μιλάω για διαιτησία. Προτιμώ να συζητώ για ποδόσφαιρο, ωστόσο έκανα μια εξαίρεση. Πάμε λοιπόν.

Πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν υπάρχει τόσος δόλος όσο νομίζουμε. Δεν λέω ότι όλα είναι άγια και ωραία, αλλά το ότι κυνηγάμε κάποιες φορές φαντάσματα είναι γεγονός. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι οι διαιτητές είναι ανίκανοι και οι επόπτες ακόμα χειρότεροι. Δεν υπάρχει καμιά συνεργασία μεταξύ τους και το βασικότερο δεν ξέρουν τι είναι το πλεονέκτημα. Επίσης, όταν καταλαβαίνουν ότι έχουν κάνει λακαμία, διορθώνουν το λάθος με άλλο λάθος. Φοβερή και συνάμα τόσο απλή λογική. Πάμε να δούμε και το οφσάιντ.

Όταν ο επόπτης σηκώνει σημαία για οφσάιντ ο διαιτητής κατά συντριπτικό ποσοστό θα σφυρίξει. Πόσες φορές έχει πάρει την φάση πάνω του ο διαιτητής; Αλλά για ποιο οφσάιντ μιλάμε; Για αυτό που ο επιτιθέμενος βρίσκεται μισό παπούτσι μπροστά από τον αμυντικό και ο επόπτης δεν το δίνει; Έλεος ρε παιδιά. Λες και αν ήμαστε εμείς επόπτες θα το βλέπαμε ξεκάθαρα. Αλλά για να έχουμε καλό ερώτημα πόσες φορές καταλαβαίνουμε από τη ροή του αγώνα αν υπάρχει κάτι επιλήψιμο ή όχι; Λίγες. Πόσες φορές στηνόμαστε σαν τα χοιρομέρια μπροστά από τηλεοράσεις για να δούμε τις φάσεις σε ριπλέι; Πολλές. Και πάλι άκρη δεν βγάζουμε.

Ωστόσο, δεν πρέπει την επόμενη μέρα το πρωί ο ίδιος ο Τεροβίτσας να φωνάξει τον ''κακό'' διαιτητή, να του ζητήσει εξηγήσεις και να τον στείλει σπίτι του; Πρέπει. Αν γινόταν όμως αυτό με το ρυθμό που πρέπει να γίνεται θα είχαμε μείνει χωρίς διαιτητές. Ε να μείνουμε. Τουλάχιστον να υπάρχει η απαιτούμενη αντίδραση από την Κ.Ε.Δ. και να γνωρίζει ο κάθε διαιτητής ότι αν κάνει μαλακία θα τιμωρείται. Από τον Τεροβίτσα, όχι από τους τηλεδιαιτητές. Το πρόβλημα είναι ότι και η Κ.Ε.Δ. μάλλον είναι ανίκανη όσο και απρόθυμη. Εδώ δεν κάνει το εξής απλό: Να απαγορεύσει κάθε είδους επικοινωνία εκ μέρους του ρεφ με πάσης φύσεως οντότητα κατά τη διάρκεια του ημιχρόνου. Γιατί; Διότι ο κάθε διαιτητής έχει ένα φιλαράκι που τον παίρνει τηλέφωνο στο ημίχρονο και τον ρωτάει αν τα πήγε καλά ή όχι. Αν το φιλαράκι του πει ότι δεν τα πήγε καλά, τότε γίνεται αυτό που είπαμε παραπάνω. Διορθώνει το λάθος με λάθος. Όπως στα μαθηματικά που κάναμε λάθη και στο τέλος το αποτέλεσμα έβγαινε σωστό.

Μπορούμε να μιλάμε μέρες για την διαιτησία. Κάποιοι την χαρακτηρίζουν ως ψύχωση. Η τωρινή κατάσταση μπορώ να πω ότι τείνει προς αυτή την κατεύθυνση. Δεν μιλάμε για μπάλα πλέον. Ακόμα και πριν από ένα ματς μιλάμε για το κοράκι της αναμέτησης. Απλά τραγικό. Τι πραγματικά προσφέρει η κουβέντα περί διαιτησίας εκτός από γκρίνια; Το βασικό είναι ότι κουράζει αφάνταστα και αποπροσανατολίζει από τα αγωνιστικά θέματα της εκάστοτε ομάδας. Και όσο και να μην αρέσει σε κάποιους αυτό που θα πω πάντα ήταν ένα άλλοθι που χρησιμοποιούσαν ή χρησιμοποιούν στις ομάδες. Ο Κόντης είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα. Φυσικά δεν είναι μόνο αυτός. Ακόμα και ομάδες όπως ο Ολυμπιακός κι ο Παναθηναϊκός έχουν το θράσος να διαμαρτύρονται.

