Εμάς, ποιος θα μας βοηθήσει;

Τον τελευταίο καιρό διαβάζω ένα βιβλίο του Ιβάν Μαΐσκι, με τίτλο ''Ποιος βοήθησε τον Χίτλερ;''. Ο Ιβάν Μαΐσκι ήταν πρεσβευτής της Σοβιετικής Ένωσης στο Λονδίνο από το 1932 έως το 1943. Από τη θέση αυτή πήρε μέρος στα μεγάλα διεθνή γεγονότα της εποχής. Στο βιβλίο του καταγγέλλει την κοντόφθαλμη πολιτική των Άγγλων, Γάλλων και Αμερικανών, οι οποίοι προσπάθησαν να ενεργήσουν βάσει συναισθήματος κι όχι συμφέροντος. Μια πολιτική κατευνασμού που ενθάρρυνε τον Χίτλερ και οδήγησε με μαθηματική ακρίβεια στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Όμως, ποιο ήταν το συναίσθημα; Το μίσος που έτρεφαν οι ηγεσίες των προαναφερθέντων χωρών, σύμφωνα με τον Μαΐσκι, προς την Σοβιετική Ένωση. Το εντυπωσιακό στο βιβλίο είναι ότι καθόλη τη διάρκεια της ανάγνωσης δεν έχω αντιληφθεί την παραμικρή μορφή αυτοκριτικής από τον πρεσβευτή, είτε για τις πράξεις του είτε για τη Σοβιετική Ένωση. Λες και η εξωτερική πολιτική της Σοβιετικής Ένωσης ήταν πλήρως φιλειρηνική, αλάνθαστη ή έβριθε με συνέπεια. Λες και οι Σοβιετικοί δεν έπαιζαν παιχνίδια σε διπλό ταμπλό.

Τα ίδια συμβαίνουν και τώρα. Βλέπεις τον Βενιζέλο και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. να επιτίθενται στην Χρυσή Αυγή. Να προσπαθούν να την πετάξουν εκτός Βουλής. Χωρίς να μπορούν να αντιληφθούν ότι τα έργα τους θα φέρουν ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα. Κάθε φορά που οι βουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ., κι όχι μόνο, ανοίγουν το στόμα τους κατά της Χρυσής Αυγής, το κόμμα του Μιχαλολιάκου ανεβάζει τα ποσοστά του. Αντί να στρώσουν τον κώλο τους κάτω και να κάτσουν να βρουν τι πηγαίνει στραβά στην πολιτική του κόμματος, αυτοί προσπαθούν να εκμαιεύσουν ψήφους, σκοτώνοντας, τουλάχιστον έτσι θεωρούν, τον γάιδαρο του γείτονα. Το χειρότερο είναι ότι στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. συνεχίζουν να νομίζουν, λόγω πολιτικής αδράνειας και χαζομάρας, ότι αποτελούν ακόμα μεγάλο κόμμα. Κι αν ο ελληνικός λαός χρειάστηκε 40 ολόκληρα χρόνια για να καταλάβει το παπατζιλίκι, τρέμω στο πόσο χρόνο θα χρειαστεί ο Μπένι. Πάλι καλά που ο Λοβέρδος είναι έτη φωτός ''μπροστά'' από τους υπολοίπους. Και σε τελική ανάλυση, ο μόνος που μπορεί να βγάλει την Χρυσή Αυγή εκτός Βουλής είναι αυτός που την έβαλε σε πρώτη φάση: ο ελληνικός λαός.

Τα ίδια βλέπεις και στον Άρη. Ναι, υπήρχε αλλοίωση αποτελέσματος με τον Ατρόμητο. Ας ανοίξουμε και ένα Τουίτερ για να ουρλιάζουμε κατά των διαιτητών, όπως κάνει ο Αλαφούζος. Λες και θα κερδίσουμε κάτι από αυτό. Αφού είμαστε αδύναμοι αγωνιστικά, διοικητικά και οικονομικά. Αφού έχουμε επιλέξει εδώ και πολλά χρόνια να απέχουμε συνειδητά από το παρασκήνιο. Μόνο μία λύση υπάρχει: να εντοπίσουμε τα λάθη μας, να πάψουμε να τρωγόμαστε μεταξύ μας και να νοικοκυρευτούμε. Εκτός αν θεωρούμε, όπως ο Μαΐσκι για την εξωτερική πολιτική της χώρας του, ότι είμαστε αλάνθαστοι και πολύ απλά μας κυνηγάνε λόγω (ταξικού) μίσους. Και επιτέλους, ας σταματήσουμε να κατηγορούμε τους παίχτες. Τόσο μπορούν, τόσο παίζουν. Εκτός αν διαπιστώνεται πρόβλημα νοοτροπίας στον κάθε νεαρό ποδοσφαιριστή που ξεπήδησε από τις ακαδημίες. Και η αλήθεια είναι ότι σε αυτό το κομμάτι μάλλον δεν έχει γίνει καλή δουλειά.

Υ.Γ.1 Πόσοι από εσάς πιστεύουν ότι δεν θα υπάρξουν νέα μέτρα;

Υ.Γ.2 O Πανόπουλος ξαναέφερε τον Ουζουνίδη. Εμείς γιατί να μην ξαναφέρουμε τον Κατσαβάκη;

Υ.Γ.3 Απίστευτα πράγματα συνέβησαν στην Ολλανδία. Σε ένα παιχνίδι νέων, παίχτες 15 και 16 χρονών (!) ξυλοκόπησαν μέχρι θανάτου έναν επόπτη. Φτου φτου, μακριά από εμάς.

Υ.Γ.4 Στο μπάσκετ δεν τα καταφέραμε απέναντι σε μια ανώτερη ομάδα. Πρέπει να καταλάβουμε πως πρέπει να συμβιβαστούμε με το παρόν κι όχι να ζούμε με τα μεγαλεία του παρελθόντος. Και αρκετά με αυτήν την μιζέρια. Βαρέθηκα.

Υ.Γ.5 Το καλοκαίρι πετούσα ψηλά, και τώρα έλιωσαν τα φτερά μου. Σαν τον Ίκαρο.