Αγαπούλες, γκολάκια, ψέμματα και φάντομ

Αν το ματς με τον Π.Α.Ο.Κ. ήταν σημαντικό, τότε το ματς με την Καβάλα ήταν σημαντικότατο. Για την ακρίβεια ήταν ο αγώνας της χρονιάς, μέχρι τον επόμενο. Ήλπιζα η ομάδα και ο κόσμος να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Πάντως, ο Κούπερ είχε απαλύνει αρκετά τους φόβους μου. Έσπευσε να προσγειώσει άμεσα τους πάντες μετά το ντέρμπι, δεν έδωσε το καθιερωμένο ρεπό στους παίχτες και φάνηκε ότι ξέρει πολύ καλά πως πρέπει να διαχειριστεί την κατάσταση. Από κει και πέρα δεν περίμενα κάποια αλλαγή ούτε στο σχήμα, ουτε στη φιλοσοφία μας. Ο Άρης έπρεπε να μπει να καθαρίσει το ματς, προσέχοντας παράλληλα να μην φάει γκολ. Να είμαι ειλικρινής θα προτιμούσα το πρώτο ματς να γίνεται στην Καβάλα. Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια.

Ο Ντε Μος πάντως, πήρε μεγάλο ρίσκο να παίξει με 4-4-2, έχοντας Σουλτανίδη και Ρίνκον μπροστά, ενώ Ορούμα και Σμόλαρεκ έμειναν στον πάγκο. Η Καβάλα έδινε χώρους με τον Άρη να ψάχνει τρόπους να διασπάσει την αμυντική της γραμμή. Παρόλα αυτά, οι φιλοξενούμενοι είχαν φάση με τον Σουλτανίδη. Ο Κόκε όμως, άνοιξε το σκορ στο 26' λεπτό με εύστοχη εκτέλεση πέναλτι. Ο Ντιέ ήταν εκτός τόπου, ο Ντουκρόκ εκτός χρόνου, οι Παβίσεβιτς και Οικονόμου είχαν πολλά προβλήματα, ενώ από την άλλη πλευρά συγκινήθηκα με τον Πρίττα και τον Γκιάρο. Κι ενώ όλα έδειχναν ότι το σκορ θα έμενε 1-0 μέχρι το ημίχρονο, η ταναπού η μπάλα είχε άλλη άποψη. Σε ανύποπτο χρόνο, ο Ονουάτσι έκανε το 1-1. Ο Άρης ήταν κυρίαρχος στο παιχνίδι, ωστόσο έφαγε το γκολ και ομολογώ ότι ξενέρωσα προσωρινά. Το ρίσκο του Ντε Μος βγήκε, έστω και καταλάθος. Είχα πίστη όμως.

Στο δεύτερο μέρος, ο Άρης πίεζε για γκολ. Ο Ντε Μος έβαλε τους Ορούμα και Σμόλαρεκ με τον τελευταίο να παίζει πιο πολύ μπακ χαφ. Σε μια τέτοια κατάσταση μάρκαρε τον Κάλβο, ο οποίος βγάζει την σέντρα με την μπάλα να καταλήγει στον αρχηγό που σκοράρει. Ωστόσο, η ομάδα δεν σταμάτησε να πιέζει. Αντί να κοιτάξει τον κώλο της, κυνηγούσε και τρίτο τέρμα και μπράβο της. Το γούσταρα. Στη συνέχεια, οι δυο αλλαγές του Κούπερ, Χαβίτο και Τζόνσον, δικαίωσαν τον στρατηγό με τον Ισπανό να κάνει το 3-1 και το Αμερικανάκι να έχει βοηθήσει αρκετά.

Ο Κούπερ φρέσκαρε την ομάδα τη στιγμή που έπρεπε και έκανε πράξη αυτά που είπε στις δηλώσεις του. Μέχρι κι ο Νάτσο απέδωσε καλά. Ο Άρης έκλεινε τους χώρους στην άμυνα και μόλις έκλεβε μπάλα άνοιγε το παιχνίδι σα βεντάλια. Είχε καλή κυκλοφορία και σωστές βοήθειες. Πολύ καλή εμφάνιση και σχετικά καλό αποτέλεσμα. Να πω την αλήθεια στεναχωρήθηκα λίγο με το γκολ που φάγαμε, αλλά ας μην είμαι πλεονέκτης. Από την άλλη, το 4-4-2 του Ντε Μος υπήρχε μόνο στα χαρτιά. Ήταν φανερό ότι πόνταρε αποκλειστικά στην άμυνα. Δεν υπολόγιζε καν τις αντεπιθέσεις ή έστω δεν του βγήκαν. Έχω την αίσθηση ότι προσπάθησε αποτυχημένα να κλέψει το παιχνίδι. Ευτυχώς όλα πήγαν καλά.