Που οδηγεί όμως ο αποπροσανατολισμός; Σε φαύλους κύκλους μέσω των ανακοινώσεων. Αδικούμαι ή θεωρώ ότι αδικούμαι και τι κάνω; Βγάζω ανακοίνωση και φωνάζω. Αποτέλεσμα στο επόμενο ματς να παίρνω σφυρίγματα εις βάρος του αντιπάλου. Τι κάνει ο αντίπαλος; Μα φυσικά βγάζει ανακοίνωση και φωνάζει και ούτω καθεξής. Ωστόσο, για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι στην μπάλα ισχύει ότι και στη ζωή. Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό. Με άλλα λόγια ευνοείται ο ισχυρός. Δεν θεωρώ απαραίτητο να φέρω παραδείγματα. Πιστεύω ότι γίνεται κατανοητό από όλους.

Και συνεχίζουμε με κωμικοτραγικές καταστάσεις. Όπως το να φωνάζει μια ομάδα για σφυρίγματα που δεν πήρε (και ήθελε να πάρει) με το επιχείρημα ότι άλλες ομάδες θα τα παίρνανε. Τι σημαίνει αυτό; Ότι φωνάζει π.χ. η Λάρισα για (αμφισβητούμενο) πέναλτι, προτάσσοντας ως δικαιολογία ότι η ίδια φάση θα δινόταν πέναλτι π.χ. υπέρ του Ολυμπιακού. Στις θέσεις της Λάρισας και Ολυμπιακού βάλτε όποιες ομάδες γουστάρετε. Και ας μην νομίζουμε ότι διαιτητικά λάθη συμβαίνουν μόνο στη χώρα μας. Κάποιος που παρακολουθεί ποδόσφαιρο κι όχι μόνο την ομάδα του, το γνωρίζει καλά αυτό. Επιπλέον, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί οι προπονητές των ομάδων σχολιάζουν την διαιτησία. Δεν έχουν καμιά δουλειά σε αυτό το θέμα. Αποστολή τους είναι τα αγωνιστικά θέματα της ομάδας τους. Βλέπω για παράδειγμα τον Κούπερ που είναι σοβαρός άνθρωπος. Ο Αργεντινός με έχει αφήσει speechless με τις δηλώσεις του. Και το σημαντικότερο είναι ότι η συμπεριφορά ενός προπονητή μεταφέρεται και στους παίχτες, οι οποίοι με τη σειρά τους ευθύνονται κι αυτοί για το διαιτητικό χάλι όταν αποφασίζουν να πέφτουν κάτω λες και είναι στραγγιστά γιαούρτια ή κεραυνοβολημένοι.

Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά του νομίσματος. Ότι συνειδητά αδικείται κάποιος, προς όφελος άλλων. Η αλήθεια είναι ότι από την αρχή ενός αγώνα μπορείς να καταλάβεις ποια ομάδα τρώει το σπρώξιμο, είτε με φάουλ έξω από την περιοχή, είτε με κίτρινες κάρτες σε παίχτες κλειδιά. Θυμάμαι χαρακτηριστικότατα τον αγώνα Άρης - Παναθηναϊκός με τον Σπάθα. Τι καταλάβαμε μέχρις εδώ; Προσπάθησα να δείξω ότι οι εμπλεκόμενοι στο ζήτημα αυτό ξεκινάνε από την Κ.Ε.Δ., τις διοικήσεις των ομάδων, τους ποδοσφαιριστές και καταλήγουν στους οπαδούς. Κάτι λείπει όμως. Μα φυσικά οι δημοσιογράφοι του κώλου. Δεν θα επεκταθώ περαιτέρω γιατί θα θέλουμε δέκα blogs για να αναφερθούμε σε δαύτους. Έχω να θέσω όμως δύο ερωτήματα:

• Εξακολουθεί να υφίσταται αυτό που λέμε παράγκα;
• Υπάρχουν όντως ομάδες που κατά καιρούς έχουν αδικηθεί συστηματικά;

