Όταν τελειώνω το διάβασμα ενός βιβλίου, συνήθως μετά από κάποιους μήνες το ξαναπιάνω στα χέρια μου. Ο λόγος; Όσο αφοσιωμένος και να είσαι κατά την ανάγνωση, σίγουρα θα υπάρχουν λεπτομέρειες, μεγάλες ή μικρές δεν έχει σημασία, που θα διαφύγουν της προσοχής σου. Το επόμενο βιβλίο στη λίστα επανάληψης αφορά τη Δίκη της Νυρεμβέργης -πραγματική παρωδία. Το έγραψε ο David Irving, διάσημος συγγραφέας και μέγιστος ιστορικός αναθεωρητής, γνωστός για τις αιρετικές του απόψεις σε πλείστα θέματα, όπως το Ολοκαύτωμα. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σημεία του βιβλίου αφορά την κατασκευή θαλάμων αερίων, κάποια χρόνια μετά το τέλος του Β Π.Π. Οι λόγοι; Τουριστικοί (!). Είναι γνωστή, άλλωστε, η ακόλουθη στιχομυθία μεταξύ του Irving και ενός εκδότη του, με αφορμή τη συγγραφή ενός βιβλίου που αναφερόταν στον Χίτλερ:
- Γιατί δεν γράφεις στο βιβλίο δέκα σελίδες για το ''Ολοκαύτωμα'' και για τα ''εγκλήματα'' που έκανε ο Χίτλερ απέναντι στους Εβραίους;
- Δεν βρήκα κανένα τέτοιο στοιχείο στα γερμανικά και αγγλικά αρχεία.
- Αν δεν γράψεις για τα ''εγκλήματα'' του Χίτλερ, τότε θα χάσουμε από το συμβόλαιο που έχουμε με τους Sunday Times ένα εκατομμύριο δολάρια!
- Δεν μπορώ να κάνω τίποτα, δεν έχω ντοκουμέντα.
- Αν δεν υπάρχουν στοιχεία για το ''Ολοκαύτωμα'', πρέπει να τα κατασκευάσουμε.
Το πιο αξιοθαύμαστο στην όλη υπόθεση είναι το πως η ιστορία μεταλλάσσεται όταν γράφεται από τα χέρια των νικητών και το πόσο εύκολα η προπαγάνδα αλλάζει χέρια. Είναι πρωτόγνωρη εμπειρία να διαπιστώνεις ότι η προπαγάνδα των Εβραίων καταρρίπτει ακόμα και την επιστήμη των μαθηματικών. Όπως είναι εντυπωσιακό να ανακαλύπτεις ότι οι συνθήκες διαβίωσης των Εβραίων στα Γκέτο και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης δεν ήταν ακριβώς πέντε αστέρων -το Υπουργείο Προπαγάνδας των Γερμανών πραγματοποιούσε άριστα το έργο του. Οι Εβραίοι, λοιπόν, υπερθεμάτισαν το Ολοκαύτωμα, το μετέτρεψαν σε ετικέτα, χρησιμοποιώντας γκεμπελίστικες πρακτικές που μέχρι πρότινως καταδίκαζαν, και το διατηρούν στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας με συνεντεύξεις, ταινίες, ''τουριστικά αξιοθέατα'' και λοιπά, ενώ η άλλη πλευρά του λόφου υποβαθμίζει τα γεγονότα, τα νούμερα και τις αντιδράσεις των Εβραίων.
