Είναι λυπηρό να βλέπεις έναν επαγγελματία προπονητή, έστω κι αν αυτός είναι νέος και άπειρος, να μην έχει σκιαγραφήσει επαρκώς το αγωνιστικό προφίλ του αντιπάλου του. Λες και η Ελλάδα συνιστά τακτικό σταυρόλεξο ολκής. Ο Σαμπρί Λαμουσί, λοιπόν, πήγε για δύο αποτελέσματα και, όπως συχνά συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν πήρε κανένα. Και καλά να πάθει. Έχουμε πει πολλές φορές ότι το να πηγαίνεις για δυο αποτελέσματα συνιστά παγίδα ολκής: είναι εξαιρετικά δύσκολο να τιθασεύσεις την ψυχολογία των παιχτών και να δώσεις στην ομάδα ξεκάθαρο στόχο. Ο Λαμουσί υποτίμησε την Ελλάδα και έπαιξε ένα παράξενο ποδόσφαιρο αναμονής. Η επιθετική λειτουργία της Ακτής Ελεφαντοστού προσδιοριζόταν από τις εμπνεύσεις του Γιάγια Τουρέ, τη δύναμη του Ντρογκμπά και την ικανότητα του Ζερβίνιο στο ένα εναντίον ενός. Από εκεί και πέρα, τίποτα. Τζίφος. Μηδέν εις το πηλίκιον, που έλεγε κι ο Τζέφρυ. Κι όλα αυτά χωρίς να στοχοποιήσει τον Χολέμπας. Μα, ποιος επαγγελματίας προπονητής αρνείται να δεχτεί ένα τέτοιο δώρο; Έστω κι αν ο Χολέμπας έπαιρνε βοήθειες από τον Χριστοδουλόπουλο κι όχι τον Σαμαρά.
Αυτό, όμως, τι σημαίνει; Ότι η Εθνική δεν άξιζε την νίκη; Όχι, βέβαια! Δεν θέλω κουταμάρες. Η Εθνική, ασχέτως αποτελέσματος, είχε πολύ καλή απόδοση. Με τον Σάντος να στήνει άψογα την ομάδα και να κοουτσάρει υποδειγματικά. Με τους παίχτες να θυμίζουν κάτι από Euro 2004. Και την Εθνική να δικαιώνει όλους αυτούς που φώναζαν, μεταξύ των οποίων κι ο γράφων, ότι ο Πορτογάλος τεχνικός (κλισέ) οφείλει να σκεφτεί λίγο περισσότερο την επίθεση -αλλά, για να έχουμε καλό ερώτημα, έπρεπε να παίξουμε με την πλάτη στον τοίχο για να συμβεί αυτό; Εν ολίγοις, η ίδια η Εθνική εξέθεσε τον εαυτόν της. Έστω κι αν ο Σάντος, οι διεθνείς και ορισμένοι δημοσιογράφοι που αβαντάρουν συνεχώς τον προπονητή δεν θα το παραδεχτούν ποτέ. Προσωπικά δεν με πειράζει αυτό. Δεν ψάχνω τη δικαίωση. Αυτό που θα ήθελα, πάντως, είναι να προσγειωθούμε στην πραγματικότητα και να αναγνωρίσουμε ορισμένες αλήθειες. Διότι ο συγκεκριμένος αγώνας μάς χάρισε δωρεάν μαθήματα.
Για παράδειγμα, η δημοσιογραφία της φουστανέλας ζει και βασιλεύει. Ας μην ξεφύγω, όμως. Όπως γίνεται αντιληπτό, το να βρίσκεται στον όμιλο μια ομάδα που σφουγγαρίζει τους πάντες και τα πάντα, όπως η Κολομβία στον όμιλό μας, αποτελεί σανίδα σωτηρίας. Πώς αλλιώς, άλλωστε, θα περνούσε η Ελλάδα; Επίσης, μια νίκη, ή καλύτερα μια πρόκριση, κρύβει τα προβλήματα κάτω από το χαλάκι -αλλά μια ήττα/αποκλεισμός εξαφανίζει το χαλάκι και τα επαναφέρει στο προσκήνιο. Αυτά δεν πρέπει να απασχολούν ένα προπονητή: από τις νίκες αντλείς σημαντικά δεδομένα κι ο Σάντος οφείλει να προβεί σε παρατηρήσεις στον Μανωλά και στον Σάμαρη. Ο πρώτος πρέπει να είναι πιο σταθερός στις επεμβάσεις του, κι όχι άτσαλος, κι ο δεύτερος πρέπει να πασάρει στον συμπαίχτη του κι όχι να πάει να γίνει ήρωας, όπως συνέβη στο πρώτο γκολ: το γεγονός ότι σκόραρε δεν καθιστά την επιλογή του σωστή. Επιπρόσθετα, ακόμα και τώρα, την ύστατη ώρα, ο Σάντος θα πρέπει να αναθεωρήσει κάποια πράγματα μέσα στο κεφάλι του. Για παράδειγμα, δεν είναι δυνατόν να εφαρμόζεις το ίδιο στυλ ποδοσφαίρου και τα ίδια τακτικά τρικ σε κάθε αγώνα, ανεξαιρέτως αντιπάλου. Χρειάζεται τακτικός ρεαλισμός και συχνά ο Σάντος μπερδεύει το τι θα ήθελε να παίξει με το τι παίζει. Αυτό το γράφω διότι το παιχνίδι με την Κόστα Ρίκα θα είναι τελείως διαφορετικό. Ελπίζω να καταλαβαίνουμε ότι η συνταγή που πέτυχε στο παιχνίδι με την Ακτή Ελεφαντοστού, δεν σημαίνει ότι θα πετύχει και σε αυτό με την Κόστα Ρίκα. Όπως, φυσικά μπερδεύονται οι δημοσιογράφοι και το κοινό με τη διαχείριση επιτυχιών -αλλά και αποτυχιών. Το έχουμε πει, εξάλλου, ότι όταν κερδίσουμε έχουμε ψυχή, πάθος και τσαμπουκά, κι όταν χάνουμε ευθύνεται η διαιτησία και το ψηλό χορτάρι. Αυτά για το πέτσινο πέναλτι που κερδίσαμε.
