Το blog!

Εδώ και πολύ καιρό ήθελα να γράψω τη συγκεκριμένη ανάρτηση. Επιτέλους έφτασε το πλήρωμα του χρόνου! Με αφορμή τα γενέθλια μου, στις 29 Σεπτέμβρη, αρχίζω αυθόρμητα να γράφω ένα αρετουσάριστο κείμενο. Το blog, λοιπόν, βρίσκεται κοντά σας από τον Οκτώβριο του 2009. Έκτοτε, έχουν περάσει τέσσερα ολόκληρα χρόνια. Μου φαίνεται απίστευτο! Μέσα σε αυτά τα τέσσερα χρόνια έχω δημοσιεύσει 407 αναρτήσεις και έλαβα 6972 σχόλια! Για την χαμηλή επισκεψιμότητα που έχει το blog, ο αριθμός των σχολίων είναι εξωπραγματικός!

Όλα ξεκίνησαν από έναν φίλο μου, ο οποίος εργάζεται σε μεγάλο αθλητικό site, που μου πρότεινε να ανοίξω ένα blog για ποδόσφαιρο. Η αρχή ήταν δύσκολη. Όχι τόσο επειδή ήμουν νέος στο χώρο και δεν με ήξερε κανείς, αλλά δεν είχα κατασταλάξει στο ύφος. Εν τέλει, νομίζω ότι βρήκα αυτό που μου ταιριάζει. Ελπίζω να συμφωνείτε. Πάντως, όποιος τσεκάρει τις πρώτες μου αναρτήσεις και τις συγκρίνει με τις τελευταίες νομίζω ότι μπορεί να παρατηρήσει σημαντικές διαφορές και βελτιώσεις. Επιπλέον, ενώ ανέκαθεν είχα ένα συγκεκριμένο τρόπο γραφής, ομολογώ ότι σε αυτόν εδώ τον χώρο αναβαθμίστηκε έτι περισσότερο. Έμαθα καλύτερα και πληρέστερα γραμματική, συντακτικό και λοιπά. Βελτιώθηκα στην επιχειρηματολογία. Στα οξύμωρα σχήματα. Στα λογοπαίγνια. Με λίγα λόγια, έμαθα πιο σωστά ελληνικά και έγινα καλύτερος συνομιλητής. Και για μένα αυτά τα δυο πράγματα είναι εξίσου σπουδαία. Όπως σπουδαία είναι και η δική σας συμβολή. Ασυζητητί. Ήδη αναφέρθηκα στο κλάσμα επισκεψιμότητας/σχολίων. Το γεγονός ότι αφιερώνετε χρόνο για να εκφράσετε γραπτώς την άποψή σας σε κάποιον που ουσιαστικά δεν γνωρίζετε, τη στιγμή που η συντριπτική πλειοψηφία των φίλων μου αρνούνται να επισκεφτούν το blog, με τιμά ιδιαίτερα και αποτελεί μέγιστο προσωπικό παράσημο.

Λυπάμαι, όμως, με ορισμένους bloggers που χάθηκαν από τον χάρτη. Ειδικά εκείνους που είχαν/έχουν αθλητικά blogs. Δεν πειράζει. Αρκεί να είναι καλά. Και χαίρομαι με αυτούς που επανεμφανίζονται. Θέλω να πιστεύω ότι το blog προσελκύει νέους αναγνώστες που γοητεύονται από το ύφος και τη θεματολογία. Όχι, δεν με νοιάζουν τα στατιστικά, αλλά νομίζω ότι ουδείς θέλει να γράφει κείμενα που τα διαβάζει μόνον ο ίδιος. Δεν έχει νόημα. Χρειάζεται ένα είδος feedback. Ανατροφοδότηση, δηλαδή. Επίσης, είναι φοβερό πόσο πολύ μπορεί να σε αγγίξει ο γραπτός λόγος. Και πόσο μεγάλη αποδεικνύεται, εν τέλει, η λεκτική φυλακή. Υπάρχουν, βέβαια, και λαμπρές εξαιρέσεις που ο γραπτός λόγος δεν μπορεί να αποτυπώσει στην οθόνη τα συναισθήματα που νοιώθει κάποιος. Πάντως, όσες φορές έχω γράψει πράγματα που με αφορούν προσωπικά, δέχτηκα τη συμπάθεια του κοινού και μπορώ να πω ότι με συγκίνησε η στήριξή σας.

Πολλοί νομίζουν ότι η γραφή των κειμένων μού παίρνουν αρκετό χρόνο. Δεν ισχύει απόλυτα αυτό. Μπορεί να γράψω ένα μακροσκελές κείμενο, πολιτικό, κοινωνικό ή αθλητικό, σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Για παράδειγμα, μισή ώρα. Η διόρθωση, όμως, του κειμένου, η επιλογή φωτογραφίας και τραγουδιού, τα υστερόγραφα και ο τίτλος απαιτούν περισσότερο χρόνο. Αλλά διασκεδάζω υπερβολικά με την επιλογή της φωτογραφίας και την εύρεση του τίτλου. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο! Δεν ψάχνω πιασάρικα πράγματα για να τραβήξω κλικς, δεν με απασχολεί κιόλας, απλά επιλέγω αυτά που μου κάνουν κέφι. Επίσης, αν δεν έχω να γράψω κάτι που να με ελκύει, τότε δεν γράφω. Πολύ απλά. Ούτε αντιγράφω μήτε αναδημοσιεύω. Αν μου έλεγαν ότι θα πρέπει να γράφω ένα άρθρο κάθε μέρα, θα είχα σοβαρότατο πρόβλημα. Δεν θα ήξερα τι να κάνω. Το ότι θα έγραφα και αστοχίες ή ανακρίβειες είναι βέβαιο. Και δεν θα μου άρεσε κάτι τέτοιο.

Τέλος, δεν ξέρω τι εικόνα έχετε σχηματίσει για τον Κωστή και τον Κάνθαρο. Σας πληροφορώ ότι είναι ακριβώς το ίδιο άτομο. Και αποζητά ποιότητα. Και στο blog του, και στη ζωή του. Και προσπαθεί να είναι γνήσιο και σωστό απέναντί σας και, κυρίως, απέναντι στον εαυτό του. Ελπίζω να το πετυχαίνει!

Υ.Γ.1 Το άρθρο για τη Χρυσή Αυγή, και όχι μόνο, ολοκληρώθηκε.

Υ.Γ.2 Απόψε θα έρθουν τα φιλαράκια σπίτι, θα πάρουμε σουβλάκια, θα φλερτάρουμε με εύγευστες ξανθιές, θα πούμε καμιά μαλακία και θα δούμε ποδόσφαιρο. Αυτά είναι.

Υ.Γ.3 Doctor, I've got this feelin' deep inside of me, deep inside of me, I just can't control my feet when I hear the beat, when I hear the beat, Hey doctor, could you give me somethin' to ease the pain, 'cause if you don't help me soon gonna lose my brain...Say, say, say, doctor, I got this fever that I can't control, That I can't control, Music makes me move my body, Makes me move my soul, Makes me move my soul, Doc, you better give me somethin', cause I'm burnin' up, Yes, I'm burnin' up...