Το καλοκαίρι γαρ εγγύς

Σχεδόν δάκρυσα. Να θέλει ο άνθρωπος να αγιάσει και να μην μπορεί. Και τι έκανε; Αποφάσισε, αφιλοκερδώς μάλιστα, μετά τις συναυλίες σε Νίκαια και Ηράκλειο, να παίξει στο Ίλιον, προκειμένου να τονώσει το φρόνημα των εκεί κατοίκων. Για να μην το βάλουν κάτω. Να πάψουν να σκέφτονται ότι ο κατώτατος μισθός έχει πέσει στα τέσσερα κατοστάρικα και να ξεχάσουν την ανερχόμενη Πρωθυπουργία του Αντωνάκη. Κι ο κόσμος, όπως και στις προηγούμενες γειτονιές, τον υποδέχτηκε εγκάρδια: με γιαούρτια, καφέδες και γιούχα. Η γιούχα, μάλιστα, που είναι και αφορολόγητη, έπεσε βροχή. Μπορεί, λοιπόν, ο κόσμος του Ίλιον, λόγω της ιδιαίτερης βραδιάς, να ξέχασε τα προαναφερθέντα, αλλά θυμήθηκε ορισμένες δηλώσεις του καλλιτέχνη και τη θέση της γυναίκας του στα πολιτικά τεκταινόμενα. Αλλά για τέτοια αναισθησία μιλάμε. Να το παίζεις πνευματικός άνθρωπος και διανοούμενος κι όμως να αδυνατείς να αντιληφθείς ότι το κλίμα είναι στραμμένο εναντίον σου και τα πυρά στοχεύουν εσένα. Και με τη γυναίκα σου να κάθεται σπίτι. Να αρνείται να σου συμπαρασταθεί στο μαρτύριο που διάλεξες. Γιατί, όμως; Έχει κάτι να φοβηθεί; Να ντραπεί; Εξάλλου, τα κίνητρά της είναι αγνά. Την χώρα έσωσε κι όχι μία και δυο φορές. Άσχετα αν οι πολίτες δεν το αναγνωρίζουν. Κι ο λαοφιλής καλλιτέχνης συνεχίζει ακάθεκτος. Με όπλο τον επαγγελματισμό και την σεμνότητά του κατορθώνει να βγάλει εις πέρας τις αποστολές του. Ούτε από την σκηνή κατεβαίνει μήτε στις προκλήσεις αντιδρά. Αλλά, για να είμαστε και ακριβοδίκαιοι, η αντίδραση των απανταχού κατοίκων δείχνει το ύψος του βάθους, στο οποίο έχουμε περιέλθει. Το καφριλίκι καλά κρατεί. Η σωστή αντίδραση θα ήταν να μην πήγαινε κανείς στη συναυλία. Να τον παρακολουθούσαν μόνο τα καρεκλάκια. Δεν πάει, όμως, έτσι. Κάποιοι κατανάλωσαν τον χρόνο τους για να παρευρεθούν αυτοπροσώπως στη συναυλία και να εκτοξεύσουν μπαράζ ύβρεων. Εμπάθεια ή υποκρισία; Εξάλλου, οι λοιποί μουσικοί και το συνεργείο τι αμαρτίες πληρώνουν; Ο Νταλάρας, δηλαδή, μας έφταιξε; Εδώ μας σκίζουν τον πάτο -λέμε από πάνω και ευχαριστώ- και ξεσπάμε στον Νταλάρα; Τώρα μάθαμε την περίεργη ιδιοσυγκρασία του; Επομένως, πριν πας και πετάξεις γιαούρτι στον Νταλάρα -και στον κάθε Νταλάρα- πήγαινε στον καθρέφτη και πέτα ένα στραγγιστό στο πρόσωπο που βλέπεις απέναντι σου.

