Κλικ

Στη σημερινή ανάρτηση θα πάρουμε μια γεύση από ξένους ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν, ή αγωνίζονται ακόμα, στην Ελλάδα. Η λίστα που ακολουθεί αποτελεί προσωπική επιλογή του Κάνθαρου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, και συνιστά ένα σύνολο με ξένους παίχτες που κέντρισαν την προσοχή μου. Μου έκαναν κλικ, ρε παιδί μου. Επαναλαμβάνω τη λέξη κλειδί για εκείνους που ίσως βιαστούν να σχολιάσουν: κλικ. Δεν λογαριάζω ηλικία, χρηματική αξία, συμβόλαιο, φήμη, τίτλους, μεταπωλητική αξία, καριέρα και λοιπά. Δεν με ενδιαφέρουν αυτά. Τέλος, επειδή δεν το έψαξα ιδιαίτερα το θέμα και σημείωσα μονάχα όσους θυμάμαι διά μνήμης, ελπίζω να μην έχω ξεχάσει κάποιον άξιο αναφοράς.  Για πάμε:

• Ρονάλντο Γκιάρο: Μεγάλος δάσκαλος. Δίπλα του όλοι γινόντουσαν καλύτεροι.
• Χέντρικσεν: Έκοβε την μπάλα και δεν καταλάβαινες το πως. Μάλλον χρησιμοποιούσε το μυαλό του.
• Γκαμάρα: Παντοδύναμος αμυντικός.
• Μέλμπεργκ: Έπαιζε σαν να μην υπήρχε αύριο.
• Μινχ: Παιχταράς. Παιχταράς!
• Καρεμπέ: Κυρίαρχος στο χώρο ευθύνης του.
• Εστογιανόφ: Ζητώ συγγνώμη από τον Ρεκόμπα, αλλά ο συμπατριώτης του ήταν απόλαυση!
• Ιμπαγάσα: Μεγάλος γνώστης του ποδοσφαίρου.
• Ρεγκέιρο: Ο ορισμός του εξτρέμ. Σαρωτικός. Ορμητικός. Πραγματικός πονοκέφαλος για το αντίπαλο μπακ.
• Βαζέχα: Τεράστιος γκολτζής! Το ένστικτο του σκόρερ δεν μαθαίνεται στις προπονήσεις.
• Τζιοβάνι: Μάγος!
• Σκόκο: Μπαλαδόφατσα και βρωμόσουτο.
• Βάντσικ: Η επιτομή της σταθερότητας. Νταξ, εξαιρείται η τελευταία χρονιά.
• Μπομπαντίγια (φώτο): Θωρηκτό που μπορούσε να συμπαρασύρει τα πάντα. Ακόμα και τον εαυτό του.
• Βιερίνια: Συγκλίνω προς τον άξονα, οπλίζω και απελευθερώνω την οβίδα.
• Ζέτερμπεργκ: Παίχτης ουσίας.
• Μερίνο: Αυτός έκανε τα κόλπα και η ΝΕΤ έδειχνε τον Ριβάλντο. Τόσα ήξεραν.
• Σαβέφσκι: Εγκέφαλος.
• Ούμπιντες: Τα κάνει όλα και συμφέρει.

Αυτοί, λοιπόν, είναι οι ξένοι παίχτες που μου έκαναν κλικ. Είναι προφανές, πιστεύω, ότι κάθε απορία ή διαφωνία για τις επιλογές μου γίνεται δεκτή και καθίσταται άμεσα συζητήσιμη. Θα με ενδιέφερε, πάντως, να μάθω και τα δικά σας κλικ.

Υ.Γ.1 «Ήταν σαν να επιστρέφω στο σχολείο. Κανείς από τους παίκτες δεν είχε τη συμπεριφορά σούπερ σταρ, κάτι που είναι παράξενο. Ο Μέσι, ο Τσάβι, ο Ινιέστα, όλη η ομάδα ήταν σαν σχολιαρόπαιδα. Όλοι έκαναν αυτά που τους έλεγαν. Δεν μου ταιριάζει, καθόλου...» Τα παραπάνω λόγια ανήκουν στον Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς και αναφέρονται στην θητεία του στην Μπάρτσα. Έγραψε, βλέπετε, μια αυτοβιογραφία. Και δεν είπε μόνο αυτά. Νομίζω, όμως, ότι πήρατε μια ισχυρή γεύση για τις απόψεις του Σουηδού περί ομαδκού αθλήματος.

Υ.Γ.2 Πολύ ωραία. Το πήραμε το κολάι. Και χαίρομαι που μαθαίνω από τέτοιες καταστάσεις. Για να ξέρω κι εγώ τι θα λέω όταν κάνω μαλακία. Ποια δικαιολογία θα χρησιμοποιώ. Χαιρετάω ναζιστικά; Δεν ήξερα! Λέω μαλακίες; Δεν ήξερα! Ανεβάζω καταδικαστέες, προκλητικές ή χλευαστικές φωτογραφίες στο ίντερνετ; Δεν ήξερα! Απλά πράγματα. Έτσι δεν είναι, κύριε Κάτσε; Τέλος, να μας πει η Π.Α.Ε. Π.Α.Ο.Κ. αν θα τιμωρήσει τον παίχτη. Και, κυρίως, αν συμβεί κάτι τέτοιο, γιατί θα τον τιμωρήσει; Ποιο θα είναι το κίνητρο; Η λαϊκή κατακραυγή της συντριπτικής πλειοψηφίας των Π.Α.Ο.Κ.τσήδων ή η εταιρική κουλτούρα; Σαν τις γυναίκες που σου λένε ''σ΄αγαπώ''. Γιατί (σ)το λένε; Για να εκφράσουν μια έντονη συναισθηματική κατάσταση που βιώνουν ή για να λάβουν μια επιβεβαίωση από την απέναντι πλευρά;

Υ.Γ.3 Δεν μπορώ να καταλάβω αυτήν την εμμονή/μανία/λαγνεία με τους ξένους προπονητές. Επίσης, μου φαίνεται αξιοπερίεργο, και μάλιστα σε επικές διαστάσεις, το γιατί η Π.Α.Ε. Άρης δεν έχει ήδη προσλάβει τον Νίκο Αναστόπουλο. Πραγματικά, τη δεδομένη στιγμή θα ήθελα να ήξερα τα κίνητρα και το σκεπτικό της Π.Α.Ε. πιο πολύ κι από αυτά που σκέφτονται οι γυναίκες!

Υ.Γ.4 Για την Εθνική τα είπαμε στην προηγούμενη ανάρτηση. Ευτυχώς που κερδίσαμε και διατηρείται η ηρεμία. Μόνο νίκη στο ματς με την Λετονία. Τέλος, θα παρακαλούσα όσους υποστηρίζουν ότι δεν παρακολουθούν την Εθνική, με αφορμή το θέαμα που (δεν) παρουσιάζει, λες και οι ομάδες τους είναι κλώνοι της Μπαρτσελόνα και της Μπάγερν, να πάψουν να την κριτικάρουν κακοπροαίρετα.

Υ.Γ.5 Καλή μπάντα.