Οι ερασιτεχνισμοί και η επιστροφή του καμικάζι

Η στατιστική υποδηλώνει ότι έχουμε φάει τα περισσότερα γκολ στο πρωτάθλημα. Κι όμως, λέει ψέμματα! Κι αυτό, διότι δεν παίζει απόλυτο ρόλο πόσα γκολ τρως. Για παράδειγμα, παίζει ρόλο και πόσα γκολ βάζεις. Αν βάζεις παραπάνω από αυτά που δέχεσαι, παίρνεις το παιχνίδι. Απλά μαθηματικά είναι. Ισχύει αυτό στην περίπτωσή μας; Ας είμαστε σοβαροί. Επίσης, παίζει ρόλο πως τρως τα γκολ. Αυτό δεν το δείχνει η στατιστική. Και η αλήθεια είναι ότι πολλά από τα γκολ που έχουμε φάει είναι της πλάκας. Ερασιτεχνικού επιπέδου.

Ο Αλκαράθ, ο οποίος την Κυριακή αντί του Δώνη θα αντιμετωπίσει τον Μουρίνιο, τι έκανε για αυτό; Σχεδόν τίποτα. Πρόσθεσε λίγη σκοπιμότητα, αλλά έχουμε πει ότι η σκοπιμότητα βγαίνει σε πολλές μορφές και δεν είναι όλες καταδικαστέες. Από κει και πέρα, ένας προπονητής που γνωρίζει εκ των έσω ότι η ομάδα έχει πρόβλημα στην αμυντική τακτική, προσπαθεί να την θωρακίσει, αρχικά  με ποσότητα παιχτών (π.χ. μήκος στον άξονα ή αμυντικό βάθος) και κατόπιν με ρεαλιστικές τακτικές ενέσεις που αφομοιώνονται εν καιρώ -έχουμε πει ότι η άμυνα είναι δουλειά και η επίθεση ταλέντο. Συνέβη αυτό το πράγμα στον Άρη; Όχι. Άρχισε να μιμείται τα πειράματα του Πολωνού Γκουαρντιόλα, απαξιώνοντας συγκεκριμένους παίχτες και προβαίνοντας σε αμφιλεγόμενα ''τακτικά'' τρικ. Θεέ και Κύριε. Άντε, ας ευχηθούμε όλοι στον Κοέλιο να παίξει και τερματοφύλακας. Έστω φουνταριστός. Δεν φταίει, όμως, ο Αλκαράθ για αυτό. Η διοίκηση είναι αυτή που άρχισε τους πειραματισμούς με την πρόσληψη του Ισπανού. Ερασιτεχνικού επιπέδου κι αυτή.