Την ίδια ακριβώς κατάσταση βιώνουμε και στον Άρη. Στις 8 Ιανουάριο 2011, μεταξύ άλλων, έγραφα: «Στην πορεία όμως προέκυψε ένα πρόβλημα. Στην προσπάθειά του να προστατεύσει την ομάδα από την εις βάρος της προπαγάνδα, πήγαμε στο άλλο άκρο και αρκετές είναι οι φορές που ουσιαστικά γίνεται προπαγάνδα υπέρ μας. Ως περήφανος Αρειανός πολλές φορές νοιώθω ότι προσβάλλεται η νοημοσύνη μου». Από την μία πλευρά, λοιπόν, έχουμε τον Σκόρδα, πρώην Πρόεδρος της Π.Α.Ε. Άρης και ιδρυτής της Λέσχης Φίλων Άρη, ο οποίος ασκεί, μέσω των ''Αθλητικών Νέων'', ισχυρή αντιπολίτευση στην τωρινή διοίκηση της Π.Α.Ε. Ο πρώην Πρόεδρος, λοιπόν, προσάπτει σοβαρότατες κατηγορίες στους ''δυο Γιάννηδες'' (Αθανασιάδης και Κόντης), ισχυριζόμενος ότι η ιστορία των επενδυτών είναι ένα παραμυθάκι εφάμιλλο της κιτρινοσκουφίτσας και κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την βιωσιμότητα της ομάδας. Από την άλλη πλευρά έχουμε τον Κόντη, ο οποίος υποβιβάζει το οικονομικό πρόβλημα της εταιρίας, υποβαθμίζει τις απεργίες των παιχτών και φαίνεται σχεδόν σίγουρος για την ενεργοποίηση των θρυλούμενων επενδυτών. Και ερωτώ: ποιο από τα δυο ισχύει; Ποιον να πιστέψω; Τον Σκόρδα ή τον Κόντη; Να υπενθυμίσω ότι πριν λίγα χρόνια οι δυο άντρες ήταν συνεργάτες στη διοίκηση της Π.Α.Ε. Προτιμώ, πάντως, να φανώ υπομονετικός ρεαλιστής και να περιμένω ακόμα 40 μέρες. Μέχρι τότε θα έχουν τελειώσει τα θέματα των επενδυτών και της αδειοδότησης. Ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει. Το μόνο που έχω να πω ότι πρέπει να σταματήσουμε να ντριμπλάρουμε την αλήθεια. Η ομάδα, πάντως, αγωνίζεται και εντός χόρτου.
Όταν αποφασίζεις να αγωνιστείς επιθετικά, πρέπει να είσαι έτοιμος να δεχτείς και τις συνέπειες, τα ρίσκα. Ο Μασάδο παρέταξε την ομάδα με ψηλά τις γραμμές και μεγάλο πλάτος. Η διάθεση ήταν επιθετική από την αρχή του παιχνιδιού: ο Καστίγιο πίεζε ψηλά από το πρώτο λεπτό. Το ίδιο επιθετικό ήταν και το σχήμα. Οι Μίτσελ και Νέτο είχαν διαταχθεί σχεδόν στη σέντρα, ο Φατί, σε σύγκριση με τα προηγούμενα ματς, είχε αναλάβει καθήκοντα κόφτη, ενώ ακριβώς μπροστά του, σε κάθετη διάταξη, βρισκόταν ο Καπετάνος. Κι εκεί που έλεγες ότι ο Φατί ήταν μόνος και αβοήθητος, ξαφνικά, όντας η ομάδα σε κατάσταση άμυνας, έβλεπες να συγκλίνουν προς τον άξονα οι Ούμπιντες από δεξιά και Ακόστα από αριστερά. Ο Άρης έπαιζε ποδόσφαιρο κατοχής, προσπαθούσε να παίξει με αξιώσεις ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας και ασκούσε χαλαρό πρέσινγκ στο τερέν του Εργοτέλη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η επέλαση του Λαζαρίδη, στο 9' λεπτό, ο οποίος, δίχως να το πάρει πρέφα η φιλοξενούμενη ομάδα, έφτασε λίγα μέτρα έξω από την περιοχή του Πίρσον. Η επιθετική γραμμή ήταν ιδιαίτερα κινητική και οι αλλαγές θέσης γινόντουσαν συχνά. Έχοντας την παραπάνω σκέψη στο μυαλό, ο Καπετάνος πετάει μια φοβερή κάθετη, κόβοντας σαν βούτυρο το κέντρο άμυνας του Εργοτέλη, με τον Ακόστα να το παστελώνει μέσα από την περιοχή. Μετά το γκολ, ο μεταβολισμός του παιχνιδιού έπεσε. Οι γηπεδούχοι υποχώρησαν περίπου οχτώ μέτρα, χωρίς, όμως, να δώσουν χώρο στον Εργοτέλη και χωρίς να δείχνουν διάθεση για ένα δεύτερο γκολ. Από τη στιγμή, όμως, που η ομάδα είχε στηθεί με επιθετικό σχήμα και φιλοσοφία, δεν υπήρχε εναλλακτική: ή εξακολουθούσες να είσαι επιθετικός, ή άλλαζες αγωνιστικό πλάνο (π.χ. με εσωτερικές αλλαγές σε πρόσωπα ή θέσεις). Οι φιλοξενούμενοι, πάντως, έπρεπε να αντιδράσουν. Ναι, αλλά πώς; Ο Καραγεωργίου είχε τοποθετήσει τα ακραία μπακ της ομάδας σε τσιμέντο ταχείας πήξης και πόνταρε στη μεσαία γραμμή. Το ποντάρισμα απέδωσε καρπούς, έστω και κόντρα στη ροή του αγώνα. Ο αεικίνητος Φατί, στο 31' λεπτό, χάνει την μονομαχία από τον πάντα δυναμικό Φραγκουλάκη που μοιράζει διαγώνια στον Κατσικοχέρη, με τον Μίτσελ να μην μπορεί για ίντσες να κόψει το τόπι. Α, ρε Μίτσελ. Α, ρε Μίτσελ. Έχε χάρη που είσαι βιονικός και φιλότιμος, αλλιώς θα άκουγες τα εξ αμάξης. Τέλος πάντων. Το 1-1 ήταν γεγονός.
