Αρειανάρα και σία

Τις τελευταίες μέρες ακούω μαλακίες παντός είδους. Πολλές από αυτές αφορούν τον Άρη. Δεν αποτελεί είδηση το γεγονός ότι αδυνατούμε να διαχειριστούμε καταστάσεις που απαιτούν ειδικούς χειρισμούς. Για παράδειγμα δεν μπορούμε να διαχειριστούμε αποτελέσματα. Δεν μπορούμε να διαχειριστούμε επιτυχίες. Δεν μπορούμε να διαχειριστούμε αποτυχίες. Δεν μπορούμε να διαχειριστούμε κρίσεις. Και αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε σε κρίση. Σε μια κρίση την οποία για πολλοστή φορά δημιουργούμε μόνοι μας.

Δεν θα γράψω το τι έχω ακούσει και διαβάσει, αλλά το τι πραγματικά πιστεύω. Πρώτα από όλα έχουμε αναρωτηθεί ποτέ τι σημαίνει ο Άρης για εμάς; Επιλεχθήκαμε για κάποιον λόγο. Ξέρουμε ποιος είναι αυτός ο λόγος; Ξέρουμε γιατί περιμένουμε με λαχτάρα να έρθει η Κυριακή;  Ας αφήσουμε για λίγο στην άκρη, τα αγωνιστικά, τις βαθμολογίες, τις φήμες και τα παρασκήνια κι ας βάλουμε λίγο ρομαντισμό. Επιτρέψτε μου με ελάχιστα λόγια να σας πω τι σημαίνει για μένα ο Άρης. Περιμένω πως και πως να έρθει η μέρα που θα παίξουμε. Περιμένω πως και πως να έρθει η ώρα που θα παίξουμε. Περιμένω πως και πως να δω την ομάδα να μπαίνει στο χόρτο και αυτόματα γεμίζω ικανοποίηση. Αμέσως νοιώθω χαρά. Θα σχολιάσω τον αγώνα που βλέπω και θα ασκήσω καλοπροαίρετη κριτική όποτε χρειάζεται. Δεν θα κράξω απλά για να κράξω. Δεν θα βρίσω απλά για να βρίσω. Δεν θα λέω μαλακίες απλά για να τις πω. Και όταν τελειώσει το ματς, ασχέτως αποτελέσματος, νοιώθω ευτυχής που είδα την Αρειανάρα να αγωνίζεται.  Νοιώθω γεμάτος, χωρίς να με ενδιαφέρει ιδιαίτερα αν στα επίσημα καθόταν ο Γράντας, ο Κοντομηνάς, ο Σκόρδας ή ο Αθανασιάδης. Χωρίς να με ενδιαφέρει ιδιαίτερα αν στον πάγκο καθόταν ο Διαμαντόπουλος, ο Τεννές, ο Αναστόπουλος ή ο Κούπερ. Χωρίς να με νοιάζει ιδιαίτερα αν στο χόρτο έπαιζε ο Λόντσαρ, ο Έρακ, ο Αμπελάς, ο Αμορόζο ή ο Κατίδης.

