Δυστυχώς, τα κορδόνια έχουν δεθεί

Κοντοζυγώνει η ώρα. Είσαι ανυπόμονος. Σε βλέπει η μάνα σου και σε ρωτάει με ένα βλέμμα γεμάτο απορία: «Γιατί, γιόκα μου, χαμογελάς μόνος σου;». Κι εσύ, με μια νηφάλια τσιρίδα, απαντάς: «Ρε μάνα, έχει ματς!». Φοράς τα παπούτσια, γραπώνεις το κιτρινόμαυρο κασκόλ, παίρνεις ένα φουτεράκι και ανοίγεις βιαστικά την πόρτα. Ούτε τα κορδόνια δεν έχεις δέσει. Καθώς στέκεσαι στην εξώπορτα, επιβεβαιώνεις ότι στις τσέπες σου βρίσκονται τα κλειδιά και κανά δυο χιλιάρικα. Όντας πανέτοιμος και γεμάτος χαρά, ξεκινάς. Συναντάς την παλιοπαρέα και βάζετε πλώρη για το γήπεδο. Στην πορεία κουβεντιάζετε για το επερχόμενο ματς. Πόσες τάπες θα χώσει ο Φασούλας, πόσες φορές θα σπάσει τη μέση ο Γκάλης, πως καταφέρνει ο Πρέλιεβιτς να βάζει καλάθια με αυτόν τον περίεργο μηχανισμό στο σουτ, πόσα κλεψίματα θα κάνει ο Γιαννάκης, πόσες ασίστ θα μοιράσει ο Κόρφας, πόσα τρίποντα θα βάλει από τη γωνία ο Πίξι και πάει λέγοντας. Δεν υπάρχουν Μ.Α.Τ. Δεν υπάρχουν φασαρίες. Δεν υπάρχει κίνδυνος. Δεν υπάρχει μιζέρια. Μόνο αρρώστια. Υγιής αρρώστια. Για τους παίχτες. Τις ομάδες. Το άθλημα. Ουδείς ασχολείται με τη διαιτησία· τουλάχιστον με τον αρρωστημένο τρόπο του σήμερα. Ούτε καν οι δημοσιογράφοι. Εξάλλου, δεν πας γήπεδο για να κράξεις τους διαιτητές. Πας για να γεμίσεις την ώρα σου ευχάριστα με Π.Α.Ο.Κ. και Άρη. Να γεμίσεις την ώρα σου με μπάσκετ. Φυσικά, δεν πας μόνος σου. Μαζί σου βρίσκεται η παρέα. Οι καλύτεροι φίλοι σου. Μαζί ρίχνετε γκόμενες, μαζί πίνετε μπύρες, μαζί πάτε γήπεδο. Τέσσερις Αρειανοί, λοιπόν, τρεις Π.Α.Ο.Κ.τσήδες και ένας Ηρακλειδέας απέχουν μόλις εκατό μέτρα από το γήπεδο. Τι δουλειά έχει ο Ηρακλειδέας; Μα, τι ερώτηση είναι αυτή; Θέλει να δει μπάσκετ! Δεν του φτάνει μόνο ο Ντέιβιντ Ίνγκραμ! Εξάλλου, είναι πολύ καλή παρέα και μετά το τέλος του αγώνα που πάτε για τσίπουρα, κάθεται και κάνει καζούρα στους ηττημένους, χωρίς να παραβλέπει και τον νικητή. Πραγματικό πειραχτήρι. Στο τσακίρ κέφι κερνάει και κανά μεζέ, αν και το πρωτόκολλο εφαρμόζεται οριστικά και αμετάκλητα: ο ηττημένος κερνάει τους νικητές. Όχι, δεν υποδύεται τον διαιτητή, ούτε κρατά τις ισορροπίες μεταξύ Αρειανών και Π.Α.Ο.Κ.τσήδων. Δεν χρειάζεται, άλλωστε!

