Σε λάθος βάσεις

Παρατηρώ ό,τι ήδη έχουν ξεκινήσει τα μεταγραφικά σενάρια. Του καλοκαιριού. Μιλάω για ολόκληρο το ευρωπαϊκό στερέωμα. Κι όχι για ομάδες της πλάκας. Για μεγάλα μεγέθη, οι οποίες κυρίως δεν αγωνίζονται Ευρώπη κι ως εκ τούτου, αφού τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα για αυτούς, δύνανται να προβούν σε πρόωρες αγορές. Για παράδειγμα, η Γιουβέντους από την Ιταλία, η Παρί από τη Γαλλία και η Τότεναμ από την Αγγλία. Ακόμα και στην Ελλάδα κυκλοφορούν υποψήφιοι μεταγραφικοί στόχοι. Κι ακόμα δεν έχει έρθει το Πάσχα. Κι όχι μόνο για Ολυμπιακό, που πρόσφατα φέρεται να εξετάζει την προοπτική Βιερίνια, ή τον Π.Α.Ο.Κ., που υποτίθεται ότι έχει κλείσει προπονητή και αμυντικό χαφ (Κόρμπος), αλλά τα σενάρια αρχίζουν, κάπως δειλά είναι η αλήθεια, να εμφανίζονται για όλες τις ομάδες. Πού θα πάει ο Σουμπίνιο; Ο Βασιλείου; Ο Βασιλακάκης; Ο Ναπολεόνι; Ο Βλαχοδήμος; Ο Παπουλής; Ο Λεονάρντο; Θα μείνει ο Ντιμπαλά στον Πανιώνιο; Ο Μήτρογλου θα ξαναδοθεί δανεικός; Ποιος θα αντικαταστήσει τον Λέτο; Θα μείνει ο Μασάδο; Ο Παπουτσάκης θα απολύσει τον Καραγεωργίου; Τα ερωτήματα, όμως, στηρίζονται σε λάθος βάσεις. Αυτό που πρέπει να μας απασχολεί είναι το που (θα) πάνε οι ομάδες. Όχι, οι παίχτες.

Πού πάει η Α.Ε.Κ.; Κυνηγάνε τα λεφτά με το τουφέκι. Όχι, αποκλειστικά γιούρο. Ακόμα και ρούβλια ή ριάλ δέχεται το ταμείο. Αρκεί να προσμετράται για υπαρκτό χρήμα. Με το αγωνιστικό να έχει παραμεληθεί του κερατά, τον Κωστένογλου να υποδύεται τον πιστό υπηρέτη της ομάδας σε σημείο σπαραγμού και τους παίχτες να εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις του με μαρουλόφυλλα, είναι δεδομένο ότι η ομάδα πρέπει να εντοπίσει την έξοδο κινδύνου. Δεν είναι, όμως, μόνο το αγωνιστικό. Έχεις τον Ντέμη να ψάχνει σαν κυνηγόσκυλο κάποιο λαμόγιο ή μπατίρη για να του δώσει την ομάδα. Από τον Ντέμη, πάντως, περίμενα περισσότερη αυτογνωσία και ρεαλισμό. Έχεις τον Βούρο να ορκίζεται ότι θα φτιάξει μόνος του γήπεδο. Τι εννοεί; Ότι θα πάρει μυστρί και πηλοφόρι και θα αρχίσει το χτίσιμο; Τέλος, έχεις τον Αδαμίδη, ο οποίος, αφού τα έκανε ταναπού, εξαφανίστηκε. Σου λέει εγώ την έκανα την δουλειά μου. Διατήρησα την δυναμικότητα σε ικανοποιητικό επίπεδο, δημιούργησα τους Supporters, αντιστάθηκα στα κέντρα αποφάσεων και έφερα τον Ισλανδό για το μπαμ. Δίκιο είχε. Το μπαμ έγινε. Η ομάδα βάζει το χέρι στην τσέπη και πιάνει το παπούτσι κι εσύ φέρνεις έναν παίχτη που έχει λαμβάνειν τους αριθμούς έξι και πέντε μηδενικά. Χωρίς τα μπόνους και τις προμήθειες. Σαν τα πολιτικά κόμματα που βγαίνουν στις κάμερες και κλαίγονται για την κατάσταση στην Ελλάδα, εκστομίζοντας πομφόλυγες και αερολογίες, αλλά τσεπώνουν επιχορηγήσεις εκατομμυρίων. Οι μισθοί και οι συντάξεις πέφτουν, το επίπεδο διαβίωσης μειώνεται κι οι πολιτικάντες δεν έχουν καν την διάθεση, έστω για το θεανήναι, να ρίξουν τον βουλευτικό μισθό τους. Ορισμένοι, μάλιστα, έχουν και το θράσος να ζητάνε και αναδρομικά. Σε ακολουθούν, σε αιφνιδιάζουν, σε βιάζουν και μετά σε κατηγορούν ότι τους ξεζούμισες. Σαν τον Μπένι που είχε δηλώσει το αμίμητο: «Νοιώθω εξουθενωμένος». Κουράστηκε ο νυν Πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. να σώζει τη χώρα. Όπως ο Αδαμίδης την Α.Ε.Κ. Επομένως, αυτό που χρειάζεται η ομάδα λέγεται σχέδιο. Το ίδιο και η Ελλάδα.

