Όλοι οι άνθρωποι έχουν τις αδυναμίες τους. Το ίδιο και τα συστήματα. Και μπορεί να διεξάγω υπεύθυνη και κοπιαστική προσπάθεια για να καταλάβω τους ανθρώπους, τουλάχιστον εκείνους που απαρτίζουν τον στενό μου κύκλο, και πράγματι τα καταφέρνω, πιστεύω, σχετικά καλά, αλλά δεν μπορώ να πω το ίδιο για τα συστήματα. Για παράδειγμα, το σύστημα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Τι νόημα ύπαρξης έχει ένας τέτοιος οργανισμός; Τι προσφέρει στην Ελλάδα; Τι προσφέρει στους ψηφοφόρους του; Τι προσφέρει στην ίδια την παράταξη; Και, εν τέλει, ποιον εκφράζει;
Τα συστήματα, όμως, διοικούνται από ανθρώπους. Άντε, λοιπόν, να καταλάβεις τον Βενιζέλο. Να αποκρυπτογραφήσεις το νοητικό κώδικα που διέπει την επιθυμία του να ηγηθεί ενός χρεοκοπημένου οργανισμού. Οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά. Σαν τον Άρη, που το καράβι βουλιάζει και έχεις νυν και πρώην Προέδρους να σφάζονται μεταξύ τους για το ποιος θα είναι ο καπετάνιος. Ας μην ξεφύγουμε, όμως. Λέγαμε για τον Βενιζέλο. Το ίδιο ισχύει και για τον Σαμαρά. Βιαζόταν, βλέπετε, να κυβερνήσει μια χρεοκοπημένη χώρα. Μια χώρα που μαστίζεται, λένε οι ειδικοί, από οικονομική κρίση. Τρίχες κατσαρές. Έχουμε αναφέρει ουκ ολίγες φορές ότι φτάσαμε σε αυτό το μονοπάτι, πραγματικά δύσβατο, διότι πρωτίστως είχαμε χρεοκοπήσει ηθικά, κοινωνικά, πολιτικά και πολιτιστικά. Μοιραία, λοιπόν, φτάσαμε στο σημείο να βάζουμε το χέρι στην τσέπη και να πιάνουμε το παπούτσι. Πρόκειται περί λογικής αλληλουχίας. Δεν χρειάζεται να είσαι πυρηνικός επιστήμονας των οικονομικών ή της πολιτικής για να καταλήξεις σε ένα τέτοιο συμπέρασμα. Κι όμως, ο Έλληνας πολίτης -ακόμα!- ζει με το χθες. Βαυκαλίζεται ότι κάποια στιγμή θα επιστρέψουμε στις μέρες της δόξης. Εξακολουθεί να αποφεύγει την ατομική ευθύνη. Όπως υποστήριζε ο Εμμανουήλ Ροΐδης: «Το πτυελοδοχείον είναι ένα σκεύος στο οποίο οι Έλληνες φτύνουν απ' έξω». Γιατί συμβαίνει αυτό; Λέτε να ευθύνεται η ωρίμανσή τού Έλληνα σε κομματικά θερμοκήπια; Ίσως. Από την νεαρή μας ηλικία, ακούγοντας τους πατεράδες και τους θείους να μιλάνε για τον Φλωράκη, τον Ανδρέα και τον Μητσοτάκη,
τα Πανεπιστήμια, όπου επικρατεί μια ασύλληπτη κατάσταση, μέχρι και την
μετέπειτα ζωή μας, στην οποία επιλέγουμε να ψηφίζουμε αυτούς που
κράζουμε, αρνούμαστε να αποδεσμεύσουμε την σκέψη μας από μικροπρεπείς αντιλήψεις και επιτήδειες σκοπιμότητες.
