Έχουμε μιλήσει για την ψυχοθεραπευτική επίδραση των χόμπι και των ταξιδιών. Για να ξεχαρμανιάσουμε και να ψυχαγωγηθούμε. Κάποιοι προτιμούν τον αθλητισμό. Ορισμένοι το διάβασμα. Άλλοι τοποθετούν στο DVD μια ταινία με τον ανυπέρβλητο Peter Sellers (φώτο) ή επισκέπτονται το θέατρο για να παρακολουθήσουν τον θίασο του Μάρκου Σεφερλή. Δεν πρέπει, όμως, να ξεχνάμε και την Βουλή. Έναν θεατρικό θίασο, δηλαδή, δεύτερης και τρίτης διαλογής. Η Βουλή προσφέρει τα πάντα σε μια συσκευασία. Σαν τα σαμπουάν δύο σε ένα. Θες να γελάσεις; Θες να κλάψεις; Θες να θαυμάσεις γνήσιους ζογκλέρ; Η Βουλή αποτελεί το καταλληλότερο πεδίο. Και είμαι απόλυτος σε αυτό. Πάρτε, με άλλα λόγια, ποπ κορν, καθίστε αναπαυτικά στην πολυθρόνα σας και παρακολουθήστε τους ευκλεείς πολιτικούς που ψηφίζει ο ελληνικός λαός. Σας εγγυώμαι ότι δεν θα πλήξετε. Τι παραπάνω, εξάλλου, έχει ο Γιακουμάτος κι ο Λοβέρδος από τον Χαϊκάλη ή τον Πάντζα; Οι δυο τελευταίοι, τουλάχιστον, είναι επαγγελματίες ηθοποιοί.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, λοιπόν, συνιστά το πρόσφατο πανηγυράκι με τον θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας. Εν αρχή, όμως, για ποια δημοκρατία γίνεται λόγος; Και δεν υπονοώ ότι για αυτήν την κατάσταση ασυδοσίας, πραγματικά εκθαμβωτική, αποκλειστικά υπεύθυνοι είναι οι πολιτικοί. Όχι, βέβαια. Αν θέλουμε να βρούμε τους κυρίως υπαίτιους, μπορεί ο καθένας εξ ημών να πάει στον καθρέφτη του σπιτιού του και να φτύσει το είδωλο που θα αντικρίσει μπροστά του. Ξεφύγαμε, όμως. Λέγαμε για τον φθαρμένο θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ποιος είναι, λοιπόν, ο ρόλος ενός τέτοιου θεσμού; Ποια είναι η συνεισφορά του; Ποια είναι η χρησιμότητά του; Αν ρωτήσεις τον Βενιζέλο -και τους κλώνους του- θα σου πει ότι ο ρόλος του συγκεκριμένου θεσμού ορίζεται ως θεματοφύλακας του πολιτεύματος και των διαδικασιών. Τρίχες κατσαρές, λέω εγώ. Έχω την αμυδρά εντύπωση ότι ο ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας συνοψίζεται στο να δέχεται αθλητές στο γραφείο του, όπως Ολυμπιονίκες, να τους σφίγγει το χέρι και τους κάνει ταπ-ταπ στην πλάτη. Ή, στο τσακίρ κέφι, να ακούει τα κάλαντα από διάφορα σωματεία και να τους δίνει μελομακάρονα και κουραμπιέδες, και, επίσης, να παρακολουθεί διά ζώσης τις Εθνικές Παρελάσεις. Ναι, σίγουρα, δεν αντιλέγω, πρόκειται για κουραστική δουλειά. Ας μην ξεχνάμε ότι ο εκάστοτε Πρόεδρος είναι και κάποιας ηλικίας. Δεν έχει τα νιάτα του Τσίπρα. Μολαταύτα, θα πρέπει να αντέχει την ορθοστασία και να έχει γυμνασμένα χέρια για να βρίσκεται σε ικανή θέση να προβαίνει σε χειραψίες και να δέχεται δώρα. Και θα πρέπει να διαθέτει σχετικά καλή όραση, ώστε να διαβάζει τους λόγους που αντιστοιχούν σε κάθε Εθνική Εορτή/ Επέτειο/Αργία. Δηλώσεις, δηλαδή, copy paste, τετριμμένες, γεμάτες κλισέ. Τα τελευταία χρόνια, δε, ένεκα των καιρών, οι λόγοι έχουν αποκτήσει και μια άχρωμη χροιά, τύπου «Μάρθα Βούρτση». Τέλος πάντων. Ας μην επεκταθώ περαιτέρω.
