Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2009

Με ποιον έπαιξε ο Άρης;

Πάντως όχι με τον Ολυμπιακό. Δεν ξερω ποια ομάδα κατέβηκε στον αγωνιστικό χώρο του Χαριλάου. Το μόνο που ξέρω είναι ότι έχασε και μάλιστα έχασε πανηγυρικά. Είχαμε πει πως ο Άρης θα πρέπει να μπει δυνατά και να χτυπήσει στο πρώτο ημίχρονο. Μπήκε όντως δυνατά αλλά χτύπησε στο δεύτερο. Είχαμε πει επίσης, ότι υπάρχει πίεση καλής εμφάνισης, αλλά όχι πίεση αποτελέσματος. Η καλή εμφάνιση εξετελέσθη και μαζί ήρθε και το αποτέλεσμα. Η φιλοξενούμενη ομάδα άραγε που βρισκόταν; Τι συμμετοχή είχε σε όλα αυτά;

Το ματς ξεκίνησε εντυπωσιακά με τις δυο ομάδες να μπαίνουν δυναμικά στον αγωνιστικό χώρο. Ξέφρενος ρυθμός με την μπάλα να πηγαίνει πάνω κάτω. Τα κέντρα και των δυο ομάδων δεν μπορούσαν να συναρμονιστούν με το ρυθμό του αγώνα. Η πρώτη φάση ήρθε από τον Κάλβο στο 23' λεπτό, ύστερα από πολιορκία του Άρη στα καρέ του Ολυμπιακού. Από εκείνο το σημείο και μετά η ομάδα του Πειραιά ήταν θεατής.


Πάθος και επιθετικότητα τα χαρακτηριστικά του γηπεδούχου, με πολύ καλή αλληλοκάλυψη στα άκρα και σταδιακή υπεροχή στο χώρο του κέντρου με τον Πρίττα να δίνει ρεσιτάλ. Στο αντίπαλο στρατόπεδο, για μια ακόμη φορά γίναμε μάρτυρες των κενών του Ολυμπιακού. Ανεπαρκές κέντρο με τον Ντούντου να παλεύει με δυο αντιπάλους και συνάμα, να προωθείται και τον Ντομί να μην μπορεί να αποδώσει ως αμυντικό χαφ. Εκτός τόπου και χρόνου ο Γάλλος. Εδω καλά καλά δεν μπορεί να αποδώσει στην θέση του. Αναγκαίο κακό η χρησιμοποίησή του. Κραυγαλέα η έλλειψη του Μαρέσκα. Ο Ιταλός αν και δεν είναι αμυντικό χαφ δίνει ποιότητα στο παιχνίδι του Ολυμπιακού. Τα ίδια ισχύουν και για τον Μέλμπεργκ, ειδικά από την στιγμή που ο Αβραάμ φαινόταν έξω από τα νερά του. Ο Άρης επιτιθέμενος από τα άκρα έβγαζε τα συκώτια στα ακραία μπακ του Ολυμπιακού. Γκαλίτσιος και Μπράβο αντιπετώπισαν πολλά προβλήματα στο πρώτο ημίχρονο από Κάλβο και Χαβίτο αντίστοιχα.

Γρήγορη ανάπτυξη από πλευράς Άρη με σωστές και κοντινές πάσες, κυριολεκτικά σφουγγάρισε τον Ολυμπιακό στο πρώτο μέρος. Ο Ζίκο είχε πολλά να διορθώσει στο δεύτερο μέρος και πραγματικά προσπάθησε, αποσύροντας τον κάκιστο και κιτρινισμένο Γκαλίτσιο, βάζοντας στον αγώνα τον Τοροσίδη. Από την άλλη πλευρά, το 4-4-2 του Κούπερ λειτούργησε άψογα με την ομάδα να αφομοιώνει τα στοιχεία του Αργεντίνου τεχνικού και να παρουσιάζει ένα κράμα Μαζίνιο-Κούπερ. Σίγουρα οι κιτρινόμαυροι δικαιούντο ένα γκολ στο πρώτο ημίχρονο.

Το δεύτερο ημίχρονο δεν ξεκίνησε τόσο ορμητικά όσο το πρώτο, όμως οι γηπεδούχοι εξακολουθούσαν να ελέγχουν το ματς. Και μάλιστα όσο περνούσε η ώρα, οι ερυθρόλευκοι έδειχναν να θωρακίζονται στα μετόπισθεν για να κρατήσουν το μηδέν. Γύρω στο 60' λεπτό ειλικρινά σκέφτηκα ότι ο Ολυμπιακός θα έβγαζε λαγό από το καπέλο του και θα έπαιρνε το ματς. Διαψεύστηκα κατηγορηματικά. Στο 69' λεπτό, σε μια φάση που δεν μύριζε γκολ ο μαχητής Πρίττας με μια επίμονη προσπάθειά του διεκδικεί την μπάλα, η οποία φτάνει στον Κάμπορα και σκοράρει βάζοντας φωτιά στο γήπεδο. Η δικαιοσύνη αποδόθηκε. Η άμεση αντίδραση του Ζίκο, με Ζαϊρί και Ντιόγκο δεν φρεσκάρουν την ομάδα. Ο Ολυμπιακός πραγματικά κλάταρε. Παίχτες κλειδιά δεν είχαν ιδέα που βρίσκονταν με πρώτο και καλύτερο τον -διαλέγω παιχνίδια- Γκαλέτι.

Η ανωτερότητα του Άρη ήταν καθολική και σταθερή σε όλη την διάρκεια του αγώνα. Ούτε ένας παίχτης δεν υστέρησε. Δεν άφησε τον Ολυμπιακό να πάρει ανάσα και τον ''ξεβράκωσε'' φανερώνοντας όλα τα κενά και τις αδυναμίες του. Πανάξια η επικράτηση του Άρη απέναντι σε ένα κάκιστο Ολυμπιακό. Πολλάκις έχουμε αναφέρει πως οι νίκες αποκρύπτουν τα πραγματικά προβλήματα μιας ομάδας. Απόψε ήρθε η αποκαθήλωση. Η εμφάνιση του Ολυμπιακού δεν επιτρέπει σε κάνεναν να πει το οτιδήποτε. Να δούμε πως θα διαχειριστεί ο κόσμος του Ολυμπιακού την ήττα. Θα κάτσει να σκεφτεί ποιος είναι υπεύθυνος για το φετινό ρόστερ του Ολυμπιακού; Σίγουρα όχι ο Ζίκο, ο οποίος από την πλευρά του έκανε ότι μπορούσε. Αντέδρασε σωστά, όχι όμως και οι παίχτες του.

Να δούμε όμως και πως θα διαχειριστεί ο Άρης την νίκη. Φοβερή βελτίωση από την ομάδα της Θεσσαλονίκης με τον Κούπερ σίγουρα να είναι ευχαριστημένος από την απόδοση. Δεν πρέπει όμως να παρασυρθούν από το αποτέλεσμα, η καλή εμφάνιση είναι το ρεζουμέ. Πλέον ο Παναθηναϊκός βρίσκεται στην πρώτη θέση, ύστερα από το ''τσαλάκωμα'' του Ολυμπιακού, έχοντας όμως δυσκολότερο πρόγραμμα στη συνέχεια. Και μια που αναφέρομαι στον Παναθηναϊκό, μόνο αστεία μπορώ να χαρακτηρίσω τα σενάρια που κυκλοφόρησαν ότι ο Άρης έπαιξε για χαρη του τριφυλλιού. Ο Άρης δεν έχει ομάδα, δεν έχει οπαδούς, δεν έχει αναγκη τους βαθμούς; Δηλαδή όταν ο Άρης έκανε καλή εμφάνιση εναντίον του Παναθηναϊκού, έπαιζε για τον Ολυμπιακό; Πρέπει να κυνηγάς φαντάσματα για να πιστεύεις τέτοια πράγματα ή πολύ απλά να ψάχνεις άλλοθι. Γελάνε και οι πέτρες.

Υ.Γ.1 Πολύ ντεφορμέ ο Παμπορίδης με τους βοηθούς του.

Υ.Γ.2 Πρίττας = Τιτανοτεράστιος

Υ.Γ.3 Πολύ καλή περιγραφή του αγώνα από τη Nόβα.

Υ.Γ.4 Όλα τα λεφτά ο μεταφραστής του Άρη.


Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2009

Πίεση καλής εμφάνισης, όχι αποτελέσματος

Την Κυριακή τίθενται αντιμέτωποι, στο γήπεδο Χαριλάου, ο Άρης και ο Ολυμπιακός. Σαφώς και πρόκειται για μεγάλο παιχνίδι και ιδιαίτερα κρίσιμο για τον γηπεδούχο. Ξεκάθαρο φαβορί φυσικά είναι ο Ολυμπιακός. Το παιχνίδι, όμως, κατά τη γνώμη μου κρύβει κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία, τα οποία θα εξετάσουμε ευθύς αμέσως.

Η ομάδα της Θεσσαλονίκης με την έλευση Κούπερ επιχειρεί μια αναπροσαρμογή στο πλάνο, μια πολυδιάστατη αλλαγή στο μοντέλο. Η μεταμόρφωση, όμως, της ομάδας δεν είναι δυνατόν να έρθει - αν έρθει - μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Χρειάζεται χρόνος, κάτι που άλλωστε δήλωσε και ο ίδιος ο Κούπερ. Βέβαια, κάποιοι δεν το κατανοούν αυτό. Το αποτέλεσμα είναι να γίνεται ήδη κριτική στον Αργεντινό τεχνικό. Πρόκειται για μεμονωμένα περιστατικά, όμως ποιος μου λέει ότι δεν θα επεκταθεί; Αυτό σημαίνει ένα πράγμα. Ότι χρειάζεται υπομονή. Και θα πρέπει κάποιοι να καταλάβουν ότι όταν οι συνθήκες δεν είναι ώριμες η υπομονή μεταφράζεται σε αρετή και όχι σε ηττοπάθεια. Καταλαβαίνω ότι σε κάποιους δεν αρέσει αυτό που λέω αλλά νομίζω ότι την δεδομένη χρονική στιγμή δεν υπάρχει άλλη λύση. Δεν υπονοώ φυσικά ότι η ομάδα έχει βγει εκτός στόχων. Ακόμα, είναι πολύ νωρίς για να πούμε κάτι τέτοιο.


Προς αποσαφηνισμό του τίτλου, με τον οποίο στόλισα το άρθρο θεωρώ ότι όταν παίζει ο Άρης εντός έδρας με τον Αστέρα είναι το φαβορί για την νίκη. Το ίδιο κι όταν παίζει με ομάδες τύπου Αστέρα. Με τον Ολυμπιακό, όμως, δεν είναι φαβορί. Πως να το κάνουμε δηλαδή; Και με βάση την εικόνα που έδειξε στον προηγούμενο αγώνα και τα όσα έγιναν μετά το ματς μια καλή εμφάνιση επιβάλλεται. Κι ας μην έρθει η νίκη. Υπάρχουν στιγμές που η καλή μπάλα παίζει σπουδαιότερο ρόλο από το αποτέλεσμα. Λιγοστές αυτές οι στιγμές αλλά κάποιες φορές αναγκαίες. Αυτό εννοώ όταν λέω ότι υπάρχει πίεση καλής εμφάνισης κι όχι αποτελέσματος. Ελπίζω να έγινα κατανοητός, έστω κι αν υπάρχει αντίθετη άποψη.

Στα του Ολυμπιακού τώρα. Η ομάδα πλέει σε πελάγη ευτυχίας. Ο Ζίκο, μετά την νίκη επί του Παναθηναϊκού και την πρόκριση στο τζαμπιόλι που απέφερε 25 μύρια δεν έχει λόγο να μην αισθάνεται ικανοποιημένος. Κάθε άλλο μάλιστα. Ξέρει όμως ότι τα προβλήματα παραμένουν και για αυτό εξακολουθεί να ζητάει ενίσχυση. Η αλήθεια είναι ότι ο Ολυμπιακός επωφελείται λόγω της ποιότητας κάποιων παιχτών που διαθέτει και ότι ελλείψεις και κενά φαίνονται σχεδόν σε κάθε αγώνα. Ειδικά στην ανασταλτική λειτουργία είναι οφθαλμοφανές ότι υπάρχει πρόβλημα. Ευτυχώς που η τετράδα της άμυνας βγάζει τα κάστανα από τη φωτιά και ούτε γάτα, ούτε ζημιά.

Βέβαια, απέναντι σε έναν αντίπαλο που έχει κι αυτός τα προβλήματά του στη μεσαία γραμμή δεν ξέρω κατά πόσο θα φανεί το κενό, ειδικά από τη στιγμή που παρτενέρ του Ναφτί στην μεσαία γραμμή του Άρη θα είναι (λογικά) ο τιτανοτεράστιος Πρίττας. Κατά τη γνώμη μου, οι ερυθρόλευκοι θα πρέπει να προσέξουν την αρχή του αγώνα και το δυνατό ξεκίνημα του γηπεδούχου. Αν λάβουμε υπόψη και το γεγονός ότι η ομάδα του Ζίκο δεν αποδίδει καλά στο πρώτο ημίχρονο πιστεύω πως ότι είναι να γίνει από πλευράς Άρη θα γίνει στο πρώτο μέρος.

