Οι δυο μονομάχοι του ρινγκ

Από τη μία πλευρά του ρινγκ έχουμε μια νεόπλουτη ομάδα που φημίζεται για το επιθετικό transition game. Η μετάβαση της μπάλας από τη φάση άμυνας στην επίθεση μπορεί να λάβει μέρος πολύ γρήγορα. Και στην επίθεση περιμένει ένας επιθετικός περιοχής με μεγάλη μύτη που, συχνά-πυκνά, βγαίνει έξω από αυτή για να πάρει αέρα. Δεν το κάνει για να ανοίξει διαδρόμους, μην μπερδεύεστε, αλλά για να πάρει την μπάλα στα πόδια του. Είναι, βλέπετε, φουλ ερωτευμένος με την στρογγυλή θεά σε βαθμό παρεξήγησης. Το ίδιο και με τις άστοχες δηλώσεις. Ας επιστρέψουμε, όμως, στα της άμυνας. Κάτω από τα δοκάρια κάθεται ένας από τους καλύτερους Ευρωπαίους τερματοφύλακες. Σωστά μαντέψατε: Ιταλός είναι. Αυτή η χώρα τηρεί μεγάλη παράδοση στους τερματοφύλακες. Μπροστά του στέκεται μια ιδιότυπη αμυντική γραμμή. Τα δυο σέντερ μπακ, ψηλά και δυνατά, δεν αστειεύονται: τρομάζουν μέχρι και τον τηλεθεατή. Αλλά στερούνται ταχύτητας, όταν τίθενται αντιμέτωποι με παίχτες που είναι γρήγοροι σε πόδια και, κυρίως, μυαλό. Τουλάχιστον τα δυο ακραία μπακ είναι επιθετικά και γρήγορα. Συχνά μετατρέπονται σε χαφ. Και από επιστροφές; Καταραμένη άμυνα! Πάλι καλά που υπάρχει ένας σκύλος στη μεσαία γραμμή και τρέχει για όλους. Και στην επίθεση; Μόνον αυτός ο περίεργος τύπος υπάρχει; Όχι, βέβαια. Αν έχεις παίχτες που αρέσκονται να τρέχουν στο ανοιχτό γήπεδο, τι κάνεις; Τι σόι κοντρολαρισμένο ποδόσφαιρο να παίξεις; Τους αλλάζεις το (επιθετικό) mentality ή τους αφήνεις να τρέχουν με την μπάλα; Τους καλουπώνεις και προσπαθείς να τους μετατρέψεις σε κάτι που δεν θα γίνουν ποτέ ή τους ενθαρρύνεις να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους; Εξάλλου, έχουμε πει ότι η σκοπιμότητα έχει πολλές μορφές και δεν είναι όλες καταδικαστέες.