Δυστυχώς, δεν σκέφτονται όλοι όπως εγώ. Κάποιοι πάνε στο γήπεδο και δεν βλέπουν αγώνα. Κάποιοι πάνε στο γήπεδο για να χώσουν μπινελίκια άνευ λόγου και αιτίας. Κάποιοι πάνε χωρίς να γνωρίζουν τι σχήμα έχει μια μπάλα ποδοσφαίρου. Κάποιοι άλλοι πάνε απλά και μόνο επειδή έξω από το Χαριλάου έχει ωραία βρώμικα. Κι όσοι δεν πάνε γήπεδο, δεν πειράζει. Υπάρχουν και τα ραδιόφωνα. Και τι κάνουν όλοι αυτοί; Καταλογίζουν ευθύνες στους πάντες και στα πάντα, ενώ παράλληλα ασκούν κριτική επί παντός επιστητού. Από τον Άρη θυμάμαι να έχουν περάσει πολλές διοικήσεις, περισσότεροι προπονητές και ακόμη περισσότεροι παίχτες. Τα πάντα έχουν αλλάξει εκτός από ένα: η νοοτροπία του κόσμου. Φυσικά δεν είναι όλοι έτσι. Προς Θεού (του πολέμου). Αλλά βλέπετε στη Σαλονίκη μέχρι πρότινος υπήρχε - και υπάρχει ακόμα σε κάποιο βαθμό - μια περίεργη κατάσταση. Ποια είναι αυτή; Η αβάντα υπέρ του Π.Α.Ο.Κ. και η προπαγάνδα εις βάρος του Ηρακλή και κυρίως του Άρη. Ποια ήταν η λύση; Η δημιουργία του Aris FM. Πράγματι, το επίσημο ραδιόφωνο του Άρη αποτελεί πρωτοποριακή κίνηση για τα ελληνικά δεδομένα. Στην πορεία όμως προέκυψε ένα πρόβλημα. Στην προσπάθειά του να προστατεύσει την ομάδα από την εις βάρος της προπαγάνδα, πήγαμε στο άλλο άκρο και αρκετές είναι οι φορές που ουσιαστικά γίνεται προπαγάνδα υπέρ μας. Ως περήφανος Αρειανός πολλές φορές νοιώθω ότι προσβάλλεται η νοημοσύνη μου. 

Και συνεχίζω με τον Super3. Όπως έχετε καταλάβει ο Κάνθαρος δεν είναι Σουπεράς. Υπήρχε όμως μια περίοδος που έγραφα στο φόρουμ. Βέβαια, το τέλος μου ήταν άδοξο. Βλέπετε, είχα ''τολμήσει'' να γράψω κάποιες αλήθειες για την ομάδα και αποπέμφθηκα ως υποτιθέμενος ΠΑΟΚτσής (!!!). Τι γίνεται λοιπόν με τον σύνδεσμο; Είναι πολύ πιθανό, εκεί που όλα είναι μέλι γάλα, ξαφνικά να ξυπνήσεις ένα πρωί και να δεις ανακοινώσεις από το πουθενά, κατηγορώντας τον τάδε, τον δείνα και εγώ δεν ξέρω ποιον άλλον. Για παράδειγμα, τι νόημα και τι σκοπό είχε μια ανακοίνωση που ρίχνει βέλη στον μάνατζερ του Κούπερ; Τι νόημα έχει να κράζεις και να στοχοποιείς πρόσωπα και μάλιστα σε επιλεγμένα χρονικά διαστήματα; Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω. Μήπως επειδή οι φήμες έλεγαν ότι ο Κούπερ θέλει να διώξει από την ομάδα τον πληροφοριοδότη του συνδέσμου;

Τα πράγματα όμως δεν σταματούν εκεί. Μακάρι να σταματούσαν εκεί. Σε αντιδιαστολή με το Aris FM, υπάρχουν και τα Αθλητικά Νέα. Πολλοί είναι αυτοί που τα παρομοιάζουν ως αντιπολίτευση. Για όσους δεν γνωρίσουν, πίσω από τα Αθλητικά Νέα βρίσκεται ο πρώην Πρόεδρος της Π.Α.Ε. Άρης Λάμπρος Σκόρδας. Είναι ο ίδιος που δημιούργησε την Λέσχη Φίλων Άρη, η οποία έβαλε ταφόπλακα στην Προεδρία του. Ποιος είναι ο ρόλος της Λέσχης; Το να πηγαίνεις σε συνέδρια εις τας Ευρώπας και να κόβεις πίτες έχει την πλάκα του, αλλά ποιος πραγματικά είναι ο ρόλος της; Αυτή τη στιγμή η Λέσχη απαριθμεί περίπου 7.800 μέλη, πράγμα που σημαίνει ότι μόνο μια λύση υπάρχει. Η αναβάθμισή της και η ουσιαστική εμπλοκή της στα κοινά της ομάδας με σκοπό την προστασία της. Διότι, βλέπω παντού βέλη και πυρά, αλλά καμιά ασπίδα και κανέναν κυματοθραύστη.

