Όπου κάτσει η μπίλια

Το άρθρο που ακολουθεί, αποκαλύπτει, με πάσα μεγαλοπρέπεια πρέπει να προσθέσω, τον ερασιτεχνισμό των παραγόντων του ελληνικού ποδοσφαίρου. Κι αυτό αφορά κάθε ελληνική ομάδα. Ασχέτως ονόματος, κύρους ή βεληνεκούς. Παρακολουθώ αρκετά χρόνια το ελληνικό ποδόσφαιρο και, πλέον, μπορώ να πω με σχετική βεβαιότητα ότι οι παράγοντες των ομάδων λειτουργούν με τυχαία κριτήρια. Πατάμε random στην μηχανή αναζήτησης παιχτών και προπονητών κι όπου κάτσει η μπίλια. Σαν να παίζεις ρουλέτα στο καζίνο. Να ρίχνεις την μπίλια και κάθε φορά να έρχεται διαφορετικό νούμερο. Κι εσύ να αναρωτιέσαι σαν κυανοπώγωνας τι πηγαίνει στραβά. Δεν υπάρχει, λοιπόν, κανένα εταιρικό πλάνο -κι όμως αναφερόμαστε σε (ανώνυμες) εταιρίες! Ανεξαρτήτως οικονομικών και πάσης φύσεως συνθηκών. Όλα γίνονται στο μιλητό. Στην πράξη δεν επικρατεί το παραμικρό. Αν οι ελληνικές ομάδες, έστω μία από αυτές, έχουν θεσπίσει μακρόπνοο εταιρικό πλάνο, τότε είμαι αεροπόρος επειδή πετάω χαρταετό την Καθαρά Δευτέρα. Και αυτή η κατάσταση αποκρύπτεται, πάντοτε τεχνηέντως, από τους δημοσιογράφους και, φυσικά, τους ίδιους τους παράγοντες. Όσο για τους οπαδούς, δεν έχω να δηλώσω κάτι. Είναι γνωστή η άγνοια τους.

Και περνάμε στην πεμπτουσία του άρθρου. Νομίζω ότι όλοι ξέρουμε τι είδους προπονητής είναι ο Μπάγεβιτς. Για παράδειγμα, του αρέσουν τα επιθετικογενή μπακ. Προτιμά να παίζει με τρία κεντρικά χαφ στον άξονα, εκ των οποίων ο ένας να αγωνίζεται ως επιτελικός μέσος. Θέλει να ξεκινάει η άμυνα από την επιθετική γραμμή. Δίνει εντολή στα δυο αμυντικά χαφ για διαγώνιες αλληλοκαλύψεις. Δεν του αρέσει ιδιαίτερα το ποδόσφαιρο αναμονής και δεν προκρίνει πάντα τον τακτικό ρεαλισμό. Ο Μπάγεβιτς, δηλαδή, έχει ένα συγκεκριμένο στυλ προπονητικής. Είναι πολύ καλός στο στήσιμο, αλλά μειονεκτεί κάπως στο κοουτσάρισμα. Είναι τυπικός και εμπνέει σεβασμό, αλλά ορισμένες φορές είναι απόμακρος και νευρικός. Τόσα χρόνια, όμως, έτσι λειτουργεί. Έτσι βγάζει το ψωμί του. Δεν τον μάθαμε τώρα. Αυτός ο προπονητής, λοιπόν, αποτελεί παρελθόν από τον Ατρόμητο.

Σχεδόν ταυτόχρονα με την απομάκρυνση του Ντούσαν, άρχισαν να βγαίνουν τα ρεπορτάζ για τον αντικαταστάτη του -υπενθυμίζω ότι τα πρώτα ρεπορτάζ δεν ανέφεραν τον όνομα του Αναστόπουλου, διότι ο τελευταίος δεν είχε φύγει ακόμα από τον Ο.Φ.Η. Το πρώτο πράγμα που διέρρευσε ήταν ότι ο νέος προπονητής θα είναι Έλληνας. Βέβαια, αυτό δεν εμπόδισε ορισμένα ρεπορτάζ να προτείνουν ως διακαείς πόθους του Σπανού τον Μπολόνι και τον Κούπερ. Αλλά, ρε παιδιά, τι σχέση έχει ο Μπάγεβιτς με τον Μπολόνι και τον Κούπερ; Ποια είναι τα κοινά σημεία αυτών των προπονητών; Ας επανέλθουμε, όμως, στα της ελληνικής υπηκοότητας. Τι σημαίνει να είναι Έλληνας; Για παράδειγμα, είναι γνώστης της ελληνικής πραγματικότητας ή επικοινωνεί πιο εύκολα, λόγω γλώσσας, με παίχτες και δημοσιογράφους. Αλλά τι πάει να πει αυτό; Ότι όλοι οι Έλληνες είναι της ίδιας φιλοσοφίας; Τι σχέση έχει, φερ' ειπείν, ο Δώνης με τον Κατσαβάκη; Και πες ότι αυτά τα δυο ονόματα δεν ακούστηκαν για τον πάγκο του Ατρομήτου. Τι σχέση μπορεί να έχει ο Ντούσαν με τον Νιόμπλια ή τον Κωστένογλου; Σαν να προσπαθώ να αντικαταστήσω ένα Volkswagen με ένα Datsun. Ή αντί για μακαρονάδα με κιμά να την βγάζω με νερόβραστα φασόλια. Ο ένας δεν ξέρει τι σημαίνει ρίσκο και αυτοματισμός, κι ο άλλος κάνει τον σταυρό του κάθε φορά που επιτίθεται ο αντίπαλος. Μα, θα μου πείτε τι να κάνει κι αυτός ο Σπανός; Ποιον να πάρει; Αυτούς έχουμε στο ελληνικό πρωτάθλημα. Εύλογη απορία. Αλλά τουλάχιστον να είναι ειλικρινής απέναντι στο φίλαθλο κοινό και στον εαυτό του. Δεν είναι δυνατόν να ψάχνεις αντικαταστάτη του Μπάγεβιτς και τα αρχικά ονόματα να είναι ο Νιόμπλιας κι ο Κωστένογλου. Κι όλα αυτά για να καταλήξεις στον υποτιμημένο Αναστόπουλο.