Το ζητούμενο είναι να είμαστε αντικειμενικοί και να βλέπουμε τα πράγματα ως είναι κι όπως θα θέλαμε να είναι. Όπως και να χει περιμένω δυνατό παιχνίδι, κυρίως από πλευρά Άρη. Και κάτι τελευταίο. Σιχαίνομαι να μιλάω για τα κίτρινα ανθρωπάκια με τη σφυρίχτρα αλλά θα σκάσω αν δεν το γράψω. Στο άκουσμα ότι ορίστηκε ο Παμπορίδης άρχισαν κάποιοι Αρειανοί να μιλάνε για ενδεχόμενη σφαγή, αλλά εκεί που τρελάθηκα είναι ότι κάποιοι φίλοι του Ολυμπιακού το πήραν και πάνω τους και μεταξύ σοβαρού κι αστείου λέγανε ότι ο Παμπορίδης βρίσκει δίχτυα. Όχι ρε παιδιά. Καθίστε να γίνει το ματς πρώτα. Όχι ακόμα. Καήκαμε μου φαίνεται. Η συζήτηση γύρω από τη διαιτησία μόνο κακό κάνει και δημιουργεί φαύλους κύκλους.

Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2009

Τα καρότα και το χάος

Χθες αγωνίστηκαν αντιμέτωποι ο Ηρακλής και ο Παναθηναϊκός με τους φιλοξενούμενους να δραπετεύουν με γκολ του Νίνη στο 73' λεπτό. Δεν το είδα το ματς και ως εκ τούτου δεν μπορώ να έχω άποψη. Θέλω να σταθώ στο τι ρόλο βαράνε οι διοικήσεις των ομάδων και στο τι χάος επικρατεί κι η αλήθεια είναι ότι αυτές οι δυο ομάδες είναι αντιπροσωπευτικά δείγματα ηλιθιότητας. Όχι ότι δεν υπάρχουν κι άλλες. Σχεδόν όλες οι ομάδες του πρωταθλήματος δεν την παλεύουν μία όσον αφορά τα διοικητικά. Πάρτε την Α.Ε.Κ. για παράδειγμα. Αλλά εκεί τεράστια ευθύνη για το μπάχαλο φέρνει και ο προπονητής. Για την Α.Ε.Κ. όμως θα τα πούμε άλλη φορά.

Κι έρχομαι κατευθείαν στην ταμπακιέρα. Έφταιγε ο Τεν - Τεν και αν ναι που; Τι μεγάλο λάθος έκανε; Και μην μου πείτε ότι απολύθηκε για το αποτέλεσμα με τον Ολυμπιακό. Διότι αν ισχύει κάτι τέτοιο θα πρέπει όλοι οι φίλοι του Παναθηναϊκού να πάνε σωρηδόν να γίνουν μέλη στη Λέσχη Φίλων Άρη. Δεν γίνεται να διώχνεις ένα προπονητή που έχεις τόσο καιρό επειδή έχασες ένα ματς. Είναι προφανές ότι ο Πατέρας (όπως και το σύνολο των οπαδών) δεν διαχειρίστηκε καθόλου μα καθόλου σωστά την ήττα. Δηλαδή τώρα που άλλαξε προπονητή τι έγινε στον Π.Α.Ο.; Τι άλλαξε; Να το θέσω καλύτερα; Τι θα αλλάξει; Θα μάθει καλύτερη μπάλα ο Σαριέγκι και θα βγάζει σέντρες με το αριστερό ο Βύντρα; Ή ο Καραγκούνης δεν θα πέφτει κάτω λες και είναι παππούδι; Μήπως ο Αντωνίου ξαφνικά θα μετατραπεί σε σκάουτερ ολκής και δεν θα δίνει 3 μύρια σε κάποιον Ροντρίγκο Σόουζα;

Αψυχολόγητη κίνηση από την διοίκηση. Δεν μπορώ να καταλάβω τι θέλει να πετύχει ο Πατέρας. Θέλει να δείξει ότι είναι το απόλυτο αφεντικό; Θέλει να γίνει νέος Κόκκαλης; Η ομάδα είναι στην δεύτερη θέση, είναι το απόλυτο φαβορί για το κύπελλο και με το ένα πόδι στην επόμενη φάση της Ευρώπης. Και φυσικά η λύση είναι να διώξεις τον προπονητή. Και φυσικά η καυτή πατάτα πέφτει στα χέρια των Νιόμπλια και Βαζέχα. Και φυσικά η φετινή ομάδα θα παραμείνει δημιούργημα Κάτε. Οπότε για να μην βιαστούν κάποιοι να προτρέξουν σε ενδεχόμενη επιτυχία του νέου προπονητικού διδύμου ας το θυμούνται αυτό. Αν ήθελαν κάποιοι να διώξουν τόσο πολύ τον Ολλανδό ας περιμένανε μέχρι τον Γενάρη. Γιατί βιάστηκαν τόσο; Ας τον διώχνανε από το περασμένο καλοκαίρι. Ειλικρινά αδυνατώ να καταλάβω το λόγο απομάκρυνσης. Αλλάζει το μοντέλο και το πλάνο και δεν το πήρε κανείς χαμπάρι; Τελειώνοντας το θέμα με τον κλώνο του Ντούζου να πω ότι όταν είχε γίνει χαμός για να φύγει ο Τζίγγερ έλεγα ότι δεν ξέρω αν αυτό βγει σε καλό. Ειδικά από την στιγμή που λαλούν πολλά κοκόρια στην ομάδα.

Και πάμε στον Ηρακλή. Και μόνο που έχει πρόεδρο έναν τραγουδιστή τα λέει όλα. Το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να τραγουδάει για τον Ροναλντίνιο κάθε φορά που έρχεται από Μιλάνο και να σηκώνει τον γιακά από το πόλο μπλουζάκι του. Τι μπάλα ξέρει ο Αντώνης; Είναι φίλος της ομάδας σίγουρα. Αλλά τι σημαίνει αυτό; Ότι πρέπει να γίνει και πρόεδρος; Για μια στιγμή όμως είναι πρόεδρος; Έχει τις μετοχές στην κατοχή του; Είναι διοίκηση πρωτοδικείου ή δεν είναι; Γενικώς εδώ και δυο χρόνια, ψάχνουν όλοι στον Ηρακλή να βρουν ποιος έχει τις μετοχές. Τις έχει ο Σπανουδάκης, o Θεοδωρίδης, τις μεταβίβασε σε άλλον; Ποιος ξέρει. Και ξαφνικά ο Αντώνης αποφάσισε ότι θέλει να φύγει από τον Ηρακλή. Τώρα για ποιο λόγο μάλλον ούτε ο ίδιος ξέρει. Μήπως ξέρει ο Γαλανός; Ίσως γνωρίζει ο Αρναούτογλου και ο Μάκης. Εκλιπαρώ κάποιον να μου εξηγήσει την προσφορά του Γρηγόρη και του Μάκη στον Ηρακλή. Οι φήμες λένε κάτι για Έλληνα επιχειρηματία που ενδιαφέρεται για το πακέτο. Ποιος Έλληνας ρε παιδιά; Πλάκα κάνουμε; Πάλι θα τρέχουν οι Ηρακλειδείς μου φαίνεται.

Εμένα όμως μου αρέσει ο ''Γηραιός'' αναφορικά με την τακτική που ακολουθεί όσον αφορά τα νέα παιδιά. Κι όταν λέω νέα δεν εννοώ 25 χρονών. Κι αν κάποιος γονιός από βόρεια Ελλάδα θέλει να πάει το γιο του σε ακαδημία ποδοσφαίρου να τον πάει στον Ηρακλή. Παράγει συνεχώς παίχτες και στελεχώνει την ομάδα. Δεν λέω ότι είναι παιχταράδες, αλλά προσωπικά δεν με χαλάει ούτε ο Παπαστεριανός, ούτε ο Παπαζαχαρίας, ούτε ο Γιάντσης. Και μπράβο στον Ρέμο που ενθάρρυνε την προώθηση νέων παιδιών, ασχέτως αν το έκανε κι από αναγκαιότητα λόγω στενών οικονομικών πόρων. Καλή επιλογή και ο χεβυμεταλλάς στον πάγκο, ύστερα από την απόλυση του Προτάσοφ.

Πάντως, θα μπορούσαμε να μιλάμε για ώρες με τις τραγελαφικές διοικήσεις που έχουν οι ομάδες. Για Κόντη, Σάββα, Πηλαδάκη, Πανόπουλο κ.ά. Με τέτοια πουλέν που στελεχώνονται διοικητικά οι ομάδες δεν περιμένω κάτι καλύτερο από αυτό που βλέπω.

Υ.Γ.1 Όλα τα λεφτά η υποδοχή του κόσμου του Ηρακλή στον Καραγκούνη όταν πήγε να χτυπήσει κόρνερ. Ακόμα απορώ πως δεν έπεσε κάτω να σφαδάζει από χτύπημα καρότου.

Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009

Νίκησε ο χειρότερος

Δε θα πω πολλά για το ντέρμπι, καθώς το ματς δεν χρίζει τρελής ανάλυσης. Θεωρώ ότι παρακολουθήσαμε ένα μέτριο παιχνίδι, για να μη πω κακό, και τζάμπα φάγαμε τόσο πρήξιμο την βδομάδα που μας πέρασε. Πολύ κακό για το τίποτα με λίγα λόγια. Δεδομένου ότι έπαιζαν αντιμέτωπες οι δυο καλύτερες άμυνες του πρωταθλήματος το πιο πιθανό σημείο ήταν το Χ. Η εξέλιξη του αγώνα δεν με δικαίωσε.

Οι διατάξεις των δυο ομάδων απόλυτα δικαιολογημένες. Ο Τεν Κάτε κατέβασε την ομάδα με κυρίαρχο σκοπό να μην χάσει και παραλίγο να το πετύχει. Αντίθετα ο Ζίκο με το σύστημα που επέλεξε, ήθελε να να εκμεταλλευτεί την δύναμη της έδρας και να πετύχει κάποιο γκολ.

Το πολυπρόσωπο κέντρο του Παναθηναϊκού ''έπνιξε'' αρκετά εύκολα τους Ντούντου και Μαρέσκα, με αποτέλεσμα να ελέγχει το κέντρο σε μεγάλο βαθμό, παρά την ανυπαρξία του Σεϊταρίδη και τη δυσλειτουργία του Γκάμπριελ. Ειδικά ο Βραζιλιάνος δεν μπορώ να καταλάβω τι ρόλο βαράει όχι μόνο στο αποψινό ματς, αλλά γενικώς. Τον πήραν για δεξί μπακ και μόνο σε αυτή τη θέση δεν παίζει. Έτσι όπως την κόβω την δουλειά μάλλον κι ίδιος έχει ξεχάσει την θέση του. Είδατε τι παλίκαρος είναι ο Αντωνίου. Αυτά αφορούν το πρώτο ημίχρονο και συνεχίζουμε με αυτό.


Έχω να σταθώ σε κάποια πράγματα που με γαργάλισαν. Οι γραμμές του Ολυμπιακού ήταν τελείως αποκομμένες με συνέπεια η πιο κοντινή πάσα να ήταν 30 μέτρων. Ασύνδετη η άμυνα με την επίθεση. Έτσι δινόταν η ευκαιρία στον Σαλπιγγίδη και τον Σισέ να γίνουν ιδιαίτερα κινητικοί και να προβληματίσουν αρκετά την άμυνα του Ολυμπιακού. Ειδικά ο Σαλπιγγίδης έτρεχε παντού και τον τροφοδοτούσαν συνέχεια. Στο τελευταίο τέταρτο του πρώτου ημιχρόνου θεωρώ ότι η κυριαρχία των ''πρασίνων'' κατέστη αδιαμφισβήτητη. Και τότε η ταναπού η μπάλα έκανε την χάρη στον Ολυμπιακό.

Παρόλα τα φρου φρου και αρώματα του Ζαϊρί, τα πατάω κι αλλού βρίσκομαι του Όσκαρ και τα προβλήματα της αμυντικής λειτουργίας ευτύχησε να σκοράρει με τον ''πιστολέρο'' Μήτρογλου να κάνει τα δικά του καουμποΐστικα κολπάκια παρά την επίπληξη του Κόκκαλη. Βέβαια, ο Κώστας είναι μεγάλος παίχτης και δεν έχει ανάγκη κανένα Σωκράτη να του λέει τι να κάνει. Κοινώς τον έγραψε. Προσωπικά αναμένω την αντίδραση του Κόκκαλη με μεγάλο ενδιαφέρον.

Γιατί μπήκε όμως το γκολ; Ρωτήστε τον Τζόρβα που στην αμέσως προηγούμενη φάση αντί να μπλοκάρει την μπάλα και να εξοικονομήσει χρόνο και ηρεμία της έδωσε μπουνιά, δίνοντας την ευκαιρία στους ''ερυθρόλευκους'' να επιτεθούν μία τελευταία αλλά καθοριστική φορά. Λεπτομέρεια θα μου πείτε, αλλά αυτές κάνουν την διαφορά.

Εντύπωση μου έκανε ο Αντώνης για μια ακόμη φορά. Για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι μετά το ματς με την Άλκμααρ έπεσε ξανά για να μπλοκάρει το τόπι. Μεγάλες στιγμές απο τον Αντώνη που φαίνεται ότι περνάει δεύτερη νιότη.

Για να είμαι ειλικρινής με το που τέλειωσε το πρώτο ημίχρονο σκέφτηκα να το γυρίσω στο ΣΚΑΪ και στα ιδιαιτέρως ενδιαφέροντα ντοκυμαντέρ του. Το έκανα προσωρινά.

Το ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου έβρισκε τον Κάτε προβληματισμένο. Το χρονικό σημείο που μπήκε το γκολ θα άλλαζε εκ βάθρων τα σχέδια του Ολλανδού τεχνικού. Από εκεί που καθόταν και περίμενε, ελέγχοντας το κέντρο, έπρεπε να ανοιχτεί και να κυνηγήσει ένα γκολ. Ο Ζίκο, ευτυχής που είδε την ομάδα του να πετυχαίνει ένα γκολ από το πουθενά δεν είχε κάποιο λόγο να αλλάξει κάτι. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο Ολυμπιακός να φαίνεται καλύτερος, απόρροια από τους διαδρόμους που είχαν ανοιχτεί. Και ξάφνου γίνεται το 2-0. Οι φίλοι του Ολυμπιακού ας ευχαριστήσουν τον Γιούρκα για την ανυπαρξία του και τη συμβολή του στο δεύτερο γκολ, αφήνοντας το δεξί άκρο της άμυνας εκτεθειμένο.

