Η διάταξη, τα φίδια, τα καρπούζια και οι μύθοι

Από την στιγμή που το αποτέλεσμα στην έδρα της Καβάλας δεν στάθηκε ικανό να οριοθετήσει το μέλλον μας, έχουμε μια ακόμα ευκαιρία να το πετύχουμε κόντρα στον Π.Α.Ο.Κ., απέναντι στον οποίο θέλουμε μόνο νίκη. Νίκη για να πετύχουμε το στόχο των play off, νίκη για να βγει πρωταθλητής ο Παναθηναϊκός. Γιατί; Διότι σε περίπτωση που πάμε τελικό κυπέλλου με Παναθηναϊκό παίζουμε Ευρώπη ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Δεν ξέρω αν ο Π.Α.Ο.Κ. θεωρείται ανταγωνιστής, αντίπαλος ή εχθρός, αλλά είναι χρέος μας σε αυτό το τοπικό ντέρμπι να επικρατήσουμε. Ας δούμε το πως μπορεί να γίνει αυτό.

Ο Άρης μου δίνει την αίσθηση ότι μπορεί να πάρει αποτέλεσμα οπουδήποτε και να χάσει από οποιονδήποτε. Γιατί συμβαίνει αυτό; Εξαιτίας του συστήματος, το οποίο στην πράξη δεν εφαρμόζεται λόγω λανθασμένης διάταξης. Γουστάρω τρελά το 4-4-2, αλλά απαιτεί παίχτες τρεχαντήρια και μπαλαδόφατσες. Θέλει ελβετικούς σουγιάδες για αμυντικά χαφ, ακραία μπακ που ανεβαίνουν ψηλά και επιστρέφουν γρήγορα, εξτρέμ να πατάνε περιοχή και δυο επιθετικούς να αλληλοσυμπληρώνει ο ένας τον άλλον. Ο Άρης αυτή τη στιγμή έχει ελάχιστους παίχτες που μπορούν να παίξουν το τρέχον σύστημα. Για την ακρίβεια έχει τέσσερις, άντε πέντε. Νέτο, Ναφτί, Κάλβο, Κάμπορα και ίσως Αντού. Από κει και πέρα τι γίνεται; Καλός και χρυσός ο Πρίττας, αλλά δεν μπορεί να σπρώξει την ομάδα μπροστά. Ο Ντάριο έχει τρεξίματα, και μοιράζει παιχνίδι, αλλά λίγο έξω από την περιοχή τερματίζει. Ο Νάτσο ψάχνεται και τον ψάχνουμε. Φιλότιμος ο Χαβίτο, αλλά με Αντού δεν είσαι πιο απειλητικός; Δυο γκολ έχει στάξει το Αμερικανάκι μέσα από την περιοχή. Η ταπεινή μου γνώμη είναι να ξεκινήσει ο Φρέντυ (ή ο Μεριέμ) αριστερά με τον Κάλβο δεξιά. Έτσι, ο Ισπανός θα έχει να αντιμετωπίσει, με την στήριξη του Νέτο, τον αδύναμο αμυντικά Λίνο κι όχι τον σταθερό Σνάουτσερ. Από κει και πέρα τα μελανά σημεία είναι ο Αράνο και ο Κόκε. Ο Αργεντίνος, ενώ ξεκίνησε καλά τη σεζόν πλέον φαντάζει διαφορετικός παίχτης. Αουρέλιο ένα πράγμα. Μέτριος στο ένας εναντίον ενός, ασταθής, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι έχει αργές επιστροφές ή αν θέλετε δεν έχει καν επιστροφές. Να δούμε πως θα ανταποκριθεί στο δύσκολο μαρκάρισμα του Βιερίνια. Μήπως να παίξει ο σκύλος ο Βαγγέλι αριστερά; Λέω εγώ τώρα.