Και ξαναλέω, για να αποφευχθούν οι παρεξηγήσεις, ότι το παρόν άρθρο αφορά όλες τις ελληνικές ομάδες -προφανώς το θέμα δεν εξαντλείται μόνο στις αντικαταστάσεις προπονητών. Το γεγονός ότι οι μισές ελληνικές ομάδες, σε σύγκριση με τα προηγμένα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, έχουν αλλάξει προπονητή, και μάλιστα τους αντικαθιστούν με διαφορετικής φιλοσοφίας τεχνικούς, δείχνει την έλλειψη σοβαρότητας και το μεγαλείο της προχειρότητας, με την οποία οι ίδιοι οι παράγοντες αντιμετωπίζουν τις ομάδες τους. Εν τέλει, δεν φταίνε για όλα οι παίχτες και οι προπονητές, αλλά εκείνοι που τους επιλέγουν: η διοίκηση είναι αυτή που διαμορφώνει τις εκάστοτε συνθήκες σε μια ομάδα. Και τι συμπέρασμα προκύπτει; Ότι η δημιουργία μιας σχολής παραγόντων, όπου θα φοιτούν υποχρεωτικά όλοι οι παράγοντες του ελληνικού ποδοσφαίρου, κρίνεται απαραίτητη.

Υ.Γ.1 Δηλώνω μεγάλος θαυμαστής του Αναστόπουλου και τον ήθελα διακαώς στον Άρη για τη φετινή σεζόν. Το γεγονός ότι, αντί να έρθει στο Χαριλάου, προτίμησε να μείνει στην Κρήτη μου δείχνει το μέγεθος των προβλημάτων που ταλανίζουν τον Άρη. Και μιλάμε για έναν προπονητή ειδικών αποστολών. Υπομονετικός, δουλευταράς και ρεαλιστής. Ξέρει να ηρεμεί τους ποδοσφαιριστές του και να τους πείθει για την ορθότητα του εγχειρήματος. Του αρέσει να τρέχει στο ανοιχτό γήπεδο και δεν έχει πρόβλημα να μοιράσει πρωταγωνιστικούς ρόλους. Στον Ατρόμητο, έπειτα από τον επικό άθλο στον πάγκο του Ο.Φ.Η., του δίνεται η δυνατότητα να αναδειχτεί έτι περισσότερο, να κερδίσει καινούριες συμπάθειες και να αποδείξει ότι μπορεί να παίξει και ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας. Ακόμα κι αν δεν πετύχει, στο Περιστέρι θα έχουν να λένε για το ενδυματολογικό του γούστο. Αχ, αυτή η Ιταλία!

Υ.Γ.2 Όλες οι ομάδες περιμένουν δώρα από τον Άγιο Βασίλη. Για παράδειγμα, στον Παναθηναϊκό, όσο κι αν δεν το παραδέχονται, περιμένουν έναν (πραγματικό) Πρίγκηπα και έναν ψυχολόγο για τον Αλαφούζο. Στην Α.Ε.Κ. να αναλάβει ο Βιντιάδης για να αλλάξει το μενού στους Θρακομακεδόνες και να σώσει την ομάδα. Στον Π.Α.Ο.Κ. να έρθει η στιγμή που θα ισοπεδώσουν το κατεστημένο του Ολυμπιακού για να στήσουν το δικό τους. Στον Άρη να αποδοθούν -επιτέλους!- ευθύνες σε όσους αναλογούν, να μπει η Π.Α.Ε. στο άρθρο 99 και να σταματήσει να πέφτει ο Γιαννώτας σαν λιωμένος χιονάνθρωπος. Το μοναδικό πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης. Η κάθε ομάδα θα πρέπει να σταματήσει να κυνηγά ανεμόμυλους, να παύσει να ντριμπλάρει την αλήθεια και να στηριχτεί στις δικές της δυνάμεις.

Υ.Γ.3 Δεν ξέρω τι πρέπει να συμβεί στο αγγλικό πρωτάθλημα για να χάσει τον τίτλο ο Σερ Άλεξ. Παίχτες έρχονται και φεύγουν, διοικήσεις αλλάζουν, γήπεδα κατεδαφίζονται, ομάδες διαλύονται, αλλά αυτός εκεί. Άγρυπνος φρουρός. Και πάντα, δείχνει να κατέχει το knowhow για το πως να στήσει μια ομάδα, πως να την ντοπάρει ψυχολογικά και πως να την εκπαιδεύσει να παλεύει κάθε ματς σαν να είναι το τελευταίο. Κι ας μην διαθέτει ρόστερ ανάλογο του παρελθόντος.

Υ.Γ.4 Θα λείψω εκτός Αθηνών για κάποιες μέρες. Ως εκ τούτου, θα απαντήσω στα σχόλιά σας, πάντοτε με ευχαρίστηση, μόλις επιστρέψω!

Υ.Γ.5 Ένα από τα καλύτερα hard rock κομμάτια όλων των εποχών!

...My heart starts aching, My body started shaking, And I can't take no more, no, no...Now I just wanna get close to you, And taste your love so sweet, And I just wanna make love to you, Feel your body heat...