Ποτέ δεν υπέκυψαν σε εκβιασμούς

Εθνική εορτή, λοιπόν. Ομολογώ ότι την περίμενα με λαχτάρα. Και δεν εννοώ την αργία. Ούτε τις κοντές φουστίτσες και τις γόβες. Δεν πρέπει να χάνεις τέτοιες μέρες. Εκλεκτές. Κι όπως όλοι γνωρίζουμε, τις εκλεκτές μέρες εμφανίζονται εκλεκτοί άνθρωποι. Ας μην σταθούμε στην ποιότητα αυτών. Αν οι Έλληνες πολιτικοί ήταν ροδάκινα, δεν θα ήταν άξιοι ούτε για την χωματερή. Κι όμως: αυτοί θεωρούν ότι υπηρετούν το κοινό συμφέρον. Και έχουν την εντύπωση ότι η πρώτη ύλη είναι τόσο γευστική που οδηγεί σε παραγωγή κομπόστας υψηλής ποιότητας. Ας σταθούμε, επομένως, στο περιεχόμενο των δηλώσεων. Με τον κάθε πολιτικό να υπογραμμίζει τον ακλόνητο πατριωτισμό του. Είτε είναι υπέρ των παρελάσεων, είτε κατά, είτε πιστεύει ότι το ΟΧΙ του 1940 το είπε ο λαός κι όχι ο Μεταξάς. Και, φυσικά, να βγάζει μένος κατά των κακών ξένων. Ο Έλληνας δεν φταίει πουθενά. Θαυμάσια ευκαιρία, λοιπόν, για λαϊκισμό και ανούσιες δηλώσεις. Τέλος, για να μην το ξεχάσω, τέτοιες μέρες δίνουν έμφαση στο θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας. Κι όλα αυτά σε μια χώρα που δεν έχει Δημοκρατία. Οξύμωρο; Μάλλον.

Όπως οξύμωρο είναι αυτό που γίνεται στη Βέροια. Με τον Αρβανιτίδη, τον αιώνιο Πρόεδρο της ομάδας, να αλλάζει βοηθούς προπονητών σαν κάλτσες. Και λέω βοηθούς, διότι πρώτος προπονητής είναι ο ίδιος. Δεν νομίζω ότι το αμφισβητεί κάποιος αυτό. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά έχει αρχίσει να βρίσκει και μιμητές (βλ. Αστέρας Τρίπολης). Στην αρχή της σεζόν, λοιπόν, οι χαμηλότερες αποδόσεις για απολύσεις προπονητών αφορούσαν τον Άρη και την Βέροια. Αμφότερες ομάδες χαρακτηρίστηκαν ως φαβορί. Ακλόνητα. Μιλάμε για πρωταθλητισμό, όχι αστεία. Ο Χατζηνικολάου πράγματι έφυγε και αντικαταστάθηκε από τον Μιλίνκοβιτς. Με τον τελευταίο να έχει αλλάξει προς το καλύτερο την εικόνα της ομάδας και να δείχνει ότι ήρθε για να μείνει. Αλλά η απομάκρυνση του Χατζηνικολάου ήταν αναμενόμενη. Το είχαμε, άλλωστε, αναφέρει πολλάκις. Όχι μόνο δεν έβγαλε την παρέλαση, αλλά δεν πρόλαβε να βγάλει καν τον Σεπτέμβριο. Εμάς, πάντως, μάς έβγαλε την ψυχή με αυτά που (δεν) βλέπαμε. Στην Βέροια τι συμβαίνει και φεύγει ο προπονητής; Λέτε να γίνεται αποδέκτης εκβιαστικών προτάσεων; Για παράδειγμα, να του κάνει υποδείξεις ο Πρόεδρος και εκείνος να αρνείται; Να του δίνει χαρτάκι και να μην συμμορφώνεται; Ίσως. Πιστεύετε, εν τέλει, ότι ο νέος προπονητής της Βέροιας θα βγάλει την παρέλαση του Μαρτίου;

Αλλά και πάλι, τα πράγματα δεν είναι απόλυτα. Ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα. Εξαρτάται από την εθνικότητα που φέρει ο προπονητής. Αν είναι ξένος, τότε σημαίνει ότι θα ενδώσει στους εκβιασμούς του εκάστοτε Προέδρου. Οι Έλληνες δεν έχουν έχουν πέσει ποτέ θύματα εκβιασμού. Το είπε και ο Κάρολος Παπούλιας.