Και μετά τη μπάλα ακολούθησε το μπάσκετ. Λέω άντε να πάρουμε δεύτερη χαρά. Φαίνεται ζητούσα πολλά. Πάντως, τα ψέμματα πρέπει να τελειώσουν. Ο Μπλατ πριν το ματς με το Περιστέρι είχε δηλώσει ότι δεν πρέπει να κάνουμε λάθη, πρέπει να ελέγξουμε τα ριμπάουντ, ενώ παράλληλα είχε αναφερθεί και στα τρίποντα. Ότι είπε έγινε ανάποδα. Χάσαμε πολλά ριμπάουντ, έγιναν πολλά λάθη και συν τοις άλλοις δεν βάζαμε τις βολές. Για μένα όμως, δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία. Έπρεπε να κερδίσουμε: τελεία και παύλα. Τι πάει να πει έλειπαν Μπετς και Ριτς; Ενώ ο Ντικούδης ήταν παρών; Όσο και να μην θέλω να το παραδεχτώ, ο Δήμος θυμίζει πρώην αθλητή. Το μόνο θετικό είναι ότι έχουμε πλεονέκτημα σε περίπτωση ισοβαθμίας, διότι είχαμε κερδίσει στο Παλέ με εφτά πόντους, ενώ τώρα χάσαμε με έξι (69-63). Πάλι καλά.

Στη συνέχεια είδα τον Ολυμπιακό. Ο προπονητής (;) της ομάδας είχε δηλώσει ότι η ομάδα θα προσπαθούσε για την πρόκριση. Πώς να προσπαθήσει ρε Μπάντοβιτς; Ο Ντάτολο από αριστερά πήγαινε δεξιά, ο Ζαϊρί από δεξιά πήγαινε στον άξονα, ενώ ο Στολτίδης δεν πήγαινε πουθενά. Η Μπορντό πέταξε ένα γρήγορο τεμάχιο με τον Γκουργκάφ και μετά έκατσε. Ο Ολυμπιακός αναθάρρησε, αλλά η αποβολή του Ντάρμπισαϊρ ψαλίδισε τις όποιες ελπίδες πρόκρισης. Ωστόσο, ο πιστολέρο πυροβόλησε και άγχωσε τον Μπλαν. Στη συνέχεια αποβλήθηκε και ο Ντιαρά και λες κοίτα να δεις που πάει να πάρει ενδιαφέρον το ματς. Μετά τις αποβολές προσπαθούσα να καταλάβω ποια ομάδα παίζει πιο ανορθόδοξα. Ο φλύαρος και συνάμα εκνευριστικός Πουρουπουπού δεν μου επέτρεπε να διαπιστώσω ποιος είχε εναλλακτικό πλάνο. Ο Ολυμπιακός, πάντως, δεν έχει βασικό πλάνο θα έχει και εναλλακτικό; Τα πάντα τέλειωσαν με την κεφαλιά του Τσαμάκ στο 88' λεπτό, ύστερα από σέντρα του Τρεμουλινάς και το ρεσιτάλ της αμυντικής γραμμής του Ολυμπιακού. Η αλήθεια είναι ότι ο Ολυμπιακός δεν άξιζε να περάσει, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι Γάλλοι έκαναν κάτι φοβερό. Επίσης, αλήθεια είναι ότι ο αγώνας της Κυριακής στο Ο.Α.Κ.Α. δεν του επέτρεψε ενδεχομένως να προσπαθήσει σκληρότερα. Αλλά, ρε Μπάντοβιτς, θες τουλάχιστον ένα γκολ και μου ξεκινάς μόνο με τον Άγγλο; Και μάλιστα χωρίς υποστήριξη; Ξεκίνα με δυο επιθετικούς και ό,τι γίνει. Αφού ούτως ή άλλως το κέντρο είναι τρυπητήρι. Και κάτι τελευταίο πριν κλείσω. Ντρέπομαι που μετά από είκοσι χρόνια θα ακούμε Νικοπολίδης και θα λέμε τερματοφυλακάρα. Τουλάχιστον ο Kanthar0s θα γνωρίζει την αλήθεια.

Υ.Γ.1 Γεια σου ρε Ντε Μος με τις δηλώσεις σου!

Υ.Γ.2 Ντικούδης ---> Σίδερο ---> Ριμπάουντ ---> Σίδερο

Υ.Γ.3 Ντικούδης ---> Πάσα ---> Λάθος

Υ.Γ.4 Ντικούδης ---> Άμυνα ---> Αμυντικό φάουλ

Υ.Γ.5 Πουρουπουπού πάψε να μιλάς.

Υ.Γ.6 Ορίστε το φάντομ της σύγχρονης εποχής.