Και μιλάμε για τον πέμπτο αγώνα των τελικών. Σημαντικό ματς. Σημαντικότατο. Το πρωτάθλημα κρίνεται. Δεν είναι απλά ένα παιχνίδι. Κι όμως, οι οπαδοί των δυο ομάδων κάθονται σχεδόν ο ένας δίπλα στον άλλον. Το Παλέ είναι χωρισμένο στη μέση. Κυριολεκτικά στη μέση. Μια στήλη αστυνομικών και μια χωρική απόσταση τριών, άντε πέντε μέτρων, χωρίζει Αρειανούς και Π.Α.Ο.Κ.τσήδες. Αφήστε που αρκετοί αναμειγνύονται με τον κόσμο. Σαν την λιωμένη κουβερτούρα με το βούτυρο. Όπως η παρέα της ιστορίας. Πού να φανταζόταν ο κόσμος, καμιά εικοσαριά χρόνια αργότερα, ότι θα θεωρείτο επιτυχία να τελειώσει ένας τελικός κυπέλλου μεταξύ Π.Α.Ο. και Ο.Σ.Φ.Π., χωρίς σπασμένα κεφάλια και ρίψη χημικών; Πώς αλλάζουν οι καιροί; Άκυρο. Πως αλλάζουν οι άνθρωποι! Και οι πηγές συνθημάτων ανεξάντλητες. Δεν αναφέρομαι σε κλασικά, πάγια συνθήματα, αλλά για εμπνεύσεις της στιγμής. Και μάλιστα, χωρίς να υπάρχει οπαδική καθοδήγηση από την εξέδρα. Τύμπανα δεν υπήρχαν, ενώ και τα οπαδικά διακριτικά του καθενός ήταν ελάχιστα. Άντε να υπήρχαν κάποια πανιά κρεμασμένα στα κάγκελα. Εσύ, πάντως, έχεις το κασκόλ σου. Σαν κόρη οφθαλμού το προσέχεις. Δεν θες να πιαστεί από κάπου και να σκιστεί ή να λερωθεί από τους μεζέδες! Στο σπίτι, εξάλλου, δεν κινδυνεύει, παρά αναπαύεται σε μια σκοτεινή γωνία για να της δίνει λάμψη. Ο καθένας, λοιπόν, μόνος του και όλοι μας δίπλα στην ομάδα. Χωρίς μαγκιές και οπαδικές παρωπίδες. Και το τζάμπολ είναι γεγονός! Τρίποντα, κλεψίματα, ριμπάουντ, ασίστ, φάουλ, ανατροπές, παρατάσεις. Η ώρα, όμως, αν και κυλάει ευχάριστα, περνάει τόσο, μα τόσο, γρήγορα. Σύντομα όλα έχουν τελειώσει. Κάποιοι στενοχωριούνται με το αποτέλεσμα, κάποιοι πανηγυρίζουν. Δεν έχει σημασία. Τώρα έρχονται τα ωραία! Ο ηττημένος κερνά, κι ο νικητής, αφού τιμήσει τα κεράσματα, καζουριάζει. Η μία ατάκα διαδέχεται την άλλη. Στο τσιπουράδικο όλοι ασχολούνται με το ματς. Αρειανοί και Π.Α.Ο.Κ.τσήδες κάθονται στο ίδιο τραπέζι, ενώ πολλές φορές στις κουβέντες επεμβαίνουν και άνθρωποι από το διπλανό τραπέζι, ακόμα και σερβιτόροι ή περαστικοί. Ωραίες στιγμές. Να κάθεσαι με την παρέα σου, να πίνεις τα τσίπουρά σου και να σχολιάζεις τον αγώνα με κόσμο που δεν γνωρίζεις και μάλιστα διαφόρων οπαδικών προτιμήσεων. Έχει πάει, όμως, αργά. Αποχαιρετάς την παρέα, παίρνεις το κιτρινόμαυρο κασκόλ και ξεκινάς για το σπίτι. Φτάνεις μετά από λίγη ώρα, ανοίγεις προσεκτικά την πόρτα, για να μην ξυπνήσεις την μάνα, και πας στο δωμάτιό σου. Αφήνεις το κασκόλ στον θρόνο του και διαπιστώνεις γεμάτος έκπληξη ότι τα κορδόνια είναι ακόμα άλυτα. Και είσαι τόσο χαρούμενος για αυτό.

Υ.Γ.1 Η Αρειανάρα ''σφουγγάρισε'' εύκολα τον Π.Α.Ο.Κ.  και φουλάρει τις μηχανές για είσοδο στην εξάδα. Το γήπεδο, ωστόσο, θα πρέπει να γεμίζει ανεξαρτήτως αντιπάλου. Νταξ, η αγορά ήταν κλειστή, ο ποδοσφαιρικός Άρης δεν έπαιζε, πειρασμοί δεν υπήρχαν, αλλά επιτρέψτε μου να περιμένω ανάλογη στήριξη στο μέλλον.

Υ.Γ.2 Το ποντάρισμα της Μαρσέιγ στην Ευρώπη καλά κρατεί. Και το χρήμα συνεχίζει να εισρέει. Αντίθετα, η Βασιλεία, απέναντι σε ένα πεινασμένο λιοντάρι, δεν είχε καμιά τύχη. Ωστόσο, δεν ίσχυσε το ίδιο για τη Νάπολι. Οι Ιταλοί δέχτηκαν δυο κεφαλιές μέσα από την μικρή περιοχή του Ντε Σάνκτις, αλλά με ένα ωραίο σουτ του Ινλέρ, η πρόκριση και τα συναισθήματα ήρθαν τούμπα. Ακριβώς σαν αυτές που επιχειρούν με αξιοθαύμαστη συνέπεια οι Έλληνες πολιτικοί. Εν τέλει, οι Άγγλοι ισοφάρισαν το σκορ του πρώτου αγώνα και, παρά την απρόβλεπτη ροή και τις συνεχείς αλλαγές κατοχής, έστειλαν το παιχνίδι στην παράταση, όπου προκρίθηκαν, ύστερα από πεισματική μάχη, οι Λονδρέζοι. Χορταστικό παιχνίδι. Το διήμερο του τσου λου έλαβε τέλος, με τη Ρεάλ να προκρίνεται και να ακονίζει τα νύχια της για την Μπάρτσα. Και συνεχίζουμε αύριο με εξίσου μεγάλα ματς.

Υ.Γ.3 Λέγονται Amorphis και μας έρχονται από την μακρινή Φιλανδία. Ξεκίνησαν ως death σχήμα, κατόπιν το γύρισαν στο μελωδικό death με light φωνητικά, αλλά στην πορεία πειραματίστηκαν με αρκετά είδη, μέχρις ότου να κατασταλάξουν σε έναν πιο mainstream ήχο. Το τραγούδι που ακολουθεί προέρχεται από το δεύτερο στούντιο άλμπουμ της μπάντας και εξιστορεί μια ιστορία από τις χίλιες λίμνες.