Πού πάει ο Π.Α.Ο.Κ.; Τα χρέη της ομάδας, παγωμένα και φρέσκα, υπερβαίνουν τα 60 μύρια. Η προπαγάνδα στην Θεσσαλονίκη καλά κρατεί, πάντως. Ο Ζαγοράκης, αφού μας έπρηξε τα παπάρια με εξυγιάνσεις, φέσωσε την Π.Α.Ε. και την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια. Το δούλεμα πήγε σύννεφο. Μετά την οδό Αθηνάς, εμφανίζονται παπατζήδες και στις ομάδες. Κι αν οι πρώτοι σου καβατζώνουν κανά εικοσάρικο και μετά σε αφήνουν ήσυχο, οι δεύτεροι πίνουν το μεδούλι των οπαδών και σε ξετινάζουν. Όπως οι σωτήρες του Παναθηναϊκού. Των οποίων τα πολυμετοχικά λεφτά έδωσαν την δυνατότητα στον Π.Α.Ο.Κ. να κάνει πρωταθλητισμό. Αλλά η εξυγίανση, εξυγίανση. Έτσι δεν είναι, κύριε Ζαγοράκη; Σκέψου να μην έκανε και εξυγίανση. Άλλο να το λες κι άλλο να το κάνεις. Και τώρα ψάχνουν τον τρόπο να διώξουν τον Μπολόνι και το κυριότερο: ψάχνουν τρόπο να πείσουν τον κόσμο της ομάδας ότι ο Μπολόνι πρέπει να φύγει -οι φήμες υποδηλώνουν ότι ο Σέρτζιο Κονσεϊσάο έχει συμφωνήσει προφορικά. Αρωγός στην προσπάθεια της Π.Α.Ε. στέκεται ο ίδιος ο Μπολόνι: οι γκρίνιες και τα fuck off δίνουν και παίρνουν εντός και εκτός χόρτου. Ας όψεται, όμως, η πορεία στην Ευρώπη και κυρίως η νίκη μέσα στο Λονδίνο: μετά από αυτήν την επιτυχία, ουδείς μπορούσε να τον ταρακουνήσει από τη θέση του. Το μέλλον, όμως, παραμένει σκοτεινό, δίχως να εμφανίζεται κάποιος λαμπερός φανοστάτης. Πού ξέρεις; Ίσως ο Ρουμάνος αντιληφθεί ότι οι συνθήκες δεν τον ευνοούν και φύγει μόνος του. Όπως ο Πάγκαλος: «Το πολιτικό σύστημα είναι διεφθαρμένο γι’ αυτό και αποσύρομαι». Σωστός. Άλλωστε μαζί τα φάγαμε (sic!). Όπως τα έφαγε ο Ζαγοράκης με τους  Π.Α.Ο.Κ.τσήδες. Ή μήπως όχι;

Δεν είναι μόνο αυτές οι δυο ομάδες. Υπάρχουν κι άλλες. Ο Π.Α.Ο. κι ο Άρης, φερειπείν. Θα τα πούμε και για αυτούς. Για τον Π.Α.Ο. παρακολουθώ την διακύμανση των εξελίξεων, για τον Άρη είχα γράψει ότι θα δούμε ποιος από τους δυο έχει δίκιο. Ας κάνουμε υπομονή κάποιες μέρες. Το σίγουρο είναι ότι, όντας αναφερόμενος σε όλες τις ομάδες, ο τσακισμός έχει πολλούς ιερείς κι ακόμη περισσότερους πιστούς. Α, και για να μην το ξεχάσω: ο Α.Π.Ο.Ε.Λ., σε κάποιο παράλληλο σύμπαν, αντιμετωπίζει την Ρεάλ Μαδρίτης. Καλή συνέχεια.

Υ.Γ.1 Το μέγιστο ελάττωμα της Τρόικας είναι ότι εφοδιάζει με ανυπόστατα άλλοθι τους πάντες για τα πάντα. Κόβονται συντάξεις, ποιος φταίει; Η Τρόικα. Μειώνονται οι προσλήψεις, ποιος φταίει; Η Τρόικα. Νυχτώνει, ποιος φταίει; Η Τρόικα. Τρώω βρώμικο μέσα στο μετρό, ποιος φταίει; Η Τρόικα. Καταλαμβάνω την σειρά στην τράπεζα ή το σούπερ μάρκετ, ποιος φταίει; Η Τρόικα. Παραβιάζω κόκκινο φωτεινό σηματοδότη ή στοπ, ποιος φταίει; Η Τρόικα. Η συγκεκριμένη υπερασπιστική γραμμή μου θυμίζει μια συζήτηση, πραγματικά επική, που είχα με έναν φίλο μου, πραγματικά ξεχωριστό, σχετικά με το ποιος ευθύνεται για ενα έγκλημα, π.χ. βιασμός, δολοφονία, κλοπή κ.ά. Η απάντησή του; Το Bing Bang...

Υ.Γ.2 Οι περισσότεροι νομίζουν ότι η καριέρα των Aerosmith ξεκίνησε από το ''Get a Grip'' (1993), ή έστω από το Pump (1989). Λάθος. Το παρακάτω τραγούδι προέρχεται από το τέταρτο στούντιο άλμπουμ της μπάντας που κυκλοφόρησε το 1976.