Πριν ένα μήνα, και κάτι ψιλά, παρακολούθησα στο κηποθέατρο Παπάγου την τραγωδία ''Ιφιγένεια εν Αυλίδι''. Που να ήξερε ο Ευριπίδης τι τροπή έχει πάρει το Αρχαίο Θέατρο. Που να ήξερε το μέγεθος της μετάλλαξης. Που να ήξερα εγώ ο ίδιος τι θα έβλεπα. Με τον Στέλιο Μάινα να ερμηνεύει τον Αγαμέμνονα, την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη την Κλυταιμνήστρα και κάποιον ηθοποιό ονόματι Στάνκογλου να προσπαθεί να πείσει τον κόσμο ότι είναι ο Αχιλλέας, ενώ, παράλληλα, ένα ''παιδάκι'' υποδυόταν τον Μενέλαο. Και να παρακολουθείς τον Αγαμέμνονα να γράφει σε γραφομηχανή, την Κλυταιμνήστρα να φοράει βραδινή τουαλέτα με πλατφόρμες και τον χορό να σκαρφαλώνει σε σκαλωσιές. Απίστευτα πράγματα. Ήθελα να ήξερα τι σκεφτόταν ο σκηνοθέτης, όταν επιχειρούσε να εξισώσει την τραγωδία του Ευριπίδη με το παρόν. Ήθελε να κάνει τη διαφορά; Ε, λοιπόν, την έκανε. Όμως, οι θερινές επαναλήψεις των αρχαιοελληνικών έργων φανερώνουν την κρίση που βιώνουμε.
Κάποτε, το Αρχαίο Θέατρο θεωρείτο η υπέρτατη καταξίωση. Μοναδικό παράσημο στην θεατρική καριέρα του ηθοποιού. Εξαιρετικό προνόμιο. Με τους συντελεστές να θεωρούν ύψιστη τιμή τη συμμετοχή τους και να νοιώθουν δέος: κάποτε υπήρχαν στάνταρντ -σήμερα υπάρχουν; Και τώρα βλέπεις τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη να ερμηνεύει το ρόλο της Ιοκάστης και να νομίζεις ότι βλέπεις τον Σούπερμαν με άσπρο φόρεμα και μούσια. Και το κοινό να σβήνει τις παραστάσεις από την μνήμη του, μόλις πέσει η αυλαία. Αλλά έτσι είναι. Ο κάθε αστέρας της τηλεόρασης πατάει το σανίδι και έχει το θράσος από πάνω να δηλώνει πόσο πολύ γουστάρει να παίζει θέατρο. Όπως ο κάθε πικραμένος, τροφοδοτούμενος από την δική μας ανεπάρκεια, γίνεται εν μία νυκτί βεντέτα, σταρ, Πρόεδρος, βουλευτής ή Υπουργός. Προσοχή: δεν μιλάμε για το Δελφινάριο του Σεφερλή (φώτο) και το ηλίθιο χιούμορ του, αλλά για Αρχαίο Θέατρο. Για χώρους και ερμηνείες που έχουν τιμήσει με την παρουσία τους, μεταξύ άλλων, η Άννα Συνοδινού, ο Αλέξης Μινωτής, η Κατίνα Παξινού και ο Μάνος Κατράκης.
Ελάχιστοι δείχνουν αυτοσυγκράτηση. Εδώ κοτζάμ Δημήτρης Χορν είχε δηλώσει: «Δεν έχω φωνή για την Επίδαυρο». Κι όμως, με λίγη δόση τύχης μπορεί να παρακολουθήσεις τον Κόκλα και τον Πυρπασόπουλο. Όπως εγώ ''θαύμασα'' τον Στάνκογλου, σε ρόλο Αχιλλέα υπενθυμίζω, στο κηποθέατρο Παπάγου. Τα ίδια ακριβώς συμβαίνουν και στις υπόλοιπες πτυχές της ζωή μας. Βλέπεις έναν μέτριο ποδοσφαιριστή και κάποιοι τον βαφτίζουν παιχταρά. Ακούς live κάποια σκυλιά να τραγουδούν και αναρωτιέσαι μέχρι ποιο σημείο μπορεί να φτάσει η πνευματική (μας) αναξιότητα. Επισκέπτεσαι μια Δημόσια Υπηρεσία και διαπιστώνεις ότι ο διευθυντής είναι λοβοτομημένος. Παρακολουθείς έναν δημοσιογράφο που δεν μπορεί να στελεχώσει μια απλή πρόταση με ορθολογικά επιχειρήματα και παίρνει εκατοντάδες μύρια. Ανοίγεις το χαζοκούτι που λέγεται τηλεόραση και απορείς με το είδος και την οικογένεια των μαϊντανών σε κάθε λογής εκπομπές. Αλλά τι κάθομαι και γράφω τώρα; Εδώ έχει εκλεγεί ο Τζέφρυ Πρωθυπουργός. Και μένα με πείραξε ο Στάνκογλου στο ρόλο του Αχιλλέα; Και ποιο είναι το χειρότερο; Ότι έχουμε συμβιβαστεί με τη μετριότητα και τη σαχλαμάρα. Καιρός να το ξεπεράσουμε.