Και πάμε στον αγώνα της Κυριακής. Στον πάγκο θα κάθεται ένας καμικάζι (φώτο). Έχει δείξει, στο μακρινό και πρόσφατο παρελθόν, ότι δεν μπορεί να διαχειριστεί υφιστάμενες καταστάσεις, αλλά πόσο χειρότερα μπορεί να τα πάει από τους φετινούς προκατόχους του; Το καλό είναι ότι πρόκειται για γνώστη της Αρειανής πραγματικότητας -κι όχι για κάποιον τυχάρπαστο Ίβηρα που αγνοεί τις ιδιαιτέροτητες της ομάδας και του ελληνικού ποδοσφαίρου. Και είναι πρακτικός. Ρεαλιστής. Έστω κι αν δεν είναι καθόλου καλός στο κοουτσάρισμα ή φοβάται την ανάληψη ρίσκων -αλλά οι τωρινές καταστάσεις μάλλον δεν προκρίνουν τα ρίσκα: πρέπει να πάμε στα σίγουρα κι ελπίζω ο Μιχαλήτσιος να το έχει καταλάβει αυτό. Επομένως, υποθέτω, και θέλω να πιστεύω, ότι θα παρουσιαστούμε εξαιρετικά συμπαγείς -αν και υπάρχουν ενστάσεις επ' αυτού: θα καταλάβετε αργότερα γιατί. Πιθανολογώ ότι θα παίξουμε ένα είδος ελαστικής άμυνας που σταδιακά, και ανάλογα με την εξέλιξη του ματς, θα μετατραπεί σε πρέσινγκ στα 2/4 του γηπέδου. Τι σύστημα θα παίξουμε; Μάλλον κάποια παραλλαγή του 4-3-3 -κι όχι 4-4-2. Ο Αγκάνθο στην κορυφή, στις πτέρυγες Γιαννώτας και Σουνάς (ή Διαμαντάκος;) και ο Τάτος σε έναν ελεύθερο ρόλο. Το πρόβλημα σε αυτήν την τετράδα είναι ο Γιαννώτας. Όπως γράφει ο Παντελής Ζουμπούλης: «Αποδεικνύεται ότι ο μικρός δεν είναι έτοιμος να διαχειριστεί τις ευθύνες που του φόρτωσαν φέτος, αλλά τις αποδέχτηκε ο ίδιος». Κι ο Κάνθαρος προσθέτει ότι ο εν λόγω παίχτης έχει γίνει βεντέτα, η οποία πέφτει εύκολα από πλευρικούς ανέμους, πριν ακόμα γίνει ποδοσφαιριστής. Τέλος πάντων. Το βέβαιο είναι ότι ο Αγκάνθο κι ο Τάτος θα επιτηρούνται στενά, ενδεχομένως από κάποιον μαντουμανίστα. Αυτό σημαίνει ότι θα υπάρχουν χώροι στις πτέρυγες, καθώς το βάρος της αμυντικής προσπάθειας του Δώνη θα πέσει στον άξονα, ενώ, επίσης, ανοίγεται πεδίο δράσης για κάποιον παίχτη που θα έρχεται από πίσω, θα παίρνει μέτρα και θα μετατρέπεται σε κρυφό επιθετικό (Τριανταφυλλάκος;). Άρα, περιμένω να πλαγιοκοπήσουμε, να παίξουμε το όβερλαπ (με Ζαραδούκα και Καζναφέρη) και να ποντάρουμε στο ένας εναντίον ενός. Στα κεντρικά χαφ, η απουσία του Παπαστεριανού αποτελεί πλήγμα. Πρόκειται για δυναμικό παίχτη που γνωρίζει τι εστί ανασταλτική λειτουργία -δυστυχώς γνωρίζει μόνο αυτό. Δεν μπορώ να ξέρω αν ο soft Κοέλιο κι ο αινιγματικός Οικονομόπουλος (ή ο Τριανταφυλλάκος;) θα μπορέσουν να κρατήσουν τα ηνία της μεσαίας γραμμής -ή την μπάλα. Θα το δούμε στην πράξη. Πάντως, αυτό που θέλω από τα δυο κεντρικά χαφ είναι να καλύπτουν διαγώνια και, αν είναι δυνατόν, να μετατρέπεται ένας εκ των δύο (μάλλον εκείνος που θα αναλάβει ρόλο σύρτη μπροστά από αμυντικό κεντρικό δίδυμο) σε κεντρικό μπακ -για την ανάπτυξη, η οποία συνήθως γίνεται με οριζόντιες πασούλες ή γιόμες, δεν περιμένω θαύματα: πάντως, θεωρώ ότι κουτσά στραβά θα φτάνει η μπάλα στο τερέν του αντιπάλου. Τέλος, ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στην αμυντική γραμμή. Η επιστροφή του Πουλίδο σουλουπώνει την άμυνα, προσθέτει αμυντικό βάθος και προσφέρει σιγουριά στον Γιαννίτση. Ας ελπίσουμε ότι θα αποτρέψει και τα γκολ της πλάκας. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αν (απο)κλείσεις τον Κλάους και τον εξωθήσεις εκτός περιοχής, τον έχεις απενεργοποιήσει σε μέγιστο βαθμό, καθώς οι βοήθειες που παίρνει από πίσω είναι ελάχιστες. Ο Έλληνας επιθετικός (κλισέ) δεν μπορεί να παίξει ικανοποιητικά με πλάτη, δεν έχει ιδιαίτερες δημιουργικές ικανότητες και δεν διαθέτει έκρηξη: ουσιαστικά, χωρίς να το θέλει, εκθέτει το 4-3-3 του Δώνη. Αν, εν τέλει, ο προπονητής του Π.Α.Ο.Κ. προκρίνει αυτό το σύστημα.