Και πάμε στον αρχηγό, ίσως τον πιο αμφιλεγόμενο παίχτη της ομάδας. Με τον Ισπανό μέσα η ομάδα δεν παίζει 4-4-2, αλλά 4-4-1-1. Άντε να βάλεις γκολ μετά, όταν γίνεται σέντρα και στην περιοχή είναι μόνο ο Κάμπορα, διότι ο Κόκε βρίσκεται πέντε μέτρα μακριά από αυτήν και οι αμυντικοί χαφ δέκα. Λες και η περιοχή έχει φίδια. Δεν λέω ότι ο Κόκε είναι άχρηστος ή περιττός, αλλά ίσως θα πρέπει να ζυγίσουμε διαφορετικά την κατάσταση. Τείνω να πιστέψω ότι η παρουσία του αποδυναμώνει σε μεγάλο βαθμό το σύστημα όσον αφορά την ανάπτυξη και ιδίως τα τελειώματα. Χωρίς να θέλω να επιστρέψω στο παρελθόν ένα ιδανικό 4-4-2 αποτελείται από ένα ψηλό, τρελό παλικαρά και ένα κουτάβι. Το κουτάβι υπάρχει. Με τα τωρινά δεδομένα λοιπόν έχουμε Κάμπορα - Τζόνσον. Mέχρι κι ο Λαμπριάκος μπορεί να πάρει χρόνο συμμετοχής. Ωστόσο, στον αγώνα της Κυριακής δεν πρέπει να υπάρξουν ατέλειες. Αναζητούμε συνταγή Ολυμπιακού. Τα πάντα πρέπει να κυλήσουν όπως τα θέλουμε εμείς. Πρέπει να δώσουμε ρυθμό, να έχουμε καλές επιστροφές, να υπάρχει αλληλοκάλυψη και να βγαίνουμε νικητές στις προσωπικές μονομαχίες. Πρέπει να έχουμε ποδοσφαιρικό τσαμπουκά. Οφείλουμε να είμαστε ορμητικοί και να μαρκάρουμε ψηλά. Η άμυνα στο 4-4-2 (κι όχι μόνο) ξεκινά από τους επιθετικούς. Πολύ σημαντικό και κρίσιμο το πρώτο εικοσάλεπτο. Αν ο Άρης πετύχει κάποιο γρήγορο γκολ θα αναγκάσει τον Π.Α.Ο.Κ. να βγει από το καβούκι του γρηγορότερα από το προβλεπόμενο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Σάντος έχει φτιάξει την ομάδα του για να προηγείται κι όχι για να κυνηγάει ανατροπές. Το κλειδί του παιχνιδιού θα είναι το πως θα αντιμετωπίσουμε την ποσοτική - ενδεχομένως και ποιοτική - υπεροχή του αντιπάλου στο χώρο της μεσαίας γραμμής. Πως θα στήσει όμως, την ομάδα ο Κούπερ; Μετά το στραπάτσο στην Τούμπα θα σκεφθεί κάτι διαφορετικό; Εκτιμώ ότι ο Κούπερ θα παίζει 4-4-2 μέχρι να πεθάνει ο Χαϊλάντερ. Και με αυτό το σύστημα η σταθερότητα θα αργήσει να έρθει. Θα εμπιστευτεί τους νέους παίχτες; Η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι πρέπει. Καλώς ή κακώς σε αυτό το ματς θα κριθεί κι ο Κούπερ. Ας μην ξεχνάμε ότι στις 17 Μαρτίου περιμένουμε την Καβάλα για το κύπελλο και οφείλουμε να είμαστε προετοιμασμένοι ασχέτως της Κυριακής. Ας ελπίσουμε ότι όλα θα πάνε καλά και στα δυο ματς.

Από την άλλη πλευρά τι γίνεται; Μπορεί οι Π.Α.Ο.Κ.τσήδες στα τελευταία ματς να ένιωθαν περισσότερο άγχος για τα ματς του Ο.Σ.Φ.Π. και του Π.Α.Ο., αλλά ήρθε η ώρα να νοιώσουν κι ίδιοι αγχωμένοι. Πρώτα από όλα δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Π.Α.Ο.Κ. πάει για πρωτάθλημα. Τεράστιο κίνητρο η κούπα, το τσου λου και το χρήμα. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να κυνηγήσει την νίκη. Δεν μπορεί να πάει για το Χ, διότι θα χάσει πολύτιμο έδαφος. Αυτό βέβαια είναι δίκοπο μαχαίρι και μπορεί να αποβεί καταστροφικό αν ανοίξει επικίνδυνα το παιχνίδι. Η ομάδα πρέπει να κλείσει τις αποστάσεις μεταξύ των γραμμών, να ελαχιστοποιήσει τα κενά, ενώ παράλληλα πρέπει να ψάξει τουλάχιστον ένα γκολ. Πως θα το κάνει αυτό; Πιθανολογώ με στημένες μπάλες και αντεπιθέσεις, έχοντας κύριους εκφραστές τους Ίβιτς και Βιερίνια. Ο Σάντος έχει δουλέψει σε αυτούς τους τομείς, όπως και στις βοήθειες περισσότερο από τον Άρη. Το πιο πιθανό χρονικά σημείο για να πετύχει ο Π.Α.Ο.Κ κάποιο γκολ είναι αδιαμφισβήτητα το δεύτερο ημίχρονο, στο οποίο ο Άρης παραδοσιακά πέφτει σε απόδοση. Ο Πορτογάλος θα περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να χτυπήσει. Προφανώς δεν θα μπει φουριόζος από το ξεκίνημα του αγώνα για να βάλει κάποιο τέρμα. Είναι αρκετά ορθολογικός για να αφήσει να συμβεί κάτι τέτοιο.

