Προσπάθεια μεν, για τα θηρία δε

Ο Καντέ σε δηλώσεις του πριν το ματς είπε ότι δεν έχουν να χάσουν κάτι κι ότι θα τα δώσουν όλα. Αν η παραπάνω δήλωση του Γάλλου είχε λογική τότε ο Νιόμπλιας φέρθηκε λάθος. Ρε Νικόλα πρέπει να βάλεις τρία γκολ. Θα μου πείτε κάτσε ρε Κάνθαρε έχει αγώνα την Κυριακή. Δεν παίζει ρόλο. Κάνε πράξη τα λόγια του Καντέ. Παίξε με Σισέ και Πετρόπουλο μπροστά κι ότι βγει. Βέβαια, εδώ δεν τόλμησε να ξεκινήσει με δυο επιθετικούς απέναντι στην Καλλιθέα, θα το κάνει σε εκτός έδρας ευρωπαϊκό ματς;

Κι όμως το σχήμα που επέλεξε είχε επιθετικούς προσανατολισμούς με τον Σάλπι να συγκλίνει αρκετά προς την κορυφή του άξονα για να βοηθήσει τον Σισέ και τον Βύντρα να ανεβαίνει συχνά πυκνά για να εξισορροπήσει τις πλευρές. Παρά το γεγονός ότι θα μπορούσε να πετύχει κάποιο γκολ και να αλλάξει την τροπή του παιχνιδιού τελικά το έφαγε στις καθυστερήσεις του πρώτου ημιχρόνου από τον Μποκανί. Πάντως, το γκολ που δέχτηκε δεν άλλαζε κάτι στην προσέγγιση του παιχνιδιού. Πάλι τρία τέρματα ήθελε, αυτή τη φορά όμως για να πάει το ματς στην παράταση.

Ωστόσο, η άμυνα του Παναθηναϊκού πελαγοδρομούσε. Στο γκολ που πέτυχαν οι Βέλγοι, φέρει ευθύνη σχεδόν όλη η αμυντική γραμμή της ομάδας! Ειδικά αυτός ο Σουηδός δεν με γεμίζει ρε παιδιά κι αν πραγματικά η διοίκηση μπορούσε να πάρει τον Μέλμπεργκ και δεν τον πήρε ελέω Κάτε, τότε στην Παιανία είναι άξιοι της μοίρας τους. Η ομάδα και το χειμώνα θα μπορούσε να ενισχυθεί στα μετόπισθεν, αλλά ο Πατέρας είχε άλλη άποψη. Αυτές τις λάθος απόψεις τις πληρώνει ο Παναθηναϊκός. Όχι ότι η Σταντάρ είχε σταθερή άμυνα. Κι αυτή για τα θηρία ήταν. Αλλά έβγαζε αντεπιθέσεις φωτιά με βέλη τους Ντε Καμάργκο, Μποκανί, Γιοβάνοβιτς και Νταλμά. Ο Νιόμπλιας πραγματοποίησε κάποιες αλλαγές στην προσπάθειά του να φρεσκάρει την ομάδα, ωστόσο δεν είχαν αποτέλεσμα. Η ομάδα έψαχνε γκολ απεγνωσμένα με τους Καντέ και Βύντρα να παίζουν πολλές φορές σαν εξτρέμ, ενώ ο Σισέ βρισκόταν σε κακή βραδιά. Ένα γκολ τουλάχιστον το δικαιούταν το τριφύλλι. Εκτιμώ ότι το ματς είχε δυο χαρακτηριστικά: τρελό ρυθμό και ανύπαρκτες μεσαίες γραμμές με αποτέλεσμα η μπάλα να πηγαίνει πάνω κάτω. Με βάση τη ροή του αγώνα περίμενα πολλά γκολ. Σίγουρο οβεράκι έδειχνε το ματς.

Βέβαια, η πρόκριση δεν χάθηκε στη Λιέγη, αλλά στην Αθήνα. Αν ο Νιόμπλιας ήταν λίγο πιο προσεκτικός ίσως η προκριθείσα ομάδα ήταν ο Π.Α.Ο. κι όχι η Σταντάρ. Πλέον, αυτά έχουν λίγη σημασία. Το ζήτημα είναι ότι παρά την καλή προσπάθεια οι πράσινοι αποκλείστηκαν από την Ευρώπη και πλέον ακολουθεί το ματς της Κυριακής απέναντι στον Ολυμπιακό, όπου θέλει την νίκη για να πιστοποιήσει την ανωτερότητά του στο φετινό πρωτάθλημα. Η συνέχεια επί του χόρτου.

Αναφορικά με το έτερο ματς, η Λίβερπουλ ήταν καλύτερη, πέταξε τρία τεμάχια και προκρίθηκε έναντι της Λιλ, η οποία προσπάθησε να κλέψει το παιχνίδι. Η Λίβερπουλ ευτύχησε να πετύχει γκολ στις αρχές κάθε ημιχρόνου, ο Μασεράνο υπερείχε έναντι του Μαβουμπά, ο Τόρες προβλημάτισε την άμυνα των Γάλλων (εκτός του Μπεριά), η επιθετική γραμμή των Γάλλων ήταν (σχετικά) ακίνδυνη και κάπως έτσι ήρθε το 3-0, χωρίς να μπορούν οι φιλοξενούμενοι να υπερασπιστούν το σκορ του πρώτου αγώνα. Γουστάρω ομάδες τύπου Λιλ που με τα λίγα δημιουργούν πολλά, αλλά σε αυτό το ματς δεν είχε και πολύ τύχη. Αναμενόμενο το αποτέλεσμα.

Υ.Γ.1 Λίγο ουσία δεν βλάπτει ρε Λέτο.

Υ.Γ.2 Baladeur will be pleased!