Στους ανέμους της κρίσης, λοιπόν, κάποιοι χτίζουν φράγματα και κάποιοι ανεμόμυλους. Με ποια κριτήρια καταλήγουμε στην επιλογή των φραγμάτων; Κάποιοι μας παρακινούν προς αυτήν την κατεύθυνση. Έχουν ονοματεπώνυμο; Βεβαίως! Και όχι ένα, πολλά. Ονομάζονται δημοσιογράφοι, πολιτικοί, ακόμα και μια μορφή ενυπόστατης πίστης που μάς επιβάλλει την καλλιέργεια εσωτερικών αντιστάσεων. Προσοχή, όμως: υπάρχουν και εκείνοι, οι αισιόδοξοι, που μεταφράζουν διαφορετικά την κατάσταση. Πιο ελεύθερα. Πιο δημιουργικά. Βλέποντας πίσω από τις λέξεις. Που ψάχνουν να βρουν τις ευκαιρίες. Μην απορείτε, αυτές υπάρχουν. Αρκεί να το τολμήσεις. Και να πιστέψεις όσους υποστηρίζουν τέτοιες απόψεις. Ακόμα κι αν δεν τους έχεις σε εκτίμηση, δεν τους συμπαθείς ή θεωρείς ότι αποτελούν μετενσάρκωση του κακού. Σαν τον Άγιο Αντώνιο που τού είπε ο Διάβολος να κάνει το καλό κι αυτός δεν το έκανε. Ή τον Στυλιανό Παττακό. Ο οποίος σε μια συγκέντρωση της Χούντας είδε κάποιον να πετάει κάτω το αποτσίγαρο που μόλις κάπνισε, και του είπε να σκύψει, να μαζέψει τη γόπα και να την πετάξει στα σκουπίδια. Η αντίδραση των δημοσιογράφων σαρωτική. Αντί να πλαισιώσουν θετικά την είδηση, επέλεξαν να χλευάσουν τον Παττακό για αυτήν την ενέργειά του. Να τον κοροϊδέψουν.
Κλείνοντας, θέλω να σας αφιερώσω κάποια λόγια, υπό μορφή ποιήματος, του πολιτικού θωρηκτού που ακούει στο όνομα Θεόδωρος Πάγκαλος. Όχι, δεν πρόκειται περί αστεϊσμού. Αυτός τα έγραψε. Τα λόγια του συνιστούν μέγιστη επίδειξη ικανοτήτων και αποθέωση πολιτικού λόγου. Για πάμε, λοιπόν: «Μας πήρανε τον Τόμσεν λαλούμ λαλούμ λαλούμ. Την τρόικα μας πήραν ζουμ τριαλαρό. Σύριζα και Τσίπρας και ζήτω η δραχμή. Χάνουμε τη Μέρκελ λαλούμ λαλούμ λαλούμ. Και τους "δωσιλόγους" τζουμ τριαλαρό. Πού είναι η καταστροφή μας; Σύριζα και Τσίπρας στην επιτροπή. Μας σπρώχνουνε στο ΙΚΑ, λαλούμ λαλούμ λαλούμ, ένσημα να κολλάμε τζουμ τριαλαρό. Χάθηκε η εξουσία, Σύριζα και Τσίπρας σαν τον παλιό καιρό». Και, έπειτα από το ποιητικό παραλήρημα του ευκλεούς άντρα, ερωτώ: υπάρχει περίπτωση να σωθεί αυτός ο τόπος;
Υ.Γ.1 Ο Ολυμπιακός δεν προκρίθηκε ακόμα. Έχει ακόμα ένα ματς, κάντε λίγο υπομονή.
Υ.Γ.2 Αγαπημένο τραγούδι.
Χάρης
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ καταλαβαίνω ότι, όταν τα έχεις κάνει πουτάνα κάπου (π.χ. στο ΠΑΣΟΚ, στον Άρη, στο Κράτος, κλπ), είναι εύκολο να σηκωθείς να φύγεις, αλλά θα αφήσεις ακάλυπτα τα νώτα σου. Θα έρθει κάποιος άλλος μετά από σένα και αν θέλει (που είναι βέβαιο) θα σε σκίσει και θα σε τρέχει. Γι' αυτό βλέπουμε ανθρώπους συνώνυμο της χρεοκοπίας να μην το βάζουν κάτω με τίποτα. Ειδικά στο ΠΑΣΟΚ, παραμένουν γαντζωμένοι για να μην χάσουν την βουλευτική ασυλία. Συν το ότι όσο ζουν ελπίζουν, μπας και χωθούν σε κάποια Κυβέρνηση. Αλλά ας μην γελιόμαστε, το ΠΑΣΟΚ έχει πεθάνει. Και όλα τα στελέχη και οι ψηφοφόροι έχουν μεταναστεύσει σε ΔΗΜΑΡ, ΣΥΡΙΖΑ, Ελιά και οσονούπω Ποτάμι (...).
Όσο ο νεοέλληνας ζει με το σύνδρομο του πασοκισμού, η Ελλάς δεν έχει σωτηρία. Μόλις το ΠΑΣΟΚ αναγκάστηκε από εξωγενείς παράγοντες να κόψει τα ρουσφέτια και να απολύσει κόσμο από το Δημόσιο (ανήκουστο στην Ελλάδα του λαϊκισμού, του ξεδιάντροπου ρουσφετίου και των διορισμών από το παράθυρο), βρίζει το κακό ΠΑΣΟΚ και ψηφίζει τον λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ, επειδή υπόσχεται (αέρα-πατέρα λέω γω, γιατί λεφτά δεν υπάρχουν πλέον) να "αποκαταστήσει" όλους όσους απολύθηκαν και εκδιώχθησαν από οργανισμούς τύπου "προστασία της (αποξηραμένης εδώ και 80 χρόνια...) λίμνης Κωπαΐδας". Σκέτη ψηφοθηρία δηλαδή, και θέλω να δω τί θα γίνει αν ΔΕΝ μπορέσει ο μικρός Αλέξης να τους "αποκαταστήσει".
