Το κατεψυγμένο κρέας

Γιατί ο Άρης, κι όχι μόνο, έχει φτάσει σε αυτό το οριακό σημείο; Την απάντηση δίνει, εν πολλοίς, ο Γιάτσεκ Γκμοχ: «Ο Άρης έχει φοβερές ακαδημίες. Παρακολουθούσα από παλιά τα τμήματα υποδομής και έμενα έκπληκτος από αυτό που έβλεπα. Υπάρχει πολύ ποιότητα και μέλλον σε αυτά τα παιδιά την οποία πρέπει να εκμεταλλευτεί η ομάδα. Πρέπει στις ομάδες να σταματήσει η κυριαρχία των μάνατζερ. Οι μάνατζερ έφεραν το ελληνικό πρωτάθλημα στην σημερινή του κατάσταση. Το ποδόσφαιρο την δεκαετία του 80’ και 90’ ήταν πολύ δυνατό, όμως από τότε που ενεπλάκησαν οι μάνατζερ έχει πάρει την κατηφόρα. Οι ατζέντηδες σερβίρουν κατεψυγμένο κρέας!». Οι μάνατζερ, όμως, βρήκαν και τα έκαναν. Ειδικά στον Άρη. Τέλος πάντων. Ας μην μιλήσω.

Τα κατάλοιπα του κατεψυγμένου κρέατος, λοιπόν, τέθηκαν αντιμέτωπα με τον Παναθηναϊκό του Αλαφούζου. Οι δυο ομάδες συνιστούν ενδιαφέρουσες περιπτώσεις. Και τηρούν αρκετά κοινά στοιχεία. Νταξ, υπάρχουν και ορισμένες διαφορές. Ο Αλαφούζος παρακαλάει να τον αδικήσουν, ενώ ο Άρης παρακαλάει να τον βγάλουν από το χειρουργείο. Και ο Μιλίνκοβιτς στηρίζει δημόσια τους παίχτες, ενώ ο Αναστασίου στην πρώτη ευκαιρία τούς δίνει στα λιοντάρια για πρωινό. Αυτό θα πει προπονητής. Τέλος, το μεγαλύτερο πρόβλημα του Παναθηναϊκού είναι οι οπαδοί, ενώ εκείνοι του Άρη βγάζουν επίσημη ανακοίνωση για το γεγονός ότι δεν δόθηκαν εισιτήρια στον αντίπαλο. Και ξέρουν να χειροκροτούν, γνήσια, με πάθος, τον αντίπαλο -γερό και σιδερένιο να είναι το παλικάρι!- που πηγαίνει με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο. Τώρα που το ξανασκέφτομαι μάλλον οι διαφορές είναι περισσότερες από τις ομοιότητες.

Τι μας έδειξαν αγωνιστικά/τακτικά οι δυο ομάδες; Σχεδόν τίποτα. Ή, για να είμαι ακριβέστερος, μας έδειξαν πολλά, αλλά, κυρίως, αρνητικά. Απλά να πω ότι τα λάθη που παρακολούθησα, κι από τις δυο ομάδες, είναι για σεμινάριο. Για χρυσό μετάλλιο. Και τολμώ να πω ότι τέτοια λάθη δεν βλέπω ούτε στο 9x9 που παίζω κάθε Παρασκευή. Όπου το επίπεδο, να προσθέσω, είναι μάλλον χαμηλό -όμως, κι αυτό του πρωταθλήματος τι είναι; Επί της ευκαιρίας, επιτρέψτε μου να προβώ σε μια διευκρίνιση που ήθελα να κάνω εδώ και πολύ καιρό. Όταν λέμε ''λάθη'' στο ποδόσφαιρο, εννοούμε, εν πολλοίς, τα αβίαστα λάθη. Για παράδειγμα, όταν έχω την μπάλα στα πόδια μου, βλέπω την κάθετη κίνηση ενός παίχτη και του πασάρω στον κενό χώρο, δεν ευθύνεται κάποιος που την μπαλιά την κόβει ικανοποιητικά ο αμυντικός ή την προλαβαίνει ο αντίπαλος τερματοφύλακας. Δεν υπάρχει λάθος σε μια τέτοια περίπτωση. Η κίνηση χωρίς την μπάλα, η πάσα, ο τακτικός έλεγχος και το κίνητρο ήταν αυτά που έπρεπε. Το ίδιο, όμως, ισχύει και για την αντίδραση του αμυντικού ή του τερματοφύλακα. Η ικανότητα, δηλαδή, του αντιπάλου να σταματήσει μια σωστή προσπάθειά/ενέργειά σου, δεν αντιπροσωπεύει (αβίαστο) λάθος και δεν υπεισέρχεται στην ανάλογη σφαίρα. Όταν, όμως, βλέπεις τον ανενόχλητο Μέντεζ να πασάρει στις διαφημιστικές πινακίδες, τον Μπεργκ να μην μπορεί να κάνει μόνος του κοντρόλ, τον Κύργια να μετατρέπει την μπάλα σε βλήμα αεροβόλου με τον πλησιέστερο αντίπαλο να βρίσκεται στα δέκα μέτρα, τον Νταμαρλή να κάνει το ένα δύο με τον αντίπαλο και τον Πουλίδο να δίνει έξοχη ασίστ στον Κλωναρίδη, τότε, ναι, μιλάμε για (αβίαστο) λάθος. Και συχνά τα αβίαστα λάθη χαρακτηρίζονται -δικαίως- τραγικά και άθλια. Να πω, επίσης, ότι, όταν ο πιο έμπειρος παίχτης και ένας εκ των ικανοτέρων της ομάδας υποπίπτει σε τέτοια λάθη (Πουλίδο), ερασιτεχνικού επιπέδου, καθώς είχε συμμετοχή και στα δυο γκολ που δεχτήκαμε, σε συνδυασμό με το poor finishing του Αγκάνθο, δεν μπορώ να περιμένω πολλά από ένα τέτοιο ματς. Δεν γίνεται να έχω απαιτήσεις.