Τέλος, ένα σπουδαίο μάθημα που αλιεύουμε από τέτοιες περιπτώσεις είναι η αισιοδοξία και η υπομονή. Έβλεπα το παιχνίδι με έναν φίλο και, μόλις η Ακτή Ελεφαντοστού ισοφάρισε, μου έβγαλε το κερί από τα αυτιά. Κάνε υπομονή, του έλεγα, έχει χρόνο. Τίποτα αυτός, είχε κολλήσει το μικρόβιο της απαισιοδοξίας και της ηττοπάθειας. Με το που σκόραρε ο Σαμαράς, πανηγύριζε σαν μικρό παιδί. Ξαφνικά, όλα ξεχάστηκαν.
Υ.Γ.1 Το Μουντιάλ είναι συναρπαστικό. Τα γκολ πέφτουν βροχή, τα φαβορί των ομίλων αποκλείονται, η αγωνία φτάνει στο κατακόρυφο. Αλλά το να βλέπω τερματοφύλακες που δεν ξέρουν μπάλα, χτυπάει κάπως άσχημα.
Υ.Γ.2 Όποιος προπονητής αποτυγχάνει με την Εθνική του ομάδα παραιτείται ή απολύεται. Με συνοπτικές διαδικασίες. Πριν καν στεγνώσει το μελάνι στο φύλλο αναφοράς του διαιτητή.
Υ.Γ.3 «Υποφέρω, δεν είχα προγραμματίζει να ζω με 1800 ευρώ τον μήνα».
Θεόδωρος. Γ. Πάγκαλος
Υ.Γ.3 «Υποφέρω, δεν είχα προγραμματίζει να ζω με 1800 ευρώ τον μήνα».
Θεόδωρος. Γ. Πάγκαλος
Αν και η Ακτή είναι ατομικά μια κλάση πάνω από μας, είχα μια μικρή ελπίδα (στο 20-30%) ότι μπορούμε να κάνουμε κάτι γιατί δεν τρέχουν. Με μέσο όρο 95-96 χλμ στο παιχνίδι μόλις ξεπερνούν τη μικτή μπυραρίας. Το έγραψα και στον Τσώχο στο gazzetta πριν μερικές ώρες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πέναλτι ήταν πεντακάθαρο - και κοροϊδίστικο.
Η αποψινή πρόκριση δίνει στην ΕΠΟ του γιατρουδάκου 9 εκ. ευρώ. Συν τα 8 λόγω συμμετοχής στους ομίλους, σούμα 17.
Τον αγώνα με την Κόστα Ρίκα έχω διαίσθηση ότι θα μας τον δώσει το κοράκι. Κοίτα πάντως σύμπτωση, πάλι με ακτή παίζουμε. Όχι φιλντισένια αλλά πλούσια (ρίκα).
Νικολας. (συγγνωμη για το σεντονι).
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατ’ αρχην μπραβο στην εθνικη και στον Σαντος για την προκριση.
Τον Σαντος τον καρπουζά, επειδη τον εφαγα στη μαπα τρια χρονια στον ΠΑΟΚ, του αναγνωριζω ενα καλο. Ομαδες ισοδυναμες ή και λιγο καλυτερες απο τη δικια του, τις περισσοτερες φορες τις κερδιζει. Σιγουρα παντως δεν χανει.
Αυτο ειναι απορροια της καλης αμυντικης λειτουργειας συνολικα. Γι αυτο κι επιλεγει συνηθως εμπειρους παιχτες, για ν’ αποφευγει τα λαθη και τις ολιγωριες, οπως την μαλακια του Σιό στη φαση του πεναλτυ στο 90φευγα.
Η διαφορα της αμυνας με την επιθεση ειναι η εξης. Ο επιθετικος για να εχει καλη αποδοση, πρεπει να παρει πρωτοβουλιες και ρισκα. Να κανει την καλη πασα, να προσεξει το φαλτσο και την καλη προσποιηση. Οταν ειναι στη μερα του και του βγαινει η εμπνευση, γινεται Μεσσι, Ροναλντο και ο,τι θελεις μεσα.
Στην ασχημη μερα του, γινεται αλλαγη στο ημιχρονο.
Η αμυνα ομως και ο αμυντικος παιχτης, ειναι θεμα θελησης και προσπαθειας. Θελεις να παιξεις κλειστα στο χωρο και να καταστρεψεις το παιχνιδι του αντιπαλου ? Αρκει να εχεις θεληση και να προσπαθησεις. Δεν χρειαζεται δηλαδη να κανεις κατι εξεζητημενο.
Εχουμε λοιπον απο τη μια, εμπνευση, ρισκο, πρωτοβουλια, κι απο την αλλη, προσπαθεια για τρεξιμο και θεληση.
Τα χαρακτηριστικα των μεσοεπιθετικων παιχτων του Σαντος, ειναι η δυναμη καιη αντοχη. Στον ΠΑΟΚ ειχε τον Μουσλι μπροστινο και αλλαγη τον Παπαζογλου. Πισω τους ειχε τον Ιβιτς και στην ακρη τον Φωτακη.
Στην Εθνικη εχει τον Μητρογλου και τον Γκεκα, πισω τους τον Κονε και στο παλι Σαλπι και Σαμαρα.
Ερωτηση ? μπορει καποιος απ’ αυτους να ‘’κρυψει’’ τη μπαλα ? Φυσικα και οχι.
Μπορουν ομως να τρεχουν και να καλυπτουν χωρους, ενω δεν φοβουνται τις επαφες και τις διεκδικησεις.
Ανακειφαλαιωνοντας την πορεια της Εθνικης του Σαντος στον ομιλο, βλεπουμε οτι εχασε απο την Κολομβια, που ειναι ανωτερη ποιοτικα ομαδα. Εφερε ισοπαλια με την Ιαπωνια, με παιχτη λιγοτερο. Ενω κερδισε την Ακτη, που στα χαρτια ηταν λιγο ανωτερη απο τη δικη μας.