Σύμφωνα με τα παραπάνω, επομένως, ο θεσμός του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι εκφυλισμένος και πρέπει να αναθεωρηθεί από το Σύνταγμα. Να αναβαθμιστεί, πιο σωστά, ακόμα και να τεθεί επί τάπητος το ενδεχόμενο να καταργηθεί. Τέλος, αντί επιλόγου, αν μου επιτρέπετε, θα ήθελα να διατυπώσω τρεις εύλογες, πιστεύω, απορίες. Πρώτον, γιατί να προτείνει υποψήφιο Πρόεδρο της Δημοκρατίας η εκάστοτε Κυβέρνηση; Δεύτερον, γιατί αν η Κυβέρνηση δεν λάβει το απαιτούμενο ποσοστό, να πρέπει να διενεργηθούν εκλογές, με ό,τι αυτό συνεπάγεται; Και, τρίτον, αφού για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ψηφίζουν οι βουλευτές, για ποιο λόγο ο εκάστοτε Πρωθυπουργός απευθύνεται με διαγγέλματα στον ελληνικό λαό; Αυτά.
Υ.Γ.1 Βαρέθηκα να ακούω από άτομα που δεν έχουν ιδέα από βασικές αρχές οικονομικών, π.χ. προσφορά-ζήτηση, πληθωρισμό, κόστος ευκαιρίας και παραγωγικότητα, να μιλάνε για τα επίπεδα του σημερινού μισθού στην Ελλάδα, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους προσόντα, δεξιότητες, πτυχία, ωράριο, θέση, χώρο εργασίας και είδος εταιρίας.
Υ.Γ.2 Μην με κατηγορείτε που δεν γράφω συχνά για ποδόσφαιρο. Απλά δεν βρίσκω κανένα ενδιαφέρον για το ελληνικό πρωτάθλημα και, αν και παρακολουθώ αγώνες ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων, δεν βρίσκω χρόνο να αποτυπώσω τις τακτικές επί οθόνης.
Υ.Γ.3 Έχω κέφια!
Υ.Γ.2 Μην με κατηγορείτε που δεν γράφω συχνά για ποδόσφαιρο. Απλά δεν βρίσκω κανένα ενδιαφέρον για το ελληνικό πρωτάθλημα και, αν και παρακολουθώ αγώνες ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων, δεν βρίσκω χρόνο να αποτυπώσω τις τακτικές επί οθόνης.
Υ.Γ.3 Έχω κέφια!
καλημέρα! το ΥΓ3 ωραίο! και μουσική. τζάμι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή χρονιά κάνθαρε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒαγγέλης
Γεια σου, Βαγγέλη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή χρονιά!
Τώρα τελευταία η βουλή και οι ειδήσεις προσφέρονται για διασκέδαση. Κωμωδία. Εγώ πάντως γελάω πολύ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΡε συ, όπως πάμε θα βάλω κατώτατο όριο για ΠτΔ τριψήφιο αριθμό ηλικίας.
