Έχασε αλλά δεν χάθηκε

Στο ματς απέναντι στον Ολυμπιακό, η Σταντάρ Λιέγης ήθελε πάση θυσία την νίκη για να έχει ελπίδες για πρόκριση στην επόμενη φάση. Οι Βέλγοι προέρχονταν από μια σειρά ανεπιτυχών αποτελεσμάτων και ήθελαν να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις. Από την άλλη, η ομάδα του Πειραιά σε περίπτωση που κέρδιζε, ήταν με το ένα πόδι στην επόμενη φάση. Μια νίκη την οποία δεν είχε σκοπό να κυνηγήσει ο Ζίκο, κάτι που φάνηκε από τις διπλωματικές δηλώσεις του στην καθιερωμένη συνέντευξη τύπου.

Με το που είδα το σύστημα που επέλεξε ο Βραζιλιάνος τεχνικός για να ξεκινήσει το ματς, σκέφτηκα ότι πάει καθαρά για την ισοπαλία. Αυτό σήμαινε ότι είχε καταλάβει, πως το ματς της Λιέγης δεν έχει σχέση με αυτό στο Καραϊσκάκη. Το 5-4-1 που διάλεξε ήταν ιδανικό για τα δεδομένα του αγώνα, αν και πιστεύω ότι θα προτιμούσε το 5-3-2, αλλά δεν το έκανε ελλείψει επιθετικών λύσεων. Στον άξονα, λοιπόν, έχουμε τρία σέντερ μπακ (Α. Παπαδόπουλος, Μέλμπεργκ και Ζεβλάκοφ), μπροστά τους τον Ντούντου με τον Μαρέσκα και μοναδικό προωθημένο τον Μήτρογλου. Ακραία μπακ παίζουν ο Ραούλ Μπράβο από αριστερά και ο Γκαλίτσιος από δεξιά, ενώ στις πτέρυγες ήταν ο Γκαλέτι και ο Όσκαρ.

Στο πρώτο ημίχρονο, το σύστημα αυτό δεν λειτούργησε ποτέ, διότι οι παίχτες του Ολυμπιακού είχαν λάθος διάταξη στον αγωνιστικό χώρο. Η διάταξη ακύρωνε το σύστημα. Τι εννοώ με αυτό; Ότι αντί να κλείσει χώρους και να παίζει με αντεπιθέσεις, παρακολουθούσα έκπληκτος ολόκληρη την αμυντική του γραμμή να ανεβαίνει ψηλά, αφενός μεν για να μαρκάρει κι αφετέρου για να δημιουργήσει. Γιατί να το κάνει αυτό; Για δυο λόγους. Ο πρώτος έχει να κάνει με το γεγονός ότι τα δυο αμυντικά χαφ ήταν εκτός τόπου και χρόνου και ο δεύτερος ότι ο Γκαλέτι ήταν σε πολύ κακή βραδιά. Επιπλέον, ο Μήτρογλου γυρνούσε κι αυτός πίσω για να πάρει μπάλα, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει παίχτης του Ολυμπιακού μέσα στην περιοχή της Σταντάρ. Γύρω στο 25' λεπτό και μετά η Σταντάρ ανέβαζε ρυθμούς με τους ''ερυθρόλευκους'' να μην μπορούν να ανταποκριθούν. Οι επιθέσεις της βελγικής ομάδας σταματούσαν κατευθείαν στο κεντρικό αμυντικό τρίδυμο που λειτουργούσε ως κυματοθραύστης, αφού ο Ντούντου με τον Μαρέσκα δεν μπορούσαν.

Ειλικρινά η διάταξη αυτή μου θύμισε τον Ο.Φ.Η. επί Μάουρερ και τον Πανιώνιο επί Λίνεν. Κι όπως έβλεπα να κυλάει το ματς, σκεφτόμουν ότι δεν υπήρχε περίπτωση να μην φάει γκολ μέχρι το τέλος του πρώτου ημιχρόνου, κάτι που έγινε λίγο αργότερα από το τραγικό λάθος του Σουηδού αμυντικού. Εδώ που τα λέμε θα μπορούσε να δεχτεί και δεύτερο γκολ, καθώς η Σταντάρ με αιχμές τους Μποκανί, Καρσελά-Γκονζάλες και Γιοβάνοβιτς δημιουργούσε ευκαιρίες και έλεγχε το ματς.