Εντούτοις, το μεγαλύτερο όπλο του Π.Α.Ο.Κ., και συγχρόνως η μεγαλύτερη ανησυχία του Μιχαλήτσιου,  είναι η ισοπαλία του Άρη με την Κέρκυρα. Το γεγονός ότι ο Άρης δεν κέρδισε σχεδόν τον υποχρεώνει να ρισκάρει με τον Π.Α.Ο.Κ. Τι σημαίνει αυτό; Ότι ενδέχεται να δούμε απίστευτα πράγματα: ελπίζω τα ρεπορτάζ που διαβάζω και ακούω να είναι αναληθή. Η γνώμη μου είναι ότι δεν πρέπει να παρασυρθούμε. Αν το παιχνίδι ανοίξει εκ μέρους μας, θα βαρεθούμε να μαζεύουμε την μπάλα από τα δίχτυα ή, έστω, ο αντίπαλος θα πάρει ένα ξεκούραστο Χ. Κι όπως γράφει ο Καρπετόπουλος: «Μια νέα απώλεια βαθμών εντός έδρας θα πνίξει τους Σαλονικιούς (σ.σ. εννοεί τον Άρη) στο άγχος: αν είχαν νικήσει στην Κέρκυρα, το κυριακάτικο ματς δεν θα ήταν τόσο καθοριστικό, όπως μοιάζει τώρα». Άρα, τι κάνουμε; Οι κλειστές άμυνες προβληματίζουν σφόδρα τον Π.Α.Ο.Κ. και τον υποχρεώνουν να παίξει ένα αργό και ανούσιο ποδόσφαιρο κατοχής, καθώς αδυνατεί να παίξει με αξιώσεις κάθετα, να πλαγιοκοπήσει με συνέπεια ή να εκμεταλλευτεί την αδύναμη πλευρά του αντιπάλου. Το mentality του Δώνη θα φανεί από τη θέση του Κατσουράνη. Αν ο τεχνικός του Π.Α.Ο.Κ. τον τοποθετήσει στην άμυνα, σημαίνει ότι φοβάται την ταχύτητα ορισμένων παιχτών του αντιπάλου (π.χ. Γιαννώτας Διαμαντάκος, Σουνάς), τη δημιουργικότητα του Τάτου και την εκτελεστική δεινότητα του Αγκάνθο -άρα, θα φυλάει τον κώλο του. Επίσης, σημαίνει ότι οι επιλογές που έκανε ο Δώνης το καλοκαίρι για το κέντρο αμύνης, ήταν πανάστοχες -και το γράφω εγώ, διότι εκείνος αποκλείεται να το παραδεχτεί. Αν, λοιπόν, τον πετάξει στην μεσαία γραμμή, δείχνει ότι υποτιμά τα ατομικά χαρακτηριστικά ορισμένων αντιπάλων και ποντάρει στην καλή κυκλοφορία, στην ανάληψη πρωτοβουλίας και στην ασύνδετη άμυνα/αδύναμη αμυντική γραμμή του αντιπάλου. Η ταπεινή μου γνώμη υποδηλώνει ότι ο Κατσουράνης θα παίξει στην άμυνα κι ο Δώνης θα προστατεύσει τα μετόπισθεν. Κι αυτό, διότι δεν νοιώθει σίγουρος με αυτό το ρόστερ για κάτι παραπάνω -δεν ισχύει μόνο για το παιχνίδι με τον Άρη. Εξάλλου, γνωρίζει κι ο ίδιος ότι αυτήν τη φορά δεν θα υπάρχει δωδέκατος παίχτης. Η επιθυμία του για ικανά εξτρέμ, κινητικούς επιθετικούς και πολυσύνθετα αμυντικά χαφ είναι κάτι παραπάνω από σίγουρη, προκειμένου να εφαρμόσει το 4-4-2, αλλά στο Χαριλάου, κι όχι μόνο, θα πρέπει να παίξει με τα όπλα που διαθέτει -επίσης, θα πρέπει να τιθασεύει τα νεύρα του και να είναι εξαιρετικά προσεκτικός στις μεθεόρτιες δηλώσεις του. Τέλος, οι χειμερινές μεταγραφές του Π.Α.Ο.Κ. προσθέτουν ένα είδος μυστηρίου στο τι εντεκάδα θα παρουσιαστεί στο χόρτο. Ας ελπίσουμε ότι ο Άρης θα εξιχνιάσει τα μυστήρια και θα λύσει τους τακτικούς γρίφους του αντιπάλου, χωρίς να επηρεαστεί από την ψυχολογική πίεση που του ασκεί η βαθμολογία και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα του ντέρμπι.