Νομίζω ότι οι τελευταία φορά που παρακολούθησα ειδήσεις στην τηλεόραση ήταν το περασμένο Πάσχα. Κι αυτό λόγω ανωτέρας βίας. Μήπως να (αυτο)προταθείς για Πρόεδρος της Δημοκρατίας;
ΔιαγραφήΧάρης
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ Κάνθαρε, δεν είναι η Βουλή το θέατρο σκιών για να γελάμε. Καραγκιόζης είναι ο Έλληνας, μ' αυτά που κάνει μια ζωή. Δεν έχω την απαίτηση σε μια χώρα σαν την Ελλάδα (ρημαγμένη από πολέμους μέχρι πριν 60 χρόνια) να ασπάζονται όλοι ανώτερες μορφές πολιτισμού και Τέχνης, να παίζουν πιάνο, να έχουν γνώσεις Δημοσιονομικών, ή να φιλοσοφούν σαν τον Αριστοτέλη, αλλά δεν πάει άλλο με αυτά που βλέπω εδώ και 10-15 χρόνια. Μια μάζα που άγεται και φέρεται από τα μπουζούκια, το Impreza, την τηλεόραση (της κακιάς ώρας), την αμορφωσιά, το βόλεμα, τον λαϊκισμό, you name it.
Σε μια χώρα όπου (πόσα χρόνια άραγε?) δεν παράγονται προϊόντα, δεν εκτιμάται ο ιδρώτας της εργασίας, ο Πολιτισμός έχει παρεξηγηθεί ως προς το τί είναι (με άλλα λόγια, υπάρχουν πολλοί που νομίζουν ότι παράγουν Πολιτισμό), δεν προωθούνται οι Τέχνες (να τις δει έστω ο κόσμος), δεν ενθαρρύνεται η επιστημονική και τεχνολογική έρευνα, αλλά αντιθέτως μηρυκάζεται και δοξάζεται το παρελθόν (σαν παλιές αναμνήσεις), ο μισθός θεωρείται κοινωνικό δικαίωμα αντί για ανταμοιβή παραγωγικής εργασίας, και όσοι θέλουν να δουλέψουν και να ξεχωρίσουν υβρίζονται ως εκμεταλλευτές καπιτάλες και εκδιώκονται, πώς θα έχουμε σοβαρή Βουλή και Κυβέρνηση? Γνωστό είναι ότι ειδικά στα πολιτικά, όλοι είμαστε "εν τη παλάμη...", δηλαδή ιδιοτελείς (με άλλα λόγια, κομματόσκυλα και εγκάθετοι). Μια ψήφο για ένα ρουσφέτι ή "δουλειά".
Ο θεσμός του Προέδρου στην Ελλάδα ίσως (λέω "ίσως" γιατί λόγω ηλικίας δεν ξέρω) κάποτε να ήταν πιο σημαντικός. Γι' αυτό ο Ανδρέας Παπανδρέου στα ένδοξα '80s τον πετσόκοψε και τον έκανε μια συμπαθή αλλά ανίσχυρη γλάστρα. Ας καταργήσουν τον θεσμό, αφού πράγματι δεν έχει καμία χρησιμότητα και πληρώνεται τσάμπα λεφτά. Και σε άλλες αντίστοιχες με την Ελλάδα ευρωπαϊκές χώρες δεν νομίζω ότι οι Πρόεδροι της Δημοκρατίας έχουν εξουσία σαν τον Πρωθυπουργό, αλλά παίζουν τον ρόλο του δημογέροντος.
Αφού ξεκινήσαμε με θίασο, κλείνω αντίστοιχα με Δελφινάριο. ΑΝΕΛ και ΔΗΜΑΡ ρίξανε την Κυβέρνηση με την εκλογή του Προέδρου (ένα κόλπο που πρώτος είχε σκαρφιστεί ο Γιωργάκης το 2009, και που μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ στον ΣΥΡΙΖΑ μελλοντικά). Και μετά ο Τσίπρας πέταξε τον Κουβέλη (με 0,5% και χωρίς στελέχη) στον δρόμο. Και τους ΑΝΕΛ δύσκολα τους βλέπω στην επόμενη Βουλή (μπαίνουν/δεν μπαίνουν). Καλά, Καμμένος και Κουβέλης βλαμμένοι είναι? Παίξανε το παιχνίδι του ΣΥΡΙΖΑ, ελπίζοντας να τους πάρει ο Τσίπρας στην στοργική αγκαλιά του, αλλά ωφελημένοι δεν θα βγουν. Ο ένας με μισή δύναμη (στην καλύτερη περίπτωση) και με κίνδυνο να μην εκλεγεί, ο άλλος θα κάνει παρέα στον Καρατζαφέρη εκτός Βουλής, να θυμούνται τα μεγαλεία της συγκυβέρνησης πίνοντας ούζο. Αυτό είναι χειρότερο από το κακόγουστο Δελφινάριο με Στάθη Ψάλτη, Μάρκο Σεφερλή και σία. Είναι να τους κλαίνε οι ρέγγες.