Ο Κούπερ που λειτουργούσε ως απορροφητήρας των κραδασμών αποτελεί παρελθόν. Είχαμε την τιμή να έχουμε στον πάγκο μας ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα που έχουν περάσει στο ελληνικό πρωτάθλημα. Έναν προπονητή με κύρος σε όλο τον ποδοσφαιρικό κόσμο. Που σε κάθε του δήλωση δεν μπορούσες να βρεις ούτε ένα ψεγάδι. Που είναι  κύριος  με ''κ'' κεφαλαίο εντός και εκτός γηπέδου. Ο Κούπερ δεν είναι μάγος, ούτε θαυματοποιός. Είναι κανονικός προπονητής και το μόνο που ήθελε είναι τα απαραίτητα εργαλεία. Έκανε λάθη. Αγωνιστικά λάθη. Αυτό έλειπε να μην κάνει λάθη. Δούλευε όμως και με ακατάλληλα εργαλεία. Καταραμένη φτώχεια. Και η αλήθεια είναι ότι το ρόστερ της ομάδας είναι υπερτιμημένο. Η προπαγάνδα που λέγαμε προηγουμένως. Επιπλέον, δεν επαληθεύτηκε ο  Δημήτρης Δραγώγιας όταν (σωστά) έλεγε: ''ο Κούπερ δεν είναι το πρόβλημα του Άρη. Είναι η λύση του''. Προφανώς για κάποιους ως λύση θεωρήθηκε η απομάκρυνσή του. Για μένα η (σωστή) λύση θα ήταν να μείνει στο τιμόνι της ομάδας, να μας δώσει επιπλέον όραμα και να μας ανεβάσει σκαλοπάτια. Δυστυχώς, στην Ελλάδα αγνοούμε τι σημαίνει να έχεις κανονικό προπονητή στον πάγκο σου. Αγνοούμε την  βαρύτητα του προπονητή σε μια ομάδα. Και τώρα που ο ΕΡΚ έφυγε ας πάρουμε τον Παπακώστα. Αν είμαστε τυχεροί μπορεί να είναι ελεύθερος ο Σούλης Παπαδόπουλος ή ο Αναστόπουλος. Το σίγουρο είναι ότι ο Άρης χωρίς τον Κούπερ χάνει λίγο από την λάμψη του. Για να είμαι πιο ακριβής το ελληνικό πρωτάθλημα γίνεται φτωχότερο. Το μόνο που εύχομαι είναι να μην τα φορτώσουν όλα σε εκείνον. Δεν γίνεται να φταίει μόνο αυτός και κανένας άλλος. Αν φταίει. Πάντως, η φυγή του γεννά ένα σωρό ερωτήματα που ζήτημα είναι πόσα από αυτά θα απαντηθούν.