Στο δεύτερο ημίχρονο περίμενα να μπει ο Τριανταφυλλάκος στη θέση του Γιαννώτα που φάνηκε τακτικά μπερδεμένος: έπρεπε να συνεργαστεί με τον Καστίγιο και να ανοίξει χώρους για τον Ούμπιντες. Μπορώ να πω ότι δεν εκπλήρωσε με επιτυχία τις αποστολές του. Η είσοδος του Τριανταφυλλάκου θα έδινε και ύψος στην επίθεση. Από την άλλη πλευρά, το γκολ του Κατσικοχέρη πείσμωσε τον Καραγεωργίου και τον έπεισε για την ορθότητα της απόλυτα αμυντικογενούς διάταξης (4-3-3) που είχε επιλέξει στο πρώτο μέρος. Ο Ολίσε λειτουργούσε σαν πιστόνι μπροστά από τους Σαρρή και Χίμπλιγκερ, ενώ λίγα μέτρα μπροστά του βρισκόντουσαν τοποθετημένοι οι Μπέτο και Φραγκουλάκης σε διάταξη λοξής φάλαγγας με τον τελευταίο να αγωνίζεται ελάχιστα μέτρα πιο μπροστά από τον Βραζιλιάνο. Τι έκανε, λοιπόν, ο Καραγεωργίου; Έδωσε εντολή για παιχνίδι στον κενό χώρο, εξουσιοδότησε τους ποδοσφαιριστές του να εντείνουν τη δυναμική τους στις μονομαχίες και, τέλος, τους παρότρυνε να κόβουν το ρυθμό του παιχνιδιού με καθυστερήσεις και με φάουλ μακριά από την περιοχή του Πίρσον. Εντούτοις, ο Καραγεωργίου πέτυχε διάνα μόνο στις μονομαχίες και πράγματι κέρδισε αρκετές από αυτές. Ο Εργοτέλης στην μοναδική περίπτωση που βρήκε κενό χώρο τα θαλάσσωσε (οι γηπεδούχοι είχαν καλές επιστροφές), ενώ οι παίχτες υπέπιπταν συνεχώς σε φάουλ περιμετρικά της μεγάλης περιοχής του Πίρσον. Από το 65' λεπτό και έπειτα, η πίεση εντάθηκε και το παιχνίδι, βάσει πρωτοβουλίας του Μασάδο, άνοιξε επικίνδυνα. Ο Καραγεωργίου διέκρινε τις μεγάλες αποστάσεις μεταξύ των γραμμών και αποφάσισε να σταματήσει τις γιόμες από την αμυντική γραμμή με στόχο τον Μπούντιμιρ ή τον Κατσικοχέρη. Επιπλέον, είπε στον Σασιασβίλι να πάρει μέτρα στην δεξιά πλευρά. Ο Γεωργιανός υπάκουσε και μπορώ να πω ότι μαζί με τον Πίρσον ήταν οι καλύτεροι παίχτες των Κρητικών. Παρόλα αυτά, ο Βελλίδης ακόμα περιμένει να ακουμπήσει μπάλα. Και φτάνουμε στον Καστίγιο. Μέσα σε 25' λεπτά έχασε τρεις μεγάλες ευκαιρίες για γκολ. Γιατί; Διότι, ήθελε να κάνει τον ήρωα, να πάρει τη δόξα. Σε δυο από τις τρεις περιπτώσεις έπρεπε να δώσει πάσα και δεν το έκανε: προτίμησε να ντριπλάρει συνεχώς και ακατάπαυστα. Γιατί, ρε Καστίγιο; Ακριβώς το ίδιο έκανε και ο Τριανταφυλλάκος σε μια ευκαιρία που του παρουσιάστηκε -επέλεξε να ντριπλάρει και να σουτάρει. Γιατί; Θυμηθήκαμε τα παλιά; Όταν έπρεπε να σουτάρουμε, πασάραμε κι όταν έπρεπε να πασάρουμε, σουτάραμε. Κι όταν τα κάναμε όλα σωστά, μέσω αέρα ή εδάφους, ερχόταν ο Πίρσον και μας απεδείκνυε ότι κάπου κάναμε λάθος.
