Ο (ν)αργιλές της country (music)

Υ.Γ.1 Ο Παναιτωλικός ανέβηκε φέτος στην Α' Εθνική. Πρόκειται για νοικοκυρεμένο σωματείο, με τοπική υποστήριξη και δεδομένο ενθουσιασμό. Ο ενθουσιασμός, όμως, γεννά αφέλεια και δη παραγοντική αφέλεια. Ο Κωστούλας δεν υπέπεσε στα κλασικά λάθη που υποπίπτει η εκάστοτε νεοφώτιστη ομάς (κλισέ): κράτησε τον (Έλληνα) προπονητή, ζήτησε την στήριξη των οπαδών και συγκρότησε έναν ορθολογικό μεταγραφικό σχεδιασμό. Όλα αυτά, όμως, κρύβουν παγίδες. Εν προκειμένω, στο Αγρίνιο πίστεψαν ότι η παραμονή θα ήταν εύκολη. Ίσως αποπροσανατολίστηκαν από την ποιοτική ανεπάρκεια της Δόξας και του Λεβαδειακού. Με δεδομένο ότι η σωτηρία εξασφαλίζεται οριακά στους 35, άντε στους 33, βαθμούς, ο Παναιτωλικός έχει ακόμα δρόμο για να ανέβει το βουνό της βαθμολογικής κατάταξης και να πάψει να κοιτά πίσω. Η αίσθησή μου, πάντως, υπαγορεύει ότι δεν θα κινδυνέψει -υπάρχουν χειρότερες ομάδες. Εξάλλου, πόσοι από τους ανταγωνιστές έχουν παίχτες όπως οι Άντι (δανεικός από Πόρτο), Χαριστέας, Θεοδωρίδης, Καμαρά και Μητρόπουλος; Ουδείς. Και έπεται ενίσχυση. Η ομάδα δέσμευσε τον Βιντάλ (από το Σίτι του Μάντσεστερ) ως αντικαταστάτη του τραυματία Κουτρουμάνου, ενισχύθηκε στα χαφ με τον Φερνάντες (αλλαγή του Ντέκο στην Πόρτο του Μουρίνιο) και έκλεισε φύλλο με Ονουάτσι και Ακαλέ. Ο προπονητής ελπίζει να μην έχει προβλήματα στα αποδυτήρια με τα θέλω των παιχτών. Οι οπαδοί ονειρεύονται επιθετική τριπλέτα με Καμαρά, Ονουάτσι και Ακαλέ.  Και ο Πρόεδρος επιθυμεί τη δικαίωση των επιλογών του, όπως, για παράδειγμα, η επιμονή στον Τεννέ. Ένας Τεννές που γνωρίζει πως να ανταποκρίνεται χωρίς κατοχή μπάλας και να παίζει ξαφνικά την κόντρα. Πρέπει, όμως, να επανεξετάσει το επιλεγμένο σύστημα, να εξαργυρώσει την ορμητικότητα της έδρας και να προβεί σε σωστές αγωνιστικές επιλογές. Για παράδειγμα, είναι φανερό ότι ο Χαριστέας έχει χάσει την αρχική φρεσκάδα που διέθετε στα πρώτα ματς ή ότι ο Μητρόπουλος είναι ο μοναδικός αμυντικός χαφ που δαγκώνει. Τουλάχιστον ο Ντολεζάι ανταποκρίνεται ικανοποιητικά στο κέντρο της άμυνας. Τέλος, επανέρχομαι στην μεταγραφή Ακαλέ. Αν τον έπαιρνε μία από τις λεγόμενες μεγάλες ομάδες θα μας είχαν πρήξει τα καλαμπαλίκια. Ναι ή όχι; Οι οπαδοί, πάντως, ήδη τραγουδούν σε παράφραση το γνωστό, παλιό σύνθημα με πρωταγωνιστή τον Επαλέ: «Ακαλέ, Ακαλέ να 'χαμε ένα(ν) (ν)αργιλέ να ρουφώ και να τα βλέπω όλα κίτρινα και μπλε!».