Υ.Γ.1  Από τον Κώστα Καίσαρη: «Αφού μετά τον Τζίγγερ έφυγε και ο Βύντρα, δεν υπάρχει κανένας λόγος να πηγαίνει η ''Θύρα 13'' στο γήπεδο». Και συνεχίζει ο ίδιος δημοσιογράφος: «Τι κάνεις για να μπορέσεις να τη σκαπουλάρεις και να μείνεις στην κατηγορία; Αλλάζεις στις είκοσι μέχρι τώρα αγωνιστικές τέσσερις προπονητές και ψάχνεις τώρα για τον πέμπτο; Καλύτερα να το κλείσεις το μαγαζί και να πεις ''πέφτω μόνος μου''. Πάει στράφι, δηλαδή, και η γιγαντιαία προσπάθεια του Γιάννη Ιωαννίδη. Να βρίσκει άκρες στο γραφείο του πρωθυπουργού, για να μη δώσει το ''παρών'' το Δημόσιο στο δικαστήριο για το άρθρο 99. Να την πέφτει στον Σαρρή, για να πάει πάσο η ΕΠΟ. Να χτυπάει την πόρτα του Βαγγέλη για να δώσει δανεικούς Τάτο, Διαμαντάκο και Ζαραδούκα. Και αυτοί οι σουρουκλεμάδες αλλάζουν τους προπονητές για πλάκα. Αυτό που απομένει είναι να αναλάβει ο Ιωαννίδης πρόεδρος. Και γιατί όχι; Ασυμβίβαστο δεν υπάρχει. Και θα είναι και φερ, μάλιστα. Αντί να τα κάνει όλα αυτά ο Ιωαννίδης εξωθεσμικά και στο παρασκήνιο, να βγει μπροστά ως Μακεδόνας που είναι και να πάρει απάνω του τη σωτηρία του Άρη».

Υ.Γ.2 Διαβάζω τα άρθρα του Κόλκα και πραγματικά ντρέπομαι για λογαριασμό του. Είναι ασυναγώνιστος. Μέγας Π.Α.Ο.Κ.άρχης, τρανός προπαγανδιστής και προκλητικά προκλητικός. Κι όμως, αυτός ο άνθρωπος έχει ζήτηση, έχει επισκεψιμότητα, έχει πέραση. Πρόκειται για το αντίπαλο δέος του Χρύσανθου Τσαλτίδη, με τον οποίο δεν έχουν κυριολεκτικά να χωρίσουν τίποτα. Αποτελεί πλέον ακλόνητο γεγονός: η δημοσιογραφία -δεν εννοώ μόνο την αθλητική- πνέει τα λοίσθια.

Υ.Γ.3 Για τις χειμερινές μεταγραφές του Παναθηναϊκού, με αφορμή τις μεταγραφές του Άρη πριν δυο χρόνια, έχουμε πει ότι το χειμώνα έχει κρύο και ψέμματα. Όσον αφορά την επικοινωνιακή πολιτική των ''πρασίνων'' (κλισέ), νομίζω τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους.

Υ.Γ.4 Είμαι εθισμένος στο χάος. Το ίδιο και οι Megadeth.