Προβλήματα, όμως, δεν έχει μόνο ο Νταλάρας. Έχει κι ο Π.Α.Ο.Κ. Βγήκε ο Βρύζας και αποκάλυψε χρέη με οκταψήφια νούμερα, ενώ έθεσε ως άμεση προτεραιότητα την εισροή πέντε μυρίων, προκειμένου η Π.Α.Ε. να εξασφαλίσει ή έστω να επιτείνει τη βιωσιμότητά της. Τα πράγματα για τον Π.Α.Ο.Κ. δεν γίνονται πιο ξεκάθαρα: Διοίκηση Πρωτοδικείου με παγωμένα χρέη, χωρίς δηλαδή να υπολογίζονται οι παλαιότερες χρήσεις, άρα και ικανοποιητική ρευστότητα, κατόρθωσε -διότι περί κατορθώματος πρόκειται- να εκτοξεύσει τα χρέη της εταιρίας στα 22 μύρια. Και να μην ξεχάσουμε τους τόκους και τις προσαυξήσεις. Μάλιστα, αν προσθέσουμε και τα παγωμένα, τα οποία κάποια στιγμή θα υποστούν αναπόφευκτη απόψυξη, το ποσό ξεπερνάει κατά πολύ τα 60 μύρια (!). Προσοχή: τα παγωμένα χρέη αφορούν το κράτος, όχι τρίτους. Κι εδώ ανατέλλει ο ήλιος της παράνοιας: αν ο Κάνθαρος χρωστάει στη εφορία 100 ευρώ, θα έρθουν το άλλο πρωί οι αστυφύλακες για να του περάσουν βραχιόλια. Και φυσικά δεν μπορώ να ''παγώσω'' το χρέος των 100 γιούρο ή να πάρω φορολογική ενημερότητα. Η Π.Α.Ε. Π.Α.Ο.Κ., όμως, δεν έχει κανένα πρόβλημα. Και όλα αυτά με το Ζαγοράκη να βάζει την ουρά στα σκέλια και να φεύγει σαν βρεγμένη γάτα. Πρώτα, όμως, χωρίς να δώσει λόγο στο Δ.Σ., φρόντισε να εισπράξει με μονογραφή 120 χιλιάρικα. Έτσι λειτουργούν οι Μακεδονομάχοι. Στο τσακίρ κέφι δίνουν και κανά δάνειο στον Βιολίδη. Για αυτό κι ο Βρύζας με τον Σβούρα έχουν λαμβάνειν μηνιαίως εφτά και τριάμισι χιλιάρικα αντίστοιχα, ήτοι 132 χιλιαρικάκια τον χρόνο. Αν αντέξει η Π.Α.Ε. έναν χρόνο. Αυτό, όμως, θα πει ανιδιοτελής αγάπη. Οι παίχτες είναι πάνω από χρόνο απλήρωτοι, οι υπάλληλοι έχουν ξεχάσει πότε είδαν λεφτά στους λογαριασμούς τους, η ομάδα πηγαίνει για κανονιά κι εσύ ρουφάς προκλητικά το μεδούλι από μια χρεοκοπημένη εταιρία. Έτσι πάει. Το ίδιο κάνουν και οι πολιτικοί που εμείς ψηφίζουμε. Κάποια στιγμή, όμως, θα τελειώσει κι αυτό. Όπως τέλειωσε και το Π.Α.Ο.Κ.τσάκι, ο Ζαγοράκης. Και τώρα δεν υπάρχει και Βγενόπουλος για να το παίζει ο εκάστοτε Ζαγοράκης μεγάλος και τρανός. Ακόμα περιμένω έναν, έναν γαμώ το κεφάλι μου, να παραδεχτεί ότι ο Π.Α.Ο.Κ. έκανε πρωταθλητισμό με πολυμετοχικά λεφτά. Αλλά δεν ξέρεις ποτέ: ακόμα και τις Κυριακές ανοίγουν οι τράπεζες.