Νικολας (συνεχεια)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο συγκεκριμενο παιχνιδι με την Ακτη, επιβεβαιωθηκαν δυο πραγματα. Πρωτον, οτι ατομικα υπαρχουν καλοι Ελληνες παιχτες. Και δευτερον οτι αν δεν τρεξεις, προσπαθησεις, ρισκαρεις και απαιτησεις τη νικη, πολυ απλα δεν θα την παρεις.
Παρα τις δυο αναγκαστικες αλλαγες μεχρι το 24’, παρα τα δοκαρια και τις αστοχες επιλογες, στο τελος ηρθε η δικαιωση.
Ο Μανωλας μ΄εχει αφησει πολυ καλες εντυπωσεις. Γρηγορος και δυνατος στο μαρκαρισμα του, ειναι εγγυηση, μαζι με τον Σωκρατη στο κεντρο της αμυνας.
Στη φαση του γκολ του Μπονύ, πηγε να καλυψει τον Μανιατη και βγηκε μπροστα απο την ευθεια. Ο Τοροσιδης ομως δεν εκλεισε το κενο του, (αργησε να κολλησει στον Σωκρατη). Ενας πιο εμπειρος αμυντικος, δεν θα εβγαινε απο την αμυνα του, και θα του εδινε χωρο να σουταρει. Εμπειρια και παιχνιδια χρειαζεται.
Επισης ο Λαζαρος ο ‘’οικοδομος’’, εξεθεσε τον Σαντος που δεν τον χρησιμοποιησε στα πρωτα δυο παιχνιδια.
Ο Σαμαρης καλυψε επαξια τον Κονε (που μεχρι τωρα ηταν κορυφαιος στην Εθνικη), αλλά και τις μαλακιες του Μανιατη.
Στη φαση του γκολ θα μπορουσε να ‘’σπασει’’ τη μπαλα αριστερα στον Σαμαρα που ηταν μονος. Απο τη στιγμη ομως που το εβαλε, δικαιωθηκε. Υπαρχει ενα ποδοσφαιρικο αξιωμα που λεει, οτι ολα τα συστηματα τελειωνουν στην μεγαλη περιοχη. Εκει ο παιχτης πρεπει να λειτουργησει με το ταλεντο και το ενστικτο. Γι αυτο λεμε μπραβο στον Σαμαρη. Αν το εχανε ομως, θ’ ακουγε μπινελικια.
Σαν αυτα που ακουσε ο Σαλπι, οταν γυρω στο 87’ αντι να γυρισει τη μπαλα στον Γκεκα, αυτος προτιμησε να την ‘’κοψει’’ παραλληλα, μπας και μπει αυτογκολ.
Ο Σαμαρας ηταν χαμενος σε ολη τη διαρκεια του αγωνα. Δυο μονο πραγματα συγκρατησα απ’ αυτον. Το γυρισμα με τη μια στον Σαμαρη, στη φαση του γκολ. Και τη μαγκια που ειχε να σουταρει το πεναλτυ στα χασομερια.
Ο Χολεμπας δεν ειναι μπακ, αλλά ενας καλος μεσοεπιθετικος απο αριστερα. Το οτι ξεκιναει σαν μπακ, ειναι καλο και κακο μαζι. Αν παιζεις σε ομαδα του Σαντος δεν ειναι καλο, γιατι ειναι σοφτ κι επιρρεπης στην παπαριά.
Αν ομως παιζει στην ομαδα του Μιτσελ, δινει επιπλεον προβληματα στον απεναντι μπακ, γιατι ανεβαινει συνεχεια, ενω εχει και γλυκο ποδι σε σεντρες και στημενα.
Η Ακτη, περα απο πλουσια και αθλητικα προσοντα, που ειχαν οι παιχτες της ατομικα, δεν εδειξε να εχει πλανο και τακτικη. Ο Τζερβινιο προσπαθουσε να τους περασει ολους, ο Ντρογκμπα μεγαλωσε και δεν μπορουσε απεναντι στο διδυμο Σωκρατη-Μανωλα. Ο Γιαγια ανουσιος σε ολο τον αγωνα.
Αναστατωσε λιγο την αμυνα η εισοδος του Μπονύ, αλλά οι παιχτες της Ακτης, μετα την ισοφαριση δεν ηθελαν να κυνηγησουν ενα δευτερο γκολ.
ΥΓ Βλεπω τα παιχνιδια στο ESPN. Τον αγωνα της εθνικης τον σχολιαζαν στο στουντιο ο Αλεξης Λαλας και ο Μικαελ Μπαλακ. Ο Λαλας ηταν κατενθουσιασμενος με την εθνικη και την προκριση και δεχονταν τα συγχαρητηρια του Μπαλακ και μιας γυναικας δημοσιογραφου, που συντονιζε την εκπομπη.
Ο Αλεξης λοιπον ελεγε, οτι η Ελλαδα εδειξε οτι μπορει να παιξει κι επιθεση. Στο κατω κατω η Βραζιλια δεν εχει παιξει καλυτερα απο την Ελλαδα. Γιατι λοιπον δεν γινεται κριτικη στο Νευμαρ, στον Φελιπαο και στην ομαδα τους, κι εχουν πεσει ολοι πανω στην Ελλαδα ?
Κι εγω μαζι σου ειμαι Αλεξη.
Ειδα επισης στο ιντερνετ τα γκολ του αγωνα, σε περιγραφη του αλλου Αλεξη του Σπυροπουλου. Το πεναλτυ φιλε Αλεξη ηταν μαρς. Κι αντε δεν το πηρες χαμπαρι με την πρωτη. Στο ριπλευ απο την απεναντι καμερα που φαινεται καθαρα οτι ο Σιο παιρνει το ποδι του Σαμαρα, δεν το ειδες ?