Κάπου εκεί τελειώνει και ο αγώνας. Οι αλλαγές του Κάτε σε πρόσωπα και διάταξη δεν άλλαξε κάτι. Ένα είναι σίγουρο. Ότι το αποτέλεσμα του αγώνα δεν είναι σε καμία περίπτωση δίκαιο. Ο Ολυμπιακός δεν δικαιούτο την νίκη και οι φίλοι του θα πρέπει να προβληματιστούν, παρά να χαίρονται. Όπως έχουμε πει όμως, οι νίκες κρύβουν τα πραγματικά προβλήματα. Από την άλλη πλευρά, δεν νομίζω ότι ο Κάτε έκανε κάποιο λάθος και οποιαδήποτε κριτική εναντίον του θεωρώ πως είναι άδικη. Το τριφύλλι ήθελε κάτι περισσότερο από το σημερινό ματς και δεν το πήρε. Το πιο δίκαιο αποτέλεσμα για μένα θα ήταν η ισοπαλία.

Υ.Γ.1 Τελικά έγραψα αρκετούτσικα.

Υ.Γ.2 Κάκιστη περιγραφή για ακόμη μία φορά από τον γλύφτη Βερνίκο.

Υ.Γ.3 Ζήτω ο Κάκος με τις χαμένες του κάρτες!

Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2009

Ζήτω η Άρσεναλ

Είχαμε πει σε προηγούμενο άρθρο ότι ο Ολυμπιακός στα δυο εναπομείναντα ματς μπορεί να πάρει αυτό που χρειάζεται για να περάσει στην επόμενη φάση του τσου λου. Το πρώτο τεστ δόθηκε απέναντι στην Άλκμααρ, η οποία ήθελε μόνο την νίκη για να μπορεί να ελπίζει σε πρόκριση. Έχοντας παρακολουθήσει την Άλκμααρ αρκετές φορές να αγωνίζεται στο ολλανδικό πρωτάθλημα, πίστευα ότι οι ''ερυθρόλευκοι'' θα περνούσαν δύσκολες ώρες. Πρόκειται για μια φύσει επιθετική ομάδα που κυνηγάει το γκολ λες και είναι γεννημένη για αυτό. Η φυγή του Φαν Γκάαλ όμως άλλαξε και την Άλκμααρ. Ο Κούμαν δεν έχει καμία σχέση με τον προκάτοχό του, με αποτέλεσμα η ομάδα να μην μπορεί να πιάσει τα περσινά επίπεδα απόδοσης, κάτι που πιστοποιείται και από την μέχρι τώρα πορεία της στην Eredivisie. Παρόλα αυτά πρόκειται για μια ομάδα επικίνδυνα απρόβλεπτη, με έφεση στις αντεπιθέσεις, ίσως το μόνο που έχει μείνει αναλλοίωτο από την κληρονομιά του Φαν Γκάαλ.

Ο Ζίκο παρέταξε την ομάδα με σύστημα 4-4-1-1 (ή 4-2-3-1) με τον άξονα να αποτελείται από τους Μέλμπεργκ και Ζεβλάκοφ στο κέντρο άμυνας, Ντούντου και Μαρέσκα στα χαφ με τον Όσκαρ μπροστά τους και τον ''πιστολέρο'' Μήτρογλου μοναδικό προωθημένο, ενώ στα άκρα ήταν ο Γκαλίτσιος με τον Ζαϊρί δεξιά και ο Ραούλ Μπράβο με τον Λεονάρντο αριστερά. Στο ίδιο στυλ παρατάχθηκε και η ολλανδική ομάδα με αιχμή του δόρατος τον δραστήριο Ντεμπέλε, έχοντας στα άκρα τον Χόλμαν και τον Λενς αριστερά και δεξιά αντίστοιχα. Στο γήπεδο είχε και πολύ αέρα που δεν ευνοούσε τα γεμίσματα και τις μακρινές μπαλιές, ενώ ο αγωνιστικός χώρος μου θύμισε την αίθουσα που έκανα μάθημα όταν πήγαινα Γυμνάσιο.


Το ματς ξεκίνησε με αργούς ρυθμούς με τις ομάδες να φαίνονται αρκετά επιφυλακτικές. Απόλυτα ισορροπημένο παιχνίδι με λίγα φάουλ, λες και ήταν φιλικό. Σιγά σιγά όμως βγήκαν από το καβούκι τους και άρχισαν δειλά δειλά να προωθούνται. Χαρακτηριστικό είναι ότι από το 7' μέχρι το 18' λεπτό έγιναν πέντε σουτ κι από τις δυο ομάδες. Από το 20΄λεπτό και μετά οι Ολλανδοί ανέβασαν ρυθμούς και έκαναν κάποιες φάσεις, όχι όμως υψηλής επικινδυνότητας. Η αμυντική λειτουργία του Ολυμπιακού είναι πολύ καλή και φυσικά πιο ορθολογικη σε σχέση με το ματς της Λιέγης στο οποίο είχε έναν κεντρικό αμυντικό παραπάνω. Παρατηρώ καλή συνεργασία στο αριστερό άκρο μεταξύ Ραούλ Μπράβο και Λεονάρντο, ενώ η 'Αλκμααρ επιτίθεται κυρίως από δεξιά με τον Λενς. Τα αμυντικά χαφ και των δυο ομάδων είναι εξαφανισμένα με αποτέλεσμα να βλέπεις την μπάλα να πηγαίνει από την άμυνα κατευθείαν στην επίθεση και να δημιουργούνται εκατέρωθεν φάσεις.

Στο δεύτερο ημίχρονο περίμενα τους γηπεδούχους εξαρχής να πιέσουν αρκετά την ομάδα του Πειραιά, το ξεκίνημα όμως με διέψευσε. Οι δυο ομάδες δεν είχαν αλλαγές στις συνθέσεις τους με τον Ζίκο να μένει προφανώς ευχαριστημένος από την εικόνα της ομάδας. Η Άλκμααρ όσο περνούσε η ώρα άρχιζε να πατάει γκάζι με τον Ολυμπιακό να μην μπορεί να ακολουθήσει στο ίδιο μοτίβο. Οι μεσοαμυντικοί της ολλανδικής ομάδας Μέντεζ και Σάαρς ανέβασαν την απόδοσή τους, με τον Μαρέσκα να αποδεικνύει μία ακόμη φορά ότι δεν είναι καθαρόαιμο αμυντικό χαφ. Οι επιθέσεις, σε αντίθεση με το πρώτο ημίχρονο, πραγματοποιούνταν και από τις δυο πλευρές έχοντας και την συμπαράσταση των δυο ακραίων μπακ Ποκονιόλι και Σβερτς. Ακίνδυνος ο Ολυμπιακός όχι όμως και η Άλκμααρ. Το σουτ του Βερνμπλουμ στο 64' λεπτό κοντράρει και αναγκάζει τον Νικοπολίδη να πέσει (!) στη γωνία του και να διώξει τη μπάλα κόρνερ. Ειλικρινά τελευταία φορά που θυμάμαι τον Αντώνη να κάνει τέτοια βουτιά, ήταν στο Euro του 2008, όπου συγκρούστηκε με το δοκάρι.

Σκεφτόμουν ότι όποιος καταφέρει να σκοράρει θα κέρδιζε και τον αγώνα. Η υπεροχή της Άλκμααρ συνεχίστηκε με τον Κούμαν να θέλει να ''κλέψει'' την παράσταση. Αποσύρει τον δραστήριο Ντεμπέλε στο 68' λεπτό και βάζει στην θέση του τον Πελέ, ανακουφίζοντας παράλληλα τους ''ερυθρόλευκους''. Από την άλλη ο λευκός Πελέ δεν προβαίνει σε καμία αλλαγή, εξωτερική ή εσωτερική. Από εκείνη την στιγμή και μέτα η πίεση των γηπεδούχων εξασθενούσε. Ο Ολυμπιακός αντέδρασε σωστά στο χρονικό σημείο που έπρεπε και έκοψε την ορμητικότητα των Ολλανδών. Κι όχι μόνο την έκοψε, αλλά ανέβηκε μπροστά με τον Μπράβο να υποστηρίζει τον Λεονάρντο και τον Γκαλίτσιο τον Ζαιρί. Θα μπορούσε να σκοράρει κιόλας στο 84΄λεπτό, με τον Λεονάρντο να σουτάρει ύστερα από όμορφη πάσα του πολυεργαλείου Όσκαρ. Μάλιστα, ένα λεπτό αργότερα είχε ακόμη μια καλή στιγμή με σουτ του (αθόρυβου πλην ουσιαστικού) Ντούντου. Τα τελευταία λεπτά κύλισαν πολύ ήσυχα για τον Ολυμπιακό με την Άλκμααρ να μην μπορεί να απειλήσει στο ελάχιστο την εστία του Νικοπολίδη.

Πολύ περίεργο παιχνίδι το αποψινό με την Άλκμααρ να με ψιλοαπογοητεύει και τον Ολυμπιακό να κάνει πράξη αυτά που ήθελε ο Ζίκο. Ώριμο παιχνίδι από παίχτες και προπονητή, δεν έδειξαν σε κανένα σημείο του αγώνα χαλαρότητα και πήραν σχετικά εύκολα αυτό που ήθελαν. Τα σενάρια πρόκρισης δεν είναι πολλά. Οι Πειραιώτες κρατούν την τύχη στα χέρια τους. Θέλουν νίκη ή ισοπαλία απέναντι στην Άρσεναλ και δεν τους νοιάζει τίποτα άλλο. Εάν όμως χάσουν από τους Άγγλους και παράλληλα κερδίσει η Σταντάρ την Άλκμααρ τότε τερματίζει τρίτος, λόγω του ότι υστερεί σε ισοβαθμία με τους Βέλγους. Θεωρώ ότι (τουλάχιστον) την ισοπαλία θα την πάρει ο Ολυμπιακός και μαζί την πρόκριση στην επόμενη φάση. Άλλωστε το αξίζει.

Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2009

Τέσσερα γκολ και μια ποικιλία

Αν ο Άρης απέναντι στην Καβάλα ήταν ομάδα του Μαζίνιο, τότε στην Τούμπα περιμέναμε να δούμε κάποια νέα πράγματα που θα έφερναν την σφραγίδα του Κούπερ. Ο αγώνας στην Τούμπα τέλειωσε και μπορώ να πω ότι είδαμε πάλι τον Άρη του Μαζίνιο κι όχι του Αργεντίνου. Τολμώ να πω μάλιστα ότι είδαμε μια κακή έκδοση του ''βραζιλιάνικου'' Άρη. Υποθέτω ότι αυτό συνέβη στα πλαίσια της αλλαγής της τεχνικής ηγεσίας. Δεν θα προβώ σε ανάλυση του αγώνα φάση προς φάση, αλλά θα αποτυπώσω κάποια συγκεκριμένα πράγματα που παρατήρησα και κάποιες σκόρπιες σκέψεις.

Είμαι σίγουρος ότι η απουσία του Αμπρέου ανακούφισε τον Σάντος σε μεγάλο βαθμό και ίσως είναι ο λόγος που επέλεξε δυο επιθετικογενή ακραία μπακ (Λίνο και Αραμπατζή). Η κίνηση αυτή του Σάντος αποδείχτηκε σωστή.


Τα δυο αμυντικά χαφ του Άρη, Φερνάντεζ και Ναφτί, δεν μπήκαν ποτέ στο κλίμα του αγώνα, με το κέντρο του Π.Α.Ο.Κ. αποτελούμενο από Π. Γκαρσία, Βιτόλο και Ίβιτς να έχει κυριαρχήσει στον αγωνιστικό χώρο. Ο Σάντος έκρινε ότι η χρησιμοποίηση των Λίνο και Αραμπατζή προσθέτει μία παραπάνω επιλογή στην επίθεση της ομάδας του, ειδικά από την στιγμή που θεωρεί πως το κέντρο του είναι πλήρες. Η ορμητικότητα του ''Δικεφάλου του Βορρά'' με αιχμή του δόρατος τον Βιερίνια, έπεφτε πάνω στον Νασούτι, τον Ρομπέρζ και τον Αράνο, με τον τελευταίο να έχει πολλά προβλήματα από τον Πορτογάλο. Αντίθετα στο άλλο άκρο, ο Νέτο δεν ταλαιπωρήθηκε ιδιαίτερα από τον στατικό Σορλέν. Πάντως, ο Γάλλος στόπερ έδειξε ότι δεν μπορούσε. Η πιο κοντινή του πάσα ήταν 30 μέτρων και γενικά με την παρουσία του δεν βοηθήσε τον Νασούτι. Φάνηκε πόσο πολύ λείπει ο Ρονάλντο Γκιάρο από την άμυνα του Άρη. Προσωπικά θα προτιμούσα τον Κουλουχέρη στη θέση του Ρομπέρζ. Ένα όμως είναι σίγουρο, ότι το κέντρο της άμυνας χρειάζεται ενίσχυση. Αντίθετα, τα κενά του κέντρου άμυνας του Π.Α.Ο.Κ. ενώ υπήρχαν, δεν φάνηκαν.