Ο Ολυμπιακός δεν είναι σε καλή αγωνιστική κατάσταση, αλλά ούτε και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είναι στα χάι της. Η μία σφαλιάρα διαδέχεται την άλλη. Πραγματικά τους λυπάμαι τους κόκκινους διαβόλους. Ό,τι και να κάνουν, τρώνε χλαπάτσα φέτος. Πιστεύω ότι ο Ολυμπιακός θα περάσει. Όσο και να το πάρουν πάνω τους οι Ρούνυ, Φαν Πέρσι και Γκιγκς, οι υπόλοιποι απλά δεν μπορούν να μεταμορφωθούν από καρπαζοεισπράκτορες σε οδοστρωτήρες.
Ψιτ, Κάνθαρε, δεν πήρες χαμπάρι ότι η Μπαρτσελόνα στα διαλείμματά της από την Πριμέρα, παίζει στην Σούπερ Ληγκ για να ξεμουδιάσει? 7 έριξε στην Καλλονή ο Μέσσι και η παρέα του.
Επίσης, είχαμε αγγλικού τύπου παιχνίδια, με αγωνία και ανατροπές (...) στην Τρίπολη και στην Νέα Σμύρνη.
Κι επειδή το ελληνικό πρωτάθλημα δεν έχει το παραμικρό ποδοσφαιρικό ενδιαφέρον, άρχισαν να παίζουν μπάλα οι πραγματικοί μπαλαδόροι. Οι Πρόεδροι. Βελλής (ειδικά αυτός που τα λέει φόρα παρτίδα, με ονόματα-διευθύνσεις-τηλέφωνα, έχει κάνει τους εδώ και 20 χρόνια αντιστασιακούς Παναθηναϊκάρες και ΑΕΚάρες να ντρέπονται), Κωστούλας, Σαββίδης, Μαρινάκης, Μώραλης, Σαρρής. Και έπεται συνέχεια.
Σε θυμήθηκα μετά το ματς της Κυριακής. Την πολιτισμένη κουβεντούλα που είχαμε κάνει στο φόρουμ του μετρόπολις την εβδομάδα πριν το Άρης-ΠΑΟΚ του 2010 επί του αγωνιστικού και μοιάζαμε τρελοί. Και φτάσαμε σε ίδια και χειρότερα σήμερα, επίκληση στα κατώτερα ένστικτά μας από παίκτες, προπονητές και διοικήσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ. Ωραία η αναβάθμιση στο blog. Είχα καιρό να μπω.
paok-uk
Χάρη, συμφωνώ σε αυτό που γράφεις. Ότι όποιος έρθει μετά από σένα θα σε κυνηγήσει. Αλλά πιστεύω ακράδαντα ότι η εξουσία εθίζει. Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι είσαι κυβερνήτης σε ένα σαπιοκάραβο που βυθίζεται. Και εννοείται ότι το ΠΑΣΟΚ έχει πεθάνει. Μακάρι να είχε πεθάνει και αυτό που πρέσβευε. Θα αναγκαστούμε, όμως, να το σκοτώσουμε. Καλύτερα να το επιλέξουμε, βέβαια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌποιος νομίζει ότι ο Τσίπρας θα κάνει κάτι διαφορετικό -προς το καλύτερο- είναι πολιτικά ηλίθιος. Συγγνώμη που το θέτω έτσι ωμά, αλλά πρέπε να το καταλάβουμε.
Για Ολυμπιακό θα τα πούμε μετά το ματς.
Λευτεριά στον Πλατανιά!
Χάρης
ΔιαγραφήΈκανα λάθος. Ο χθεσινός Ολυμπιακός ήταν βγαλμένος από την "χρυσή" εποχή Κόκκαλη και ρούφηξε τρίμπαλο χωρίς να το πάρει χαμπάρι.