Συγγνωμη αλλα γιατι μετα την προκριση πλεκουν το εγκωμιο του Σαντος; Τι αλλαξε απο τα δυο πρωτα ματς που επαιξε η Ελλαδα; Μαλλον καποιες αναγκαστικες αλλαγες που επρεπε να κανει, Σαμαρης δηλαδη και Καραγκουνης. Με την Κοστα Ρικα παλι τον Κατσουρανη θα εχει μεσα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο λεω ανοιχτα πως δεν ειμαι φιλαθλος της εθνικης, δε ταιριαζω με το κλιμα της και τη φιλοσοφια της. Απο παλια προ 2004 τοτε που επαιζε στο αχανες ΟΑΚΑ με 500 (οι 300 προσκλησεις) ατομα στην εξεδρα και ελεγαν εθνικιστικα συνθηματα... μετα ηρθε το Ευρωπαικο και η ομαδα ξαφνικα εγινε και η ομαδα των μανατζερς. Γιατι ας ειμαστε ειλικρινεις, ποσους παικτες της εθνικης "συμπαθουμε"; Προσωπικα το 85% μαζι με το τεχνικο τιμ μου προκαλει αηδια. Τι αλλαζει δηλαδη απο τη σταση τους στο πρωταθλημα;
Σαφως και αξιζε τη νικη η ελλαδα, ηταν πιο αποτελεσματικη απο τους ελεφαντες... που για αλλο ενα μουντιαλ δεν καταφεραν να διαχειριστουν κανενα ματς.
Το Y.Γ.3 μονο ελληνας μπορουσε να το πει και ειναι σαν την "ανατροπη" του Σαμαρα και τη σταση των Ελληνων οπαδων. Για σκεψου το ομως να κερδιζε οσφπ/παο μουφα ΜπεναλΝΤΙ στο εννενηντα φευγα; :P
Ωραιο το μουντιαλ.... οπως και να εχει, ειμαι διατεθειμενος να δω και ματς της ελλαδας οποιος θελει να μου το κανει δωρο!! :P
Eίμαι τόσο χαρούμενη,που ούτε χολή για για τα παράλογα δεν μπορώ να βγάλω :p
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαίξαμε με ψυχή,προκριθήκαμε και αυτό έχει σημασία...Το καλό βέβαια είναι ότι προκριθήκαμε,το κακό ότι θα παίξει ο Κατσουράνης στο επόμενο :p
Πάμε τώρα να κερδίσουμε και να προχωρήσουμε ακάθεκτοι και σαν Κρητικιά με μαντινάδα θα κλείσω Κάνθαρέ μου...
Δείξτε λεβέντες η Ελλάς
ψυχή μεγάλη απούχει
και πως γαμάει ο τσολιάς
μαζί με το τσαρούχι...
Φιλάρες :)
Χάρης
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα το το Πειρατικό!!! ;Ρ
Χθες η Εθνική έπαιξε πάρα πολύ καλά, και ως σύνολο και ως μονάδες. Με 2 αναγκαστικές αλλαγές στο 20λεπτο, και όμως οι διεθνείς δεν πτοήθηκαν στο ελάχιστο. Πυροβόλησε ο Χολέβας στο δοκάρι, και ο Σάμαρης σκόραρε λίγο πριν την ανάπαυλα. Η Εθνική Ελλάδος αντί να κάτσει πίσω (αν και μάλλον δεν έχουμε την δυνατότητα να κρατήσουμε άνετα το σκορ για 45' όπως οι Ιταλοί) και να κρατήσει την νίκη, συνέχιζε να επιτίθεται, με πολλές ευκαιρίες (ειδικά τον Χριστοδουλόπουλο δεν τον έχω ξαναδεί να παίζει έτσι, να κόβει την αντίπαλη άμυνα στα 2 και να βρίσκεται σε θέση βολής) και το δοκάρι του Καραγκούναρου. Τελικά έγινε ένα λάθος στην άμυνα και ο Gervinho μας τιμώρησε σερβίροντας το γκολ της ισοφάρισης. Μετά και πριν το 1-1 η Ακτή δεν υπήρχε στο γήπεδο. Κάναμε κι άλλες φάσεις, και εν τέλει ο Σαμαράς στην περιοχή μπουρδουκλώθηκε και ο διαιτητής έδωσε πέναλτυ στο 92' (ευτυχώς ο Σαμαράς είχε ακριβώς πίσω του αμυντικό της Ακτής και το κοράκι νόμισε ότι τον έριξε κάτω). Το έβαλε ο ίδιος και τρελαθήκαμε όλοι! Πέτσινο το πέναλτυ, αλλά η νίκη 1.000% δίκαιη. Και άσε την Bild να στάζει την χολή της περί οικοδόμων και άμπαλων που πέρασαν με μόλις 2 γκολ ενεργητικό, ενώ οι Άγγλοι μας παραδέχθηκαν.
Οι Ιβοριανοί περιέργως (που βολεύονταν και με την ισοπαλία) άφησαν το παιχνίδι ανοικτό εξ αρχής και η μπάλα πήγαινε πάνω-κάτω. Θα διαφωνήσω με τον Υπουργό για την ατομική ποιότητα της Ακτής Ελεφαντοστού. Πέρα από τους Yaya Toure, Drogba (αν και ήταν φάντασμα χθες) και Gervinho, οι υπόλοιποι ήταν για γέλια. Τίποτα το ξεχωριστό. Ο Kolo Toure, φερ' ειπείν, πάνε 5-6 χρόνια που ήταν κορυφαίος αμυντικός σε Arsenal και Manchaster City, ενώ πέρασε προ καιρού και η μπογιά του Salomon Kalou.
Το επόμενο ματσάκι με την Costa Rica δεν θα έχει καμία σχέση με το χθεσινό, γιατί πρόκειται για μια ομάδα με παρόμοιο αγωνιστικό στυλ με την Εθνική Ελλάδος. Σφιχτοί πίσω, δυνατοί και με γρήγορες αντεπιθέσεις. Παραδοσιακά δυσκολευόμαστε με τέτοιες ομάδες. Μπορεί να χρειαστεί να πάμε και στα πέναλτυ για να κριθεί η πρόκριση στους 8. Ίδωμεν!