Για να μην σας ταλαιπωρώ με περαιτέρω αγωνιστικές λεπτομέρειες είναι φανερό ότι ο Εργοτέλης κατέβηκε με διαθέσεις καταστροφής παιχνιδιού. Και πολύ καλά έκανε. Ο Μπούντιμιρ ήταν απλή αναφορά στο φύλλο αγώνος, ο Δάρλας αμυνόταν υπέρ βωμών και εστιών κι ο Ολίσε κούραζε πολύ την μπάλα και τους συμπαίχτες του. Εμείς, όμως, τι κάναμε; Κατορθώσαμε και φέραμε Χ με μία ομάδα που είχε μία κλασική ευκαιρία -την μετουσίωσε σε γκολ- κι άλλη μια υποψία φάσης σε μια αντεπίθεση του δευτέρου ημιχρόνου. Καλά να πάθουμε. Η υπαιτιότητα είναι δική μας. Η εμφάνιση ήταν καλή, αλλά δεν μας βγήκαν τα ρίσκα του πρώτου ημιχρόνου και οι φάσεις του δευτέρου ημιχρόνου. Δεν μασάμε. Πρέπει να συνεχίσουμε την βαθμολογική μας αναρρίχηση. Και, επιτέλους, πρέπει να βάλουμε ένα στοπ στις προπαγάνδες και τις ντρίμπλες, εντός και εκτός γηπέδου.
Υ.Γ.1 Είχαμε αναφέρει ότι ο Κατσαβάκης και η Δόξα δεν θα παρατήσουν τα όπλα. Όσο για τον Παναιτωλικό, τα πράγματα αρχίζουν και δυσκολεύουν.
Υ.Γ.2 Θα έγραφα και δεύτερο πολιτικό άρθρο, αλλά δεν έχω ιδιαίτερη όρεξη. Εξάλλου, ό,τι και να πω, ό,τι και να γράψω δεν έχει νόημα. Ο καθένας έχει τραβήξει το δρόμο του.
Υ.Γ.3 Χωρίς λόγια.
Καλες οι αναλυσεις αλλα οταν δε θελει η πορνη μπαλα να μπει στο πλεκτο τι να πεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑτυχια.ανικανοτητα,αγωνιστικος χωρος?
Τι φταιει?
Μια ευκαιρια ο Εργοτελης 1 γκολ.
Εξι ο Αρης 1 γκολ.
Αυτο μπορεις να το αναλυσεις?
τράβηξε ο καθένας το δρόμο του κι εμείς τραβάμε τα μαλλιά μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήβρε, πρέπει να βάλω συνταγή για σουφλέ για να καταδεχτείς να περάσεις απ' το μπλογκ μου;
μας έφαγε το αίσθημααααααα!!
καλή εβδομάδα Σαθαροζουμάκη. έχε χάρη που καρδιά μπαξέ!!
έχε ΄χαρη που έχω καρδιά μπαξέ ήθελα να πω!!
Διαγραφήαχ αγοράκι μ', μ' αυτά π ακούς τί να πω!!
μαζί σου!!
