Παρελθόν και μέλλον

Την ώρα που γράφεται το παρόν άρθρο ο Άρης δεν διαθετεί προπονητή. Το διαζύγιο με τον Μαζίνιο ήταν προδιαγεγραμμένο ύστερα από ένα σερί τεσσάρων ισοπαλιών στο πρωτάθλημα και μιας ιδιαίτερα αγχωτικής πρόκρισης στο κύπελλο. Πιθανολογώ ότι την απόφαση αντικατάστασής του την είχαν λάβει οι διοικούντες του Άρη μετά το ματς απέναντι στην Α.Ε.Κ. Ο Βραζιλιάνος γνώριζε ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά για εκείνον, αλλά δεν φαίνεται να έδινε και πολλή σημασία. Συνέχισε να εργάζεται, όπως συνήθιζε από την πρώτη στιγμή που έπιασε δουλειά, αντικαθιστώντας τον Κίκε Ερνάντεθ. Ακόμα και οι δηλώσεις που πραγματοποιούσε πριν και μετά από κάθε ματς ήταν μετρημένες. Η συμπεριφορά του ήταν υποδειγματική και άκρως επαγγελματική.

Την περσινή χρονιά δεν κατάφερε να καλύψει το χαμένο έδαφος και να οδηγήσει την ομάδα στα play off. Φέτος η περίοδος ξεκίνησε με μεγάλες προσδοκίες, αυξημένο μπάτζετ και καλές μεταγραφές. Ίσως, όμως, οι προσδοκίες παραήταν μεγάλες και δεν ξέρω κατά πόσο φταίει ο Μαζίνιο για αυτό. Φυσικά σε τέτοιες περιπτώσεις μεγάλο ρόλο παίζει ο χρόνος και τα αποτελέσματα, καθώς δεν μπορεί να πει κάποιος ότι απέτυχε σε ότι ζήτησαν του να κάνει.

Η δυσαρέσκεια προς το πρόσωπό του, κατά την γνώμη μου, ευσταθεί λόγω της αδυναμίας των ''κιτρίνων'' να ανταποκριθούν στην απαίτηση ότι η ομάδα πρέπει να κερδίζει και να παίζει συγχρόνως καλή μπάλα. Με άλλα λόγια ο πήχης μπήκε ψηλά. Μέσα στο τερέν αυτό μεταφράζεται ότι αν τα πράγματα δεν πάνε καλά στο πρώτο ημίχρονο, η ομάδα βραχυκυκλώνει στο δεύτερο. Κάπως έτσι φτάσαμε στην απομάκρυνση του Βραζιλιάνου, αφήνοντας τον Άρη στην τέταρτη θέση του πρωταθλήματος και μέσα στους 16 του κυπέλλου. Συν το γεγονός ότι η ομάδα κατά διαστήματα έπαιξε πολύ καλό ποδόσφαιρο. Όλα αυτά όμως ανήκουν στο παρελθόν.

Διότι, το μέλλον ακούει στο όνομα Έκτορ Ραούλ Κούπερ. Κατά 99,9% αυτός θα είναι ο νέος προπονητής του Άρη. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τι θα καταφέρει να αλλάξει σε αυτό το χρονικό σημείο της περιόδου, αλλά σίγουρα αν ρίξει κανείς μια ματιά στο βιογραφικό του και αναλογιστεί την πείρα που έχει, δεν έχει παρά να αναγνωρίσει ότι πρόκειται για το μεγαλύτερο όνομα προπονητή που έχει έρθει ποτέ στην Ελλάδα. Και μάλιστα όχι σε μια ομάδα της Αθήνας, αλλά της Θεσσαλονίκης. Επιπλέον, έρχεται σε μια ηλικία ώριμη, αλλά όχι στα όρια της σύνταξης για να κολλήσει ένσημα, όπως λέγεται χαρακτηριστικά. Οι παραστάσεις που έχει αποκομίσει από τα πρωταθλήματα της Αργεντινής, της Ισπανίας και της Ιταλίας για τη Super League φαντάζουν χρυσάφι και σίγουρα η παρουσία του και μόνο ανεβάζει ένα επίπεδο πάνω τον Άρη.

Το ερωτήματα για μένα είναι δυο. Το πρώτο έχει να κάνει με το πόση υπομονή θα κάνουν οι διοικούντες και οι οπαδοί της ομάδας. Θα έχει πίστωση χρόνου ή θα απαιτήσουν γρήγορα αποτελέσματα; Διότι στην Ελλάδα έχουμε το κακό συνήθειο να απαξιώνουμε πολύ εύκολα πρόσωπα και καταστάσεις. Από την μία μέρα στην άλλη αλλάζουμε αντιλήψεις και απόψεις και δυστυχώς αυτό δεν συμβαίνει μόνο στο ποδόσφαιρο. Μακάρι να συνέβαινε μόνο εκεί.

Το δεύτερο ερώτημα έχει να κάνει με τον ίδιο τον Κούπερ. Τι διάθεση θα έχει για δουλειά; Πόση υπομονή θα δείξει σε ενδεχόμενες αντιδράσεις και το κυριότερο πως θα ανταποκριθεί στο μοντέλο υψηλών απαιτήσεων που έχει θέση η διοίκηση. Σίγουρα θα διαθέτει μεγαλύτερη ευελιξία από τον προκάτοχό του, μένει όμως να το διαπιστώσουμε και στην πράξη.

Όσο για το τι θα πράξει μέσα στο γήπεδο, οι πληροφορίες λένε ότι δεν λογαριάζει ονόματα, προτιμά το 4-4-2 με ρόμβο και είναι λάτρης της άμυνας και της πειθαρχίας. Όλα αυτά όμως την δεδομένη χρονική στιγμή δεν είναι τόσο σημαντικά. Αυτό που πρέπει να γίνει είναι να δοθεί στον Αργεντινό τεχνικό ελευθερία κινήσεων και χρόνο για να εμπνεύσει την ομάδα. Κι εδώ που τα λέμε η αφύπνιση για ορισμένους κρίνεται αναγκαία.

Υ.Γ.1 Ειλικρινά έχω την απορία, αν αυτός ο προπονητής ερχόταν σε ομάδα των Αθηνών τι πρωτοσέλιδα θα διαβάζαμε; Ας θυμηθούμε το ισχυρό ενδιαφέρον του Ολυμπιακού πριν δυο καλοκαίρια.