Τέλος, να σημειώσω ότι κάποιος ψηλά στον ουρανό, ο Θεός ίσως, μας βοήθησε και διόρθωσε τις λάθος επιλογές του Fernando Santos κατά την διάρκεια του τουρνουά. Με τους Ιάπωνες πήρε κόκκινη ο Κατσουράνης και βγήκε έξω και ο ανήμπορος Μήτρογλου, και έτσι μπήκε μέσα ο Καραγκούνης (και λογικά δεν ξαναβγαίνει). Με τους Ιβοριανούς βγήκε ο Κονέ τραυματίας για να μπει ο Σάμαρης, που είναι πιο δυνατός και τρεχαλατζής αν και όχι τόσο επιθετικός, και βρήκε θέση ο Χριστοδουλόπουλος λόγω μετατόπισης του Σαμαρά σε θέση φορ. Ελπίζω ο Fernando να κατάλαβε, με αυτές τις άνωθεν παρεμβάσεις (ή αναποδιές, αν το θέλετε), ότι με έξυπνους μεν αλλά περιπατητές παίκτες δεν γίνεται δουλειά, όσο κι αν αγαπάμε τον κάθε Κατσουράνη για το έπος του 2004.
Αυτά από μένα, το φετινό Mundial είναι τρέλα, είναι χορταστικό, και εξελίσσεται πολύ καλύτερα από τα 2-3 τελευταία.
Υπουργέ, νομίζω ότι θα δεινοπαθήσουμε με την Κόστα Ρίκα. Έχει δώσει εξαιρετικά δείγματα σε αυτό το Μουντιάλ. Ωραία ομάδα. Δεν θα είναι εύκολο το ματς και πρέπει να καταλάβουμε ότι απαιτεί διαφορετικούς τακτικούς χειρισμούς. Η ΕΠΟ, πράγματι, χέστηκε στο χρήμα. Συμφωνώ για την ατομική ποιότητα της Ακτής, ότι είναι ένα κλικ πάνω από εμάς, αλλά κι εμείς ως ομάδα είμαστε ένα κλικ πάνω από αυτούς. Τέλος, με συγχωρείτε, αλλά αν έπαιρνε η Ακτή Ελεφαντοστού τέτοιο πέναλτι, θα έπεφτε η γκρίνια του αιώνα. Και γκρινιάζουμε και άσχημα. Να τα λέμε αυτά. Και να μην το έδινε ο ρεφ, δεν θα του έλεγα τίποτα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝικόλα, συνηθίζω να λέω ότι η άμυνα είναι διάθεση και δουλειά, ενώ η επίθεση είναι ταλέντο. Τα συστήματα και οι τακτικές μπορούν να φτάνουν μέχρι την μεγαλή περιοχή, αλλά μετά αναλαμβάνει το ταλέντο ή όπως αλλιώς θέλεις να το πεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θα διαφωνήσω με αυτό που λες ότι ομάδες ισοδύναμες ο Σάντος της κερδίσει, αλλά χρέος μας, ως ποδοσφαιρόφιλοι, είναι να εξετάσουμε πως τις κερδίζει. Και το Λουξεμβούργο κέρδιζαμε, αλλά το ποδόσφαιρο που παίζαμε ήταν άθλιο.
Επαναλαμβάνω αυτό που έγραψα στο κείμενο: η Εθνική εκτέθηκε. Και για αυτό φρόντισε ο Σάντος με τις επολογές του. Αλλά, ξαναλέω, δεν θα το παραδεχτεί κανείς. Καταραμένη ματαιοδοξία!
Θέλω να σταθώ στον Χολέμπας, τον Μανωλά και τον Σάμαρη. Ο Χολέμπας χθες πήρε βοήθειες από τον Χριστοδουλόπουλο, αλλά και διαγώνιες αλληλοκαλύψεις από το αμυντικό χαφ, κάτι που ο Σαμαράς, ως αριστερό χαφ, κι ο Κατσουράνης, ως αμυντικό χαφ, δεν μπορούν να προσφέρουν. Επίσης, ο Λαμουσί επέλεξε να μην πλαγιοκοπήσει από την πλευρά του Χολέμπας. Αυτό έδωσε την δυνατότητα στον παίχτη να κάνει ωραίες κούρσες. Ο Χολέμπας είναι αθλητικό κορμί, ίσως το πιο αθλητικό από όλη την Εθνική, αλλά χρειάζεται βοήθειες για να μπορεί να πάρει μέτρα στον ασβέστη και να βοηθήσει επιθετικά, κάτι που η Εθνική χρειάζεται απελπισμένα. Έστω να παίζει κάτι σαν αριστερό χαφ/εξτρέμ και πίσω του να έχει έναν καλύτερο αμυντικό. Όπως έκανε ο Βαλβέρδε.
Ο Μανωλάς χαζεύει, συχνά χάνει τον προσωπικό του αντίπαλο, έχει κάποιο πρόβλημα με το να κλωτσάει καλά την μπάλα όταν την διώχνει, αλλά διαθέτει κάτι εξαιρετικά χρήσιμο: ταχύτητα. Μακάρι να σκεφτόταν και γρήγορα. Πρέπει, όμως, κάποιος να του μιλήσει: σε τέτοιο επίπεδο, το να είσαι άτσαλος ως κεντρικός αμυντικός φαίνεται και συχνά πληρώνεται.
Για τον Σάμαρη, να πω ότι αν ήμουν προπονητής του θα τον είχε πάρει ο διάολος. Ο σκοπός, δηλαδή το γκολ, επιτεύχθηκε, αλλά με λάθος τρόπο. Θυμάμαι, κάποτε, όταν έπαιζα μπάσκετ σε ομάδα, που πήρα μια πρωτοβουλία. Έμεναν είκοσι δευτερόλεπτα για το τέλος του παιχνιδιού, και ακούω τον προπονητή μου να φωνάζει να ξοδέψω όλο τον χρόνο, να μην αφήσω επίθεση για τον αντίπαλο. Χάναμε είκοσι πόντους, εν τω μεταξύ, κι όπως κατεβάζω την μπάλα μου έρχεται να σουτάρω τρίποντο από τα εφτά μέτρα στα δεκα δευτερόλεπτα της επίθεσης. Το καρφώνω και ακούω τον προπονητή μου να πετάει μπινελίκια. Τότε δεν καταλάβαινα γιατί στράβωσε. Όταν ωρίμασα συνειδητοποίησα ότι είχε απόλυτο δίκιο. Ο Σάντος οφείλει να μιλήσει στον παίχτη.
