Σε δαιμονιώδη φόρμα

Ο Τόμας Μίλερ πετυχαίνει το πρώτο γκολ της Μπάγερν, ενώ οι παίχτες των Καταλανών δείχνουν να μην ξέρουν πως να αντιμετωπίσουν μια ομάδα που δεν νοιώθει φόβο απέναντί τους. Οι γηπεδούχοι θα πετύχουν ακόμα τρία γκολ, με τους φιλοξενούμενους να αδυνατούν να αξιοποιήσουν την κατοχή και να μην μπορούν να αντιδράσουν σε κανένα σημείο του παιχνιδιού. Η τελευταία φορά που ηττήθηκε η Μπαρτσελόνα με 4-0 για τον θεσμό του Champions League ήταν από την Δυναμό Κιέβου, το Δεκέμβριο του 1997. Θρίαμβος...!

Υ.Γ.1 Δεν ξέρω τι θα συμβεί στο έτερο ματς. Αλλά όποιος νομίζει ότι η Ρεάλ βρίσκεται ήδη στον τελικό, πλανάται πλάνην οικτράν. Η Ντόρτμουντ είναι μια γρήγορη ομάδα. Με γρήγορους παίχτες. Και η Ρεάλ σπάνια συναντά τέτοιους αντιπάλους. Θα έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον να δούμε τι θα επιλέξει ο Μουρίνιο. Διότι, πολύ φοβάμαι, αν αγωνιστεί όπως με την Γαλατά, θα έχει σημαντικό πρόβλημα. Ο Κλοπ δεν δίνει χρόνο στην αντίπαλη άμυνα για να στηθεί και να προσαρμοστεί. Παίρνει την μπάλα και ξεχύνεται πειθαρχημένα στην κόντρα. Θα κάνει το ίδιο κι ο τεχνικός της Ρεάλ; Το αποκλείω. Επειδή ο Μουρίνιο είναι κανονικός προπονητής, κι όχι τσαρλατάνος ή κυανοπώγωνας που ακούει τι λέει ο κάθε τυχάρπαστος, πιθανολογώ ότι θα δώσει χώρο στην Ντόρτμουντ, δηλαδή κατοχή. Εξάλλου, σε τέτοιους αγώνες, και δη ημιτελικούς, δεν διστάζει να επιστρατεύσει την σκοπιμότητα. Απλά να θυμάται ότι η σκοπιμότητα έχει πολλές μορφές και δεν είναι όλες καταδικαστέες. Προσοχή, όμως: στο σύγχρονο ποδόσφαιρο υπάρχουν ομάδες που κρατάνε την πρωτοβουλία, χωρίς να έχουν ιδιαίτερα υψηλά ποσοστά κατοχής. Και πιο αντιπροσωπευτικό παράδειγμα από την Ρεάλ, δεν υπάρχει.