Υ.Γ.1 Η σωστή απάντηση στο κουίζ της προηγούμενης ανάρτησης είναι οποιαδήποτε από τις προτεινόμενες επιλογές. Ένας είναι ο Θανάσης Παπάζογλου.
Υ.Γ.2 Από τον Κώστα Καίσαρη: «Ο κόσμος, άλλωστε, και δια της ψήφου του έδειξε να έχει δεχθεί τη μοίρα του. Σαν την πουτάνα που δεν μπορεί να απαρνηθεί τον νταβατζή της. Της παίρνει τα λεφτά, της ρίχνει και τίποτα χαστούκια, αλλά αυτή δεν φεύγει από κοντά του με τίποτα. Έτσι και οι ψηφοφόροι. Νταβατζή αλλάζουν κάθε φορά που πάνε στις κάλπες. Ή εν έτη 2012 ανακαλύπτουν τον εθνικισμό και τη Χρυσή Αυγή, ή τον πατριωτισμό του Καμμένου και του Τέρενς Κουίκ».
Υ.Γ.3 Τον τελευταίο καιρό δεν έχω δει ούτε ένα ματς. Ούτε τα ευρωπαϊκά ματς των ελληνικών ομάδων, ούτε το ισπανικό σούπερ καπ, ούτε καν το πρώτο ματς της Αρειανάρας στο πρωτάθλημα. Σας υπόσχομαι ότι θα καλύψω το χαμένο έδαφος. Έχουμε πει, όμως, ότι στις διακοπές επικρατούν άλλες προτεραιότητες και υπερισχύουν διαφορετικά δεδομένα. Και οι φετινές διακοπές επισκίασαν όλες τις προηγούμενες. Τέλος!
Υ.Γ.4 Αισθάνομαι, νοιώθω και βρίσκομαι σε εξαιρετική κατάσταση. Ας ακούσουμε κάτι μπομπάτο!
Υ.Γ.1 Η σωστή απάντηση στο κουίζ της προηγούμενης ανάρτησης είναι οποιαδήποτε από τις προτεινόμενες επιλογές. Ένας είναι ο Θανάσης Παπάζογλου.
Υ.Γ.2 Από τον Κώστα Καίσαρη: «Ο κόσμος, άλλωστε, και δια της ψήφου του έδειξε να έχει δεχθεί τη μοίρα του. Σαν την πουτάνα που δεν μπορεί να απαρνηθεί τον νταβατζή της. Της παίρνει τα λεφτά, της ρίχνει και τίποτα χαστούκια, αλλά αυτή δεν φεύγει από κοντά του με τίποτα. Έτσι και οι ψηφοφόροι. Νταβατζή αλλάζουν κάθε φορά που πάνε στις κάλπες. Ή εν έτη 2012 ανακαλύπτουν τον εθνικισμό και τη Χρυσή Αυγή, ή τον πατριωτισμό του Καμμένου και του Τέρενς Κουίκ».
Υ.Γ.3 Τον τελευταίο καιρό δεν έχω δει ούτε ένα ματς. Ούτε τα ευρωπαϊκά ματς των ελληνικών ομάδων, ούτε το ισπανικό σούπερ καπ, ούτε καν το πρώτο ματς της Αρειανάρας στο πρωτάθλημα. Σας υπόσχομαι ότι θα καλύψω το χαμένο έδαφος. Έχουμε πει, όμως, ότι στις διακοπές επικρατούν άλλες προτεραιότητες και υπερισχύουν διαφορετικά δεδομένα. Και οι φετινές διακοπές επισκίασαν όλες τις προηγούμενες. Τέλος!
Υ.Γ.4 Αισθάνομαι, νοιώθω και βρίσκομαι σε εξαιρετική κατάσταση. Ας ακούσουμε κάτι μπομπάτο!