Τέλος, καλά κάνεις και βλέπεις τα παιχνίδια στο ESPN.
Μανόλο, δεν λογαριάζω πόσους παίχτες από την Εθνική συμπαθώ. Και κανέναν να μην συμπαθούσα, θα την παρακολουθούσα και θα προσπαθούσα να την κρίνω όσο το δυνατόν πιο δίκαια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί πλέκουν το εγκώμιο του Σάντος; Αφού δεν τον κράζουν όταν κάνει μαλακίες, ας τον αποθεώσουν τώρα που πήραμε την πρόκριση. Να είναι καλά ο επικοινωνιακός μανδύας των δημοσιογράφων. Μπορεί να μην το επέλεξε ο Σάντος, αλλά τον βολεύει σε μεγάλο βαθμό.
Το Υ.Γ.3 δείχνει δύο πράγματα. Πρώτον, ότι ο Πάγκαλος είναι ένα τεράστιο τρολ που αυτοαναιρείται συνεχώς και συμπερφέρεται σαν ναυαγός έξω από το βαπόρι όπου διοργανώντουσαν τα πάρτι και, δεύτερον, ότι ουδείς συγκινείται με τέτοιες προκλητικές δηλώσεις. Προσωπικά δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσω ή να εξοργιστώ από μια τέτοια δήλωση.
Καλώς το Μελαχρινάκι! Προβλέπω ότι αν περάσουμε την Κόστα Ρίκα,οι γυναίκες θα μετατραπούν στον πιο ένθερμο υποστηρικτή της Εθνικής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧάρη, εννοείται ότι η κόκκινη του Κατσουράνη, η βαθμολογική θέση της Ελλάδας, δηλαδή η επιτακτική ανάγκη για νίκη, και οι υποχρεωτικές αλλαγές ώθησαν τον Σάντος στο να ανακατέψει την τράπουλα (κλισέ). Κι αυτό σημαίνει ότι καταλαβαίνει ορισμένα πράγματα. Τώρα γιατί συμπεριφέρεται όπως συμπεριφέρεται, θα μπορούσε να τον ρωτήσει κάποιος δημοσιογράφος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑσχέτως την νίκης και του πέναλτι -επιμένω ότι είναι πέτσινο-, η Εθνική έδειξε σημάδια πραγματικής ομάδας. Αλλά οι μεταπτώσεις στην απόδοσή μας πρέπει να προβληματίσουν τον Σάντος. Κι αυτή η νίκη/πρόκριση αποτελεί καλή αφορμή. Μου θυμίζει κάτι από το τελευταίο Euro, όπου στα δυο ματς ήμαστε πολύ κακοί, αλλά στο ματς με την Ρωσία αποδώσαμε θαυμάσια. Φαίνεται ότι όταν παίζουμε με την πλάτη στον τοίχο, βγάζουμε τον καλύτερο μας εαυτό. Κάτι σαν ένστικτο επιβίωσης. Αλλά αυτό δείχνει και το ότι δεν υπάρχει σχέδιο. Δυστυχώς.
Όσο για κάτι Άγλους, Τσέχους ή Πορτογάλους, η ζήλεια είναι τεράστια. Αδυνατούν να πιστέψουν πως μια ομάδα, χωρίς ιδιαίτερο ταλέντο, με σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή της, καταφέρνει και προκρίνεται. Κι όλα αυτά όταν αποκλείονται ομάδες που έχουν πετύχει τέσσερα και πέντε γκολ. Να είναι καλά η Κολομβία που τους καθάρισε όλους. Ειδάλλως δεν θα περνούσαμε.
Το ματς με την Κόστα Ρίκα θα είναι τελείως διαφορετικό και χρειάζεται ρεαλιστική τακτική προσέγγιση. Οι αντίπαλοι είναι γρήγοροι, απομονώνουν αντιπάλους, τρέχουν γρήγορα και βγαίνουν ξαφνικά στην κόντρα. Πρέπει να κλείσουμε χώρους και να παγώσουμε τον ρυθμό. Το πρώτο μπορούμε να το κάνουμε, αλλά το δεύτερο θέλει και καλή κυκλοφορία. Είμαι περίεργος να δω τι είδος άμυνας θα παίξει ο Σάντος και σε ποιο χρονικό σημείο του παιχνιδιού θα βγει μπροστά.
Το ότι η Ακτή δεν έπαιξε καθόλου από δεξιά, ενώ μέχρι τώρα είχε τις περισσότερες επιθέσεις της από εκεί, έχει όνομα και επώνυμο. Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος! Ελάχιστες φορές πέρασε τη σέντρα το δεξί τους μπακ, που είχε μέχρι τώρα 3 ασίστ στο Μουντιάλ. Και τις περισσότερες φορές που πήρε μπάλα ο Λάζαρος τον γλέντησε ασύστολα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για την Κόστα Ρίκα είναι μια αθώα ομάδα που δεν ξέρει τι την περιμένει. Με 14 εκ. που αποτιμάται η πρόκριση σε βάρος τους, μπορούν να γίνουν αποτελεσματικότατες "επενδύσεις" σε μαύρα πετεινά του ουρανού ...
