Το τσιμέντο

Η σεζόν ξεκίνησε. Η Ουέφα σε ένα επικό άρθρο έγραφε ότι η μοναδική ομάδα που μπορεί να αμφισβητήσει τα πρωτεία του Ολυμπιακού είναι ο Άρης. Με μια πρώτη ματιά δεν είχε άδικο, αλλά κάποιος έμπειρος στο χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου καταλάβαινε ότι κάτι τέτοιο ήταν εξαιρετικά απίθανο, αν όχι ακατόρθωτο. Το ρόστερ, βλέπετε, ήταν αρκετά ποιοτικό και ο ενθουσιασμός είχε φτάσει στα ύψη με τις δυο μεταγραφές αεροδρομίου: τον Γκρασιάν και τον Αμπρέου. Επίσης, δέσποζε η αρχοντιά του Γκιάρο, η ταχύτητα του Νασούτι, η λεβεντιά του Σηφάκη, το ταλέντο του Κάλβο, η επιθετικότητα του Κάμπορα, ο μαγνητισμός του Κόκε, οι μπουκλίτσες του Νέτο, το φιλότιμο του Χαβίτο κι ο τσαμπουκάς του Ντάριο. Και στον πάγκο; Ένας Παγκόσμιος Πρωταθλητής. Ένας μαύρος πάνθηρας. Ένας άνθρωπος που είχε δώσει μεγάλη ελευθερία κινήσεων στους παίχτες και δεν μπόρεσε να κοντρολάρει το ταμπεραμέντο τους. Η κίνηση της διοίκησης ήταν η ενδεδειγμένη: λύση συνεργασίας. Στη θέση του ήρθε, όπως όλοι ξέρουμε, ενας από τους μεγαλύτερους προπονητές που έχουν πατήσει στην Ελλάδα: ο Έκτορ Ραούλ Κούπερ. Όμως, ακόμα κι ο ΕΡΚ δεν μπόρεσε να τιθασεύσει ορισμένους από τους παίχτες της ομάδας. Επομένως, ούτε ο Μαζίνιο μήτε ο Κούπερ κατάφεραν να απαλλαγούν από περίεργα συμβάντα. Ενδεικτικά αναφέρω την αγανάκτηση του Κούπερ με τον Αντού που, αντί να κυνηγάει αντιπάλους, κυνηγούσε τις καμαριέρες. Μην το παίρνετε στραβά, σάτυροι. Απλά φλέρταρε το παιδί. Τέλος πάντων. Κάποτε, λοιπόν, στο προπονητικό κέντρο του Αρη, στα πλαίσια βελτιωτικών εργασιών, έριξαν τσιμέντο για να ανακατασκευαστεί το πάρκινγκ. Και κάποιος μπαγαπόντης, πριν στεγνώσει, πήγε και έγραψε το όνομα/παρατσούκλι συνοδευόμενο από το ''Άρης'' και το νούμερο της φανέλας του. Ποιος είναι ο ένοχος;

1. Αμπρέου
2. Κάμπορα
3. Γκρασιάν
4. Καλβο
5. Ντάριο Φερνάντες
6. Κόκε

Καλή επιτυχία.

Υ.Γ.1 Η σωστή απάντηση θα δημοσιευτεί στην επόμενη ανάρτηση.

Υ.Γ.2 Νταξ, ο Βασίλης Τσιβιλίκας ήταν Αρειανός. Το ξέραμε. Ήταν, όμως, και μεγάλος ηθοποιός. Μέγιστος. Κι ας μην τον πολυδιαφήμιζαν. Και έκανε ακριβώς αυτό που υποδηλώνει η ιδιότητά του: ποιούσε ήθος. Εκτελούσε το έργο του στο ακέραιο. Πραγματικά πηγαίο ταλέντο. Ποιος δεν θυμάται τον πρώτο μάνατζερ του ελληνικού ποδοσφαίρου στην ταινία ''Η Ρένα είναι οφσάιντ''; Ποιος δεν θυμάται τον Τζόνι να κατεβαίνει από το αεροπλάνο με τα κουδούνια στο λαιμό στην ταινία ''Η θεία μου η χίπισσα''; Τον είχα παρακολουθήσει, θυμάμαι, πριν χρόνια, σε μια θεατρική παράσταση, όπου υποδυόταν τον μόδιστρο. Απολαυστικός. Ο άνθρωπος ανήκει σε εκείνη την κατηγόρια ηθοποιών, πραγματικά σπάνια, που σηκώνει μια παράσταση μόνος του. Αυθεντικός πρωταγωνιστής. Αυθεντικός ηθοποιός. Αυθεντικός άνθρωπος. Αυθεντικός Έλληνας.

Υ.Γ.3 Είχατε προβλήματα αϋπνίας; Δεν σας έπαιρνε ο ύπνος; Δεν μπορούσατε να κοιμηθείτε; Το καλύτερο υπνωτικό χάπι ονομάζεται Εθνική Ελλάδος. Ασύγκριτη ποιότητα. Εγγυημένο αποτέλεσμα. Κι όλα αυτά με τον Καρνέζη κάτω από τα γκολπόστ. Δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο που δεν προτιμήθηκε ο Χαλκιάς ή ο Γλύκος. Έστω ο Κρέσιτς. Ουπς, αυτός δεν είναι Έλληνας. Τον Βελλίδη, πάντως, καταλαβαίνω γιατί δεν το κάλεσε. Στον Άρη παίζει, νέο παιδί είναι, διψασμένο, φορμαρισμένο, με κάλλιστες εμφανίσεις. Τι να τον κάνει στην Εθνική Ελλάδος; Γιατί, άλλωστε, να τον επιβραβεύσει με μια κλήση στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα (κλισέ); Και μάλιστα σε φιλικό αγώνα. Δεν υπάρχει νόημα. Οξυδερκής σκέψη από τον Σάντος. Σου λέει: «Μπορώ να καλέσω τερματοφύλακα που δεν τρώει γκολ από το κέντρο; Δεν μπορώ». Εσωτερική υπόσχεση έδωσε ο Σάντος. Στοίχημα με τον εαυτό του. Τάμα στην Παναγία της Τήνου έκανε. Από το σούρσιμο τα γόνατά του μάτωσαν. Πρήστηκαν. Σκοπός της ζωής του να αναστήσει τον Καρνέζη για να αποδείξει ο τελευταίος ότι δεν μπορεί να τρώει γελοία γκολ. Απέτυχε με τον Τζόρβα και δεν αντέχει άλλη στενοχώρια. Για αυτό σκέφτεται και τη φυγή από την Εθνική. Έτσι πάει. Οι μεγάλοι άντρες, έχουν και μεγάλους στόχους.

Υ.Γ.4 ...