Εδώ που τα λέμε, ήταν υπερβολή να περιμένουμε από τον γαύρο να παίξει καλά, όταν έχει να παίξει σοβαρή μπάλα από τον Δεκέμβριο. Το πρώτο ματς ήταν εξαίρεση επειδή τα έδωσαν όλα κόντρα σε μια σάπια ομάδα. Η πραγματικότητα είναι ότι στο πρωτάθλημα ο ΟΣΦΠ κέρδιζε τα παραρτήματα αγκομαχώντας, έφαγε μπλοκ από τον Ατρόμητο και έφαγε 5 από ΠΑΟ-ΠΑΟΚ. Του χρόνου πάλι.
Χάρη, το μεγαλύτερο λάθος στο οποίο υπέπεσαν οι περισσότεροι ήταν το ότι και καλά στο πρώτο ματς η ομάδα έπαιξε ποδόσφαιρο. Τρίχες κατσαρές. Ο Ολυμπιακός κέρδισε επειδή σερνόταν η Μάντσεστερ κι όχι επειδή η απόδοση του Ολυμπιακού ήταν υπερβάλλουσα/πολύ καλή/άριστη τακτικά και τα λοιπά. Να ξέρουμε και τι λέμε. Ο χειρισμός της νίκης, επικοινωνιακά, ήταν κάκιστος. Και οδήγησε στον μύθο ότι η πρόκριση είναι γκαραντί.
ΔιαγραφήΤο δεύτερο λάθος αφορά το στήσιμο του Μίτσελ. Ο Ισπανός ακολούθησε κακή τακτική. Και ήταν κακή, επειδή ήταν φανερά μπερδεμένος. Έδειξε να μην θέλει να σκοράρει, έπαιξε μέτρια άμυνα, κάλυψε σημεία που δεν χρειαζόντουσαν κάλυψη, δεν μελέτησε καλά την Μάντσεστερ, δεν μπόρεσε να αξιοιποιήσει τα αδύνατα σημεία του αντιπάλου. Αν ήμουν ο Μίτσελ, θα έψαχνα από το πρώτο δευτερόλεπτο το γκολ. Δεν θα πετούσα τον Κάμπελ στην κορυφή, αλλά στα άκρα και στη θέση του θα έβαζα τον Βαλντέζ, θα πλαγιοκοπούσα συνεχώς, δεν θα έβαζα τον Φουστέρ βασικό, αλλά αλλαγή, θα, θα, θα... Ίσως, βέβαια, για αυτό δεν είμαι προπονητής, άσχετα αν αρκετοί μου έχουν πει ότι θα ήμουν καλός -κουταμάρες! Σε αυτό το σημείο θέλω να πω ότι δεν αναφέρομαι σε αριθμούς και στατιστικά (π.χ. κατοχή ή τελικές προσπάθειες), αλλά σε αγνή τακτική. Και η τακτική του Ισπανού αυτά έδειξε.
Τέλος, το γεγονός ότι έφαγε τρία γκολ από μια Μάντσεστερ που θύμιζε Άρη, μόνο τιμητικό δεν είναι για τον Ολυμπιακό. Το ίδιο ισχύει και για τους οπαδούς των άλλων ομάδων που πανηγύριζαν σαν μικρά παιδιά τα γκολ της Μάντσεστερ.
PAOK-UK, με συγκίνησες, ρε μπάσταρδε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα σέβη μου!
Καλημέρα...μου αρέσουν αυτά που γράφεις, αλλά και ο τρόπος που τα γράφεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟικοδεσπότα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧθες, η πόλις της Μαγχεστρίας συνέβαλεν καί αυτή εις την κατάρριψιν ουχί αεροσκάφους των Μαλαισιανών αερογραμμών, αλλά ενός προσφάτου δημοσιογραφικού παύλα καφενειακού μύθου. "Μυθμπάστερζ", που λένε, εάν έχετε ακουστά.
Δηλονότι, ότι ο νέος τερματοφύλαξ του Ολυμπιακού Πειραιώς Ροβέρτος (άνευ οικογενειακού επιθέτου τινός) αξίζει τα έξι εκατομμύρια ευρά που ενθυλάκωσεν, καί ότι "έτσι κάνουν οι μεγάλες ομάδες, παίρνουν καλούς τερματοφύλακες", καί ταλιμπάν καί ταλιμπάν.
Έλα, όμως, που ο ερίφης μέχρι στιγμής συνέλεξεν την σφαίραν από το πλεκτόν πλείονας φοράς, απ' όσας αμφότεροι οι προκάτοχοί του! Μέχρι καί ο Πλατανιάς τον εφιλοδώρησεν δις. Τί να πεί, δηλαδή, καί ο φιναλίστ ευρωπαϊκού τελικού συμπαθής Διούδης;
Υγ: Οικοδεσπότα, έξι μύρια ευρά είναι όντως πολλά λεφτά. Σκέπτομαι, λοιπόν, να πάω εγώ στον Ολυμπιακό Πειραιώς, να παραστήσω τον τερματοφύλακα έναντι έξι μυρίων ευρών. (Θα πάρω καί ισπανοπρεπές όνομα... Φερ' ειπείν "Ροντρίγκο", ή παρόμοιον.) Εκτός αν προλάβετε Υμείς.