ΥΓ Ο Τζέφρυ δεν κάνει κόμμα για να ξαναγίνει Πρωθυπουργός, να εκδικηθεί τον Βενιζέλο που τον έριξε, ή να σώσει την Ελλάδα από τον ΣΥΡΙΖΑ αποτρέποντας τους Παπανδρεϊκούς από το να ψηφίσουν Τσίπρα. Όχι. Σκοπός του είναι να μας "συστήσει" τον υιό του, Ανδρέα Παπανδρέου jr. Ω ναι, έμαθα ότι τον έχει στα ψηφοδέλτια Αχαΐας. Αυτόν που δήλωνε σε περιοδικό πριν κάτι χρόνια "δεν μπορώ να βρω δουλειά". Κι επειδή δεν βρέθηκε ένας να τον προσλάβει κάπου, έστω για PR, είπε να ασχοληθεί με την Ελλάδα προκειμένου να κωλοβαράει σπίτι του. Ετοιμαστείτε λοιπόν σιγά-σιγά για 4η γενιά Παπανδρέου στο Μαξίμου. 3 δεν είναι αρκετές.
Χάρη, το έχουμε αναφέρει ουκ ολίγες φορές ότι ο κύριος υπαίτιος αυτής της σαθρής κατάστασης είναι ο Έλληνας πολίτης. Για αυτό και στο κείμενο αναφέρω τον καθρέφτη, το είδωλο και το φτύσιμο. Και δυστυχώς εξακολουθώ να παρατηρώ μία αντίσταση στην αλλαγή. Δεν χρειάζεται να αλλάξουμε μόνο οικονομικά προγράμματα και οικονομικές πολιτικές, αλλά, κυρίως, μυαλά. Κι ο Έλληνας αρνείται να αλλάξει συνειδητά τρόπο σκέψης. Αυτό σημαίνει ότι ίσως έρθει η ώρα και η στιγμή να αλλάξει από ανάγκη. Κι αυτό θα είναι πιο δυσάρεστο για τον ίδιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είμαι ειλικρινής δεν γνωρίζω τι γίνεται σε άλλες χώρες. Βλέπω τι γίνεται στην Ελλάδα. Και στην Ελλάδα τον ρόλο του Προέδρου της Δημοκρατίας μπορεί να τον παίξειι ο οποιοσδήποτε. Ακόμα κι ένας τυλιχτής πιτών, ένας χασάπης ή ένας λογιστής.
Αυτό που λες για ΑΝΕΛ και ΔΗΜΑΡ είναι σωστό. Και δείχνει με τι κριτήρια σκέφτονται οι πολιτικοί που μας κυβερνάνε. Σκεφτόμενοι το συμφέρον τους και μάλιστα με χαζό τρόπο σκέψης. Ξέρεις γιατί; Διότι και οι ψηφοφόροι έτσι είναι. Τον εαυτόν τους βλέπουν και ψηφίζουν οι Έλληνες.