Ένα άλλο σημείο που οφείλω να σταθώ είναι η επιλογή του 4-4-2 από τον Κούπερ και η υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων των παιχτών του. Ο Αργεντίνος δεν διαχειρίστηκε σωστά το ματς, αλλά δεν νομίζω ότι μπορεί κανείς να τον κατηγορήσει. Είναι ακόμα πολύ νωρίς για συμπεράσματα. Το μόνο που καταλογίζω στον Κούπερ είναι η απόφασή του να μην καθίσει στον πάγκο της ομάδας απέναντι στην Καβάλα. Ο Άρης επιτιθόταν μονοδιάστατα από την αριστερή πλευρά με τον Κάλβο, την στιγμή που ο Χαβίτο δεν έκανε ιδιαίτερα αισθητή την παρουσία του. Ο καλύτερος παίχτης του Άρη κατά την γνώμη μου ήταν ο Κόκε, ο οποίος βρισκόταν παντού και μάλιστα χωρίς πολλές βοήθειες από τον Κάμπορα.

Σημαντικό και το γεγονός ότι από τα πέντε γκολ που μπήκαν, τα τέσσερα προήλθαν από στημένες φάσεις. Μόνο ένα μπήκε από οργανωμένη επίθεση, αυτό που έβαλε ο Μουσλίμοβιτς που είχε να σκοράρει δέκα μήνες στο πρωτάθλημα. Οι φίλοι του Π.Α.Ο.Κ θα πρέπει να πουν ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Άρη για την ανάστασή του.

Και κάτι άλλο τώρα που το θυμήθηκα. Πόσο υπερτιμημένο είναι αυτό το ''μαγευτικό'' πρωτάθλημα της Αργεντινής; Δηλαδή αυτός ο πολυδιαφημισμένος Γκρασιάν τι έχει προσφέρει πλην της εμφάνισης του με τον Παναθηναϊκό; Όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα και μικρό καλάθι.

Σε γενικές γραμμές ο Π.Α.Ο.Κ. του πρώτου ημιχρόνου μπορώ να πω ότι ήταν ελαφρώς καλύτερος από τον Άρη, αλλά όχι κάτι συνταρακτικό. Στο δεύτερο ημίχρονο ο Άρης είχε τις ευκαιρίες, αλλά ο Πορτογάλος καρπουζοψαράς παίζοντας έξυπνα με αντεπιθέσεις πέτυχε το 4-0 και από κει και πέρα αντίο ζωή. Ο Άρης δεν έχει κανένα δικαίωμα να ψάξει για δικαιολογίες. Παρόλα αυτά δικαιούτο τουλάχιστον ένα γκολ. Ο Σάντος για μια ακόμη φορά έπαιξε αυτό που μπορεί και μπράβο του. Δεν υπερεκτιμά τις δυνατότητες της ομάδας του και φυσικά τις δικές του. Δίκαιη η νίκη του ''Δικεφάλου του Βορρά''.

Υ.Γ.1 Καλά την παλεύουν στη Νόβα; Τι άθλια ριπλέι ήταν αυτά που δείχνανε (όταν τα δείχνανε);

Υ.Γ.2 Το συγκεκριμένο ματς το πήρε η Τούμπα ή ο Σάντος;

Υ.Γ.3 Με τη διαιτησία δεν θα ασχοληθώ.

Y.Γ.4 Η ποικιλία είναι αυτή που έτρωγα όταν έβλεπα το ματς.

Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2009

Φύγαμε για Νότια Αφρική!!!

Είναι ψυχολογικά σημαντικό, όταν παίζεις εκτός έδρας, να ξέρεις ότι και γκολ να δεχτείς δεν αλλάζει κάτι, γιατί πάλι ένα τέρμα χρειάζεσαι. Σε ένα ματς τελείως διαφορετικό από εκείνο του Ο.Α.Κ.Α., η Εθνική μας έκανε ακριβώς αυτό. Μπήκε στο γήπεδο με αυτήν τη λογική με σκοπό να κάνει ότι έκανε και στο πρώτο ματς. Να μη δεχτεί γκολ.

Σε σχέση με τον προηγούμενο αγώνα, μοναδική αλλαγή στο αρχικό σχήμα ήταν αυτή του Γκέκα με τον Χαριστέα. Είχαμε δηλαδή το κλασικό ρεχαγκελιστικό σύστημα 5-4-1. Από την άλλη πλευρά, οι Ουκρανοί παρατάχθηκαν με 4-4-2 με τη μεσαία γραμμή σε ευθεία. Το παιχνίδι ξεκίνησε όπως ακριβώς περιμέναμε. Η Ουκρανοί μπήκαν δυνατά και προσπάθησαν να κυριαρχήσουν στον αγωνιστικό χώρο. Είναι πολύ δύσκολο να τιθασεύσεις τις ορμές σου και να μην παρασυρθείς από τη δύναμη της έδρας. Εμείς το επιτύχαμε αυτό τις προάλλες. Οι Ουκρανοί μπήκαν για να καθαρίσουν το ματς. Το πρώτο δεκάλεπτο άνηκε στην ομάδα του Μιχαϊλιτσένκο και μάλιστα είχαν και ευκαιρία με τον Σεφτσένκο να ανοίξουν το σκορ. Η Ελλάδα άρχισε να ανεβαίνει και είχε δυο καλές στιγμές με την κεφαλιά του Σαμαρά, από εκτέλεση φάουλ του Καραγκούνη στο 11' λεπτό και τη φάση του Σαλπιγγίδη, ύστερα από γύρισμα του Σπυρόπουλου στο 19' λεπτό.


Ο τραυματισμός του Παπασταθόπουλου στο 29' λεπτό δεν αλλάζει κάτι. Ο Γερμανός τραβάει άσσο από το μανίκι του και περνάει τον Πλιάτσικα στον αγώνα. Ο βαψομαλλιάς πηγαίνει δεξιά και ο Βύντρα μετατοπίζεται στο κέντρο της άμυνας παρέα με τον Κυργιάκο και τον Μόρα. Δυο λεπτά αργότερα, ύστερα από καταπληκτική κάθετη πάσα 20 μέτρων από το Σαμαρά, ο Σαλπιγγίδης τρυπάει το κέντρο άμυνας των Ουκρανών και με αριστερό πλασέ στέλνει τη μπάλα στην αριστερή γωνία του Πιατόφ. Και να σκεφτεί κανείς ότι δεν ήθελα τον Σαμαρά βασικό. Αμέσως αναρωτήθηκα πόσο σημαντικό ήταν να μείνει έτσι το σκορ μέχρι το τέλος του ημιχρόνου. Ένα σουτ του Σεφτσένκο, ύστερα από ωραία υποδοχή της μπάλας από πλάγια θέση δεν ανησύχησε τον Τζόρβα. Στο επόμενο λεπτό, υπάρχει υποψία φάσης μετά από αναμπουμπούλα στην περιοχή μας. Το ημίχρονο έληξε με την Εθνική μας να προηγείται.

Μετά το γκολ είδα τα ακραία μπακ των Ουκρανών να ανεβαίνουν ολοένα και περισσότερο, ειδικά τον Ρακίτσκι από δεξιά, τον Αλίγεφ να κάνει πολύ καλό παιχνίδι, αντίθετα με τον Μιλέφσκι που ήταν εξαφανισμένος και έναν Τίμοστσουκ να προσπαθεί να συμμαζέψει το κέντρο.

Το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε με τις δυο ομάδες να μην έχουν αλλαγές στις συνθέσεις τους. Στο 54' λεπτό, φάση από το πουθενά για την Ουκρανία, ύστερα από εκτέλεση φάουλ του Ρακίτσκι (δεν υπήρχε παράβαση). Ήταν φανερό ότι το παιχνίδι θα άνοιγε επικίνδυνα και όσο περνούσε ο χρόνος θα βρίσκαμε περισσότερο χώρο. Τότε ο Μιχαϊλιτσένκο κάνει μια αδιανόητη αλλαγή, αντικαθιστώντας τον δραστήριο Αλίγεφ με τον Σελέζνοφ. Η Ουκρανοί εντείνουν την πίεση προς την ελληνική ομάδα με τον ορεξάτο Σεφτσένκο να απειλεί για μια ακόμη φορά τον Τζόρβα. Νέα φάση στο 60' λεπτό με σουτ του νεοεισελθέντα Σελέζνοφ, λίγο άουτ. Ψάχνουν το γκολ απεγνωσμένα. Ο Γερμανός βάζει τον Γκέκα στη θέση του (πολύ καλού) Σαμαρά με το Χαριστέα να περνάει δεξιά και τον παίχτη της Λεβερκούζεν στην κορυφή. Ο τεχνικός των γηπεδούχων αποσύρει τον νωχελικό Μίχαλικ και αλλάζει το σύστημα σε 4-4-2 με την μεσαία γραμμή σε ρόμβο με μοναδικό αμυντικό χαφ τον Τίμοστσουκ. Η Ουκρανία επιμένει με τον προωθημένο Ρακίτσκι να επιχειρεί σουτ και τον Τζόρβα να μπλοκάρει.

Οι χώροι είναι καλά κλεισμένοι από την ελληνική ομάδα, πράγμα που υποχρεώνει τους παίχτες της Ουκρανίας να επιτίθενται χωρίς πλάνο. Νέα απεγνωσμένη κίνηση από τον προβληματισμένο Μιχαϊλιτσένκο, βάζοντας τον Γκούσεφ στο γήπεδο. Ο Ρεχάγκελ απαντάει αλλάζοντας τον ακούραστο Χαριστέα με τον Τζιόλη στο 71' λεπτό, ακριβώς τη στιγμή που χρειαζόμασταν φρέσκα ποδάρια στο κέντρο. Οι γραμμές είναι πολύ κοντά μεταξύ τους και οι διάδρομοι κλειστοί με τους Έλληνες να ψάχνουν την κόντρα. Οι γηπεδούχοι επιτίθενται με ανορθόδοξο τρόπο μη μπορώντας να διασπάσουν την καλά οργανωμένη ελληνική άμυνα, παρόλα τα προβλήματα τραυματισμών που είχε. Ο Κατσουράνης γυρνάει να καλύψει τον Μόρα, ο οποίος με το ζόρι περπατάει. Η Ουκρανοί όμως απλά δεν μπορούν. Μάλιστα στο 89' λεπτό ο Σαλπιγγίδης βγάζει φοβερή κάθετη πάσα στον Γκέκα που κόβεται τελευταία στιγμή από τον Κόμπιν.

Το παιχνίδι λήγει με τους αλαζόνες Ουκρανούς να αποκλείονται και τον Σεφτσένκο να κλαίει σα μικρό παιδί στο κέντρο του γηπέδου. Πάντως, αν θέλουμε να είμαστε αντικειμενικοί, οι Ουκρανοί δικαιούντο ένα γκολ. Πάρα πολύ μεγάλη νίκη με όλους τους Έλληνες παίχτες να έχουν παίξει λες και ήταν το τελευταίο τους παιχνίδι. Πραγματικά δεν υστέρησε κανένας. Ο Γερμανός σε τεράστια κέφια σήμερα έδωσε στην ομάδα ότι χρειαζόταν. Σωστό σύστημα, σωστή διάταξη και σωστές αλλαγές. Κάναμε ακριβώς αυτό που έπρεπε. Το εκατοστό παιχνίδι του ''Ρεχακλή'' στον πάγκο της Εθνικής μας ομάδας συνοδεύτηκε με μια ακόμη σπουδαία επιτυχία. Μέσα σε οχτώ χρόνια μας μετέτρεψε από μικρομεσαία ομάδα σε άκρως υπολογίσιμο αντίπαλο. Παρόλα τα ελαττώματα και τα κολλήματα που έχει κατά καιρούς ένα πράγμα έχω να πω. Ευχαριστούμε Ρεχάγκελ.

Υ.Γ.1. Όπως είπε και το Κουρκούτι μετά το τέλος του παιχνιδιού, παρακολουθήσαμε σήμερα εμφάνιση από Euro.

Υ.Γ.2 Α ρε Σαλπιγγίδη πόσο δίκιο έχεις για το ''καλοπροαίρετο'' κράξιμο που τρώτε.

Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2009

Έχουμε και δεύτερο ημίχρονο

Στο ματς του Ολυμπιακού Σταδίου η Ελλάδα αναμετρήθηκε με την Ουκρανία στα πλαίσια των αγώνων μπαράζ για την πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010 που θα διεξαχθεί στη Νότια Αφρική. Αυτό ήταν το πρώτο από τα δυο ματς που θα παίξουν αντιμέτωπες οι δυο ομάδες. Πρωταρχικός σκοπός και των δυο ομάδων ήταν να μη δεχτούν γκολ. Ειδικά η Ελλάδα δεν έπρεπε σε καμία περίπτωση να δεχτεί εντός έδρας γκολ, καθώς σε μια τέτοια περίπτωση το έργο της στον επαναληπτικό θα γινόταν πολύ δύσκολο.

Η Εθνική μας ξεκίνησε με σύστημα 5-2-3 (ή 5-4-1 αν προτιμάτε). Κυργιάκος και Παπασταθόπουλος αποτελούσαν το κεντρικό αμυντικό δίδυμο με τον Μόρα να ''σκουπίζει''. Η δεξιά μας πλευρά αποτελούταν από τον Βύντρα και τον Σαλπιγγίδη, ενώ η αριστερή από τον Σπυρόπουλο και τον Σαμαρά. Στο κέντρο ήταν ο Κατσουράνης με τον Καραγκούνη και μοναδικός προωθημένος ο Φάνης Γκέκας. Κλασική συνταγή Ρεχάγκελ δηλαδή. Από την άλλη πλευρά ο προπονητής της Ουκρανίας Μιχαϊλιτσένκο παρέταξε στο γήπεδο ένα 4-4-2. Ήταν φανερό ότι ο Γερμανός φοβόταν το παιχνίδι και δεν ήθελε (ορθώς) σε καμία περίπτωση να δεχτούμε γκολ, ενώ αντίθετα ο Ουκρανός με δυο επιθετικούς στο ματς έψαχνε το τεμάχιο.