Τέλος, ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας. Κάπως παιχνιδιάρικη. Ενδεχομένως και αφελή. Έστω, λοιπόν, ότι βρισκόμαστε στη σεζόν 2008-2009. Πόσοι από αυτούς τους παίχτες θα αγωνιζόντουσαν στον Άρη και στον Π.Α.Ο. εκείνης της περιόδου; Ας ξεκινήσουμε με τον φιλοξενούμενο. Ο Καπίνο; Ο Νάνο; ο Μέντεζ; Ο Λαγός; Ο Ντίνας; Δεν θέλω κουταμάρες. Στον Άρη ποιος από τους τωρινούς παίχτες θα αγωνιζόταν; Ο Παπαδόπουλος; Ο Μαργαρίτης; Ο Έλσνερ; Ο Κύργιας; Ο Ίμπεχ; Πλάκα κάνουμε; Ας είμαστε σοβαροί. Και το χειρότερο είναι, χωρίς ίχνος ασέβειας προς τον Μιλίνκοβιτς, ότι ο Αναστόπουλος έκλεισε στον Πλατανιά.

Υ.Γ.1 Ακούω σχόλια, με ιδιαίτερη ανυπομονησία, για τη νέα, ανανεωμένη εμφάνιση του blog!

Υ.Γ.2 Από τον Αντώνη Καρπετόπουλο: «Η εύκολη νίκη της Μπαρτσελόνα κόντρα στη Μίλαν δεν ωραιοποίησε την εικόνα της. Οι Καταλανοί παραμένουν ελαφρώς υποτονικοί, μολονότι οι νίκες τους είναι ανάλογες με τις περσινές. Ο Μέσι γύρισε στο γκολ, ο Νέιμαρ αναμφίβολα βοηθάει, όμως συνολικά η Μπάρτσα παίζει πιο αργά και με λιγότερη ένταση. Είναι αυτό αποτέλεσμα της κούρασης των βασικών της; Παρακολουθούμε την παρακμή της εντυπωσιακής ομάδας του Γκουαρντιόλα; Ή είναι μία στοχευμένη επιλογή του Μαρτίνο για να τρέχει η ομάδα από τον Μάρτιο και μετά;» 

Υ.Γ.3 Θα προσπαθήσω να γράψω ένα άρθρο για την Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά μην το δέσετε κόμπο! Το εγχείρημα του Αντσελότι είναι πραγματικά ενδιαφέρον. Αλλά οι μεταπτώσεις στις εμφανίσεις τής ομάδας και η ασταθής άμυνα προκαλούν μερική έκπληξη και εγείρουν ερωτήματα.

Υ.Γ.4 Ο Αλεσάντρο Νέστα δήλωσε την αποχώρησή του από την ενεργό δράση. Τα σέβη μου στον Ιταλό. Σπουδαίος (κεντρικός) αμυντικός. Ένας από τους καλύτερους που έχω παρακολουθήσει.

Υ.Γ.5 Pour Some Suger On Me!!!

...Take a bottle, shake it up, Break the bubble, break it up, Pour some sugar on me, Ooh, in the name of love, Pour some sugar on me, C'mon fire me up, Pour your sugar on me, Oh, I can't get enough, I'm hot, sticky sweet, From my head to my feet...