Υπουργέ, πού το στηρίζεις αυτό με τα μαύρα πτηνά του ουρανού; Με την ίδια λογική ισχύει το ίδιο για την αντίστοιχη ΕΠΟ της Κόστα Ρίκα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧάρη, στην κανονική ροή φάνηκε πέτσινο. Από εκεί και πέρα έχω δει δεκάδες replay κι ακόμα και τώρα περισσότερο πιστεύω ότι δεν είναι παρά ότι είναι. Αλλά το να λένε ορισμένοι ότι είναι πεναλντάρα χτυπάει κάπως άσχημα. Αν το έδιναν εις βάρος μας, τι θα λέγαμε; Ότι είναι πεναλντάρα; Όπως και να έχει, δεν έχει καμία σημασία αν ήταν ή δεν ήταν. Σημασία έχει ότι η Εθνική έπαιξε σωστό ποδόσφαιρο. Κι όταν παίζεις σωστά, συνήθως παίζεις ωραία.
Έχουν οι Κοσταρικανοί το γιο του Σάββα στην Uefa; Έχει πάει ο Πλατινίς στη κοσταρικανή Μύκονο επίτιμος καλεσμένος και ούλα πλερωμένα; Αν δεις Ευρωπαίο δγιατητή στον αγώνα θα ξέρεις ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο μπενάλντι είναι κανονικό, κανονικότατο. Μη το κουράζουμε. Ότι αν ήθελε το έπνιγε είναι γεγονός, αλλά αυτό είναι άσχετο με το αν ήταν ή δεν ήταν.
Νικολας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚανθαρε, το οτι κερδιζει παιχνιδια ο Σαντος (ή τουλαχιστον δε χανει),οφειλουμε να του το αναγνωρισουμε. Ο τροπος που το κανει ομως, συμφωνω μαζι σου, δεν ειναι θεαματικος. Κι αυτο εχει να κανει με τις ανασφαλειες που εχει σαν προπονητης. Δεν του αρεσουν τα ρισκα. Σαν πολλους αλλους προπονητες, οπως Μουρινιο, Ρεχαγκελ, Μαρκαριαν. Αρκειται στα απολυτως απαραιτητα, και μονο οταν δεν του βγαινουν, παιρνει ρισκα. Οσο μπορεις να πεις ρισκο την χρησιμοποιηση δυο επιθετικων περιοχης.
Πριν πολλους αιωνες στην αρχαια Ελλαδα, ειχαμε τις πολεις-κρατη, με απολυταρχικα πολιτευματα. Ηταν η μοδα ας πουμε. Να η Σπαρτη, να η Θηβα, να η Ερετρεια. Στους Αθηναιους ηρθε μια φλασια κι επινοησαν τη Δημοκρατια, μετα την πτωση του Πεισιστρατου. Και προεκυψε ο χρυσος αιωνας.
Αν το μεταφερω στο ποδοσφαιρο, εχουμε την Τσελσι του Μουρινιο σαν την Σπαρτη, την εθνικη του Ρεχαγκελ σαν τη Θηβα, και παει λεγοντας. Η Αθηνα του Περικλη ομως, ειναι σαν την Μπαρτσα του Γκουαρδιολα.
Σπαρτη και Θηβα ειχαν ακμη και παρακμη, κερδισαν πολεμους-τροπαια. Η Αθηνα ομως εμεινε στην ιστορια σαν σημειο αναφορας.
Δεν μπορουμε να κατηγορησουμε τον Σαντος οτι κερδιζει μ’ αυτον τον τροπο. Εντεκα παιχτες βαζει, κι οχι 15, και παιζει 90’ λεπτα. Ειναι ομως αντιτουριστικος.
Ακυρη η παρομοιωση σου με το μπασκετ και τον Σαμαρη. Αν το παιχνιδι ηταν στο 90 φευγα και ειχαμε το σκορ 2-1, τοτε θα επρεπε να παει στο κορνερ και να παιξει με τον χρονο.
Στη συγκεκριμενη φαση ομως, βγηκε γρηγορα κι εκλεψε τη μπαλα, την αλλαξε τελεια με τον Σαμαρα και βγηκε μάτια με τον τερμα. Σε τετοιες περιπτωσεις ο παιχτης νιωθει σιγουρια. Ειναι on fire που λενε οι μπασκετικοι. Κι αφου σκοραρε ολα ειναι σωστα.
Θα μπορουσε να πασαρει στον Σαμαρα να το σιγουρεψει. Κι ο Μεσσι να μισα γκολ που εχει βαλει στην Μπαρτσα, θα μπορουσε να τα πασσαρει σε συμπαιχτες του. Οταν ομως εισαι στην περιοχη και βλεπεις εστια, και νιωθεις οτι το ‘’εχεις’’, καλα κανεις και το τελειωνεις.
Επαναλαμβανω οτι ο Μανωλας ειναι μεγαλος κεντρικος αμυντικος. Του λειπουν καποια πραγματα, αλλά μην ξεχναμε οτι δυο χρονια παιζει σε υψηλο επιπεδο, και ειναι μολις 22-23 χρονων. Θα γινεται ολο και καλυτερος.
ΥΓ Η Ελλαδα κερδισε γιατι η Ακτη δεν εβγαινε γρηγορα στην επιθεση, κι εδινε χρονο στην εθνικη να οργανωσει την αμυνα της.
Ολες οι φασεις της εθνικης βγηκαν στην κοντρα, μ’ εξαιρεση το τελευταιο δεκαλεπτο.