Υ.Γ.3 Το χειμώνα, λοιπόν, έχει κρύο και ψέμματα. Πόσοι παίχτες απέμειναν; Μόνο ο Καστίγιο. Μάλλον από σπόντα. Μακάρι να απέμεναν και ο Μπομπαντίγια με τον Περέιρα. Τέλος πάντων. Και ερωτώ: γιατί φέτος δεν τιμήσαμε την μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου; Πόσα χρόνια, άραγε, έχουν περάσει από την τελευταία φορά που δεν υπογράψαμε κάποιον παίχτη τον Γενάρη; Βάναυσο ερώτημα, επίπονη απάντηση. Τον τελευταίο καιρό παρακολουθώ πολύ στενά το θέμα της φορολογικής ενημερότητας. Ο Κόκε, λέγεται, δεν ήρθε ακριβώς για αυτόν το λόγο. Τυπικό θέμα ισχυριζόταν η Π.Α.Ε. -δεν έχω λόγο να την αμφισβητήσω. Ούτε μπορώ να χλευάσω τα λόγια του Ζαμπέτα και του Κόντη που αναφέρονται στην αδειοδότηση λες και είναι η Μόνικα Μπελούτσι. Προέχει η βιωσιμότητα της ομάδας. Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι το μέγεθος της σημαντικότητας των οικονομικών στοιχείων. Εδώ ολόκληρη η χώρα βουλιάζει σε πλείστους τομείς και εμείς κοιτάμε το πως θα αποκρύψουμε τις οικονομικές τρύπες και την κακοδιαχείριση μιας Π.Α.Ε.; Αφού το ξέρουμε ότι οι περισσότερες ομάδες έχουν προβλήματα εσόδων ή/και ρευστότητας. Βλέπω, για παράδειγμα, την κατάσταση στην Α.Ε.Κ. και γελάω θλιβερά. Βγείτε και πείτε την αλήθεια. Δεν είναι κακό. Επικοινωνήστε με τους οπαδούς/πελάτες. 

Υ.Γ.2 Η ομάδα συνεχίζει στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Κερδίσαμε την Βιλερμπάν και πορευόμαστε εξίσου δυναμικά. Η επόμενη αγωνιστική προσδιορίζει την πιθανότητες πρόκρισης. Θέλουμε το διπλό, μα πάνω από όλα θέλουμε την προσπάθεια. Επιπλέον, δεν χρειαζόμαστε αντικαταστάτη του Τζέιμς. Ας αξιοποιήσουμε όσο το δυνατόν καλύτερα τον Μποχωρίδη. Το μικρό Αρειανάκι έδειξε μπασκετικό πείσμα. Έχουμε και τον Βεζένκοφ. Δώστε τους χρόνο συμμετοχής. Δώστε ρόλο σε όλους τους παίχτες. Πιστέψτε στα νέα παιδιά. Πιστέψτε στην ομάδα. Εσύ, Δαμιανίδη, (σε) τι πιστεύεις;

Υ.Γ.2 Ρε Πηλαδάκη, είναι δυνατόν ένας Ουαλός τεχνικός να κουμαντάρει μια ομάδα που μετέχει στο πρωτάθλημα της Β' Εθνικής; Όχι, δεν είναι δυνατόν. Και για καλή σου τύχη το κατάλαβε ο ίδιος ο Ουαλός και έδωσε στον εαυτό του τσαχούρι. Εσύ, όμως, δεν βάζεις μυαλό: συμφωνείς με τον Μπάντοβιτς. Ρε, τον Μπάντοβιτς! Και του βάζεις και τον Νταπίζα από δίπλα Για ποιον λόγο; Το κοουτσάρισμα, σε αντίθεση με τα πιστεύω των περισσοτέρων, δεν είναι απλή υπόθεση. Και κάπως έτσι φτάσαμε στον Κεχαγιά. Ένας Κεχαγιάς που γνωρίζει τι εστί Λάρισα, αλλά έχει να αντιμετωπίσει τις συνέπειες των λανθασμένων επιλογών του Πηλαδάκη και την έντονη δυσαρέσκεια των οπαδών. Καλή τύχη. Θα την χρειαστεί.

