Δήμαρχος ή κονσομασιόν;

Ο πολιτικός στίβος βιώνει μεγάλες στιγμές. Σε παν επίπεδο. Όποιος θέλει να γελάσει και να κλάψει, μπορεί να επισκεφτεί την Βουλή. Το μέρος, δηλαδή, που έχει μετατραπεί σε θίασο τρίτης διαλογής και στεγάζει τους ανθρωπίσκους που συνειδητά ψηφίζουμε. Από όλα έχει ο μπαξές. Για όλα τα γούστα. Σαν λαϊκή αγορά. Ουδείς μένει παραπονεμένος. Αυτή η κατάσταση, όμως, επικρατεί εδώ και χρόνια. Με αξιοθαύμαστη συνέπεια. Άσχετα αν ορισμένοι την ανακάλυψαν μόλις πρόσφατα. Ο λαός, ωστόσο, απαιτεί και ευχάριστες νότες. Διψάει για το διαφορετικό. Προσοχή, όμως: επιζητεί την διαφορετικότητα που ενέχει ισχυρές δόσεις προκλητικότητας. Ειδάλλως, θεωρεί, δεν έχει γούστο. Δεν έχει πλάκα. Δεν έχει αξία. Και, μοιραία, διαφεύγει της προσοχής του.

Είσαι θεατής, λοιπόν. Πας να παρακολουθήσεις αγώνα μποξ. Και βλέπεις στην μία πλευρά του ρινγκ τον Κασιδιάρη, μονίμως εκνευρισμένο για απροσδιόριστο λόγο, κι από την άλλη πλευρά τον Βαλλιανάτο. Ο ένας μιλάει για ξύλο, κι ο άλλος μιλάει για (άγριο) σεξ. Συνδυασμός που σκοτώνει. Και πες ότι το ξύλο, διά στόματος Κασιδιάρη, το καταλαβαίνεις. Θέλω να πω ότι ξέρεις τι εννοεί και πως το εννοεί· ξέρεις γιατί το αναφέρει. Το σεξ του Βαλλιανάτου; Πώς προσδιορίζεται; Και για να έχουμε καλό ερώτημα, θέλουμε να προσδιοριστεί; Δεν έχει σημασία. Πλέον, θέλοντας και μη, όλοι γνωρίζουμε τις λεπτομέρειες. Από απλός συνοδός της μίας νύχτας μέχρι παρτούζες με δέκα άντρες. Με άλλα λόγια, το ξύλο του Κασιδιάρη ωχριά μπροστά σε αυτό του Βαλλιανάτου. Μην ξεχνάτε ότι ο Βαλλιανάτος έχει πάει με κάτι λιγότερους από 9.000 άντρες. Όχι έναν και δύο. Εδώ δέκα παίρνει σε μια συνεδρία. Δεν κωλώνει, δηλαδή, στα δύσκολα. Το λέει η καρδούλα του.

Η παραπάνω παράγραφος, βέβαια, έχει και ένα hint. Οι δυο προαναφερόμενοι άντρες είναι υποψήφιοι για τον Δήμο Αθηναίων. Και πες ότι ο Κασιδιάρης προσθέτει στον λόγο του και πολιτικές πινελιές. Πετάει κανά μπινελίκι, εκτοξεύει απειλές για τους (λαθρο)μετανάστες, κατακρίνει τους αριστερούς, αποκαλεί κλέφτες όλους αυτούς που κυβερνούσαν και κυβερνούν. Κάτι λέει, τέλος πάντων. Ο Βαλλιανάτος, εκτός από τους 9.000 ψήφους που έχει στο τσεπάκι του, γκαραντί, τι έχει δηλώσει για τον Δήμο Αθηναίων; Έχει μιλήσει για τη βιωσιμότητα του Δήμου; Για τα σκουπίδια; Για την διαθεσιμότητα των υπαλλήλων; Όχι, όχι και όχι. Όλα τα συνδέει με την ομοφυλοφιλία. Έλα, όμως, που δεν συνδέονται όλα. Ακόμα και η δήλωσή του ότι στον β' γύρο θα στηρίξει όποιον βρεθεί απέναντι από τον Κασιδιάρη, απαρτίζεται από μη πολιτικά κίνητρα. Αν δεν ήξερες ότι είναι υποψήφιος Δήμαρχος, θα νόμιζες ότι πρόκειται για παίχτη που συμμετέχει σε reality. Έστω για καλεσμένο στο Ερωτοδικείο. Να κάθεται δίπλα στην Πέπη Τσεσμελή (φώτο), στον (κατα)κόκκινο καναπέ που έχει σχήμα χειλιών, και να εξιστορεί λεπτομερώς τη σεξουαλική του ζωή. Με τον Mr. Μπούτια να ωρύεται ότι ψεύδεται ασύστολα και να ισχυρίζεται ότι έχει πάει με περισσότερους άντρες από τον Βαλλιανάτο. Και κάπου εκεί να επεμβαίνει η Βίκυ Μιχαλονάκου, υπό την διακριτική παρουσία του κυρίου Λεωτσάκου, για να κατευνάσει τα πνεύματα, ρίχνοντας μπαρούτι στη φωτιά. Με τον Εθνικό Σταρ, Αντρέα Ευαγγελόπουλο, να κάθεται στην πολυθρόνα και να γελάει πονηρά.