Και ποια είναι η πλάκα; Ότι έχεις τους Π.Α.Ο.Κ.τσήδες να σου πρήζουν τα τομπολίνια με τα χρέη του Άρη. Τις αποχές του Άρη. Τις προσφυγές του Άρη. Απίστευτα πράγματα. Είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα. Ένας Άρης που κι αυτός δεν έχει προβεί σε ορθολογική διαχείριση και έχει παρουσιάσει ζημιές. Ευτυχώς, όμως, απέχουμε αρκετά δεκάδες μύρια για να φτάσουμε τα επίπεδα του Π.Α.Ο.Κ. και της Α.Ε.Κ. Θέλω να πιστεύω ότι δεν θα τα φτάσουμε ποτέ. Θέλω να πιστεύω ότι όλα θα πάνε καλά και θα πάρουμε την αδειοδότηση. Η πλάκα ξέρετε ποια θα είναι; Να πάρει αδειοδότηση ο Π.Α.Ο.Κ και η Α.Ε.Κ. και να μην πάρει ο Άρης. Εκεί θα πέσει το γέλιο της αρκούδας. Μεγαλύτερο από αυτό που παρατηρείται τώρα: ο ένας να γελάει με τα χάλια του άλλου -ρε, όλοι στα ίδια σκατά είμαστε! Κι όταν έρθει η στιγμή που θα πρέπει να βάλουμε τα κλάμματα; Ποιος θα γελάει; Η Α.Ε.Κ.; Αυτή είναι παρατημένη από τους ίδιους της τους οπαδούς. Στην αρχή της σεζόν η κατάρρευση της ομάδας έδινε απόδοση 1.10. Τώρα δίνει 0.90. Ποντάρεις και χάνεις και λεφτά από πάνω. Να είναι καλά ο Αδαμίδης που έβαλε το κερασάκι στην τούρτα. Αλλά τι περίμενες; Ο ρέστος το μόνο που ξέρει να δίνει είναι κενές υποσχέσεις. Χωρίς περιεχόμενο και ουσία. Αφού τζάμπα είναι -σάμπως και οι πολιτικοί το ίδιο δεν κάνουν; Όπως γράφει ο Κώστας Καίσαρης: «Το γεγονός και µόνο ότι η οµάδα δεν έχει κάποια χιλιάρικα για να σφραγίσει εισιτήρια κι ο Βούρος σχεδιάζει καινούργιο γήπεδο, τα λέει όλα». Τουλάχιστον ο Βρύζας, σε αντίθεση με την επιλεκτική σιωπή του Ζαγοράκη, βγήκε και επεξήγησε, έστω και συνοπτικά, πως έχει η κατάσταση. Όλες οι ομάδες, λοιπόν, πρέπει να βγουν και να μιλήσουν τη γλώσσα της αλήθειας. Να πάψουν την ανεξήγητη και καταδικαστική εσωστρέφεια. Να σταματήσουν τις προπαγανδιστικές δηλώσεις και τις ντρίμπλες στην αλήθεια. Η αλήθεια δεν είναι αντίπαλος, αλλά ο πιο ποιοτικός συμπαίχτης μας. Και μην νομίζετε ότι μόνο αυτές οι τρεις ομάδες έχουν προβλήματα. Ο Παναθηναϊκός ψάχνει να βρει λεφτά, όπως ο Λοβέρδος κυνηγά ψήφους, ενώ κι ο Ολυμπιακός πανηγύρισε την νίκη του Π.Α.Ο.Κ. σαν μπέμπης που του έδωσαν καραμελίτσες με γεύση ούζο. Ο Ολυμπιακός, βλέπετε, δεν υπολόγιζε την σθεναρή αντίσταση του Π.Α.Ο.: χρειάζεται τα λεφτά του τσου λου, όπως η Ελλάδα χρειάζεται τη δόση της από το Δ.Ν.Τ. Αυτά προς το παρόν. Το βέβαιο είναι ότι δεν θα πλήξουμε. Θα περάσουμε άκρως ενδιαφέρον καλοκαίρι.

Υ.Γ.1 Η Μίλαν έψαχνε τρόπο να πατήσει φρένο, ενώ η Άρσεναλ, όσο είχε δυνάμεις, δεν άφηνε το πόδι της από το γκάζι. Οι Ιταλοί δεν είχαν ιδιαίτερη διάθεση για ποδόσφαιρο και παρουσίασαν αρκετά προβλήματα στα χαφ και στα πλάγια μπακ. Μπήκαν με υπεροπτικό στυλ και παραλίγο να την πατήσουν. Μόλις, όμως, πάτησε χόρτο ο Ακουιλάνι, το παιχνίδι ισορρόπησε κι ο Φαν Μπόμελ βρήκε το στήριγμα που έψαχνε. Όσο για την Άρσεναλ, το πάλεψε με όλες τις δυνάμεις της, αλλά η πρόκριση χάθηκε στο Σαν Σίρο κι όχι στο Emirates. Πάντως, πολύ θα γούσταρα να πέταγε η ομάδα του Αρσέν και τέταρτη κανονιά. Πλάκα θα είχε.

Υ.Γ.2 Οι Queensryche δεν πιστεύουν στην αγάπη. Διαφωνώ κάθετα. Η αγάπη υφίσταται. Το έχω ζήσει σε μέγιστο βαθμό, έστω κι αν αμφισβητήθηκα έντονα, έστω κι αν εκδιώχθηκα ανελέητα, έστω κι αν έφαγα επικό σουτάρισμα στο γάμα. Τουλάχιστον γνωρίζω την μοναδική αλήθεια. Επομένως, μιλάω εκ πείρας: ο Tate και η παρέα του κάνουν λάθος.