Το πρώτο ημίχρονο κυλούσε ομαλά, χωρίς κάτι ιδιαίτερο από τις δυο ομάδες με την Εθνική μας να έχει στο πρώτο τέταρτο μια ελαφρά υπεροχή. Οι χώροι ήταν κλεισμένοι, ο Σεφτσένκο με τον Μιλέφσκι ήταν καλά μαρκαρισμένοι από τους Κυριάκο και Παπασταθόπουλο και ο κινητικός Σαλπιγγίδης δημιουργούσε προβλήματα στον Ρακίτσκι. Ένα τέτοιο ρήγμα δημιουργήθηκε στο 16' λεπτό, όταν ο Σαλπιγγίδης ξέφυγε, έκανε την παράλληλη μπαλιά στον Γκέκα, αλλά το γκολ ακυρώθηκε (λανθασμένα) ως οφσάιντ. Κακή εκτίμηση από τον βοηθό, ο οποίος σήκωσε σημαία με το που πήρε την κάθετη ο Σαλπιγγίδης. Από εκείνο το σημείο και μετά ο ρυθμός έπεσε. Οι διεθνείς μας δεν ήταν ορεξάτοι και κάναν πολλά λάθη στη μεσαία γραμμή με τρανό παράδειγμα τον Σαμαρά, ο οποίος σε πολλές φάσεις θύμιζε τρία πουλάκια κάθονται. Ατομικές ενέργειες, κακές επιλογές, ενώ ''φρόντιζε'' να συγκλίνει προς το κέντρο και να αφήνει ξεκρέμαστο τον Σπυρόπουλο από την αριστερή πλευρά.

Η άμυνα πάντως ήταν αξιόπιστη. Το πόσο καλά κλεισμένοι ήταν οι Σεφτσένκο και Μιλέφσκι φαίνεται από το ότι έβγαιναν έξω από την μεγάλη περιοχή για να πάρουν μπάλα. Στο τελευταίο δεκάλεπτο οι διεθνείς μας πίεσαν και προσπάθησαν να φτάσουν στο γκολ. Η μεγαλύτερη φάση του αγώνα ήρθε στο 44' λεπτό ύστερα από σέντρα φάουλ του Καραγκούνη με τον Γκέκα να μην μπορεί να στείλει τη μπάλα στα δίχτυα του Πιατόφ. Με το τέλος του πρώτου ημιχρόνου περίμενα αλλαγές από τον Ρεχάγκελ με πρώτη και καλύτερη την αντικατάσταση του Σαμαρά.

Στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου δεν άλλαξε ακριβώς τίποτα. Σκεφτόμουν ότι όποιος είχε την τύχη να βάλει γκολ θα κέρδιζε και το παιχνίδι αν και φαινόταν ότι δύσκολα θα ξέφευγε από την ισοπαλία. Μάλλον και οι δυο ομάδες θα έμεναν ευχαριστημένες με το Χ. Η ελληνική άμυνα στεκόταν στο ύψος των περιστάσεων, αλλά ο ύπνος του Μόρα στο 56' λεπτό και το σουτ του Μιλέφσκι, λίγο έλειψε να φέρει τα πάνω κάτω. Εννιά λεπτά αργότερα, ο Γερμανός κάνει μια ακατανόητη αλλαγή. Αποσύρει τον (απελπιστικά μόνο) Γκέκα για να περάσει τον Χαριστέα. Και σαν να μην έφτανε αυτό αντικαθιστά τον Σαλπιγγίδη και βάζει τον Μήτρογλου. Ο Χαριστέας πέρασε δεξιά και ο Μήτρογλου στην κορυφή. Δεν μπορώ να καταλάβω τι περίμενε ο Γερμανός από αυτές τις αλλαγές, ειδικά τη στιγμή που το σύστημα παρέμεινε ίδιο και απαράλλαχτο.

Η Ουκρανία όσο κυλούσε ο χρόνος κέρδιζε όλο και περισσότερα μέτρα στον αγωνιστικό χώρο. Αυτό οφειλόταν στην κυριαρχία των Τίμοστσουκ και Μίχαλικ στην μεσαία γραμμή και στην ταυτόχρονη αγωνιστική πτώση του Κατσουράνη και του Καραγκούνη. Μάλιστα ο Μίχαλικ είχε και ένα καλό μακρινό σουτ που απέκρουσε ο Τζόρβας. Από κει και ύστερα η Ελλάδα προσπάθησε αλλά δεν απείλησε ιδιαίτερα τον Πιατόφ. Ένα καλό σουτ του Σαμαρά στο 80' λεπτό και μια κεφαλιά του Κυργιάκου στις καθυστερήσεις ολοκλήρωσε τις προσπάθειες των διεθνών μας.

Έχω να σταθώ, όμως, σε κάποια σημεία που θεωρώ κρίσιμα. Καταρχήν, δεν είναι δυνατόν να βγάζεις τον πρώτο σκόρερ των προκριματικών (Γκέκας) για να περάσεις στην κορυφή τον Μήτρογλου. Μιλάμε για έναν παίχτη που χώνεται σε όλες τις φάσεις και σου κάνει την μισή ευκαιρία γκολ. Κι εσύ μου βάζεις τον Μήτρογλου; Ε όχι ρε Γερμανέ! Αδιανόητη, επίσης, η έξοδος του Σαλπιγγίδη από τον αγωνιστικό χώρο. Μόνιμη πηγή κινδύνου από την αριστερή πλευρά των Ουκρανών και δεν το εκμεταλλευτήκαμε στο δεύτερο ημίχρονο. Με τις αλλαγές αυτές χάσαμε πλήρως τον προσανατολισμό μας. Ειλικρινά δεν μπορούσα να καταλάβω τι επιδιώκαμε, σε αντίθεση με την ομάδα του Μιχαϊλιτσένκο που ήξερε τι ζητούσε μέσα στο γήπεδο, είχε αγωνιστικό πλάνο. Λάθος και η μη ενίσχυση της μεσαίας γραμμής με φρέσκα ποδάρια από την στιγμή που ο Κατσουράνης και ειδικά ο Καραγκούνης κουράστηκαν. Τέλος, δέχομαι το ρίσκο που πήρε ο Γερμανός να μην έχει ούτε ένα καθαρό αμυντικό χαφ στην αρχική εντεκάδα, αλλά όχι και και να μην έχουμε αμυντικό στον πάγκο.

Το αποτέλεσμα είναι απολύτως φυσιολογικό. Πρόκειται αναμφίβολα για ύπουλο σκορ, καθώς ένα εκτός έδρας γκολ από την Εθνικής μας θα κάνει τους Ουκρανούς να τρέχουν και να μην φτάνουν. Πάντως, δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να ζητάμε κάτι περισσότερο από τον αγώνα. Το σκορ αντικατοπτρίζει πλήρως την εικόνα του παιχνιδιού. Το δεύτερο ημίχρονο θα διεξαχθεί την Τετάρτη στο Ντόνετσκ. Ας ελπίσουμε ότι θα περάσουμε.

Υ.Γ.1 Τι θα γίνει ρε Καραγκούνη; Παίξε μπάλα και σταμάτα τις κλάψες. Όλο φρου και φρου θες...

Υ.Γ.2 Άλλοι Έλληνες παίχτες δεν υπάρχουν ρε γαμώτο;

Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2009

Σαρδέλες και Αστακοί

Ως καλύτερος προπονητής για την περσινή αγωνιστική περίοδο βραβεύτηκε ο Φερνάντο Σάντος. Έτσι έκρινε ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αμειβομένων Ποδοσφαιριστών (Π.Σ.Α.Π.). Το βραβείο το παρέλαβε ο ίδιος μιλώντας μάλιστα στα ελληνικά! Οι δηλώσεις του μετρημένες και ταπεινές. Και δεν είναι η πρώτη φορά που ανακηρύσσεται καλύτερος προπονητής στην Ελλάδα. Ήταν τυχαίο; Φυσικά κι όχι. Ναι αλλά γιατί ο Σάντος θα αναρωτηθεί κάποιος; Μήπως κέρδισε κάποιο τίτλο; Όχι δεν κέρδισε. Τότε; Η απάντηση είναι απλή. Το άξιζε.

Στις αρχές Σεπτεμβρίου του 2007, μία μόλις αγωνιστική μετά την έναρξη του πρωταθλήματος, ο τότε πρόεδρος Θοδωρής Ζαγοράκης απολύει άκομψα τον Γιώργο Παράσχο και στη θέση του προσλαμβάνει τον Φερνάντο Σάντος. Γνωστό όνομα στο ελληνικό κοινό από την θητεία του στην Α.Ε.Κ. και το σύντομο πέρασμά του από τον Παναθηναϊκό. Τι επακολουθεί; Μία κάκιστη σεζόν με τον Π.Α.Ο.Κ. να τερματίζει ένατος, ανήμπορος να πάρει αποτέλεσμα εκτός έδρας. Το κοινό του Π.Α.Ο.Κ. έβλεπε την ομάδα απλά να μην μπορεί να κάνει σχεδόν τίποτα σωστά και (δικαίως) αγανακτούσε. Ο Ζαγοράκης όμως είχε άλλη άποψη.


Η δεύτερη σεζόν ήταν ονειρική για τον ''Δικέφαλο του Βορρά''. Ούτε ο πιο φανατικός υποστηρικτής της ομάδας δεν περίμενε τέτοια πορεία. Το τέλος της περιόδου βρίσκει την ομάδα στην δεύτερη θέση, αλλά στα play off χάνει το όποιο πλεονέκτημα διέθετε. Η γκρίνια προς τον Πορτογάλο αμείωτη. Τον κατηγορούν μεταξύ άλλων ότι είναι ηττοπαθής, συντηρητικός, αντικοινωνικός, ανίκανος να αντιμετωπίσει τα κρούσματα απειθαρχίας και τέλος ότι αυτό που παίζει δεν είναι μπάλα. Ο Ζαγοράκης κλείνει τα αυτιά του για μια ακόμη μία φορά.

Κι ερχόμαστε στην φετινή αγωνιστική περίοδο, κατά την οποία τα πράγματα δεν ξεκινούν καλά για τον Π.Α.Ο.Κ. Η προετοιμασία δεν εκτυλίσσεται ομαλά. Ο Βρύζας ψάχνει εναγωνίως παίχτες. Υπάρχουν τραυματισμοί. Η γκρίνια όμως σταθερή. Προσοχή! Όχι γκρίνια προς τον Ζαγοράκη. Ποτέ γκρίνια προς τον πρόεδρο. Φαίνεται ότι κάποιοι λατρεύουν να μισούν τον Πορτογάλο. Μήπως πρόκειται για αχαριστία; Ίσως.

Το θέμα είναι ότι η ομάδα αυτή την στιγμή βρίσκεται στην τρίτη θέση με όχι και τόσο καλές εμφανίσεις. Η ομάδα δεν τραβάει, η άμυνα δεν είναι τόσο αξιόπιστη όσο πέρυσι, η επίθεση μοιάζει προβληματική. Οι παίχτες δεν φαίνεται να είναι φορμαρισμένοι, με εξαίρεση τον Βιερίνια, τον Π. Γκαρσία, άντε και τον Ίβιτς. Η αλήθεια είναι ότι έχει και αρκετή δόση τύχης. Φταίει ο Σάντος; Η απάντηση δεν δίνεται τόσο εύκολα. Σίγουρα έχει μερίδιο ευθύνης, καθώς δεν φαίνεται πρόθυμος να αλλάξει το σύστημα. Προτιμά να παίζει με έναν επιθετικό μέχρι να πεθάνει ο Χαϊλάντερ. Επίσης, φοβάται να πάρει ρίσκα. Θέλει να πάει στα σίγουρα. Λάθος και το ότι δεν επέμεινε για την απόκτηση επιθετικού παίχτη, αλλά διώχνει και τον Αναστασάκο.

Αυτό το υλικό έχει όμως. Τις σαρδέλες όπως είχε πει κάποτε. Τι θέαμα μπορεί να παρουσιάσει με τις ''σαρδέλες''; Πως να τα βάλει με τους ''αστακούς''; Και ερχόμαστε στο μεγάλο ερώτημα. Αποτέλεσμα ή θέαμα; Ο Σάντος είναι ρεαλιστής και προφανώς κυνηγάει το πρώτο. Οι οπαδοί όμως τι προτιμούν; Αν τους ρωτήσεις θα σου πουν το δεύτερο. Αν φύγει ο Σάντος δηλαδή θα δουν θέαμα; Μήπως στην περίπτωση που φύγει ο Πορτογάλος καταλάβουν πόσο λάθος έκαναν;

Ο Σάντος κατάφερε να δώσει στην ομάδα αγωνιστική ταυτότητα και σαφείς προσανατολισμούς. Δημιούργησε μια ομάδα που ξέρει τι ζητάει μέσα στο γήπεδο, διαθέτοντας περιορισμένο μπάτζετ. Κατάφερε να στεριώσει στην ομάδα της Θεσσαλονίκης, χωρίς την στήριξη των οπαδών και των Μ.Μ.Ε. Ο μόνος που τον στήριζε ήταν ο Ζαγοράκης. Τώρα που ο Βρύζας έγινε Ζαγοράκης θα έχει την ίδια στήριξη; Δεν νομίζω. Ο χρόνος θα δείξει.

Υ.Γ.1 Γιατί όταν κερδίζει ο Π.Α.Ο.Κ. ένα ματς το παίρνει ο λαός, αλλά όταν δεν κερδίζει το χάνει ο Σάντος;

Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2009

Άλλο επίπεδο

Παρακολούθησα με μεγάλο ενδιαφέρον το παιχνίδι του ''Βιθέντε Καλντερόν'' ανάμεσα στην Ατλέτικο Μαδρίτης και τη Ρεάλ Μαδρίτης για την δέκατη αγωνιστική του ισπανικού πρωταθλήματος. Η Ρεάλ θέλει να συνεχίσει την καλή παράδοση που έχει απέναντι στην μισητή αντίπαλό της, ενώ οι γηπεδουχοι χρειάζονται την νίκη για να ξεφύγουν από την ζώνη του υποβιβασμού. Μπορώ να πω ότι έμεινα απόλυτα ικανοποιημένος από την ροή και την εξέλιξη του ματς, καθώς και από την ποιότητα των παιχτών των δυο ομάδων.