Αφήστε που πρέπει να λάβουμε υπόψη και το ενδεχόμενο να έχουν συναντηθεί ο Βαλλιανάτος και ο Τατσόπουλος. Στατιστικά υπάρχει αυτή η πιθανότητα. Ας μην αποκλείουμε γεγονότα. Την μισή Αθήνα ο ένας, 9.000 άντρες ο άλλος. Ποτέ δεν ξέρεις. Εξάλλου, ο Βαλλιανάτος άφησε να εννοηθεί ότι έχει εξυπηρετήσει και επώνυμους άντρες. Όχι μόνο τους ανώνυμους. Αυτούς που δεν έχουν όνομα, δηλαδή. Τους κοινούς θνητούς που ήθελαν περιπέτεια. Και σασπένς. Σαν αυτό που αποζητά ο Έλληνας πολίτης σε κάθε έκφανση της ζωής του. Για αυτό ψηφίζει αυτά τα κατακάθια. Για αυτό δίνει βήμα σε αυτά τα αποβράσματα. Πρόκειται για ένα είδος μαζοχισμού. Δεν εξηγείται αλλιώς.

Υ.Γ.1 Από τον Κώστα Καίσαρη: «Μέχρι τώρα ξέραµε ότι οι οµάδες αλλάζουν προπονητές. Ειδικά στην Ελλάδα, όχι δυο τρεις τη σεζόν, αλλά τέσσερις πέντε. Αλλάζουν βέβαια και ποδοσφαιριστές στις µεταγραφές του Ιανουαρίου. Στον Άρη αποφάσισαν να πρωτοτυπήσουν. Με δεδοµένο δηλαδή ότι η οµάδα δεν πάει καλά, αλλάζουν προέδρους. [...] Τον σφουγγαρίζουνε, λοιπόν, τον Σκόρδα και βάζουν πρόεδρο έναν Στεφανίδη. Κωλώνει όµως ο Λάµπρος; Εγώ είµαι πρόεδρος λέει. Με έχει ορίσει το Πρωτοδικείο και καµία Κοινωνία Μελών δεν µπορεί να µε ρίξει. Εγώ θα κατεβάσω την οµάδα κόντρα στον Ο.Φ.Η. και το Σάββατο στο γήπεδο θα είναι εισαγγελέας. Ιδού, λοιπόν, ο σουρεαλισµός. [...] Κι αυτοί τρώγονται σαν τα σκυλιά, ποιος θα κάνει το νταραβέρι στις οκτώ αγωνιστικές που µένουνε. Ποιος θα κάνει το νταραβέρι και θα διαχειρισθεί τη χρεοκοπία. Μιλάµε ότι όλα αυτά τα χρόνια έχουνε ρουφήξει το αίµα του Άρη µε το µπουρί της σόµπας, αλλά δεν σταµατάνε πουθενά. Ο Άρης είναι κλινικά νεκρός».

Υ.Γ.2 Γιατί ο Ροναλντίνιο, ο Ντρογκμπά και ο Μπερμπάτοφ δεν έπαιξαν κόντρα στην Μπενφίκα;

Υ.Γ.3 Τρομερά υποτιμημένο τραγούδι.