Υ.Γ.4 Είδα το βίντεο της φυσούνας από το ματς Ξάνθη - Ο.Σ.Φ.Π. Το χειρότερο δεν προσδιορίζεται στην απρεπή συμπεριφορά του Τοροσίδη ή του Μητρόπουλου. Ο Τοροσίδης υπήρξε απρεπής και εντός αγωνιστικού χώρου: πρέπει κάποια στιγμή να μάθει ότι, όταν ο αντίπαλος κρατάει κάποιον παίχτη από ώμο, εκείνος πέφτει, λόγω φυσικής, με την πλάτη κι όχι με τα πόδια σαν προσκυνητής της Τήνου. Το χείριστο είναι ότι οι περίφημοι κύκλοι της διοίκησης ζητούν και τα ρέστα από πάνω, αφήνοντας να εννοηθεί ότι η Ξάνθη τράβηξε και κατόπιν έδωσε στη δημοσιότητα το βίντεο για λόγους εντυπωσιασμού. Λες κι εμείς εντυπωσιαστήκαμε. Όσο για τον Καζίμ, πρέπει να πρόκειται για κοπανιστό αέρα πανικού, αφού ο πομπώδης Μαρινάκης λίγες μέρες πριν, είχε ενημερώσει τον κόσμο ότι η ομάδα δεν θα προβεί σε μεταγραφές. Και μάλλον ο Πρόεδρας δεν περίμενε τέτοια αντίδραση από τον κόσμο. Τι έγινε; Ξαφνικά κρίθηκε σκόπιμη η ενίσχυση της ομάδας; Δεν υπάρχουν δυο ισάξιες εντεκάδες;

Υ.Γ.5 Ο Ίβκοβιτς τώρα ανακάλυψε τον Σλούκα; Κρίμα. Και οι δημοσιογράφοι τώρα ανακάλυψαν τον Σλούκα; Δις κρίμα.

Υ.Γ.6 Τα περισσότερα είδη μουσικής συνδέονται μεταξύ τους. Για παράδειγμα, η country τηρεί πλείστα κοινά σημεία με το rock & roll. Δεν το βγάζω από το μυαλό μου. Η μουσική διαδρομή το αποδεικνύει. Όποιος θέλει, μπορεί να ακούσει τραγούδια του Chuck Berry, του Johnny Cash ή του Elvis Presley και θα καταλάβει τι εννοώ. Φυσικά, το rock & roll δεν επηρεάστηκε μόνο από την country. Στη μουσική συνταγή θα βρείτε ισχυρές πρέζες από jazz και gospel που με τη σειρά τους μετασχηματίστηκαν σε rythm & blues (r&b) και disco. Γενικώς, θα βρείτε έντονα στοιχεία του Αμερικανικού Νότου. Κι όπως ο τριχωτός πίθηκος εξελίχθηκε σε έναν γυμνό απόγονό του, έτσι και το rock & roll οδήγησε την μουσική σε νέα μουσικά μονοπάτια. Για παράδειγμα, classic rock, hard rock και heavy metal, τα οποία καλύπτονταν και καλύπτονται με έναν pop μανδύα. Εντούτοις, κάποια συγκροτήματα δηλώνουν προσκολλημένα στις ρίζες τους και αμετάπειστα ως προς το είδος τους. Όταν προσπαθώ να απαντήσω αυτήν την ερώτηση, σχετικά με το country rock, μου έρχονται συνειρμικά, σχεδόν μηχανικά, δυο απαντήσεις: Lynyrd Skynyrd και ZZ Top. Εν προκειμένω, (και) κατόπιν λαϊκής απαίτησης, θα επικεντρωθούμε στους πρώτους. Ανεβάστε το ποτενσιόμετρο στα ύψη και απολαύστε.