Ειλικρινά δεν με ενδιαφέρει γιατί επιστρέφει ο Τζέφρυ. Δεν με νοιάζει ο λόγος. Ας είναι κι ο γιος του. Κι ας κουβαλάει αυτό το περισπούδαστο όνομα που μόνο καλά έχει κάνει στη χώρα και την έχει σώσει άπειρες φορές.Δεν φταίει ο Τζέφρυ που τον βάζει στα ψηφοδέλτια, αλλά ο ελληνικός λαός που είναι πολύ πιθανό να τον επιλέξει με τις ψήφους τους. Όμως, σε μια δίκαιη χώρα, με νόμους και κοινή λογική, αυτός ο άνθρωπος, ο Τζέφρυ, θα έπρεπε να βρίσκεται πίσω από τα κάγκελα, για να μην πω τίποτα χειρότερο. Και το λυπηρό είναι ότι θα διαπιστώσουμε για μία ακόμη φορά την ανοησία του Έλληνα ψηφοφόρου.
Priest ρε μουνιά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό...γιατί απο τα άλλα μπούχτισα.
Ο ΓΑΠ είναι ο άνθρωπος που κατάφερε (γιατι περι κατορθώματος πρόκειται) να το παίξει αντι-συστημικός, να λοιδωρηθεί απο την Ευρώπη ως αντι-συστημικός, και στο τέλος να λοιδωθηθεί απο το λαό ως συστημικός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι αυτό το τυπάκι έρχεται μετά απο μερικά χρόνια σαν παλιός φίλος, και υπάρχουν συνάνθρωποι μας που θα τον ψηφίσουν.
Πραγματικά (δεν το λέω μόνο με αυτή την αφορμή), δεν αξίζουμε τίποτα λιγότερο απο αυτά που ζούμε. Πόσο μάλλον μισθούς επιπέδου προ κρίσης.
Στα του Ελληνάρα ως πολίτη-ψηφοφόρου, με κάλυψε νομίζω ο Χάρης.
ΥΓ: Ελπίζω να μπορέσω να φτιάξω βιντεάκι μέχρι αύριο το πρωι, για να μπορέσουν να δουν επιτέλους τη φάτσα μου οι θαυμαστές μου. Περισσότερα, την ώρα της αλήθειας... :P
Εχεις δει τα καθωσπρέπει σκυλάδικα που έχουν απ όξω εναν παρκαδόρο επειδη ετσι πρέπει, άσχετα αν μια χαρά το παρκάρεις μόνος σου και δε θα δώσεις και πουρμπουάρ νταβατζιλίκι ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάτι τέτοιο μου θυμίζει ο Πρόεδρος.
Ακριβός αλλά λίγο περιττός, χωρίς αρμοδιότητα που να εχει ουσία παρα μόνο αλέκιαστη τζεντλεμανίλα και αρχές άνοιας. Εκτος απο το Στεφανόπουλο, παλιότερα βέβαια.
Επίσης ο παρκαδόρος "εκλέγεται" απο τον μαγαζάτορα και όχι απο τους πελάτες.
Και ο ΠτΔ εκλέγεται απο τους 300 που όλοι μισούμε τόσο πολύ. Δεν τον εκλέγουμε εμείς
και δεν αφήνει το σύστημα να βγεί ΠτΔ πιτσαδόρος ή φανοποιός ή η Θάλεια η κομμώτρια, ετων 39.
Κάτι πρέπει να αλλάξει.
Ο μόνος λόγος ύπαρξης του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι ο εκβιασμός εκλογών. Καλή μας χρονιά αν και δεν το βλέπω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωστός ο Φίδης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆλεξ, θα τολμούσα να πω ότι αξίζουμε και χειρότερα. Κι αυτό το γράφω χωρίς να έχω πιει ούτε μια σταγόνα αλκοόλ. Βίντεο; Είσαι τολμηρό αγόρι.
Τζονάκο, προσωπικά χαρακτηρίζω τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας σαν ανούσια μαριονέτα. Έτσι, για να έχουμε κάτι να ασχολούμαστε.
Mahler, με μπόλικες, εύγεστες, ξανθιές μπυρίτσες μια χαρά θα είναι ο χρόνος. Πιείτε, αδέρφια. Πιείτε!