Οδεύοντας προς το σφύριγμα του άρθρου να πω και δυο λόγια για τον Κόντη. Ξεκινώ με μια απλούστατη ερώτηση. Είναι δυνατόν να είχε καπελωθεί ο Κούπερ από τον Κόντη και να μην μιλούσε; Τι είναι ο Κούπερ, Νιόμπλιας; Κι αν όντως ίσχυε κάτι τέτοιο εν γνώση του Κούπερ, τότε ο Αργεντινός φέρει ευθύνη.  Επίσης, δεν μπορώ να καταλάβω όλους αυτούς που λένε και ξαναλένε για τις επιλογές Κούπερ. Ρε παιδιά, ο εκάστοτε προπονητής ζητάει κάποιους παίχτες με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και αυτοί που επωμίζονται τα μεταγραφικά ψάχνουν να τους βρουν. Κατόπιν, ο προπονητής εξετάζει τα ευρήματα και αποφασίζει. Σίγουρα θα υπάρχουν και κάποιοι παίχτες που είναι κυριολεκτικά επιλογές του προπονητή. Το θέμα δεν είναι ποιος φέρνει τον παίχτη, αλλά  η επίτευξη του στόχου και η υλοποίηση του σχεδίου. Δυστυχώς, εμείς έχουμε ανάγει το όλο ζήτημα σε πυρηνική φυσική και τον Κόντη σε αινιγματική φυσιογνωμία τεραστίου μεγέθους. Ας συνέλθουμε επιτέλους. Πρέπει να είμαστε οι μόνοι οπαδοί που χαραμίζουν τόση φαιά ουσία και τόσο σάλιο για τη διαδικασία των μεταγραφικών. Συνεχώς τρωγόμαστε με τα ρούχα μας. Ότι καλό πάμε να φτιάξουμε, το χαλάμε μόνοι μας. Προσοχή: δεν παίρνω θέση υπέρ του Κόντη. Όσοι με διαβάζουν γνωρίζουν πολύ καλά ποια είναι η γνώμη μου για αυτόν. Μπορείτε κι εσείς να πείτε τη δικιά σας άποψη. Έχω την εντύπωση ότι θα έχουμε πολλά κοινά σημεία επαφής.

Είμαι σίγουρος ότι πολλοί θεωρούν ότι όλα αυτά που γράφω δεν έχουν σχέση με την τωρινή κατάσταση που επικρατεί στον Άρη. Είμαι σίγουρος ότι πολλοί πιστεύουν ότι λέω βλακείες. Μπορεί να είναι κι έτσι. Το βέβαιο είναι ότι ξεχνάμε πολύ εύκολα. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τον τελικό κυπέλλου. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός που προκριθήκαμε από έναν δύσκολο όμιλο στο πρώην Ουέφα. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός που αναδειχθήκαμε κορυφαία ελληνική ομάδα για το 2010. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από το γκολ του Βελώνη. Δυστυχώς όμως, θέλουμε άμεσα αποτελέσματα με μηδενική πίστωση χρόνου. Δεν χτίζονται έτσι ομάδες. Για την ακρίβεια δεν χτίζεται τίποτα έτσι. Το να ασκούμε καλοπροαίρετη κριτική, να στεναχωριόμαστε και να γκρινιάζουμε είναι θεμιτό και υγιές, αλλά οφείλουμε να κινούμαστε εντός ορίων. Οφείλουμε να είμαστε ρεαλιστές. Οφείλουμε όλοι μας να κανονίσουμε μια κοινή πορεία πλεύσης.

Πάντως, ο Κάνθαρος στέκεται υπερήφανα στο πλευρό του Θεού του Πολέμου και δεν πρόκειται να τον αφήσει ποτέ. Γιατί στέκομαι δίπλα του; Διότι, δεν υποστηρίζω τον Σκόρδα, τον Κόντη, τον Κούπερ, τον Αθανασιάση, τον Δαμιανίδη και σία. Υποστηρίζω την Αρειανάρα και περιμένω κι εσείς να κάνετε το ίδιο.

Υ.Γ.1 Για όσους αναρωτιούνται ποιος είναι ο ''κοριός'' στα αποδυτήρια, αρκεί να πω ότι του αρέσει να τζογάρει και να τρώει μπουγατσίδια.

Υ.Γ.2  Την δεδομένη στιγμή δεν με νοιάζει το γιατί έφυγε, αλλά το ότι έφυγε. Όποιος και να είναι ο λόγος περιμένω κάποια στιγμή να λάμψει η αλήθεια.

Υ.Γ.3 Στην Αμερική είναι πασίγνωστοι, όμως στην Ευρώπη δεν γνώρισαν ποτέ την αρμόζουσα επιτυχία. Κυρίες, δεσποινίδες και κύριοι σας παρουσιάζω τους Journey.

How could I make you stay, I still regret the night you walked away, what we shared was not enough, where did I lose your love...