Στο δεύτερο ημίχρονο σκεφτόμουν τι μπορούσε να πράξει ο Ζίκο για να αλλάξει αγωνιστικό πρόσωπο ο Ολυμπιακός. Η κίνηση ήταν απλή. Άφησε την άμυνα με δυο κεντρικούς αμυντικούς και τοποθέτησε τον Μέλμπεργκ στο πλευρό του Ντούντου και του Μαρέσκα οι οποίοι δεν είχαν καθόλου φρεσκάδα. Για την ακρίβεια προσπαθούσα να καταλάβω ποιος παίζει χειρότερα από τους δυο. Μέχρι να το πάρω χαμπάρι βλέπω στο 57' λεπτό όμορφη συνεργασία Μέλμπεργκ με Μαρέσκα με τον Σουηδό να σεντράρει από δεξιά και τον Ιταλό να πιάνει κεφαλιά ψαράκι. Η πρώτη καλή φάση για την ομάδα του Ζίκο ήταν γεγονός. Τέσσερα λεπτά αργότερα αντιστράφηκαν οι ρόλοι με τον Ιταλό να σερβίρει και τον Σουηδό να εκτελεί. Δεύτερη μεγάλη φάση μετά την οποία ο Μαρέσκα ξαναέπεσε σε λήθαργο.

Το παιχνίδι άνοιγε ακόμα περισσότερο και σίγουρα ο Ζίκο σκεφτόταν ότι χρειαζόντουσαν αλλαγές στην επίθεση. Ο Μήτρογλου ήταν πολύ μόνος, αλλά ουδείς υπήρχε στον πάγκο. Ο Βραζιλιάνος προπονητής ''λούζεται'' το ανεπαρκές ρόστερ που είχαμε σχολιάσει τις προάλλες. Η αλλαγή του Αβραάμ με τον Γ. Παπαδόπουλο δεν αλλάζει κάτι στο ορθολογικό, πλέον, σχήμα που είχε στο δεύτερο ημίχρονο, αλλά η είσοδος του Στολτίδη πραγματικά αποδιοργανώνει τον Ολυμπιακό. Μπαίνει στη θέση του Όσκαρ και δεν γνωρίζει που βρίσκεται. Τον είδα σε κάποιες φάσεις και μονολογούσα πόσο ευκολότερα στρίβει ένα άρμα μάχης.

Τα τελευταία είκοσι λεπτά οι ''ερυθρόλευκοι'' προσπαθούν με ανορθόδοξο τρόπο να εκμεταλλευτούν την οπισθοχωρημένη άμυνα της αντίπαλης ομάδας, την στιγμή που η Σταντάρ έχει ''ξυπνήσει'' και αγωνίζεται με αντεπιθέσεις. Είναι αξιοσημείωτο το ότι μέχρι το 75' λεπτό η ομάδα της Λιέγης δεν έχει κάνει φάση. Σε μία από αυτές τις αντεπιθέσεις πετυχαίνει και δεύτερο γκολ και κάπου εκεί τελειώνει το ματς.

Στο σημερινό ματς, κατά την γνώμη μου, ο Ολυμπιακός πλήρωσε το κακό πρώτο ημίχρονο και κάποιες λάθος επιλογές του Ζίκο. Με την ήττα αυτή δεν χάθηκε τίποτα, παρά μόνο μια καλή ευκαιρία να προκριθεί από τώρα στην επόμενη φάση. Ούτως ή άλλως παραμένει δεύτερος με έξι βαθμούς σε τέσσερα παιχνίδια. Στα δυο τελευταία ματς με Άλκμααρ εκτός και Άρσεναλ εντός μπορεί να πάρει αυτό που χρειάζεται.