ΚΑΝΘΑΡΕ το διάβασα το πολιτικό σου άρθρο
ΑπάντησηΔιαγραφήήταν ωραίο και είπες αυτά που έπρεπε
αλλά το θέμα είναι ότι τραβάμε αυτά γιατί κάποιοι ψηφίζαν με το κάτω κεφάλι ΔΥΣΤΥΧΩΣ
συνέχισε δυνατά
Φόρη, το γκολ το φάγαμε, διότι ο Φατί έχασε μία, πλην σημαντική, μονομαχία με τον Φραγκουλάκη, την διαγώνια πάσα του οποίου δεν μπορεί να κόψει ο Μίτσελ. Τι να πω για τον Μίτσελ; Σχεδόν σε κάθε άρθρο υπάρχει αναφορά για αυτόν. Δεν έχει αυτό που οι Άγγλοι ονομάζουν defensive awareness. Αν το είχε, δεν θα έπαιζε στον Άρη. Στην επίθεση, ήταν προφανές ότι θέλανε όλοι να κάνουν τους ήρωες. Για να το κάνεις, όμως, αυτό χρειάζεται καθαρό μυαλό. Ο Καστίγιο ήθελε να ντριμπάρει και τα δίχτυα, ο Τριανταφυλλάκος την βούλα του πέναλτι, ο Ακόστα δεν μπόρεσε να κοντρολάρει, ο Φατί είχε δοκάρι, τα σουτ του Νέτο κατέληγαν στην αγκαλιά του Πίρσον, Η κεφαλιά του Λαζαρίδη ανάγκασε τον Πίρσον σε εκτίναξη. Μέχρι και ο Παπαζαχαρίας σε είκοσι λεπτά παιχνιδιού δοκίμασε τρία σουτ που θα μπορούσαν να καταλήξουν γκολ. Το αποτέλεσμα δεν ήταν το επιθυμητό, αλλά η εμφάνιση της ομάδας ήταν καλή και άξιζε τη νίκη. Το αποτέλεσμα είναι πλασματικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου Summertime Blues. Μας έφαγε το αίσθημα; Ποιο αίσθημα; Έλα παραδέξου ότι το κομμάτι τα σπάει.
Κωνσταντίνε, γίγαντα της σπυριάρας, έχουμα ακόμα αρκετά πολιτικά επεισόδια. Δυστυχώς, και οι πολιτικοί και ο λαός είναι ανάξιοι να αντιληφθούν την κρισιμότητα της κατάστασης. Δεν μπορούν να φτάσουν το ύψος των περιστάσεων. Και η μπάλα παίρνει ανθρώπους που δεν φταίνε σε τίποτα. Αυτό είναι το χειρότερο.
Χάρης
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε Κάνθαρε, πολλά λέγονται για αυτό που έγινε χθες με την ψήφιση του Μνημονίου 2 στην Βουλή. Παρ' ότι δεν γνωριζω όλα τα πραγματκά δεδομένα, εκτιμώ ότι καλώς το υπερψήφισαν. Ξέρω ότι ο Γιωργάκης μας είχε εκβιάσει αρκετές φορές εδώ και 2 χρόνια με το δίλημμα "Μνημόνιο ή χρεοκοπία", επειδή ντε και καλά ήθελε να μείνει στην ιστορία ως εθνοσωτήρας (μέχρι που ήδη βράβευσε τον εαυτό του 2 φορές στο εξωτερικό), αλλά δεν είναι κάθε φορά ίδια τα πράγματα. Αυτή την φορά πιστεύω ότι τα πράγματα ήταν δύσκολα, κι ας μην ήταν οριακά.
Αν όντως έρθει η πραγματική χρεοκοπία, η άτακτη, ποιός θα αντεπεξέλθει? Οι άμαθοι στα δύσκολα νεοέλληνες? Οι καλομαθημένοι της Παραλιακής και του Κολωνακίου? Οι βιζιτούδες των Βορείων Προαστείων? Νομίζω ότι ξέρουμε όλοι καλά την απάντηση. Εδώ γκρινιάζουμε (το παραδέχομαι και για μένα) για το τί γίνεται στο φανταριλίκι μας.