Ας μην ξεχνάμε ότι από την άλλη πλευρά του ρινγκ κάθεται μια ομάδα που παίζει ποδόσφαιρο -έστω κι αν κάποιοι αδαείς το βαφτίζουν playstation ή συνώνυμο της βαρεμάρας: εκατέρωθεν υπερβολές. Και έχουμε πει, ουκ ολίγες φορές, ότι για να κερδίσεις μια ομάδα που παίζει ποδόσφαιρο, πρέπει να παίξεις κι εσύ ποδόσφαιρο. Όμως, για να το κάνεις αυτό, θα πρέπει να έχεις και την μπάλα στα πόδια σου. Αλλά, μισό λεπτό. Πώς θα συμβεί αυτό; Πώς θα τους πάρεις την μπάλα; Η συχνότητα αλλαγής στις πάσες αγγίζουν εκπληκτικά νούμερα. Υπερβολικά. Απλησίαστα. Και τι πάσες! Τριγωνάκια, διαγώνιες μπαλιές στο δεύτερο δοκάρι, κάθετο ποδόσφαιρο. Κι όλες, ή σχεδόν όλες, εφάπτονται με το χόρτο. Μέχρι και ο τερματοφύλακας παίζει με την μπάλα κάτω. Κι από ακρίβεια; Πυρηνικός αντιδραστήρας. Αν έχεις, λοιπόν, παίχτες που γουστάρουν να παίζουν σε λίγα τετραγωνικά και να φρενάρουν συνειδητά τον ρυθμό, τι κάνεις; Απλά τους θαυμάζεις. Μην ξεχνάμε ότι αυτό το σύνολο αποτελείται από σταρ που λάμπουν από αντισταριλίκι. Πώς αντιμετωπίζεις τέτοιους ανθρώπους; Πώς αντικρούεις κάποιον που προτιμά την απλότητα; Ποιο είναι το τρωτό τους σημείο; Ποια είναι η αδυναμία τους; Να αμύνεσαι πίσω από μπάλα και σέντρα, απαρνούμενος τη φύση σου, και να ελπίζεις ότι θα τους θέσεις έναν άλυτο τακτικό γρίφο; Μάλλον, όχι. Διότι, όσο δύσκολος κι αν είναι ο γρίφος, δεν παραμένει άλυτος για πάντα. Ο εκάστοτε αντίπαλος, βέβαια, μπορεί να ρισκάρει. Όμως, πιο πιθανό είναι, καθώς κυλάει ο χρόνος, να απογοητευτεί. Να πέσει θύμα αυτής της περίεργης, σχεδόν μαγικής αύρας και να μείνει από ψυχολογικές μπαταρίες. Εκτός αν βρεθεί αντίδοτο στην απρόβλεπτα προβλέψιμη επίθεσή τους και στη λυσσαλέα άμυνά τους. Κι αυτό σπάνια συμβαίνει.

Υ.Γ.1 Η Ρεάλ Μαδρίτης, αφού ξεπέρασε το δύσκολο εμπόδιο της Μάντσεστερ, έπεσε σε μια φαινομενικά εύκολη κλήρωση. Όμως, την Ρεάλ του Μουρίνιο πρέπει να την φοβάσαι στα εύκολα κι όχι στα δύσκολα. Στα παιχνίδια υψηλής επικινδυνότητας και έντασης θα εμποτιστεί η ομάδα με πάθος και σκοπιμότητα, ίσως και να τσαλακωθεί το προφίλ της, αλλά στα εύκολα πάντα εμφανίζεται η αλαζονεία και οι κενοί χώροι. Προς τέρψιν του αντιπάλου, φυσικά. Και οι διψασμένοι Τούρκοι, αν αντέξουν τη δεδομένη πίεση που θα τους ασκηθεί στο πρώτο μέρος, έχουν την ποιότητα να κάνουν τη ζημιά.

Υ.Γ.2 Έριξα μια ματιά στο αποτέλεσμα της Μπάγερν με το Αμβούργο. Γιατί; Διότι συνήθως οι ομάδες που παίζουν τσου λου, έχουν την τάση να αφαιρούνται κάπως από το πρωτάθλημα. Να χάνουν τη συγκέντρωσή τους και, κατ' επέκταση, να χάνουν βαθμούς. Ε, ήμουν περίεργος να δω αν πράγματι η Μπάγερν έχασε βαθμούς. Βλέπω, λοιπόν, το αποτέλεσμα και σκέφτηκα ότι δικαιώθηκα. Φευ! Έκανα λάθος στην ανάγνωση! Το ''9'' μου φάνηκε σαν ''0''! Κι αν κρίνω από τις δηλώσεις του Χάινκες, τι ίδιο λάθος έκανε κι αυτός. Ίσως διότι η Γιουβέντους δεν είναι Αμβούργο.

Υ.Γ.3 Για τον Άρη θα τα πούμε άλλη φορά. Σε μια ακόμη, φαντάζομαι, αυτονόητη ανάρτηση.

Υ.Γ.4 Πριν 29 ολόκληρα χρόνια, το 1984, κυκλοφόρησε το ένατο στούντιο άλμπουμ των Judas Priest, με τίτλο ''Defenders of the Faith''. Με μια λέξη: εξαιρετικό! Ας πάρουμε μια γεύση.