Το σύνολο που έχει φτιάξει ο ψαράς μου θυμίζει μια εποχή που έπαιζα μουντιαλίτο με μια ομάδα που ήταν μακράν η χειρότερη που έχω παίξει τόπι. Κι όμως με αυτήν την ομάδα πήραμε πρωτάθλημα. Σηκώσαμε κούπα οι ψωνάρες. Το σκέφτομαι καμιά φορά και λέω πως είναι δυνατόν. Ατομικά δεν ήμαστε κάτι το φοβερό, αλλά είχαμε ομάδα. Είχαμε λίγο θέαμα και πολλή ουσία. Να φανταστείτε τα παιχνίδια μας έληγαν με αντιμουντιαλιακά σκορ τύπου 2-0, 3-0, 4-1, 5-2. Εμείς πήραμε την κούπα και χαρήκαμε. Στον Π.Α.Ο.Κ. τι θα γίνει αν βγει πρώτος; Θα συμβούν τρία πράγματα. Πρώτον, θα καταρρεύσουν μύθοι: αυτοί του μπάτζετ, του μεγαλοπαράγοντα και του καλού και θεαματικού ποδοσφαίρου. Είναι πιθανό από την κατάρρευση των παραπάνω να δημιουργηθεί κι ένας καινούριος: αυτός της λαϊκής βάσης. Δεύτερον, ο Βγενόπουλος και ο Πατέρας θα δεχτούν μεγαλοπρεπέστατο φαπ που θα το θυμούνται για αρκετό καιρό. Τρίτον, από την άνοδο του Π.Α.Ο.Κ. και μέσα από τον ανταγωνισμό θα ανέβει κι ο Άρης. Ο Ζαγοράκης επένδυσε σε συνταγή Euro 2004, εντόπισε τον κλώνο του Ρεχάγκελ, στήριξε την επιλογή του και δικαιώνεται. Γιατί πάει όμως για πρωτάθλημα; 1) Έχει ομάδα, 2) ο Ολυμπιακός θυμίζει ομάδα παλαιμάχων με προπονητή εμένα και 3) ο γρήγορος αποκλεισμός από την Ευρώπη και η σφαλιάρα από τα Γιάννενα στο κύπελλο του έδωσε την ευκαιρία να εστιάσει καλύτερα στο στόχο. Διότι, λαμβάνοντας υπόψη το μικρό ρόστερ της ομάδας, αδυνατώ να πιστέψω ότι θα μπορούσε να έχει κάτω από την ίδια μασχάλη δυο καρπούζια, πόσο μάλλον τρία. Στο χέρι του Άρη είναι αν θα του ρίξει κάτω το τρίτο και τελευταίο καρπούζι, δίνοντας προβάδισμα τον Παναθηναϊκό για λόγους που αναφέραμε παραπάνω. Στο χέρι του Άρη είναι να κερδίσει για να μπει play off.

Παρόλη την ανάλυση που προσπάθησα να κάνω το παιχνίδι είναι ιδιαίτερα αμφίρροπο και για τις δυο ομάδες. Μπορεί να γίνει το οτιδήποτε και να αλλάξει τη ροή. Το ζήτημα είναι οι χτυπητές αδυναμίες του 4-4-2 να μην κάνουν τη δουλειά του Σάντος εύκολη. Θα πρέπει να παίξουμε καλύτερα από ότι συνήθως για να πάρουμε το ματς. Το ίδιο ισχύει και για τον Π.Α.Ο.Κ. Τεράστια ώθηση αναμένεται να δώσει και η έδρα. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα δώσει και πίεση. Για μένα το ματς ξεκινάει από το Χ και μακάρι να τελειώσει στον άσσο.

Υ.Γ.1 Κόλκα, Λαγογιάννη και λοιποί κλώνοι εξαφανιστείτε. Είστε επικίνδυνοι.

Υ.Γ.2 Μπαλλή κάτσε σπίτι σου κι άσε τα ραδιόφωνα. Σύνελθε.

Υ.Γ.3 Όχι άλλες δηλώσεις παιχτών. Μιλήστε στο γήπεδο.