Η Ρεάλ που αγωνίστηκε χωρίς τον Κριστιάνο Ρονάλντο, λόγω τραυματισμού, ευτύχησε να πετύχει γκολ στο 5' λεπτό της αναμέτρησης με όμορφο σουτ του Βραζιλιάνο Κακά. Η Ατλέτικο που είχε στον πάγκο τους Αγουέρο και Μάξι Ροντρίγκεζ προσπαθούσε να απαντήσει αλλά δεν μπορούσε να διασπάσει τη μεσαία γραμμή της ''Βασίλισσας'', όπου δέσποζε η παρουσία των Λασανά Ντιαρά και Ξάβι Αλόνζο. Αναλώθηκε σε προσπάθειες από το αριστερό άκρο της επίθεσης με κύριο εκφραστή τον Πορτογάλο Σιμάο. Η Ρεάλ έλεγχε το παιχνίδι και δεν άργησε να πετύχει και δεύτερο γκολ με τον Μαρτσέλο (με το δεξί πόδι) στο 25' λεπτό από πάσα του Μπενζεμά. Ο Γάλλος επιβεβαίωσε την καλή κατάσταση που βρίσκεται, όταν στο 34' λεπτό από πάσα του Αρμπελόα δεν κατάφερε να σκοράρει αφού ο τερματοφύλακας της Ατλέτικο, Ασένχο, απέκρουσε σωτήρια σε κόρνερ. Το πρώτο ημίχρονο έληξε με τον Σιμάο να μην μπορεί να σκοράρει από πλεονεκτική θέση. Ήταν φανερό ότι οι ''Ροχιμπλάνκος'' είχαν πολλά προβλήματα ανασταλτικά και δημιουργικά, ενώ είχαν και παίχτες όπως ο Ρέγιες εκτός ρυθμού αγώνα.


Με την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου ο προπονητής των γηπεδούχων Κίκε Φλόρες έριξε στην μάχη το μεγάλο αστέρι της ομάδας Σέρτζιο Αγουέρο. Η ''Βασίλισσα'' με κεκτημένη φόρα από το πρώτο ημίχρονο έχασε τεράστια ευκαιρία στο 49' λεπτό με τον Μπενζεμά να τριπλασιάσει τα τέρματά της. Στο μεταξύ ο Ρέγιες συνέχισε να βρίσκεται εκτός κλίματος αναγκάζοντας τον Φλόρες να τον κάνει αλλαγή, περνώντας στην θέση του τον Μάξι Ροντρίγκεζ. Αξιοσημείωτο είναι ότι ο Ρέγιες σε 49 παιχνίδια με την φανέλα της Ατλέτικο δεν έχει πετύχει ακόμη γκολ! Στο 64' λεπτό η Ρεάλ επιβεβαίωσε μια ακόμη φορά την κυριαρχία της στο γήπεδο, καθώς ύστερα από την πίεση του Χιγκουαΐν, ο Κολομβιανός Περέα έχασε την μπάλα, με αποτέλεσμα να μην δυσκολευτεί ο Γαλλοαργεντiνός να πλασάρει τον ανήμπορο να αντιδράσει Ασένχο. Μετά το γκολ ο Χιγκουαΐν άφησε την θέση του στον Ραούλ.

Πέντε λεπτά αργότερα, όμως, συνέβη μια φάση που άλλαξε την ροή του παιχνιδιού. Ο Σέρτζιο Ράμος ανέτρεψε τον Αγουέρο ελάχιστα έξω από την μεγάλη περιοχή και αντίκρισε δικαιολογημένα την κόκκινη κάρτα. Το φάουλ εκτέλεσε ο Σιμάο και έφυγε ελάχιστα άουτ. Η εξέλιξη αυτή ανάγκασε τον Μανουέλ Πελεγκρίνι να αντικαταστήσει τον πολύ καλό Μπενζεμά με τον Αργεντίνο Φερνάντο Γκάγκο στην προσπάθεια του να ελέγξει το κέντρο και να κλείσει διαδρόμους. Ήταν η σειρά των γηπεδούχων να ασκήσουν πίεση στα χαφ της Ρεάλ και τα κατάφεραν θαυμάσια. Από εκείνο το σημείο και μετά η Ατλέτικο πίεζε ολοένα και περισσότερο και σκεφτόμουν ότι ήταν θέμα χρόνου να σκοράρει.

Η πρώτη προειδοποίηση δόθηκε από τον ακούραστο Σαντάνα με τον Κασίγιας να δείχνει τα αντανακλαστικά του. Δώδεκα λεπτά πριν το τέλος του παιχνιδιού, ο Ουρουγουανός Ντιέγκο Φορλάν βρίσκει δίχτυα ύστερα από έξοχη σέντρα του Τσέχου Τόμας Ουφαλούσι. Εκείνη την στιγμή λέω από μέσα μου βρε μπας και; Δυο λεπτά αργότερα ήρθε η σειρά του Αγουέρο να σκοράρει, αφού ξεπέρασε το εμπόδιο του Πέπε. Το σκορ ήταν πλέον 2-3 και απέμεναν μόλις 10 λεπτά, χωρίς τις καθυστερήσεις, για τη λήξη του ματς.

Οι φιλοξενούμενοι είχαν περιοριστεί σε παθητικό ρόλο με τον Κασίγιας να πολιορκείται ακατάπαυστα. Τα δυο σέντερ μπακ των ''Γκαλάκτικος'' Πέπε και Γκαράι δεν μπορούσαν να αναχαιτίσουν τις απανωτές επιθέσεις των γηπεδούχων, ενώ και τα αμυντικά χαφ είχαν χάσει τη μάχη του κέντρου κατά κράτος από τον Σαντάνα και τον ανεβασμένο στο δεύτερο ημίχρονο Ραούλ Γκαρσία. Μεγάλη ευκαιρία στο 85' λεπτό με τον Σιμάο, ακυρωθέν γκολ λόγω οριακού οφσάιντ στο 87΄και νέα μεγάλη φάση με τον Φορλάν ένα λεπτό αργότερα σίγουρα άγχωσαν τον Πελεγκρίνι. Ο τέταρτος έδειξε τέσσερα λεπτά καθυστερήσεων για να τελειώσει το μαρτύριο της Ρεάλ. Ο Αγουέρο στο 92' χάνει τεράστια ευκαιρία, ύστερα από πάσα με το στήθος του Μάξι Ροντρίγκεζ, με τον Κασίγιας να δηλώνει παρών για μια ακόμη φορά.

Το παιχνίδι έληξε με σκορ 2-3 με τη Ρεάλ να παίρνει τους τρεις βαθμούς την νίκης που την διατηρούν ένα βαθμό πίσω από την πρωτοπόρο Μπαρτσελόνα, η οποία κέρδισε την Μαγιόρκα εντός έδρας με 4-2. Αντίθετα, η Ατλέτικο παρέμεινε στη ζώνη του υποβιβασμού και είναι απορίας άξιο πως μια τέτοια ομάδα με αυτό το υλικό βρίσκεται τόσο χαμηλά στη βαθμολογία. Πολύ μεγάλο παιχνίδι ανάμεσα σε δυο ομάδες που έπαιξαν καλή μπάλα. Πολλές κάθετες πάσες, μακρινές μπαλιές ακριβείας και πολλά σουτ από μέση και μακρινή απόσταση ήταν αυτά που χάρηκα περισσότερο. Διότι δεν βλέπεις κάθε μέρα τέτοια παιχνίδια.

Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2009

Έχασε αλλά δεν χάθηκε

Στο ματς απέναντι στον Ολυμπιακό, η Σταντάρ Λιέγης ήθελε πάση θυσία την νίκη για να έχει ελπίδες για πρόκριση στην επόμενη φάση. Οι Βέλγοι προέρχονταν από μια σειρά ανεπιτυχών αποτελεσμάτων και ήθελαν να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις. Από την άλλη, η ομάδα του Πειραιά σε περίπτωση που κέρδιζε, ήταν με το ένα πόδι στην επόμενη φάση. Μια νίκη την οποία δεν είχε σκοπό να κυνηγήσει ο Ζίκο, κάτι που φάνηκε από τις διπλωματικές δηλώσεις του στην καθιερωμένη συνέντευξη τύπου.

Με το που είδα το σύστημα που επέλεξε ο Βραζιλιάνος τεχνικός για να ξεκινήσει το ματς, σκέφτηκα ότι πάει καθαρά για την ισοπαλία. Αυτό σήμαινε ότι είχε καταλάβει, πως το ματς της Λιέγης δεν έχει σχέση με αυτό στο Καραϊσκάκη. Το 5-4-1 που διάλεξε ήταν ιδανικό για τα δεδομένα του αγώνα, αν και πιστεύω ότι θα προτιμούσε το 5-3-2, αλλά δεν το έκανε ελλείψει επιθετικών λύσεων. Στον άξονα, λοιπόν, έχουμε τρία σέντερ μπακ (Α. Παπαδόπουλος, Μέλμπεργκ και Ζεβλάκοφ), μπροστά τους τον Ντούντου με τον Μαρέσκα και μοναδικό προωθημένο τον Μήτρογλου. Ακραία μπακ παίζουν ο Ραούλ Μπράβο από αριστερά και ο Γκαλίτσιος από δεξιά, ενώ στις πτέρυγες ήταν ο Γκαλέτι και ο Όσκαρ.


Στο πρώτο ημίχρονο, το σύστημα αυτό δεν λειτούργησε ποτέ, διότι οι παίχτες του Ολυμπιακού είχαν λάθος διάταξη στον αγωνιστικό χώρο. Η διάταξη ακύρωνε το σύστημα. Τι εννοώ με αυτό; Ότι αντί να κλείσει χώρους και να παίζει με αντεπιθέσεις, παρακολουθούσα έκπληκτος ολόκληρη την αμυντική του γραμμή να ανεβαίνει ψηλά, αφενός μεν για να μαρκάρει κι αφετέρου για να δημιουργήσει. Γιατί να το κάνει αυτό; Για δυο λόγους. Ο πρώτος έχει να κάνει με το γεγονός ότι τα δυο αμυντικά χαφ ήταν εκτός τόπου και χρόνου και ο δεύτερος ότι ο Γκαλέτι ήταν σε πολύ κακή βραδιά. Επιπλέον, ο Μήτρογλου γυρνούσε κι αυτός πίσω για να πάρει μπάλα, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει παίχτης του Ολυμπιακού μέσα στην περιοχή της Σταντάρ. Γύρω στο 25' λεπτό και μετά η Σταντάρ ανέβαζε ρυθμούς με τους ''ερυθρόλευκους'' να μην μπορούν να ανταποκριθούν. Οι επιθέσεις της βελγικής ομάδας σταματούσαν κατευθείαν στο κεντρικό αμυντικό τρίδυμο που λειτουργούσε ως κυματοθραύστης, αφού ο Ντούντου με τον Μαρέσκα δεν μπορούσαν.

Ειλικρινά η διάταξη αυτή μου θύμισε τον Ο.Φ.Η. επί Μάουρερ και τον Πανιώνιο επί Λίνεν. Κι όπως έβλεπα να κυλάει το ματς, σκεφτόμουν ότι δεν υπήρχε περίπτωση να μην φάει γκολ μέχρι το τέλος του πρώτου ημιχρόνου, κάτι που έγινε λίγο αργότερα από το τραγικό λάθος του Σουηδού αμυντικού. Εδώ που τα λέμε θα μπορούσε να δεχτεί και δεύτερο γκολ, καθώς η Σταντάρ με αιχμές τους Μποκανί, Καρσελά-Γκονζάλες και Γιοβάνοβιτς δημιουργούσε ευκαιρίες και έλεγχε το ματς.

Στο δεύτερο ημίχρονο σκεφτόμουν τι μπορούσε να πράξει ο Ζίκο για να αλλάξει αγωνιστικό πρόσωπο ο Ολυμπιακός. Η κίνηση ήταν απλή. Άφησε την άμυνα με δυο κεντρικούς αμυντικούς και τοποθέτησε τον Μέλμπεργκ στο πλευρό του Ντούντου και του Μαρέσκα οι οποίοι δεν είχαν καθόλου φρεσκάδα. Για την ακρίβεια προσπαθούσα να καταλάβω ποιος παίζει χειρότερα από τους δυο. Μέχρι να το πάρω χαμπάρι βλέπω στο 57' λεπτό όμορφη συνεργασία Μέλμπεργκ με Μαρέσκα με τον Σουηδό να σεντράρει από δεξιά και τον Ιταλό να πιάνει κεφαλιά ψαράκι. Η πρώτη καλή φάση για την ομάδα του Ζίκο ήταν γεγονός. Τέσσερα λεπτά αργότερα αντιστράφηκαν οι ρόλοι με τον Ιταλό να σερβίρει και τον Σουηδό να εκτελεί. Δεύτερη μεγάλη φάση μετά την οποία ο Μαρέσκα ξαναέπεσε σε λήθαργο.