Επαναλαμβάνω ότι δεν γνωρίζω αν το νέο δράμα του Παπαδήμου ήταν αλήθεια ή μούσι. Πιστεύω περισσότερο ότι ήταν αλήθεια. Αυτό που με ενόχλησε, ήταν η εικόνα των βουλευτών των 3 κομμάτων που απουσίαζαν από την ψηφοφορία, δήλωσαν "παρόντες", ή καταψήφισαν εκ του ασφαλούς. Όπως ο Κουτσούκος του ΠΑΣΟΚ παραιτήθηκε από το Υπουργείο του επειδή του καταργούν το πεδίο αρμοδιοτήτων του και την κοπάνισε (κάνοντας και τον αντάρτη) για να σώσει την βουλευτική του έδρα όταν ξαναγίνουν εκλογές, έτσι και πολλοί βουλευτές καταψήφισαν όχι με γνώμονα το αν έπρεπε να περάσει το Μνημόνιο 2, αλλά για να μην φάνε το ξύλο της αρκούδας από τον κόσμο. Ψηφίζεις ανάλογα με το τί πιστεύεις ότι είναι το σωστό, όχι για να σώσεις το τομάρι σου.
Έτσι και ο Καρατζαφέρης. Σου λέει ο Εθνάρχης, αφού θα περάσει έτσι κι αλλιώς το Μνημόνιο 2, και αφού δεν εξαρτάται η τύχη της Ελλάδος από 10-15 βουλευτές του ΛΑΟΣ, ας σώσουμε το κόμμα που με τόσο κόπο το φέραμε εδώ που το φέραμε. Οπότε, λάκισε κι αυτός προς άγραν ψήφων, καταψηφίζοντας.
Έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, με την Ελλάδα σε τραγική κατάσταση, έπρεπε να εξασφαλιστεί πρώτα η επιβίωση, και μετά βλέπουμε. Να περιμένουμε δηλαδή τον Αντώναρο τον Σαμαρά με 20% να μας πάρει στα στιβαρά του μπράτσα και να μας οδηγήσει σε Εθνική Παλιγγενεσία. [Και μετά ξύπνησε ο Αντώναρος.]
Αν όμως όλο το σώου περί του Μνημονίου και της χρεοκοπίας ήταν μουσαντένιο, τί να λέμε τώρα. Το 'να τ' άλλο. Τα πάντα ολα. Θα δείξει το προσεχές μέλλον τί είναι αλήθεια και τί ψέμα.
Αδερφέ η αλήθεια είναι ότι το ματς του ΑΡΗ δεν το παρακολούθησα και για τον λόγο αυτό δεν μπορώ να φέρω άποψη. Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι πως ανέλυσες το παιχνίδι τόσο όμορφα και λεπτομερέστατα που μπορώ να φανταστώ τι έγινε. Μας έχεις συνηθίσει άλλωστε σε αυτές τις καταπληκτικές αναλύσεις πότε του ΑΡΗ και πότε της Μπαρτσελόνα. Τώρα που το σκέφτομαι θα πρέπει να αρχίσω να παρακολουθώ την Αρειανάρα γιατί η δική μου ομάδα εδώ και πόσο καιρό με τα χάλια που παρουσιάζει δεν βλέπεται. Σκέτη απογοήτευση! Θα μου άρεσε κάποια στιγμή να αφιερώσεις ένα άρθρο στην Α.Ε.Κ. και να αναφέρεις γιατί αυτή η ομάδα παίζει τόσο χάλια. Τι πρέπει να αλλάξει στην τακτική της και στον τρόπο διαχείρισης του υλικού της (αυτού του υλικού τέλος πάντων που έχει).
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τον Σκόρδα το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι επί προεδρίας του η ομάδα δεν μπορούσε να σταυρώσει προπονητή. Όποιος ερχότανε, ζήτημα να καθόταν μισή σεζόν. Δεν ξέρω αν έφταιγε ο εκάστοτε προπονητής ή αν ο Σκόρδας έχει κάτι γενικά με τους προπονητές αλλά αυτό μου έχει μείνει στην μνήμη.
Καλή εβδομάδα Κωστή!
