Έχουμε και δεύτερο ημίχρονο

Στο ματς του Ολυμπιακού Σταδίου η Ελλάδα αναμετρήθηκε με την Ουκρανία στα πλαίσια των αγώνων μπαράζ για την πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010 που θα διεξαχθεί στη Νότια Αφρική. Αυτό ήταν το πρώτο από τα δυο ματς που θα παίξουν αντιμέτωπες οι δυο ομάδες. Πρωταρχικός σκοπός και των δυο ομάδων ήταν να μη δεχτούν γκολ. Ειδικά η Ελλάδα δεν έπρεπε σε καμία περίπτωση να δεχτεί εντός έδρας γκολ, καθώς σε μια τέτοια περίπτωση το έργο της στον επαναληπτικό θα γινόταν πολύ δύσκολο.

Η Εθνική μας ξεκίνησε με σύστημα 5-2-3 (ή 5-4-1 αν προτιμάτε). Κυργιάκος και Παπασταθόπουλος αποτελούσαν το κεντρικό αμυντικό δίδυμο με τον Μόρα να ''σκουπίζει''. Η δεξιά μας πλευρά αποτελούταν από τον Βύντρα και τον Σαλπιγγίδη, ενώ η αριστερή από τον Σπυρόπουλο και τον Σαμαρά. Στο κέντρο ήταν ο Κατσουράνης με τον Καραγκούνη και μοναδικός προωθημένος ο Φάνης Γκέκας. Κλασική συνταγή Ρεχάγκελ δηλαδή. Από την άλλη πλευρά ο προπονητής της Ουκρανίας Μιχαϊλιτσένκο παρέταξε στο γήπεδο ένα 4-4-2. Ήταν φανερό ότι ο Γερμανός φοβόταν το παιχνίδι και δεν ήθελε (ορθώς) σε καμία περίπτωση να δεχτούμε γκολ, ενώ αντίθετα ο Ουκρανός με δυο επιθετικούς στο ματς έψαχνε το τεμάχιο.

Το πρώτο ημίχρονο κυλούσε ομαλά, χωρίς κάτι ιδιαίτερο από τις δυο ομάδες με την Εθνική μας να έχει στο πρώτο τέταρτο μια ελαφρά υπεροχή. Οι χώροι ήταν κλεισμένοι, ο Σεφτσένκο με τον Μιλέφσκι ήταν καλά μαρκαρισμένοι από τους Κυριάκο και Παπασταθόπουλο και ο κινητικός Σαλπιγγίδης δημιουργούσε προβλήματα στον Ρακίτσκι. Ένα τέτοιο ρήγμα δημιουργήθηκε στο 16' λεπτό, όταν ο Σαλπιγγίδης ξέφυγε, έκανε την παράλληλη μπαλιά στον Γκέκα, αλλά το γκολ ακυρώθηκε (λανθασμένα) ως οφσάιντ. Κακή εκτίμηση από τον βοηθό, ο οποίος σήκωσε σημαία με το που πήρε την κάθετη ο Σαλπιγγίδης. Από εκείνο το σημείο και μετά ο ρυθμός έπεσε. Οι διεθνείς μας δεν ήταν ορεξάτοι και κάναν πολλά λάθη στη μεσαία γραμμή με τρανό παράδειγμα τον Σαμαρά, ο οποίος σε πολλές φάσεις θύμιζε τρία πουλάκια κάθονται. Ατομικές ενέργειες, κακές επιλογές, ενώ ''φρόντιζε'' να συγκλίνει προς το κέντρο και να αφήνει ξεκρέμαστο τον Σπυρόπουλο από την αριστερή πλευρά.

Η άμυνα πάντως ήταν αξιόπιστη. Το πόσο καλά κλεισμένοι ήταν οι Σεφτσένκο και Μιλέφσκι φαίνεται από το ότι έβγαιναν έξω από την μεγάλη περιοχή για να πάρουν μπάλα. Στο τελευταίο δεκάλεπτο οι διεθνείς μας πίεσαν και προσπάθησαν να φτάσουν στο γκολ. Η μεγαλύτερη φάση του αγώνα ήρθε στο 44' λεπτό ύστερα από σέντρα φάουλ του Καραγκούνη με τον Γκέκα να μην μπορεί να στείλει τη μπάλα στα δίχτυα του Πιατόφ. Με το τέλος του πρώτου ημιχρόνου περίμενα αλλαγές από τον Ρεχάγκελ με πρώτη και καλύτερη την αντικατάσταση του Σαμαρά.

Στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου δεν άλλαξε ακριβώς τίποτα. Σκεφτόμουν ότι όποιος είχε την τύχη να βάλει γκολ θα κέρδιζε και το παιχνίδι αν και φαινόταν ότι δύσκολα θα ξέφευγε από την ισοπαλία. Μάλλον και οι δυο ομάδες θα έμεναν ευχαριστημένες με το Χ. Η ελληνική άμυνα στεκόταν στο ύψος των περιστάσεων, αλλά ο ύπνος του Μόρα στο 56' λεπτό και το σουτ του Μιλέφσκι, λίγο έλειψε να φέρει τα πάνω κάτω. Εννιά λεπτά αργότερα, ο Γερμανός κάνει μια ακατανόητη αλλαγή. Αποσύρει τον (απελπιστικά μόνο) Γκέκα για να περάσει τον Χαριστέα. Και σαν να μην έφτανε αυτό αντικαθιστά τον Σαλπιγγίδη και βάζει τον Μήτρογλου. Ο Χαριστέας πέρασε δεξιά και ο Μήτρογλου στην κορυφή. Δεν μπορώ να καταλάβω τι περίμενε ο Γερμανός από αυτές τις αλλαγές, ειδικά τη στιγμή που το σύστημα παρέμεινε ίδιο και απαράλλαχτο.

Η Ουκρανία όσο κυλούσε ο χρόνος κέρδιζε όλο και περισσότερα μέτρα στον αγωνιστικό χώρο. Αυτό οφειλόταν στην κυριαρχία των Τίμοστσουκ και Μίχαλικ στην μεσαία γραμμή και στην ταυτόχρονη αγωνιστική πτώση του Κατσουράνη και του Καραγκούνη. Μάλιστα ο Μίχαλικ είχε και ένα καλό μακρινό σουτ που απέκρουσε ο Τζόρβας. Από κει και ύστερα η Ελλάδα προσπάθησε αλλά δεν απείλησε ιδιαίτερα τον Πιατόφ. Ένα καλό σουτ του Σαμαρά στο 80' λεπτό και μια κεφαλιά του Κυργιάκου στις καθυστερήσεις ολοκλήρωσε τις προσπάθειες των διεθνών μας.

Έχω να σταθώ, όμως, σε κάποια σημεία που θεωρώ κρίσιμα. Καταρχήν, δεν είναι δυνατόν να βγάζεις τον πρώτο σκόρερ των προκριματικών (Γκέκας) για να περάσεις στην κορυφή τον Μήτρογλου. Μιλάμε για έναν παίχτη που χώνεται σε όλες τις φάσεις και σου κάνει την μισή ευκαιρία γκολ. Κι εσύ μου βάζεις τον Μήτρογλου; Ε όχι ρε Γερμανέ! Αδιανόητη, επίσης, η έξοδος του Σαλπιγγίδη από τον αγωνιστικό χώρο. Μόνιμη πηγή κινδύνου από την αριστερή πλευρά των Ουκρανών και δεν το εκμεταλλευτήκαμε στο δεύτερο ημίχρονο. Με τις αλλαγές αυτές χάσαμε πλήρως τον προσανατολισμό μας. Ειλικρινά δεν μπορούσα να καταλάβω τι επιδιώκαμε, σε αντίθεση με την ομάδα του Μιχαϊλιτσένκο που ήξερε τι ζητούσε μέσα στο γήπεδο, είχε αγωνιστικό πλάνο. Λάθος και η μη ενίσχυση της μεσαίας γραμμής με φρέσκα ποδάρια από την στιγμή που ο Κατσουράνης και ειδικά ο Καραγκούνης κουράστηκαν. Τέλος, δέχομαι το ρίσκο που πήρε ο Γερμανός να μην έχει ούτε ένα καθαρό αμυντικό χαφ στην αρχική εντεκάδα, αλλά όχι και και να μην έχουμε αμυντικό στον πάγκο.

Το αποτέλεσμα είναι απολύτως φυσιολογικό. Πρόκειται αναμφίβολα για ύπουλο σκορ, καθώς ένα εκτός έδρας γκολ από την Εθνικής μας θα κάνει τους Ουκρανούς να τρέχουν και να μην φτάνουν. Πάντως, δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να ζητάμε κάτι περισσότερο από τον αγώνα. Το σκορ αντικατοπτρίζει πλήρως την εικόνα του παιχνιδιού. Το δεύτερο ημίχρονο θα διεξαχθεί την Τετάρτη στο Ντόνετσκ. Ας ελπίσουμε ότι θα περάσουμε.

Υ.Γ.1 Τι θα γίνει ρε Καραγκούνη; Παίξε μπάλα και σταμάτα τις κλάψες. Όλο φρου και φρου θες...

Υ.Γ.2 Άλλοι Έλληνες παίχτες δεν υπάρχουν ρε γαμώτο;