Κυριακή 22 Μαΐου 2016

Σαν ένα όμορφο λουλούδι

Στην Ελλάδα έχουμε την τάση, και αναφέρομαι σε πλείστες πτυχές της ζωής, να εναλλασσόμαστε με ταχύτητα Όβερμαρς μεταξύ των άκρων. Δεν γνωρίζω αν το ίδιο μοτίβο επαναλαμβάνεται και στο εξωτερικό. Αλλά, οφείλω να ομολογήσω, είμαι λίγο δύσπιστος για το ότι η ίδια, έστω παρόμοια, συμπεριφορά εντοπίζεται στις προηγμένες χώρες της Ευρώπης. Για παράδειγμα, η πρόσφατη διαμάχη που ξέσπασε μεταξύ καπνιστών και μη καπνιστών, με αφορμή την απεικόνιση σοκαριστικών εικόνων στα πακέτα τσιγάρων, αποκαθηλώνει την κουρτίνα της κανονικότητας και αποκαλύπτει τη ρευστότητα, την πλαστή πολυπλοκότητα και την επιφανειακή αντιμετώπιση της κατάστασης που βιώνουμε. Αν, πάλι, θέλουμε να είμαστε οι μοναδικοί πολίτες ευρωπαϊκής χώρας που καπνίζουμε σε εσωτερικούς χώρους, προς τέρψιν μιας ακόμα άσχημης πρωτιάς, τότε, με μεγάλη μου λύπη, δηλώνω ότι χρειαζόμαστε δεκάδες χρόνια για να ξεριζωθούν αρρωστημένες νοοτροπίες και αρκετά, ακόμη, Μνημόνια.


Είναι φανερό, επομένως, ότι την σήμερον ημέραν επικρατεί ελλειμματική λογική, κάλπικο συναίσθημα και απουσία παιδείας. Κι όταν τέτοιου είδους στοιχεία δηλώνουν απόντα, πάντοτε με εκκωφαντικό τρόπο, δεν πρέπει να προξενεί εντύπωση το ύψος του βάθους που έχουμε περιέλθει. Επομένως, είναι αναμενόμενο -αλλά όχι και τόσο λογικό- να αναδύονται στην επιφάνεια διάφοροι καιροσκόποι, τυχάρπαστοι, οπορτουνιστές, λαϊκιστές. Τι αντιπροσωπεύουν όλοι αυτοί; Προς οικονομία της συζήτησης ας τους ονομάσουμε «επαναστάτες». Εντούτοις, πολλάκις έχουμε αναφέρει ότι οι επαναστάσεις είναι πρωτίστως νοητικές. Πόσοι επαναστάτες, άραγε, γνωρίζουν γιατί επαναστατούν; Βασανιστικό ερώτημα. Ίσως για αυτό οι επαναστάτες σπάνια προτείνουν λύσεις ή υποβάλλουν προτάσεις. Η αμφιβολία, επομένως, για τον ξεκάθαρο τρόπο σκέψης και λειτουργίας που διέπουν την ψυχοσύνθεση των επαναστατών εξακολουθεί να υφίσταται μέσα στο μυαλό μου. 

Ένα δεύτερο πρόβλημα, και ίσως ακόμα πιο έντονο, εντοπίζεται στο ότι οι επαναστάσεις -συγχωρέστε με για τον όρο- «καταβροχθίζουν τα παιδιά τους» επειδή οι επαναστάτες σπάνια συνειδητοποιούν ότι, μετά από κάποια στιγμή κοινωνικής αποσύνθεσης, παύουν να υπάρχουν παγιωμένα σημεία από τα οποία μπορούν να ασκήσουν την επιρροή τους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την υπονόμευση αρκετών σταθερών που καθορίζουν τη συμπεριφορά των πολιτών, πράγμα που σημαίνει ότι η κοινωνική συνοχή διαταράσσεται συθέμελα. Σε τέτοιες περιπτώσεις, καλό είναι να θυμόμαστε, η πλάνη της αμφισημίας βρίσκεται σε έξαρση: η εμφάνιση ψευδών διλημμάτων και ακραίων απόψεων οριστικοποιείται.

Αντί επιλόγου, επαναλαμβάνω ότι η λύση είναι μοναδική και συνοψίζεται ως εξής: θα πρέπει -επιτέλους!- να αρχίσουμε να φερόμαστε ως άνθρωποι κι όχι σαν άνθρωποι. Οι πάσης φύσεως επαναστάσεις ανεβάζουν τη θερμοκρασία και αυξάνουν την ένταση, αλλά δεν μπορούν να υποκαταστήσουν την εσωτερική πειθαρχεία και τη θεμελίωση αξιών. Το να διαλαλείς, επομένως, ότι είσαι καλός άνθρωπος και έχεις αγνές προθέσεις δεν αρκεί: χρειάζονται έργα· χρειάζονται πράξεις. Απαιτείται, λοιπόν, προσωπική προσπάθεια. Δύσκολο; Ναι! Επίπονο; Σίγουρα! Καλό, όμως, είναι να μην ξεχνάμε ότι ένας καλός άνθρωπος μοιάζει σαν ένα όμορφο λουλούδι με μεθυστικό άρωμα. Εμείς; Με τι θέλουμε να μοιάζουμε; 

Υ.Γ.1 Δεν ξέρω αν θα το πιστέψετε, αλλά η συγκεκριμένη ανάρτηση προοριζόταν για τον τελικό του πρώην Ουέφα! Συμπέρασμα; Ποτέ μην υποτιμήσετε τον (συν)ειρμό της σκέψης σας.

Υ.Γ.2 Ευχαριστώ εκ βάθους καρδίας όλους όσους μου ευχήθηκαν για τη γιορτή μου! Είναι ωραίο συναίσθημα και μεγάλη τιμή να σε θυμούνται τόσοι άνθρωποι.

Υ.Γ.3 Μπαίνουμε πολύ δυνατά!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...