Το παιχνίδι άνοιγε ακόμα περισσότερο και σίγουρα ο Ζίκο σκεφτόταν ότι χρειαζόντουσαν αλλαγές στην επίθεση. Ο Μήτρογλου ήταν πολύ μόνος, αλλά ουδείς υπήρχε στον πάγκο. Ο Βραζιλιάνος προπονητής ''λούζεται'' το ανεπαρκές ρόστερ που είχαμε σχολιάσει τις προάλλες. Η αλλαγή του Αβραάμ με τον Γ. Παπαδόπουλο δεν αλλάζει κάτι στο ορθολογικό, πλέον, σχήμα που είχε στο δεύτερο ημίχρονο, αλλά η είσοδος του Στολτίδη πραγματικά αποδιοργανώνει τον Ολυμπιακό. Μπαίνει στη θέση του Όσκαρ και δεν γνωρίζει που βρίσκεται. Τον είδα σε κάποιες φάσεις και μονολογούσα πόσο ευκολότερα στρίβει ένα άρμα μάχης.

Τα τελευταία είκοσι λεπτά οι ''ερυθρόλευκοι'' προσπαθούν με ανορθόδοξο τρόπο να εκμεταλλευτούν την οπισθοχωρημένη άμυνα της αντίπαλης ομάδας, την στιγμή που η Σταντάρ έχει ''ξυπνήσει'' και αγωνίζεται με αντεπιθέσεις. Είναι αξιοσημείωτο το ότι μέχρι το 75' λεπτό η ομάδα της Λιέγης δεν έχει κάνει φάση. Σε μία από αυτές τις αντεπιθέσεις πετυχαίνει και δεύτερο γκολ και κάπου εκεί τελειώνει το ματς.

Στο σημερινό ματς, κατά την γνώμη μου, ο Ολυμπιακός πλήρωσε το κακό πρώτο ημίχρονο και κάποιες λάθος επιλογές του Ζίκο. Με την ήττα αυτή δεν χάθηκε τίποτα, παρά μόνο μια καλή ευκαιρία να προκριθεί από τώρα στην επόμενη φάση. Ούτως ή άλλως παραμένει δεύτερος με έξι βαθμούς σε τέσσερα παιχνίδια. Στα δυο τελευταία ματς με Άλκμααρ εκτός και Άρσεναλ εντός μπορεί να πάρει αυτό που χρειάζεται.

Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2009

Παρελθόν και μέλλον

Την ώρα που γράφεται το παρόν άρθρο ο Άρης δεν διαθετεί προπονητή. Το διαζύγιο με τον Μαζίνιο ήταν προδιαγεγραμμένο ύστερα από ένα σερί τεσσάρων ισοπαλιών στο πρωτάθλημα και μιας ιδιαίτερα αγχωτικής πρόκρισης στο κύπελλο. Πιθανολογώ ότι την απόφαση αντικατάστασής του την είχαν λάβει οι διοικούντες του Άρη μετά το ματς απέναντι στην Α.Ε.Κ. Ο Βραζιλιάνος γνώριζε ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά για εκείνον, αλλά δεν φαίνεται να έδινε και πολλή σημασία. Συνέχισε να εργάζεται, όπως συνήθιζε από την πρώτη στιγμή που έπιασε δουλειά, αντικαθιστώντας τον Κίκε Ερνάντεθ. Ακόμα και οι δηλώσεις που πραγματοποιούσε πριν και μετά από κάθε ματς ήταν μετρημένες. Η συμπεριφορά του ήταν υποδειγματική και άκρως επαγγελματική.


Την περσινή χρονιά δεν κατάφερε να καλύψει το χαμένο έδαφος και να οδηγήσει την ομάδα στα play off. Φέτος η περίοδος ξεκίνησε με μεγάλες προσδοκίες, αυξημένο μπάτζετ και καλές μεταγραφές. Ίσως, όμως, οι προσδοκίες παραήταν μεγάλες και δεν ξέρω κατά πόσο φταίει ο Μαζίνιο για αυτό. Φυσικά σε τέτοιες περιπτώσεις μεγάλο ρόλο παίζει ο χρόνος και τα αποτελέσματα, καθώς δεν μπορεί να πει κάποιος ότι απέτυχε σε ότι ζήτησαν του να κάνει.

Η δυσαρέσκεια προς το πρόσωπό του, κατά την γνώμη μου, ευσταθεί λόγω της αδυναμίας των ''κιτρίνων'' να ανταποκριθούν στην απαίτηση ότι η ομάδα πρέπει να κερδίζει και να παίζει συγχρόνως καλή μπάλα. Με άλλα λόγια ο πήχης μπήκε ψηλά. Μέσα στο τερέν αυτό μεταφράζεται ότι αν τα πράγματα δεν πάνε καλά στο πρώτο ημίχρονο, η ομάδα βραχυκυκλώνει στο δεύτερο. Κάπως έτσι φτάσαμε στην απομάκρυνση του Βραζιλιάνου, αφήνοντας τον Άρη στην τέταρτη θέση του πρωταθλήματος και μέσα στους 16 του κυπέλλου. Συν το γεγονός ότι η ομάδα κατά διαστήματα έπαιξε πολύ καλό ποδόσφαιρο. Όλα αυτά όμως ανήκουν στο παρελθόν.

Διότι, το μέλλον ακούει στο όνομα Έκτορ Ραούλ Κούπερ. Κατά 99,9% αυτός θα είναι ο νέος προπονητής του Άρη. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τι θα καταφέρει να αλλάξει σε αυτό το χρονικό σημείο της περιόδου, αλλά σίγουρα αν ρίξει κανείς μια ματιά στο βιογραφικό του και αναλογιστεί την πείρα που έχει, δεν έχει παρά να αναγνωρίσει ότι πρόκειται για το μεγαλύτερο όνομα προπονητή που έχει έρθει ποτέ στην Ελλάδα. Και μάλιστα όχι σε μια ομάδα της Αθήνας, αλλά της Θεσσαλονίκης. Επιπλέον, έρχεται σε μια ηλικία ώριμη, αλλά όχι στα όρια της σύνταξης για να κολλήσει ένσημα, όπως λέγεται χαρακτηριστικά. Οι παραστάσεις που έχει αποκομίσει από τα πρωταθλήματα της Αργεντινής, της Ισπανίας και της Ιταλίας για τη Super League φαντάζουν χρυσάφι και σίγουρα η παρουσία του και μόνο ανεβάζει ένα επίπεδο πάνω τον Άρη.


Το ερωτήματα για μένα είναι δυο. Το πρώτο έχει να κάνει με το πόση υπομονή θα κάνουν οι διοικούντες και οι οπαδοί της ομάδας. Θα έχει πίστωση χρόνου ή θα απαιτήσουν γρήγορα αποτελέσματα; Διότι στην Ελλάδα έχουμε το κακό συνήθειο να απαξιώνουμε πολύ εύκολα πρόσωπα και καταστάσεις. Από την μία μέρα στην άλλη αλλάζουμε αντιλήψεις και απόψεις και δυστυχώς αυτό δεν συμβαίνει μόνο στο ποδόσφαιρο. Μακάρι να συνέβαινε μόνο εκεί.

Το δεύτερο ερώτημα έχει να κάνει με τον ίδιο τον Κούπερ. Τι διάθεση θα έχει για δουλειά; Πόση υπομονή θα δείξει σε ενδεχόμενες αντιδράσεις και το κυριότερο πως θα ανταποκριθεί στο μοντέλο υψηλών απαιτήσεων που έχει θέση η διοίκηση. Σίγουρα θα διαθέτει μεγαλύτερη ευελιξία από τον προκάτοχό του, μένει όμως να το διαπιστώσουμε και στην πράξη.

Όσο για το τι θα πράξει μέσα στο γήπεδο, οι πληροφορίες λένε ότι δεν λογαριάζει ονόματα, προτιμά το 4-4-2 με ρόμβο και είναι λάτρης της άμυνας και της πειθαρχίας. Όλα αυτά όμως την δεδομένη χρονική στιγμή δεν είναι τόσο σημαντικά. Αυτό που πρέπει να γίνει είναι να δοθεί στον Αργεντινό τεχνικό ελευθερία κινήσεων και χρόνο για να εμπνεύσει την ομάδα. Κι εδώ που τα λέμε η αφύπνιση για ορισμένους κρίνεται αναγκαία.

Υ.Γ.1 Ειλικρινά έχω την απορία, αν αυτός ο προπονητής ερχόταν σε ομάδα των Αθηνών τι πρωτοσέλιδα θα διαβάζαμε; Ας θυμηθούμε το ισχυρό ενδιαφέρον του Ολυμπιακού πριν δυο καλοκαίρια.

Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2009

Για ποιον χτυπάει η καμπάνα;

Ο Ολυμπιακός πέρασε από το Περιστέρι με γκολ του Όσκαρ στο 80' λεπτό της αναμέτρησης, περνώντας στην πρώτη θέση του βαθμολογικού πίνακα έχοντας ένα ματς περισσότερο από τον Παναθηναϊκό, ο οποίος αγωνίζεται σήμερα εντός έδρας εναντίον του Πανιωνίου. Πολύ σημαντική νίκη για την ομάδα του Πειραιά αν αναλογιστεί κανείς τις πολλές απουσίες βασικών παιχτών. Υπό αυτές τις συνθήκες ο Ζίκο δεν είχε και πολλές επιλογές παρά να ρίξει στην μάχη τους παίχτες που είχαν απομείνει, με συνέπεια να αγωνιστούν νεαροί Έλληνες ποδοσφαιριστές για να αναπληρωθούν τα κενά που παρουσιάζει το ρόστερ του Ολυμπιακού.

Κατσικογιάννης, Σοϊλέδης και Φετφατζίδης κλήθηκαν να αγωνιστούν σε ένα ματς υψηλής επικινδυνότητας και τα κατάφεραν αρκετά καλα είναι η αλήθεια, αναπληρώνοντας επάξια τις απουσίες των Μαρέσκα και Ζαϊρί. Ο Μέλμπεργκ αποτελούσε τον βράχο της άμυνας, ο Γκαλέτι ως καλός μαέστρος καθοδηγούσε εκ του ασφαλούς την ομάδα, ο πασπαρτού Όσκαρ πέτυχε το νικητήριο γκολ και όλοι είναι ευχαριστημένοι.


Η αλήθεια, όμως, είναι ότι οι ''ερυθρόλευκοι'' δεν μπορούν να συνεχίσουν για πολύ ακόμα στο ίδιο μοτίβο και αναπάντεχα θα έρθουν και αποτυχίες τις οποίες δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορέσουν να διαχειριστούν διοίκηση, προπονητής και κόσμος. Το γεγονός ότι η ομάδα πληρώνει τους λάθους χειρισμούς που έγιναν το καλοκαίρι δεν φαίνεται να συγκινεί κανέναν και οι νίκες απλά αποκρύπτουν το πρόβλημα. Η ομάδα έπρεπε να ενισχυθεί σε αρκετές θέσεις και το μόνο που έπραττε η διοίκηση του Ολυμπιακού ήταν να κάνει παζάρια με κάθε μεταγραφικό στόχο που κυνηγούσε. Το αποτέλεσμα ήταν να χαθεί πολύτιμος χρόνος και το κυριότερο αξιόλογοι παίχτες.

Τρανό παράδειγμα ο Ζαϊρί, ο οποίος ενώ αποκτήθηκε για αντικαταστάτης του Γκαλέτι, αγωνίζεται βασικός στην αριστερή πλευρά, καθώς δεν αποκτήθηκε κάποιος παίχτης για την θέση αυτή! Σφάλμα και η μη απόκτηση επιθετικού, ειδικά από την στιγμή που ο Ντάρμπισαϊρ είναι εδώ και καιρό εκτός. Θα μου πουν, όμως, κάποιοι για την γκαντεμιά που παρουσιάζεται με τους ταυτόχρονους τραυματισμούς. Σύμφωνοι, υπάρχουν τραυματισμοί. Που είναι όμως το πλήρες ρόστερ που οφείλει να έχει μια ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό; Μια ομάδα που έχει στόχους; Και μια που μιλάμε για τους τραυματισμούς εύλογη απορία αποτελεί και το που οφείλονται. Στην ελλειπή προετοιμασία; Στις σκληρές προπονήσεις; Έχει μερίδιο ευθύνης ο Κετσπάγια; Και αν ναι ποιος τον προσέλαβε; Μόνος του ήρθε;

Όλα αυτά είναι αναπάντητα ερωτήματα τα οποία δεν παίρνουν απαντήσεις, κυρίως, λόγω της πρόκρισης στο Champions League. Για σκεφτείτε η ομάδα να μην είχε προκριθεί. Το ''ξεβράκωμα'' από τον Πανσερραϊκό έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου και το αποτέλεσμα ήταν κάποιοι ρεπόρτερ και δημοσιογράφοι να κράξουν τον Ζίκο, διότι δεν τολμούν να κράξουν την διοίκηση.

Το κέρδος είναι ότι κάποιοι από τους νεαρούς Έλληνες δείχνουν ότι έχουν τα φόντα να καθιερωθούν, αλλά όπως - σωστά - δήλωσε και ο Ζίκο χρειάζονται αρκετή προπόνηση και προσπάθεια. Ο Γενάρης, πάντως δεν είναι μακριά για κάποιες διορθωτικές κινήσεις και καλό θα είναι οι παράγοντες της ομάδας του Πειραιά, να έχουν ήδη ξεκινήσει το μεταγραφικό ''σαφάρι''. Ας έχουν υπόψιν και την ενίσχυση εκ των έσω με το ''κανόνι'' των νέων του Ολυμπιακού Βασίλη Σκούρτη, για τον οποίο εχουν ακουστεί τα καλύτερα.

Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2009

Ζητούνται φαβορί

Από την στιγμή που άλλαξε ο κανονισμός στους αγώνες κυπέλλου κι από διπλά παιχνίδια έγιναν νοκ άουτ, βλέπουμε πολλές εκπλήξεις με θύματα αρκετές ομάδες της Superleague. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι έγινε μια ''επανάσταση'' από τους θεωρητικά αδυνάτους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αποκλειστούν ομάδες όπως ο Ολυμπιακός, η Α.Ε.Κ., ο Ηρακλής κι η Λάρισα, ενώ είδαμε τον Π.Α.Ο.Κ. να περνάει δύσκολα από την Κρήτη και τον Άρη κυριολεκτικά να δεινοπαθεί για να περάσει τον Ασπρόπυργο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε, επίσης, ότι ένας αποκλεισμός φέρνει και γκρίνια. Ενδεχομένως να αποκαλύπτει και αδυναμίες. Κάποιοι απαιτητικοί ρεπόρτερ βιάζονται να αμφισβήτησουν τον Ζίκο, ο Ντούσαν έχει ''πάρει'' φωτιά και μαζί με αυτόν όλη η Α.Ε.Κ., ο Προτάσωφ αποτελεί ήδη παρελθόν, ενώ στον Άρη ολοένα και αυξάνεται η γκρίνια προς τον Μαζίνιο, με το επερχόμενο ματς απέναντι στην, επίσης, απογοητευμένη Λάρισα να κρίνεται κομβικό για την παραμονή του.


Ο μόνος που είχε το κεφάλι του ήσυχο ήταν ο Παναθηναϊκός και σίγουρα εμφανίζεται ως το απόλυτο φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου. Είναι όμως έτσι; Ο αποκλεισμός του Ολυμπιακού και της Α.Ε.Κ. ισχυροποιεί επίσης τον Άρη, όπως και την Καβάλα, τον Πανσερραϊκό, τα Γιάννενα, τον Αστέρα Τρίπολης κι όλες τις ομάδες που προκρίθηκαν στην επόμενη φάση. Ο χρόνος θα δείξει για το που θα φτάσει τελικά η κάθε ομάδα.

Όσον αφορά τον Π.Α.Ο.Κ., φαίνεται ξεκάθαρα ότι ο ρεαλιστής Σάντος πατάει στο έδαφος με τα δυο του πόδια και ξέρει τα όρια της ομάδας. Γνωρίζει ότι πορεία σαν την περσινή στο πρωτάθλημα δεν μπορεί να πραγματοποιήσει και σκεπτόμενος ότι ένα κύπελλο δεν είναι κυπελλάκι - όπως νομίζουν πολλοί- θα το κυνηγήσει μέχρι τέλους. Γνωρίζει επίσης ότι σε παιχνίδια, όπως αυτό απέναντι στον ΟΦΗ, σημασία έχει η πρόκριση κι όχι η εμφάνιση. Ίσως μέσω του κυπέλλου προσπαθεί να αντιστρέψει και το δυσμενές κλίμα υπέρ του, καθώς η γκρίνια προς το πρόσωπό του χαρακτηρίζεται σταθερή και αμείωτη. Ο Π.Α.Ο.Κ. οφείλει φέτος να έχει στόχο την κατάκτηση του Κυπέλλου, γιατί κακά τα ψέμματα αυτός είναι ο μοναδικός εφικτός στόχος. Ο Σάντος το ξέρει. Ο Βρύζας το καταλαβαίνει. Ο κόσμος της ομάδας τι κάνει;

Υ.Γ.1 Για τις πιθανότητες υποβολής ένστασης από πλευράς Ολυμπιακού ή Ε.Π.Ο. δεν ασχολούμαι.

Υ.Γ.2 Για να ηρεμήσουν λίγο εκεί στην Α.Ε.Κ. Εδώ κοτζάμ Ρεάλ αποκλείστηκε από κάποια άσημη ομάδα τρίτης εθνικής και δεν κάνουν έτσι. Συνεχίζουμε να τα ισοπεδώνουμε όλα μου φαίνεται.

Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2009

Η περίπτωση Κατσουράνης

Όταν το καλοκαίρι, περίπου στις αρχές Ιουλίου, ανακοινώθηκε ο Κώστας Κατσουράνης από την ομάδα του Παναθηναϊκού, πολλοί είχαν προβληματιστεί με την αναγκαιότητα της μεταγραφής, ενώ κάποιοι άλλοι στεκόντουσαν στο συνολικό κόστος που απαιτήθηκε για την ολοκλήρωσή της. Λίγους μήνες μετά δεν νομίζω ότι υπάρχει συνετός φίλαθλος ή οπαδός που να αμφισβητεί την άκρως σημαντική προσφορά του στη μέχρι τώρα πορεία των ''πρασίνων''.


Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο είναι πολύ σημαντικό να έχεις παίχτες από την μεσαία γραμμή που ανεβαίνουν και γεμίζουν την περιοχή του αντιπάλου. Που ξέρεις ότι ανά πάσα στιγμή είναι ικανοί να σου κάνουν την ζημιά. Τέτοια αμυντικά χαφ στο ελληνικό πρωτάθλημα δεν υπάρχουν πολλά. Ο Ολυμπιακός διαθέτει αρκετούς (Στολτίδης, Ντούντου, Μαρέσκα), η Α.Ε.Κ. έχει τον Καφέ κι από κει και πέρα ψάχνεις με το σταγονόμετρο. Άντε να βάλεις και τον Φωτάκη του Π.Α.Ο.Κ. Τέτοιος παίχτης είναι και ο Κατσουράνης. Πολυσύνθετος ποδοσφαιριστής που αγωνίζεται κυρίως στη θέση του αμυντικού χαφ με έφεση στο σκοράρισμα. Πετυχαίνει γκολ κυρίως μέσα από την περιοχή με κεφαλιές, προβολές, κοντινά πλασέ, αλλά ενίοτε δοκιμάζει και το πόδι του έξω από την μεγάλη περιοχή.

Το αποτέλεσμα είναι ότι έπειτα από 8 αγωνιστικές ο ''Κατσούρ'' βρίσκεται στην κορυφή του πίνακα των σκόρερ με 6 γκολ, έχοντας βάλει την προσωπική του σφραγίδα στα παιχνίδια του Παναθηναϊκού. Που αποδίδεται όμως η υψηλή παραγωγικότητα του; Όσο κι αν ακούγεται παράξενο οφείλεται στον Ζιλμπέρτο Σίλβα! Ο αρχηγός της ''σελεσάο'' έχει απελευθερώσει τον παίχτη δίνοντας του την δυνατότητα να παίζει λίγο πιο μπροστά και να εμφανίζεται ως κρυφός επιθετικός. Σίγουρα μερίδιο ευθύνης έχει κι ο Τεν Κάτε που του έχει δώσει ελευθερία κινήσεων. Και όντας άριστος επαγγελματίας, την εμπιστοσύνη αυτή ο Κατσουράνης την ανταποδίδει προς τον προπονητή του ''τριφυλλιού'' στηρίζοντας τον ως προς την κριτική που του γίνεται, χαρακτηρίζοντάς την άδικη.

Το σημαντικό είναι ο ποδοσφαιριστής να συνεχίσει να βρίσκεται σε καλή κατάσταση, διότι μην ξεχνάμε ότι πλησιάζουν και τα μπαράζ της Εθνικής Ελλάδος με την αντίστοιχη της Ουκρανίας, αν και τότε θα πρέπει να λειτουργήσει μέσα σε άλλο πλαίσιο. Σε αυτό του Ρεχάγκελ.

Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2009

Όλα ισόπαλα στο Χαριλάου

Ο Άρης ''κλώτσησε'' μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να απομακρυνθεί από τους διώκτες του και κυρίως από την Α.Ε.Κ., η οποία αποτελεί (ή θα έπρεπε να αποτελεί) τον μεγάλο αντίπαλο του για την κατάληψη της τρίτης θέσης. Όπως και να χει, πάντως, η ομάδα της Θεσσαλονίκης παραμένει μόνη τρίτη στον βαθμολογικό πίνακα της Superleague, ενώ η Α.Ε.Κ. έχασε περαιτέρω έδαφος για το κυνήγι της πρώτης θέσης, καθώς Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός συνέχισαν με νίκες.


Όσον αφορά το ματς, η γηπεδούχος ομάδα ξεκίνησε δυναμικά και επιθετικά προσπαθώντας να μην αφήσει την Α.Ε.Κ. να πάρει ανάσα, όπως χαρακτηριστικά δήλωσε στις προγραμματιστικές του δηλώσεις ο Μαζίνιο. Η αλήθεια είναι ότι σε μεγάλο βαθμό το κατάφερε, όχι μόνο με το γκολ του Αμπρέου (ο οποίος φαίνεται να το πετυχαίνει από θέση οφσάιντ), αλλά με την εν γένει παρουσία της ομάδας στον αγωνιστικό χώρο. Όλα αυτά όμως αφορούν το πρώτο ημίχρονο, διότι στο δεύτερο οι ρόλοι υπήρξαν εκ διαμέτρου αντίστροφοι. Η Α.Ε.Κ. ήταν αυτή που είχε την πρωτοβουλία των κινήσεων και είχε την χαρά να σκοράρει αρκετά νωρίς, προσπαθώντας να κάνει την ολική ανατροπή. Μεγάλη συμβολή στην αγωνιστική άνοδο της Α.Ε.Κ. έπαιξε η αναγκαστική αλλαγή του Νέτο, αφού όλα τα ρήγματα την άμυνας του Άρη εντοπίστηκαν από την δεξιά πλευρά του.

Αυτό που πρέπει να απασχολήσει την ομάδα του Άρη είναι το γιατί υπήρξε αυτή η καθίζηση στο δεύτερο ημίχρονο. Έφταιξε μόνο η αναγκαστική αλλαγή του Νέτο; Η φυσική κατάσταση των παιχτών; Η ''σιγουριά'' που πίστεψαν ότι έδινε το προβάδισμα στο σκορ; Οι κινήσεις του Μαζίνιο από τον πάγκο; Ο Νέτο σε δηλώσεις μετά το ματς δεν μπορούσε να καταλάβει τι φταίει. Ο Μαζίνιο μετά το πέρας του ματς αναφέρθηκε για νοοτροπία νικητή. Ίσως τελικά αυτή να είναι η αιτία. Ο χρόνος θα δείξει κατά πόσο ο προπονητής του Άρη θα καταφέρει να εμφυτεύσει την νοοτροπία αυτή στους παίχτες. Η Α.Ε.Κ. από την πλευρά της θα πρέπει να αισθάνεται ευτυχής που έφυγε από την έδρα του Άρη με τον βαθμό της ισοπαλίας, αλλά και στεναχωρημένη που δεν κατάφερε να ''κλέψει'' την νίκη. Θεωρώ ότι αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία για την ομάδα της Αθήνας είναι οι διοικητικές εξελίξεις κι όχι το αποτέλεσμα του αγώνα στο Χαριλάου.

Υ.Γ.1 Μεγάλο κεφάλαιο για την Α.Ε.Κ. είναι ο Σκόκο, ο οποίος αν βρει κενούς χώρους σου βγάζει την πίστη. Φήμες τον φέρνουν προς Ιταλία πλευρά.

Υ.Γ.2 Ο Κόκε δεν ξεκίνησε το ματς βασικός. Για να δούμε την συνέχεια.

Σάββατο 24 Οκτωβρίου 2009

Ντέρμπυ στο Χαριλάου

Αύριο παίζει ο Άρης με την Α.Ε.Κ. σε μια αναμέτρηση ιδιαίτερα κομβική για το μέλλον και των δυο ομάδων. Ο μεν Άρης θέλει την νίκη για να διατηρηθεί στην τρίτη θέση της βαθμολογίας και η δε Α.Ε.Κ. να καλύψει το χαμένο έδαφος, διότι κακά τα ψέμματα η ομάδα του Ντούσαν Μπάγεβιτς έχει μείνει αρκετά πίσω. Θα μπορέσει όμως να βγει αλώβητη από την έδρα του Άρη; Το αμέσως επόμενο ερώτημα είναι θα μπορέσει ο ίδιος ο Ντούσαν να βγει ο αλώβητος από αυτήν την δοκιμασία;


Προσωπικά θεωρώ ότι η Α.Ε.Κ. δεν θα μπορέσει να πάρει την νίκη κι αν έπρεπε να χρίσω μια ομάδα ως φαβορί αυτή θα ήταν σίγουρα η ομάδα της Θεσσαλονίκης, διότι παίζει στην έδρα της, θα έχει τον ενθουσιασμένο κόσμο στο πλευρό της και παράλληλα μέσα στο Χαριλάου φαίνεται ότι μπορεί και παίρνει το αποτέλεσμα που θέλει. Ενδιαφέρον όμως έχει και το πως θα στήσουν τις ομάδες οι δυο προπονητές. Ο Μαζίνιο θα αφήσει εκτός ενδεκάδας τον Κόκε και τον Γκρασιάν; Δεν νομίζω ότι ο Κόκε θα βγει από την εντεκάδα, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι ο Αμπρέου θα κάτσει πάγκο. Το πλήρωμα του χρόνου, όμως, ήρθε για να κάτσουν στον πάγκο και οι δυο παίχτες του Άρη, καθώς οι εμφανίσεις τους είναι κάτω του μετρίου και σίγουρα επηρεάζουν την συνολική εικόνα της ομάδας.

Ενδιαφέρον έχει και το σύστημα (ή διάταξη αν προτιμάτε) που θα επιλέξει ο Μπάγεβιτς, ειδικά αν σκεφτεί κανείς τις πολλές απουσίες που έχει η ομάδα. Η λογική υποδηλώνει ότι θα παίξει με πολυπρόσωπο και ενισχυμένο κέντρο και προφανώς με αμυντικογενείς προσανατολισμούς, σε αντίθεση με τον Μαζίνιο που φαίνεται ότι θα προσπαθήσει να παίξει επιθετικά. Μένει να δούμε στην πράξη τι θα γίνει. Πάντως θα απογοητευθώ σε περίπτωση που δω την Α.Ε.Κ. να αγωνίζεται με τρόπο παρόμοιο του Ατρόμητου και της Ξάνθης που πέρασαν από το Χαριλάου τις προηγούμενες αγωνιστικές.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...