Γενέθλια και βουρ για τελικό!

Σήμερα γιορτάζουμε την επανάσταση του 1821. Πέρα από αυτή την πολύ σημαντική επέτειο γιορτάζει κι ο Άρης 96 χρόνια ζωής. Και έμενε να δούμε αν θα γιόρταζε τα γενέθλιά του με πρόκριση στον τελικό. Έπρεπε πρώτα να ξεπεράσει το εμπόδιο της Καβάλας, την οποία είχε νικήσει στο πρώτο ματς με 3-1. Το προβάδισμα των δυο γκολ ίσως σήμαινε πολλά, ίσως και τίποτα. Η γνώμη μου πριν τον αγώνα ήταν ότι εύκολα ή δύσκολα θα πηγαίναμε τελικό. Διότι αν δεν παίρναμε την πρόκριση θα φταίγαμε μόνο εμείς. Η σοβαρότητα όμως που δείχνει η ομάδα του Κούπερ εγγυόταν ότι ανήμερα των γενεθλίων του δεν θα εμφάνιζε τάσεις αυτοκτονίας. Η διαχείριση του αγώνα με τον Πανιώνιο έδειξε ότι κρατάει καύσιμα για τον σημερινό αγώνα. Για τον πιο σημαντικό αγώνα μέχρι τον επόμενο. Για το πιο κρίσιμο παιχνίδι στην φετινή χρονιά, όπως άλλωστε δήλωσε ο Κούπερ. Τα κλειδιά για το σημερινό ματς ήταν δύο. Το πρώτο ήταν ότι το σύστημα που θα εφάρμοζε ο Ντε Μος για ανοιχτό παιχνίδι θα βόλευε τον Άρη. Το δεύτερο ήταν ότι από τη στιγμή που ο Άρης θα έβγαζε το πρώτο ημίωρο αλώβητος θα έφερνε το παιχνίδι στα δικά του μέτρα. Το πρώτο κλειδί δυστυχώς δεν το χρησιμοποιήσαμε, το δεύτερο όμως μας ήρθε γάντι. Ας δούμε πως έγινε η δουλειά.

Ο Ολλανδός Αλέφας συνηθίζει να εκπλήσσει και να πειραματίζεται. Παρέταξε την ομάδα με 4-2-3-1, άφησε εκτός αποστολής τον Σμολάρεκ και τον Σόσιν, ενώ στην εντεκάδα ξεκίνησε τον Γιάννου. Η πραγματική έκπληξη όμως ήρθε όταν σπούδαζες την διάταξη της ομάδας. Για το πως παρατάχθηκε ο Άρης δεν απαιτείται αναφορά: 4-4-2 και τα μυαλά στα κάγκελα. Το ματς θύμιζε πιο πολύ κατς, παρά ποδοσφαιρικό αγώνα. Ο Άρης προσέγγισε προσεχτικά το παιχνίδι, ενώ η Καβάλα επιζητούσε ένα γρήγορο γκολ, άνευ αποτελέσματος. Η πραγματική έκπληξη που λέγαμε ήταν η διάταξη του Ντουγκλάο, ο οποίος ενώ στα χαρτιά ήταν κεντρικός αμυντικός στο γήπεδο έπαιζε σε όλο το μήκος του άξονα και μάλιστα έκανε πολύ καλή δουλειά. Μου άρεσαν οι επελάσεις του Νέτο, αλλά απογοητεύτηκα από την αριστερή μας πλευρά. Ο Αράνο έκανε χαζά λάθη και ο Κάλβο κούραζε αρκετά την μπάλα. Σχεδόν ανύπαρκτη η συνεργασία μεταξύ των δυο παιχτών με αποτέλεσμα η Καβάλα να παίζει συνεχώς από εκείνη την πλευρά. Δεν μου άρεσε η εικόνα μας. Είχαμε περιοριστεί σε παθητικό ρόλο, είχαμε χάσει το κέντρο και το κυριότερο δεν μπορούσαμε να βγάλουμε αντεπίθεση παρά το ανοιχτό παιχνίδι εκ μέρους της Καβάλας. Το πρώτο κλειδί που λέγαμε.