Υ.Γ.1 Από τον Αντώνη Πανούτσο: «Όπως ο Γιώργος-Δημήτρης Μπαλτάκος, γιος του Τάκη, που είναι γενικός γραμματέας της κυβέρνησης και  βαφτιστικός του Πάνου Καμμένου που όπως γράφουν τα «Parapolitika» το 2011 έδωσε εξετάσεις για να γίνει αξιωματικός στο Λιμενικό. Δεν έπιασε τη βάση στο Διοικητικό Δίκαιο, έκανε ένσταση στο Α.Σ.Ε.Π., δεν έγινε δεκτή και τελικά πρόσβαλε την απόφαση στο τριμελές και τον πήραν. Μόνο που για να τον πάρουν πέρασε 15 επιλαχόντες. Το έκανε θέμα ο τομεάρχης Άμυνας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., Θόδωρος Δρίτσας, και για να μην πάρει έκταση, περάσανε και τους 15 επιλαχόντες. Και όλοι ικανοποιημένοι. Εκτός του ΠΑ.ΣΟ.Κ., που πρέπει να ήταν το πρώτο σκάνδαλο στην σύγχρονη πολιτική ιστορία που δεν ήταν μέσα».

Υ.Γ.2 Πηγαίνω προς το συνεργείο. Τα παράθυρα, ελέω ζέστης, είναι κατεβασμένα και παραδόξως δεν έχω βάλει μουσική. Στέκομαι, λοιπόν, σε μια διασταύρωση και περιμένω καρτερικά να περάσω. Ξαφνικά, κυριολεκτικά από το πουθενά, ακούω έναν περίεργο και συνάμα ελκυστικό ήχο. Παραξενεύομαι. Κάθε δευτερόλεπτο που περνάει ο ήχος φαίνεται εγγύτερος. Με έχει φάει η περιέργεια. Τι προκαλεί αυτόν τον γλυκό θόρυβο; Το σταυρόλεξο λύνεται, μόλις κάνει την εμφάνισή του ο ΚΙΤΤ. Πανομοιότυπος με εκείνον της σειράς. Πανομοιότυπος! Πραγματικά επιβλητικό αμάξι. Διαχρονικό. Κι ας μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για μοντέλο του 1982. Πολύ μπροστά το όχημα. Πάρα πολύ μπροστά.

Υ.Γ.3 Ήθελα να γράψω για το Μπαρτσελόνα - Ρεάλ, αλλά δεν έβρισκα χρόνο! Το ρεζουμέ είναι ότι ο Αντσελότι το προηγούμενο βράδυ πρέπει να είδε περίεργα όνειρα κι ο Μαρτίνο έχει βάλει σκοπό να αλλάξει μερικώς την ταυτότητα της Μπαρτσελόνα. Διότι το να βλέπεις τον Μπέιλ να μην μπορεί να κάνει μια ντρίμπλα, τον Ράμος να περιφέρεται κάπου στο κέντρο σαν άδικη κατάρα και την Μπάρτσα -για τα δικά της δεδομένα- να επιστρατεύει την σκοπιμότητα, δεν είναι κάτι που συναντάς συχνά.

Υ.Γ.4 Στη ζωή μου έχω γίνει μάρτυρας εξαιρετικών γεγονότων. Τόσο εξαιρετικών που με έχουν πείσει ότι σε αυτόν τον πλανήτη όλα γίνονται. Από τη στιγμή που η Μπήλιω Τσουκαλά έχει εκπομπή στην τηλεόραση, η Ελλάδα έχει πάρει Euro κι ο Τζέφρυ βγήκε Πρωθυπουργός, δεν αποκλείω τίποτα. Μέχρι και το να φτάσει ο Άρης ή ο Πανιώνιος σε τελικό κυπέλλου στο μπάσκετ. Φαίνεται ότι κάποιος ξέχασε να βάλει τα μπαλάκια στην κατάψυξη.

Υ.Γ.5 Ξυπνάω, λοιπόν, χθες στις εφτά το πρωί και σκέφτομαι τι να φορέσω. Το μάτι μου πέφτει σε μια μπλούζα των KISS. Χωρίς να το πολυσκεφτώ, και όντας γεμάτος με ενέργεια και αυτοπεποίθηση, πιάνω την μπλούζα, την φοράω και πετάω στο ηχοσύστημα το παρακάτω τραγούδι:

I look at you and my blood boils hot, I feel my temperature rise, I want it all, give me what you got, there's hunger in your eyes, You're coming closer, I can hear you breathe...I got a fever ragin' in my heart, you make me shiver and shake, Baby don't stop, take it to the top, eat it like a piece of cake, I'm comin' closer baby, hear me breathe, You drive me crazy when you start to tease, You could bring the devil to his knees...I'm getting closer, baby hear me breathe, You know the way to give me what I need, Just let me love you and you'll never leave...