Αναφορικά με το πρώτο ερώτημα, επειδή είμαι ρομαντικός, πιστεύω ότι απλά ευνοείται ο ισχυρός. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Όσο για το δεύτερο ερώτημα, ναι έχουν υπάρξει ομάδες που έχουν αδικηθεί συστηματικά κατά τη διάρκεια μιας σεζόν. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τον Ηρακλή πριν δυο χρονιές. Τον είχαν ξεσκίσει. Όσο για φέτος νομίζω ότι ο Άρης έχει αδικηθεί. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν αυτοκτονεί κι ο ίδιος. Αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα. Τι γίνεται λοιπόν σε αυτή την περίπτωση; Έλα ντε. Το να προβαίνεις σε μπαράζ ανακοινώσεων δεν φέρνει αποτέλεσμα. Το να βγαίνει ο Κόντης κι ο κάθε Κόντης απλά για να κάνει σαματά επίσης δεν φέρνει αποτέλεσμα.

Άρα τι κάνεις; Πώς βρίσκεις το δίκιο σου; Γυρνάς και το άλλο μάγουλο και λες: ''Ναι, γουστάρω, αδικείστε με''; Όχι, βέβαια. Το βασικό είναι να βάλουμε ένα στοπ σε Βαρούχες, Βασιλάκηδες και λοιπούς κλώνους. Για λόγους τηλεθέασης κάποιοι τους βάλανε εκεί και εμείς τσιμπάμε σαν χάνοι. Το αποτέλεσμα είναι πως οι διαιτητές φοβούμενοι μην τυχόν κάνουν κάποιο λάθος και τους ξεσκίσουν οι τηλεδιαιτητές, δεν λειτουργούν με καθαρό μυαλό, έχουν πίεση, άγχος και στο τέλος τα κάνουν όλα ταναπού. Ένας λόγος που οι διαιτητές σφυρίζουν συνέχεια και δεν αφήνουν πλεονέκτημα είναι κι αυτός. Η πεμπτουσία είναι ότι έχει έρθει το πλήρωμα του χρόνου να σταματήσουμε να βρίσκουμε δικαιολογίες για το τι φταίει και απλά να κάτσουμε να το διορθώσουμε. Κι αυτό ισχύει για όλες τις ομάδες. Όταν θα έχεις φτιάξει μια ομάδα με την πραγματική σημασία της λέξης κι όταν θα έχεις λύσει ως μαγαζί τα προβλήματα σου, τότε κάτσε να ασχοληθείς σοβαρά και με αυτούς. Τα συμπεράσματα δικά σας.

Υ.Γ.1 Τον τελευταίο καιρό αρκετοί δημοσιογράφοι έχουν βγει δημόσια και έχουν αναφερθεί για την αντιμετώπιση της διαιτησίας προς την ομάδα του Άρη. Δεν ξέρω αν γνωρίζουν κάτι παραπάνω, αν όμως γνωρίζουν ας βγουν να το δηλώσουν. Όχι μόνο για τον Άρη, αλλά για οποιαδήποτε ομάδα.

Υ.Γ.2 Όσο για την επέτειο του Άρη με τα πέναλτι, ας πατήσει κι η ομάδα λίγο παραπάνω περιοχή. Ας βοηθήσει την κατάσταση.

Υ.Γ.3 Αν φτάσαμε στο σημείο να βάζουμε μπόμπες στους διαιτητές για το κωλοποδόσφαιρο, τρομάζω στη σκέψη για το τι πρέπει να κάνουμε στην πραγματική μας ζωή.

Υ.Γ.4 Επαναλαμβάνω δεν είναι όλα άγια κι ωραία.

Τρέλανέ μας κι άλλο!

Ο Βιγιακάμπα, ως Πρόεδρος της Μπανταλόνα, δήλωσε ότι το πιο σημαντικό όπλο του Άρη δεν είναι η ίδια η ομάδα ως σύνολο, αλλά το ατομικό ταλέντο αρκετών από τις μονάδες που διαθέτει. Δεν ξέρω από που προήλθε αυτή η εκτίμηση για τον Άρη, αλλά αν λάβουμε ως κριτήριο το αποψινό ματς έπεσε έξω.