Τα προβλήματά μας εξομαλύνθηκαν από τον Κόκε με το γκολ που πέτυχε λίγο πριν την λήξη. Το τέρμα αυτό έδωσε προβάδισμα τριών γκολ στους κίτρινους και άφησε τον Ντε Μος και τον Μάκαρο να τρέχουν. Επανέρχομαι στον Κάλβο, ο οποίος δεν υπήρχε ανασταλτικά με αποτέλεσμα να εκτίθεται ο Αράνο και κατ' επέκταση η άμυνα. Περίμενα να γίνει αλλαγή ο Ισπανός στο ημίχρονο. Από κει και πέρα πουλούσαμε εύκολα τη μπάλα και δίναμε την ευκαιρία στον αντίπαλό μας να επιτίθεται συνεχώς. Καλή παρουσία από Ντιέ, έστω και χωρίς την συνδρομή του απόντος Ντουκρόκ. Οι αλλαγές του Ντε Μος είχαν στόχο να αναπτερώσουν την επιθετική λειτουργία της ομάδας.

Οι Αργοναύτες επέμεναν να κάνουν παιχνίδι από την πλευρά του Αράνο, ο Ναφτί εξακολουθούσε να είναι νευρικός κι ο Ντιέ σκόραρε με εκτέλεση φάουλ. Όπως στο πρωτάθλημα. Περίμενα τα αντανακλαστικά μας να λειτουργήσουν άμεσα. Ο Κούπερ πέταξε τον Χαβίτο στη θέση του Μεριέμ μπας και τρέξουμε/πιέσουμε. Λογική κίνηση. Ένας Πρίττας δεν φτάνει. Ωστόσο, εξακολουθούσαμε να πουλάμε την μπάλα, ο Ντουγκλάο είχε κατασκηνώσει στην επίθεση δίπλα στον Ρινκόν, η Καβάλα είχε φρέσκα ποδάρια στα χαφ και μολονότι είχε κενά στην άμυνα, δεν τα εκμεταλλευόμασταν. Η απορία μου είναι γιατί δεν επιτιθόμασταν; Γιατί δεν αντεπιτιθόμασταν; Μπορεί να πουλούσαμε την μπαλά, αλλά το πρόβλημα ήταν ότι δεν μπορούσαμε να την κρατήσουμε πριν την πουλήσουμε. Ο Ντε Μος φόρτωνε την περιοχή μας με κορμιά την στιγμή που ο Κούπερ συνέχιζε με 4-4-2. Είμαι λάτρης του εν λόγω συστήματος, αλλά υπάρχουν περιστάσεις που απαιτούν αναπροσαρμογή των πλάνων. Πέτα ρε Κούπερ ένα τρίτο χαφ μέσα κι άσε τους Καβαλιώτες να μπουσουλάνε. Οι γηπεδούχοι είχαν κατοχή, υπερείχαν στο κέντρο, ξεχείλιζαν από πάθος, αλλά ευτυχώς δεν έβρισκαν χώρους. Οι παίχτες του Ολλανδού κουτουλούσαν πάνω στους Γκιάρο και Νασούτι. Ειδικά ο Βραζιλιάνος ήταν άρχοντας τόσο στο χαμηλό, όσο και στο ψηλό παιχνίδι. Η απόδοση όμως της ομάδας ήταν μέτρια.

Τα λεπτά κυλούσαν υπέρ του Άρη και τον έφερναν στον τελικό, όπου θα αντιπετωπίσουν τον Π.Α.Ο. ή τα Γιάννενα. Ραντεβού στο Ο.Α.Κ.Α. στις 24 Απριλίου. Μέχρι τότε έχουμε να επικεντρωθούμε στο πρωτάθλημα. Δεν υπάρχει χρόνος για πανηγυρισμούς. Έχουμε ένα μήνα μπροστά μας για να διορθώσουμε τις αδυναμίες μας. Το πιο σημαντικό είναι ότι με την πρόκριση στον τελικό εξασφαλίσαμε την Ευρώπη, αλλά όχι την σταθερότητα. Έχουμε ακόμα δρόμο.

Υ.Γ.1 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΓΛΥΚΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΕΚΑΤΟ ΘΑ 'ΜΑΙ ΠΑΛΙ ΕΔΩ ΝΑ ΣΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΩ!!!

Υ.Γ.2 Μια γεύση από Παλέ, όπου δυστυχώς δεν τα καταφέραμε απένταντι στη Βαλένθια.