Ευχαριστώ, Δήμητρα! Σημαντικό αυτό που γράφεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕργδημεργ, Ο Ρομπέρτο δεν είναι κακός τερματοφύλακας. Είναι ικανός. Όμως, έχει δυο μειονέκτηματα. Κάποιες φορές, ενώ μπορεί να μπλοκάρει την μπάλα, δεν την μπλοκάρει. Και όταν πρέπει να βγει να διώξει την μπάλα με γροθιές, την διώχνει κάπως περίεργα, δίνοντάς της μια πορεία προς το έδαφος και μάλιστα όχι διαγώνια, αλλά στον άξονα, κάτι το οποίο είναι εγκληματικό. Και ναι, το φάουλ του Φαν Πέρσι το πνίγει. Και το πνίγει άσχημα. Και σε κρίσιμο σημείο χρόνου και σκορ. Κι όταν δίνεις έξι μύρια για έναν τερματά, για αυτό τα δίνεις. Για να σου καθαρίζει τις φάσεις. Τις δύσκολες φάσεις. Να σου δίνει το κάτι παραπάνω. Να βγάζει και καμιά φάση που, θεωρητικά, ''δεν βγαίνει΄''. Και το ότι έπιασε δυο δύσκολες κεφαλιές των γηπεδούχων στο πρώτο ημιχρόνιο δεν δικαιολογεί ή αναιρεί το πνίξιμο. Αλλά δεν θα κατηγορήσω τον Ρομπέρτο. Ούτε θα τον απαξιώσω. Όπως είπα και στην απάντηση προς τον Χάρη, υπαίτιο για τον αποκλεισμό θεωρώ τον Μίτσελ. Και σου πω και κάτι τελευταίο; Για να ικανοποιήσω έτι περισσότερο το σχόλιό σου. Τα έξι μύρια κάποιος τα έδωσε.
I love Πάγκαλος! Τρώει, πίνει (ζωή και κότα), κοροϊδεύει αυτούς από τους οποίους τα τρώει (κάνοντάς τους συνένοχους), δημοσιοποίησε την καλλιτεχνική του πλευρά (φλέβα χρυσού - τι να μας πούνε οι ποιητάδες της οκάς;) αν αποδειχθεί και great lover θα γίνει αυτομάτως το νέο ίνδαλμά μου. Θέλω να του μοιάσω λέμε!!! Ξεκινώ από τα εύκολα: την εξωτερική εμφάνιση. Πάω να "πάρω" καμιά πενηνταριά κιλά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπαλαντέρ, τα είπες όλα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦυσικά και δεν προκρίθηκε ο Γάβρος :) στενοχωρηθήκαμε ξέρεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤη δεκαετία του '80 με κοίταζαν στραβά που δεν ήμουν μεσα σε κανένα κομματικό μηχανισμό και ειδικά στο ΚΚΕ ή στο Πασοκ.
Σήμερα πάλι με κοιτάνε στραβά που λεω σε όλους οτι δεν με εκφράζει κανένα κόμμα τόσο ωστε να το ψηφίσω και να πάρει εντολή να κυβερνήσει.
Ξύνω κεφάλα και λέω "τίποτα δεν άλλαξε".
ΥΓ.
Ο Ωλημπυακώς ειχε 4 αστερια στη φανέλα του, η Μαντσεστερ κανένα, βρες το λάθος.
Τζονάκο, κι εμένα δεν με εκφράζει κάποιο κόμμα. Επίσημες συμμορίες είναι που κοιτάνε την πάρτυ τους. Την μάσα. Χωρίς ηγέτες, αλλά με πιστά κομματόσκυλα. Με τις σχέσεις να κλονίζονται μόλις κοπούν τα χατήρια και τα ρουσφέτια. Κι όλοι να περιμένουν τις μέρες που έδεναν τα σκυλιά με λουκάνικα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤέλος, για να αλλάξει κάτι, το οτιδήποτε, πρέπει να αλλαξουμε εμείς οι ίδιοι. Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου. Αλλά, βλέπεις, όλοι περιμένουν να αλλάξει ο κόσμος γύρω τους, χωρίς να αλλάξουν οι ίδιοι. Ε, αυτό, όπως και το κάνουμε, είναι ανέφικτο.