Υ.Γ.2 Στενοχωριέμαι και λυπάμαι για την Α.Ε.Κ. Κι αυτό, διότι γνωρίζω πολύ καλά, από πρώτο χέρι, ότι τέτοιες στιγμές είναι δύσκολες. Καταλαβαίνω ότι οι φίλοι της Α.Ε.Κ. είναι μπερδεμένοι και πάσχουν από όψιμο δονκιχωτισμό. Η μετάθεση ευθυνών και η δημιουργία αόρατων εχθρών συχνά δρα σαν παυσίπονο, αλλά, καθώς κυλά πολύτιμος χρόνος, τα συμπτώματα της ασθένειας παραμένουν. Μέχρι να εντοπιστούν και να καταπολεμηθούν. Δεν εξανεμίζονται αυτοβούλως. Η μόνη συμβουλή που έχω να δώσω στους Α.Ε.Κ.τσήδες είναι να αντιληφθούν την αναγκαιότητα και τη σημασία μια σωστής και έγκαιρης διάγνωσης. Και -προφανώς!- δεν έχω διάθεση και όρεξη να καζουριάσω ή να μιλήσω υποτιμητικά. Δεν είναι στο στυλ μου, άλλωστε. Όταν ο άλλος βρίσκεται στο έδαφος και διπλώνει από τον πόνο, δεν τον κλωτσάς. Όμως, επιτρέψτε μου να φανώ κυνικός -αλλά, συνάμα, και ρομαντικός. Ουσιαστικά θα πω ό,τι έλεγα και στην περίπτωση του Άρη, το 2005. Θα πω ό,τι θα έλεγα και στην περίπτωση που θα υποβιβαζόταν ο Άρης, το 2013. Νταξ, έπεσε μια ομάδα. Και τι έγινε; Σιγά τα ωά. Και για να το πάω ακόμα παραπέρα, ομάδες σαν την Α.Ε.Κ., τον Άρη και τον Π.Α.Ο.Κ., δηλαδή ανώνυμες εταιρίες με χρέη, θα έπρεπε να έχουν ένα σφιχτό κολάρο στο λαιμό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, μπας και στρώσουν. Τέλος πάντων. Ο γνήσιος οπαδός, λοιπόν, αυτός που κουβαλάει λογική τρέλα μέσα στο μυαλό του, δεν ενοχλείται από τέτοιες καταστάσεις. Δεν τον απασχολούν. Ναι, νοιώθει περίεργα, στενοχωριέται, αλλά δεν μιζεριάζει. Ούτε χάνει το κουράγιο του. Διότι συνειδητοποιεί ότι η ομάδα, η κάθε ομάδα, αποτελεί ζήτημα ήσσονος σημασίας. Αποτελεί ένα μικρό κομμάτι της ζωής του, κι όχι όλη του τη ζωή. Κι αυτό το κομματάκι, αυτό το μικρό ποσοστό της καθημερινότητάς του, δεν μπορεί να του το πάρει κανείς, παρά μόνο ο εαυτός του. Δεν γράφω τίποτα άλλο. Το βουλώνω. Και πολλά είπα.

Υ.Γ.3 Οι αυτοβιογραφίες δεν μου προξενούν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Δεν με ελκύουν. Δεν τις συμπαθώ. Μου φαίνονται αδιάφορες. Νοιώθω ότι δεν έχουν να μου προσφέρουν κάτι ουσιώδες. Μπορεί να κάνω και λάθος. Και για να είναι ειλικρινής μαζί σας, δεν έχω διαβάσει κάποια αυτοβιογραφία. Ούτε από πολιτικό, ούτε από στρατιωτικό, ούτε από αθλητή. Επαναλαμβάνω: μπορεί να πέφτω έξω στις εκτιμήσεις μου. Όμως, ρε παιδιά, ας είμαστε δίκαιοι και αληθείς. Όταν έχεις δει τον Ζιοβάνι να παίζει μπάλα, δεν χρειάζεσαι την αυτοβιογραφία του για να καταλάβεις πόσο παιχταράς ήταν.

Υ.Γ.4 Ο Πάγκαλος, αυτός ο ευκλεής πολιτικός και υπεύθυνος άντρας, χτυπά εκ νέου: «Αν εμένα με αναγκάσουν βιαίως να καταθέσω ως μάρτυρας υπεράσπισης του Άκη, θα τον ''θάψω''» [...] «Υπάρχουν άνθρωποι αυτή τη στιγμή μέσα στο ΠΑΣΟΚ, που είναι τώρα στελέχη και βουλευτές εν ενεργεία, που κάθε φορά που εμφανιζόταν ο Τσοχατζόπουλος, τον υποστήριζαν. Αν οι επιλογές τους είχαν γίνει δεκτές από το ΠΑΣΟΚ, ο Άκης Τσοχατζόπουλος θα είχε γίνει πρωθυπουργός της χώρας. Και δεν τολμώ να σκεφτώ τι θα είχε κάνει ως πρωθυπουργός της χώρας, σε ποια θέση θα ήταν το κόμμα, το πολιτικό σύστημα και η χώρα γενικότερα». [...] «Όταν ο λαός είναι σοβαρός και δεν ψηφίζει φασίστες της Χρυσής Αυγής, τρελιάρες του ΣΥΡΙΖΑ και ψεκασμένους του Καμμένου, κάνει τις επιλογές του, τιμωρεί και επιβραβεύει συμπεριφορές». Τα σχόλια, νομίζω, περιττεύουν.

Υ.Γ.5 Όταν οι αδερφές Heart έχουν κέφια...

My love is the evening breeze touching your skin, The gentle sweet singing of leaves in the wind, The whisper that calls after you in the night, And kisses your ear in the early light, You don't need to wonder, you're doing fine, And my love, the pleasure's mine, Let me go crazy on you, Crazy on you...