Το μόνο που άκουγα πάντως εγώ ήταν δυο πράματα. Ο Σάμαρης έγινε ξαφνικά σε μια μέρα από τους καλύτερους παίκτες στην Ελλάδα με ένα μόνο αγώνα και ότι κερδίσαμε μόνο και μόνο επειδή δεν έπαιξε ο Κατσουράνης. Όχι πως παίζει καλά, αλλά άμα δε βάζαμε γκολ στο τέλος θα άκουγες γκρίνια μέρι το επόμενο μουντιάλ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπουργέ, γιατί το πας τόσο παρασκηνιακά;
ΑπάντησηΔιαγραφήΝικόλα, για την παρομοίωση με το μπάσκετ γράφω ότι χάναμε είκοσι πόντους. Η παρομοίωση έχει να κάνει με το ότι, όπως ο προπονητής μου μού έβαλε τις φωνές, έτσι κι ο Σάντος πρέπει να του εξηγήσει το λάθος του. Εκτός αν πιστεύεις ότι ο Σάμαρης έχει την στόφα του Μέσι. Για τον Σάντος τα έχουμε πει πολλές φορές. Μπορείς να παίρνεις και λελογισμένα ρίσκα. Ο Πορτογάλος, όμως, ακόμα και σε αδιάφορα φιλικά παιχνίδια, αρνείτο πεισματικά να πάρει ρίσκα. Με τα λάθη του να είναι περισσότερα από τα σωστά. Κι αυτό ισχύει από τις επιλογές του, μέχρι τις δηλώσεις του. Και επαναλαμβάνω για πολλοστή φορά: αν ο Ρεχάγκελ έκανε αυτά που έχει κάνει ο Σάντος θα του πετούσαν λουκάνικα και μπάμπιες. Για τον Μανωλά, με συγχωρείς, αλλά διαφωνώ.
Πρόεδρε, για τον Κατσουράνη δεν φταίει τόσο ο ίδιος ο παίχτης, αλλά ο Σάντος για τον τρόπο που τον χρησιμοποιεί. Βέβαια, το να λέμε ότι κερδίσαμε επειδή έλειπε ο Κατσουράνης, ένας και μόνο παίχτης, είναι ολίγον υπερβολικό.
Καλημέρα Οικοδεσπότα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πέναλτυ το δικαιούμασταν, όπως καί τη νίκη. Τέλος. Να σκάσουν οι γκρινιάρηδες κρυπτοανθέλληνες!
Δηλαδή, όταν τα έκανε αυτά εις βάρος μας η Ολλανδία με τον Νανίγκα, ήταν καλά; Επειδή -σύμφωνα με τη λογική τους- η Ολλανδία είναι μεγάλη ποδοσφαιρική δύναμη (καί καλά), 'ντάξ'; Επιτρέπεται να παίρνει μαϊμουδένια πέναλτυ εις βάρος πτωχών συγγενών;
Καί ωραία, ό,τι έγραψε ως αποτέλεσμα του αγώνα, δεν ξεγράφει. Αλλά τότε, το μακρινό 1980, που το παραδέχτηκε εκ των υστέρων ο πρωταγωνιστής ότι έπαιζε θέατρο, πού βρισκόντουσαν όλοι αυτοί οι αδέκαστοι κριτές; Ούτε μία επίπληξη γιά δυσφήμηση του αθλήματος, έστω γιά τα μάτια, δεν έφαγε η Ολλανδία. Ούτε κάν ο παίκτης τους.
Άντ' από 'δώ πέρα, ρέ, επαγγελματίες ανθέλληνες! Όλα τα καλά στο σπίτι του γείτονα, κι όλα τα στραβά στο δικό μας! Βρέ, ούστ!
Αυτή η λέξη καραμέλα "ανθέλληνες" πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει...
ΔιαγραφήΚάνθαρε, επιτέλους είδαμε λιγη μπαλίτσα από την εθνική. Ηταν πραγματικά απολαυστική.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟσο για το Σαμαρη, καλά εκανε και δεν την έδωσε στο Σαμαρά. Το πιο πιθανό είναι να έκανε κανενα βήμα παραπάνω ή να έπεφτε κάτω όπως τόσες φορές, και τώρα θα κλαίγαμε με μαύρο δάκρυ !
Eργδημεργ, βεβαίως και αξίζαμε την νίκη. Άσχετα αν ήταν ή δεν ήταν πέναλτι. Η προέκτση του πένταλτι, κατ΄τη γνώμη μου, είναι αυτό που έχω ήδη πει 2-3 φορές. Αν το έδιναν εις βάρος μας, τι θα λέγαμε; Νταξ, δεν είναι όλοι ανθέλληνες. Ας μην βαφτίζουμε με εύκολη ευκολία κάποπιον ανθέλληνα, είτε ξένο είτε Έλληνα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗλία, φαντάζεσαι να έδινε πάσα στον Σαμαρά και να μπουρδόκλωνε ο τελευταίος τα πόδια του; Τότε κάποιοι θα έλεγαν ότι έπρεπε να το σουτάρει μόνος του!
Aυτό λέω κι εγώ. Σίγουρα θα μπουρδουκλωνόταν ο Σαμαράς και τώρα θα τον έβριζε όλη η Ελλάδα !!!
ΔιαγραφήΠάμε ρε παιδιά δηλαδή τι άλλο να κάνει αυτή η ομάδα για να την αγαπήσουμε; Οκ ούτε εμένα μου αρέσουν κάποια πράγματα όπως οι λόγοι που κλήθηκαν ορισμένοι στην εθνική αλλά πάνω από όλα το εθνόσημο! 10 χρόνια μόνο χαμόγελα έχουμε για αυτή την ομάδα! Αλήθεια αν ήμασταν κάποια ιστορικά υπερομάδα όπως η Αγγλία, Ιταλία κλπ τι θα κάναμε αν αποκλειόμασταν με τον τρόπο που αποκλείστηκαν αυτοί; Μην λέτε λοιπόν ότι ως εδώ είμαστε, γιατί οχι και στους 8, γιατι όχι και πιο ψηλά! Μπάλα είναι και η μπάλα κατά Όσιμ είναι @#$%! Δείτε τι είπε ο Λάζος και δείτε το βλέμα του στις φωτό http://pamerio.gr/post/89973309285 Πάμε γερά λοιπόν και ενωμένοι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου, φίλε μου! Θέλω να πιστεύω ότι η κριτική που ασκώ στην Εθνική ομάδα είναι καλοπροαίρετη, χωρίς δόλο και άτακτες γκρίνιες. Προσωπικά, με εξιτάρει να εξετάζω όχι μόνο τη νίκη/ήττα, αλλά, κυρίως, το πως αυτή ήρθε. Το ίδιο κάνω, έστω προσπαθώ να κάνω, και σε αυτή τη διοργάνωση.
ΑπάντησηΔιαγραφή