Δεν σκεφτόμουν τίποτα άλλο πλην της νίκης συνοδευόμενης από καλή εμφάνιση. Για μένα, αυτά τα δυο ήταν τα ζητούμενα. Όσο για την προσέλευση ήμουν (σχεδόν) βέβαιος ότι ο κόσμος θα ανταποκρινόταν στις απαιτήσεις του αγώνα. Όντως έτσι έγινε. Μακάρι να έμενα Σαλονίκη για να έδινα το παρόν στο γήπεδο. Θεωρώ μεγάλη αχαριστία να είσαι δίπλα στο Παλέ και να μην πηγαίνεις εξαιτίας του Δαμιανίδη και του κάθε Δαμιανίδη. Ας μην ξεφύγω όμως.

Απόψε όλα πήγαν καλά. Τι είδαμε; Είδαμε μια ομάδα να παίζει σωστό μπάσκετ. Να ελέγχει τα ριμπάουντ, να τρέχει σε ανοιχτό γήπεδο και να βγάζει αιφνιδιασμούς. Το αποτέλεσμα ήταν να κερδίσουμε πολλά φάουλ που έφθειραν από νωρίς τους παίχτες της Μπανταλόνα. Η άμυνά μας ήταν δυνατή, είχε βοήθειες και ανάγκαζε τους Ισπανούς να βαράνε τρίποντα. Πολλά τρίποντα. Όπως εμείς στα Τρίκαλα. Η ομάδα έπαιξε ορθολογικά, είχε επιλογές και επέβαλε έναν ρυθμό που δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν οι αντίπαλοι, οι οποίοι από ένα σημείο και μετά χάθηκαν. Το φοβερό είναι ότι ήμασταν σταθεροί στην σταθερότητά μας. Εξίσου φοβερό ότι δεν μας βγήκε η ψυχή. Προσωπικά χάρηκα να βλέπω την ομάδα να αποδίδει καλό μπάσκετ. Επίσης, χάρηκα την μακαρονάδα με τα μύδια που έφαγα κατά την διάρκεια του αγώνα.

Αλλά δεν καταλαβαίνω κάτι ρε παιδιά. Στα Τρίκαλα έπεσε ο γενικός και απόψε τον σηκώσαμε; Τι σκαμπανεβάσματα είναι αυτά; Προσπαθώ να καταλάβω αν όλο το βάρος έχει πέσει στην Ευρώπη. Ακόμα δεν έχω βγάλει άκρη. Αλλά διάολε είσαι ο Άρης! Δεν μπορείς να επιλέγεις παιχνίδια και αν πράγματι ο Μπλατ έχει αποφασίσει να διακριθεί στην Ευρώπη δεν ξέρω τι μπορεί να γίνει. Ας σκεφτούμε ότι ο τροπαιούχος πάει Ευρωλίγκα. Αν όμως για τον άλφα βήτα λόγο δεν πάρεις την κούπα τι κάνεις; Ανατρέπεις όλο το σκηνικό μέσω των play off; Κι αν τερματίσεις στην έβδομη ή όγδοη θέση; Αντίο ζωή. Μάλλον οι ισορροπίες είναι πολύ λεπτές και θέλει ιδιαίτερη προσοχή.

Πάντως, πριν λίγο καιρό λίγοι ήταν αυτοί που πίστευαν ότι η ομάδα μπορεί να κάνει το come back στην Ευρώπη. Οι περισσότεροι ήταν απορροφημένοι στο να κράζουνε. Κάποιοι ακόμα είναι. Το κράξιμο είναι δυνατό χούι και δύσκολα φεύγει από πάνω σου. Ο Kanthar0s, όντας φύσει αισιόδοξος σε βαθμό αηδίας, πίστευε ακράδαντα ότι η ομάδα μπορεί να κάνει το τέσσερα στα τέσσερα. Πλέον, μένει ένα ακόμα παιχνίδι, αυτό απέναντι στη Λε Μαν, για να δούμε τι θα γίνει στον όμιλο. Αν θες να είσαι μάγκας κερδίζεις και τερματίζεις πρώτος στον όμιλο χωρίς να σε νοιάζει τίποτα άλλο. Ε κάντο λοιπόν!

Υ.Γ.1. Ελπίζω στο ερχόμενο ματς με Πανιώνιο να μην σαπίσουμε.

Υ.Γ.2 Η μακαρονάδα με τα μύδια ήταν με κόκκινη σαλτσούλα.