Εὐτυχῶς, δέν μπόρεσα νά πάω στό γήπεδο, οὔτε νά τό δῶ ἰντερνετικά ἤ νά τό ἀκούσω ραδιοφωνικά. Ἔτσι γλύτωσα τήν πρωτογενή... στεναχώρια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιά ΄τ αδιοικητικά τώρα, τί νά πε[ς; Θεωρῶ άδιανόητο, τό τονίζω, νά μήν μπρεῖ ὁ Ἄρης νά πάρει φορολογική ενημερότητα, Εἶναι τραγικό νά κάνουν άπεργία οἱ παῖκτες. Καί πότε ὅλα αὐτά; Ὅταν μόλις πρίν 8-9 χρόνια, εἶχαν μηδενισθεῑ τά χρέη τῆς ὁμάδας. Σε ὅτι ἀφορᾶ στούς "ἐπενδυτές", μᾶλλον ἀσπάζομαι τήν ἄποψη τοῦ Σκόρδα. Δέν πιστεύω ὅτι ὑπάρχει "ἐτοιμος" τέτοιος ἐπενδυτής. Προφανῶς, ἀπλά καί μόνο βγήκανε στό παζάρι, μπας καί ψωνίσουν κανέναν. Κρίμα.
Από τον αγώνα του Άρη είδα μόνο τις φάσεις. Αυτό που αποτυπώνεται σε αυτές είναι ότι ο Άρης ήταν καλύτερος, αλλά του έλειψε επιθετικά το ομαδικό πνεύμα. Οι ηρωισμοί δεν έχουν θέση στο ποδόσφαιρο, οι επιτυχίες έρχονται μετά από συνεργασίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφού καθυστέρησα, επιγραμματικά για το προηγούμενο θέμα.
Δεν υπάρχει κρίση στην Ελλάδα, είναι αρτιφισιέλ, φιαχτή. Αυτό δείχνουν οι αριθμοί. Πριν μια δεκαετία (και λιγότερο) το χρέος ήταν περίπου 125 δις ευρώ. Τώρα είναι 340. Μεγάλη συνεισφορά, ποσοστιαία, στην αύξηση του χρέους έχουν οι τοκογλυφικοί τόκοι που αποδίδουμε στην αριστοκρατία του διεθνούς υποκόσμου, τους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς.
Γιατί δανείζουν αυτοί που έχουν το χρήμα κάποιον που ολοφάνερα δεν έχει τις δυνατότητες να αποπληρώσει;
1. Κυριότερος λόγος είναι για να τρέχουν οι τόκοι.
2. Γιατί θέλουν «να του πάρουν το σπίτι» όπως λέμε λαϊκά.
Τροφή για σκέψη. Τι αντικαθιστά το «σπίτι» του παραπάνω παραδείγματος;
Λόγω της ημέρας μια επισήμανση. Η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου είναι μια γιορτή μουσαντέ, σαν τον Άγιο Βασίλη τον πέτσινο. Οι ερωτευμένοι γιορτάζουν κάθε μέρα, παρεμπιπτόντως.
Χάρη, αρκετοί ισχυρίζονται ότι από την στιγμή που ψηφίσαμε το πρώτο, θα έπρεπε να ψηφίσουμε και το δεύτερο. Κι εγώ πιστεύω ότι οι Έλληνες, όπως έχει δείξει το παρελθόν, δεν διαθέτουν αντιστάσεις και προσαρμοστικούς μηχανισμούς -δυστυχώς. Η κωλοτούμπα του Καρατζαφέρη είναι επικών διαστάσεων. Βλέπει τις δημοσκοπίσεις, καταλαβαίνει ότι τον έχει πάρει η κάτω βόλτα και πάει να σώσει το τομάρι του, το κόμμα και το ίματζ του λαϊκού σχήματος ''που αφουγκράζεται τις ανάγκες και τα θέλω του πατριώτη''. Έχω και μια ιστορία για τον Καρατζαφέρη, αλλά δεν είναι επί της παρούσης. Θα την γράψω κάποια στιγμή. Τα κίνητρα, λοιπόν, της κωλοτούμπας ήταν ψηφοθηρικά. Και ερωτώ: μας αρέσει αυτό; Ή δεχόμαστε ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα; Για άλλους, όμως, όπως εύστοχα γράφεις, ήταν να γλιτώσουν το ξύλο της αρκούδας που βλέπουν ότι έρχεται. Πάλι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου Σάββα! Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Ξεκινώ ανάποδα. Οι συχνές αλλαγές προπονητή δεν ήταν θέμα Σκόρδα. Το διοικητικό καθεστώς (διοίκηση οπαδών) της ομάδας υποτάσσει τις συχνές αλλαγές προπονητή. Κατά τον Κόντη, βέβαια, ευθύνεται η ΠΑΕ που έδινε, λέει, εν λευκώ τη διαχειρίση της ομάδας στον εκάστοτε προπονητή. Ό,τι να ΄ναι/ Το σίγουρο είναι ότι το να αλλάζεις συνέχεια προπονητή, μόνο καλό δεν κάνει. Έχουμε πλεόν τον Μασάδο που φαίνεται ικανός. Για να δούμε τι θα δούμε: πόσο θα αντέξει; Για την ΑΕΚ δεν γράφω συχνά, διότι νοιώθω ότι δεν κατέχω τα θέματα της, στον βαθμό τουλάχιστον που πιστεύω ότι κατέχω τα θέματα των άλλων ομάδων. Επίσης, η ΑΕΚ μου βγάζει μια μιζέρια και μια θλίψη -δεν μπορώ να το εξηγήσω. Πάντως, το γιατί η ομάδα δεν παίζει καλά είναι ηλίου φαεινότερο: ουσιαστικά πορεύεσαι χωρίς διοικητικά ραντάρ, υπάρχουν αρκετοί πάσης ιδιότητας που μιλάνε, αλλά δεν πράττουν, και σε τελική ανάλυση δεν έχεις ποιοτικούς παίχτες. Την ομάδα την κοουτσάρει ένας διαχειριστής -και την κουτσάρει αρκετά καλά τηρουμένων των αναλογιών- οι παίχτες δεν έχουν ταχύτητα, είναι τακτικά ανεπαρκείς και δεν έχουν κίνητρο. Καλή βδομάδα και σε σένα!
Cummulus, τι να πει και η ΑΕΚ -μαζί μπήκαμε στο άρθρο 44. Τι χρωστάει ο ένας και το χρωστάει ο άλλος. Αν ο Άρης είναι ένοχος, η ΑΕΚ πρέπει να καταδικαστεί σε θάνατο με λιθοβολισμό. Αυτό, όμως, δεν αναιρεί τα του οίκους μας: χρωστάμε και δεν έπρεπε. Το θέμα, όμως, δεν είναι μόνο να ''έχεις μπει μέσα'', αλλά το πως το μοιράζεσαι με τον κόσμο και το πως προσεγγίζεις τους παίχτες και τους βεβαιώνεις ότι το λαμβάνειν είναι εξασφαλισμένο. Όσο για τους επενδυτές, είλικρινά δεν έχω ιδέα. Η ιστορία μυρίζει μούφα κι ο Σκόρδας σίγουρα κάτι παραπάνω ξέρει -αποκλείεται να μην έχει κονέ μέσα στην ΠΑΕ. Το σίγουρο είναι ότι προέχει η αδειοδότηση. Κι όπως είπα, να σταματήσουμε να ντριμπλάρουμε την αλήθεια.
Υπουργέ μου, δεν ξέρω ποιες φάσεις έδειξε η τηλεόραση. Γενικώς το να βλέπεις τις καλύτερες φάσεις, πολλές φορές, είναι παραπλανητικό. Πάντως, σωστά διέκρινες ότι μας έλειπε το ομαδικό πνεύμα -μαλακιστήκαμε. Το σκορ ήταν πλασματικό. Δεν πειράζει. Κρατάμε την καλή εμφάνιση και πάμε Τούμπα. Δεν διαφωνώ ότι η κρίση είναι φτιαχτή. Τι κάνουμε, όμως από δω και πέρα; Τι αντικαθιστά ''το σπίτι''; Δεν ξέρω. Ίσως νησιά, τουρισμός, ορυκτός πλούτος, εξοπλιστικά προγράμματα. Ίσως, λέω. Όσο για τους ερωτευμένους, εννοείται ότι οι ερωτευμένοι γιορτάζουν κάθε μέρα. Άκυρο. Κάθε στιγμή. Η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου είναι μια σακατιά και μισή, και λυπάμαι, όταν βλέπω, τη συγκεκριμένη μέρα, ζευγάρια ''να γιορτάζουν'' τον έρωτά τους. Αυτό σημαίνει ότι όλο τον υπόλοιπο χρόνο κάθονται και κοιτάνε το ταβάνι.